Δεύτερο παιδί: φοβάμαι πως δεν θα αντέξω!
Είμαι στην παρέα του eimaimama πριν ακόμα γίνω μαμά. Από το 2009. Τώρα που είμαι πια μαμά μιας μικρούλας 15 μηνών καταλαβαίνω πολύ πιο εύκολα κι απόλυτα τι θα πει να είσαι μαμά!
Ποτέ δεν ήμουν «fan» να κανω παιδιά και οικογένεια. Πίστευα και πιστεύω ότι τα παιδιά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία. Κι ας έχω αυτή τη στιγμή ένα παιδί που χαίρομαι που υπάρχει κι είμαι έγκυος στο δεύτερο.
Στην πρώτη εγκυμοσύνη χαιρόμουν και περίμενα πως και πως. Τώρα όμως δεν αισθάνομαι καθόλου έτσι. Νιώθω πίεση, στενοχωριεμαι και φοβάμαι.
Με τον σύντροφό μου θέλαμε να είμαστε μαζί ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως αν θα κάναμε παιδιά και κάπου εκεί ήρθε η μικρή μας. Χαρά και ενθουσιασμός! 15 μήνες μετά ένα θετικό τεστ ήρθε να ταράξει την «ρουτίνα» και να με κάνει να αισθάνομαι άσχημα που δεν «προσεξα», να φοβάμαι για το πως θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα με 2 παιδιά (θα μου πεις εδω τα καταφέρνουν τόσες και τόσες που τα μεγαλώνουν και μόνες τους κι εσύ που έχεις και τον σύζυγο συμπαραστατη?!) Αισθάνομαι ότι δεν θέλω να κάνω δεύτερο παιδί γιατί δεν θέλω να ξαναπεράσω τα ίδια – μια εγκυμοσύνη, έναν τοκετό, προσοχή στο τι θα τρωω, πίνω κλπ και πάλι απο την αρχή κλάματα μέσα στο βράδυ, τάισμα κάθε 3 ώρες… και όλα αυτά μέχρι να φτάσει να περπατάει και ότι συνεπάγεται σε αυτή την ηλικία… που είναι τώρα η μικρή μας. Και μπορούμε κάπως να συνεννοουμαστε!
Νιώθω ότι πιέζομαι μερικές φορές με τη μικρή και με το να συνεχίσω την δεύτερη εγκυμοσύνη, θα πιεστω πάρα πολύ και δεν πιστεύω ότι θα είμαι καλά και ευτυχισμένη άρα ούτε το παιδί, ούτε και ο αντρας μου.
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη των μαμαδων της παρέας…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καταρχάς να σου ζήσει το παιδάκι σου και με το καλό να υποδεχτείς το δεύτερο! Έμεινα έγκυος στην κόρη μου όταν ο γιος μου ήταν μόλις τριών μηνών. Στην αρχή ενθουσιάστηκα που θα αποκτούσαμε άλλο ένα αγγελούδι και μάλιστα θα είχαμε ένα κι ένα! Όσο όμως η εγκυμοσύνη προχωρούσε και ο μεγάλος με παίδευε με ξενύχτια, άρχισα να αγχώνομαι και να αμφιβάλλω. Είναι φυσικό γλυκιά μου να φοβάσαι! Τα παιδιά είναι χαρά αλλά και ευθύνη και κούραση, την οποία δεν αποφεύγεις ποτέ!Υποθέτω ότι αν όντως η ιδέα ενός δεύτερου παιδιού ήταν για σένα εφιάλτης ας το πούμε, θα έπρεπε να ήσασταν και οι δυο λίγο πιο .... προσεκτικοί! Δεν έχει όμως σημασία αυτό πλέον! Ο Θεός σε ευλόγησε ξανά! Κοίτα να ηρεμήσεις και να το χαρείς. Είναι φυσικό να φοβάσαι όμως σιγά σιγά όλα παίρνουν το δρόμο τους. Τα παιδιά μας κουράζουν αλλά μας γεμίζουν χαρά και αγάπη κι αν μη τι άλλο μεγαλώνουν τόσο γρήγορα! Στο λέω εγώ τώρα που το τρίτο μου παιδί κλείνει σε λίγο τα πέντε του χρόνια! Είμαστε φτιαγμένες να αντέχουμε και να τα καταφέρνουμε! Και μη σκας... Δε χρειάζεται να τα κάνεις όλα τέλεια! Με το καλό λοιπόν!
Εμεινα έγκυος 10μήνες μετά την πρώτη εγκυμοσύνη.Εχουν 18μήνες διαφορά. Ούτε εγώ ήθελα, έτυχε.Θα έκανα όμως κ δεύτερο , Όχι τόσο σύντομα όμως.Σήμερα αν κ μικρες ακόμα (7,5 κ 6 ετών) θα τις έκανα με μικρότερη διαφορά κ όσο για τα ξεχύχτια κ τη συννενοηση κ τα σχετικά, το μωρό ήταν τόσο ήσυχο από 40ημερόν κοιμόταν ολη νύχτα. Μη το σκέφτεσαι καθόλου, όλα καλά θα πάνε!!!
Καταρχας συγχαρητηρια! Καταλαβαινω τους ενδοιασμους που μπορει να φερει μια απροσμενη εγκυμοσυνη, ειδικα οταν υπαρχουν ηδη δυσκολιες. Η σκεψη για διακοπη μιας κυησης ομως δεν θα επρεπε να γινεται με τοση ευκολια. Μεσα σου φιλοξενεις το δευτερο παιδακι σου που περιμενει την προστασια σου και την αγαπη σου, οπως και το πρωτο. Δεν ειναι καποιο παρασιτο που πρεπει να αντιμετωπιστει με αφαιρεση και θα περασει. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ, κομματι απο εσενα και τον αντρα σου! Εχω κι εγω δυο παιδακια με διαφορα 2 χρονια και δεν υπαρχει η ευτυχια και η αγαπη που χαριζουν! Πεταξε τις αρνητικες σκεψεις και τους ενδοιασμους. Απολαυσε την εγκυμοσυνη σου γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να μετανοιωσεις την υπαρξη του ιδιου σου του μωρου! Σιγουρα μπορει να υπαρξει κουραση αλλα αυτη ειναι η ζωη γενικα! Μακαρι να ειναι αυτα τα προβληματα, που στην τελικη ολο χαρα μας γεμιζουν! Σου ευχομαι ο,τι καλυτερο!
Αγαπητή μαμά έχω 2 παιδάκια με διαφορά 4 χρόνων.θα μου πεις καμία σχέση με την περίπτωση σου αλλά σε καταλαβαίνω.Κάποιες μέρες θα ναι πολύ δύσκολες, κάποιες άλλες καλύτερες..Τις μέρες λοιπόν που χτυπάω κόκκινο από κούραση κ νεύρα θα σου πρότεινα υπομονή.,θετική σκέψη κ ελπίδα για το καλυτερο.Από τη στιγμή που ήρθε θα τα λουστεις.κ συγνώμη αλλά μην ελπίζεις κ πολύ στον σύζυγο.. Στο πρώτο κ μένα τσολιας ήταν,στο δεύτερο που κ που αχνοφενεται στον ορίζοντα..Υπάρχουν όμως κ εκείνες οι άλλες μέρες.. Που το σπίτι έχει γεμίσει παιδικά γελακια κ χαρούμενες τσιριδες,που τα κοιτάω να παίζουν μαζί κ μετανιώνω που δεν του χάρισα νωρίτερα ένα αδερφάκι..Που γεμίζουν την αγκαλιά μου δύο μοναδικά αστεράκια..Καμία φορά συζητάμε για τρίτο.. Απαπα φωνάζω αμέσως.. Εγκυμοσύνες,γέννες,ξενύχτια..Μόλις αντικριζω όμως νεογέννητο λιώνω πιο πολύ από ποτέ..Κ ξέρω ότι θα ξεχάσω πάλι τι πέρασα κ θα την πατήσω κ τότε ο σύζυγος μπορεί κ να μετακομίσει.. Ξέρω όμως ότι πάλι θα υπάρχουν εκείνες οι μέρες..Κ θα αξίζει κάθε στιγμή κούρασης κ αγανάκτησης μόνο για εκείνα τα γελακια..Την ευτυχία μας εμείς την ορίζουμε, Κ αμα παιδευτουμε κ λιγάκι είναι μεγαλύτερη η ευχαρίστηση.. Να είναι γερά τα παιδάκια σου.. Μόνο αυτό να σκέφτεσαι κ μόνο αυτό να ευχεσαι..Ολα τα άλλα γίνονται..
Μπράβο σου..... δεν θα μπορούσα να τα πω σωστότερα!!!!
Σε νιώθω. Όμως και να μην το γεννήσεις, κάτι άλλο θα βρεθεί να σε κουράσει, αγχώσει, πιέσει εξίσου. Η ζωή είναι κουραστική από μόνη της, όμως όταν οι καρποί της κούρασης μας γεμίζουν χαρά, τότε αυτή αξίζει τον κόπο και υπομενουμε.