Η φίλη μου μεταναστεύει…
Η φίλη μου μεταναστεύει…
μαμά Ζωή
Η φιλεναδίτσα μου μεταναστεύει στην Σουηδία..!
Αύριο το πρωί παίρνει το αεροπλάνο και μαζί με την οικογένεια της φεύγουν. Η καλή μου φίλη, η παρηγοριά μου, η φίλη μου, το κοριτσάκι μου αύριο ταξιδεύει για μόνιμη εγκατάσταση στην Σουηδία…
Περάσαμε τόσα μα τόσα πολλά μαζί που νιώθω πως θα φύγει η αδερφή μου! Πολύ δύσκολο πράμα σας λέω και εύχομαι να μην το νιώσει καμία κοπέλα αυτό! Ξέρω πως είναι για μια καλύτερη ζωή, πως νέοι ορίζοντες θα ανοιχτούν μπροστά τους, πως όλα καλά θα πάνε, πολύ καλύτερα από την Ελλάδα μας που άρχισε να τρώει και να διώχνει τα παιδιά της…
Αλλά ο κόμπος στον λαιμό μου πάει να με πνίξει! Και όμως δεν της είπα τίποτα όλες αυτές τις μέρες πως νιώθω, γιατί ξέρω πόσο ευαίσθητη είναι και δεν ήθελα να την φορτίσω ακόμη πιο πολύ ψυχολογικά! Είναι πολύ δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί, όπως μου είπε και η φιλεναδίτσα μου και όπως και γω πιστεύω! Για αυτό τους αποφεύγω και εγώ!
Σήμερα το συνειδητοποίησα όμως! Αύριο θα μιλάμε και δεν θα είναι σε απόσταση 5χμ αλλά θα είναι στην Σουηδία! Τα μάτια μου έχουνε γίνει κατακόκκινα από το βούρκωμα, η ψυχή μου πονάει αλλά ξέρω πως θα είναι για καλύτερα και με παρηγορεί πολύ αυτό! Δεν πίστευα πως στα 29 μου θα έκλαιγα σαν μικρό παιδί!
Α ρε Ελλαδάρα πως μας κατάντησες έτσι;; Γιατί διώχνεις τα παιδιά σου μακριά;; Γιατί στέλνεις την μονάκριβη μου φίλη μακριά μου;;;
Φιλεναδίτσα μου, σ΄ αγαπώ και θα σε αγαπώ όπου και να είσαι! Και σου υπόσχομαι πως θα έρθω με την πρώτη ευκαιρία να σε δω!!!!! Όλα καλά θα πάνε και είμαι 100% σίγουρη για αυτό! Το «facebook» και οι «Ελληνίδες Μαμάδες» θα μας ενώνουν κάθε μέρα!
Θα είσαι η καλή μου φιλεναδίτσα για πάντα!!!!!!
Αχ! Δύσκολο πράγμα η ξενιτιά! Εγώ έφυγα ακριβώς πριν ένα χρόνο και τώρα μαζί με τον άντρα μου και τα παιδάκια μου ζούμε στις Μπαχάμες!!!! Όμως δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με αυτά που διαβάζω από άλλες κοπέλες που πήγαν σε κάποιες χώρες. Εδώ είναι πολύ πίσω είναι τραγικά! Και ναι είναι όμορφα είναι τροπικά αλλά είναι για διακοπές και μόνο! Μου λείπουν όλοι γονείς, αδερφός , φίλες όλοι! Ίσως γιατί δε ζω καλύτερα από την Ελλάδα ίσως γιατί χρειάζομαι χρόνο ακόμα δεν ξέρω! Αλλά πολύ ευχαρίστως γυρνούσα πίσω τώρα αμέσως και ας ζω με λιγότερα! Τι να πω! Είναι πολύ δύσκολα να φεύγεις και να αφήνεις πίσω σου όλους αυτούς που αγαπάς! Γιατί δυστυχώς είμαστε και τόσο μακριά που δεν μπορώ να πηγαίνω στην Ελλάδα κάθε χρόνο!
εμένα την Τρίτη φέυγει ο αδερφούλης μου.πόσο πολύ στεναχωριέμαι.το ξέρω οτι είναι καλύτερα απ το να μείνει εδώ και να μην μπορει να βρει δουλειά αλλά απο την άλλη τα μάτια μου βουρκόνουν στη σκέψη οτι θα τον βλέπω μόνο μεσω skype.Μας αλλάξαν τις ζωές ,ξεριζώνουν τουσ νέους ανθρώπους απο την πατρίδα τους.Πόσο πολύ λυπάμαι.
Η αγαπημένη μου αδερφούλα, το μοναδικο μου στήριγμα, η κολλητούλα μου έφυγε μαζί με τις ανιψούλες μου πριν 5 μήνες για Ελβετία μόνιμα. Ακομη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω...Απο εκεί που τις έβλεπα καθημερινά ξαφνικά η μοναξιά μπήκε στην ζωή μας. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Παρότι μου λένε όλοι ότι είναι πολύ καλύτερα εκεί εγώ υποφέρω...νιώθω τόσο μόνη...παρότι μιλάμε σχετικά καθημερινά...η έλλειψη της-τους είναι απίστευτη. Ατιμη κρίση...μας κατέστρεψες...μας διάλυσες τις οικογένειες...
Η κολλητουλα μου, που εχουμε και γενεθλια την ιδια μερα γεννηθηκαμε με ενα τεταρτο διαφορα ,εφυγε προχθες για Καναδα!βλεπω τις φωτογραφιες μας καθε βραδυ και κλαιω....
Λείπω εδώ και 5 χρόνια, και έχω κι εγώ αφήσει την φίλη μου πίσω. Μιλάμε καθημερινά και διαρκώς χάρη στα smartphones! Οι μισοί φίλοι μου περίπου έχουν κι αυτοί φύγει. Όταν δει κανείς την ποιότητα ζωής στη δυτική Ευρώπη δύσκολα γυρίζει. Δεν θέλω να πληρώνω φόρους, ταμεία, χαράτσια, για να πηγαίνουν τα λεφτά σε πισίνες και κότερα και να εξακολουθώ να μην έχω παροχές. Δε μετανιώνω ούτε λεπτό που έφυγα, και χαίρομαι τις 2-3 φορές το χρόνο που έρχομαι Ελλάδα, απολαμβάνω ήλιο, θάλασσα, σουβλάκι και ξαναφεύγω πριν αρχίσω να συγχύζομαι από την απαράδεκτη κατάσταση.
Λείπω τα τέσσερα τελευταία χρόνια και με ένα μικρό διάλειμμα στην Ελλάδα έλειπα και άλλα 3 χρόνια πριν. Καταλαβαίνω την αγάπη των φίλων μου (και της οικογένειάς μου)- μου λείπουν, τους λείπω - αλλά τον τελευταίο καιρό με έχουν κουράσει πολύ γιατί επιμένουν να γυρίσω και με πιέζουν τρελά (βασικά αυτό γίνεται κάθε φορά που θα έρθω στην Ελλάδα για διακοπές, αλλά φέτος ήταν το κάτι άλλο!). Αφήστε που με δυνατά επιχειρήματα, προσπαθούν να με πείσουν πως η κατάσταση στις δουλειές στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο χάλια και πως θα μπορούσα να βρω άνετα δουλειά... Εγώ πάλι δεν το βλέπω αυτό. Με πιέζουν πολύ. Το κάνουν από εγωισμό (για να με έχουν κοντά τους) ή από αγάπη; Το μόνο που ξέρω είναι πως όσο καλοί μας φίλοι και να είναι, δουλειά δεν θα μας βρουν για να είμαστε κοντά τους.
Δεν είναι μόνο το αν βρίσκεις δουλειά - είναι ότι το μισθό που παίρνεις κάπου στη δυτική Ευρώπη δεν θα τον βρεις ούτε γι'αστείο στην Ελλάδα. Και παρόλα αυτά τα έξοδα στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερα, πχ το σούπερ μάρκετ είναι εξίσου ακριβό ή ακριβότερο (ανάλογα και με το πού μένει κανείς). Το θέμα είναι η ποιότητα ζωής: μπορώ να πάω στο δημόσιο μαιευτήριο να γεννήσω χωρίς κανένα πρόβλημα, όντας πλήρως καλυμμένη από την ασφάλειά μου, χωρίς φακελάκια, χωρίς να μου κάνουν καισαρική στο 80% των περιπτώσεων και χωρίς διαφορά από το ιδιωτικό; Μπορώ να βγω βόλτα με το καρότσι και να μην αναγκαστώ να βγω στο δρόμο; Μπορώ να πάω σε μια καφετέρια με το παιδί μου ή ως έγκυος και να μη φλομώσω στον καπνό του τσιγάρου; Μπορώ να κυκλοφορήσω στους δρόμους και στις εθνικές οδούς χωρίς να φοβάμαι τα άπειρα αυτοκινητιστικά; Μπορώ τελικά να πάω στο ραντεβού μου με το λεωφορείο και να ξέρω ότι το λεωφορείο θα έρθει την τάδε ώρα και θα φτάσει την τάδε ώρα; Μπορείς τόσα και άλλα τόσα επιχειρήματα να φέρεις στους συγγενείς σου - η ποιότητα ζωής είναι άλλη, και είναι αυτή που θέλεις για τα παιδιά σου.
Ιωάννα, Σ'ευχαριστώ για την απάντηση σου! Είναι σαν να περιγράφεις τη χώρα που μένω. Γιατί εδώ δεν υπάρχουν φακελάκια (δεν υπάρχουν καν ιδιωτικά νοσοκομεία), τα λεωφορεία είναι πάντα στην ώρα τους, το κάπνισμα απαγορεύεται παντού, σε εστιατόρια/καφετέριες υπάρχουν πάντα αλλαξιέρες για τα μωρά στις τουαλέτες, οι μαμάδες κυκλοφορούν άνετα με τα καροτσάκια στα μεγάλα πεζοδρόμια... Επίσης έχοντας ένα αρκετό καλό μισθό, δεν έχω πληρώσει ποτέ μου εφορία. Και όλα αυτά στην Εσθονία- χώρα της πρώην σοβιετικής ένωσης. Όλα αυτά τα λέω σε συγγενείς και φίλους, μα επιμένουν πως είναι καλύτερα στην Ελλάδα (εξάλλου πολύ συχνά ο Έλληνας πιστεύει πως η χώρα του είναι η καλύτερη!). Για τον ήλιο, τη θάλασσα και το σουβλάκι; Τα χαίρομαι κι εγώ για 3 μήνες που κάνω διακοπές στην Ελλάδα. Οι καλές φιλίες δε χαλάνε όσο μακρυά και αν είμαστε. Επίσης υπάρχει το σκάιπ, ξέρω δεν είναι το ίδιο, αλλά βοηθάει ώστε να νιώθουμε κοντά στους ανθρώπους μας.
Ολα είναι πιο εύκολα όταν μένουν πίσω άνθρωποι που σ αγαπάνε κ δεν θα σε ξεχάσουν.... Είμαι πολυ τυχερή!!!
ΠΟΣΟ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΟΙ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ.......ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΝΑ ΜΗΝΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ...ΕΚΛΑΨΑ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ......ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ ΛΟΓΟ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΣΥΝΕΕΧΕΙΑ....ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΛΕΠΤΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ...ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ...ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ Η ΝΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΡΟΥΛΑΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ....ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ......ΜΑΡΑΚΗ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ....
το εζησα πριν 5 χρονια οταν το δικο μου κολληταρι εφυγε για Νορβηγια! μην στεναχωριεσε: παει σε ενα μερος πολυ καλυτερο απο το δικο μας....
σε καταλαβαινω κοπελα μου.το περασα κι εγω πριν 2 χρονια που εφυγε η οικογενεια μου για αγγλια για μια καλυτερη ζωη.στην αρχη ειναι δυσκολα και σου κακοφαινεται,αλλα μετα συνηθιζεις.θα πηγαινεις εσυ,ή θα ερχονται εκεινοι για διακοπες και δεν θα χαθειτε,μη στεναχωριεσαι.
Το πέρασα και το περνάω (διότι δεν το έχω ξεπεράσει εδώ κι εννιά μήνες) με την νονά του μεγάλου μου γιού, την αγαπημένη μου Ελένη. Έφυγαν οικογενειακώς για Αυστραλία. Είναι δύσκολο, αλλά μέσα στη θλίψη μου σκέφτομαι οτι τα παιδιά της θα έχουν κάποιες ευκαιρίες εκεί που μακάρι να τις είχαν και τα δικά μου παιδιά! Μας λείπουν όμως! ΠΟΛΥ! Κουράγιο και καλή τύχη να 'χουν όλοι οι ξενιτεμένοι!
Ας έβρισκα δουλειά κι εγώ έξω και είχα φύγει αύριο κιόλας! δυστυχως η Ελλάδα πλέον είναι μόνο για διακοπές. Το καλοκαίρο τελείωσε και μας έμεινε το άγχος...
ένα κενό το νιώθεις.μάλιστα στην αρχή λες μπα μωρέ δεν θα κρατήσει για πολύ.μέχρι που οι δικοί σου εκεί κάπου μακριά αρχίζουν να φτιάχνουν το δικό τους σπιτικό.ε κ κάπως έτσι το δέχεσαι οριστικά.δεν είναι εύκολο.μα λες συνέχεια είναι για καλό και σου περνάει.πάντως είτε είσαι σ'αυτούς που φεύγουν είτε σ'αυτούς που μένουν, πονάς!μακάρι οι φιλίες να κρατάνε.μακάρι το skype ή το fb να μην σε αφήνουν να νιώθεις ξένος κάποια στιγμή.μακάρι τελικά όλα να είναι για καλό...για όλους μας!
Και εμενα πια - εχουν φυγει ολοι και εχω μεινει εδω να κραταω τη σημαια......στεναχωριεμαι πολυ - αλλα ουτως η αλλως με τις τραγικες ανχωδεις ζωες που ζουμε μπορεινα περναγαν μηνες και να μην βλεπομασταν...εργαζομενες μαμαδες ολες πια - αλλοι καιροι τοτε που σαν φοιτητριες ξεροσταλιαζαμε στα καφε και σχεδιαζαμε διακοπες....Εγω τι να κανω που θελω να φυγω - δε με κραταει τιποτα πια - και ο αντρας μου δεν ξεκολαει με τιποτα?εξω ειναι οι φιλοι μου - ακομα και οικογενεια - και γω εδω, να μην ξερω αν το παιδι μου θα παει σταθμο και αν θα εχει θερμανση.......
ομοιοπαθουσα..!! η κολλητη μ φιλη, η αδερφη μ, η κουμοαρουλα μ..εφυγε πριν 2 χρονια Ολλανδια ..ειναι πολύ δυσκολο αλλα συνηθιζεις..θες δε θες..μακαρι να ηταν αλλιως τα πραγματα...και μενα μου λειπει πολυ αλλα πρεπει να σκεφτομαι πως ειναι καλα εκει που ειναι! υπομονη!! skype και mail να ειναι καλα!
ωραία... τώρα διάβασα πώς ακριβώς θα νιώσω σε 1 μήνα κι εγώ, που φεύγει η δικιά μου κολλητή, που εγώ την πάντρεψα κι εκείνη βάφτισε με τον άντρα της βάφτισε το μικρούλη μας!!Δύσκολο, πολύ δύσκολο και για τις δύο πλευρές!!! Πωπω... Και μόνο που το διάβασα, βούρκωσα, δεν θέλω να σκεφτώ τη μέρα που θα φέυγει!!!! Ελπίζω μόνο να μην είναι λόγος αυτός για να απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλο, γιατι, όπως και να το κάνεις, όσο και αν μίλάς μέσω skype η οτιδήποτε άλλο, δεν παύει να μην είναι ο ένας έκτός της καθημερινότητας του άλλου!!!Φυσικά και θα μας λείπουν οι κολλητές μας, αλλά φοβάμαι μήπως εγώ την ξεχνάω, λόγω καθημερινότητας, κι εκείνη λόγω της νέας της ζωής!! Δεν ξέρω, μάλλον ο χρόνος θα δείξει!!
Ο άνδρας μου περιμένει από εμένα το ok για να φύγουμε στο εξωτερικό για δουλειά... Αν ήμουν 20 χρονών δεν θα κολούσα πουθενά αλλά τώρα στα 40 με ένα μωρό 9 μηνών φοβάμαι πολύ....Αλλά και εδώ φοβάμαι ακόμα περισσότερο, γιατί με ένα μισθό μόνο, που και αυτός μειώνεται σταδιακά δεν μπορούμε να ζήσουμε...Από την μια βλεπω τους γονείς μου, την αδελφή μου και τους φίλους μας και δεν θέλω να τους αφήσω αλλά απο την άλλη βλεπω το παιδί μου, που στην Ελλάδα( έτσι όπως την κατάντησαν οι 300 χαραμοφάηδες )δεν έχει μέλλον, βλέπω εμένα και τον άνδρα μου που σκεφτόμαστε το κάθε ευρώ που ξοδεύουμε και έχουμε ξεχάσει την λέξη καφές, ποτό, διακοπές,ρούχα κλπ.Σκεφτόμαστε τον χειμώνα που θα έρθει γιατι στην οικοδομη μας δεν θα έχουμε πετρελαιο και πως θα ζεσταθεί το μωρό μας...Δυστυχώς αν φυγω θα αφήσω πίσω μου πολλά καλά αλλά θα αφήσω πισω και τα χειρότερα....
Πόσο σε καταλαβαίνω...Αύριο το πρωί παίρνει το αεροπλανάκι και με αποχαιρετά η καλύτερη μου φίλη και νονά του μικρούλη μου...Βρυξέλλες...Και ήδη έχω αρχίσει να κοιτάω αεροπορικά!Λυπάμαι πολύ αλλά ταυτόχρονα χαίρομαι που βλέπω τον ενθουσιασμό της για μια νέα αρχή...Έτσι κι αλλιώς,πάντα θα'μαστε κοντά,αφού αγαπιόμαστε, ε???
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ?? ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΒΡΥΞΕΛΕΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ! ΘΕΛΩ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ ΣΟΥ!!!!! ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΜΑΛΟΣΥΝΑΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ!
Χαχαχαχα!Καλημέρα!Πολύ ωραία ιδέα μόνο που εκείνη δεν είναι μανούλα ακόμη...Αν χρειαστείς όμως οτιδήποτε από αφού εσείς θα πάτε λίγο αργότερα,γράψε μου!
σε καταλαβαίνω αλλά υπάρχουν και χειρότερα εμένα η φίλη μου μόλις μετακόμισε στο Μόντρεαλ στον Καναδά....και με τη διαφορά ώρας ούτε στο τηλέφωνο ούτε στο skype έχουμε καταφέρει να συντονιστούμε...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα... και γω πριν 1.5 μηνα αποχαιρέτισα την μοναδική φιλεναδίτσα- αδερφή της ψυχής μου, ακριβώς για τους ίδιους λόγους και εκείνη μετακόμισε στην Αγγλία για μόνιμα.. Μιλάμε καθημερινά σχεδόν μέσω Skype αλλα σίγουρα δεν είναι το ίδιο όπως πρίν... Υπομονή με τον καιρό θα συνηθίσεις την απόσταση βέβαια θα υπάρχουν στιγμές που 8α βουρκώνεις λόγο της έλλειψης..!
ax koritsaki mou!!! ton katalavainw ton pono sou kai me sigkinises....egw ta teleutaia xronia to viwnw apo tin alli meria...egw efyga apo ellada....kai afisa oles mou tis filenaditses mou kai tin aderfoula kai ti manoula mou.... na ksereis omws oti ti simerini epoxi yparxoun tosoi polloi tropoi gia na kratiseis epafi kai na stirizete i mia tin alli opws kai twra. apla tha prepei na vreite kainourious tropous....ki emena mou leipei poli to oti sikwna to tilefwno kai elega "erxomai gia kafe...." parolauta, na skeftesai poso thetiko einai to vima pou kanei me tin oikogeneia tis kai pou ksereis, mporei na pas na ti vreis esi..... emena i dikia mou filenada tha vaftisei to mikraki mou tou xronou!!!! ki etsi o desmos ginetai akoma pio dynatos para ta pollaaaaa xiliometra...(ti einai souidia-ellada? egw eimai sti notia afriki...) o prwtos kairos einai dyskolos...kouragio kai stis dyo sas!!!!
Κι εμείς ανήκουμε σ' αυτούς που έφυγαν... Γι' αυτό γνωρίζω από εμπειρία ότι και για τη φίλη σου θα είναι πολύ δύσκολος ο αποχωρισμός -να είσαι σίγουρη. Επιπλέον, θα έχει να αντιμετωπίσει τις νέες και άγνωστες καταστάσεις, να μάθει τα ... κατατόπια, να δημιουργήσει έναν κύκλο, να προσαρμοστεί... Ευτυχώς θα έχει τη δική σου στήριξη μέσω τηλεφώνου-ίντερνετ. Εγώ μετακόμισα όταν ήμουν 8 μηνών έγκυος και δεν είχα βρει καν πού θα γεννήσω. Ήταν δύσκολα, αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί πήγαν όλα πολύ καλά. Μου είναι δύσκολο που είμαι μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, αλλά φτιάξαμε ένα νέο σπιτικό εδώ και ξέρω ότι έγινε για να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Όσα άτομα κι αν γνωρίζω εδώ πάντως, σαν τις φίλες που άφησα στην Ελλάδα, δεν ... έχει! :)))
pernaw kati analogo alla apo tin meria tis filis s!ton allo mina petaw gia germania k afinw pisw m t panta.....oikogeneia filous!pistepse m oti k i fili s apo tin meria tis pernaei megalutero zori!!!!i ellada den exei toso megali agkalia gia na mas kratisei olous blepeis!!!!!!
Συγκινήθηκα τόσο πολύ!! Ζωή είσαι πολύ τυχερή που έχεις μια τόσο καλη φιλη- αδερφη και πιστεύω οτι τα χιλιόμετρα δεν θα σταθούν εμποδιο στην φιλια σας... Σκέψου θετικά... άλλωστε ειναι πιο φθηνά να ταξιδευεις στο εξωτερικό παρα μεσα στην Ελλάδα...
δυστηχως πολλοι φτασαμε σε σημειο να παρουμε αυτη την αποφαση.αφηνοντας πισω αδερφια γονεις φιλους οταν ομως δεν υπαρχει λυση στον τοπο σου πρεπει κατι να κανεις για την επιβιωση,εμεις εδω κ ενα χρονο ζουμε στην Γερμανια μακρια απο ολους στην αρχη το βλεπεις σαν ενα νεο ξεκινημα με την παροδο του χρονου ομως καταλαβαινεις ποσο μακρια εισαι απο τους δικους σου κ ποσο δυσκολο ειναι να πρεπει ολα να τα λετε μεσω τηλεφωνου ή ιντερνετ (ευτηχως που υπαρχει κ αυτο)ευχομαι στην φιλη σου ενα δυνατο κ καλο ξεκινημα στην νεα τους ζωη κ να ξερεις οτι οι ΑΛΗΘΙΝΕΣ φιλιες δεν μασανε σε χιλιομετρα κ αποστασεις!
Ειναι δύσκολο να φεύγουν αγαπημένα σου προσωπα μακριά!!Το ιδιο ετυχε και σε μένα πριν απο αρκετα χρονια βεβαια,20 χρονια πριν!Το κακο με μενα ηταν οτι μεσα σε ενα χρονο ειχαν φυγει και οι δυο κολλητες μου Γερμανια....πικρα μαυρη!!Και να σκεφτεις οτι τοτε δεν υπηρχε το facebook.skype,κι ολα αυτα που κανουν πιο ευκολη την επικοινωνια,υπηρχε μονο το τηλεφωνο και τα γραμματα!Το τι στεναχωρια ειχα δεν λεγεται,τωρα ομως τα λεμε σχεδον καθημερινα μεσω Skype και ειμαστε μια χαρα,αφου λεω πως αν ηταν εδω δεν θα τα λεγαμε τοσο συχνα!!!Θα συνηθισετε κι εσεις δεν γινεται αλλιως ..δυστυχως!Στην αρχη θα σας φανει βουνο,αλλα μετα μια χαρα θα λετε και μεσω facebook...Ολα καλα να πανε στο νεο ξεκινημα της φιλης σου!