Δύο εύκολες και γρήγορες γέννες!

Η ιστορία της Ιωάννας

Η δική μου ιστορία έχει ως εξής : Iανουάριος 2007 και μόλις έχω επισκεφθεί στο μαιευτήριο την κολλητή μου που μόλις έχει γεννήσει καιτης λέω πως έχω 2-3 μέρες καθυστέρηση. Μου λέει «Δεν υπάρχει περίπτωση, θα πάρεις να κάνεις ένα τεστ«.

«Μα δεν κάναμε τιποτα» της λέω υποψιαζόμενη πως η καθυστέρηση οφείλεται στη δίαιτα που μόλις έχω ξεκινήσει… Παρ΄ολ’ αυτά μου μπαίνουν ιδέες και το  ίδιο βράδυ κάνω το τεστ και πέφτω απ’ τα σύννεφα «ΘΕΤΙΚΟ«. Βάζω τα κλάματα, με πιάνει πανικός, ο άντρας μου ψυχραιμότατος μου λέει » Κάποια στιγμή θα γινότανε«.

Ήμασταν παντρεμένοι και φτιάχναμε το σπίτι μας τότε… ‘Ολα καλά εν πάσει περιπτώσει, μια εγκυμοσύνη τέλεια και γω δουλεύοντας και τρέχοντας για να προλάβουμε να τελειώσουμε και το σπίτι μας όλη μέρα, χωρίς κανένα πρόβλημα αν και οι τελευταίοι μήνες της εγκυμοσύνης ήτανε μέσα στο καλοκαίρι και εγω ίδρωνα ακόμη και όταν κοιμόμουνα…

Μπαίνω στο μήνα μου, όλα καλά, και μια βδομάδα αργότερα, ένα βράδυ ξαφνικά ξυπνάω ξημερώματα νιώθοντας μια πίεση και κάτι να με βρέχει… Σηκωνομαι και συνειδητοποιω φυσικα πως εχουν σπασει τα νερα… Με πολλη ψυχραιμια (ακομη και σημερα αναρωτιεμαι που τη βρηκα) ετοιμαζομαι, φτανουμε στο νοσοκομειο, εξετασεις και προετοιμασια (οι γνωστες προετοιμασιες), η μαια μου λεει «Μεχρι το μεσημερι θα ‘χεις γεννησει…» και ηταν γυρω στις 8 το πρωι… Κατα τις 9.45 ερχεται ο γιατρος, με βλεπει, διαστολη 7 εγω και δινει εντολη να μου βαλουν τεχνητους να τελειωνουμε πιο γρηγορα… Εγω να φωναζω γιατι δεν τους ηθελα με τιποτα αλλα ποιος να με ακουσει…

Με πιανουν οι τεχνητοι αμεσως και μετα απο λιγη ωρα, στις 10.35 ερχεται στον κοσμο το πρωτο μου αντρακι… Ολα καλα, ολα τελεια και εγω περηφανη ως μανα που τα καταφερα χωρις επισκληριδιο, χωρις καμια βοηθεια και φυσιολογικα…

3 χρονια αργοτερα και μετα κ απο μια ενδιαμεση αποβολη, ξαναμενω εγκυος στο δευτερο αντρακι της ζωης μου με μια εξισου καλη εγκυμοσυνη (με εξαιρεση τις ηπαρινες που εκανα απο τον 5ο και μετα) και μια βδομαδα και παλι αφου εχω μπει στο μηνα μου, ενα βραδυ μετα απο κατι πονακια που ειχα ολη νυχτα, αποφασιζω την επομενη να παω στο νοσοκομειο να με δει γιατι ειχα και λιγο αιματακι… Μολις με βλεπουν αρχιζει ενας ξεσηκωμος…

«Τρεξε γρηγορα στο μαιευτηριο, τωρα, μη χανεις ουτε λεπτο» μου λενε… Φτανω πανικοβλητη και ρωταω το γιατρο μου τι συμβαινει.

«Τι να συμβαινει» μου λεει «εχεις 7 διαστολη«

Με ξεντυνουν, με καλωδιωνουν, χωρις να εχω κανει ουτε κλυσμα (σορρυ για την λεπτομερεια) και γω ουτε πονους, ουτε τιποτα…

Περναει κανενα τεταρτο και ερχονται για εξωθησεις και γω απορημενη «Τωρα δηλαδη γενναω;«

2 εξωθησεις και παρτο το μαυρομελανιασμενο μου κουκλακι που επειδη πιεστηκε και βγηκε τοσο γρηγορα ηταν σαν της μαϊμους το πωπουδακι…

Καλυτερα και απ’ οτι φανταζομουνα τη δευτερη φορα και η ευτυχια εξισου μεγαλη… Μακαρι ολες οι μανουλες να γεννουσαν χωρις προβληματα και τοσο γρηγορα σαν και εμενα…

Ευχομαι σε ολες τα καλυτερα!

—

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τη δικιά σου ιστορία τοκετού;

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com