Ο Χρήστος το ξωτικό και το μαγικό φως των Χριστουγέννων

Ο Χρήστος το ξωτικό και το μαγικό φως των Χριστουγέννων

της Λουκίας Χρυσοβιτσάνου

1 bio 3 και αρχίζει η ιστορία!

Γεια σας! Eίμαι ο Χρήστος το ξωτικό και έχω να σας πω μία απίθανη χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Όλα ξεκίνησαν μία κρύα νύχτα παραμονή Χριστογέννων σε μία μακρινή και χιονισμένη χώρα, στο μυστικό εργαστήρι του Άγιου Βασίλη. Ξωτικά, καλικατζαράκια, νάννοι, νεράιδες και μάγοι των Χριστουγέννων, εργάζονταν με πολύ αγάπη, αφοσίωση και θέληση για να προλάβουν να φτιάξουν δώρα για τα παιδάκια όλου του κόσμου. Εγώ ο Χρήστος το ξωτικό που είμαι ο αρχηγός όλων των ξωτικών, έδινα εντολές στους εργάτες καλικατζαράκια για τις συσκευασίες των δώρων και κολλούσα γραμματόσημα στα κουτιά τους.

Ο Άγιος Βασίλης και η κυρία Αγιοβασιλίτσα που με αγαπούν πολύ, μου ζήτησαν εκείνη τη νύχτα να στολίσω εγώ την υψηλότερη κορυφή του Χριστουγεννιάτικού μας δέντρου, με το πιο λαμπερό αστέρι του βορρά που ακούει στο όνομα Αστεριάδα. Η Αστεριάδα, γνωστή και ως το Αστέρι των Χριστουγέννων, γεννιέται στον Γαλαξία μας λίγες μόλις ώρες πριν από τη νύχτα των Χριστουγέννων και ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα αστέρια γιατί η λάμψη της φτάνει σε κάθε γωνιά της γης. Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης την παίρνει από τον αστραφτερό ουρανό και την φέρνει στο εργαστήριό μας για να στολίσει την κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου μας. Όταν τοποθετηθεί εκεί ψηλά, ένα φως μας θαμπώνει ξαφνικά όλους και η χαρούμενη μελωδία που ακούγεται μας κάνει να χορεύουμε, να τραγουδάμε και να πανηγυρίζουμε που για μία ακόμη χρονιά κατάφερε να λάμψει το μαγικό φως των Χριστουγέννων.

Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Η Αστεριάδα ξαφνικά έπαψε να λάμπει, το φως της έσβησε και η μαγεία της χάθηκε, όταν τοποθετήθηκε στην κορυφή του δέντρου. Ούτε όμως και η μελωδία της ακούστηκε. Οι χοροι και οι πανηγυρισμοί έδωσαν τη θέση τους στη λύπη και την απογοήτευση.

«Κάποιο παιδάκι, σε κάποια γωνιά του κόσμου, αναζητά ακόμα την ευχή του για τα φετινά Χριστούγεννα» είπα και η φωνή μου ακούστε σε όλο το εργαστήριο.

«Έχει δίκιο το ξωτικό Χρήστος» απάντησε ο Άγιος Βασίλης. «Πρέπει να βρούμε γρήγορα αυτό το παιδάκι και να του παραδώσουμε το μυστικό κουτί των ευχών».

«Τί είναι αυτό το κουτί Άγιε Βασίλη;» ρώτησαν τα υπόλοιπα ξωτικά.

«Αυτό το κουτί το δίνουμε σε παιδάκια που, ενώ έχει φτάσει η Παραμονή των Χριστουγέννων, ακόμα δεν έχουν αποφασίσει ποιά ευχή να μου στείλουν για να πραγματοποιήσω» είπε ο Άγιος Βασίλης.

«Εγώ, εγώ θα πάω το κουτί» πετάχτηκε το ξωτικό Χρήστος και με μιας αρπάζει το μυστικό κουτί από τα χέρια του Άι Βασίλη και βουουουουουρ για να συναντήσει το παιδάκι.

Καβαλά λοιπόν τον αγαπημένο του ιπτάμενο τάρανδο, του ψιθυρίζει στο αυτί το προορισμό τους και με μιας το ταξίδι τους, ξεκινά. Πέρασαν πάνω από παγωμένες λίμνες και κατάλευκα από το χιόνι βουνά, ακολούθησαν τις αγέλες των λύκων και την βουή των ποταμών, πέταξαν ακόμα και δίπλα από το φεγγάρι, μέχρι να φτάσουν τελικά σε μία γκρίζα και βρώμικη τενεκεδούπολη εκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά από την ονειρική χώρα των Χριστουγέννων.

Ξαφνικά οι ψίθυροι ενός μικρού κοριτσιού τράβηξαν την προσοχή τους. Τους ακολούθησαν μέχρι που έφτασαν στις σκάλες μίας παλιάς μονοκατοικίας φτιαγμένης από τούβλα. Ο Χρήστος το ξωτικό κατέβηκε από τον λαχανιασμένο τάρανδο, σκαρφάλωσε στο παράθυρο και αντίκρισε ένα μικρό κοριτσάκι να πλέκει τα μαλλιά του και να μονολογεί: «Αχ ποιά ευχή μου να στείλω στον Άγιο Βασίλη; Θα με ακούσει; Θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τελικά αυτό που περισσότερο ποθώ;»

«Νοκ, νόκ» χτύπησα το τζάμι από το παράθυρό της, δείχνοντάς της το μαγικό κουτί.

«Γρήγορα, δεν έχουμε πολύ χρόνο, άνοιξε το κουτί πριν το αστέρι των Χριστουγέννων σβήσει για πάντα» της είπα. Με μιας πήρε το κουτί από τα χέρια μου, το άνοιξε με λαχτάρα και πολύχρωμες λάμψεις ξεπήδησαν μέσα από αυτό. «Εδώ μέσα θα βρεις την ευχή που σου ταιριάζει. Διάλεξέ την και να είσαι σίγουρη ότι ο Άγιος Βασίλης θα την πραγματοποιήσει» της είπα.

Το κοριτσάκι έβαλε το χέρι της στο κουτί, έκλεισε τα μάτια της και τσακ! Διάλεξε το μαγικό χαρτάκι. Το ξετύλιξε το διάβασε και το έριξε πάλι μέσα στο κουτί.

«Σ’ ευχαριστώ μικρό μου ξωτικό. Ελπίζω την ευχή που διάλεξα να την διαβάσει και ο Άγιος Βασίλης και να μπορέσει να την πραγματοποιήσει» μου είπε.

Την αποχαιρέτησα, ανέβηκα στον τάρανδο και καθώς αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς τον ουρανό, ο ήλιος ξεπρόβαλε σιγά σιγά πίσω από το βουνά, ενώ οι καμπάνες και οι μελωδίες των πουλιών ηχούσαν χαρμόσυνα, ένα πελώριο ουράνιο τόξο μας καλημέριζε χαμογελαστό και η άσχημη τενεκεδούπολη ξαφνικά μεταμορφωνόταν σε μία όμορφη, καταπράσινη, πολύχρωμη και χαρούμενη πόλη.Τότε κατάλαβα ότι η ευχή της μικρής είχε πραγματοποιηθεί.

Γύρισα πίσω στο εργαστήριο και μαζί με εμένα επέστρεψε και το μαγικό φως των Χριστουγέννων. Η λάμψη της Αστεριάδας μας ζέστανε όλους. Τα γέλια, οι χοροί και τα τραγούδια ξαναζωντάνεψαν στην πάντα ζωηρή και χαρούμενη χώρα του Άγιου Βασίλη.

Άλλωστε ήταν Χριστούγεννα. Και για εμένα τα Χριστούγεννα είναι η πιο αγαπημένη μου γιορτή!