Η Σοφία τσιρίζει!
Η Σοφία τσιρίζει!
της Ράνιας Μαρκαντά
1 bio 3 και αρχίζει η ιστορία!
Η Σοφία η μικρούλα έχει μια γλυκιά φωνούλα που λατρεύει η μανούλα . Όμως δε μιλάει σε κανένα και τσιρίζει όλη μέρα!
– Πάμε καλή μου, λέει η μαμά, να ψωνίσουμε λαχανικά που είναι και υγιεινά;
– Ααααααααααα!!!!!!! τσιρίζει δυνατά η Σοφία.
– Πάμε, λέει ο μπαμπάς, στο σπίτι της γιαγιάς να δούμε αν έγινε ο μουσακάς;
– Ααααααααα!!!!! τσιρίζει η Σοφία.
– Έλα να παίξουμε μαζί, λέει η μικρή της αδερφή και ξανά τσιρίζει.
Τσιρίζει τόσο δυνατά που ούτε εκατό σειρήνες δεν ακούγονται τόσο πολύ!
– Πονάνε τ’ αυτάκια μου Σοφία ! Σε παρακαλώ πολύ, μίλησε μου μια στιγμή να ακούσω τη φωνούλα σου που λατρεύω τόσο πολύ! λέει η μαμά.
Τίποτα όμως η Σοφία. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί, τσιρίζει! Στο σούπερ μάρκετ, στη βόλτα, στο σπίτι, παντού. Έχουν όλοι τρελαθεί!
– Θα πάθεις τίποτα κακό, καλή μου, της λέει η μαμά του Νίνου.
Αλλά η Σοφία δεν ακούει κανέναν. Τι το ’θελε και το ’πε όμως κι αυτή. Της Σοφίας ξαφνικά της κόπηκε η φωνή! Όχι να τσιρίξει δεν μπορούσε, αλλά ούτε να μιλήσει και υπέφερε και από τον λαιμό της που πονούσε!
Απόλυτη λοιπόν σιωπή.
– Κάτι έπαθε το παιδί! Λέει η μαμά.
– Πρέπει να πάμε στο γιατρό! Λέει ο μπαμπάς.
Και πώς ήθελε να τσιρίξει η Σοφία, αλλά μάταια.
Μόλις την είδε και ο γιατρός, κατάλαβε αμέσως πως κάτι είχε πάθει ο λαιμός.
– Άνοιξε το στόμα σου μικρή μου και η Σοφία κάνει ότι της λέει. Ο λαιμός σου δεν είναι καλά, είμαι σίγουρος ότι πονάει τρομερά! Πρέπει να σου δώσω φάρμακα πολλά, μα θ’ αργήσεις να μιλήσεις ξανά.
Και έτσι πέρασαν μέρες πολλές και στο σπίτι είχαν όλοι ξεχάσει τις φωνές. Η Σοφία δε μιλούσε, μόνο το κεφάλι της κουνούσε. Ξέχασε και να τσιρίζει! Μα και να το θυμόταν, το είχε μετανιώσει ήδη. Δεν θα ξανατσίριζε ποτέ! Και όταν ο λαιμός της έγινε καλά, η Σοφία άρχισε να μιλά, με τη φωνούλα τη γλυκούλα που λατρεύει η μανούλα!
Ομορφη ιστορια! Δεν ξέρω αν θα πιάσει στην κόρη μου (η οποία δεν τσιρίζει μεν, αλλα τείνει να μιλάει συνήθως αρκετά φωναχτά) αλλα ετσι κι αλλιώς πιστευω οτι ειναι διασκεδαστική, ενημερωτική και εύπεπτη! Εγω συνήθως προσπαθώ με επιχειρήματα και αλήθειες για ενήλικες να της εξηγήσω οτι δεν πρέπει να φωνάζει και γιατι κακοποιεί το λαιμό της και γιατι κακοποιεί τα νεύρα μου και τις συνέπειες και απο τα δυο τις υφιστάμεθα και οι δυο! Θα δοκιμάσω και την ιστοριουλα :) Thanks!
Και τώρα αυτό είναι καλό;; Να πείσουμε ένα παιδί να σταματήσει να τσιρίζει με το ΦΟΒΟ ότι θα πάει στο γιατρό και θα χάσει τη φωνή του;;;
Ας ξεκινήσουμε οτι αυτο το συμπέρασμα ειναι μερικως αληθες. Η συνεχής κακοποίηση των φωνητικών χορδών μπορει να οδηγήσει σε προσωρινή απώλεια της φωνής. Άρα δεν λέει πουθενά ψέμματα η ιστορία. Αντιθέτως ενημερώνει με απλό τρόπο τα νήπια τα οποία έχουν άγνοια κινδύνου, για τους κινδύνους που υπάρχουν στη συνεχόμενη τσιρίδα (και πάλι μόνο σε ότι τα αφορά γιατι αφήνει εντελως απέξω τα κουρελιασμένα νέυρα που δημιουργεί η τσιρίδα και τον εκνευρισμό που προκαλούν στους άλλους που μόνο σε καλό δεν τους βγαίνει).Επίσης δεν μπορείς να περιμένεις πάντα να συμμορφώνονται τα νήπια με τους στοιχειώδεις κανόνες σεβασμού προς τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Κάποια στιγμή και μια μικρή ποσότητα φόβου δεν βλάπτει. Η φόβος φυλάει τα έρημα λεει ο λαος μας. Με τη λογική οτι δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε φόβο στα νήπια δεν πρόκειται να τα πείσουμε ποτέ να μην κάνουν πράγματα που ειναι επικίνδυνα για τα ίδια. Δεν έχεις πει ποτε στο παιδί σου "μην ανεβαίνεις εκεί γιατι θα πέσεις και θα χτυπήσεις και μετα θα πονας"? Προσπαθείς να του προκαλέσεις φόβο ή να το προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο? Πάντα ειναι καλό να εξηγούμε αρχικά σε ενα παιδί γιατι δεν πρέπει να κάνει το ενα ή το άλλο. Δυστυχως ο κόσμος μας διέπεται απο πολύπλοκους κανόνες και πρέπει να τους μάθει. Και οι τρόποι για τους διδάξεις δεν ειναι πάντα η ακαδημαϊκή επιχειρηματολογία.