Το θλιμμενο λιονταρακι και ο Ταυρος

Το θλιμμενο λιονταρακι και ο Ταυρος

της Αναστασίας-Μαγδαληνής Λάμπρου

1 bio 3 και αρχίζει η ιστορία!

Μια φορα και εναν καιρο σε ενα μικρο χωριο ζουσε ενα θλιμμενο λιονταρακι. Καθε μερα πηγαινε στο σχολειο με κατεβασμενο το κεφαλακι του, χωρις να ξερουν οι συμμαθητες του τι εχει. Μια μερα και ενω καθοταν μονος του στην γωνια ενος δεντρου τον πλησιαζει ο Ταυρος ο δασκαλος του. Ο Ταυρος ητανε παρα πολυ εξυπνος και καλος με ολους τους μαθητες του, αλλα στο θλιμμενο λιονταρακι ειχε περισσοτερη αδυναμια μιας και ητανε ο εξυπνοτερος μαθητης του, αν και δεν μιλουσε πολυ με κανενα απο τα αλλα παιδια.

Καθεται διπλα του στο δεντρο κοιταζοντας τον λιγη ωρα σκεπτικος ωσπου το ρωτάει:

– Τι εχεις Λιονταρακι και εισαι τοσο θλιμμενος..;;

– Κυριε Ταυρε, ειμαι θλιμμενος πολυ…

– Γιατι καλο μου παιδι;;

– Γιατι οι γονεις μου δεν χαμογελανε πια… Συνεχεια μαλωνουν…

– Και εσυ τι κανεις για αυτο Λιονταρακι… Τους εχεις μιλησει;;

– Οχι, κυριε Ταυρε, δεν τους εχω μιλησει…

– Καλο μου Λιονταρακι, θες να σου πω εναν τροπο να κανεις τους γονεις σου χαρουμενους παλι και να παψεις και εσυ να εισαι θλιμμενος;;

– Ναι, Δασκαλε, πειτε μου….

– Αυριο το βραδυ που εχει πανσεληνο θα τους πας στην λιμνη με τα νουφαρα και θα τους πεις πως αν πιουνε νερο απο νουφαρο, θα παψουν να μαλωνουν! Και ενω θα το εχουνε πιει και εσυ σιγουρευτεις πως ολα βαινουν καλως, θα τους πεις την παρακατω φραση: «Αποψε πινοντας νερο απο τα νουφαρα, ξεχναω το παρελθον μου και απο δω και περα θα χαμογελαω καθε μερα ολο και πιο πολυ» Και την επομενη μερα οταν ξυπνησουν, κατι μαγικο θα εχει γινει και δεν θα μαλωνουν πια.

– Ενταξει Δασκαλε θα το κανω…Σ ας ευχαριστω πολυ…!

Και ενα μικρο χαμογελο ξεπροβαλε στα χειλη του.

Την επομενη το βραδυ, μετα απο πολλα παρακαλια, καταφερνει το λιονταρακι να παει τους γονεις τους στην λιμνη με τα νουφαρα και τοτε τους λεει:

«Μαμα, μπαμπα, δεν θελω να σας βλεπω να μαλωνετε… Με στεναχωρειτε που το κανετε αυτο. Ξερετε πως δεν θελω να τσακωνεστε για αυτο και θελω να πιειτε απο ενα νουφαρο νερο…!«

Τους δινει δυο νουφαρα και πινουν το νερακι που υπηρχε μεσα… Και την επομενη μερα οταν ξυπνησαν οι γονεις του ηρθαν στο δωματιου του θλιμμενου λιονταριου και τον αγκαλιασαν φιλοντας τον στα μαγουλα.

– Λιονταρακι, μας ξαναφερες το χαμογελο στα χειλη παλι! Σε ευχαριστουμε! Κατι μαγικο εγινε και δεν μπορουμε να παψουμε να χαμογελαμε, βλεπουμε τα πραγματα πιο θετικα! Σε αγαπαμε και οι δυο πολυ!

– Μαμα, μπαμπα, μην ευχαριστειτε εμενα, αλλα τον Δασκαλο μου τον Ταυρο, γιατι αυτος σας βοηθησε οχι εγω..! Και θα ειναι παντα για μενα οχι μονο ο Καλυτερος Δασκαλος του κοσμου, αλλα και ενας μαγος που μπορει να κανει οποιον ειναι θλιμμενος να χαμογελαει….

Και τοτε το Λιονταρακι χαμογελασε πλατια στους γονεις του μετα απο πολυ καιρο και κοιταξε τον ηλιο απο το παραθυρο του που χαμογελαγε και αυτος πλατια, φωτιζοντας ολες της θλιμμενες ψυχες με το απαλο αγγιγμα του!