Το σπουργιτάκι και ο πρίγκιπας

Το σπουργιτάκι και ο πρίγκιπας

του Σωτήρη Σουλούκου

1 bio 3 και αρχίζει η ιστορία!

Μια φορά κι έναν καιρό ένας μικρός πρίγκιπας βρήκε ένα πληγωμένο σπουργιτάκι… Το πήρε σπίτι του και το γιάτρεψε. Όταν το σπουργιτάκι έγινε καλά, προσπαθούσε να φύγει… Και μια μέρα που ο πρίγκιπας άφησε ανοιχτό το παράθυρο το πουλάκι πέταξε ελεύθερο στους αιθέρες…

Μετά από αρκετό καιρό κατάλαβε πως τελικά ήταν δύσκολο και επικίνδυνο να ζει ελεύθερο… Προσπάθησε, λοιπόν, να γυρίσει πίσω στον πρίγκιπα. Πήγαινε λοιπόν κάθε μέρα και χτυπούσε το τζάμι για να το αφήσει να μπει μέσα… Ο πρίγκιπας όμως δεν άκουγε το χτύπημα… Μια μέρα όμως που ο πρίγκιπας άφησε ανοιχτό και πάλι το παράθυρο, το σπουργιτάκι μπήκε μέσα… Τίποτα δεν ήταν ίδιο… Και το πιο τρομαχτικό ήταν ότι ο πρίγκιπας είχε μία γάτα μέσα στο σπίτι… Έτσι το σπουργιτάκι περίμενε υπομονετικά έξω από το παράθυρο τον πρίγκιπα, αλλά όταν εκείνος επέστρεψε, απλά έκλεισε το παράθυρο και ενώ είδε το πουλάκι αδιαφόρησε… Δεν κατάλαβε πως ήταν το ίδιο σπουργιτάκι…

Το σπουργιτάκι έκλαιγε απαρηγόρητο, γιατί έφυγε από μόνο του και τώρα δεν ήξερε πως να γυρίσει πίσω… Και συνέχισε να πηγαίνει και να χτυπά το τζάμι… Μόνο η γάτα κατάλαβε πως το σπουργιτάκι ήταν έξω από το παράθυρο και προσπαθούσε να το πιάσει…

Μια μέρα λοιπόν που ο πρίγκιπας άφησε ανοιχτό και πάλι το παράθυρο η γάτα κρύφτηκε και το σπουργιτάκι μπήκε μέσα… Άκουγε τη φωνή του πρίγκιπα στο διπλανό δωμάτιο και πέταξε για να πάει σε κείνον… Αλλά δεν κατάλαβε τι έγινε… Την ακριβώς επόμενη στιγμή ένιωσε κάτι περίεργο… Ο πρίγκιπας άκουσε την γάτα να κάνει έναν περίεργο θόρυβο και έτρεξε να δει τι συνέβαινε… Έκπληκτος είδε μέσα στον στόμα της ένα πουλάκι… Δεν ήξερε τι να κάνει… Η γάτα κρατούσε σφιχτά το θήραμά της και ο πρίγκιπας βρισκόταν σε απόγνωση… Τελικά κατόρθωσε να πάρει το σπουργιτάκι από τα δόντια της, αλλά δεν ήξερε αν ζούσε ή όχι…

Σύντομα διαπίστωσε πως ήταν το σπουργιτάκι που είχε βρει… Το σπουργιτάκι που είχε σώσει παλιά και τώρα θα πέθαινε εξαιτίας του… Δεν έπρεπε να δεχτεί να φροντίσει την γάτα… Έπρεπε να συνεχίσει να ελπίζει πως μια μέρα θα επέστρεφε και να αφήνει ανοιχτό το παράθυρο… Πόσα λάθη… Γιατί τόσος πόνος;;; Σκέψεις… Πολλές σκέψεις…

Και ξαφνικά η αίσθηση της αφής του έδωσε μια ελπίδα… Ένιωθε την καρδούλα από το πουλάκι να χτυπά… Σαν τρελή… Και τότε άρχισε και η δική του καρδιά να χτυπά σαν τρελή… Έφυγε τρέχοντας και πήγε το πουλάκι στον γιατρό… Ώσπου να φτάσει η καρδιά του κόντευε να σπάσει… Ο γιατρός ήταν εκεί… Του εξήγησε ότι είναι πολύ δύσκολο να βοηθήσει και ότι οι ελπίδες δεν ήταν πολλές… Η γάτα το πλήγωσε πολύ με τα δόντια της… Έπρεπε να περιμένουν και να δουν τις επόμενες μέρες… Δεν ήταν εύκολο… Ένα τόσο μικρό και εύθραυστο πλασματάκι με τόσο βαθιές πληγές… Θα ζήσει;;; Που ήταν τόσο καιρό; Γιατί έφυγε; Αν δεν είχε ξεχάσει την πρώτη φορά ανοιχτό το παράθυρο δεν θα είχε φύγει το σπουργιτάκι… Και αυτή τη φορά ξέχασε και πάλι ανοιχτό το παράθυρο… Το έσωσε για να το σκοτώσει; Ήταν μοιραίο ή τυχαίο να συναντηθούν; Να το φροντίσει, να το γνωρίσει, να το συνηθίσει και μετά να…

Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά… Μάλλον οι ώρες δεν περνούσαν… Η καρδούλα χτυπούσε, όχι σαν τρελή όπως στην αρχή, αλλά μάλλον με δυσκολία… Ο πρίγκιπας κόντευε να τρελαθεί… Του έδινε νερό σταγόνα σταγόνα… Προσπαθούσε να νιώθει πως όλα θα πάνε καλά… Πως η μικρή αυτή ψυχούλα θα ζούσε… Και πως δεν θα έφευγε ποτέ ξανά από δίπλα του… Αλλά η ζωή σχεδιάζει χωρίς εμάς… Έπειτα από τρεις μέρες το πουλάκι βρισκόταν στην ίδια κατάσταση… Ο γιατρός έλεγε στον πρίγκιπα πως ήταν ανώφελο να ελπίζουν… Πως άδικα βασανιζόντουσαν και οι δύο… Αλλά ο πρίγκιπας επέμενε… Λίγο ακόμα… Και το πουλάκι θα γινόταν καλά… Το ήξερε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε…

Την επόμενη μέρα έπρεπε να λείψει για λίγο… Για κάποιες ώρες μόνο… Όταν όμως επέστρεφε, κάτι μέσα του του έλεγε πως κάτι συνέβαινε… Κάτι κακό… Γυρίζοντας λοιπόν στο σπίτι, συνειδητοποίησε πως δεν θυμόταν αν είχε κλείσει το παράθυρο… Και το μυαλό του πήγε και πάλι στην γάτα… Αν είχε μπει μέσα… Η καρδιά του άρχισε να χτυπά και πάλι δυνατά. Κόντευε να σπάσει… Μπαίνοντας στο σπίτι πάγωσε… Το παράθυρο ήταν ανοιχτό… Ορθάνοιχτο… Πήγε στο δωμάτιο, που είχε το πουλάκι και η καρδιά του σταμάτησε… Το σπουργιτάκι δεν ήταν πουθενά… Αλλά ήταν η γάτα εκεί… Για άλλη μία φορά αυτός έφταιγε… Έκανε και πάλι το ίδιο λάθος… Αυτή τη φορά το οριστικό λάθος… Ήταν απαρηγόρητος για αυτό που έκανε… Και κατευθύνθηκε στο παράθυρο για να το κλείσει… Αλλά πριν το κλείσει είδε κάτι ή τουλάχιστον νόμισε πως είδε κάτι… Ένα πουλάκι καθόταν έξω από το παράθυρο… Η καρδιά του γέμισε ελπίδες, αλλά μόλις πήγε κοντά το πουλάκι πέταξε μακριά… Δεν ήταν το δικό του σπουργιτάκι… Απαρηγόρητος λοιπόν έκλεισε το παράθυρο…

Καθώς, όμως, έφευγε άκουσε έναν περίεργο θόρυβο στο παράθυρο και έκπληκτος είδε ένα σπουργιτάκι να το χτυπά με το ράμφος του… Πίστεψε πως η φαντασία έπαιζε άσχημα παιχνίδια μαζί του… Αλλά πλησίασε το παράθυρο και είδε πως το σπουργιτάκι, το δικό του σπουργιτάκι χτυπούσε το τζάμι… Άνοιξε ευτυχισμένος το παράθυρο και το σπουργιτάκι όρμησε μέσα… Πετούσε στο δωμάτιο σαν να βρισκόταν στον ουρανό, σαν να μην είχε τραυματιστεί ποτέ από τη γάτα… Σαν να μην είχε φύγει ποτέ από τον πρίγκιπα… Και αυτό γιατί δεν ήθελε πια να ζει ελεύθερο στους αιθέρες, αλλά να νιώθει τη ζεστασιά και την αγάπη, που χωρίς αντάλλαγμα του έδινε ο πρίγκιπας… Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα ήταν αληθινά ευτυχισμένο… Έτσι το σπουργιτάκι έμεινε μαζί με τον πρίγκιπα και δεν βγήκε ποτέ ξανά έξω από το παράθυρο…