Εκδρομή στο βουνό

Εκδρομή στο βουνό

μαμά Αναστασία

Καλησπέρα κορίτσια!

Είπα να σας γράψω σήμερα το πως μια βόλτα στο βουνό για περπάτημα κατέληξε τελικά σε μια πολύ τρυφερή και εκπαιδευτική εκδρομή.

Το πρώί λοιπόν έντυσα καλά τα κορίτσια και πήγαμε για περπάτημα ώσπου φτάσαμε στην στάνη του θείου μου. Την παραδοσιακή στάνη που την είχε ο παπππούς και τώρα ο θείος μου (αργότερα και τα ξεδέρφια μου).

Είναι λοιπόν η εποχή που τα κατσικάκια αναπαράγονται.

Φτάνουμε στην στάνη και τα παιδιά παγώνουν…

«Μαμάααααααααααααααααα«, φωνάζει η μικρή μου, «Κοίτα τι μικρά σκυλάκια..!«

«Λευκάκι, είναι κατσικάκια» της λέω. Εκεί τρελάθηκε..!

Ακολούθησε μια ολόκληρη ώρα σε ένα περιφραγμένο μέρος με 50αρια μικρά κατσικάκια μολις 24αρων ωρών απο την γεννηση τους… να πηδάνε, να τρέχουν και τα παιδιά να ακολουθούν..

Αφου τα ταράξαμε τα καημένα κι άρχισαν να παραπατούν, περάσαμε σε ένα άλλο περιφραγμένο μέρος.

Εκεί επικρατεί ησυχία, το βήμα σου πρέπει να είναι αργό και να είσαι θεατής απο μακριά.

Είναι το μέρος που οι μάνες κατσίκες γεννάνε τα μικρά τους.

Καθήσαμε λοιπόν σε μια γωνία και γίναμε θεατές του πιο ωραίου ζωντανού ντοκιμαντέρ.

Ενστικτο ΜΑΝΑΣ που μόνο μια μάνα μπορεί να το καταλάβει. Οταν πλησίαζε η ώρα, πήγαινε έβρισκε το σημείο που θεωρούσε αυτη κατάλληλο για να γεννηθεί το παιδάκι της. Εδιωχνε τα υπόλοιπα ζώα απο γύρω της, καθόταν κάτω και ξεκινούσαν οι »ωδύνες». Βελάζουν δυνατά, η κοιλίτσα τους συσπάται (η μήτρα δηλ) και αρχίζει σπρώχνει… Αρχίζει βγαίνει το κεφαλάκι μαζί με τα δυο μπροστινά ποδαράκια και με δυο – τρείς εξωθήσεις ακόμη, τσουυυυυυπ! Γεννήθηκε το μικρό κατσικάκι…

Η διαδικασία περιποίησης απο την μάνα ξεκινάει ευθύς αμέσως, του καθαριζει το στόμα απο τα υγρά μετα αρχίζει να το γλύφε ι(να το κανει μπάνιο δηλ), το καλομυρίζει για να μην το χάσει… Μετα του »ρίχνει» 2-3 κλωτσιές (μαλακές, μη φανταστείτε) για να το κάνει να σηκωθεί στα πόδια. Τα κατσικάκια θηλάζουν όρθια, οπότε η μάνα πρέπει να τα σηκώσει όσο πιο ρήγορα μπορεί για να μπορέσουν να φάνε.

Και το θαύμα της φύσης μόλις ολοκληρώθηκε. Ηρθε στο κόσμο μια καινούργια ζωή και περιποιήθηκε εξ ολοκλήρου απο την ΜΑΝΟΥΛΑ του.

Σε μόλις μισή ώρα η μάνα προχωράει μπροστά και το κατσικάκι ακολουθεί… Πότε το γλύφει, ποτε αυτο πηδάει απο δω και απο κει (εξου και το «μη χοροπηδας σαν το κατσίκι») και πότε θηλάζει..

Η έκρδρομή μας κρατησε αρκετά και είδα 1) κατσικάκια να γεννιούνται εύκολα 2) κατσικάκια να γεννιούνται με δυσκολία και μετά απο αρκετή ώρα 3) να γεννιούνται ισχιακά 4) να γεννιουνται διδυμα 4) και το πιο ανατριχιαστικό να γεννιουνται κατσικάκια με «ειδικές ανάγκες», ναι, ναι καλά διαβάσατε..! Κατσικάκια που δεν μπορουν να περπατήσουν και που κουναν το κεφαλακι συνέχεια δεξιά, αριστερά, πλασματάκια που δεν μπορουν να λειτουργήσουν γρήγορα και που χάνουν τις μανούλες τους..

Αυτή ήταν η μαγική και υπέροχη ιστορία της φύσης που είδαμε σήμερα και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας…

Υ.Γ. Το συγκλονοστικότερο γέννησε μια μάνα νεκρό κατσικάκι… Ο ξάδερφός μου πήρε ένα απο μια που είχε 2 κι όπως ήταν με τα υγρά πασάλειψε το ζωντανό και η μάνα το αναγνώρισε για δικό της… Το νεκρό το έβαλε σε μιά άκρη… και δεν θα το πιστέψετε.. Μετα απο 20 λεπτά άρχισε να βελάζει..! Το πήγε στην μάνα να το περιποιηθεί και αυτη το έκανε… ΘΑΥΜΑ!