Ο Αρχέλαος έγινε 2 μηνών!

Kαι ενώ ο πρώτος μήνας κύλησε νεράκι, ο δεύτερος κύλησε… όπως κυλάει κάθε μήνας! Τον νιώσαμε από την αρχή ως το τέλος. 

Ο Αρχέλαος μεγάλωσε. Μεγάλωσε πολύ. Μπορεί στο δρόμο ακόμα να προκαλεί αντιδράσεις «Ααααααααα!! Κοίτα ένα μικρούλι, κοίτα ένα μικρούλι, αχ, θα τρελαθώ!«, αλλά κακά τα ψέματα… Ψήλωσε, πάχυνε και έφυγε σχεδόν κάθε ίχνος «νεογεννητίλας» (ύψος δεν μετρήσαμε ακόμα, βάρος πιάσαμε τα 4.200)

Ο Θεός πρέπει να μ’ αγαπάει πολύ, γιατί για δεύτερη φορά μου έδωσε ένα υπέροχο, «εύκολο» μωρό. Ήσυχο. Τι να πω τώρα… Κλαίει μόνο όταν πεινάει ή όταν κάνει κακά. Ε και όταν νυστάζει. Κοιμάται πολύ. Χαμογελάει ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΟΛΗ όμως… Και παρατηρεί τα πάντα μέσα στο σπίτι, ρουφώντας τις εικόνες σαν σφουγγάρι και ας μην μπορεί ακόμα να δει εντελώς καλά.

Το βράδυ πέφτει για ύπνο μαζί μου και ξυπνάει όταν σηκωθώ. Εντάξει, θηλάζει 2-3 φορές μέσα στη νύχτα, αλλά όλα γίνονται πλέον εντελώς μηχανικά. Ουά, μεμέ, μιαμ μιαμ, νάνι. Με λίγα λόγια, για άλλη μια φορά εγώ ξενύχτι με μωρό δεν έχω καταλάβει (ακόμα!)

Το «δεύτερη φορά μαμά» μου ήρθε ακόμα ευκολότερο απ’ ότι το «πρώτη φορά μαμά». Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, φτου σκόρδα δηλαδή.

Λέμε συχνά ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι ακόμα και τα αδέρφια διαφέρουν. Τα παιδιά μου λοιπόν έχουν πολλά κοινά σημεία (αδυνατούλικα και «ημι-φαλακρά» και τα δυο, βλέμμα πολύ έξυπνο, ήσυχα), αλλά έχουν και πολλές διαφορές. Ας πούμε στους χρόνους. Μέχρι στιγμής ο μικρός κάνει τα πάντα γρηγορότερα απ’ ότι η κόρη μας (και ας λένε ότι τα αγόρια είναι πιο «τεμπέλικα»): χαμογέλασε συνειδητά πολύ νωρίς, άρχισε να κάνει ήχους πολύ νωρίς, σήκωσε το κεφάλι ενώ είναι μπρούμυτα πολύ νωρίς και ήδη μπορεί να γυρίσει από ανάσκελα στο πλάι. Έχει φάση όλο αυτό. Το να είναι τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετικά ταυτόχρονα.

Γενικά έχω πιάσει πια κορυφή στα επίπεδα χαζομαμακίασης, λατρεύω τα γουτσούνια μου και τρελαίνομαι κάθε μέρα με κάθε τι καινούργιο που κάνουν. Ο Μανος βέβαια με κοροιδεύει και λέει ότι έχω γίνει η κλασική ερωτευμένη με το γιο της μαμά, αλλά αυτά είναι υπερβολές και συκοφαντίες! Αυτό έχω να πω! Τι να κάνω ρε παιδιά που όποτε είναι ξύπνιος χαμογελάει με αυτό το υπέροχο φαφουτέ χαμόγελο και λιώνω η μητέρα… Το ίδιο λιώνω και με την τρυφερή μου μαμουνίτσα (η οποία μας δήλωσε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει ζαζισα -ζαχαροπλάστισσα)

Σήμερα λοιπόν γιορτάσαμε τα μηνο-γενέθλιά του στο πάρτι της φίλης μας της Χριστίνας στο Χώρο Τέχνης Ασωμάτων και στη θεατρική παράσταση «Το παντζαράκι» που είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ! Η Αθηνά και τα υπόλοιπα παιδάκια συμμετείχαν στην παράσταση, ενώ ο Αρχέλαος τη μισή ώρα κοιμόταν και την υπόλοιπη θήλαζε ή παρακολουθούσε (δεν νομίζω να κατάλαβε πολλά από το στόρυ της παράστασης βέβαια, χεχε)

2 μήνες μαζί με τον Αρχέλαο λοιπόν! Μακάρι Θεέ μου να κυλήσουν και οι επόμενοι «μωρο-μήνες» τόσο όμορφα και εύκολα!