39 εβδομάδων: τα σημάδια μιας μάνας

06/01/2017

39 εβδομάδων!

Το πρωινό φως του ήλιου άφησε τις ραγάδες στην κοιλιά μου να φανούν… Οι πρώτες εμφανίστηκαν λίγες μέρες αφού γέννησα το πρώτο μου παιδί, εκεί στο «ξεφούσκωμα» της κοιλιάς… «Σκαρφάλωσαν» πιο ψηλά στο δεύτερο παιδί… Σ’ αυτή την εγκυμοσύνη δεν έδειξαν να αλλάζουν, αλλά και να μεγαλώσουν ή να αυξηθούν, δεν με νοιάζει… Γιατί έμαθα πια να αγαπώ κάθε μου ατέλεια και κάθε μου σημάδι… Ειδικά όσαν δημιουργήθηκαν για να προκύψει κάτι καλό… Δεν έχουν άδικο όσοι παρομοιάζουν τις ραγάδες με παράσημα. Μ’ αρέσει και εμένα να τις βλέπω έτσι… Το σώμα της μάνας λειτουργεί με αξιοθαύμαστους ρυθμούς για να δημιουργήσει ανθρώπους. Αναρρώνει γρήγορα για να τους ταϊσει και να τους μεγαλώσει στον έξω κόσμο. Η αγκαλιά της; Η αγκαλιά της μάνας είναι ίσως ό,τι μαγικότερο υπάρχει στον κόσμο.

Σήμερα τα μεγάλα μου παιδιά μιλούσαν στον αδερφό τους στην κοιλιά και πρόσεξαν την ουλή της καισαρικής μου, εκεί απ’ όπου ήρθαν και τα δυο στον κόσμο.

«Πόνεσες, μανούλα;» με ρωτούσαν ενώ τη χάιδευαν και εγώ τους έλεγα «Όχι«, γιατί αληθινά δεν πόνεσα… Ή και να πόνεσα, ούτε με ένοιαζε και σίγουρα ούτε το θυμάμαι…

Σήμερα θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε κάθε γυναίκα εκεί έξω: είσαι πολύ πιο δυνατή απ’ ότι φαντάζεσαι…. Μην αφήσεις κανέναν να σε ορίζει! Κανέναν να σε κάνει να νιώσεις ότι του χρωστάς! Κανέναν να εκμεταλλευτεί το μεγαλείο της καρδιάς σου! Ό,τι και όποιος σε πληγώνει, απλά δεν έχει θέση στη ζωή σου. Και πίστεψέ με, έχεις τη δύναμη να τα βάλεις στη θέση που τους αξίζει.

*Kατά τ’ άλλα, όλα καλά! Κανένα σημάδι τοκετού ακόμα!

Συνεγκυούλες μου, πώς είστε;