Κάθε μωρό έν’ αγγελούδι. Κάθε μαμά μια Παναγιά;

Κάθε μωρό έν’ αγγελούδι. Κάθε μαμά μια Παναγιά;

γράφει η Ράνια (σκέτο)

Ναι.  Ναιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαι.  Ναι.  Ναι.

Είσαι μάνα;  Πες μαζί μου.  Είμαι μια Παναγία.  Είμαι μια Παναγία.  Είμαι μια Παναγιά.

Τι να πούμε;  Για τις έρευνες;  Για την ποίηση;  Είναι γνωστό σε όλους μας.  Η αγάπη της μάνας είναι ένα ολόκληρο δικό του σύμπαν.  Και η επίδραση της μάνας στο μωρό της και στο παιδί της αναντικατάστατη.  Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν πια ότι ακόμη και η πιο ανάρμοστη μητέρα είναι καλύτερη από οποιονδήποτε αντικαταστάτη.

Ας μη χρειαστεί να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτό.

Είσαι πατέρας;  Πες μαζί μου: Η μαμά του παιδιού μου είναι μια Παναγιά. 

Κάθε μάνα κάνει το καλύτερο που μπορεί να βρει για το παιδί της. Σε όλα τα επίπεδα που το αφορούν. Κάθε φορά που μια μαμά βλέπει ότι το παιδί της υποφέρει, πονάει πολύ περισσότερο από ότι πονάει για π.χ. όταν υποφέρει η φίλη της.

Σας παρακαλώ, να μην μπλεχτούμε όμως με τα θρησκευτικά και αρχίσουμε άλλα θέματα. Δεν βλασφημώ. Λέω «κάθε μάνα μια Παναγιά» με την έννοια της αγνής αγάπης προς το παιδί της. Όπως δεν είναι βλάσφημο το ‘κάθε παιδί ένα αγγελουδι’.  Ε αυτό πια παραείναι ξεκάθαρο.  Επιπλέον, το λένε και οι πνευματικοί, ότι η Παναγία είναι δίπλα στη μάνα, είναι κι αυτή ότι κι εσύ. Είναι μαμά.

Πόσο εύκολο είναι το ‘βοήθα, Παναγιά μου’! Γιατί έχει νιώσει τα ίδια με σένα. Εντάξει, είδε το παιδί της να σταυρώνεται και έπρεπε και να συμφωνεί γιατί αυτός ήταν ο σκοπός της ζωής του. Και γιατί δεν ήταν καν θάνατος για Κείνον. Ήταν πέρασμα προς τη νέα Του υπόσταση. Την επόμενη γέννα Του. Μήπως όμως η Παναγία λύγισε τότε λιγότερο από τη Νανά Παλαιτσάκη και τις άλλες μαμάδες που είδαν τους γιούς τους φαντάρους;  Μη μου πείτε πάλι για ισοπεδώματα.

Επίσης, σας παρακαλώ, όσες δεν πιστεύουν στην Παναγία, αντικαταστήστε αυτό που λέω με κάποια μορφή ή έννοια που σας καλύπτει και πάλι συμφωνούμε.

Κάθε μάνα αγαπάει τα παιδιά της.  Και τα πονάει.  Και αγωνίζεται γι’αυτά.  Είτε τα γεννήσει έτσι, είτε αλλιώς. 

Κάθε μάνα είναι η καλύτερη μάνα που μπορεί να είναι την κάθε δεδομένη στιγμή.  Κι αν αποφασίσει ότι το χ ή το ψ που έκανε κάποια στιγμή δεν ήταν ίσως η καλύτερη επιλογή για το παιδί της έμμεσα ή άμεσα, δε χρειάζεται να έχει τύψεις γι’αυτό.  Ακόμα και κάποια που είναι ενημερωμένη πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας στη μητρότητα και που καταφέρνει και να ακολουθεί αυτά που πρεσβεύει –γιατί η πράξη είναι πιο δύσκολη από την ανάλυσή της-, κάποια στιγμή, στα σίγουρα όμως, θα πέσει πάνω σε μια νέα κατεύθυνση που θα ανατρέπει αυτό που με τόσο κόπο και ευλάβεια είχε εντοπίσει και είχε κάνει κτήμα της.  Εδώ οι ειδικοί αλλάζουν γνώμη για το αν η γη είναι στρογγυλή, για το αν οι πλανήτες του ηλιακού μας είναι τόσοι ή τόσοι, για το αν η ντομάτα είναι τομάτα και αν είναι φρούτο ή λαχανικό και πώς γράφεται τελικά το αυ-β-γό.

Δεν υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες μάνες. Αν νομίζω ότι κάποια μάνα έκανε μια επιλογή που στη θέση της θα την έκρινα ως λάθος, θα τη σεβαστώ. Ξέρω ότι μπορεί να είμαι εγώ λάθος, ξέρω ότι μπορεί στο μέλλον να κάνω κι εγώ το ίδιο. Δε θα τη δικαιολογήσω απλά. Δε θα τη λυπηθώ. Καθόλου. Θα την καταλάβω.  Θα προσπαθήσω οπωσδήποτε. Θα τη δικαιολογήσω με ένα τρόπο που να με βάζει στη θέση της. Όπως αν πω κάτι που την κάνει να αισθανθεί τη διαφορά μας είτε με αρνητικό αντίκτυπο είτε όχι, προτιμώ να με καταλάβει κι εκείνη.  Έγω αυτό κατάλαβα, αυτό άκουσα, αυτό ένιωσα, αυτό μπόρεσα. Το ίδιο κι εκείνη. Το ίδιο κι εσύ.

Είμαι μαμά.  Είσαι μαμά. Είσαι Παναγιά.  Αν δω ότι πονάς, σε συμπονάω. Ξέρω ότι αν αγγιξεις τη μάνα στην πηγή της μητρότητάς της, στην αγάπη για το παιδί της, θα συμπονέσει κάθε μάνα. Όπως πιστεύουμε για την Παναγία.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος και περισσότερο ότι κάποια μαμά διαφωνεί σε κάτι μαζί μου.

Είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι άλλο, αλλά το άφησα για αργότερα επηρεασμένη και από το κλίμα των γιορτών, το πνεύμα αγάπης και ομόνοιας και ευεξίας που συνοδεύει τα Χριστούγεννα, για να γράψω αυτό.  Για να μπορέσουμε να βάλουμε κάποια στέρεα βάση για να μπορέσουμε να χτίσουμε τη συνέχεια συμφωνώντας, συμπνέοντας.

Αυτή τη φορά θα καραδοκώ ανυπόμονα να διαβάσω σχόλια, γιατί ελπίζω με όλο μου το είναι να μη βρω αντίσταση. Αν βρω, σας το λέω από τώρα, θα συνεχίσω να πιστεύω ότι δεν έχουμε πνευματική ή φιλοσοφική διαφωνία, καμία διάσταση απόψεων.  Θα καταλάβω απλά ότι δεν άγγιξα τις καρδιές σας.

Με αγάπη για τη μαμά μου, τη μαμά σου και για σένα που είσαι μαμά,

Ράνια.