Από τη θεωρία στην πράξη!
Ανήκω στην κατηγορία των μαμάδων που στην πρώτη τους εγκυμοσύνη είχαν πλήρη άγνοια για τα πάντα. Ναι είχα εμετούς, ναι είχα καούρες, αλλά κατά τα άλλα τριαλαρί τριαλαρώ. Όλοι με πρόσεχαν, με φρόντιζαν, πήγαινα στη δουλειά μου μέχρι τελευταία στιγμή και γενικώς ήμουν στον κόσμο μου. Νόμιζα ότι όλα γίνονται φυσικά και απλά, είχα ξεκαθαρίσει ότι θέλω να γεννήσω φυσιολογικά και να θηλάσω αλλά δεν είχα ασχοληθεί παραπάνω γιατί θεωρούσα εννοείται ότι είναι κάτι απλό και επόμενο μετά από μία εγκυμοσύνη και ότι είναι απλά θέμα επιλογής.
Δεν είχα ιδέα τι είναι η πρόκληση, ούτε ότι οι περισσότερες προκλήσεις αποτυγχάνουν και καταλήγουν σε καισαρική, δεν είχα ιδέα ότι ο θηλασμός στην αρχή θέλει υποστήριξη, θέλει υπομονή, θέλει να ξέρεις και κάποια πράγματα… όπως καταλαβαίνετε και καισαρική έκανα και δεν κατάφερα να θηλάσω… Το φταίξιμο δικό μου εννοείται, γιατί άκουσα ότι μου έλεγαν οι γιατροί χωρίς να ψαχτώ καθόλου και για τίποτα. Και φανταστείτε ότι το ιντερνετ είναι στην καθημερινότητά μου, μέρος της δουλειάς μου, η δεύτερη δουλειά μου ειναι ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, όλα τα αγοράζω online και γενικώς είμαι παιδί της τεχνολογίας. Δε μου πέρασε όμως από το μυαλό να διαβάσω τίποτα σχετικό τότε.
Το έκανα όμως μετά εορτής. Και έπεσα από τα σύννεφα! Τί;;; Με κορόιδεψε ο γυναικολόγος και με έβαλε για πρόκληση χωρίς να είναι έτοιμο το μωρό;;; Τί;;; Η μαία μου έδωσε dostinex για να μου αποσυμφορήσει τη μαστίτιδα και μου κόπηκε το γάλα;;; Τί;;; Γίνεται να γεννήσεις φυσιολογικά μετά από καισαρική;;; Τί;;; Γίνεται να κάνεις επαναγαλακτισμό έστω και μετά από κάποιους μήνες που έχεις γεννήσει;;; Τί;; Υπάρχουν θεωρίες για το αν είναι καλό ή κακό να κοιμάσαι με το παιδί σου, για το αν είναι καλό να το αφήνεις να σκάει στο κλάμα, για το αν είναι καλή η πιπίλα, μαύρο χάλι το γάλα σε σκόνη, καρότσι ή μαρσιππος, παπούτσι με σόλα ή χωρίς σόλα, να δώσω κρέμες να μη δώσω, να κάνω όλα τα εμβόλια ή να επιλέξω, αγελαδινό μετά το χρόνο ή κατσικίσιο to be or not to be;
Κάπως έτσι μπήκα στο νόημα και επικεντρώθηκα σε αυτά που με ενδιέφεραν εμένα και ταίριαζαν πιο πολύ «με τον χαρακτήρα που χω» που έλεγε και η θεά Μαλβίνα. Ναι οκ, κοιμόμασταν με τη μικρή ήδη, τη φορούσα σε μάρσιππο, δεν την είχα αφήσει ποτέ να κλάψει κτλ. Είχε περάσει καιρός για επαναγαλακτισμό, οπότε απλά περίμενα να γεννήσει η αδερφή μου για να εφαρμόσω πάνω της όλα αυτα που είχα μάθει. Περιττό να σας πω ότι κόντεψα να την τρελάνω. Είχα φανατιστεί τόσο πολύ που μου έλεγε ότι πονάει και μόνο που δεν την έβριζα. Μου έλεγε ότι το μωρό δεν κάθεται πουθένά και εγώ της έλεγα τα γνωστά περί θυσίας για το παιδί σου κτλ. Και όλα αυτά για ένα θέμα που εγώ η ίδια δεν είχα βιώσει, απλά είχα διαβάσει.
Ώσπου μένω έγκυος για δεύτερη φορά. Εννοείται ότι βρίσκω γιατρό για να προσπαθήσω για φυσιολογικό τοκετό. Η εγκυμοσύνη μου μια χαρά, σχετικά εύκολη. Γέννησα που λέτε στις 13/01/2013 μια κοπελάρα 4050 κιλά. Κόντεψα να γίνω η τρελή του μαιευτηρίου με την επιμονή μου να θηλάσω αμέσως, να μη μου την παίρνουν γιατί είχα rooming in, τι αλλαγή βάρδιας μου έλεγαν οι μαίες πρέπει να κάνουμε καταμέτρηση κυρία μου, ορίστε λέω εδώ είναι καταμετρήστε την. Θήλαζα αποκλειστικά και απεριόριστα. Ερχόντουσαν να μου πουν μια συμβουλή, μαίες, παιδίατροι, και τους έπαιρνα όλους από τα μούτρα γιατί μου έλεγαν κοτσάνες (μη θηλάζεις πολύ ώρα γιατί καταπίνει αέρα κτλ. Το μωρό έχασε πάρα πολύ λίγο βάρος μέχρι την έξοδό μας, παρόλα αυτα μου έδωσαν και μια συνταγή για φόρμουλα για «ωρα ανάγκης».
Και ήρθαμε σπίτι μας. Ωραία λέω τώρα θα ηρεμήσουμε. Χα και πάλι χα. Η μπέμπα είχε άλλα σχέδια. Το στήθος είχε πολύ γάλα και εκείνη ως μεγαλούτσικο μωρό είναι πολύ φαγανή, πληγωμένες θηλές, δεν άνοιγε το στόμα της αρκετά οπότε άντε τώρα να βάλω εγώ στην πράξη όλα όσα είχα διαβασει περί «στάσεις θηλασμού και σωστή τοποθέτηση στο στηθος». Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας. Και εννοείται ξεκινάμε και μαραθώνιους. 4 ώρες συνεχόμενες στο στήθος, διαλειμμα για νάνι αλλά μόνο πάνω στη μανούλα, μην τολμησει να με πάρει άλλος ή να με ακουμπήσετε σε καλαθούνες και μαλακίες θα γίνει ο κακός χαμός! Επίσης να ξέρετε πως όταν δε θέλω αλλο το ένα βυζακι, απλα τραβαω το κεφαλι μου περνωντας το μαζί μου κάνοντας τη θηλη 10 εκατοστα σε μηκος. Τι να σας πω κορίτσια! Η χαρα μου που θηλαζα επιτελους απεριγραπτη! Η μηπως όχι;;
Χτες η μπέμπα εγινε μιας εβδομαδας. Πολυ πολυ πολυ μικρη και το ξερω. Δεν εχεις απαιτήσες απο ενα τοσο πολυ πολυ πολυ μικρο πλασματακι. Ομως…. αναρωτιεμαι, πού ειναι η μαγεια του θηλασμου που περιμενα και που ειχα διαβασει; Εχει χαθει καπου στο δρόμο η γενικως σκαει μυτη αργότερα; Επισης, ποτε κανετε πιπι σας; Δε συζητω για το αλλο που παιρνει χρονο, ουτε για το ποτε κανετε μπανιο. Πως τρωτε θηλαζοντας χωρις να ριχνετε το φαγητο επάνω στο μωρο που θηλαζει; Πως αντεχετε τον πονο στις θηλες οταν ειναι πληγωμενες; Πως μενετε ηρεμες οταν της φευγει η θηλη απο το στομα 152 φορες μεσα σε 10 δευτερολεπτα και προσπαθειτε να της την ξαναδωσετε και αυτη τεντωνει το κεφαλι και ψαχνει να τη βρει αλλου γι αλλου τρωγοντας το μανικι της; Πως δεν μπαινετε στον πειρασμο να δωσετε πιπιλα μηπως και ξεκλεψετε λιγα πολυτιμα δευτερολεπτα για να αλλαξετε καλτσες;
Η υπομονη ειναι αρετη λενε. Και εγω αυτο κανω και θα συνεχισω να το κανω γιατι πιστευω στις επιλογες μου και νιωθω οτι αυτο που κανω ειναι το σωστο. Δεν μπορω ομως πια να κρινω μεσα μου καμια μανουλα. Και πιστεψτε με μεχρι τωρα το ειχα κανει μεσα μου στα κρυφα αρκετες φορες. Και ηταν λαθος μου και το παραδεχομαι. Για καποιες βεβαια μπορει να τα πραγματα να ειναι πιο ευκολα, δεν ειναι ολα τα μωρα ιδια, ουτε ολα τα βυζια ιδια. Η φιλη μου η Αθηνα εφτιαχνε κρεμες στον 7 μηνων γιο της απλα ζουλωντας το στηθος της πανω απο το μπωλ του φαγητου και η αδερφη μου εκανε συστηματικες αντλησεις για αυξηση παραγωγης και το μωρο της εχανε βαρος. Οκ. Shit happens.
Αλλα ενα εχω να πω. Μην κρίνεις για να μην κριθείς. Όχι αυτο δεν ταιριάζει, άλλο ήθελα να πω. Ό,τι κοροιδευεις το λούζεσαι. Αυτό καλυτερο νομίζω… Τελικά ισως να περιμενω να εδραιώσω γαλουχια και να της κοτσαρω μια πιπιλα, ε;; Αλλα και παλι, μεχρι τοοοοτε έχουμε ακομα καιρο. Αλλωστε ροδα ειναι και γυριζει….
Φροσω
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αν νιώθεις ετσι απο τη πρώτη βδομάδα, τοτε θα χρειαστείς τεράστια υπομονή για τη συνέχεια. Η δικια μου εχει φτασει 5 μηνων κ δεν εχει αλλαξει απολύτως τίποτα απο τον πρώτο καιρό. Καθε 2 ωρες θελει να θηλασει, μέρα-νύχτα. Δεν κάθεται σε κανενα, καποιες φορές ούτε στον μπαμπά της. Κοιμαται μονο στην αγκαλιά μου την ημέρα, κ αυτο το πολυ για μιση ωρα αν καταφέρω να μεινω ακινητη κ αμιλητη. Κ το χειρότερο είναι ότι οπου κ αν απευθυνθηκα για βοήθεια μπας κ βελτιωθεί λιγο η κατασταση, το μονο που ακουσα ήταν "τα εχει αυτα ο αποκλειστικος θηλασμός". Οπότε μαζεψε κουραγιο, παρε βαθιά ανάσα και κολυμπα. Εχεις την απολυτη συμπαρασταση μου. Υ.γ.: μπορεί να με κάνει να σέρνομαι απο τη κούραση κ την αϋπνία, αλλα αυτο το πονηρο μουτρακι που γελάει μου λιώνει τη καρδιά!
na sou zeisi to ninaki sou,,,teleio gelaw einai san na vlepo emena...o gios mou einai16mhnon kai ton thilazo akoma trome mesimeriano kai ekei pou trwei fagito moy anevazei i katevazei opos ton valevei thn mplouza kai peftei me ta moutra sto stithos ...sthn arxh eklega sto nosokomeio eixa parei kai thiles silikonis giati ta dika mou eixan matosei eixan skasei ase klama kai ego kai to moro 4200 gennithike den xortaine ...sto spiti tis protes meres oloi mera me to vizaki ap exo ...oso megalonei alazoun ta pragmata...tora einai sxedon teleia xaxa psemata katse na vgalei dontakia kai ta leme...na sou zeisi kai pali..
Μια από τα ίδια πέρασα και εγώ... Δηλαδή κόλαση για τους 2 πρώτους μήνες. Τρελός πόνος και κλάμμα κάθε φορά που ήταν να θηλάσει, έτρεχε αίμα από τις θηλές. Όμως δεν το έβαλα κάτω (αν και κάθε φορά έλεγα τελευταία φορά!). Τώρα είμαι πολύ περήφανη που τα κατάφερα και συνεχίζω μέχρι και σήμερα που είναι πλέον 15 μηνών. Ιδίως μετά τον 4ο μήνα που είχα μάθει πλέον για τα καλά τα "χούγια" του, όλα ήταν παιχνιδάκι. Υπομονη, επιμονή και κουράγιο!!! Θα περάσει αυτή η περίοδος και θα λες τα κατάφερα! Να σου ζήσει το μπουμπουκάκι σου!!!!
Να σου ζήσει το μωράκι σου και υπομονή!θα ήθελα να σε ρωτήσω αν ο γυναικολόγος σου,σε είχε συμβουλέψει να βάζεις αλατονερο στις θηλές σου κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.Εμένα με είχε βοηθήσει πολύ,καθώς οι ρώγες είχαν γίνει πιο σκληρές.Ομολογώ οτι πόνεσα ελάχιστα αλλά δυστυχώς δεν είχα πολύ γάλα.Οπότε στους 6 μήνες το έκοψα.Δεν είχε νόημα να παλεύω.Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!ΑΑΑ και πρόσεχε να μήν την αφήνεις πάρα πολύ ωρα στο κάθε στήθος γιατι μαλακώνει πολύ και πληγώνει πιο εύκολα.
Συγνώμη,αλλά γελάω πόσην ώρα επειδή κι εγώ τράβηξα ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια..Νόμιζα πως όλα έρχονται απο μόνα τους!!!Οι πληγωμένες θηλές πονάνε πααααρα πολύ αλλά με τη σωστή κρέμα μόλις περάσουν οι μέρες ούτε που θα τις νιώθεις.Αν θέλεις μπορώ να σου προτείνω κάποια που εμένα με βοήθησε πολύ!Κι εγώ μονίμως "έκρινα" για καλό θεωρούσα αλλα τώρα που τα πέρασα κι εγώ....ΟΥΤΕ ΚΑΝ!!!Ο γιός μου είναι 4 μηνών..το θηλασμό τον ξεκίνησα με πολλή υπομονή κάπου στις 30 μέρες(πιο πριν συμπλήρωμα και με το θήλαστρο)λόγω του οτι είχα πληγές και δε χόρταινε όλο έκλαιγε..Όταν λοιπόν ξεκίνησα ήμουν πραγματικά με το στήθος έξω ΟΛΗ μέρα...αφού δεν είχαμε κόσμο γι'αυτόν τον λόγο..Δε συζητώ να του έπαιρνα το στήθος τι γινότανε...μάχη..ούτε τουαλέτα δε μπορούσα να πάω!!Πλέον θηλάζει αποκλειστικά το βράδυ κοιμάται..ευτυχως και το μεσημέρι...έχουμε ένα θεματάκι 9-12 το βράδυ που είναι στην τσίτα αλλα θα το βρούμε κι αυτό!Πάντως μπράβο σου γιατί θέλει υπομονή κι επιμονή αλλα μετα νιώθεις τοοοσο περήφανη που τα καταφέρνεις μόνη σου που δε συγκρίνεται με τιποτα..Μεγαλώνει και το μωρό κι εκεί που τρώει σταματάει και σε κοιτάει και χαμογελάει...δεν υπάρχει..Θα το δεις..Βέβαια μιλάω βάσει δικής μου εμπειρίας εννοείται..υπάρχουν και καλύτερα και χειρότερα το σίγουρο όμως είναι πως με έστω λίγη υπομονή και θέληση ΟΛΑ βελτιώνονται και τελικά διαπιστώνουμε πως αξίζει τον κόπο..ειδικά όταν αφορά τα παιδιά μας!!..Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου και να τα δεις όπως επιθυμεις!!
Είναι ακόμα αρχή και για σένα ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ. Εγώ στο πρώτο παιδί αγχώθηκα πολύ με το θηλασμό. Δεν τον χάρηκα καθόλου. Είχα τις ίδιες απορίες με σένα...που είναι όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα; Που είναι αυτό τo περηβόητο "bonding" με το μωρό??????? Ένοιωθα εγκλωβισμένη. Δεν πήγαινα πουθενά γιατί δεν υπήρχε χρόνος. Ερχόταν πολύ γρήγορα η ώρα να θηλάσω... Και υπήρχαν και φορές - ειδικά τον πρώτο μήνα - που ο μικρός ήθελε να είναι μία ώρα στο στήθος... Αγχώθηκα με το βάρος του, και δεν έβλεπα ότι το παιδί έπαιρνε κανονικά το βάρος του. Και μάλιστα παραπάνω από το συνηθισμένο, αλλά εγώ... είχα εμμονή ότι δεν βγάζω αρκετό γάλα για να χορτάσει. Όταν ήρθε η ώρα να κόψω το γαλά ένοιωσα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!!! Δε το μετάνοιωσα καθόλου.... ;-) Τη δεύτερη όμως φορά τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά!!! Ήξερα!!! Στο μαιευτήριο δεν ζήτησα αποκλειστικό θηλασμό. ήξερα ότι θα κατεβάσω γάλα την 3η μέρα... Τάιζα την μπέμπα μου κανονικά από το στήθος αλλά της έδινα και λίγο συμλήρωμα για να την κρατήσει μέχρι την επόμενη φορά που θα μου την έφερναν. Το 2ο βράδυ ζήτησα να μην του φέρουν. Ήθελα να κοιμηθώ. Ήξερα ότι από την επόμενη αρχίζει Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ!!!! Σκεφτόμουν ότι θα αρχίσει το "μαρτύριο" σε λίγο. Σκεφτόμουν τα ξενύχτια που είχα ρίξει στο πρώτο παιδί και ήθελα να μαζέψω δυνάμεις.... Την επόμενη μέρα φούσκωσαν τα στήθη μου ΤΟΥΜΠΑΝΟ!!! Είπα στις μαίες να μην ξαναταίσουν αυτές και να μου την φέρνουν όποτε έκλαιγε. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΟΥ ΕΦΕΡΝΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!! Κι όμως η συνέχεια ήταν ΜΑΓΙΚΗ! Η μικρή δε με κούρασε καθόλου! Ετρωγε κανονικά όσο ήθελε, ρευόταν ΑΜΕΣΩΣ - στο πρώτο περίμενα ΩΡΕΣ για να ρευτεί - και κοιμόταν αμέσως μετά. Το στήθος μου ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΗΣΤΗΚΕ συγκριτικά με την πρώτη φορά που πολλές φορές πρηζόμουν και πόναγα! Το στήθος μου ήταν πάντα μαλακό που αναρωτιόμουν αν όντως είχα γάλα.. όμως δεν ΑΓΧΩΘΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Το παιδί δεν το ζύγισα ούτε μια φορά... το καταλάβαινα ότι έπαιρνε βάρος του κανονικά. Το έβλεπα μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει ΜΟΝΟ με το δικό μου γάλα!!! Ήμουν ήρεμη και τα μητρικά μου ένστικτα λειτούργησαν αμέσως... Η μικρή κοιμόταν από το πρώτο βράδυ ένα 5ωρο σερί μέσα στη νύκτα!! Δεν είχα θέμα με την ώρα του θηλασμού. Έπερνα παντού την κουβερτούλα της και θήλαζα όπου και να βρισκόμουν χωρίς ενδοιασμούς και τύψεις!!! ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΓΙΚΟ!!!!! Όταν ήρθε η ώρα να κόψω το δικό μου γάλα (επαγγελματικοί λόγοι) είχα τόσες ΤΥΨΕΙΣ!! Η μικρή δεν ήθελε να πιει από το μπιμπερό. Γύρναγε το κεφαλάκι της και έψαχνε να βρει το στήθος μου... Αυτό ήταν μαχαίρι στην καρδιά για μένα αλλά δυστυχώς δεν είχα επιλογές... Αυτό που θέλω να σου πω μέσα από την δική μου ιστορία είνα ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ!!! Προσπάθησε να απλοποιήσεις τα πράγματα όσο μπορείς .. όλα είναι εύκολα!! ο θηλασμός είναι λιγάκι δύσκολος στην αρχή μέχρι να συγχρονιστεί μωρό και μαμά!! ΑΛΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΕΝΑ ... Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΗ! Όσο βάζεις το μωράκι σου στο στήθος τόσο θα κατεβάζεις γάλα... Αν για κάποιο λόγο το σταματήσεις θα σταματήσει και η παραγωγή!!!! Να είσαι ήρεμη όσο μπορείς, ειδικά όταν θηλάζεις! όση ώρα και να κρατήσει αυτό! Να χαίρεσαι και τα 2 παιδάκια σου και relax!!! Take it easy!! ;-)
ax frosw na eisai kala erixa polu gelio giati kati tetoio trabaga ki egw me to thilasmo kai sta 4 paidakia trabhgma, ponos, agkalia olh thn wra....ateleiwtes wres thilasmou kai oso gia to faghto......katelhga na bazw mia petseta giana mhn peftei panw tou ase pou sto prvto mwro ekana 20 hmeres na bgw apo to upnodwmatio.....afou thn 20h phga sto saloni kai lew pw pw pw ti wraia pou einai edv xalia kai to mono pou katafera me poly poly poly zori na ta thilasw to poly 5 mhnes kai par ola ayt arrwsta apo 3 mhnvn mono o 2os pou thilase mono 2 mhnes den mou exei arrvsthsei katholou kai einai twra 5 xronwn ti na pw.....kalo kou ragio kai na sou zhsoun ta paidakia sou gera kai dynata
ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΣ ΝΑ ΘΗΛΑΣΕΙΣ.... ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ 8ο ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΣ ΔΕΙΝΩ ΜΠΙΜΠΕΡΟ. ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΛΥΣ ΚΑΙΡΟΣ. ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΝΑ ΘΗΛΑΖΕΙ ΠΟΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ "ΠΟΝΑΩ ΑΛΛΑ Μ'ΑΡΕΣΕΙ" ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΡΕΜΑ ΚΑΙ ΕΒΑΖΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Μ'ΕΝΑ ΤΕΛΙΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΟ ΜΩΡΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΞΥΠΝΟΥΣΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΤΡΩΓΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑΝΙ ΜΕΧΡΙ 40 ΗΜΕΡΩΝ ΜΕΤΑ ΑΣΕ 10-12 ΣΕΡΙ ΥΠΝΟ. ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΘΗΛΑΖΩΝΤΑΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ..... ΜΕΓΑΛΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΘΗΛΑΣΜΟΥ!
Και εγώ ακόμα απορώ γιατί αρέσει ο θηλασμός... Θήλασα 14 μήνες, την τελευταια εβδομαδα δε καθεται καθολου-μάγκεψε ο κυριος!! Οταν γεννησα ηταν 2350 κ προωρος, δε μ αφηναν να θηλασω στο μαιευτηριο, εβγαζα με θηλαστρο κ του το εδινα, μετα σπιτι αντε να μαθει να θηλαζει... Κολαση!!! Ποσες φορες κρατουσα τα τσισα μου για ωωωωρες γιατι θηλαζα.. Ασε, εφιαλτης, το πιο δυσκολο πραγμα που εχω κανει!!! Αλλά ελεγα η υγεια του πανω απ ολα! Και δεν αλλαζω αποψη σ αυτο! Και το χρονο να γυριζα πισω παλι το ιδιο θα εκανα. Ναι κουραστηκα πολυ μεχρι να αρχισουμε τα στερεα, παααρα πολυ. Αλλά αξιζε. Τωρα καμαρωνω που πηγε 80 ποντους απο το γαλατακι μου!! Που δεν αρρωσταινει με τιποτα!!! Που ειμαστε τοσο δεμενοι!!!Μπορει να μη συμπαθουσα το θηλασμο, αλλα λατρευω τα αποτελεσματα του!! Λιγοι μηνες ηταν, περασαν... Και τωρα νοιωθω καμαρι.. νοιωθω περηφανη που τα καταφερα ενω αντιμετωπισα τοσες δυσκολιες... Γιατι κανεις δεν ειναι υπερ του θηλασμου, οσο και να το παιζουν οτι στηριζουν τις λεχωνες, όλες οι οδηγιες ειναι λαθος επιτηδες για να σου δωσουν το κουτι με το γαλα... Να ναι καλα το ιντερνετ κ τα βιβλια.. Ειναι υπεροχο το βλεμμα του αντρα μου, ποσο θαυμαζε αυτο που εκανα, ποσες φορες μου το ειπε. Δε θα ξεχασω αυτο το βλεμμα... Χωρίς αλλη βοηθεια ολη μερα, χωρις μαμα πεθερα μαζι, το μωρο το βραδυ να πνιγεται λογω ΓΟΠ κ να ξενυχταω και ολη μερα μονη με το μωρο... να κουτουλαω απο κουραση... και τα καταφερα!!! Νοιωθω τελεια οταν ξερω ποσο καλο του εκανα και ποσο πισω εβαλα τον εαυτο μου για να του δειξω ποσο τον αγαπαω.. Γιατι αυτο ειναι να εισαι μανουλα... Να βαζεις το μωρακι σου πανω απ ολους και απ ολα,πανω απο τον ιδιο σου τον εαυτο!!!
ο γιος μου μολις ενος ετους θηλαςε για 5,5 μηνες.πραγματι του κανε πολυ καλο αλλα πριν γινει δυο μηνων δε θυμαμαι ευχαριστα τη περιοδο για την ακριβεια ηταν πολυ δυσαρεστη....οτι περιγραφεις το ζουσα στο επακρο, το μωρο να κοιμαται μισαωρα τα βραδυα, τα νευρα μου κουρελι,μπανιο παντα με δοσεις,!,!ενα χαλι μαυρο...εκει κατα τους δυο μηνες εστρωσε η κατασταση ελαφρως(δηλαδη ξυπνουσε ανα τριωρο).προσωπικα και δε λεω οτι εκανα σωστα ή λαθος τηρησα τη μικτη διατροφη απο το μαιευτηριο μεχρι και τη μερα που σταματησα.ο απογαλακτισμος αρχισε οταν το επιδιωξα εγω και τη στιγμη που εισηχθησαν τα φαγητα.εν ολιγοις χρειαζεται παρα πολυ υπομονη και κυριως εχει να κανει με το μωρο......ο δικος μου βγηκε πειναλεοντας!!!χαχαχ καλη υπομονη και καλη ανατροφη
Να σου ζήσει το μωράκι!!! Είσαστε ακόμη στην πολύ αρχή! Σύντομα θα απολαμβάνεις κι εσύ το θηλασμό όσο δεν φαντάζεσαι! Είναι πολύ καλό να γνωρίζεις καλά τη θεωρία, αλλά μην ξεχνάς ότι κάθε δίδυμο θηλασμού είναι μοναδικό, άρα αυτό που θα δεις ότι ισχύει για εσένα μπορεί να μην ισχύει για καμία άλλη μαμά. Θα βρεις εσύ και το παιδί σου το ρυθμό σας και τις συνήθειές σας. Κάνε ό,τι σας βολεύει ακόμη κι αν πάει κόντρα στις θεωρίες.. (Το γράφει χαρακτηριστικά και η Πατσούρου σε ένα από τα βιβλία της). Για παράδειγμα εγώ έδωσα κάποιες φορές πιπίλα στο μικρό παρ' όλό που δεν είχε σαραντίσι. Λάθος; Στην πράξη σωτήριο γιατί μπορούσα να πάω μια τουαλέτα. Ποτέ δεν πιπίλισε ιδιαίτερα ευχάριστα, δεν εθίστηκε στην πιπίλα ποτέ, δεν δέχτηκε πιπίλα ξανά μετά το τρίμηνο ούτε για πλάκα, ούτε επηρεάστηκε καθόλου ο θηλασμός μας, γιατί η πιπίλα δεν έγινε προς αντικατάσταση του θηλασμού. Μάλιστα υπήρχαν φορές που είχα παραπάνω γάλα και το μωρό πνιγόταν και ήταν ήδη χορτασμένο. Έκλαιγε γιατί ήθελε να χαλαρώσει, να πιπίλίσει και να κοιμηθεί. Στο στήθος δεν χαλάρωνε γιατί έρεε το γάλα. Εκείνες τις φορές η πιπίλα αποδείχτηκε καλή βοήθεια. Δεν σου τα γράφω για να σου προτείνω να δώσεις πιπίλα. Απλά για να σου πω ότι ακόμη και παρά τη θεωρία, για εμένα προσωπικά η πιπίλα βοήθησε για ένα μικρό διάστημα. Όσο για τον πόνο το πρώτο σημείο σταθμός είναι κατ' εμένα, το εικοσαήμερο. Τις πρώτες 20 μέρες φώναζα από τον πόνο καθε φορά που ο μικρός έπιανε το στήθος. Και έπιανε σωστά, όπως γράφαν τα βιβλία, έπιανε όλη τη θηλαία άλω και άνοιγε σωστά το στοματάκι του, παρ' όλα αυτά πόναγα απίστευτα. Ίσως απλά γιατί το στήθος είναι πολύ ευαίσθητη περιοχή και μου πήρε λίγες μέρες να γίνει πιο ανθεκτική η θηλή. Ως δια μαγείας μετά τις 20 μέρες δεν ένιωθα τίποτα. Το πρώτο δίμηνο θήλαζα σχεδόν συνέχεια, 16 ή και περισσότερες φορές το 24ωρο.. Τη νύχτα ξύπναγε κάθε μία ώρα ή και κάθε μιαμισι. Μετά τις 6 εβδομάδες μείωσε αρκετά τους θηλασμούς. Έπινε λιγότερη ώρα και αύξησε τα μεσοδιαστήματα. Παρά τις σημαντικές δυσκολίες κατάφερα να θηλάσω αποκλειστικά 6 μήνες και συνεχίζω να θηλάζω τώρα που ο μικρός κοντεύει τους 18 μήνες. Στο δίμηνο ξεκίνησα δουλειά και αντλούσα το γάλα μου. Ο μικρός δεν ήπιε ποτέ ξένο. Μόνο τώρα άρχισα να του δίνω και λίγο φρέσκο. Αντλούσα ακόμη και αργά τη νύχτα και κουραζόμουν πολύ (λόγω αντλήσεων και όχι λόγω θηλασμού). Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι παρά τις δυσκολίες δεν μετανιώνω λεπτό για τη μοναδική αυτή εμπειρία, ο θηλασμός με έκανε να νιώθω μητέρα, μου χάρισε μερικές από τις πιο γλυκές στιγμές της μητρότητας... Θα μου λείψει πολύ αυτή η περίοδος της ζωής μου, το γεμάτο ικανοποίηση βλέμμα του γιου μου και το μοναδικό μας δέσιμο. Εκτός από τα άπειρα θετικά συναισθήματα για εμένα ο θηλασμός αποτελεί και μεγάλη διευκόλυνση, απλά είναι λίγο νωρίς για να το διαπιστώσεις από τώρα. Δώσε χρόνο σε εσένα και το μωρό σου και θα βρείτε τους ρυθμούς σας! Λίγες μέρες ακόμη υπομονή για τον πόνο.. Ακόμη οι δυο σας προσαρμόζεστε! Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά και αυτές οι δυσκολίες θα είναι σύντομα μακρινή ανάμνηση για εσένα! Καλή συνέχεια!!!
Να σου ζησει το παιδακι σου και ευχομαι να πανε ολα καλα με τον θηλασμο! ειναι πολυ μικρακι ακομα οποτε θελει υπομονη και επομονη! Ψαξε να βρεις στην περιοχη σου μια πιστοποιημενη συμβουλο θηλασμου, και ενα καλο παιδιατρο που να υποστηριζει τον θηλασμο! Αυτοι θα σου λυσουν ολες σου τις αποριες!!!
να σου ζησουν τα παιδακια σου... λοιπον, 2 παιδια εχω κ τα δυο τα θηλασα κ το 2ο το θηλαζω ακομη...κ τα δυο γεννηθηκαν 4 κιλα κ τα δυο δεν επιαναν καλα την θηλη κ ετρεχε ποταμι το αιμα...το μονο που με βοηθησε ηταν οι ψευτοθηλες, ουτε κρεμες ουτε οινοπνευμα ουτε τπ αλλο...κ τα μωρα μετα επιαναν κανονικα την θηλη, οταν ειχαν γιατρευτει... επισης πιπιλα εδωσα αμεσως κ μαλιστα στο 2ο απο το νοσοκομειο με τις μαιες να με κραζουν... εδωσα πιπιλα αμεσως για να καταλαβει το παιδακι απο που πινει γαλα κ απο που ηρεμει για να κοιμηθει... κ αντλησεις εκανα στην αρχη 3 στα 8 γευματα για να μαθει το στομαχακι του τι σημαινει ''γεματο''...ετσι μεσα σε 2 εβδομαδες, κοπηκαν οι αντλησεις κ τα μωρα θηλαζαν 40 λεπτα κ απο τα 2 στηθη το πρωτο μου κ 20 λεπτα το δευτερο (ρουφουσε καλυτερα μαλλον) και ημασταν τον πρωτο μηνα στα 8 γευματα κ απο τον δευτερο μηνα πηγαμε σταδιακα στα 5... που κ που τα εκανα κ μια αντληση για να μην ξεχνουν το μπιμπερο...ή οταν επρεπε να παω σε γιατρους κλπ η απλα για να συμμετεχει κ ο μπαμπας στο ταισμα(ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ για την σχεση πατερα-παιδιου) κ φυσικα το βραδυ κοιμοντουσαν σερι απο 2 μηνων, γιατι δεν χρειαζονταν το στηθος για να ηρεμησουν...ελπιζω να σε βοηθησα...σιγουρα καθε παιδι ειναι μοναδικο...οπως κ καθε μητερα! εσυ θα δεις τι ταιριαζει καλυτερα στο μωρακι σου....κ συντομα θα τα''βρειτε''...
Κούκλα μου γλυκιά, είσαι ακόμη στην αρχή μην απογοητεύεσαι. Η δική μου είναι 1,5 χρονών και ακόμα θηλάζουμε. Στην αρχή ήταν δύσκολα κι ας είχα παρακολουθήσει σεμινάρια για τον θηλασμό κι ας είχα διαβάσει τα κατάλληλα βιβλία. Θήλαζε 12 με 15 ώρες το 24ωρο. Είχα πει ότι θα ξεκινούσα δουλεια στις 50 μέρες και ήμουν έτοιμη να πω ότι αδυνατώ και να ακυρώσω τα πάντα. Όμως θυμόμουν ότι μου είχαν πει ότι στις 6 εβδομάδες θα εδραιωθεί ο θηλασμος. Όπως και έγινε. Ως δια μαγείας στις 6 εβδομάδες περίπου όλα ρυθμίστηκαν κι εγώ ξεκίνησα δουλειά, 6 μέρες την εβδομάδα και κάναμε αποκλειστικό θηλασμό για 6 μήνες. Και σκέψου ότι στους 2 μήνες ο μπαμπάς της έφυγε από το σπίτι και οταν ξαναγύρισε ζούσα σε ένα κυκεώνα συνεχών καυγάδων και πίεσης μέχρι που έφυγε οριστικά πριν η μικρή γίνει 8 μηνών. Προβλήματα πάρα πολλά, μηνύσεις και ενδοοικογενειακή βία.. Κι όμως εγώ θήλαζα. Να σου πω ότι όποιο πρόβλημα παρουσιαστεί δεν πρέπει να λύνεται από ανθρώπους άσχετους με το θηλασμό. Ρώτα μια φίλη που έχει ΉΔΗ θηλάσει ή ακόμα καλύτερα έναν ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ σύμβουλο θηλασμου. Θυμάμαι τη φίλη μου που γέννησε πρόωρα και το μωράκι ήταν ένα μήνα στη θερμοκοιτίδα. Αντλούσε γάλα 8 φορές τη μέρα και όταν γύρισε σπίτι με φώναξε να τη βοηθήσω γιατί η μικρή δεν έπιανε το στήθος. Όντως όσο και να προσπαθούσαμε η μικρή έπινε μόνο γάλα της φίλης μου από το μπιμπερό. Και χάρηκα που δεν επέμενα άλλο να θηλάσει από το στήθος γιατί την επόμενη που κάλεσε μαά πιστοποιημένη σύμβουλο θηλασμού της είπε ότι η μικρή πρέπει να αποκτήσε βάρος τουλάχιστον 2200 και τέλος πάντων της έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες που εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να ξέρω. Θα σου πω και κάτι ακόμα. Ο θηλασμός είναι μέσα στα 3 καλύτερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Κι όταν θα καταφέρεις να ξεκουραστείς λίγο, στο μέλλον, θα νιώσεις τη χαρά του θηλασμού. Να σου δείξουν πως να θηλάζεις ξαπλωμένη, θα διευκολυνθείς πολύ. Όταν το μωράκι σου θα θηλάζει και θα σε χαιδεύει στη μέση ή θα στο πρόσωπο θα καταλάβεις τί εννοώ. Κάνε υπομονή και ζήτα βοήθεια. Στο κάτω, κάτω βρε παιδια θηλάστικά είμαστε. Αν δώσεις σκόνη γάλα ξεκινάει αυτομάτως ο απογαλακτισμός. Ξέρω τις αγωνίες που περνάς. όσο για το παιδάκι που είπες ότι έχασε βάρος για παράδειγμα εμένα από το νοσοκομείο μου είπε μαία να αλλάζω στήθος κάθε 10 λεπτά. Μεγα λάθος. Ενημερώσου από κάποιον που ξέρει. Θα σου πω και κάτι να γελάσεις. Νιώθω ότι είμαι superwoman.. Έχω πάντα φαγητό επάνω μου, στην κατάλληλη θερμοκρασία, άμεσα διαθέσιμο που η κόρη μου προτιμά πάντα.. Να σου ζήσει το μωράκι σου!
και εμένα με έκανες και χαμογέλασα.. :) (σορρυ δεν χαμογέλασα με τον πόνο σου) ... συνόψισες την τρέλλα και την υστερία της εποχής μας σε αυτά τα θέματα. Να κάνεις υπομονή... και να μην ακολουθείς ακρότητες. Νομίζω ότι είσαι ένας άνθρωπος με χιούμορ.. άρα είσαι σε καλό δρόμο και για να γράψεις ένα τέτοιο άρθρο μπορείς σιγά σιγά να ξεχωρίζεις το μέτρο. Εκτιμώ επίσης πάρα πολύ αυτό που ανέφερες.. να μην κρίνεις για να μην κριθείς.. ειδικά από τη μητρότητα και μετά μεταλασσόμαστε και κρίνουμε πολύ. Από τότε που έγινα μαμά όλο μου έρχετε εκείνο που μας έλεγαν στο δημοτικό.. με το δισάκι που μπρος έχει το σακούλι με τα καλά μας και πίσω το σακούλι με τα κακά μας.
Να σου ζησει το μπεμπακι σου!!!κι εμεις το ειχαμε αυτο το προβλημα με τον υπνο,ηθελε να κοιμαται ειτε πανω σε μενα ειτε πανω στον μπαμπα της,αλλα αποφασισαμε οτι δεν γινεται αυτη η κατασταση.Ετσι την αφηναμε για λιγο στην καλαθουνα...με το που εκλαιγε την παιρναμε αγκαλια,με το που κοιμοταν την ξαναεβαζαμε κοκ,δυο μερες μας πηρε αλλα την καταφεραμε:))πολυ κρεμα στις θηλες σου και υπομονη σε λιγο καιρο τα πραγματα θα στρωσουν.Να εισαι συγκεντρωμενη στον στοχο σου και θα τα καταφερεις:))Παμε γερα!!!!!!!
Καλησπέρα μανούλα. Να σου ζήσουν τα αγγελούδια σου. Ο πρόλογος σου μοιάζει και με την δική μου ιστορία. Γεννησα με καισαρική μετά από αποτυχημένη πρόκληση, για τον θηλασμό πήρα λάθος πληροφορίες(η μαμά μου και η πεθερά μου μου έλεγαν δεν έχεις γάλα!) αλλά μια μέρα πείσμωσα και βρήκα μια καταπληκτική μαία που με βοηθείσαι(κουράστηκα στην αρχή)αλλά θήλασα το πρώτο μου παΐδι για 15 μήνες και τώρα με τον μικρό ήρθαν όλα πολύ εύκολα. Τον πρώτο καιρό μετά από κάθε θηλασμό έβαζα στις θηλές την κρέμα LASINOH είναι καταπληκτική σταματήσει τον πόνο στην στιγμή και δεν χρειάζεται να την ξεπλύνεις για τον επόμενο θηλασμό και πιπίλα έδινα κανονικά. Βλέπω ότι έχεις θέληση άρα θα τα καταφερεις, να θυμάσαι ότι η αρχή είναι λίγο δυσκολη. Συνεχισε τους μαραθώνιους θηλασμούς(δεν θα κρατήσουν πολύ),να τρως καλα, να πίνεις πολύ νερο, να βάζεις την κρέμα και να δίνεις πιπίλα στο μωρό. ΑΛΛΑ να θυμάσαι ότι θα πρέπει να είσαι καλά να έχεις σουπερ ψυχολογία. Είτε με μητρικό γάλα είτε με ξένο να είστε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!! Καλή επιτυχία σας ευχομαι.
Αχ, τί μου θυμίζεις. Το πρώτο μου το θήλασα 13 μήνες και το δεύτερο 14. Μόνο όταν ξεκίνησαν σταθμό μπόρεσα να κάνω απογαλακτισμό. Πιπίλα την έφτυναν. Βέβαια δεν είχα ποτέ το πρόβλημα να την κόψω. Στο στήθος συνέχεια, τουαλέτα αγκαλιά με το μωρό, φαγητό στα όρθια ή έτρωγα βλακείες ψωμιά κλπ (10 κιλά μου έχουν μείνει). Πού χρόνος για δίαιτα, για διπλά φαγητά. Ύπνος άστο καλύτερα. Μαγείρευα με διαλείμματα, ανάμεσα στα τεταρτάκια που επιτέλους κοιμόταν μόνο του. Ενδιάμεσα, πλύσιμο, σιδέρωμα, κλπ. Με μία πυτζάμα και το βυζί έξω, αλλά δεν το μετανιώνω, ήθελα να τα θηλάσω και το έκανα. Όταν είσαι ήρεμη και δε σκέφτεσαι τις δουλειές που πρέπει να γίνουν όπως εγώ, πραγματικά είναι απερίγραπτο το συναίσθημα. Κανείς δε σε προετοιμάζει για τις δυσκολίες, στο δεύτερο τις ξέρεις και βελτιώνεις κάποια πράγματα. Όσον αφορά τις θηλές ισχύει αυτό με το μητρικό γάλα, αλλά όταν εμένα μάτωσε η μία, πήρα θήλαστρο και έβγαζα το γάλα 1-2 φορές τη μέρα για καμιά βδομάδα μέχρι να επουλωθεί. Έτσι μεγάλωνα το διάστημα ανάμεσα στους θηλασμούς και το βοηθούσα να επουλωθεί. Βέβαια αυτό συνέβει μόνο στο πρώτο μου μωράκι, το οποίο ήταν αχόρταγο και έτρωγε συνέχεια. Τότε ως νέα μαμά νόμιζα ότι δε χορταίνει και τρώει συνέχεια (έπαιρνε πάνω από κιλό/μήνα και εγώ νόμιζα ότι δεν είχα καλό γάλα). Αχ, οι νέες μανούλες, πόσα λάθη κάνουμε. Πεινάει έλεγα το παιδί και συνέχεια στο στήθος, έγινα η πιπίλα του. Μέγα λάθος, αλλά από αυτά μαθαίνουμε και αυτά θυμόμαστε. Ευτυχώς το δεύτερο μωράκι μου θήλαζε ανά 2ωρο ή 3ωρο. Καλή επιτυχία!!!
Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου και να τα χαίρεσαι. Διάβαζα το κείμενό σου και γέλασα με την καρδιά μου γιατί κάπου εκεί, είδα τον εαυτό μου, όταν δεν έχεις χρόνο για πιπί, για να κάνεις μπάνιο, για να πιεις ένα ποτήρι νερό και το έχεις δίπλα σου με το καλαμάκι και πότε-πότε ρουφάς καμιά γουλιά! Και συγχρόνως έχεις και τους γύρω σου, με το μακρύ και το κοντό του ο καθένας, άλλος χωρίς κακιά πρόθεση, άλλος με πρόθεση, δεν έχει σημασία :-) Αλλά σε πολύ λίγες εβδομάδες, θα στρώσει το πράμα, θα υποχωρήσει ο πόνος και θα απολαύσετε τη νέα σας σχέση, μαμά και μωρό. Να είσαι σίγουρη για αυτό. Η δική σου καλή ψυχολογία είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά. Το μωρό σου θα είναι πιο ήρεμο, εσύ δε θα πονάς πια και όλα θα τσουλάνε πιο ομαλά. Θέλει χρόνο όμως. Και ο χρόνος είναι σχετικός για τον καθένα. Στο λέω με όλη μου την αγάπη, εγώ, μια μαμά με ένα γιο 18 μηνών που ακόμα θηλάζει, που όταν ήμουν στο μαιευτήριο (rooming in κι εγώ), λίγη ώρα αφού είχα γεννήσει το μονάκριβό μου, 2 μαίες και 1 νοσηλεύτρια μου είπαν : "μπα, τι να θηλάσεις, άστο καλύτερα, έχεις μικρές θηλές και δεν πρόκειται να τις πιάσει". Τις έδιωξα με το "σεις" και με το "σας" και όχι διαολοστέλνοντας όπως ίσως θα έπρεπε και κάθησα με το μωρό μου, σίγουρη ότι θα τα καταφέρω. Ετσι και έγινε. Η συνταγή είναι δική σου. βοηθάει η θεωρία, αλλά η συνταγή είναι δική σου και θα την φέρεις στα μέτρα σου. Είτε θηλασεις ένα μήνα είτε.... 101! :-) Σου εύχομαι τα καλύτερα και πάντα με καλή διάθεση. Μια μαμά.
Μόλις κλείσαμε 6 εβδομάδες. Κι εγώ διάβασα πολλά για το θηλασμό, μου πήρανε τα αυτιά και διάφορες φίλες μου πορωμένες! Η μία θήλαζε 3,5 χρόνια!!! Μου δώσανε βιβλία, φυλλάδια από το σύνδεσμο θηλασμού κλπ. Είχα αγχωθεί πάρα πολύ αν θα τα καταφέρω, αλλά είμαι τύπος που κάποια στιγμή λέει "μπάστα" δε θα πεθάνουμε κιόλας! Δεν είναι καλός ο φανατισμός ούτε υπέρ ούτε κατά του θηλασμού. Ευτυχώς, ακολούθησα τις συμβουλές των βιβλίων, αρνήθηκα τις συμβουλές που μου έδιναν παιδίατροι και μαίες, έκανα του κεφαλιού μου και όλα πήγαν άψογα. Μόνο θέμα: στο θηλασμό δεν κλείνεις μάτι. Αυτό δε μου το είχαν πει και δεν το έγραφε πουθενά. Αλλά δε θήλαζα με τις ώρες, λίγα λεπτά κάθε τρεις και λίγο. Ευτυχώς το μωρό έπιασε αμέσως τη θηλή, εννοείται ότι πληγώθηκαν οι θηλές μου και μάτωσαν και πονούσαν (το πιο άμεσα αποτελεσματικό φάρμακο ήταν η επάλειψη με το ίδιο το μητρικό γάλα. Μετά αφήνεις να ξεραθεί και επουλώνεται σε 1-2 μέρες η πληγή. Η purelan ήθελε περισσότερο χρόνο. Δεν πήγε στράφι όμως, τη χρησιμοποιώ στα σκισμένα χείλια), εννοείται ότι την 3η μέρα κόντεψα να πάθω μαστίτιδα και ήρθε μια μαία και μου έφερε θήλαστρο να βγάλω το γάλα (2 βαζάκια) το οποίο πήρα σπίτι όταν έφυγα. Όσο για τις στάσεις θηλασμού, ό,τι μας βόλεψε, εφόσον το μωρό δε γρίνιαζε και έκανε κακά, όλα καλά. Ο παιδίατρος προχθές μου είπε ότι τα κάνω όλα καλά, γιατί το μωρό πήρε 1,5 κιλό και 7 πόντους. Πού θέλω να καταλήξω: ψυχραιμία κορίτσια, μην κυνηγάτε υπερβολές και όλα θα γίνουν. Βέβαια, διαβάζοντας για τα ξένα γάλατα διάφορα, έχω σκεφτεί κατά καιρούς ότι θα προτιμούσα να δώσω στο παιδί μου καφέ, παρά βρεφικό γάλα, αλλά κι αυτό είναι μια υπερβολή...
κοριτσια ενα κολπακι για να πιανει σωστα τη θηλη το μωρακι μου ειχε πει η παιδιατρος μου που με βοηθησε παρα πολυ ειναι να βαζεις τη θηλη οταν πας να ταισεις το μωρακι στο υψος της μυτουλας του και οχι στο στωμα ωστε αυτο να μοιρισει το γαλα και να ανοιξει διαπλατα το στωμα του και να πιασει σωστα τη θηλη. Γιατι οταν του το βαζει στο στωμα κατευθειαν δεν ανοιγει καλα το στωμα και την πιανει εξω εξω ετσι πληγωνεται το στηθος. Πρεπει να πιασει πολυ καλα τη θηλη και να μεσα μεσα. Επισης μου ειχε πει οτι πρπει να πιανετε το στηθος απο κατω δλδ με το δεξι χερι πχ το δεξι στηθος με ολα τα δαχτυλα κατω απο το στηθος και μονο ο αντιχειρα απο πανω σαν οδηγος γιατι οταν βαζουμε το στηθος αναμεσα στο δεικτη κ το μεσαιο κοβεται η ροη του γαλακτος. Επισης για τις μανουλες που προκειται να γεννησουν μια μαια παλια (πρακτηκια) μου χε πει να προετοιμασω τις θηλες μου τριβοντας τες με αποστηρομενες γαζες και οινοπνευμα καθε μερα για να σκληρυνουνε προς το τελος της εγκυμοσυνης. (γι αυτο καλο θα ειναι να ρωτησετε κ το γιατρο σας βεβαια). Και τελος να πω οτι με ειχε βοηθησει παρα πολυ η κρεμα purelan της medela και στο δευτερο παιδακι μου την ειχα απτην αρχη στη τσαντα του μαιευτηριου. Ολιβια συγχαρητηρια για τη σελιδα σου ηθελα απο καιρο να σου προτεινω να κανεις ενα θεμα για το θηλασμο να γραψουμε και οι πιο εμπειρες αυτα που μαθαμε. Οι περισσοτερες γυναικες δυστυχως δεν ειναι σωστα ενημερωμενες γι αυτο δεν καταφερνουν να θηλασουν. Αυτα απο μενα για την ωρα πολλα φιλια!!!
Φρόσω μου, κουράγιο. Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλές: αφού έφαγα όλη την ταλαιπωρία που περιγράφεις, με πληγές, ραγάδες, πόνο φοβερό, μαστίτιδες και δεν συμμαζεύεται, κάποια στιγμή γύρω στις 40 μέρες, ως εκ θαύματος, το πράγμα πήρε να φτιάχνει. Σιγά-σιγά έκλεισαν οι πληγές, βολευτήκαμε κι οι δύο, και γενικώς τώρα είμαστε στον 11ο μήνα θηλασμού και όλα καλά. Αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να σου πω τί έκανα, και νομίζω ότι στο δεύτερο παιδάκι πάλι δεν θα την γλιτώσω την ταλαιπωρία... Αυτό που μπορώ να σου πω, όπως και στις άλλες μανούλες, είναι να δοκιμάσουν να θηλάσουν στο κρεβάτι, ξαπλωμένες με το μωρό δίπλα. Κορίτσια φοβερό πλεονέκτημα να μην αγκυλώνεσαι, να μην σε πιάνει η μέση σου για τις ατελείωτες ώρες που θηλάζεις στην αρχή... Εγώ έτσι την έβγαλα, με το μωρό στο βυζί και το βιβλίο στο χέρι! Το πόσα βιβλία διάβασα, ειδικά τον πρώτο καιρό που το μωρό έτρωγε με τις ώρες, δε λέγεται!
Καλά για το θηλασμό έχω ακούσει τόοοοοοσα πια που εχω βαρεθεί. Για μένα ήταν το πιο επίπονο και δύσκολο πράγμα που έχω κάνει σε όλη μου τη ζωή. Οι θηλές μου πονούσαν αφάνταστα, σαν να με τρυπάνε 1000 πυρωμένες βελόνες. Η καισαρική που έκανα ήταν ένα τίποτα μπροστα του.Έτρεχε αίμα το στήθος, ξεφλούδιζαν οι θηλές.....και άλλα ωραία. Πονούσα τόσο πολύ που πήγα και έκανα καλλιεργεια μητρικού γάλακτος γιατί ήμουν σίγουρη ότι κάτι έχω, μαστιτιδα, μύκητες....τίποτα τελικά. Ο μικρός μου εντωμεταξύ, πολύ φαγανός. έτρωγε κάθε 1,5 ώρα. Μου έλεγε η παιδίατρος ότι είναι μεν πολύ θρεπτικό το γάλα μου (έπαιρνε τρελο βάρος), αλλά πολύ ελαφρύ και το χωνεύει γρήγορα. έτσι όρθια η Σοφούλα όλη τη νύχτα να θηλάζει τον κύριο!!!!! Έχε χάρη που όταν πεισμώνω γίνομαι σκύλα μαύρη και έτσι θήλασα για σχεδόν 6 μήνες....αλλά με δυσκολίες και πολύ υπομονή. Έτσι όταν μου λένε διάφορες πόσο μαγικός ήταν για αυτές ο θηλασμός, τις κοιτάω πάντα με μεγάλη απορία....μάλλον δεν γίνεται να τα βιώνουμε όλες τα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Μη μασάς, να θηλάσεις όσο αντέχεις, μη νιώθεις τύψεις αν δεν μπορείς άλλο! το θέμα είναι να έχεις την ηρεμία να μεγαλώσεις ενα ευτυχισμένο μωρό. ( εμένα παρεπιπτώντος με έσωσε το θήλαστρο, δεν με πονούσε, μέτραγα τι έπινε το παιδί και μπόρεσα να το βάλω και σε πρόγραμμα. το στήθος το έκοψα από τον 4ο μήνα. από εκεί και πέρα μόνο θηλαστρο έκανα. μπορεί να έιναι λάθος αλλά εμενα με βόλεψε πολύ.)
Ενα σωρο μακροσκελη μηνυματα, αρα δεν μπορει καπου εκει μεσα θα ειναι και η σωστη η συμβουλη. Ενα μονο θελω να σου πω: με εκανες και γελασα. Πραγμα που σημαινει οτι παρα το μιας βδομαδας μωρο σου, αντιμετωπιζεις τα πραγματα με χιουμορ! Ολα καλα θα πανε. Να σου ζησει η κοπελαρα σου!!!
Ο θηλασμός εδραιώνεται μετά τον πρώτο μήνα (κοντά στο 2μηνο). Hang in there! Και μην τον κόψεις νωρίς (από τον 6ο, 7ο)! Κάθε φορά που ζορίζει η φάση να σκέφτεσαι ότι αν ήσουν 5,6,7 και βάλε αιώνες πριν (που δεν υπήρχαν συμπληρώματα) η ζωή του παιδιού σου θα κρεμόταν από το βυζί σου! So, hang in there!
ο θηλασμός ειναι μανίκι! Θηλάζω 7 μήνες και συνεχίζουμε, χωρίς ίχνος ξένο και χωρίς πιπίλα. Πέρασα πολύ πόνο τις πρώτες 2-3 εβομάδες. Εκλαιγα καθώς έπιανε την πληγωμένη θηλή. Με έλουζε κρύος ιδρώτας όταν ερχόταν η ώρα να θηλάσει. Ποια μαγεία? το μόνο που έσωσε το θηλάσμό ήταν ότι ήμουν προετοιμασμένη λόγω αυτών που είχα διαβασει, μια καλή φίλη και το ότι έκανα το καλύτερο για το μικρό μου. Ο πόνος πέρασε με σωστές οδηγίες και υπομονή στις 3 εβδομαδες περίπου. Μαγεία όμως πουθενα. Κούραση πολύ γιατί δεν είχα καθόλου βοήθεια. Μπάνιο μαζί με το μωρό (σε ρηλαξ, καλαθι κτλ) Πέρασε λίγος καιρός έμαθε και αυτός, έμαθα και γω.... Θήλασα και θηλάζω παντού! Σε παγκάκια, σε καφετέριες, στα όρθια με μάρσιπο... Σταματάς να το σκέφτεσαι, γίνεται σαν δευτερη φύση σου, πολύ απλό. Και αυτό μεγαλώνει και κάποια στιγμή σε κοιτά τρυφερα καθώς θηλάζει, και λίγο αργότερα σε χαιδευει με το χεράκι του και σου χαμογελά και κάπου εκεί έρχεται και η μαγεία! Τώρα να φανταστεις εχουν μπει οι στερεες και αισθάνομαι κάποιο είδος ανασφάλειας γιατί πρεπει να βγω εξω και να κουβαλάω μαζί μου φρουτάκια και λαχανικα λιωμενα και ζεστα κτλ Ευχομαι ότι καλύτερο για σενα και το μικράκι σου!
Τώρα, να μη σε τρομάξω....κι εγω έτσι πήγα στο πρώτο παιδί κι είχα πει το δεύτερο θα το θηλάσω πάση θυσία. Αίμα; δάκρυα; ιδρώτας; αφού ο μεγάλος μου γιος ερχόταν και με χάιδευε και μου έλεγε "έλα μαμά, δεν πειράζει, θα περάσει. πονάει;" τα θυμάμαι και κλαίω. Αν δεν είχα τόσο πείσμα αλλά κυρίως τόση υποστήριξη από μαμά, αδελφά, κουνιάδα δεν θα άντεχα ούτε 40 μέρες. Να σου πω πόσο καιρό πόναγα; 4 μήνες!!!!! Γιατί, δεν ξέρω. Φώναξα και σύμβουλο θηλασμού και είπε πως έχει κοντό χαλινό το μωρό αλλά ο παιδίατρος δεν έκρινε ότι έχει τόσο για επέμβαση οπότε έσφιξα τα δόντια και συνέχισα. Μέχρι και τώρα που κοντεύουμε 5 μήνες δεν πονάω καθόλου πια, αλλά η μία θηλή ακόμα δεν έχει θρέψει! Η μαγεία για μένα είναι κάθε φορά που τον ζυγίζω και βλέπω πως μεγαλώνει αποκλειστικά και μόνο από μένα....κι αυτό είναι θαύμα! Κουράγιο και υπομονή, θα τα χρειαστείς και τα δύο πολύ! Α, εγω πάντως έδωσα πιπίλα και αν και αγχωνόμουν αν έκανα καλά δεν το μετάνιωσα τελικά! Ωρες ωρες είναι σωτήρια!!!
δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω μάλλον η δική μου περίπτωση ήταν πολύ εύκολη σε σχέση με τη δική σου. εγώ θήλασα 5 μήνες αλλά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα εκτος από τις 3 πρώτες ημέρες. με βοήθησαν πολύ οι μαίες στο λητω και ούτε πληγώθηκαν οι θηλές μου ουτε τίποτα. εμένα όμως θήλαζε το πολύ μισή ώρα και μετα κοιμόταν (στην κούνια).ξυπνούσε μετά από 3 ώρες ποτέ νωρίτερα. οι μαίες μάλιστα μου είχαν πει να μη θηλάζω πάνω από 3 τέταρτα. αυτό το κάθομαι και τρώω με το παιδί στο στήθος και θηλάζω 4 ώρες ποτέ δεν το κατάλαβα. και δε νομίζω ότι αυτό με κάνει λιγότερο μάνα... και μην ξεχνάς αν δεν είσαι εσύ χαρούμενη ούτε το παιδί σου θα είναι!
Για να χαρείς το θηλασμό θα περάσει καιρός. Στην αρχη ναι είναι δύσκολα αλλά σκέψου πόσα γλιτώνεις (αποστειρώσεις, κλπ). Να δεις το θέμα με τις θηλές σου οπως και δήποτε. Για να ματώνουν φταίει η στάση θηλασμού, κάτι δε γίνεται σωστά. Πως να το απολαύσεις άλλωστε αν πονάς κιόλας; Καλή συνέχεια.
Ο πρώτος καιρός με τον θηλασμό είναι δύσκολος μέχρι να μάθει το μωράκι να ρουφάει και να χορταίνει (θέλει να αποκτήσει και δύναμη και τεχνική για αυτό) και μέχρι να συνηθίσει και να σκληρύνει και το δικό σου στήθος, μετά δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα. Μετά όμως από αυτό μπορεί να χορταίνει και μέσα σε 5 λεπτά που τον έχεις στο στήθος, δεν χρειάζεται να προετοιμάζεις και να αποστειρώνεις και θα βγαίνεις έξω μόνο κουβαλώντας το μωράκι και το στήθος σου! Όταν σε εμένα περάσε όλο αυτό το πρώτο δύσκολο διάστημα του θηλασμού και σταμάτησα να πονάω τον έβλεπα στο στήθος μου και ένιωθα απέραντη γαλήνη και ευτυχία. Για μένα ο θηλασμός ήταν η καλύτερη εμπειρία μητρότητας μιας που και εγώ με καισαρική γέννησα. Πιπίλα του έδωσα από την αρχή γιατί και γω δεν μπορούσα ούτε τουαλέτα να πάω φοβόμουν πως θα μου έφερνε η γειτονιά την Πρόνοια στο σπίτι έτσι όπως τσίριζε με την υπόνοια ότι το κακοποιούσα!!! Και για 3 μήνες χρειαζόμουν και άλλο άτομο μαζί μου γιατί δεν κοιμόταν ούτε σε καλαθούνα ούτε σε κρεβάτι μόνο σε αγκαλιά! Αλλά αυτές τις αγκαλίτσες με το λεχουδάκι μου δεν θα τις ξεχάσω ποτέ τόσο τρυφερές και γλυκές!! Δυστυχώς ή ευτυχώς μεγαλώνουν πολύ γρήγορα ! Εγώ θήλασα 6 μήνες γιατί μετά εμφανίστηκαν τα δόντια και από νινάκι έγινε λυκανθρωπάκι!!! Στο επόμενο έχω στόχο να φτάσω το χρόνο!
Συνέχισε!!!Σιγουρα θα σε ανταμείψει ο μικρος σου θησαυρός!!! Μια απ'τα ίδια κ εγώ.. λίγο πιο light όμως.. λίγο πιο τυχερή! Τώρα πια είμαστε 3 μηνών κ το απολαμβάνουμε κ οι δυο μας! Α! κ πιπίλα όλη μέρα!
Αχ, πονεμένες ιστορίες... εγώ αυτό που κατάλαβα πάντως είναι οτι πρέπει να ακούμε το ένστικτό μας και να μην περιμένουμε πολλά ούτε από τον εαυτό μας ούτε από το μωρό. Είναι αυτό που λένε: "Οταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει". Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει και δεν ωφελεί να τραβάμε τίποτε "απο τα μαλλιά" γιατί γίνεται μπούμερανγκ και φέρνει τα αντιθετα αποτελέσματα. Εγώ ειχα πει οτι θα θηλάσω 6 μηνες, οκ, μετά μου την έδωσε στα νεύρα κάποια στιγμή και θήλασα 5 παρα κάτι ψιλούλια. Με χίλιες τυψεις το κανα στην αρχή, αλλά μετά είπα "τέρμα , αυτό μπορεσες αυτό έκανες". Το χω ξαναπεί και σε δικό μου κειμενο: Ειμαι σίγουρη οτι το μωρό θέλει μανούλα χαρούμενη, όχι μανούλα με υστερία επειδη κατόπιν εορτής κατάλαβε οτι θα μπορούσε να κάνει "αυτο-κεινο-τ'αλλο". Κι όταν με πιάνει θλίψη ή υστερία οτι κάποια μαλακία έχω κάνει, σκέφτομαι και λέω οτι ποτέ δεν είναι αργά και κάνω αυτό που πρέπει. Κι αν δεν κάτσει, δεν έκατσε.
Οι 40 πρωτες μερες για μενα ηταν μαρτυριο. Ενα νεογεννητο που ηθελε να θηλαζει ασταματητα και αφορητος πονος στις θηλες....υπεφερα υπερβολικα και αν δεν ημουν απιστευτα συνειδητοποιημενη και αποφασισμενη οτι θα θηλασω παει τελειωσε και δεν υπαρχει εναλλακτικη, θα ειχα ξεκινησει ξενο πολυ ευκολα. Τωρα ο γιοκας μου ειναι 9 μηνων και ναι,ο θηλασμος ειναι απολαυση και χαλαλι και ο πονος και ολα!!! Κουραγιο..ειναι πολυ πολυ νωρις ακομα.
Συμφωνώ Φρόσω και μπράβο που τα παραδέχεσαι όλα αυτά γιατί δεν μπορώ κι αυτές τις υπερβολές που λένε οι μουτζαχεντίν του θηλασμού. Κι εγώ θήλασα για καιρό αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν όλη την ώρα και τόσο μαγεία, ιδίως οι βραδινές αυπνίες και οι πολύωροι θηλασμοί. Πού είναι δηλαδή η μαγεία όταν κάθεσαι με τις ώρες αγκυλωμένη με το μωρό αγκαλιά?Δε λέω, νιώθεις μια ικανοποίηση που έκανες το καλύτερο για το παιδί σου αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να το απολαμβάνουμε κιόλας, έτσι?
Γεια σου!κ εγω το πρωτο καιρο αναρωτιομουν που ειναι η μαγεια του θυλασμου νου πηρε 1, μηνα να στρωσουν οι θηλες μου αν κ υποβοηθηκα κανοντας κομπρεσες με χαμομηλι πριν κ μετα το θυλασμο.κατι κρεμες κ καλα για τις θηλες δε με βοηθησαν μου φιαχνε η μαμα μου χαμομηλι κ αυτο με εσωσε.ειναι ανακουφηστικο κ αντισηπτικο.υπομονη θελει τιποτς αλλο να σου ζησουν τα παιδακια σου ολα θα στρωσουν.εκλαψα πονεσα με το θυλασμο αλλα αξιζε το κοπο η μαγεια ηρθε μετα απο ενα μηνα!θα το δεις!
Φροσω καλησπερα. θελω να σε συνχαρω που αποφασισες να θηλασεις. εγω εχω ενα κοριτσακι 6 μηνων θηλασα αποκληστικα για 5 μηνες και συνεχιζω με λιγο συμπληρωμα. το δεσιμο που εχω με τη κορι μου, η ματιες που μου ριχει και η εμπιστοσινη που βλεπω στα ματια της οταν θηλαζω δεν περιγραφοντε.θελει πολυ υπομονη και επιμονη ο θηλασμος.Ολα ομως θα ξεπεραστουν μαζι με το παιδι.Αν μαθουμε να καταλαβενουμε τα μωρα μας ολα θα πανε καλα. Το ιδιο το παιδι σου λεει τι θελει π.χ. αν χορτασε με το γαλα. Μην ακους κανεναν π.χ. γιαγιαδες.εμενα με ρωτουσας αν εχω γαλα. Αν δεν ειχα γαλα θα κοιμοταν 6-7 ωρες.Να φανταστης μπορεσα να παω 10 ημερες διακοπες με τη 2 μηνων κορι μου το Σεπτεμβριο γιατι θηλαζα και δεν ειχα το ανχως με τα μπιμπερα και την αποστηρωση.Ολα θα πανε καλα και με το περας του χρονου θα δεις τα αποτελεσματα. Καλη δυναμη.
Συνονοματη μου Φροσω! Γεννησα 27-6-12 εναν γιοκαρο 3,450 με μια μετρια εγκυμοσυνη (πολυ καλη ηταν αλλα οι εμετοι, αναγουλες κ απειρες κραμπες ακομα χειροτερο οταν κοιμομουν που ηταν οι περισσοτερες με κανουν κ την χαρακτηριζω μετρια ετσι για να εχω να λεω :p ). Στην κλινικη με ρωτησαν πως θελω να ειναι η σιτιση του μωρου οπου θεωρω οτι ειναι το πιο σωστο να σε ρωτανε. Σε πολλα εχω ακουσει οτι δεν ρωτανε κ αμεσως μπουκωνουν! Τεσπα τους ειπα κ ξενο κ στηθος. Γεννησα καισαρικη κ δεν ειχα γαλα 2 μερες. Με 4 κ 5 ωρες το μωρο στο στηθος κ εγω κλπ κλπ. Καποια στιγμη ηρθε αποτομα το γαλα κ μιλαμε για ΠΟΛΥ γαλα. Μου ειπαν να βγαζω με το θηλαστρο αλλα μονο κακο μου κανε στις θηλες!!! Επειτα μου κοβεται τελειως το γαλα λογο αγχους κουρασης καμιας βοηθειας στο σπιτι.. Η στεναχωρια μου δεν περιγραφεται... Εβγαζα 1 σταγονα στην κυριολεξια! Κ δωστου να χω το μωρο ολη μερα στο στηθος κ να προσπαθω! Ο παιδιατρος μου ειπε να σταματησω να χω ελπιδες, ειχε περασει καιρος... Εγω επεμενα! Γιατι αυτο ηθελα κ εγω κ το μωρο μου! Κ καλα εκανα! Κ γαλα κατεβασα κ το μωρο εως τωρα δεν ξεκολλαει απο πανω του παρολο που τρωει κ κρεμες. Οι θηλες μου δεν υπηρχαν... Κομμενες κ συνεχως πληγωμενες. Τι κρεμες τα παντα αλλα πρεπει να παρουν τον χρονο τους κ μετα ουτε κ εγω το πιστευα δεν θα καταλαβαινεις καν οτι ρουφαει! Αφου φαντασου το μωρο ρευοταν κ εβγαζε συνεχως ροζ γαλα απ το αιμα μου... Το μωρο αν θελει θα πιασει πιπιλα εμενα δεν τις ηθελε κ δεν τις θελει ακομα... Η γιαγια μου λεει οτι η πιπιλα ειναι η 2η μανα... Σιγουρα καποιες στιγμες καλο θα ηταν να την επιανε γτ περισσοτερο πιπιλισμα ειναι τωρα πια παρα η πεινα για γαλα! Εξαλλου υπαρχουν πολλοι μεθοδοι τωρα πια για το κοψιμο της πιπιλας! Η δυσκολια θεωρω για μενα θα ναι μετα στο κοψιμο του θηλασμου... Θα νοιωθω οτι του στερω κατι απ την αγαπη μου κ απ αυτο που μπορω χωρις κοπο να του δωσω απο μενα.... Οπως επισης κοιμαται κ θα κοιμαται ακομα στο κρεββατι μας! Στο ενα μου χερι πανω κ στο πλαι κοιμαμαι 6,5 μηνες τωρα, ξυπναω κ ποναει η μεση μου κ θελω ενα 10 λεπτο να μπορεσω να σηκωθω αλλα δεν εχει σημασια!! Αντεχω ακομα! Αφου ο γιος μου ξυπναει κ ψαχνει το μεμε του;;; Τι να κανω να μην το δωσω;;;;; Κ οσο να ναι με τον θηλασμο εχεις μια παραπανω σχεση με το παιδι σου που δεν μπορει κανεις αλλος να το χει! Ουτε γιαγιαδες παππουδες μπαμπας συγγενεις κλπ! Ενα ακομη δυσκολο ειναι οτι δεν εχει ωραριο το στηθος αλλα ειναι παντα εκει, αποστειρωμενο, σε 100% καθαρο "μπουκαλι" στην καταλληλη θερμοκρασια κ με καμια καθυστερηση στο στομα του μωρου μας! Εγω συνεχισα κ με το ξενο 1 γευμα του την ημερα το απογευμα οχι τπτ αλλο για να γεμισω γτ με αδειαζε ο ζουζουνακος μου! Οσο για τις δουλειες δεν ειναι τωρα η στιγμη για δουλειες κ λεπτομερειες αλλα ειναι μια πολυ καλη εποχη να μαθουμε στον αντρα μας να βαζει πλυντηριο!!!! Χαχαχα! Δεν γινεται να γινουμε 10 κομματια! Συμβουλη: μην σκας για τπτ, το στηθος σου συντομα θα φτιαξει ξερω πιπιλαει κ κλαις οπως εγω αλλα υπομονη θα φτιαξει!!! Μονο που θα βλεπεις τα ματακια της να σε κοιτουν τη στιγμη που σε θηλαζει θα λες μεσα σου χαλαλι ολος ο πονος κ αυτο που τραβηξα!!! Ευχομαι να πανε ολα καλα συνονοματη κ μη ακους πολλα πολλα απο αλλες, η καθε μαμα εχει διαφορετικο παιδι! Δεν ειναι ολα τα μωρα ιδια!!! Κανε οτι σου λεει το μητρικο σου ενστικτο!!!! Καλη επιτυχια, υπομονη κ θα σκισεις!! Ολες οι Φροσαρες τα καταφερνουμε!!!! :)
Απλα θεικο το κειμενο σου μαμα Φροσω!Σε λιγες μερες γενναω το δευτερο παδακι μου κ το διλημμα θηλασμος,θηλασμος με συμπληρωμα η συμπληρωμα μονο απο την αρχη,με εχει αγχωσει περισσοτερο κ απο τον ιδιο τον τοκετο.Βλεπεις, στο πρωτο μου παιδακι που τωρα ειναι 2,5 χρονων,ξεκινησα κ εγω πορωμενη υπερ του θηλασμου,δεν μπορουσα να διαννοηθω οτι δεν θα γεννουσα φυσιολογικα,δεν υπηρχε καν μπιμπερο η πιπιλα στο σπιτι οταν 36 εβδομαδων πηγα στο μαιευτηριο γιατι με πονουσε η μεση μου κ νομιζα οτι ειχα παθει ψυξη κ προληπτικα σκεφτηκα να με δει ο υπεροχος γυναικολογος μου.Ελα ομως που το αποφθεγμα που λεει οτι οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελαει βγηκε πιο αληθινο απο οτι ειχα φανταστει!Ελα που ξεκινησε ο τοκετος (που εγω νομιζα ψυξη!) ελα που πηγαιναν ολα καλα κ ελεγα οτι θα γεννησω κ φυσιολογικα κ χωρις επισκληριδιο,ελα που οποτε κοιταζα το γιατρο μου του υπενθυμιζα οτι θελω το μωρο στο στηθος μου μεσα στην πρωτη ωρα απο τη γεννα...κ ελα που ξαφνικα αρχιζουν να πεφτουν οι παλμοι του μωρου...να πεφτουν κ γυρω μου να επικρατει πανικος!Να βλεπω τον αντρα μου ασπρο απο το φοβο του κ να ακουω να επαναλαμβανεται η λεξη "αλλοιωση"κ να με τρεχουν επειγοντως στο χειρουργειο.Κ αφου μπαινω χειρουργειο να μου λεει ο γιατρος "Κατερινα σε θελω δυνατη.Δεν εχουμε χρονο κ η αναισθησια δεν εχει προλαβει να ενεργησει πληρως."Κ γενναω με καισαρικη με 90% αισθηση του πονου.Τα ξεχναω ομως ολα τη στιγμη που τον πηρα αγκαλια και με το μικροσκοπικο του δαχτυλακι μου επιασε το χερι!Με πανε στην ανανηψη κ να φωναζω σε οποιον εβλεπα να περναει"Φερτε μου το μωρο μου.Πρεπει να το βαλω στο στηθος για να ξεκινησει η γαλουχια"Να μη μου τον φερνουν κ να μου λενε διαφορα οτι κρυωνει κλπ!Ωσπου με πανε στο δωματιο κ περιμενω εστω εκει να μου τον φερουν.Τιποτα.Κ καποια στιγμη μας λενε οτι εκανε μια αναπνευστικη επιπλοκη κ πρεπει να μπει θερμοκοιτιδα για λιγες ωρες.Οκ παραγγελνω αμεσως θηλαστρο κ ξεκιναω να αντλω σαν να το ειχα ξανακανει.Οι λιγες ωρες θερμοκοιτιφα εγιναν 5 ημερες.Φευγω χωρις μωρο απο το μαιευτηριο αλλα το ιδιο απογευμα θα τον παιρναμε σπιτι.Εχω ηδη ενοικιασει επαγγελματικο θηλαστρο κ παει μια χαρα.Φτανουμε σπιτι κ χτυπαει το τηλεφωνο.Απο τη μοναδα μας ενημερωνουν οτι ανεβασε πυρετο κ πρεπει να μεινει για παρακολουθησει.Κ δωστου να αντλω κ να πηγαινω 2 φορες την ημερα το γαλα μου.Οι λιγες ωρες θερμοκοιτιδα εγιναν 16 ημερες εξαιτιας ενδονοσοκομιακου μικροβιου που κολλησε το μωρο μας (που στο εξιτηριο αναφερθηκε ως ικτερος που δεν εκανε ποτε το παιδι μας!)Οταν ηρθε πλεον το αγορακι μας σπιτι 16 ημερων τον ταιζα απικλειστικα μητρικο γαλα αλλα απο θηλαστρο γιατι πολυ απλα ημουν τοσο φοβισμενη κ αγχωμενη που το γεγονος οτι εβλεπα ποσο τρωει με καθησυχαζε.Εφερα κ μαια στο σπιτι μου εδειξε τα βασικα του θηλασμου που δεν εφαρμοσα ποτε.Ελεγα οτι σημασια πλεον ειχε να ειναι καλα να παιρνει το γαλα μου κ δεν εχει σημασια ο τροπος που θα επαιρνε το γαλα μου.Κ ετσι περασαν 4μηνες.Οι αντλησεις ομως εχουν κ μειονεκτηματα:Πρωτον ειναι μια τυπθκη διαδικασια που δε σε φερνει σε επαφη με το παιδι. Δευτερον απο ενα σημειο κ υστερα (γυρω στους τρεις μηνες)αρχισε να ζηταει παραπανω γαλα το μωρο κ ναη φτανει.Να ειμαι συνεχως θηλαστρο ταισμα αποστειρωση κ παλι να μη φτανει.Οποτε εξαντλημενη πλεον με ρο στηθος μου να εχει φτασει στο πατωμα αποφασισα να δωσω κ συμπληρωμα.Κ ετσι καποια στιγμη κοπηκε το γαλα μου χωρις καλα καλα να το καταλαβω.Κ τωρα που περιμενω το κοριτσακι μου με εχει κυριευσει το διλημμα του τι να κανω για να μην αδικησω κανενα απο τα παιδια μου.Να προσπαθησω να θηλασω κ αν τα καταφερω οκ;Κ αν χρειαστουν αυτοι οι μαραθωνιοι θηλασμοι που περιγραφετε τι θα κανω με το πρωτο μου παιδι που κ αυτο με χρειαζεται;Θα αντεξω τα ξενυχτια του θηλασμου ωστε να ειμαι ενταξει απεναντι κ στα 2μου παιδια;Να δωσω κ συμπληρωμα για να εξασφαλισω λιγες στιγμες που θα μπορω να ανταπικριθω στο μεγαλο μου παιδακι χωρις να βλεπει τη μαμα του μονιμως με τπ βυζι εξω σε κατασταση αλλοφροσυνης εστω κ για αυτες τις μερες που χρειαζετσι μεχρι να εδραιωθει η γαλουχια;Αυτα με βασανιζουν κ θα ηθελα τη γνωμη απο οποια μανουλα μπορει να με βοηθησει...
Να σας ζησει το μωρακι σας! Καπου εδω κολλαει το .. Καθε αρχη και δυσκολη... Οσο περνανε οι ημερες ο θηλασμος θα γινεται απολαυση και θα δενεσαι ακομα πιο πολυ με το μικρακι σου.. Για μενα ειναι οτι πιο ομορφο εδω και 6 μηνες που θηλαζω και οσο σκεφτομαι οτι καποια στιγμη θα πρεπει να σταματησω, αρνουμαι να το δεχτω! Προς το παρον το καλυτερο γιατρικο για τις θηλες ειναι το ιδιο μας το γαλα... Σαν να ηταν κρεμουλα! Μου το ελεγαν οι ´´παλιες μαμαδεσ´´ και το δοκιμασα και αυτο στην αρχη του θηλασμου και ειδα πως επιασε! Καθε ευτυχια ευχομαι με απειρες ομορφες στιγμες!
Αναστασια 7 μην στεναχωριεσαι και μην αγχωνεσαι! Τα πέρασα κι εγω αυτά και αναρωτιωμουν τα ιδια! Μήπως θα ήταν καλύτερα αν της έδινα νωρίτερα ξένο γάλα ; Δυσκολεύτηκε πολυ να φάει σε ανησυχητικό σημείο ! Τελικά μετά απο πολλές πολλές προσπάθειες και με πολλή υπομονή άρχισε σιγά σιγα να τρώει και τώρα πια τρώει απ'ολα ! Κάποια στιγμή ανοίγουν το στόμα και τρώνε ! Την πρώτη φορά που έφαγε γιαούρτι ολόκληρο κόντεψα να κανω πάρτυ ! Τελικά Ζηλευε τα δικά μας φαγητά και αυτά τα έτρωγε καλύτερα απ ότι τα δικά της. Τώρα τρώει τα πάντα και θηλαζει το βράδυ !
Καλη επιτυχία με τον θυλασμο Φροσω !εγω θηλασα τον γιο μου τρεις μήνες ,μετα μου κόπηκε το γάλα και πιστεύω ότι ειναι μια χαρα το γάλα που πίνει τώρα και η κρέμα που του δίνω ,ειναι πλέον έξι μηνών .και απο την αρχη κοιμάται στο δωμάτιο του φυσικα και ειναι μια χαρα !ο,τι και να κανείς το παν ειναι πιστευω να νιώθεις εσυ καλα και να μην έχεις τύψεις αν δεν τα καταφέρεις με τον θυλασμο !
Δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω!!! Αν και έχουν περάσει 5 χρόνια απο τότε ... έτσι ακριβώς τα έβλεπα τα πράγματα και να πω την αλήθεια αν δεν ήταν η Εβίτα και 2-3 αλλες φίλες που ήταν 'φανατικές' του θηλασμού θα τα είχα παρατήσει απ' τον πόνο και την γενικότερη απόγνωση (ρεκορ 9 ώρες με το μωρό στο στήθος). Ο πόνος θα περάσει και δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα στη θηλή, η ζουζούνα σου θα αρχίσει να ενδιαφέρεται και για άλλα πράγματα και σε 2-3 εβδομάδες θα μπεις σε μια σειρά. Υπομονή και θα δεις στην πορεία πόσο θα ανταμειφθείς για την υπομονή σου... και θα σου δώσω το πεζό παράδειγμα του να είσαι τον Ιούλιο σε μια παραλία χώρις να κουβαλάς τσουμπλέκια, ταπεράκια, θερμός, γαλατάκια κλπ κλπ, ΜΟΝΟ και για το πρακτικό του πράγματος θα σου είναι αρκετό να πεις ότι άξιζε τον κόπο. (το ξέρω ότι γίνομαι πολύ "πεζή" με το παραδειγμά μου αλλά τα bonding και όλα τα άλλα είναι πολύδιαβασμένα και γνωστά και σίγουρα αξίζουν)
Φροσω μου να σου ζησει η κοπελαρα σου....σε διαβαζα κ νομιζα οτι αυτα τα εχω γραψει εγω..με τη διαφορα οτι ευτυχως η δικη μου προκληση κατεληξε σε φυσιολογικο τοκετο...την πρωτη δε τη θηλασα...στη δευτερη αφου αλλαξα γυναικολογο,ξεστραβωθηκα,εμαθα τα παντα.για το.θηλασμο κ ομως οταν γεννησα πααααλι τα ιδια.. Μαρτυριο ο θηλασμος,ματωμενες θηλες κοκ....η αληθεια ειναι οτι πηρα συμβουλο θηλασμου μετα απο 50 μερες απιστευτων πονων κ απο τοτε ο θηλασμος ηταν μαγεια....μολις αποθηλασε η 21 μηνων πια κορουλα μου κ μου λειπει πολυ...ομως σε 2,5 μηνες θα ξαναθηλασω τον μπεμπη.μου που ερχεται κ.ελπιζω αυτη τη φορα να ειναι απο την αρχη μαγικος ο θηλασμος μας....υπομονη!!!ολα θα φτιαξουν!!!
αγαπητη μου Φρωσο θα σου πω μια λεξη που θα την εχεις ακουσει αρκετες φορες διαβαζωντς τα οσα εχεις γραψει διαπιστωσα οτι δενειμαι μονη !!!!τις περασα αυτες τις στιγμες με τους μαραθωνιους θηλσμου πριν 4 μηνες!ειμουν υπερμαχος του αποκλειστικου μητρικου θηλασμου ει ενημερωθει απο το διαδυκτιο πηγα σε σεμηναρια διαβαζα κ εφτασε η συιγμη να θηλασω κ να βιοσω ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ κ αντι γιαυτο βιοσα την αγωνια κ το αγχος !ενιωσα ανεπρκεις σαν μαμα !δεν το εβαλα κατω το συνεχισα δεν του εδωσα πιπιλα φοβουμενη μην διακοψει τον θηλασμο ουτε μπιμπερο για τον ιδιο λογο !ελεγα μεχρι να εδραιωθει ο θηλασμος !!!το αποτελεσμα!εδραιωθηκε για τα καλα δεν παιρνει πιπιλα δεν πινει χαμομηλι δεν μπορει να φαει με το κουταλι γιατι δεν ξερει !θηλαζει την κρεμα απο το κουταλι κ επειδη δεν πινει υγρα παρουσιασε δυσκοιλιοτητα!ττωρα ξερεις τι λεω?ας του εδιν ενα γευμα ξενο γαλα την νυχτα ετσι κ εγω θα κοιμομουν κ θα ειμουν πιο ξεκουραστη κ θα γινοταν πιο ευκολα ηη μεταβση απο το ενα σταδιο στο αλλο!ξερω πως θα υπαρξουν γυναικες που θα εχουν αντιθετη γνωμη με μενα δεν με πειραζει !απλα ολο αυτο που ζω με εχει κουρασει κ μου εχει δημιουργησει απιστευτο αγχος !σου ευχομαι να βρεις το ρυθμο σου οπως εσενα σε βολευει καλυτερα!
Να σου ζησει η μπεμπα σου!!! Συνεχισε η μαγεια του θηλασμου δεν χαθηκε, απλα ερχεται λιγο αργοτερα οπως πολυ σωστα ειπες. Οσα για τσισα και κακα πολλες φορες τα καναμε παρεα αυτη θηλαζε και εγω τη δουλεια μου!! εεε τι να εκανα αναγκες ειναι αυτες!
Kατ'αρχην να σου ζησει το ζουζουνακι!!!Γερο και τυχερο να ειναι σε ολη τη ζωη του!Κατα δευτερον ΚΟΥΡΑΓΙΟΟΟΟΟ!!!Ειναι αλλιως να διαβαζεις και ν'ακους αλλες μαμαδες και αλλιως να τα ζεις ολ'αυτα!Το καθε παιδι εχει τους ρυθμους του,δεν ειναι ολα τα παιδια ιδια,ουτε και ολες οι μαμαδες ιδιες,πολυ σωστα το γραφεις κι εσυ!Σχετικα με την πιπιλα,κι εγω οταν εδραιωθηκε ο θηλασμος,δεν αντεξα,της εδωσα πιπιλα.Δεν αντεξα,ηταν ενα μωρο που εκλαιγε μερα-νυχτα,δεν σταματουσα να την βαζω στο στηθος ομως αν δεν πεινουσε,απλως συνεχιζε να κλαιει.Μου λεγανε οχι,για να μην κανει συγχιση θηλων.Ομως ειχα και θηλαστρο και αντλουσα καθε 3 ωρες,και της το ταιζαμε με το μπιμπερο,παραλληλα με το θηλασμο,οποτε,επινε κι απο μενα,επινε κι απο το μπιμπερο,ρουφουσε και πιπιλα!Η μαγεια του θηλασμου?Εκτος απο την πρωτη φορα που την εβαλα στο στηθος μου,και ενιωσα οντως μαγικα,την επομενη φορα που ξανανιωσα σχεδον ετσι,ηταν αρκετο καιρο μετα.Ενδιαμεσα μεσολαβησαν διαφορα,ιδια με τα δικα σου....πληγωμενες θηλες,πονος κτλ.Ομως ειλικρινα,περνανε ολ'αυτα...και σου μενει η πιο γλυκια αισθηση...αυτη της μητροτητας,την οποια εσυ την περνας δευτερη φορα,οποτε σου ειναι γνωριμο το συναισθημα! Πρεπει να το θελεις παρα πολυ, γιατι κανεις δεν ειπε οτι ειναι ευκολο στην πραξη ο θηλασμος.Αντιθετα απ'οτι νομιζα κι εγω,οτι ολα ερχονται φυσιολογικα και ανωδυνα!Ευχομαι να το ξεπερασεις γρηγορα,εννοω να συνηθισει το μπουμπουκακι σου να ρουφαει, και να ηρεμησουν κι οι θηλες σου.Υπαρχει και κρεμουλα για τις πληγωμενες θηλες,και πολλα site να διαβασεις συμβουλες,πολυ χρησιμες,αλλα μαλλον θα τα ξερεις ηδη ολ'αυτα!Να χαιρεσαι και παλι τα μικρουλια σου!
Χαχαχαχα!!! Λες κ διαβάζω τον εαυτό μου!!! Έβλεπα όνειρα με ανοιχτά μάτια μέχρι να μάθει να θηλάζει.... Ωωωωωωωρες μπροστά στην τηλεόραση.... Απίστευτο πιάσιμο στην πλάτη, Ματωμένες θηλές, πόνος κ "δέκα εκατοστά" για να βγει από το στόμα της, μέχρι που ανακαλύψαμε την ξαπλωτή πλάγια στάση!!! Παράδεισος!!! Πλέον (εχουμε μπει στον 10ο μήνα) θηλαζουμε μέσα σε 6 λεπτά κ από τα δύο στήθη... Τσακ μπαμ!!! Πλέον είναι ευτυχία ο θηλασμός!!! Από τον 3ο της μήνα κ μετά ευχαριστιομουν κ εγώ όλη τη διαδικασία... Πιπίλα δεν πήρε ποτε της!!! Από κάποια στιγμή κ μετά την παρακαλούσα να την μάθει, αλλά η μικρή απλά την γύριζε από την ανάποδη κ την δαγκωνε... Φυσικά κ ακόμη κοιμάται πάνω μου, φυσικά κ μοιραζόμαστε το ίδιο κρεββάτι... Όμως να σου πω κάτι??? Στο δεύτερο παιδάκι μου, καλά να είμαι κ να αποκτήσω ένα δεύτερο μωράκι, τα ίδια θα κάνω... Keep up λοιπόν!!!
filimou froso poso dikio exeis!! telika einai ola thema tyxis k to pws mporei telika h kathe manoula na antimetopisei to moroths k na kanei ayta pou ekeini mporei...asxete me to giato to paidiatro to gynaikologo ktl. k tha sou pw kati telika diapistosa oti h mhtrotita parolo pou einai simantiki k oti kalutero sth zwhmas einai sinama k diskolh !! to an thylaseis an oxi to an kaneis kaisaiki h oxi episkliidio h oxi ktl den exei kamia ma kamia simasia apolitws aktos apto na exeis ferei sto kosmo ena ygieies moraki k tipota alo!! tha sou pw pws sthn arxh ths gennhshs ths korismou twa einai 2 etwn eixa typseis gia to thylasmo, pragma pou to xa k gw dedomeno , eixa mia poli kalh maia enan gynaikologo upe tou fisiologikou toketou k tou thylasmou eixa apleti bohtheia apo aytous tous 2 epatha mastitida k siniltha mono me kompeses kautes k masaz gia polles wrew apth maiamou, alla distixws thhlasa mono 2 mhnes k ayto me epagelmatiko thhlasto kathe 3 wres antlousa gala mexri pou kourastika psixologika k eipa apto na eimai kala k gw k to paidimou kalitera na kopei...kopike me fisiko tropo ennoeite. k ksekinisa to gala skoni pou akoma ths dinw k eimai k poli yper. to ti akousa se sait k idiws sto ellinides mamades giati den thylazw k oti kanw eglima k pws exoun fotostefano aytes pou thhlazoun k giati ekana episkliridio afou gennisa fisiologika, k den katalaba olo to einai tou na eisai mana!!!k alla polla!!! trakia filimou dustixws giati hmoun gia mia peiodo poli asxima ,alla eythxvs me boithise o paidiatosmou para poli me wres sizitisis k telika to kseperasa!!!! ontws oti bizoume to louzomaste...k panta eimai k tha eimai ths apopsis oti o kathenas kanei oti mporei!! k ti egine pou thhlasa mono 2 mhnes? k ti egine pou ekana episklidio? theos aytos pou thn eftiaxe!) k ti egine pou edwsa pipila sto paidimou??k ti egine pou etrwge tiw wraies mpiskotokremes 7 minwn?? k ti egine pou akoma koimate mazimas?? mia xara koritsaro exw panexipnh pou arwstainei spania k megalwnei me olh thn agaph pou exw k mporw na dwsw!!!!fanatismos loipon gia ola ayta !! se xairetw k mia simbouli an den ta katafereis den egine k tipota koitsakimou den kaneis eglima!!!kofton k dwse xeno gala arkei h dikisou psixollogia na nai kala gia na nai k to morosou! giati an den eisai esy kala pws na einai auto?? se filw!
Κάθε αρχή και δύσκολη ! Κι εγω στην αρχή τα ΙΔΙΑ ακριβώς πέρασα με πληγωμενες θηλες , με πρηξιμο στον ενα μαστο εξαιτίας προηγούμενης επέμβασης , με κλάματα απο τον πόνο ! Σιγά σιγά θα μάθεις με την εμπειρία ... Δηλαδή θα μου πεις πως θα ανοίξει το στόμα περισσότερο ; Οταν θα το ανοίξει τσουπ εσύ θα δώσεις μέσα τη θηλή, όχι στην ακρουλα ,αλλα όλη , δεν πνίγεται μη φοβάσαι ! Εμείς τα καταφέραμε και θηλαζουμε εδώ και έναν χρόνο ! Σταδιακά θα σταματήσεις να πονας και οι θηλασμοι θα μειωθούν απο μόνοι τους καθώς μεγαλώνει το παιδι ... Αλλωστε στους 6 μήνες θα εισαγεις και στερεά τροφή ... Οταν λοιπόν συνηθισεις θα δεις ότι θα το ευχαριστιεσαι κι εσυ... Ειναι πραγματικη μαγεια να βλέπεις αυτή την πληρότητα και την ευτυχία στο βλέμμα της την ώρα που θηλαζει ή την ικανοποίηση του κορεσμού καθώς την παίρνει ο ύπνος . Τώρα με τον ύπνο είναι ενα θέμα γιατι κι εμείς μαζί κοιμόμαστε . Πιπίλα δεν της εχω βάλει .
κοριτσαρα κσι εγω ζοριστικα παρα πολυ στο θεμα του θηλασμου.μου λεγανε τι ειναι?βαλτο στο στηθος και θα πιει,τι πιο απλο?εμ δεν ηταν ετσι..η θηλες μου μεχρι και αιμα βγαλανε και εγω ακομα θηλαζα.γιατι μπορουν τοσες γυναικες και οχι εγω?αρα κατι κανω λαθος ελεγα.χρονος ?ουτε να ξυσω την μυτη μου γιατι μανα και πεθερα φαγωθηκαν για εγγονια αλλα οσο τις ειδες εσυ τις ειδα και εγω..σπιτι,φαγητο και θηλασμος μου φαινοντουσαν βουνο!ερχοταν η ωρα να θηλασω και ειχα βαρος στο στηθος γιατι μου ελεγε η πεθερα μου μην διαννοηθεις να μην θηλασεις.αχ θεε μου!μετα το σκεφτηκα και εβαλα πανω απ ολα τον μικρουλι μου!παιδευτικα παααρα πολυ στην αρχη αλλα τωρα μετα απο 6,5 μηνες μου φαινετε παιχνιδι.κανε οτι καταλαβαινεις πως ειναι καλο για το παιδακι σου μην ακους ΚΑ ΝΕ ΝΑ!!φιλια
καλησπέρα! Και εγώ στην ίδια κατηγορία άνηκα μέχρι που γέννησα...μετά έκατσα να ασχοληθώ!!! Το μωρό μου τώρα είναι 3 μηνών και πίστεψέ με πέρασα τα ίδια και λίγο χειρότερα,γιατί έκανα την βλακεία να του δώσω στην αρχή ξένο γάλα και παρουσιάσαμε και αλλεργία!!!! Τα μισά του φορμάκια είναι λερωμένα με σάλτσες γιατί τρώγαμε μαζί και έχω φτάσει να τον έχω με το ρελάξ ακριβώς έξω από το μπάνιο και να με κοιτάει για να πάω για 2 λεπτά όχι παραπάνω!!! Εντάξει για να κάνω μπάνιο τον τάιζα τον έδινα στο μπαμπά του και καταλήγαμε να βγαίνω πανικόβλητη με σαπουνάδες για να τον θηλάσω!!!! Ευτυχώς μεγαλώνει και από τον δεύτερο μήνα αρχίζει σιγά σιγά και ηρεμει και τώρα και μπάνιο κάνω και τρώω σαν άνθρωπος!!! Όσον αφορά την πιπίλακαι να θες δύσκολα θα την πάρει αφού δεν έχει μάθει το μπιμπερό!!! Μην σταματάς όμως μετά από τον πρώτο μήνα και οι θηλές ηρεμούν και το μωρό σιγά σιγά και αποζημιώνεσαι!!! φιλιά και να σου ζήσει το αγγελούδι σου!!!!
Οπως είπες η υπομονή είναι αρετή!!! Εχω ένα γιο ενός έτος που θηλάζει ακόμα!! Ημουν σε παρόμοια φάση με εσένα κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετα τα είδα όλα...μπλε!!! Εφυγα απο το μαιευτήριο περήφανη και σίγουρη για τον αποκλειστικό Θηλασμό. Γύρισα σπίτι έχοντας μόνο στήθος κ τίποτα άλλο. Ούτε ένα δείγμα μπιμπερο! Το δε χαρτί με τις οδηγίες το είχα πετάξει!! Και στις 10 μέρες να η μαστιτιδα απο πληγωμενες θηλες!!! Διάβασα πιο πολυ απο το μεταπτυχιακό μου απο κεί κ μετα, όχι μόνο για το Θηλασμό αλλα για όλα που μπορεί κ να με αφορούσαν! Και σου λέω αλήθεια δεν μου έκανε κακό. Με βοήθησε, με ηρεμήσε καίνε οδήγησε σε μια σύμβουλο Θηλασμού που με στήριξε και μου έδωσε να καταλάβω πολλά πράγματα όχι μόνο για το Θηλασμό αλλα κ για πολλά αλλα!! Το αποτέλεσμα θηλάσω ακόμα κ ο μικρός δεν εχει φάει έτοιμη σκόνη εμπορίου σε κανένα γεύμα ... Ολα γίνονται αν αντέξεις!! Αλλα και να μην αντέξεις μην ξεχνάς ότι το παιδι θέλει μια χαρούμενη κ ισορροπημένη μαμα... Να τα χαίρεσαι!!!