Μια περίεργη αγάπη

Καλησπέρα και από μένα!

Ονομάζομαι Μ. και είμαι ετών 22 και φοιτήτρια τελειόφοιτη (σχεδόν) στο εξωτερικό. Πριν 2 χρόνια λοιπόν ήμουν στην πόλη μου για γιορτές Χριστουγέννων και δούλευα barwoman σε ένα club, ήταν 1/1/2011 ανήμερα πρωτοχρονιάς, όταν μπαίνεις εσύ μέσα στο μαγαζί.. το βλέμμα μου καρφώνεται επάνω σου από την ώρα που μπήκες μέχρι την ώρα που έφυγες… Βλέπω που κάθεσαι με την παρέα σου και πάω στο wc δήθεν κάνοντας όλο τον κύκλο να περάσω από δίπλα σου και τσουπ τα βλέμματά μας συναντιούνται για πρώτη φορά…. Αυτό ήταν, έπαθα κοκομπλόκο!!!

Εγώ σε κοιτούσα, εσύ στον κόσμο σου, μετά από ώρα έρχεται ένας φίλος στο μπαρ (δουλεύαμε σε άλλο μαγαζί μαζί) και του λέω το και το ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ και σε δείχνω και μου λέει «Ααα τον Λ. Δεν τον ξέρεις; Ήταν πελάτης μας..!«

Δεν θέλει και πολύ μέσω fb και τσουπ σε εντόπισα, κάνω το πρώτο βήμα, σου κάνω αίτημα με δέχεσαι, καμιά βδομάδα τίποτα, μετά βλέπω με σκουντάς, σε σκουντάω, με σκουντάς, σε σκουντάω ως που κουράστηκα, σου στέλνω μήνυμα και σου λέω «τι θα γίνει, θα με σκουντάς για πολύ ώρα;»

Μου λες «Αχ καταλάθος σε σκούντηξα! Εσύ όμως γιατί το συνεχίζεις;«
(πολύ κατά λάθος χιχιχιχιχ)

Αυτό ήταν κορίτσιαααααααα! 2 μήνες με κινητά και υπολογιστές στο χέρι ολιμερίς και ολινυχτίς, μηνύματα κατεβατά ολόκληρα, κανονίστηκε το πρώτο ραντεβού αποτυχία μεγάλη, εγώ τρελό άγχος, στο επόμενο όμως όλα τέλειαααα!

Ήταν 27/2/2011!  2 χρόνια αγάπης, ευτυχισμένων στιγμών και έρωτα, πολύ έρωτα… 2 χρόνια σχέση με 300 χιλιόμετρα απόσταση και συνεχίζουμε πιστοί στην αγάπη μας! Ναι, είναι κουραστικό άλλα θα ανταμοιφθούμε και οι 2 μελλοντικά γιατί μας αξίζει!

Όταν είμαστε χώρια πονάω μου λείπεις, δακρύζω συνεχώς, όμως μου αρκεί να ακούσω την φωνούλα του, εκεί δεν το βάζω κάτω, υπομονή και τελειώνει… Μηδενιζεται η απόσταση! Θα είμαστε συνέχεια και για πάντα μαζί!!! Το σ’ αγαπώ νομίζω είναι λίγο μπροστά στον έρωτα που αντικρύζω στα ματάκια σου!!

Καρδιά μου σ’ αγαπώ πολύ πολύ και θα δώσω όλο μου το είναι και όλη μου την καρδιά να σε κάνω και άλλο ευτυχισμένο! Εύχομαι η κάθε μέρα της ζωής μας και το μονοπάτι που θα διαβούμε να ‘ναι στρωμμένο μόνο με ροδοπέταλα!!!

Σ’ ΑΓΑΠΩ ΖΩΗ ΜΟΥ!!