Μαμάδες που μας εμπνέουν: Χριστίνα Νικολοπλάκη
Τη Χριστίνα Νικολοπλάκη τη γνώρισα μέσα από το eimaimama και το Ελληνίδες Μαμάδες. Μητέρα δίδυμων κοριτσιών και σύζυγος του Βασίλη. Ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένο -το καταλαβαίνεις με το που τους βλέπεις- που αντιμετωπίζει μαζί τα εύκολα και τα δύσκολα. Τα δύσκολα για την υπέροχη αυτή οικογένεια δεν περιορίζονται στις κλασικές δυσκολίες και τα κλασικά άγχη που λίγο πολύ όλοι οι νέοι γονείς αντιμετωπίζουμε.
Η Χριστίνα και ο Βασίλης μεγαλώνουν ένα παιδί με αναπηρία στην Ελλάδα του 2013.
Η Χριστίνα είναι η μητέρα που δεν ντρέπεται να μιλήσει, ούτε να διεκδικήσει τα δικαιώματα των παιδιών της. Παλεύει για το μέλλον των κοριτσιών της και δεν επαναπαύεται στιγμή. Σε μια Ελλάδα που όλα μοιάζουν να καταρρέουν, η Χριστίνα μάς δίνει -αν και η ίδια δεν θα το παραδεχτεί ποτέ- δύναμη να πιστέψουμε, να απαιτήσουμε, να χαμογελάσουμε. Γιατί είναι από εκείνες τις μαμάδες που η ζαριά δεν τους ήρθε όπως είχαν φανταστεί. Και όμως: παρά τη δύσκολη καθημερινότητα, παρά τις δύσκολες στιγμες, απλά δεν το βάζει κάτω!
Γνωρίστε την!
– Χριστίνα, θα μας συστήσεις εσένα και την οικογένειά σου;
Είμαι η Χριστίνα, είμαι 30 ετών, έχω σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός και εργάζομαι σε ένα τεχνικό γραφείο εδώ και 6 χρόνια. Ο σύζυγος μου είναι αισίως 36 ετών και έχει δικό του ταξί (δόξα τω Θεό!!). Με το σύζυγο είμαστε μαζί από το 2005 και παντρεμένοι 3 χρόνια.
Το 2010 μετά από μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, καταφέραμε να φέρουμε στον κόσμο δύο υπέροχα πλασματάκια: την Εύη (Παρασκευή) και τη Μαρία. Τα κορίτσια μου είναι δίδυμα, ωστόσο είναι μοναδικές και οι δύο.
Για την Εύη μου είχαν δώσει τις χειρότερες προβλέψεις, ότι μπορεί να έχει κάποια προβλήματα έως να μην επιβιώσει καθόλου, ωστόσο αυτό το μικρό που γεννήθηκε μόλις 970γρ κατάφερε να σπάσει όλες τις προβλέψεις! Ενώ για τη Μαρία, θεωρούσαν ως πιο ανεπτυγμένο παιδί πως θα τα κατάφερνε μια χαρά, ωστόσο η Μαρία δεν ήταν έτοιμη να γεννηθεί, η προωρότητα καθώς και η έλλειψη οξυγόνου την οδήγησαν στη σημερινή της κατάσταση.
Η Μαρία μας έχει εγκεφαλική παράλυση σε επίπεδο σπαστικής τετραπληγίας, η όρασή της είναι επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό ώστε να μπορεί κυρίως να καταλαβαίνει φως-σκοτάδι και η μικροκεφαλία της καθώς και όλη η βλάβη που έχει γίνει επηρεάζουν σημαντικά τη νοημοσύνη της, καθιστώντας την ένα παιδί με βαριά νοητική υστέρηση.
– Η δίδυμη κύηση είναι συνήθως μια απρόσμενη, ευχάριστη έκπληξη για τους γονείς. Μπορεί όμως να είναι και αρκετά επικίνδυνη. Πώς ήρθαν τα πράγματα σε εσάς;
Πριν την εγκυμοσύνη μου, η δίδυμη κύηση φάνταζε ως ένα Τζόκερ! Μία φαντασίωση και ένα καμάρι για κάθε γονιό, λόγω της σπανιότητα της διδυμίας.
Μετά την εμπειρία της κυοφορίας διδύμων, θα έλεγα πως οι πολύδυμες κυήσεις είναι σίγουρα επικίνδυνες για όλους, μαμά και παιδιά! Είναι σίγουρα ένα χαρμόσυνο γεγονός αλλά σίγουρα δεν πρέπει να εφησυχάζεσαι ποτέ με τέτοια εγκυμοσύνη! Η προωρότητα, η εμβρυοεμβρυική μεταφορά (κάτι που συνέβη στην περίπτωσή μας), ακόμη και η δύσκολη γέννα (μιλώντας για φυσιολογικό τοκετό διδύμων) είναι σίγουρα κάποιες από τις επιπλοκές που μπορεί να συμβούν. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν το λέω για να τρομοκρατήσω μέλλουσες μητέρες διδύμων, ούτε και ότι η δική μου περίπτωση είναι πανάκια. Απλά είναι γεγονός. Άλλωστε δε θα ξεχάσω το πόσο γρήγορα με συνέφερε ο γιατρός που μου έκανε τον πρώτο υπέρηχο από τα πανηγύρια, προειδοποιώντας μας ότι η δίδυμη κύηση μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη.
Για εμάς τα πράγματα σίγουρα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε… Ποιος γονιός τώρα αλήθεια μπορεί ποτέ να είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο….;;
Πολλοί θα έχει τύχει να διαβάσετε το «Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία«, ενα κείμενο γραμμένο από την Emily Rearl Kingsley, μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες. Η μητέρα αυτή παρομοιάζει την απόκτηση ενός ιδιαίτερου παιδιού με ένα ταξίδι που ενώ ξεκίνησε για την Ιταλία, κατέληξε απογραμμάτιστα στην Ολλανδία. Το πώς περνάς από την αρχική απογοήτευση και το θρήνο στην πιο αισιόδοξη ματιά.
Η τελευταία παράγραφος είναι το μότο μου, η πηγή μου όταν πνίγομαι, η εναλλακτική μου σκέψη κάθε φορά που χάνομαι μέσα στην άβυσσο του πόνου μου…
«Ο πόνος δε θα φύγει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, γιατί το χάσιμο αυτού του ονείρου είναι πολύ σημαντικό… Αν όμως περάσεις τη ζωή σου θρηνώντας για το χαμένο ταξίδι στην Ιταλία, δε θα μείνεις ποτέ ελεύθερος να απολαύσεις τα πολύ ιδιαίτερα, πολύ όμορφα πράγματα που έχει να σου προσφέρει η Ολλανδία…«
– Πώς είναι αυτή τη στιγμή τα κορίτσια σου;
Αυτή τη στιγμή είμαστε αισίως 2.5 ετών, η Εύη έχει το δικό της πρόγραμμα με παιδικό σταθμό και η Μαρία αγωνίζεται κάθε μέρα μέσα από ένα συνδυασμό θεραπειών για την καλύτερη αποκατάστασή της.
– Πες μας λίγα λόγια για την οικογενειακή σας καθημερινότητα
Εντάξει, η καθημερινότητά μας είναι αγώνας δρόμου να προλάβουμε από το πρωί έως το βράδυ σε συνδυασμό με τις εργασίες μας! Το πρωί σηκωνόμαστε στις 6:30 – 7:00, πίνουμε γάλατα, πλενόμαστε και ετοιμαζόμαστε μαμά και κόρες για την ημέρα.
Η Μαρία τη Δευτέρα και την Τρίτη έχει φυσικοθεραπεία και εργοθεραπεία που την πηγαίνω εγώ στο ΕΛΕΠΑΠ, την Τετάρτη το πρωί έχουμε θεραπευτικό παιχνίδι με την καθοδήγηση της θεραπεύτριας μας από το σύλλογο ΑΜΥΜΩΝΗ (που χαρη σε αυτούς έχει έρθει ένα πρωτοπόρο πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης για την κάλυψη αναγκών των παιδιών με προβλήματα όρασης και πολλαπλές αναπηρίες), την ίδια μέρα θα κάνουμε μία έξτρα φυσικοθεραπεία στο σπίτι. Την Πέμπτη και την Παρασκευη πλατσουρίζουμε στον σύλλογο Ιωνας στο ΟΑΚΑ! Σάββατο και Κυριακή έχει το μενού αγκαλιές και φιλιά και βόλτες με τη μαμά!
Η Εύη καθημερινά πηγαίνει παιδικό σταθμό, όπου μαθαίνει κάθε μέρα και από ένα τραγουδάκι.
Όσο για τη μαμά και τον μπαμπά, δουλεύουμε από το πρωί έως το βράδυ για να μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας μία αξιοπρεπή ζωή! Να ‘ναι καλά οι γιαγιάδες λοιπόν που μπορούν και βάζουν πλάτη, αλλιώς σκούρα τα πράγματα….
Η Μαρία στην αγκαλιά της Χριστίνας
– Πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις;
Εδώ γελάμε ή καλύτερα… κλαίμε! Ήρθε η ώρα να βγάλετε τα ποπ κορν από το ντουλάπι!!
Λοιπόν θα τα πω όπως τα βλέπω: η Ελλάδα και οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν είναι έτοιμοι σε καμία περίπτωση για την αναπηρία.
Σαφώς η πολιτεία πια, δεδομένης και της κατάστασης, είναι ανύπαρκτη ἐως παντελώς ψόφια!
Τα επιδόματα κόβονται, βγάζουν παιδιά που δεν αρθρώνουν ούτε μα, που δεν ξέρουν το όνομά τους, τι ώρα είναι, που βρίσκονται, που δεν μπορούν να σηκώσουν το χέρι τους να πιάσουν το ψωμί να το βάλουν στο στόμα για να το φάνε, που δεν μπορούν καν ΝΑ ΜΑΣΗΣΟΥΝ…
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ 67% (!!!!!!!!!!!!!!!!)
ΝΑΙ , ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΤΑΕΙ ΜΕΣΑ!
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΣΑΜΠΑ
ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΦΗΝΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΗ ΘΡΕΦΕΙ ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ!!!
ΚΑΙ ΝΑΙ -ΜΗ ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ –
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΕΙΣΤΕ, ΑΛΛΑ ΕΣΩΨΥΧΑ ΛΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΕΙ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΟ ΠΑΙΔΙ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΥΓΙΕΣ ΠΕΙΝΑΕΙ;;
ΝΑΙ Η ΟΧΙ;
Πιστεύετε ότι είμαι σκληρή, ότι τα λέω για εντυπωσιασμό ή ότιδήποτε άλλο μπορεί το μυαλό σας να πάει;;
Νομίζετε ότι μπορώ πια να εμπιστευτώ τα λόγια σας ότι θα μάθετε τα παιδιά σας το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αγάπη και τα γνωστά μπλα μπλα, όταν μαθαίνω -πριν από λίγες μέρες- ότι σε σχολειο απείλησαν οι γονείς το διευθυντή του σχολειου ότι θα φέρουν τα κανάλια επειδή το σχολείο είχε ένα παιδί με αυτισμό και το κράτος ακόμη δεν έχει διορίσει δάσκαλο ειδικής αγωγής και έτσι τα παιδιά τους… αποσυντονίζονταν; Και έτσι ζητούσαν να το διώξουν από το σχολείο;
Πιστεύετε ότι φταίει το αυτιστικό παιδί που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα ή μήπως τα κινητά φραπεδομηχανές που τα έχουν αποβλακώσει;
Έτσι για την ιστορία θα σας πω τι έγινε: Η μητέρα αυτού του παιδιού επειδή δεν ήθελε να γίνει θέμα, προσέλαβε -από την τσέπη της παρακαλώ- αυτές τις δύσκολες εποχές ιδιώτη δάσκαλο και με υπογραφή του διευθυντή το παιδί τώρα δε θα αποσυντονίζει βλαστάρια και δασκάλους!
Λοιπόν τι έχετε τώρα να μου πείτε; Είστε έτοιμοι να αφήσετε τα παιδιά σας να παίξουν με τη Μαρία μου ή μήπως φοβάστε μην κολλήσετε αναπηρία από τα σάλια που μπορεί να της τρέχουν;
Ναι, είμαι έξαλλη, είμαι απογοητευμένη, είμαι οργισμένη που εγώ μεγαλώνω με γάλα και μέλι το λουλούδι μου για να μου το τσαλαπατίσετε εσεις όταν εγώ δε θα μπορώ πια να φωνάξω, όταν εγώ θα έχω γεράσει ή ακόμη χειρότερα όταν ο Θεός ξεχαστεί και κάνει το λάθος να παρει πρώτα εμένα… και όλα αυτά γιατί απλά δεν μπορώ να σας εμπιστευτώ τη Μαρία μου…
Οι δίδυμες Μαρία (αριστερά) και Εύη (δεξιά)
– Το βράδυ που πέφτεις για ύπνο, ποιες σκέψεις κάνεις για τα παιδιά σου;
Γενικότερα προσπαθώ να μην σκέφτομαι, κάθε φορά που το κάνω έρχεται ο φόβος του τι θα απογίνουν, αν εγώ μια μέρα φύγω…
Πιστεύω όμως πως ο Θεός δε θα μας αφήσει και θα οικονομήσει για τον άγγελό του όπως της αξίζει!
Πολλές φορές φαντάζομαι τη Μαρία όρθια δίπλα στην Εύη σαν όνειρο να τρέχουν, να κάνουν σκανταλιές και εγώ να τις μαλώνω… όταν επανέρχομαι στην πραγματικότητα τα συναισθήματά μου είναι μετωπική σε μάντρα και για αυτό πολλές φορές δεν μπαινω σε αυτό το κανάλι… Δεν μπαίνω, όχι επειδή δε θέλω να βλέπω την κατάσταση κατάματα… αλλά άμα κοιτάς πολύ ώρα τον ήλιο, θα σου κάψει τα μάτια.. Έτσι και εγώ πρέπει να φυλάγομαι να αντέξω για τα παιδιά μου και τον άντρα μου…
Όσο για την Εύη, πραγματικά, από τη μία χαίρομαι που θα μάθει να ζει με τη διαφορετικότα και θα μάθει -ελπίζω δηλαδη, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται- να αγαπάει το συνάνθρωπο και να τον σέβεται και από την άλλη λυπάμαι που αναγκαστικά θα ωριμάσει και θα πονέσει -γιατί κάποια στιγμή θα γίνει- για την αδερφή της.
– Πολλά ζευγάρια δοκιμάζονται με τον ερχομό ενός παιδιού. Πώς είναι τα πράγματα για εσένα και τον Βασίλη;
Θέλω να ευχαριστήσω το σύζυγό μου που είναι πλάι μου και μου κρατάει το χέρι και μου σκουπίζει τα δάκρυα, όταν βουλιάζω κάποια βράδια στην απελπισία. Θέλω να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ, ότι ο δρόμος μας είναι πολύ δύσκολος, αλλά φαντάζει ανέφικτη η ανάβαση για την κορυφή χωρίς αυτόν…
Μείνε δίπλα μου πάντα…
Σ’ αγαπώ περισσότερο όταν έχουμε τις κακές μας… (ξέρεις εσύ!!)
– Σκέφτεστε να αποκτήσετε και άλλα παιδιά;
Πολύ θα ήθελα να κάνω αλλο ένα παιδί! Θα δούμε, προς το παρόν δε θέλω να κάνω ενθουσιώδεις κινήσεις, ωστόσο αν ο Θεός το δώσει, καλώς να ορίσει…
– Ποιες ανησυχίες έχεις για το μέλλον των 2 κοριτσιών σου;
Σίγουρα ανησυχώ για την πορεία της αποκατάστασης της Μαρίας και που θα μας βγάλει όλο αυτό το ταξίδι, αλλά έχω και το μάτι μου πάνω στην Εύη γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να διευθετήσει και δυστυχώς σε μικρή ηλικία, καθώς και τι απόηχο θα έχει στην προσωπική της ζωή η ύπαρξη μιας αδερφής με αναπηρίες.
Ωστόσο με το σύζυγό μου, τον Βασίλη, έχουμε μία κοινή γραμμή να ζούμε μία φυσιολογική ζωή. Όσο περισσότερο θέμα το κάνεις, τόσο περισσότερο προκαλείς τους άλλους να σε κοιτάνε περίεργα.
– Πολλές σε χαρακτηρίζουν μητέρα-ηρωίδα. Αισθάνεσαι έτσι;
Όχι, δεν είμαι μητέρα-ηρωίδα! Δεν κάνω τίποτα παραπάνω από αυτό που μου υπαγορεύει η καρδιά μου και η ανάγκη.
Για μένα οι ηρωίδες μάνες δεν είναι μάνες που τους έτυχε ένας λαχνός όπως ο δικός μου, είναι οι μάνες που το κάνανε από επιλογή! Εσείς ίσως τις χαρακτηρίσετε ανεύθυνες που φέρνουν συνειδητά στον κόσμο ένα παιδί με ειδικές ανάγκες -ένα παιδί με αναπηρίες, όπως λέω εγώ- ή ακόμη πιο γενναίες που το υιοθετουν! Δεν είναι παραμύθια της χαλιμάς, είναι αλήθεια και είχα την τιμή να γνωρίσω αυτές τις φανταστικές γυναίκες μέσα από το Ελληνίδες Μαμάδες. Μπορεί να μην έχουν την ανάγκη να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους -όπως την έχω εγώ που δεν κάθομαι στ’ αυγά μου με τιποτα- αλλά υπάρχουν ανάμεσά μας!
Ηρωίδες ακόμη για μένα είναι μητέρες που μεγαλώνουν μονες ένα παιδί, μητέρες που αντιμετωπίζουν το θάνατο του παιδιού τους!
Σίγουρα δεν είναι εύκολη η ζωή μου, αλλά δε θα τη χαρακτήριζα και ηρωική! Δε θέλω να προσβάλλω όσους μου το χουν πει -προς Θεού αρκετά σας κούνησα το δάχτυλο- απλά θέλω ισότητα, ούτε βάθρα αλλά ούτε και τάρταρα!
– Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στις μανούλες που μας διαβάζουν;
Αγαπημένες μου, μανούλες και μελλουσες (σας εύχομαι από καρδιάς: με το καλό και γερά παιδιά),
συγγνώμη αν σας πίκρανα πριν ή αν σας πίκαρα!
Ο σκοπός μου δεν είναι να σας στεναχωρήσω, αλλά να σας ταρακουνήσω, να σας προβληματίσω, όχι για τα 10 λεπτά που διαβάζετε αυτή τη στήλη, αλλά κάθε μέρα…
Μην επιτρέπετε τη φτώχεια στις τσέπες σας να γίνει φτώχεια και στις καρδιές σας…
– Τι σημαίνει «Είμαι μαμά» για εσένα;
Είμαι μαμά σημαίνει:
να μπορεί να αγωνίζεται για το ακατόρθωτο δοκιμάζοντας τα όριά της φλεγόμενη από αγάπη για το παιδί της
«Τα δένδρα υπό ανέμων εναντίων ριπιζόμενα, ισχυρότερα γίνονται«
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα του Mommy & Me
για τις υπέροχες φωτογραφίες και στιγμές που ζήσαμε κοντά τους!
Photographer: Irini Kolovou
Make Up Artist: Naya Koutsou
Clothes Styling Deco: Maria Ghika
Hair Styling : Marios Stavropoulos
Mommy & Me: www.facebook.com/MommyAndMeByFotografiotexnis
Καλη μου μανούλα σου στέλνουμε πολλή αγαπη κ δύναμη για να συνεχιζεις αυτο τον τεράστιο αγωνα που έχεις ξεκινήσει.Εχω κανει ενα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή,όντας νηπιαγωγος,κυρίως για αυτο τον λόγο.Γιατι ένιωθα ανήμπορη να σταθώ διπλα στα παιδιά με διαφορετικοτητα που τελικα συναντούσα καθε χρόνο.Υπάρχουν εκπαιδευτικοι που πραγματικά αγαπανε τα παιδια κ ενδιαφέρονται,ωστόσο η πολιτεια πρεπει να μεριμνήσει απείρως περισσότερο στην παροχή δασκάλων στα σχολεία.υπαρχει τρελη ανάγκη.Ομως οχι στο τσαλακωμα.Ειναι δικαίωμα του καθε παιδιού ξεχωριστά να μαθαίνει,να ειναι στο γενικό σχολείο,να παλεύει,να ζει. ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
Απλά respect σ'αυτή τη μάνα!Όλα τα καλά ο Θεός να της δώσει !
Ανάμεικτα συναισθήματα διαβάζοντας αυτό το άρθρο. Χαρα γιατί ειναι πράγματι χαρά να βλέπεις την ευτυχία στο πρόσωπο αυτής της οικογένειας- εγω την είδα και στους γονείς και στα δυο κοριτσακια- και λύπη. Λύπη και θυμό για το πόσο δίκιο έχεις Χριστινα μου- στην Ελλάδα του 2014- θα σας πω το πιο απλό δεν σέβονται οι ελληναρες όπως τους αποκαλώ εγω- γιατί δεν θα αλλάξουμε ποτε -απολίτιστοι θα μείνουν κάποιοι για πάντα- οπότε πάω για ψώνια είτε στο lidl h στα jumbo οι θέσεις στάθμευσης των ΑΜΕΑ ειναι πάντα πιάσμενες- μην τυχόν και περπατήσουν λίγο- τις προάλλες άκουγα και γω την απαράδεκτη συζήτηση- δεν θέλω να ειναι το αυτιστικο παιδι στην τάξη με το δικό μου θα μείνει πίσω δεν θα εξελιχθει όπως πρέπει- και μόνο που τα γράφω νευρικά ζω και θέλω να κλαίω ταυτόχρονα - δεν ειμαι εγω η καλη χριστιανή, αλλα μήπως θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να σεβόμαστε τους γύρω μας; Ελεος πια να υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι. Τα αγγέλους θα αυτά δεν μας κάνουν ας πολιτισμένους , ήρωες, σπλαχνικους... Κτλ- αντίθετα εκείνα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους!!! Ετσι το βλέπω εγω- να είστε πάντα υγιείς ολοι στην πανέμορφη οικογένεια σας - να είστε πάντα έτσι αγαπημένοι και σας ευχαριστούμε που υπαρχεται για να μας δείχνετε πως να γινόμαστε καλύτεροι!!!!
Οι κόρες σου είναι πανέμορφες και σίγουρα έχουν πολλά να δώσουν σε αυτό τον κοσμο.Μπράβο σου γιατί όλα ξεκινούν απο εσένα και να είσαι σίγουρη οτι ο Θέος έχει σχεδια για εσάς.απλα μια μαμα:-) :-) :-)
Klaiw... Otan zitousa ena aderfaki apo tous goneis mou o Theos mou efere ena ksaderfaki me tetrapligia, san koukla porselanini itan. Den tha ton ksexasw pote. Eisai mia polu dunath gunaika, ta logia einai perita, oti kalutero euxomai gia sena k tin oikogeneia sou mesa apo tin kardia mou
Κοριτσι μου να σε εχει καλα ο θεος..ευχομαι απο καρδιας τα καλυτερα για την οικογενεια σου! Το μονο σιγουρο ειναι πως...οι κορες σου ειναι πολυ τυχερες που εχουν εσενα για μητερα τους!!!
Χριστινάκι μου γλυκό...Είστε και οι τρεις υπέροχες. Τα κορίτσια σου είναι άγγελοι! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο νιώθω να μιλάς μέσα μου. Δεν έχω παιδάκι με αναπηρία, όμως νιώθω να φουντώνω και αν καίγομαι κάθε φορά που σκέφτομαι πως αντιμετωπίζει κράτος και κοινωνία τους ανθρώπους με ιδιαίτερες ικανότητες...εγώ τουλάχιστον έτσι τους βλέπω. Προσπαθώ να περνάω καθημερινά στους μαθητές μου το μύνημα της αγάπης και της αποδοχής του άλλου...εύχομαι να πιάνουν τόπο τα λόγια μου... Δεν ξέρω αν πιστεύω τόσο στον Θεό όσο φαίνεται να πιστεύεις εσύ, ξέρω όμως ότι μας στέλνει ότι μπρούμε να αντέξουμε. Κι εσύ είσαι μια δυνατή γυναίκα, μια μαμά λέαινα. Όλα θα πάνε καλά με τα κορίτσια σου και θα γίνουν δυαντές σαν εσένα, γιατί με τέτοιο ήλιο να τις φωτίζει θα αναζητούν πάντα το φως και θα λάμπουν και οι ίδιες...
Καλή μου μαμα.....να σε έχει παντα ο ΘΕΟΣ καλα!φιλησε μου γλυκά τα κοριτσάκια σου.....
Σε θαυμάζω, δεν ξέρω αν εγώ θα είχα τη δύναμη να τα καταφέρω......Σε ευχαριστώ ......... ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΕ ΝΑ ΣΚΟΡΠΆΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΧΑΜΌΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΊΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΉ.
Να χαίρεστε την όμορφη οικογένεια σας, να σας δίνει ο θεός δύναμη κ υγεία να έχετε μια ζωή γεμάτη χαρές κ στιγμες ευτυχίας. Ειστε παράδειγμα για όλους εμάς κ σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Μπράβο Χριστίνα μου! Να τα χαίρεσαι τα πανέμορφα αγγελουδάκια σου. Να σας δίνει δύναμη ο Θεός κιόλα θα πάνε καλά!
ΑΠΕΙΡΑ LIKE ΣΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ!!!!!ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΣΟΥ!!ΞΕΡΕΙΣ ΔΙΑΒΑΖΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΚΕΨΗ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΡΦΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΕΙΚΟΝΕΣ (ΑΝΘΡΩΠΟΝ-ΤΕΡΑΤΩΝ) ΠΟΥ ΓΕΝΟΥΝ ΑΡΤΙΜΕΛΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ.(ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ-ΛΕΚΤΙΚΑ-ΣΩΜΑΤΙΚΑ)ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ ΣΟΥ!!!!
Να χαιρεστε την υπεροχη οικογένεια σας. Να χαιρεστε τα κοριτσια σας να ειναι παντα τόσο λαμπερες οπως υις κσμαρωνουμε στις φωτογραφίες. Και εσείς σαν ζευγάρι να ειστε γεροι και δυνατοι για να κανετε οτι ονειρεύεστε για την οικογένεια σας και για εσας. Ειμαι τριάντα χρονων και εγω με μια κόρη δεκαεπτα μηνων υγιείς. Ειμαι νοσηλεύτρια σε παιδιατρική κλινικη και με προσβαση στο τμημα προωρων και εχω εμπειρία απο τετοιες καταστάσεις σε βρεφη αλλα και παιδιά ως 16 ετων. Λατρευω τη δουλεια μου ταπαιδιά και παντα προσπαθώ να τα κραταω ηρεμα σε καθε στιγμη μεσα στο νοσοκομείο. Τους τραγουδώ τα κανακευω τα αγκαλιάζω τα αποκαλω οπως αποκαλω την κορη μου. Οταν ομως εχω ενα τετοιο παιδι νιώθω τοσο δυνατα συναίσθηματα και τοσο λιγη μπροστα σε αυτους τους γονείς, και εισπραττω τοση αληθεια απι αυτα τα πλασματα που για μια στιγμη μαζι τους αξιζει να παραμενω μθα νοσηλευτρια με αισθηματα και κατανοηση και οχι ωχ παω στη δουλεια. Η κορη μου μεγαλώνει με το να αγαπά όλους . Και στα δικα μας τα υγιεί παιδια τρεχουν τα σαλια τους κσι δυστυχώς εμεις οι γονείς φταιμε για τις χειρότερες αναπηρίες που. Ετους μαθαινουμε που δεν τα μαθαινουμε να αγαπαν τη διαφορετικότητα,με να βοηθάνε για να βοηθηθούν, φοβόμαστε μην πουν το δικο μας παιδι * καθυστερημένο* οι αμυαλοι και ανίκανοι να αγαπησουμε αληθινα. Οσοι έχετε τετοια καταπληκτικά παιδια βγάλτε τα στις παιδικές χαρές βα παιξουν τα δικα μας να καμαρωνουμε μαζί τα βλασταρια μας τι κι αν τωρα το δικο μου τρεχει σε λιγο θα καταλαβει καιμάθει να τρεχει μαζι με τη φιλη της κι αν χρειαστεί να την. παρει αγκαλιά για να τεεξουν μαζι. Κλειστε τα αυτια σας στα ανθρωπακια που δεν θα θελουν να συναναστρέφονται τα παιδια τους με τα δικα σας. Ζητηστε εσείς απο τα σχολεια να φύγουν αυτα τα *υγιεί* παιδιά. Συγχαρητήρια για τη δύναμη σας να μεγσλωνετε τετοια ιδιαίτερα χαρισματικά πλάσματα, ειμαστε τοσο λιγοι μπροστα σας. Σας ευχαρισυουμεγια την προσφορα σας που μας μαθαινετε τους υπολοιπους να αγαπαμε τη διαφορετικότητα σε μια χωρα ιδιαίτερα εχθρική με τη διαφορετικότητα με ανθρωπους στενομυαλους και δηθεν προνομιούχους.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θα ήθελα να σου πω, να σε στηρίξω, να σε επαινέσω ότι και να κάνω όμως ότι και να πω είναι δύσκολο και δεν μπορώ ούτε να σε νιώσω ή να σε καταλάβω κανείς δεν μπορεί, ο καθένας κατανοεί τον δικό του σταυρό που κουβαλάει, αυτό που έκανα τελειώνοντας την ανάγνωση του κειμένου σου ήταν να βάλω τα κλάματα από ντροπή για το είδος μας δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου, φυσικά και είσαστε ήρωες!!! όλοι εσείς και κυρίως ήρωας είναι ο θείος μου που υιοθέτησε με την γυναίκα του τον ξάδερφό μου πριν 30 χρόνια μωράκι 2 μηνών γνωρίζοντας ότι έχει σύνδρομο daun και σπαστική σχιζοφρένεια και όμως αυτή τη στιγμή είναι 30 χρονών παλικάρι έχει τα πάνω του και τα κάτω του αλλά όταν ο θείος μου μιλάει για τον γιο του λάμπει ολόκληρος. Τα πράγματα στην κοινωνία μας δεν έχουν αλλάξει καθόλου από το 1988 όταν ήταν 5 χρονών που μας κοιτάζανε καλά καλά τα άλλα παιδάκια στις κούνιες και τις μαμάδες που τραβάγανε τα παιδιά τους μακριά από τον ξάδερφό μου για να μην κολλήσουν τα υγιέστατα παιδιά τους κάτι, έως και σήμερα που πάω με τον δικό μου γιο στην παιδική χαρά και ότι διαφορετικό περνάει από την αντίληψη των "αρπαχτικών" αρχίζουν τα σχόλια και οι υποδείξεις "εγώ δεν θα έφερνα ένα δυστυχισμένο παιδί στον κόσμο" πιστέψτε με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν είναι δυστυχισμένα, ελπίζω σε 30 χρόνια από τώρα να μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι μαζί γιατί αυτός ο διαχωρισμός "υγιείς και μη" είναι ο μεγαλύτερος ρατσισμός που υπάρχει, στο χέρι μας είναι να μάθουμε τα παιδιά μας να σέβονται και να δέχονται κάθε τι διαφορετικό στην ζωή τους πραγματικά η ζωή είναι τόσο περίεργη που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Συνέχισε να είσαι δυνατή.
Κούκλες και οι δύο...να σου ζήσουν..
Τοσο καιρον στις μαμαδες δεν σε συμπαθουσα καθολου...Χωρις καποιον ιδιαιτερο λογο..Ετσι απλα δν μου καθοσουν στο ματι..Κι επεσα πανω στο αρθρο σου...Μπραβο σου για ολα κ για την φραση:Όχι, δεν είμαι μητέρα-ηρωίδα! Δεν κάνω τίποτα παραπάνω από αυτό που μου υπαγορεύει η καρδιά μου και η ανάγκη. Eυχομαι οτι καλυτερο για σας κ πανω απ'ολα ο Θεος να σου δινει δυναμη να τις στηριζεις!
Γουσταρω καργα τον τσαμπουκα στον τροπο που γραφεις..Δειχνεις έστω απο το γραπτο σου οτι ΔΕΝ εισαι μια γυναικα που παραιτειται..αλλά μια γυναικα που ΠΑΛΕΥΕΙ!Θέλω να πώ ότι συμφωνώ 100% στο οτι ο κόσμος στην ΕΛΛΑΔΑ(ενταξει οχι ολοι..αλλά το μεγαλυτερο ποσοστο νομιζω),δεν εχουν μαθει να αντιμετωπιζουν την διαφορετικοτητα..Ο κάθε γονέας ΟΦΕΙΛΕΙ να μεγαλωνει το παιδι του μαθαινοντας του οτι δεν δειχνουμε με το δαχτυλο κάτι το διαφορετικο(ΟΤΙ κι αν ειναι αυτο!!)Πρέπει να βάζουμε την θέση μας έστω για λιγο,στην θεση του αλλου...ετσι ισως τον καταλαβουμε και γινουμε ολοι μας καλυτεροι ανθρωποι!!! Εύχομαι μέσα απ'την καρδιά μου δύναμη,υγεία σε εσένα,τον αντρουλη σου,και στα δυό υπέροχα ΓΛΥΚΗΤΑΤΑ παιδιά σου(μα πραγματικα!σταζουν μέλι!!) Ειμαι 30 χρονων,δεν είμαι μητέρα,αλλά αγαπώ ΟΛΑ τα παιδιά του κόσμου,δίχως να ξεχωρίζω ουτε ένα που θα βρεθεί στον δρομο μου!Τον τελευταιο χρόνο ζώ στο εξωτερικο,και είναι λυπηρό αυτο που θα γραψω,αλλά οι διαφορες στην αντιμετωπιση παιδιών με ειδικες αναγκες,ειναι τεράστιες,σε σχεση με την Ελλάδα..Διαβάζοντας σε,σκέφτηκα αμέσως ότι αν φευγατε απο την Ελλάδα προς μια αλλη ΠΙΟ πολιτισμενη-σ αυτα τα θεματα-χώρα,ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ζωή(ΟΣΟν αφορά τα δικαιωματα σας εννοώ). Το ξέρω ΔΕΝ ειναι ευκολο...αλλά σκέψου το. Ευχομαι τα καλύτερα!! Μια ζεστή,γεματη αγαπη αγκαλια,στα 2 αυτα αγγελουδια :) Νανά
Το μοναδικό που παρακαλώ πλέον είναι να είμαι ΕΓΩ ικανή να συνεχίζω να προσφέρω στο παιδί μου την εκπαίδευση και τις απαραιτητες για την εξέλιξή του θεραπείες καθώς και σε εμένα τις αντοχές που έχω τώρα για να συνεχίσω. Και αν είμαι τυχερή, όπως κι εσύ ήδη προανέφερες ομορφούλα να κρατηθώ ζωντανή και γερή για να την φροντίζω έως ότου φύγει εκείνη πρώτη. Κλείνοντας θέλω να τονίσω σε όλες τις μαμαδες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές ότι ΟΧΙ εμείς οι μητέρες παιδιών με αναπηρία δεν είμαστε δυστυχισμένες. Τα παιδιά μας μπορεί να μην έχουν τις ιδιες ικανότητες με τα υπόλοιπα παιδιά, μας προσφερουν όμως τέτοια απέραντη, αγνή και αθώα και ανεπιτήδευτη ΑΓΑΠΗ που απλές λέξεις δεν είναι ικανές να περιγράψουν. Καλή συνέχεια Χριστινα κράτα γερά.
Χαιρετώ την αξιαγάπητη μαμά! Σε ένα μήνα από σήμερα είναι τα γενέθλια της δικής μου κόρης. Γίνεται 14 χρονών! Η μονάκριβή μου, είναι κι αυτή παιδί με πολλές και βαριές αναπηρίες. Περπατάει μόνο με υποστήριξη, δεν μιλάει, δεν αυτοεξυπηρετείται, έχει βαριά ψυχοκινητική υστέρηση. Μόλις όμως με κοιτάει στα μάτια και μου γελάει στιγμιαία θαρρώ ότι έχω να κάνω με ενα φυσιολογικό παιδί. Την νοιώθω, την καταλαβαίνω. Ό,τι οι υπόλοιποι γονείς θεωρούν αυτονόητα εμείς με το σταγονόμετρο λαμβάνουμε και με εκείνη την πολύ μικρή και ανεπαίσθητη κατάκτηση ανεβαίνουμε με περηφάνια στην κορυφή του κοσμου από ευτυχία. Όλα όσα περιγράφεις γλυκούλα για την αναλγησία και την ανυπαρξία του κράτους τα ζούμε κι εμείς στο πετσί μας όλα αυτά τα χρόνια. Το μοναδικό που παρακαλώ πλέον είναι να είμαι ΕΓΩ ικανή να συνεχίζω να προσφέρω στο παιδί μου την εκπαίδευση
Συγχαρητήρια για τη γλύκα που αποπνέει το πρόσωπό σας έχοντας στην αγκαλιά σας τα δυο σας αγγελούδια! Συγχαρητήρια για την υπομονή σας, την αγάπη σας, την απεριόριστη τρυφερότητά σας μαζί με τη συμπαράσταση του συζύγου σας! Δεν τις ξεχωρίζω, είναι και οι δύο υπέροχες οι κορούλες σας! ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΟΥΝ!!!!
Μαρία οχι μονο δεν θα ειχα προβλημα να παιξουν τα παιδια μου με την Μαρια σου...αλλά θα το ήθελα πάρα πολύ... Είναι ένα σπουδαίο κορίτσι και εσύ σπουδαία μαμά...βλεποντας την θέλω να την αγκαλιάσω σφιχτά και να της δωσω το πιο ζεστο φιλι.... να ειστε παντα καλα και ευχομαι μερα με την ημερα να πατε ολο και καλυτερα!
πραγματικά συγκινήθηκα, στεναχωρήθηκα και ένοιωσα τόσο λίγη και μικρή. ούσα μαμα διδύμων κοριτσιών- πρόωρων μεν, υγιών δε, εχω να σου πω ότι είσαι πραγματι ΜΗΤΕΡΑ ΗΡΩΑΣ.είναι πολύ τυχερά τα κορίτσια σου και ο άντρας σου. μπράβο και στους δυο σας
Είχε την "τύχη" (θέλετε να το πείτε;) η μικρή μου κόρη να πάει σε νηπιαγωγείο που είχε τμήμα ένταξης αλλά και να έρθει σε επαφή με παιδιά σαν τη Μαρία σου τα καλοκαίρια στα πλαίσια ενός προγράμματος του Μουσικού Χωριού (Άγιος Λαυρέντιος). Τώρα πηγαίνει πρώτη δημοτικού σε σχολείο που επίσης έχει τμήμα ένταξης. Άκουσα όμως το εξής και μάλιστα από στόμα μαμάς που είναι στο σύλλογο γονέων (δεν της αξίζει η θέση)..... Με ρώτησε λοιπόν, αν το σχολείο της μικρής (πάνε οι μεγάλες μας κόρες μαζί αγγλικά) έχει τμήμα ένταξης. Τότε που έγινε η ερώτηση ειλικρινά δεν ήξερα ότι όντως το σχολείο έχει τμήμα ένταξης και της απάντησα όχι..... Και εντελώς φυσικά, αν και φανερά εκνευρισμένη, μου είπε: "Ααααα για αυτό έχουν μαζευτεί όλα τα αυτιστικά σε εμάς;" Περιττό να σας πω ότι τα άκουσε από την καλή καθώς τα παιδιά στα οποία αναφερόταν ήταν με την κόρη μου στο νηπιαγωγείο και τα ήξερα πολύ καλά!!!!! Μερικοί μιλάνε χωρίς να σκεφτούν πριν! Να χαίρεσαι τα κορίτσια σου κοπέλα μου!
Χριστίνα μου δεν χρειαζόταν να διαβάσω την συνέντευξη σου για να δω για μια ακόμα φορά πόσο σωστή είσαι όχι σαν μητέρα μόνο αλλά σαν άνθρωπος . Κάθε φορά που ποστάρεις κάτι βλέπω ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι εκείνο που με κάνει έξαλλη με την ανεπάρκεια του κράτους για τα χαρισματικά παιδιά .Η Μαρία και η Εύη είναι περήφανες με μια μαμά σαν εσένα επειδή ξέρουν ότι δεν θα αφήσεις κανέναν και τίποτα να τις βάλει στο περιθώριο .
Τι ομορφα κοριτσακια που εχεις!Κ εσυ εισαι μια κουκλα!Ειστε πολλοι τυχεροι ολοι σας που εχετε ο ενας τον αλλο....Να τις χαιρεσαι!κ να σου δινει ο Θεος φωτιση, κουραγιο, κ ολα τα καλα!Κ να μην το βαζεις κατω....ποτε...ο Θεος ειναι μεγαλος!συγκινηθηκα παρα πολυ.Σε συγχαιρω κ σε θαυμαζω!
ποσο συγκινηθηκα απο ολα αυτα που ειπες ... !!! να χαιρεσαι τα αγγελουδια σου !!! εισαι πραγματικη υπεροχη μαμα κ οι κορες σου κ ο αντρας σου τυχεροι που σε εχουν !!! να ειστε παντα καλα !!!!!!!!!!
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι διαφορετικός. Όντας άτομο με αναπηρία μπορώ να καταλάβω την Χριστίνα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, οι συμμαθητές μου ήταν πολλοί σκληροί απέναντι μου και πάντα με κορόιδευαν και δεν με έκαναν παρέα. Σαν παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω ότι όλα αυτά προέρχονταν από τις οικογένειες τους. Με τα χρόνια τα ξέχασα όλα αυτά.. ήρθε όμως ο καιρός να τα ξαναθυμηθώ τώρα που πηγαίνω την κόρη μου στην παιδική χαρά. Πως με κοιτάζουν τα παιδιά και τι θα της λένε για την μαμά της αργότερα που θα καταλαβαίνει γιατί τώρα είναι μόνο 17 μηνών. Όσο δύσκολος είναι ο κόσμος για ένα άτομο με ειδικές ανάγκες δεν συγκρίνεται με τίποτα με τον πόνο που του προκαλούν τα βλέμματα όλων εκείνων των "φυσιολογικών" που είτε τον λυπούνται είτε τον φοβούνται.
Τα παιδιά αποφορούν τη ζωή από τη μητέρα..., έτσι σου εύχομαι οι κόρες σου να πάρουν τη δύναμη κ το μεγαλείο της ψυχής σου για να μπορούν ΠΑΝΤΑ να ανταπεξέρχονται στις όποιες "δυσκολίες"!!! Συγχαρητήρια!!! :)
Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ...ποια είναι η Μαρία.... και τα δυο κοριτσάκια σου είναι τόσο χαρούμενα αγάπη μου που πραγματικά νιώθω την ανάγκη να σου απαντήσω ...Το ανάπηρο παιδί αξίζει να ζει γιατί είναι χαρούμενο...κάθε παιδί αξίζει να ζει και να γνωρίζει την ευτυχία! Είστε πολύ μάγκες για μένα που έχετε τόσο χαρούμενες φατσούλες δίπλα σας!!! Εύχομαι μια μέρα να σας πουν πόσο περήφανες είναι για εσάς!!!
ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ!!!Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΞΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΜΗΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΜΙΑ!!!ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ!!!!
Υποκλίνομαι σε σένα Χριστίνα, σε όλες τις μητέρες παιδιών με ειδικές ικανότητες, που μία απαυτές είναι και η μητέρα μου. Ένα χρόνο μεγαλύτερη η αδερφή μου, με σύνδρομο rett, οι γονείς μου κάνουν το καλύτερο δυνατό. Μια δεκαετία μετά από την γέννηση μας, αποφάσισαν να κάνουν κι άλλο παιδί, και απαγόρευσαν ρητά απο τον γυναικολόγο τις επιπλέον εξετάσεις. Έτσι κι εγώ, με την παιδεία που έχω, στην εγκυμοσύνη μου δεν έκανα ούτε την εξέταση για σύνδρομο down. και δεν το λέω για να περηφανευτώ, αλλά η κόρη σου μεγαλώνοντας στο ίδιο περιβάλλον με την εύη, θα αποκομμίσει σπουδαία πράγματα και εμπειρίες! Συνέχισε να είσαι δυνατή και να καμαρώνεις τα κορίτσια σου!
Θα συμφωνήσω με την Έφη, "τα παιδιά αυτά είναι δώρα, κι ο Θεός δεν τα στέλνει όπου κι όπου"... Πολύ συγκινήθηκα που διάβασα το άρθρο αυτό, γιατί χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα έτοιμοι να αγωνιστούν για τα παιδιά τους. Δεν είναι συχνό φαινόμενο δυστυχώς... Μου θύμισες δύο κυρίες που έχω γνωρίσει στο παρελθόν, που φροντίζουν κορίτσια με διάφορα σύνδρομα στο ίδρυμα "Δάμαρις". Το μόνο σίγουρο είναι πως, όσα κι αν λείπουν από τους ανθρώπους με αναπηρίες, ένα πράγμα το έχουν σε πλεόνασμα: αγάπη.
χριστινα εισαι καταπληκτικη!!εχω κι εγω εναν γιο με εγκεφαλικη παραλυση,σπαστικη τετραπληγια,τον μαριο-αντωνιο.σε καθε λεξη σου που διαβασα,ειδα τον εαυτο μου.ειναι πολυ δυσκολο να εισαι μαμα,ποσο μαλλον ενος παιδιου με αναπηρια.καθε μερα προσευχομαι να ειναι τα παιδακια μου καλα,και να μου δινει ο θεος δυναμη για να αντεχω.η καθημερινοτητα μας ειναι ενας αγωνας δρομου.η θλιψη και η στεναχωρια τωρα πια εφυγαν(ο μαριος ειναι 2 χρονων πια!!!)και εχουν δωσει τη θεση τους στην αγωνια.συνεχης,ασταματητη,ανελεητη,ισοπεδωτικη αγωνια του τι θα γινει.καλο κουραγιο και καλη συνεχεια.και θα σου πω και κατι που μου εχει πει ενας πολυ σοφος ανθρωπος....τα παιδια αυτα ειναι δωρα και ο θεος δεν τα στελνει οπου κι οπου....φιλια πολλα,εφη
Ειστε υπέροχες και οι τρεις.. <3
Ακου λέει αν θα άφηνα το παιδί μου να παίξει με τη Μαρία; Μην είσαι καχύποπτη με όλους τους ανθρώπους κοπέλα μου,δεν έχουν όλοι κάλο στον εγκέφαλο. Μπορεί η Μαρία όταν μεγαλώσει να πληγωθεί από τους ανθρώπους, αλλά το ίδιο ισχύει για όλους μας, είτε έχουμε κάποια μορφή αναπηρίας είτε όχι. Στην τελική, αυτό που λέω στους μαθητές μου, όταν κοροιδεύουν κάποιο παιδί με νοητική στέρηση είναι ότι η δική τους στέρηση,η συναισθηματικής νοημοσύνης, είναι απλά μη εμφανής και γιάυτο ακριβως το λόγο είναι και πιο σοβαρή. Σε όλους μας κάτι λείπει, όποιος θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, είναι μάλλον μακριά νυχτωμένος. Όσο για το κράτος, πρέπει να πολεμήσουμε όλοι μαζί, για να αποκατασταθεί η αδικία. Το λάθος είναι πρωταρχικά δικό μας, που αδιαφορούμε γιατί νομίζουμε ότι κάποια θέματα δεν αφορούν εμάς. Κατά τα άλλα, εύχομαι καλή δύναμη, να σου ζήσουν, είναι κούκλες και οι δύο!
Χριστινα μου...σας γνωρίσαμε λίγο σε ενα μακρινο νησι αλλά σας αγαπήσαμε πολυ!Σας παρακολουθουμε σιωπηλά γιατί είστε αξιοθαύμαστοι!Το να είσαι μαμά είναι Θείο Δώρο ..κι αυτό είναι μοναδικό όπως και να έχει..Να χαίρεστε τα παιδάκια σας και να τα καμαρώνετε..Και ξερεις τι πιστευω τελικά???κάπου θα υπάρχει ο Παράδεισος των μαμάδων κι εκεί όλες οι προσπάθειες μας,τα δάκρυα και οι αγωνίες σίγουρα θα ανταμειφθούν!!!!Να είστε καλά!
Και μετα εμεις γκρινιάζουμε όταν τα παιδια μας είναι λιγο ζωηρά και παραπονιομαστε οτι μας τρελαίνουν!!!!χριστινα σου εύχομαι ο Θεός να σου δινει δύναμη να συνεχίσεις τη δύσκολη καθημερινότητα σου!!!!
Συγχαρητηρια... Υποκλινομαι. <3
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!
Καλη μου Χριστινα δε ξερω τι να σου γραψω .... Δυστυχώς έχεις τόοοοοοσο δίκιο ..... Τα λόγια σου γροθια στο στομαχι και κομπος στο λαιμο που πρεπει να μας ξυπνησουν και να παψουμε να ασχολουμαστε με χαζομαρες , να καταλαβουμε και να εκτιμησουμε καποια πραγματα . Το μονο που θα σου πω ειναι να σας εχει ο Θεος καλα και γερους ωστε να συνεχισετε να παλεύεται για τα παιδιά σας . Σιγουρα εισαι ανταξια της λεξης ΜΑΝΑ , υποκλίνομαι στο μεγαλείο σου . Να σαι καλα κουκλα μου !!!!
RESPECT
Το εχω πει πολλες φορες και θα το πω παρα πολλες ακομα!!Η Χριστινα ειναι φοβερος ανθρωπος με μεγαλειο ψυχης!Ο Ορισμος της ΜΑΝΑΣ!!Κοριτσαρα μου να ειστε ολοι καλα ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ❤
ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΘΕΛΈΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΟΥ...ΝΑΙ,ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!
ΚΟΥΚΛΕΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
Με καθηλωσε το κειμενο -συνεντευξη!!! Να χαιρεσαι τις κουκλες σου! Καλη δυναμη!!!
Tα σέβη μου!!!!!
τα σεβη μου ΚΥΡΙΑ μου.
εύχομαι καλή τύχη στα παιδάκια σου και πολύ αισοδοξία και δύναμη σε σένα και το μπαμπά τους!
Σε ευχαριστώ πολύ για την δύναμη που μου έδωσες...............
σ ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου για το ταρακουνημα που πηρα!!
Το κείμενό σου είναι γροθιά στο στομάχι και μια σπουδαία υπενθύμιση για το ποια τελικά είναι η ουσία της ζωής. Ευχαριστώ πολύ για το μάθημα ζωής και τι άλλο να πω: σε θαυμάζω και ας μην σε ξέρω...
Το φοβερό είναι ότι δεν διάβαζα τόση ώρα...άκουγα..!άκουγα την πιο μεγάλη κραυγή χωρίς ήχο και έβλεπα τα πιο δυνατά μάτια χωρίς καν να κοιτούν εμένα...την δύναμη που χρειάζεται δεν την ξέρω,την δύναμη όμως που υπερκαλύπτει τις ανάγκες την είδα.και εύχομαι,ελπίζω,παλεύω όλα αυτά που εσείς σαν οικογένεια καταφέρνετε να τα υπερκαλύπτετε (εσείς μόνο ξέρετε πόσο κόπο θέλει αυτό...)να είναι υπόθεση όλων μας το πως θα τα καλύψουμε και πως οι ανάγκες που προκύπτουν σε κάθε οικογένεια, σε κάθε άνθρωπο θα είναι υπόθεση ζωής για το σύνολο της κοινωνίας οργανωμένα και στοχευμένα.αλλιώς στα πρόσωπα των ανθρώπων που χρειάζεται να υπερπηδάνε,να δρασκελίζουν μεγάλα "σκαλοπάτια" στην καθημερινότητά τους θα βλέπουμε ήρωες.γιατί θα είναι λίγοι αυτοί που από μόνοι τους θα καταφέρνουν να επιβιώσουν και να πετύχουν κάτι τέτοιο,σε σχέση πάνταμε τον μεγάλο αριθμό των ανθρώπων που βιώνουν κάτι τέτοιο.κάποιοι θα είναι λιγότερο δυνατοί και αν δεν το αλλάξουμε θα πρέπει να πέσουν στον Καιάδα.ελπίζω ότι το παράδειγμα αφοσίωσης,προσφοράς,δύναμης,αγάπης που μας δίνει η οικογένειά σου να γίνει η κραυγή που θα ακουστεί όχι από τα δικά σου χείλη μόνο αλλά απ'όσους αποφασίσουμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει όλο αυτό και ΘΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ.
Μετά από αυτό το κείμενο αισθάνομαι ματαιόδοξη και ηλίθια... Χριστίνα respect, είσαι γαμώ τα άτομα, με ίσιωσες!
15 χρονια τωρα φωτογραφίζω επαγγελματικά. Η καριέρα μου μέχρι τώρα μου εχει χαρίσει μόνο όμορφες εμπειρίες και καταξίωση στον χώρο μου. Όμως από τη στιγμή που έγινα κι εγώ μητέρα όλο αυτό δεν μου έμοιαζε αρκετό. Ζω την απόλυτη ευτυχία κάθε μέρα μέσα από την μητρότητα και ήθελα όλο αυτό να το δειξω μέσα από αυτό το μέσο που μέχρι πριν ήταν για μένα το απόλυτο. Έτσι ήρθε στη ζωή μου το Mommy & Me. Mια αφορμή να ζω καθημερινά με άλλες μαμάδες την ευτυχία τους, και να τους κάνω δώρο αυτή την ανάμνηση για μια ζωή!Όταν η Ολίβια μας πρότεινε να φωτογραφίσουμε την Χριστίνα για τη νέα στήλη, η χαρά μου αλλά και η προσδοκία μου για το αποτέλεσμα ήταν πολύ μεγάλη! Γνωρίζοντας τη μαμά Χριστίνα μέσα από τις Ελληνίδες Μαμάδες κατάλαβα «λίγο» την Χριστίνα. Αυτό όμως που ένιωσα γνωρίζοντας την από κοντά, ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, με 2 πανέμορφα κοριτσάκια και έναν πολύ γλυκό σύντροφο και πατέρα!Τέλος, μου ήταν αρκετά! Η θετική τους ενέργεια και όλη τους η αγάπη σαν οικογένεια ήταν αρκετή για να με κάνει να λυθώ και να τις φωτογραφίσω σαν 3 υπέροχες υπάρξεις με πολλή αγάπη μεταξύ τους!Το καθηλωτικό βλέμμα τις Χριστίνας μαρτυρούσε μια γυναίκα γλυκιά, αλλά και με πολύ φροντίδα στα παιδιά της. Διαβάζοντας, όμως, σήμερα και τη συνέντευξη………Δεν έχω λόγια! Συγκλονίστηκα! Χριστίνα σ’ευχαριστω που μου εμπιστεύτηκες αυτές σου τις στιγμές!Ελπιζω αυτές οι εικόνες να είναι μάρτυρες για τη μεγάλη σου αγάπη στα μωρά σου. Ταπεινά, Ειρηνη Κολοβού
Eυχαριστώ για το χαστούκι!...
ειμαι μαμα με 2 παιδακια δοξα το θεο υγιη κ θελω να ρωτησω...πως αντεχεις?? εγω ακομα κλαιω, πως θα αντεχα να βλεπω το αγγελουδι μου να μεγαλωνει τοσο δυσκολα? πως θα σταματουσα τα ματια μου να κλαινε ολη την ωρα που οση βοηθεια κ να του προσφερω αυτη η αναπηρια θα ειναι εκει? δε ξερω εσυ πως το αντεχεις αλλα σε θαυμαζω για το κουραγιο σου. μπραβο κ παλι μραβο! Δυο τεραστια σβουριχτα φιλια στις κορουλες σου.
Καλησπέρα. Η ιστορία σου με συγκλόνισε σε βάθος! Είμαι μητέρα τριών κοριτσιών, εκ των οποίων τα δύο διδυμα. Πέρασα όλη την αγωνία να γεννηθούν τα μωρά μου γερά (μου ειχαν βρει ένα ιο, το CMV,που θα μπορούσε αν περνούσε τον πλακούντα να δημιουργήσει πολλά προβλήματα).Ευτυχώς για τα μωρά μου όλα πήγαν κατ΄ευχήν. Πέρα απο διδυμομάνα είμαι ειδικός παιδαγωγός και με θλίψη θα έρθω να συμφωνήσω με την Χριστίνα. Δουλεύω σε γενικό σχολείο και έχω τα τμήματα ένταξης....ο ρατσισμός είναι μεγάλος, απο γονείς, απο συμμαθητές και απο τους ίδιους τους καθηγητές. Μα πως μπορεί να μην είναι όταν το ίδιο το κράτος θεωρεί αυτούς τους μαθητές β διαλογής. Όταν προσλαμβάνει (εναν λιγοστο αριθμό) καθηγητών στα μέσα του Οκτώβρη...ενώ τα σχολεία των άλλων παιδιών ξεκινάνε στα μέσα Σεπτέμβρη? Όταν οι γονείς αυτων των παιδιών τηλεφωνούν καθημερινά στο σχολείο και ρωτούν Φλεβαρη μήνα πότε θα έρθει ο καθηγητής της παράλληλης στήριξης για το βαρύκοο παιδί τους που δε μπορεί να παρακολουθησει στο μάθημα γιατί οι άλλοι συμμαθητές μιλάνε την ώρα του μαθηματος και ακούει μόνο μια βουή. Έχω να σας βεβαιώσω οτι αυτά τα παιδιά είναι "πλούσια" γιατί είναι τόσο αγνα όσο τιποτα άλλο. Είναι παιδιά με ιδιαιτερότητες και το μονο που ζητάνε είναι το πιο απλό και μεγάλο αίσθημα, την αγάπη σας. Μαθετε στα παιδιά σας να αποδέχονται την ιδιαιτερότητα, την διαφορετικότητα αυτού που τα ιδια ζουν...τότε θα έχετε κανει ένα μεγάλο βήμα! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Δεν εχω να σου πω πολλα,με καλυψαν πληρως οι κοπελες παραπανω.Εισαι μοναδικη και εσυ και οι υπεροχες κορουλες σου και θελω να σου ευχηθω τα καλυτερα γιατι σας αξιζουν.Η μονη μου ενσταση ειναι¨να μην εισαι τοσο απολυτη στην συμπεριφορα των ανθρωπων.Υπαρχουν ανθρωποι(ισως λιγοι,αλλα υπαρχουν)που δεν θα ειχαν κανενα προβλημα να παιξουν τα παιδια τους με τις κορες σου και τα σαλια τους δεν θα τα ενοχλουσαν καθολου.Γιατι οι γονεις τους τα μεγαλωνουν ετσι ωστε να σεβονται και να αγαπουν ολα τα παιδακια του κοσμου,ανεξαρτητα απο το χρωμα,την εθνικοτητα και οτι αλλο ισως τα κανουν διαφορετικα. Ο καλυτερος φιλος του γιου μου ειναι παιδακι με ειδικες αναγκες,με ιδιαιτερα χαρισματα οπως μου αρεσει να λεω εγω.Τον λατρευει και τον λατρευουμε.Ειναι πραγματικα σπανιο παιδακι Να τις χαιρεσαι
Αγαπημένη μου μαμά και φίλη Κατερίνα, δεν είμαι απόλυτη! αλλά πίστεψέ με, η πλειονότητα των γονέων φέρετε όπως ανέφερα! έχω άπειρα παραδείγματα γονέων που διώχνουν παιδιά από τα σχολεία επειδή δεν είναι "τέλεια" έχω εμπειρία γονέα που μάζεψε το παιδί του από το δικό μου με τον τίτλο "είναι άρρωστό" !!!! Εσείς που κάνετε τη δουλειά σας σωστά δεν πρέπει να θίγεστε, αυτοί που πρέπει να θιχτούν είναι αυτοί που φέρονται όπως φέρονται! Όσοι είστε ευαισθητοποιημένοι και μεγαλώνετε τα παιδιά σας (και μπράβο σας!!) όπως εσύ το γιο σου πίστεψέ με αγαπημένοι είστε ψύλλοι στα άχυρα! Πολλοί λένε πως δεν έχουν πρόβλημα να παίξουν με παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά μόνο έσυ μου έγραψες πως το παιδί σου έχει φίλο ! (αν με πιάνει; ;))) ) Πολλά φιλιά, τα πάς τέλεια!
εισαι απλα υπεροχη. μακαρι να σε ειχα κοντα μου και να τα λεγαμε οικογενειακως.φανταζομαι τα παιδακια μου να παιζουν με τα δικα σου και συγκινουμαι τοσο πολυ. αν θελεις βρες με στο facebook kathy zafiris ,θα χαρω πολυ καποια στιγμη να σε γνωρισω απο κοντα. φιλακια στις ζουζουνες σου
Συμφωνω απόλυτα μαζί σου Χριστίνα. Εχω κι εγώ ένα αγοράκι 9 χρόνων με εγκεφαλική παράλυση και περιτοναική βαλβίδα στο κεφαλάκι. Εχει κινητική και νοητική υστέρηση. Είναι ο άγγελός μου. Κι εγώ είχα δίδυμη κύηση με ένα πλακούντα όμως. Στη γέννα επάνω πέθανε το ενα αγοράκι μου και ο Στέλιος μου οξυγονώθηκε αμέσως αλλά είχε ήδη γίνει η ζημιά από την πίεση που δέχτηκε. Κι εγώ τρέχω και μόνη μου γιατί ο άντρας μου είναι ναυτικός. Με λένε ηρωίδα κι εμένα αλλά δεν το δέχομαι γιατί κάνω κάτι που το θέλω και είναι για το ίδιο μου το παιδί. Φοβάμαι. Με πονάει ένα μεγάλο γιατί.... Και βέβαια το κράτος απών σε όλα αυτά. Κόβουν φυσιοθεραπείες, εργοθεραπείες, επιδόματα και το αποκορύφωμα έχει ακυρωθεί τρεις φορές η επιτροπή, τα περιβόητα ΚΕΠΑ για να μας δώσουν ότι δικαιούται αυτό το παιδί. Ας ήταν καλά και δεν ήθελα τίποτα. Τόσο πολύ έχω απηυδήσει από αυτό το ανάλγητο κράτος. Εχω ορκιστεί πως θα είμαι δίπλα του πάντα. Με κρατάνε στη ζωή αυτός και ο άλλος μου ο γιος ο Νίκος που είναι 11 χρόνων. Είμαι περήφανη για το Στέλιο. Αυτός είναι και σε όποιον αρέσει... Αυτό προς απάντηση κάποιων "καλών συγγενών" που ανέφεραν τη λέξη ίδρυμα όταν γεννήθηκε. Κλαίω και μόνο που τη σκέφτομαι. Κουράγιο και υπομονή... Θα τα καταφέρουμε για τα αγγελούδια μας....
σε ευχαριστω που προσπαθησες να μας κανεις καλυτερους ανθρωπους!που μας μιλησες με λογια καρδιας και στιγμες ψυχης.Θα ηθελα να σου πω πολλα αλλα το μονο που μου βγαινει μεσα απο την καρδια μου ειναι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!Να σας εχει ο θεος καλα και παντα δυνατους.Να καμαρωσεις τις κουκλες σου οπως φανταζεται η ψυχουλα σου
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω! Πόσο δίκιο έχεις σε όλα όσα λες.... Έζησα σε μια οικογένεια που είχε 1 παιδί με ειδικές ανάγκες, μαλλον να το πω σωστά με ΑΠΙΣΤΕΊΤΕ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ, και μιλάμε για τουλάχιστον 20 χρόνια πίσω που "ήταν ντροπή" να εμφανίζεις στην κοινωνία μας ένα τέτοιο παιδί.... Κατάλαβα πόση προσπαθια κατεβαλαν η μαμά μου και ο μπαμπάς μου για να ζήσει μία όσο πιο φυσιολογική ζωή γίνεται όταν πια εγινα μαμα! Δεν θα σε πω Ηρωίδα! Θα σε πω ΜΑΜΑ με κεφαλάια γράμματα! Είναι μεγάλη υπόθεση ανα αγωνιζεσαι ανοιχτα για το ίδιο σου το παιδι! Μια μικρή σκεψη θα σου βάλω: να σιγουρευεσαι κατά καιρους ότι η Ευη σου δεν νιώθει στο περιθόριο... τουλάχιστον εγω έτσι ενιωθα συνέχεια! πλέον δεν κατηγορώ κανεναν για αυτή την κατάσταση αλλά με το παιδικό μου μυαλο ήμουν πάντα στο περιθόριο... το βάρος πάντα ήτνα αλλου και επρεπε συνεχως να παλευω για να με προσέχουν. Τώρα ξέρω ότι είχα λαθος αλλά τότε μου ήταν αδιανοητο γιατί υπάρχα και εγω.... Να τις χαιρεσαι!
καταπληκτικο κειμενο!καταπληκτικη οικογενεια!υποκλινομαι!
...υποκλινομαι!
Χριστίνα,διάβασα τις σκέψεις σου με τον 6 1/2 μηνών γιο μου να κοιμάται δίπλα μου! Εχεις απόλυτο δίκιο για το πόσο απαίδευτοι κ αφιλόξενοι είμαστε απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία.Πολλές φορές νιώθω τύψεις για αυτό.Νιώθουμε ένα είδος κάθαρσης για το ότι "αχ,ευτυχώς δε συμβαίνει στη δική μας οικογένεια" ,αλλά το θέμα είναι να αγκαλιάσουμε όλα τα αγγελούδια! Όλα τα παιδιά είναι σπουδαία,γιατί είναι αγνά κ αθώα.Καθένα έχει τις δικές του ...ειδικές ανάγκες Βλέπω στη φωτογράφιση δύο υπεροχα πλάσματα στην αγκαλιά σου.Αν δεν ανεφερε η λεζαντα της μίας φωτογραφίας τη θέση της Μαρίας κ της Εύης,δε θα ξεχωριζα ποια είναι ποια! Ναι,δε θα ήθελα να συμβεί σε μένα,στο παιδί μου,σε κανέναν,ΑΛΛΑ συμβαίνει ...& δε μπορώ ΚΑΝ να φανταστώ πόσο πολύ κουραζεσαι κ τρεχεις να τα προλάβεις όλα καθημερινά!Βαζω στοίχημα ότι εγώ δεν ξερω τι πάει να πει κούραση σε σχέση με σένα!Ούτε μπορώ να φανταστώ πόσο πολύτιμες είναι οι στιγμές τρυφερότητας με τα κοριτσάκια σου. Να μη φοβάσαι!Να τις χαίρεσαι!
Χριστινα σε ευχαριστώ για την τοσο αληθινη συνεντευξη σου. Οτι και να σκεφτω να πω μου φαινεται λιγο. Να χαιρεσαι την οικογενεια σου, να ειστε παντα ενωμενοι και γεροι. Δηλώνω επισημα οτι κλεβω το "Μην επιτρέπετε τη φτώχεια στις τσέπες σας να γίνει φτώχεια και στις καρδιές σας…" γιατί οχι μονο ταιριαζει με την φιλοσοφια του μπλογκ μου αλλα και της προσπαθειας που κανω να δουμε λιγο τα πραγματα διαφορετικά. Να μην μας παρασερνει ολο αυτο το αρνητικο κλιμα που ζουμε στην χωρα μας. Να μην ξεχναμε να ειμαστε και να φερομαστε ως ανθρωποι! Ευχομαι στην ζωη τους τα κουκλακια σου να συναντησουν μονο ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, συνειδητοποιημένους, αληθινους και ευγενικους!!! Να ειστε ολοι καλα!
Πόσο πολύ δίκιο έχεις για όλα!Είμαι ειδική παιδαγωγός και τα βλέπω από μέσα τα πράγματα. Πόσο πίσω βρισκόμαστε στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία. Από το "μεγάλο" κράτός μέχρι το γονιό που όταν βλέπει παιδί με αναπηρία, δεν αφήνει το δικό του να παίξει μαζί μην τυχόν και "κολλήσε"ι, όπως είπες και εσυ. Κάνε κουράγιο και ό,τι μπορείς καλύτερο για το παδί σου.
Xριστίνα μου!!!...Είσαι μια Μητέρα με το "Μ" κεφαλαίο..όπως ακριβώς το έγραψα!!! Μια Μητέρα που αγκάλιασε το "λαχνό" που της έδωσε η ζωή με όλη την αγάπη του κόσμου!!! Μια Μητέρα, που, άθελά της, με τη στάση ζωής της, μπορεί να δώσει σπουδαία μαθήματα ζωής σε κάθε μητέρα και σε κάθε έναν από εμάς που θέλει να ονομάζεται "άνθρωπος"!!!...Σε γνώρισα μέσα από τις Ελληνίδες Μαμάδες..και έτσι έμαθα και την ιστορία σου!!...Το να σε γνωρίσω από κοντά, και να αγκαλιάσω εσένα και τις δύο υπέροχες κορούλες σου, και να ανταλλάξω βλέμματα και χαμόγελα ευτυχίας μαζί σας, είναι εμπειρία που έχει γράψει με τα φωτεινότερα γράμματα μέσα μου για πάντα!!!..Και αυτό το φως γλυκαίνει τόσο την ψυχή μου, αλλά και της βάζει φωτιά και την καίει, και της επιβάλλει να αντιληφθεί την ουσία των πάντων!!!..Eίστε μια πανέμορφη οικογένεια Χριστίνα μου!!!...Ηρεμία, αγάπη, όνειρα, δύναμη, πίστη και πείσμα να σας συνοδεύουν σε όλα τα σοκάκια της ζωής σας!!! Ήταν μεγάλη η τιμή να συμμετέχω στην επίτευξη αυτής της θαυμάσιας ιδέας της Ολίβιας, στην υλοποίηση αυτού του θαυμάσιου concept!!! Nιώθω τεράστια συγκίνηση και χαρά και σας ευχαριστώ από καρδιάς που συμβάλατε στο να ζω μια ζωή "που να σημαίνει"!!!...Φιλιά αμέτρητα και την αγάπη μου και στους τέσσερίς σας!!! Χριστίνα, Εύη, Μαρία και Bασίλη, σας ευχαριστώ!!! <3
Εισαι παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις μαμάδες του κόσμου. Να χαίρεσαι τα κορίτσια σου, εύχομαι να η μικρούλα σου να έχει καλή πορεία με την υγεια της και εσύ να είσαι πάντα γερή! Εισαι καταπληκτική μητέρα.
Χριστίνα, πες τα γιατί αυτά δε μας τα λέει κανείς...67% αναπηρία σε άτομο που δεν μπορεί στο ελάχιστο να αυτοεξυπηρετηθεί, σχολεία που "διοικούνται" από γονείς μαθητών οι οποίοι αποφασίζουν αυθαίρετα ποιος θα φύγει και ποιος θα μείνει...να τα λέτε, γιατί αν δεν τα πείτε εσείς δε θα ακουστούν ποτέ. Για να μη νομίζουμε ότι το μόνο στραβό είναι οι σπασμένες ράμπες στα πεζοδρόμια. Πάντως είμαι αισιόδοξη πως θα αλλάξουμε. Αλλά εσείς να λέτε και να γράφετε και το παραμικρό εμπόδιο που συναντάτε, μέχρι να καταλάβουμε πως πρόβλημα δεν έχει μόνο αυτός που δεν μπορεί να πληρώσει εφορία, δάνεια, δεή, πετρέλαιο, φαγητό. Πρόβλημα έχει και αυτός που ενώ τα έχει όλα αυτά δεν το αφήνουν να ζήσει. Και συγνώμη για τον τόνο, αλλά εξοργίζομαι που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τη νοοτροπία του "κακού": οι αρρώστιες είναι κακές, το να τραυματιστείς σε ατύχημα είναι κακό, το να χάσεις κάποια από τις αισθήσεις σου (π.χ. όραση, ακοή) είναι κακό. Δεν τους το λέμε, αλλά αυτό τους δείχνουμε με τη στάση μας! Και τι καταφέρνουμε με αυτό, παρά να τα οπλίσουμε με φόβο για την υπόλοιπη ζωή τους?
Είστε όλες κούκλες! Έχω κι εγώ μια κορούλα 17 μηνών και θα προσπαθήσω όσο το δυνατό περισσότερο να της μάθω πως όλα τα παιδάκια είναι το ίδιο και πως το κάθε ένα ξεχωριστό! Απαραδεκτη η στάση κάποιων γονιών αν και δε μου κάνει καθόλου εντύπωση καθώς λόγω έλλειψης παιδείας οι ίδιοι οι γονείς δε γνωρίζουν τον τρόπο να μάθουν στα παιδιά τους την αγάπη και την καταννόηση. Κουράγιο και δύναμη!
Οικογένεια ενωμένη,ποτέ νικημένη!Πολύ σημαντικό να είναι και οι δυο γονείς παρών σε όλον τον αγώνα ζωής.Δυστυχώς πολλές φορές οι άντρες "λακίζουν"(λάθος ανατροφή)με αποτέλεσμα άσχημες συνέπειες.Είναι υπέροχο που είστε μαζί,ενωμένοι.Είναι σημαντικό για την ψυχολογία της γυναίκας και των παιδιών.Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψες.Πως έχετε μια κοινή γραμμή,να ζείτε μια φυσιολογική ζωή!Έτσι όντως Χριστίνα μου ο ήλιος ποτέ δεν θα σας κάψει τα μάτια.Να είστε καλά και να ζείτε με αγάπη!
Χριστινα μου γλυκια...μπορει να μην σε γνωριζω απο κοντα παρα μονο μεσα απο αυτο το κειμενο που διαβασα, αλλα μπορω να καταλαβω πως εισαι ενας ΥΠΕΡΟΧΟΣ ανθρωπος. Δεν θα σε πω ηρωιδα αλλα ΜΑΝΑ... γιατι μονο η καρδια της μανας γινεται ασπιδα να προστατεψεις τα μικρα της απο ολους αυτους τους λυκους που κυκλοφορουν και καραδωκουν να τα κατασπαραξουν. Και οι δυο σου κορουλες ειναι πανεμορφες!!!! Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου αυτο το τοσο δυσκολο ταξιδι σας να σας οδηγησει γρηγορα στην δικη σας Ιθακη....να δεις και τα δυο σου βλασταρακια να τρεχουν χερι χερι και να σε τρελαινουν!!! Ειμαι μια μαμα που εχω βιωσει τον χαμο του παιδιου μου. Ενα χρονο μετα και απο πολλα ψυχολογικα σκαμπανευασματα κατεληξα στο οτι ο Θεος πολλες φορες δοκιμαζει καποιους ανθρωπους. Δεν ξερω πως κανει την επιλογη αυτων των ανθρωπων...αυτο το ερωτημα θα με βασανιζει για ολη μου τη ζωη. Αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι οταν μας δινει τον πονο, μας δινει και την δυναμη να παλεψουμε και να προχωρησουμε."ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ", αυτο ειναι το δικο μου μοτο. Γι'αυτο ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ ΜΑΜΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ!!!! Ειπαμε...καθε περιπετειωδες ταξιδι εχει και την Ιθακη του. Φιλια πολλα σε σενα και στις νεραιδουλες σου!!!!
Να είσαι πάντα γερή και να μεγαλώνεις τα αγγελούδια σου. Ο Θεός οικονομεί για όλους.
Με έκανες άλλη μία φορά να σε θαυμάσω! Είσαι εξαιρετική μητέρα και εύχομαι στα παιδιά σου ό,τι καλύτερο για το μέλλον τους!
ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΑΣ ΕΙΣΤΕ ΚΟΥΚΛΕΣ....Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ...ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΣΥΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΔΙΧΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΗΞΗ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ....ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ....ΑΛΛΑ Κ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΤΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ...ΠΑΝΤΑ ΘΑΥΜΑΖΑ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΑΜΕΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΤΙΣ ΘΑΥΜΑΖΩ ....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΝ ΜΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΟΤΙ Κ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ ΚΛΑΙΩ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΤΟ ΠΑΘΑΙΝΑ ΕΓΩ....ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ.... ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΣΟΥ ''Μην επιτρέπετε τη φτώχεια στις τσέπες σας να γίνει φτώχεια και στις καρδιές σας''.ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΝΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ...
Μπραβο σας!!Ο Θεος να σας εχει ολους καλα!!!Να εχετε δυναμη και αγαπη!
Eίμαι κι εγώ μια μαμά δύο κοριτσιών, η μικρή είναι παιδάκι με ιδιαιτερότητες, με ελαφριά νοητική υστέρηση, και κάθε μέρα τρέχω με εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, ειδική αγωγή, κολυμβητήρια για να προσφέρω το καλύτερο για τα παιδιά μου, εκεί που το κράτος έχει σταματήσει πια να υπάρχει... Εκεί όμως που όλα φαντάζουν μαύρα και απαισιόδοξα, βρίσκουμε τη ΔΥΝΑΜΗ να συνεχίσουμε. Δυστυχώς ο κόσμος απλώς σε συμπονεί και δε μπορεί να καταλάβει γιατί το παιδί σου είναι διαφορετικό! Συνέχισε μανούλα Χριστίνα τον αγώνα σου και κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Είναι μια δοκιμασία ψυχής, όπου θα βγεις νικήτρια. Έστω και σε μικρότερο βαθμό μπορώ να σε νιώσω, σου εύχομαι η ζωή σου να είναι γεμάτη ΧΑΜΟΓΕΛΑ! Να χαίρεσαι τα κορίτσια σου και τον σύζυγό σου!
ta itela na po kati sti xristina .....ksero omos kai mpravo na tis po kai na einai panta dinati kai .....tipota apo afta de ta zvisi ute gia 1 lepto to pono sti kardia tis ...apo ta pio diskola pragmata sti zoi einai na megalonis ena diaforetiko paidi kai na vlepis dipla tou ta kanonika paidakia .... xristina mou na ti kitas sta matia gia na vlepis tin agaph tis kate diskoli stigmi kai na pernis dinami apo ti kardia tis pou xtipai mono gia sena
Ποτέ μια γυναίκα που έγινε μάνα,δεν μπορεί να πεί ή να σκεφτεί,ποιό παιδί,έχει δικαίωμα ή οχι να ζήσει.Κανείς δεν παίρνει την θέση κάποιου άλλου στην ζωή.Ολοι έχουμε το ίδιο δικαίωμα.Υπάρχει χώρος για όλους.
Είσαι υπέροχη και τα κορίτσια σου είναι δυο κούκλες.Είναι τυχερές που σε έχουν. Με άγγιξες, με ενθουσίασες, σε συμπόνεσα και νιώθω λύπη και ντροπή για μια Κοινωνία που δεν έχει χώρο για το διαφορετικό και μιαμεγάλη αγκαλιά να μπορεί να φροντίζει ισάξια όλα τα παιδιά της...Λυπάμαι πολύ για αυτό που χρειάζεται να ζήτε καθημερινά ως οικογένεια, σε ένα κράτος...ανύπαρκτο! Σας ευχομαι όλο το κουράγιο του κόσμου.Είστε ένα μικρό θαύμα...όλοι σας!
Έχω διαβάσει όλες τις αναρτήσεις σου και ως μαμά ενός κοριτσιού ΑΜΕΑ 2,5 χρονών έχω να πω ότι με εκφράζουν απόλυτα όλα όσα λες. Νιώθω καλύτερα όταν ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που εκφράζονται και σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως κι εγώ. Είναι παρήγορο για μένα που μετά τη γέννηση της κόρης μου άλλαξαν όλα, οι προτεραιότητές μας, οι ρυθμοί μας, οι συζητήσεις μας, η ζωή μας. Σ΄ευχαριστώ για όλα όσα γραφείς στο κείμενο που τώρα μόλις διάβασα. Καλή δύναμη για όλες τις δύσκολες μέρες που θα έρθουν, για όλες τις φορές που θα κουραστείς και θα απογοητευτείς απ' την εξέλιξη του παιδιού σου που δεν θα είναι η αναμενόμενη, για όλα όσα θα ήθελες να διορθώσεις και δεν θα μπορείς. Να είσαι πάντα καλά!
Ότι και να πώ είναι λίγο,υποκλύνομαι στο μεγαλείο ψυχής. Μόλις "έφαγα" την δυνατότερη σφαλιάρα της ζωής μου,σε ευχαριστώ που μου την έδωσες. Τέτοιες μητέρες αξίζουν όλα τα παιδιά του κόσμου. Και εγώ η αχάρηστη και άχρηστη στην 1η δυσκολία πελαγώνω,παραδίνω τα όπλα,βουλιάζω στην μαυρίλα της ψυχής μου. (Και όχι για σοβαρά θέματα,αλλά για βλακείες) Σε ευχαριστώ πολύ που με έπιασες σφιχτά απο τους ώμους και με τράνταξες όσο δυνατά μπορούσες.
Το εχω ξαναπει αξιζουν πολλα μπραβο σε σενα και στο συζυγο σου!!!Τα κορίτσια σας ειναι τυχερα που εχουν εσας τους 2 για γονεις!!!Μακαρι ο θεος να σας δινει δυναμη και να ξεπερνατε μαζι ολα τα δυσκολα!!Φιλια πολλα στις κουκλες σου!!
Ειλικρινά...δεν έχω λόγια. Αν ποτέ μου πει ο γιος μου οτι στη τάξη του υπάρχει κάποιο παιδάκι με αναπηρία θα του πω αμέσως να τον κάνει φίλο. Θα τον καλέσω με την οικογένεια του στο σπίτι. Και εμένα έτσι με μεγάλωσε η μαμά μου. Στο σχολείο ήμουν η μοναδική φίλη σε ένα κοριτσάκι με σύνδρομο down. Μετά η μαμά της την πήγε σε ειδικό σχολείο και έτσι χαθήκαμε. Τη σκέφτομαι όμως κάθε μέρα και αναρωτίεμαι που να βρίσκεται αυτό το κοριτσάκι τώρα... Ο Θεός να σας έχει καλά. Μπράβο για το ταρακούνημα όλοι ανεξαιρέτως το χρειαζόμαστε. Και τα 2 σου κοριτσάκια είναι κουκλίτσες και φαίνονται πανέξυπνες και μοναδικές σαν κάθε παιδάκι άλλωστε!!!!
Τα λογια ειναι περιττά!
Εγώ είχα την τ'υχη να γνωρίσω από κοντά τη Χριστίνα και να την κοιταξω στα μάτια! Κι εκείνη και τα υπέροχα κορίτσια της! Κι από τότε μαθαίνω καθημερινά από εκείνη... δεν της έχω πει ποτέ ευχαριστώ για τα ταρακουνήματα που μου ρίχνει άθελά της... Δεν της έχω πει ποτέ καθαρά πόσο τη θαυμάζω... Δεν της έχω πει ποτέ πως κάθε φορά που γράφει κάτι, το διαβάζω με απίστευτη προσοχή... Δεν της έχω πει ποτέ πως έχει το καλύτερο κι ομορφότερο χαμόγελο που έχω δει σε άνθρωπο... Το μόνο που της έχω πει είναι πως είναι πολύ τυχεροί που έχουν ο ένας τον άλλο...και θα της το λέω συνέχεια...
Δεν εχω λογια θα θελα πολλα να σου πω αλλα δεν βγαινουν οι λεξεις μονο να εισαι καλα να χαιρεσαι τα κοριτσια σου να τα καμαρωνεις ο Θεος να σου δινει δυναμη κοριτσι μου να σε εχει γερη να εισαι εκει για τις ομορφιες σου για το Μαρακι σου για σενα!!!!!!!φιλια και μια αγκαλια!!
xilia bravo!!!!! de kserw ti allo na pw!
Με ταρακούνησες, με συγκίνησες, μου έδωσες δυνατή σφαλιάρα και ξύπνησα!!! "Μην επιτρέπετε τη φτώχεια στις τσέπες σας να γίνει φτώχεια και στις καρδιές σας…" ...θα μείνω σε αυτή τη φράση και θα τη σκέφτομαι από εδώ και στο εξής!!!
Δεν έχω τίποτε άλλο να σου γράψω...χίλια μπράβο σε εσένα και τον σύντροφο της ζωής σου! Ο Θεός να έχει καλά την οικογένειά σας!