Μαζί της ξαναγεννήθηκα!

Καλησπερα και απο μενα!

Ηρθε η ωρα να γραψω και εγω τη δικια μου ιστορια τοκετου…

Ολα ξεκινησαν στις αρχες Γεναρη 2011 οπου επειτα απο ενα τεστ εγκυμοσυνης ανακαλυπτω τι αλλο.. οτι ειμαι εγκυος!! Ενα περιεργο πραγμα.. που ειμαι σιγουρη πως θα συμφωνησουν και αλλες μανουλες μαζι μου… το ενιωθα οτι ειμαι εγκυος! Παμε στον γιατρο και μου το επιβεβαιωνει!! Αγχος τρελο μεχρι να ακουσουμε καρδουλα και να δουμε οτι ολα πανε καλα!! Για να μη τα πολυλογω…

Φτασαμε στον μηνα μας 2 εβδομαδες πριν την πητ. Ημουν στο μπαλκονι με την αδερφη μου και ξαφνικα αισθανομαι ενα «κρακ» εσωτερικα. Υποψιαζομαι οτι ειναι τα νερα μιας και ημουν απο μερα σε μερα να γεννησω. Παρολαυτα ηταν πολυ μικρη ποσοτητα. Ταυτοχρονα βλεπω και λιιιγο αιμα και αμεσως τηλεφωνουμε στον γιατρο. Μας ειπε να παμε στο Λητω και οτι ερχεται και αυτος. Εκει μια μαια μου κανει ενα τεστ ανιχνευσης υγρου να δουμε αν εχουν σπασει οντως τα νερα και οντως ειχαν σπασει!!

Κανουμε εισαγωγη στις 4 το μεσημερι, εγω αγχωμενη στο φουλ και περιμενουμε ποτε θα γεννησω… Περναγαν οι ωρες και εγω ακομα τιποτα!! Ευτυχως σε καθε δυνατο πονο ειχα τον αντρα μου στηριγμα(μεταφορικα και κυριολεκτικα!) και καπως αισθανομουν καλυτερα!

Ερχεται και η ωρα της αγιας επισκληριδιου και εκει ναι… χαλαρωσα αρκετα..! Οι ωρες περναγαν αργα ωσπου κατα τα ξημερωματα βλεπω γιατρο και μαιες να τρεχουν προς το μερος μου. Ρωταω τι εγινε και μου λενε ΓΕΝΝΑΣ!!!

Τι; Τωρα;;

Ελεγαν να γεννησω στο δωματιο ωδινων και αυτο με παραξενεψε… Αργοτερα μου ειπαν πως η μπεμπα μου παρουσιασε βραδυκαρδια και βιαζοντουσαν… Αφου σταθεροποιηθηκαν οι παλμοι της, παμε προς το χειρουργειο και ξεκιναμε τις εξωθισεις!

Ημουν μιση ωρα στο χειρουργειο να γεννησω, ωσπου 03:40, ξημερωματα Πεμπτης, γεννηθηκε ο πιο σημαντικος ανθρωπος της ζωης μου… Η κορη μου! Ο μπαμπας μας ηταν παρων σε ολη τη διαδικασια της γεννας και εκοψε τον ομφαλιο λωρο!! Συγκινηθηκε πολυ εκεινη τη στιγμη οπως μου ειπε!! Ηταν υγιεστατη, ενα εξωτικο οπως τη λεω εγω, με σκιστα ματακια και φουσκωμενα χειλακια (ουτε παιδι τις jolie και tou pitt να ηταν!! Χχαχχαχ!!)

Με ραψανε και με πηγαν στην αιθουσα ανανηψης οπου με περιμενε ο θησαυρος μου… Θηλασε κατευθειαν αν και μπερδευοταν το μικρο μου!! Και εκει απλα δακρυσα… Μαγικες στιγμες, δεν συγκρινονται με ΤΙΠΟΤΑ… Ημουν απιστευτα χαρουμενη, πολυ ομως!!

8-9-2011 μετα απο 11 ωρες τοκετου γεννηθηκε η ζωη μου και μαζι με αυτην ξαναγεννηθηκα και εγω!! Τωρα ειμαστε 14 μηνων κοπελες και εγω μια νεα μανουλα (23 χρονων) που χαιρομαι το παιδακι οσο τιποτα αλλο στο κοσμο!! Να χαιρεστε ολες τα παιδακια σας και να ειστε καλα!!

Μαμα Χριστινα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com