Αποκάλυψη ΤΩΡΑ!

Αποκάλυψη ΤΩΡΑ!

γράφει ο Γιάννης Καφάτος

www.u-hoo.gr/gianniskafatos

“Αποκάλυψη τώρα”… Σινεφίλ τίτλος για κάτι που πρέπει να κάνουμε ως γονείς, κάπου κάπου, φωναχτά. Είτε στον καθρέφτη, είτε ακόμη καλύτερα με τη γυναίκα μας (ή με τον άντρα σας, αναλόγως ποιος διαβάζει). 

Σας είχα γράψει παλιότερα για τα ψέματα που αραδιάζουν τα παιδιά μας και πώς πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Κάποια από τα πολύ ενδιαφέροντα, έτσι κι αλλιώς, σχόλιά σας μου έδωσε την ιδέα για το κείμενο αυτό. 

Μη σε πειράζουν τα ψέματα που λέει το παιδί σου σε σένα, σκέψου πόσα ψέματα λες εσύ στο παιδί σου… (καθημερινά, ανά ώρα και πάει λέγοντας).

Αποκάλυψη τώρα λοιπόν:

Δεν έχει άλλο παγωτό στην κατάψυξη (για σένα. Μόλις κοιμηθείς θα φάω εγώ με τη μαμά σου)

Αύριο θα πάμε λούνα παρκ (ναι αλλά “αύριο” είναι Δευτέρα…)

Τελείωσε η μερέντα (για σήμερα, ξεκοιλιάστηκες πια)

Είναι άπλυτο το φόρεμα με τις τιράντες (και θα παραμείνει μέχρι να τελειώσει ο χειμώνας…)

Πάω σε μια δουλειά (σινεμά με αντροπαρέα)

Πάω σε μια δουλίτσα (σινεμά με τις φίλες μου)

Θα μείνεις με τη γιαγιά γιατί εμείς θα πάμε σε μια δουλίτσα (θέατρο και μπαρ οι δύο μας ή με παρέα)

Όχι δε θα περάσω από τα Τζάμπο σήμερα (σίγα μη σου δώσω σε gps τη διαδρομή που κάνω)

Μα δε θυμάσαι που έσπασε και το πετάξαμε… (το σπαμένο παιχνίδι που πέταξα ενώ αρνιόταν πεισματικά να αποχωριστεί και όλο κοβόταν στο σπασμένο κομμάτι…)

Δεν μπορώ τώρα να δούμε μαζί nickelodeon, πονάει το κεφάλι μου (ενώ θέλω να δω big bang theory)

Πατατάκια; δεν έχουμε, αύριο που θα βγούμε έξω (ευτυχώς αυτά που έφεραν οι παππούδες τα έκρυψα βαθιά στο ντουλάπι)

Να σας έκανα ένα μικρό, αλλά ενδεικτικό outing, ανώδυνων ψεμμάτων που αναγκαστικά -νομίζω ή ελπίζοντας να μην είμαι μόνος- λέμε οι γονείς στα παιδιά μας καθημερινά. 

Αν ντρέπομαι; Να σας πω την αλήθεια όχι, όπως κι εμείς έτσι και τα παιδιά δεν μπορούν να διαχειριστούν την αλήθεια. 

Γιατί να νομίζει το παιδί μου ότι από την παρέα του προτιμώ, μια στις τόσες, να βρεθώ με τους φίλους μου; Μπορεί να το διαχειριστεί; 

Πιστέψτε με, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά μου βλέπω και κρίνω τις αλήθειες που μπορούν να αντέξουν και τους τις δίνουμε με τη μαμά τους. 

Δεν είμαι της άποψης ότι τα παιδιά πρέπει να ζουν σε μια πολύχρωμη σαπουνόφουσκα απολύτως προστατευμένα, αλλά είμαι της άποψης ότι πρέπει να τα προστατεύουμε και σιγά σιγά, όσο μεγαλώνουν να τους δίνουμε την αλήθεια πριν και πάν΄απ’ όλα με το παράδειγμά μας. 

Η αλήθεια, όπως και η αγάπη, καθρεφτίζεται στα μάτια μας.

Εσείς… πόσα ψέματα είπατε σήμερα στο παιδί σας;