Η μαμά ρωτάει: πώς θα σταματήσει να είναι αντιδραστική η κόρη μου;
Αγαπητες μανουλες γεια σας!
Ειμαι η Ματινα 27 ετων και εχω μια κορουλα 4. Το προβλημα μου με τη μικρη ειναι οτι ειναι ενα υπερκινητικο παιδι. Αυτο βεβαια δεν με πειραζει, τοσο οσο το οτι ειναι και φοβερα αντιδραστικη. Οταν της απαγορευω να κανει κατι, το κανει επιτηδες. Δεν με ακουει καθολου, πρεπει να φτασω στο σημειο να της το πω και 10 φορες και να ουρλιαζω για να με ακουσει και παλι θα γινει το δικο της! Αυτο οπως καταλαβαινετε με φερνει σε παρα πολυ δυσκολη θεση, ειδικα οταν βρισκομαστε σε δημοσιους χωρους. Προσπαθω της μιλαω οσο πιο ηρεμα μπορω οταν ειμαστε εξω, να της δωσω να καταλαβει οτι πχ δεν πρεπει να τσιριζει οταν ειμαστε σε μια καφετερια και πινουμε καφε η να μην τρεχει πανω κατω και ενοχλει τον κοσμο και με αγνοει επιδεικτικα με αποτελεσμα να γινομαστε θεαμα και να την παιρνω και να φυγουμε.
Το πιο δυσκολο κομματι ομως ειναι οταν πηγαινουμε στην παιδικη χαρα. Δεν εχω παραπονο, ειναι παρα πολυ κοινωνικη, αγαπαει πολυ τα παιδακια, ειδικα τα μικροτερης ηλικιας σε σημειο που τρεχει τα αγκαλιαζει, τα φιλαει και αυτα σαστιζουν! Το προβλημα ομως αρχιζει οταν θα ρθει καποιο παιδακι με ενα παιχνιδι που θα το βαλει στο ματι. Τοτε πηγαινει του το αρπαζει κι αρχιζει και τρεχει, χωρις να του το δινει. Οπως καταλαβαινετε τρεχω και εγω απο πισω να της το παρω! Ερχομαι σε παρα πολυ δυσκολη θεση με τις αλλες μαμαδες.
Το τελευταιο περιστατικο που με στεναχωρησε παρα πολυ συνεβη χτες στην παιδικη χαρα. Ειχε παει με τον μπαμπα μου στη παιδικη χαρα που βρισκεται κατω απο το σπιτι μας. Την ωρα που κατεβηκα να την παρω, φτανοντας στην παιδικη χαρα βλεπω τη μικρη με ενα κοριτσακι το οποιο ειχε μια μπαλα και δεν ηθελε να παιξει μαζι της. Η δικια μου του αρπαζει τη μπαλα και την πεταει εξω απο τα καγκελα της παιδικης χαρας!Σηκωνεται η μαμα του αλλου κοριτσιου και την αρπαζει απο το χερι και να λεει «Ποιανου ειναι αυτο το παιδακι;» (ο μπαμπας μου ηταν πιο εκει και δεν προλαβε να τη σταματησει) και «Ποια ειναι η μαμα σου; Πηγαινε γρηγορα να σε μαλωσει«
Ντραπηκα τοσο πολυ και ντρεπομαι που το λεω και τωρα που δεν μιλησα, αλλα τι να πω, ειχε δικιο η γυναικα! Ποτε δεν την αφηνω στην παιδικη χαρα να παρει παιχνιδια αλλου παιδιου για αυτο το λογο.
Σας παρακαλω χρειαζομαι τις συμβουλες σας! Δεν θελω να ερχομαι συνεχεια σε συγκρουση μαζι της.
Ευχαριστω που με διαβασατε!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Το πιο συμαντικό απ'όλα είναι και ο μπαμπάς και η μαμά να συμφωνούν σε όλα, (έστω και αν ο ένας από τους δύο θεωρεί ότι είναι λάθος) όταν στο παιδί ο ένας γονιός λέει κάτι και ο άλλος γονιός διαφωνήσει μπροστά στο παιδί, τότε το παιδί μπερδεύεται και δεν ξέρει τί να κάνει. Το ίδιο ισχύει αν το παιδί είναι με τον παππού η την γιαγιά πολλές ώρες. οπόταν και με εκείνους πρέπει να τηρείται η ίδια στάση μπρος το παιδί. 1)Ποτέ δεν πρέπει να φωνάζουμε στα παιδία μας γιατί δυστυχώς φέρνουμε αντίθετα αποτελέσματα. Είναι πολύ συμαντικό όταν το παιδί θέλει να κάνει του κεφαλιού του, απλά να το παίρνουμε με τρυφερότητα και στοργή, να χαμηλώνουμε στο ύψος του και να του ψυθιρίζουμε τί είναι σωστό να κάνει. 2)Πρέπει πάντα να εξηγούμε στα παιδιά για ποιό λόγο δεν είναι σωστό να κάνει αυτό που κάνει. Ποτέ δεν πρέπει να τους λέμε "μην το κάνεις αυτό γιατί έτσι θέλω ΕΓΩ" 3)Τα παιδιά καμεια φορά κάνουν αυτά τα πράγματα γιατί χρειάζονται την ΠΡΟΣΟΧΗ μας. Πρέπει να αφιερώνουμε τουλάχιστον μια ώρα την ημέρα στα παιδιά μας, παίζοντας, διαβάζοντας παραμύθια, κάνοντας κατασκευές κτλ. Εγώ προσωπικά απο τις 3 το απόγευμα που θα τον πάρω απο τον σταθμό μέχρι και της 7:30 που θα ξαπλώσει δεν ασχολούμε με τίποτε άλλο παρα μόνο με το παιδί μου (τις δουλειές του σπιτιού και το φαγητό θα το κάνω μετά που θα κοιμηθεί.)Να σημειώσω ότι δεν έχω καμειά βοήθεια απο κανένα εκτός απο τον άντρα μου, αφού η μάμα μου μένει σε άλλη πόλη. 4)Όταν λέμε στα παιδιά μας για τις συνέπεις που θα έχουν, πρέπει να τις εφαρμόζουμε γιατί όταν δεν γίνεται αυτό καταλαμβαίνουν ότι δεν το εννοούμε και έτσι συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν, ξέροντας ότι δεν θα γίνει τίποτα απο αυτά που τους λέμε. 5)Είναι πολύ σημαντικό όταν βρίσκόμαστε έξω σε δημόσιο χώρο με άλλα παιδάκια ή και ενήλικες να μην τα μαλλώνουμε ποτέ μπροστά απο κανένα. Πρέπει να τα περνουμε αγκαλιά, και να τα απομακρύνουμε εξηγώντας χαμηλώφωνα στο αυτάκι του μωρού ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. 6)Τα παιδιά πρέπει να τα ακούμε, ότι και να μας λένε. Να μην θεωρήσουν ποτέ ότι είναι βάρος.! 7)Και κάτι τελευταίο, πρέπει να τους λέμε ότι συχνά ότι τα αγαπάμε και πόσο περήφανοι είμαστε γι αυτά.! :)
*συγγνωμη λάθος: η γιαγιά Ελένη εννοουσα! Το Σουλα πως μου προεκειψε, άγνωστο!! :-))
Τουλάχιστον είμαστε πολλοί με το ίδιο "πρόβλημα" που μάλλον σημαίνει οτι δεν ειναι ακριβώς πρόβλημα αλλά παροδική φάση! Η ηλικία μεταξύ 2 και 4 ειναι η "χειρότερη" από άποψη ανυπακοής και αταξίας αλλά η καλύτερη από άποψη επικοινωνίας και ανάπτυξης της προσωπικότητας! Υπομονή, υπομονή και πάλι υπομονή!!! Μερικές φορές μου έρχεται ειλικρινά να την κρέμασω ανάποδα αλλά τι να κάνουμε! ΟΛΑ αυτά που περιγράφετε τα έχουμε και εμείς-έκλεισε 3 το Φλεβάρη! Ιδιαίτερα όλα αυτά που λέει η γιαγιά Σουλα ειναι καρμπόν, λες και μιλάει για την κόρη μου χαχαχαχα!!!
Είμαι γιαγιά ενός αγοριού 3,5 ετών. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, έχει απίστευτη γκρίνια για το παραμικρό, δεν θέλει να βγει από το σπίτι, δεν θέλει να πάει στις κούνιες, δεν θέλει να πάει βόλτα. Όταν πάμε βόλτα με το ζόρι, μετά κλαίει γιατί δεν θέλει να γυρίσει στο σπίτι. Δεν θέλει να βγάλει τη λερωμένη πάνα του και να τον πλύνουμε, δεν θέλει να φορέσει ρούχα, ενώ αν φοράει δεν θέλει να τα βγάλει ...... Γενικώς δεν θέλει να κάνει οτιδήποτε. Ὀσον αφορά την γκρίνια του, την αντιμετωπίζουμε με το να τον στέλνουμε στο δωμάτιό του, και του επιτρέπουμε να βγει απ'αυτό μόνο όταν ηρεμήσει. Όμως δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω, και πού είναι το όριο που πρέπει να βάλουμε. Δηλαδή, να περιμένουμε να ζητήσει μόνος του να αλλάξει? ή να τον αλλάξουμε με το ζόρι, και πόση ώρα επιτρέπετα να περιμένουμε. Να τον ντύσουμε με το ζόρι ή να τον αφήσουμε να είναι γυμνός. Να τον πάμε βόλτα με το ζόρι ή όχι. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Αν μου επιτρεπεις θα σου πω πως το κοριτσακι σου θα σταματησει να ειναι αντιδραστικο οταν παψεις να την θεωρεις αντιδραστικη. Εμενα αυτο που διαβασα δεν με ξενιζει. Ειναι κλασικη συμπεριφορα 4χρονου. Δεν ξερει να μοιραζεται, ξερει να διεκδικει. Επιπλεον ειναι ενθουσιωδης και παρορμητικη. Τι σημασια εχει κι αν της λες να σταματησει 1,2,... 100 φορες; ακομα κι αν σε υπακουσει μετα απο λιγο θα παρασυρθει απο τη χαρα της! Καταλαβαινω οτι θυμωνεις κι εκνευριζεσαι. Δεν ειναι τυχαιο που αγκαλιαζει και φιλαει μικροτερα παιδια! Δεν νιωθει καμια απειλη απο αυτα! Αντιθετως η κυρια που της αρπαξε το χερι δεν ηξερε μαλλον οτι ειχε μπροστα της Ενα παιδι με πολυ λιγοτερη λογικη (θεωρητικα ) απο οτι εχει αυτη λογω ηλικιας. Οταν βλεπεις οτι Ενα παιδακι ενοχλει το δικο σου, παιρνεις το παιδι σου και πας παραδιπλα και σε καμια περιπτωση δεν αγγιζεις ξενα παιδια. Τι να κανεις; μιλα της. Μην της λες τι να μην κανει. Πες της τι να κανει. Πες της ποσο στεναχωρηθηκες με αυτο που εκανε και ποσο χαρηκες με κατι αλλο. Στοχευσε στο συναισθημα. Το παιδι σου εχει αισθηματα που πληγωνονται. Δειξε του κι εσυ περισσοτερο τα δικα σου. Μην βιαστεις να το χαρακτηρισεις αντιδραστικο. Μην το κανεις να πιστευει οτι ειναι κακο παιδι. Αν το πιστεψει θα εχει πολλους λογους να κανει πραγματα μονο και μονο για να σε εκνευρισει. Θα πρεπει να υποστηριξει τον τιτλο. Ας μην βαζουμε τιτλους... "αντιδραστικο " παιδι... Δεν μπορει μια λεξη να το χαρακτηρισει. Υπομονη σου ευχομαι και να την χαιρεσαι και συγνωμη αν κατι απο οσα ειπα σε στεναχωρησε, δεν εγινε σκοπιμα.
εχω σχεδον τα ιδια προβληματα εμεις απλα δεν θελουμε να φυγουμε απο τις κουνιες και οταν στο σπιτι και εξω δεν γινεται το δικο της αρχιζει να χτυπιεται και να τσιριζει!!!! τον πατερα της τον εχει φερει πολες φορες στα ορια του οπως και εμενα αλλωστε!!!! ομως προσπαθω να της μιλησω και βαζω πολλες τιμωριες και στην τελικη κανω υπομονη θα παει προνηπιο τον σεπτεμβριο και ειμαι σιγουρη οτι θα αρχισει να αλλαζει συμπεριφορα!!! συγνωμη που σας φορτωσα και με τα δικα μου προβληματα.Εγω ηθελα να σου γραψω εξαρχης μονο και μονο για αυτην την ''μανα'' που φωναζε που ειναι η μαμα σου να σε μαλωσει!!!! μην δινεις σημασια σε ατομα που δεν εχουν γνωση και ειναι χαμηλου επιπεδου!!!!!!!! και αν σου ξανατυχη πες το δικο μου το παιδι δεν το μαλωνω αν θες να της μιλησω μπορω και αν πιστευεις οτι πρεπει να μαλωσουμε ενα παιδι για κατι τετοιο τοτε σου προτεινω να πας σε ψυχολογο να σου εξηγησει 5 πραγματα γυρω απο τα παιδια!!!!!!!! αυτα φιλη μου μην αγχωνεσαι θα αλλαξει θα το δεις σιγα σιγα με τον καιρο θελουν και αυτα την υπομονη μας!!!!!!
1. να εχεις μαζι σου ενα δικο της παιχνιδι, και οταν παιρνει το παιχνιδι καποιου αλλου, να δινεις στο αλλο παιδακι το δικο της, και καλα για ανταλλαγη...αποτελεσμα α. παιρνει πισω το δικο της και δινει στο παιδακι το δικο του β. συνεχιζει σαν να μην την νοιαζει, ομως το αλλο παιδακι εχει ανταλλαγμα.... και πριν φυγετε τα ξαναλλαζεις. 2. να την προειδοποιεις πριν την βολτα λεγοντας της πως θα υπαρξουν συνεπειες. και να το εννοεις. ετσι οταν παραφερθει 1η φορα, την προειδοποιεις και της λες ''θες να το δωσεις το παιχνιδι πισω στον Κωστακη ή να σε βοηθησω ΕΓΩ να το επιστρεψεις?'' Αν συνεχιστει 2η φορα, την προειδοποιεις πως θα φυγετε....και την 3η φευγετε, χωρις πολλα πολλα... 3. μην την μαλωνεις δημοσιως γιατι την κανεις να αισθανεται και να συμπεριφερεται ακομα πιο ασχημα...παρτην απομερα, κατεβα στο υψος της και μιλησε της απλα, χωρις φωνες και φυσικα ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ! Δειξε της ποιος κανει κουμαντο, ποιος ειναι ο ΕΝΗΛΙΚΑΣ. 4. Σκεψου πως ισως απλα θελει να τραβηξει το ενδιαφερον πανω της...εστω και με τον αρνητικο τροπο...οποτε οποτε γινεστε θεαμα, στην ουσια γινεται το δικο της!! 5. και τελευταιο, να αποφευγεις να χρησιμοποιεις εκφρασεις τυπου '' εισαι κακο κοριτσι'', ''δεν υποφερεσαι'', κλπ κλπ αλλα να λες ''αυτο που εκανες το κανουν τα παιδακια που δεν ειναι καλα, εσυ ομως εισαι'', ''αυτο που εκανες δεν ειναι σωστο και στενοχωρεις τον Κωστακη'' ''μπορεις να ζητησεις συγνωμη στον Κωστακη που πεταξες την μπαλα του, και μετα να παμε μαζι να την επιστρεψουμε'' Γενικα να αποφευγεις να βαζεισ στο παιδι ταμπελες οπως ''ατακτο'', ''ζωηρο'' κλπ
Τί λογικές συμβουλές, μπράβο Εφη, εγκρίνω και επαυξάνω. Νομίζω ότι την 2η ή 3η φορά που ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΑΜΕΣΩΣ, θα θυμηθεί ότι η μανούλα το εννοεί και θα το ξανασκεφτεί πολύ σοβαρά πριν κάνει την 'αταξία'... Καλή επιτυχία, και πολλήηηη υπομονή!
Συμφωνώ με όλα όσα ήδη έχουν γραφτεί. Κατ'αρχήν πρέπει να ηρεμίσεις εσύ, και να δεχτείς ότι το παιδί σου έχει μεγαλώσει και έχει άποψη και θέλω. Όλα τα παιδάκια έτσι είναι, αν σε παριγορεί αυτό. Εμένα η δικιά μου εχθές έκλαιγε στην παιδική χαρά επειδή η μαμά ένώς μωρού 8 μηνών το πήρε και φύγανε, ναι καλά άκουσες, όχι όχι φώναζε νινί θέλω, εδώ! Με ήρεμο τρόπο της εξήγησα ότι πάει στο μπαμπά του και της απέσπασα την προσοχή με κάτι άλλο. Σήμερα το θέμα ασχολίας μας στις κούνιες ήταν ένα ποδήλατο. Την άφησα να το παίξει εξηγόντας της ότι δεν μπορούμε να καθήσουμε γιατί είναι του μωρού αλλά μπορούμε όμως να το δούμε και να το πιάσουμε... ε δε θα το φάει κιόλας! Εχθές επίσης ένα παιδάκι σήκωσε χέρι στη δικιά μου, οι γονείς του έτρεξαν να το μαλώσουν, τους σταμάτησα, έσκυψα και κοιτόντας το μωράκι (17 μηνών ήταν) του ήπα όμορφα και ήρεμα, "μπράβο αγάπη μου κάνε την καλή καλή". Αυτό ήταν, την έκανε καλή καλή και όλα πέρασαν. Μη σε πιάνει άγχος τι θα πει ο κόσμος, αυτοί που ξέρουν από παιδιά ξέρουν ότι τα ξένα παιχνίδια είναι πάντα πιο ωραία από τα δικά μας. Μην ξαναεπιτρέψεις σε κανέναν να σου προσβάλει το παιδάκι σου. Υποστήρηξε το παιδί σου για να σε υποστηρίξει και αυτό!!! Δώσε της ηρεμία και θα δεις ότι όλα θα φτιάξουν!
Καλησπέρα.Επειδή κάθε μανούλα και κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό θα σου πρότεινα να μιλήσεις και να συμβουλευτείς έναν ειδικό που θα σε συμβουλεύσει σε σχέση με το χαρακτήρα του δικού σου παιδιού.Με μια διαφορετική αντιμετώπιση όλα λύνονται ειδικα. τέτοια θέματα που στο τέλος απορείς πώς δε το είχες σκεφτεί.Σίγουρα όμως,αν αυτή της η αντίδραση διαρκεί πολλούς μήνες και όχι τρεις και τέσσερις θα πρέπει να το δεις ώστε με τη συμπεριφορά σου να αρχίσει να αποδυναμώνεται και όχι να ενισχύεται.Τα περισσότερα παιδιά με αντίστοιχη συμπεριφορά επιζητούν προσοχή απλά το κάνουν με αρνητικό τρόπο κ εσύ πρέπει να την ακούσεις.
Καλησπέρα. Είμαι μανούλα ενός μωρού 4 μηνών, αλλά δεν θα σου μιλήσω ως μανούλα. Αλλά ως παιδακι!! Ναι, γιατί όταν ήμουν μικρή ήμουν σκέτο διαολάκι. Υπερκινητική δεν ήμουν. Αλλά αρκετά αντιδραστική. Αφού θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει "μη φας" για να φάω. Και επίσης δεν άφηνα κανένα παιδάκι να ακουμπήσει τα παιχνίδια μου. Τα άρπαζα από τα χέρια τους και έλεγα "κο μου". Η μαμά μου αντιλήφθηκε ότι ήθελα μια βοήθεια για να ξεχωρίσω το καλό από το κακό. Και άρχισε να μου μιλάει γι αυτο και επισησ να μου λέει παραμύθια που στο τέλος κέρδιζε (φυσικά) πάντα ο καλός, η καλή πριγκίπισσα η οποία ήταν πάντα όμορφη κλπ... Επίσης μου έλεγε για μια γυναίκα που ήταν κακιά και έκανε όλο τα αντίθετα από ότι της λέγανε, μέχρι που μια μέρα ο άντρας της την βαρέθηκε και της είπε "μην πέσεις μέσα στο πηγάδι" κι αυτή από αντίδραση έπεσε και μετά ο άντρας παντρεύτηκε μία όμορφη και καλή κοπέλα και έζησαν ευτυχισμένοι! Ακόμη θυμάμαι πως φαντάστηκα τον εαυτό μου να είναι η κακιά γυναίκα που πεθανε και έπαθα σοκ! Είπα όχι μηδέν θέλω! Θέλω να είμαι καλή! Και κάποια στιγμή που ξέφυγα ξανά θυμάμαι τη μαμά μου να λέει "ε είσαι κακιά τελείωσε" και για μένα αυτό ήταν. Ενιωσα ότι καταδικάστηκα να είμαι δυστυχισμένη! Επρεπε να κάνω κάτι να το αλλάξω και να είμαι καλή από δω και πέρα χωρίς εξαιρέσεις! Ελπίζω να μη σε κούρασα, απλά θέλω να σου πω ότι τα παιδιά θέλουν καθοδήγηση και να τα μιλάς. Μίλα της συνέχεια. Κάποια στιγμή θα καταλάβει. Και θα επιλέξει να είναι καλή θα δεις.
Ισως η μικρη σου να πειραζε αρκετη ωρα το αλλο παιδι κ να αγανακτησε η μητερα της.εχω δει πολλες φορες μανες να αδιαφορουν για το παιδι τους που παραφερεται γτι απλα θελουν να πιουν το καφε τους η βαριουνται.μη το παιρνεις κατακαρδα.εχω πιασει κ εγω παιδι απ το χερι (οχι βιαια η νευρικα) το οποιο εριχνε στο 17μηνων μικρο μου τη μπαλα στο κεφαλακι του αλλα η μανα του αδιαφορουσε κανοντας το τσιγαρο της. Τεσπα καταρχην πρεπει να μενεις ψυχραιμη οσο δυσκολο κι αν ειναι. Δευτερον να της παιρνεις παιχνιδια στη παιδικη χαρα μπαλα κουβαδακια οτι θελει. Κι αν ξεκινησει να παραφερεται γονατισε.πες της να σε κοιταει στα ματια εξηγησε της με απλα λογια τι κανει λαθος. Πχ η μπαλα αυτη ειναι του αλλου παιδιου κ δε μας τη δινει.εμεις εχουμε τη δικη μας. Αν το ξανακανει τη προειδοποιεις οτι θα παει σπιτι που δεν σε ακουει. Κ το τηρεις. Υπομονη κ θα τα καταφερεις.
Συμφωνω απολυτα με τις δυο προλαλησαντες.Επισης, θα μπορουσες να παιρνεις κι εσυ ενα παιχνιδακι μαζι στην παιδικη χαρα και να κανετε ανταλλαγη αν φυσικα το επιθυμουν και τα αλλα παιδακια σεμενα λειτουργησε.Καποια πραγματα πρεπει να τους τα διδαξουμε.Κανε το ιδιο και με δικα σου αντικειμενα.Θεωρουν ολο τον κοσμο δικο τους βαζοντας τους ορια και κανονες με υπομονη μπορουμε να καταφερουμε πραγματα.Το παιδακι σου ειναι απολυτα φυσιολογικο.Καλο μας κουραγιο!
Kαλησπέρα μανούλα! Κατ' αρχήν, το παιδί σου μου ακούγεται φυσιολογικό. Το θέμα υπερκινητικότητας το έχει διαπιστώσει ειδικός, ή είναι μια από τις ταμπέλες που συχνά εμείς οι μητέρες φορτώνουμε στα παιδιά μας? Η γνώμη μου είναι ότι για να ηρεμήσει το παιδί σου και να αρχίσει να φαίρεται φυσιολογικά, είναι να ηρεμήσεις εσύ και να ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ το παιδί σου και κυρίως το ότι είναι παιδί!!! Ψάχνει ευκαιρία να σου τραβήξει την προσοχή, να σε κάνει να ουρλιάξεις! Δώσε της αγάπη, ηρεμία, αγκαλιά, αγνόησε για αρχή τα "καμώματά" της και αν υπάρχει κάποιος μπαμπάς στο πάρκο που τη στέλνει να τη μαλώσεις, υποστήριξέ τη! Δείξε της με ωραίο τρόπο το σωστό, πες της που έκανε λάθος και μην επιτρέπεις να την προσβάλουν και μην ντρέπεσαι για το παιδί σου!!!!!!!! στο υπογραμμίζω αυτό!!!! ποτέ!!! Τέλος, επειδή το πρόβλημα πηγάζει από τη δική σου συμπεριφορά, σου προτείνω να επισκεφτείς κάποιον σύμβουλο (ψυχολόγο, παιδοψυχολογό) για να πάρεις μια συμβουλή ειδικού και να σου πει πώς ΕΣΥ θα χειρίζεσαι σωστά την φυσιολογική κορούλα σου <3 Κουράγιο και ψυχραιμία
Ελίνα σ'ευχαριστώ...και γιατί με κάλυψες απολύτως αλλά και γιατί χαίρομαι τόσο όταν "συναντώ" γυναίκες να σκέφτονται τόσο όμορφα...Να προσθέσω για την Ματίνα:αν θέλεις διάβασ ε ενα βιβλίο της Ιζαμπελ Φιλιοζά "Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς" που είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει για τη σχέση "γονείς-παιδιά"
αρχικά, επειδή κι εγώ έχω αντιδραστική μικρή, ΜΗΝ τα ισοπεδώνουμε όλα.. εγώ προσωπικά θα βουτούσα απ' το μαλί την άλλη μαμα.. ότι κι αν έκανε το παιδί, πως τολμάς κυρά μου και απλώνεις χέρι σε ξένο παιδί??? θέλω να πω, ότι μπορεί τα παιδιά μας να είναι ζόρικα (αχ παναγία μου) αλλά μην τους στερούμε εμείς οι ίδιες τα δικαιώματα και τα ελαφρυντικά τους.. τώρα κάτι που με βοήθησε πολύ εμένα στο σπίτι είναι η "τιμωρία" ή "γωνια της σκέψης", βάφτισέτο όπως θέλεις..το είχα δει στις νταντάδες.. όταν πια με έχει σκάσει την παίρνω και τη βάζω μπροστά στη βιτρίνα (ή τοίχο ότι σε βολεύει), γονατίζω να είναι τα μάτια μας στην ίδια ευθεία και με ΗΡΕΜΗ & ΧΑΜΗΛΗ φωνή (κι ας ουρλιάζει αυτή) της λέω "θα κάτσεις εδώ τιμωρία μέχρι να φωνάξει ο σκύλος (χρονόμετρο κουζίνας, αυτό είχα αυτό χρησιμοποιώ) γιατί δεν ακούς τη μαμά (ή ότι έχει κάνει)" και φεύγω.. το χρονόμετρο το βάζω τόσα λεπτά όσο χρονών είναι, 4 χρονών = 4 λεπτά.. αν ουρλιάζει και δεν μ'ακούει το λέω ξανά και ξανά μέχρι να με ακούσει και μετά βάζω το χρονόμετρο.. την 1η φορά φάγαμε από τα 2 λεπτά (= 2 χρονών) το πρωτο 1,5 σχεδόν με το να φεύγει και εγώ να την ξαναπηγαίνω εκεί (χωρίς όμως να μιλήσεις καθόλου και χωρίς να μένεις εκεί, την βάζεις πίσω και φεύγεις).. την 2η φορά δοκίμασε 3/4 φορές μόνο να φύγει.. την 3η δεν κουνήθηκε αλλά το κλάμα ατελείωτο.. την 4η δεν έκλαψε καν.. δεν το πίστευα ότι έβλεπα το δικό μου παιδί.. ΄΄οταν τελειώνει ο χρόνος γονατίζεις πάλι μπροστά της και της λέω "δεν μου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ να σε βάζω τιμωρία αλλά το έκανα γιατί δεν με άκουγες.. θα το ξανακάνεις?" "όι μαμά.." "φιλάκι και συγνώμη???" "νώμη μαμά...".. και στη συνέχεια, έστω για λίγο γίνεται αρνί.. βέβαια η δικιά μου είναι 2,5.. φαντάζομαι ότι στη δική σου ίσως να σου πάρει λίγο παραπάνω καιρό αλλά πιάνει.. μόνο μην το χρησιμοποιείς πάρα πολύ συχνά και χάσει το νόημά του.. όταν είμαστε έξω τώρα απλά ΜΙΑ προειδοποίηση ότι αν δεν φερθεί όμορφα στα άλλα παιδάκια θα φύγουμε αμέσως και το κρατάω.. αν το κάνεις 2/3 φορές και δει ότι το εννοείς πιστεύω ότι θα στρώσει.. κι επειδή το παραέκανα, ότι χρειαστείς αν θέλεις στείλε μου μήνυμα.. συγνώμη για την έκταση..
Το "κόλπο" αυτο με την γωνία το έκανα και εγω στον γιο μου απο ατα 2,5 χρόνια περιπου και μετα. Και πράγματι είχε αποτέλεσμα, στην αρχή τουλάχιστον. Όμως μετα απο καποιο χρονικό διάστημα (τωρα κοντευει τα 5) το συνηθίζουν και δεν τους κανει εντυπωση, βγαίνουν απο την γωνια και κανουν τα ίδια. Νομίζω ατι απο τα 4 και μετα τα παιδια διασκεδάζουν να κάνουν να χανουμε την ψυχραιμία μας και κανουν οτι μπορουν για να νευριασουμε. Μηπως η μικρή σου απλα δίνει παρασταση για να τεσταρει τις αντοχές σου και γιαυτο συμπεριφερετε ετσι ?
katarxin den exei to dikeoma kamia MANA na akoumpisi to paidi sou oti k an kanei,esu tha pas konta tou kai tha tou exigisis opos esu nomizis.kai egw exw to idio akrivos provlima,apla to perno kai feygo ap ton xoro pou vriskome giati tha sinexisi na kani ta idia,kai prospatho na tou doso na katalavi oti mirazomaste ta paixnidakia me ola ta paidia,kai eixa k ena peristatiko me mia mana eixe erthi me to podilato kai pige o mikros mou na to pari prin prolavo na ton paro ekei,kai i kuria auti ton esprose tou leei oxi min to akoumpas,kai ekei egine tis trelisss.ta mwra ta milas me omorfo-iremo tropo kai to xeno kai to diko sou.
kai i dikia mou ta idia einai alla otan pire tin mpala apo ena allo paidaki i alli mama ipe sto diko tis den pirazei dose ligo kai sto allo paidaki na paiksei epomenos katalaveneis oti ta paidia einai paidia kai to kathena me to xaraktira tou ntropi tis alis pou amesos na nevriasi kai na fopnaksi!!!!!!
Καλά αυτό με τα παιχνίδια το έχουν τα περισσότερα παιδάκια. Δεν το κάνει μόνο η κόρη σου! Ήταν πάντα έτσι υπερκινητική και αρνητική? Έχει γίνει κάποια αλλαγή στο σπίτι σας, στη ζωή σας τελευταία που μπορεί να τη στρεσάρει? Είναι μοναχοπάιδι? Μήπως είναι μια φάση που θα περάσει? Μήπως είναι σωστότερο να ζητήσεις τη συμβουλή της δασκάλας της ή του ψυχολόγου του προ-νηπίου της (αν υποθέτω σωστά ότι πηγαίνει προ-νήπιο)? Πάντως δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι. Τέτοιες φάσεις περνάνε όλα! Θα της περάσει σίγουρα.