Η δική μου λεπτή κόκκινη γραμμή
Η δική μου λεπτή κόκκινη γραμμή
μαμά Κλειώ
Πριν σχεδον 2 χρονια, Σεπτεμβριος του ΄10, ειχα στα χερια μου ενα θετικο τεστ! Ενα σοκ, το απολυτο σοκ με κατεκλισε! Και οχι επειδη δεν ηθελα ενα μωρο, αλλα επειδη δεν περιμενα ενα μωρο!!! Ηταν η στιγμη που τα παντα αλλαξαν στη ζωη μου… για παντα!
Ειχα μια πολυ ομορφη, ησυχη και ηρεμη εγκυμοσυνη, ενα πρωτο τριμμηνο που περασε χωρις εμετους και ζαλαδες, δεν καταλαβαινα οτι ημουν εγκυος… Μεχρι την α επιπεδου που ειδαμε ενα μικροσκοπικο ανθρωπακι να «κολυμπαει» στην κοιλιτσα μου!! Ο γιος μου!!! Εκεινη την στιγμη συνειδητοποιησα το μεγαλειο! Το χαρισμα που εχουμε να φερνουμε εναν ανθρωπο στον κοσμο!
Τα ονειρα μας γι’ αυτο το μικροσκοπικο ανθρωπακι αρχισαν να ανθιζουν και μαζι με τις πρωτες κλωτσιες αρχισα και επισημα να προετοιμαζομαι και εγω και ο μπαμπας του για τον ερχομο του!
Περασε και η β επιπεδου.. και η καμπυλη σακχαρου… και ολα ηταν κατι περα απο τελεια..!! Τιποτα δεν μπορουσε να μας χαλασει το ονειρο!!
..τουλαχιστον ετσι εδειχνε….
Ο καιρος κυλουσε σαν νερακι και το αγορακι μου ειχε γινει πλεον ενα τελειομηνο μωρακι που περιμενε η μανουλα του να το παρει αγκαλια..! Ηταν καπου εκει μεσα στην 39η εβδομαδα.. Τριτη του Πασχα και γιορτη του Αγιου Ραφαηλ…. που ξυπνησα για το προκαθορισμενο ραντεβου μου με το γιατρο και την αγωνια να ειναι στο κοκκινο που μερα σε μερα θα ειχαμε αγκαλια τον γιο μας!
Ομως…εκεινο το πρωινο ηταν διαφορετικο. Ηταν βουβο, μουντο… Ενιωθα μεσα μου κατι διαφορετικο… κατι που δεν περιγραφεται με λογια… το ενστικτο της μανας, λενε. Πες το κι ετσι.. καταλαβα οτι κατι δεν υπηρχε μεσα μου πια. Ο μπεμπης μου δεν με κλωτσουσε, δεν αντιδρουσε στα πειραγματα που του εκανα με τα δαχτυλα…. ηθελα να πειστω οτι κανω λαθος και να πεισω και τον αντρα μου, αλλα ο φοβος του προσπαθουσε να κρυφτει κι αυτος μεσα απο το βλεμμα του…
– Ελα, θα κοιμαται ο μπεμπης, θα δεις, ελεγε..
Ηθελα να το πιστεψω, αλλα μια φωνη μεσα μου ελεγε πως το μωρο μου πεταξε ψηλα στους ουρανους… Κι ετσι κι εγινε….
Η επιβεβαιωση ηρθε απλα απο τον υπερηχο. Μια καρδια χωρις παλμο. Μια εικονα που απλα μου πηρε ολη μου την ψυχη και την εκανε χιλια κομματια.
Η μερα εκεινη ηταν ο εφιαλτης της ζωης μου που ηταν αληθινος κι ομως καταφερα να τον ζησω μεχρι τελους και να βγω ζωντανη απο αυτον.
Γεννησα με καισαρικη ενα αγορακι σχεδον 3,5 κιλων ξανθο και σγουρομαλλικο… Δεν τον ειδα εγω, οι γονεις μου μου τον περιεγραψαν…. δεν με αφησαν να τον δω οσο και να το ζητησα, δεν με αφησαν…
Απο εκει και επειτα, αυτο που ακολουθησε ηταν ενα κενο, πολλα ερωτηματα και ενα μεγαλο και αβασταχτο γιατι!!! Γιατι σε μενα, γιατι, γιατι, γιατι…..
Το μωρο μου χαθηκε απο σπανια αιτια: κομπος στον ομφαλιο λωρο και περιτυλιξη στο ποδαρακι του… οσο κουνουσε το ποδαρακι, εσφιγγε ο κομπος… δηλαδη μια λεπτη κοκκινη γραμμη μεσα απο μια τελεια εγκυμοσυνη….
Το γιο μου… τον γιοκα μου δεν προκειται ποτε να τον ξεχασω και ποτε δεν θα παψω να τον σκεφτομαι οσο ζω και αναπνεω. Μου χαρισε 9 πρωτογνορους μηνες στην ζωη μου, μου χαρισε την μητροτητα, την αγωνια και την ανυπομονησια…. αλλα το κυριοτερο, την αγαπη του που δεν προλαβα να ζησω.
Ο μπεμπης μου θα ειναι παντα το μωρο μου.. και τον ευχαριστω που διαλεξε εμενα για να μεγαλωσει μεσα μου και να γινει αγγελουδι.. ξερω πως εκει που ειναι θα ειναι ευτυχισμενος και θα καμαρωνει για την μαμα του που αποδεχτηκε μια τετοια τραγωδια στη ζωη της και επελεξε να κοιταξει μπροστα, να μην μεινει πισω στο τοτε γιατι ηθελε να ζησει την μητροτητα απο το σημειο μηδεν και επειτα… και το καταφερε.
Ξερω πως για παντα θα μου λειπει και τα κρυφα δακρυα που πεφτουν απο τα ματια μου ειναι γιατι τον νοσταλγω και οσο ζω θα τον νοσταλγω.
… Και επειτα απο 1 χρονο εφερα στο κοσμο την αδερφουλα του. Το φως στη ζωη μου!!! Μεσα απο τα ματια της βλεπω και εκεινον! Ειναι πολυ τυχερη η κορη μου.. εχει εναν μοναδικο φυλακα αγγελο στη ζωη της. Τον αδερφο της!
Ελπιζω να μην κουρασα, αλλα ευχομαι σε οσες μανουλες εζησαν την απωλεια στη ζωη τους να εχουν σαν οπλο την θεληση. Η θεληση αντλει δυναμη… και η δυναμη κανει θαυματα!!!!
Παντα να κοιταμε μπροστα και να μαθαινουμε να ζουμε μεσα απο τις μαυρες σελιδες της ζωης μας… γιατι στη ζωη δεν ειναι ολα μαυρα…. αλλα πολυχρωμα!
Αποδεχομαι να ζησω ολα τα χρωματα, γιατι καποια πραγματα ισως εχουν λογο να συμβαινουν… η ουσια ειναι οτι καποιες φορες θελουμε να αλλαξουν αλλα δεν αλλαζουν…
Εμαθα να ζω με τον χαμο του, θελησα απο την επομενη κιολας μερα και ευχηθηκα να μεινω ξανα εγκυος.. γιατι τοτε καταλαβα πραγματικα ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ανεκτιμητο πραγμα ειναι να γινεσαι μητερα..!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ότι και να πει κανείς είναι πολύ φτωχό. .. Δύναμη κοπέλα μου να έχεις. Δύναμη. .. Και υγεία να χαρείς την κορούλα σου...
Στην θεση μου εχουν βρεθει πολλες.....εγω το εχασα αρχη στον 3 μηνα....πονουσα αφορητα κ το μονο που ηθελα ηταν να κλαιω κ να μην σηκωθω ποτε απο το κρεβατι....3 χρονια μετα κ αφου εχω δυο υπεροχα κοριτσακια διδυμα το μονο που σκεφτομουν ειναι οτι γυρισε πισω.....ποτε ομως δεν θα το ξεχασω.....στην δικη σου θεση...πολυ δυσκολο....μονο κλαμα μου εβγαινε στα λογια που διαβαζα...ηθελε πολυ δυναμη,μπραβο σου,χιλια μπραβο για την δυναμη κ το κουραγιο σου.....να εισαι καλα κ να χαιρεσαι την οικογενεια σου....ειμαι σιγουρη πως εχεις τον πιο γλυκο φυλακα αγγελο........
ανατριχιασα.....κοριτσαρα μου τα λογια ειναι περιττα....να φτανεις στην πηγη και να μην πινεις νερο.......να εισαι γερη και να χαιρεσαι την κορουλα σου και με το καλο, αν θελεις, να σου ερθουν κι αλλες χαρες στη ζωη σου....εχω 5 παιδακια και νομιζω οτι δε θα ημουν καθο΄λου δυνατη να ζησω κατι τετοιο.....σου βγαζω το καπελο ....και οντως εχετε εναν ομορφο αγγελο να σας προσεχει....μια απορια αυτη η περιτυλιξη δεν φαινοταν πουθενα????σε κανεναν υπερηχο????μονο χαρες απο εδω και περα σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου!!!!!
Είμασταν μαζί σε εκείνο το ταξίδι... Λέγαμε μέρα, μέρα - μήνα, μήνα τις εμπειρίες μας, τις απορίες μας... Αν και δεν καταφέραμε να γνωριστούμε από κοντά (πού θα πάει, θα γίνει κι αυτό) σε νιώθω δικό μου άνθρωπο... Όταν μια μέρα μπήκα στην ομάδα μας και είδα τα άσχημα νέα σου... Τι να πείς σε έναν γονιό που χάνει το παιδί του? Είναι μακράν ο χειρότερος πόνος... Εκλαιγα και σε σκεφτόμουν... Αν κλαίω εγώ που αυτό συμβαίνει "μακρυα" μου, τι να κάνει αυτή η κοπέλα??? Οταν ήρθε ώρα της γέννας μου σε σκεφτόμουν...(όσο απίστευτο κι αν σου φαίνεται...)όχι, από φόβο μην συμβεί και σε μένα ή κάτι τέτοιο, αλλά για το τι περνούσες, όσο εμείς είχαμε χαρές, εσύ ήσουν απαρηγόρητη...Κι έλεγα "γαμώτο! έπρεπε να είμασταν όλες οι μανούλες ευτυχισμένες, αγκαλιά με τα μωρά μας"... Και πολλές φορές κι ας έχουν περάσει 3 χρόνια, μνημονεύω το παιδάκι σου... Ας είναι καλά εκεί που είναι κι ας φυλάει την αδερφούλα του και με το καλό κι αυτό που είναι στο δρόμο... Μπράβο για την δύναμή σου! Σε θαυμάζω και υποκλίνομαι! Σου εύχομαι μέσα απ την καρδιά μου τα καλύτερα!!! Οτι μα ότι τραβάει η ψυχή σου για σένα και την οικογένειά σου!
Σαν σημερα, πριν 11 χρονια ηρθε στον κοσμο το δικο αγγελουδι. Ενα αγορακι, προωρο, που σε λιγες μερες εφυγε απο κοντα μας.Πανταα θα υπαρχει στην καρδια μας και παντα θα θυμαμαι τη μορφη του.Ξερω πως θα ειναι παντα κοντα στις αδερφες του φυλακας αγγελος και ιδιαιτερα στη μικρη, που γεννηθηκε 1,5 χρονο μετα και που του μοιαζει πολυ!Ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος. Δεν ξεχνας αλλα παυεις να πονας τοσο πολυ.Να εισαι γερη και να χαιρεσαι το παιδακι σου
Δεν υπάρχουν λόγια............. Μπράβο σου κοπέλα μου για την δύναμη σου!!!!!!! Να την χαίρεσαι την κορούλα σου και να σου χαρίζει μόνο χαρές!! Είμαι σίγουρη θα είσαι καταπληκτική μανούλα...
respect
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!!!
Στην 1η μου εγκυμοσύνη, γύρω στην 37η εβδομάδα δεν άκουγα την κορούλα μου. Τηλεφώνησα στον γιατρό μου μου είπε να ηρεμήσω, να φάω σοκολάτα κλπ Δυστυχώς δεν την ένιωθα Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα ξανά πολύ τρομαγμένη και μου είπε να πάω στο ιατρείο. Ο γιατρός μου δεν θα ήταν εκεί αλλά θα με έβλεπε ο αντίκαταστατης του. Όταν πήγαμε με τον σύζυγό εκείνος είχε άλλη ασθενή μέσα και η βοηθός του μου πρότεινε να μου βάλει τον απλό καρδιοτόκογράφο που χρησιμοποιουν οι μαίές. Καρδιά πουθενά Γύρισε απλά και μου είπε: Δυστυχώς δεν χτυπάει!!! Βγήκα στο σαλόνι και ουρλιάζα. Μην σας ταλαιπωρώ, τελικά μπήκα στον γιατρό και είδαμε την 1η μου κόρη να κοιμάται και να πιπίλαει το δάχτυλο της Για αυτό τώρα που σε διάβασα έκλαιγα ασταμάτητα Δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου μετά από κάτι τέτοιο Να είσαι, να είστε καλά!! Να χαίρεσαι την κόρη σου!!!
η απωλεια ενος παιδιου σε οποιο σταδιο και αν εισαι ειτε στην αρχη της εγκυμοσινης ειτε στο τελος... ειτε και αν ακομα το ζεις το παιδακι σου και το χασεις παντα συγκλονιζει!!! και εγω ειχα μια απωλεια ευτυχως στην αρχη της εγκυμοσινης στο δευτερο παιδι (και λεω ευτυχως διαβαζοντας την δικια σου ιστορια) εγω δεν το ενιωσα να κοινειται μεσα μου... αλλα ακομα και τωρα οταν κλεινω τα ματια και μενω μονη μου ακουω την καρδια του...συγχαρητηρια λοιπον σε ολες μας που μεσα απο τετοιες εμπειριες συνεχιζουμε και ζουμε και προσφερουμε ειτε στα παιδια μας και δεν το βαζουμε κατω στο να ξανα γινουμε μανουλες!!! <3<3
κορτιτσι μου μονο κλαιω απο την ωρα που αρχισα να διαβαζω! Ειναι αληθεια και εσυ και η οικογενεια σου εχετε ενα αγγελο στον ουρανο! Εχει συμβει και στις 3 φιλες μου η πρωτη το 15/10/2010 η Ειρηνη στον πρωτοτοκο της πηγε να γεννησει και της ειπαν οτι δεν ζει ο ομφαλιος λωρος ειχε σπασει! Η δευτερη 15/10/2011 η Βασω στις 38 εβδ καταλαβε οτι ο γιος της δεν κουνιεται και μια απο τα ιδια! Η τριτη 03/01/2013 η Ελενη 33 εβδ και δεν ενοιωθε το κοριτσακι της! Μεσα σε τρια χρονια θρηνησαμε τρεις φορες τρια διαφορετικα μωρα! Φοβομαστε τοσο πλεον!Ευτυχως την αρχη εκανε η Ειρηνη και περυσι 18/06/2012 εφερ στον κοσμο ενα αγορακι!οποτε σιγα σιγα θα παρουμε και η αλλες σειρα! Ειναι δυσκολο και δεν ξεχνιεται!
γραφεις οσα εχω ζησει κ το ξερεις..τοσα κοινα..2 αγορακια εκει πανω μαζι κ 2 κουκλες που ηρθαν στη ζωη μας να μας γεμισουν κ να μας δωσουν οτι μας στερησαν.συνεχιζουμε να ζουμε συνεχιζουμε χωρις να ξεχναμε!μαζι σου!
STEFY Αγαπουλα μου <3!!!!
Ηταν τέλη Απριλη οταν με την Κλειουλα ανυπομονουσαμε μαζι να κρατησουμε το μωρακια μας στην αγκαλια μας... Σε ολη την διαρκεια της εγκυμοσινης μας μοιραζομασταν τις χαρες τις αγωνιες όλα... Λιγο πριν την τελικη ευθεια και για τις δυο μας ... μπαινω μια μερα στο forum στο θέμα μας... Μανουλες Μαιου 2011 και διαβαζω τα πιο ασχημα νεα που εχω διαβασει ποτε μου... Ημουν η πρωτη που της απαντησε... αν και δεν ηξερα τι να πω ειχα χασει τα λογια μου... Αλλωστε υπαρχουν λογια? Τι λογια να βρεις για να παρηγορησεις μια μανα που χανει το παιδι της πριν καν το κρατησει στην αγκαλια της? Περιτο να πω οτι εγω που γεννουσα σε λιγες ειχα τρομερους εφιαλτες μεχρι να γεννησω... Η ιστορια της Κλειως μας ακομη και σημερα με αγγιζει πολυ. Καθε φορα που θυμαμαι το τι ειχε γινει τοτε τα δακρυα κυλουν ασταμτητα.... Αλλα δοξα το ΘΕΟ τελος καλο ολα καλα. Ετσι πρεπει να σκεφτομαστε. Η Κλειουλα μας εκανε κουραγιο κι ο Θεος την ανταμειψε με μια πανεμορφη κορουλα. Ο Θεος να τους εχει παντα καλα και την Κλειω μας και τον αντρα της και το κοριτσακι τους. Ο αγγελος τους θα τους προσεχει για παντα και θα ζει παντα στις καρδιες ολων μας.
Χιλια χρονια και χιλιες ευτυχιες στη ζωη σας κοριτσι μου, δεν ημουν που δεν ημουν στα καλα μου ξεσπασα με την ιστορια σου, μπραβο για το κουραγιο σου και τη δυναμη που βρηκες να πας μπροστα.....
Κοριτσι μου δεν ξερεις ποσο με συγκλονισες. και εμενα το δευτερο αγορακι μου είχε κομπο στον ομφαλιο λωρο Απο καθαρή τυχη σωθηκε. θυμαμαι τον γυναικολογο κατωχρο θελοντας να μου εξηγησει τι ήταν αυτό, να παιρνει μια τριχα απο τα μαλλια του να κανει ενα μικρο κομπο και να μου λεει :ευτυχως δεν εγινε αυτο..Και να σφιγγει τον κομπο..Μου ειπε οτι ήταν η πρωτη φορα που συναντουσε τον τελειο κομπο σε ομφαλιο λωρο στην καριερα του. Εκτοτε πιστευω ότι ο γιοκας μου εχει εναν αγγελο διπλα του (εκτος απο εμενα) που τον προστατευει. Διαβασα την ιστορία σου και εκλαιγα. Προσπαθουσα να σκεφτω πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν ειχε ζήσει αυτό το υπεροχο αγορακι μου. Δεν μπορεσα καν να το σκεφτω..Σε συγχαιρω για τη δύναμη σου. Να σου ζησει το κοριτσακι σου.
polu sugkinitiko....olh h istoria sou einai akribws idia me tis nufhs mou...to diabazw k anatrixiazw mou erxete sto muolo ekeinh h mera pou htan spiti mou k mou elege oti kati den paei kala kai oti o mpempoulis mas den thn klwtsaei kai dustuxws htan kai giauthn mia kokkinh gramh kai ena telos ths egkumosunhs ths...o mpempoulis mas einai kai autos mazi me ton diko sou ekei psula k mas prosexei mas dinei dunamh!!!!!euxomai kamia manoula na mhn to zei auto...na eisai dunath k ola 8a pane kala apo edw k pera etsi lew k sthn nufh mou!!!!!aggele mas anupsouli mou mou leipei polu!!!!8a se panta sthn kardia mou!!!!!!!!
γλυκια μου δεν εχω λογια να σου πω...πρεπει να εχεις πολυ δυναμη για να αντεξεις κατι τετοιο. Εγω εχασα το αγγελουδι μου ενω ημουν 3 1/2 μηνων εγκυος κ ημουν μολις 18 ετων ειχα ενα κοριτσακι πριν απο το μωρο αυτο κ ηξερα πως ειναι μια εγκυμοσυνη κ να εχεις ενα μωρο, πονεσα παρα πολυ. Εχουν περασει 20 χρονια κ ακομα μου λειπει τετοιες μερες ειναι δυσκολες γιατι Ιουλιος ηταν οταν εμαθα πως δεν χτυπα ποια η καρδουλα του κ δεν θα τον κρατουσα ποτε στην αγκαλια μου. Ενιωσα αδεια δεν ηθελα τιπ. αργησα να το ξεπερασω, ξερω πως κ εγω εχω εναν αγγελο στον ουρανο που μας φροντιζει κ τα αδερφια του, μια κ πριν δυο χρονια απεκτησα το τριτο μου παιδακι, δυο μηνες πριν χασω την μανουλα μου τυχαιο δεν νομιζω?? Τωρα θελω να πιστευω πως η μανουλα μου εκει ψηλα, ειναι κοντα στο μικρο μου κ το φροντιζει. Παντα θα υπαρχου στο μυαλο μας κ την ψυχη μας, να ειμαστε καλα να χαιρομαστε τα παιδακια μας κ σου ευχομαι με το καλο να κρατησεις ενα μωρο ακομα αν αυτο επιθυμεις.
Συγκλονιστικη ιστορια!!!Με συγκινησες πολυ και ευγνωμονω το Θεο ακομα περισσοτερο για το γιοκα μου...Να εισαι γερη για την κορουλα σου!!!!
Περασα επικινδυνο τοκετο.. Γεννα στις 37βδομαδες.. Παρολιγο αποκολληση πλακουντα 2ωρες πριν γεννησω.. Σταθηκα τυχερη ομως.. Μακαρι να υπηρχε τοση δυναμη σε ολες μαμαδες οση η δικη σου δυναμη.. Μπραβο.
θεε μου δεν υπαρχει μια απλη ερωτηση ομως ο γιατροςε δεν το ειδε στον υπερηχο?ευχομαι να ειναι η τελευταια ασχημη στιγμη στη ζωη σας κανενε μωρακι να μην φευγει
ΚΛΕΙΩ ΜΟΥ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΕΝΑ ΤΟ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ... ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ... ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ ΚΥΛΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΚΟΠΟ! ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΖΟΥΖΟΥ ΣΟΥ!!!
Κι εγώ ετσι έχασα το κοριτσάκι μου...τυλίχτηκε παντού με τον ομφάλιο λώρο..πιο πριν από σένα, στο Β τρίμηνο, αλλά για την ίδια αιτία. Μια στις 10Κ περιπτώσεις μας είπαν...τουλάχιστον, άλλα 9.999 έμβρυα τα κατάφεραν γεννήθηκαν και είναι καλά... Τι να σου πω τώρα...κι εγώ στον ουρανό την σκέφτομαι οτι κόβει βόλτες με την πολυαγαπημένη μου γιαγιά. Κι οτι μου την πήρε εκείνη γιατί ήθελε δισεγγονο κ δεν πρόλαβε να το δει στην γη... Εγώ δυστυχώς δεν έχω άλλο...Μετά από ούτε 1 χρόνο που ξαναμεινα, απεβαλα στην 8η εβδομάδα... Περιμένω να ξαναμεινω μήπως και σταθούμε πιο τυχεροί την 3η φορα... ελπίζω να είσαι καλύτερα τώρα πια... Και να προσπαθήσετε και γι άλλο παιδάκι! φιλάκια!
κοριτσακι μου γλυκο ο μικρουλης θα σας βλεπει απο κει ψηλα κ θα ναι περηφανος κ για τους 3 σας!!!!
poly siginitiki i istoria sou para ligo na exana kai ego to koritsaki mou itan omos poly tyxeri anevase palmous giati itan megalos o loros kai ton eixe sfinosi me ton agona tis o giatros m ou eipe kai i paidiatros argotera oti iotan thema lepton na simvi kai episis i pediatros mou eipe oti borouse na genithi me egafolopathia kai na mini kai paraliti kai na tin onomaso tixeroula.tora einai 2.5 minon kai einai ena yperoxo plasmataki na sou zisei i koroula sou kai sou efxomai na kaneis kai agoraki pou na moiazei sto aggelaki sou
το διαβαζω και κλαιω......οποτε διαβαζω τετοιες λυπηρες καταστασεις δεν μπορω να πω καμια λεξη...δεν υπαρχουν λογια....νομιζω πως ο πονος αυτος απλα δεν ''σηκωνεται''.....δεν το εχω ζησει αλλα στη σκεψη και μονο δεν υπαρχουν λογια να εκφρασω αυτο που νιωθω....τι να σας πω......μεγαλο κουραγιο..να στε καλα και να χαιρεσται το κοριτσακι σας!!!
κοριτσακι μπορει ολες οι μαμαδες να φανταζονται την στενοχωρια σου αλλα πιστεψε με μονο αυτη που εχει περασει το ιδιο δραμα με εσενα μπορει να σε καταλαβει!εχασα το νεογεννητο μωρο μου απο μια λοιμωξη του νοσοκομειου!εμεινα αμεσως εγκυος εχω ενα κοριτσακι που το λατρευω αλλα το μυαλο μου δεν φευγει ποτε απο τη Ραφαηλία μου!η ψυχη μου ακομα κλαιει και οσο περναει ο καιρος νιωθω και χειροτερα!ευτυχως ειχα το μεγαλο μου γιο και καταφερα να συνερθω!να ειναι ολα τα παιδακια παντα καλα!!!!!
NA EXEΙΣ ΘΕΛΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ,ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΤΑ ΚΑΦΕΡΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΝΑ "ΞΕΦΥΓΕΙΣ" ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ΟΛΑ ΠΙΟ ΦΩΤΕΙΝΑ.Μαρια Κ. μη το βαζεις ποτε κατω.δεν αλλαζει τιποτα ,δεν γυριζει τιποτα!Μονο μπροστα να κοιτας και θα ερθει ενα μωρο στην αγκαλια σου!Μονο μπροστα ,οτι μας ποναει το κραταμε και μαθαινουμε να ζουμε με αυτο......δυστυχως, αλλα ετσι ειναι το καλυτερο για εμας και την οικογενεια μας!
Σε ευχαριστω πολυ Κλειω μου! Ευτυχως ειχα πολλους ανθρωπους διπλα μου με στηριξαν πολυ και κυριως τον αντρουλη μου. Λενε πως ¨ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ¨...μαλλον εχουν δικιο. Σου ευχομαι τα καλυτερα και πολλα φιλια στη ζουζουνα σου!!! ;)
Με συγκίνησες! Πάντα στις εγκυμοσυνες μου είχα αυτον το φόβο! Ετσι γεννηθηκε και ο γιος μου,με περιτύλιξη στον λαιμό και επίσης τυλιγμένο ποδαράκι!!! Δυστυχως,για σένα τα πράγματα εξελιχθηκαν διαφορετικά.Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα κούκλα μου.Τωρα όμως έχεις την αδερφούλα του.. Η στεναχωρια δεν θα φυγει ποτε και να σου πω μην στεναχωριέσαι,δεν θα αλλάξει τίποτα....Να είσαι πάντα δυνατη,να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και εύχομαι υγεία και ότι άλλο ποθειτε!!!
αχ βρε αγαπη μου....με εκανες να κλαψω...εγω περιμενω το τετερτο παιδακι μου αλλα παντα εχω την ιδια αγωνια.σου ευχομαι να κανεις κιαλα παιδακια και να γεμισει το σπιτι σου χαρα.....πολυ λθπηθηκα για το μωρακι σου....
p.s η φωτο του κειμενου ειναι η φωτο του profil μου εδω και 6 μηνες... ειναι τοσο αδικο για ολες της μανουλες σαν και εμας.
Κλειω μου, να σου ζησει το κοριτσακι σου! να ειναι υγιης και καλοτυχη και να εισαι σιγουρη οτι εχει τον καλυτερο φυλακα αγγελο μαζι της. Σε νιοωθω οσο δεν φανταζεσαι μιας και πριν απο 6 μηνες εχασα και εγω τον γιο μου...το αγγελουδι μου μολις 40 ημερων. Εμενα βεβαια γεννηθηκε προωρακι, παλεψε πολυ και εκεινος και εμεις μαζι του, περασαμε απο 40 κυμματα και μολις ολα αρχισαν να φτιαχνουν και λεγαμε κοντευει ο καιρος να τον παρουμε σπιτι μας, μια λοιμωξη μας τον πηρε μακρια...και εμενα ξανθουλης ηταν ο μικρουλης μου...ειμαι σιγουρη πως τα αγγελουδια μας κανουν την καλυτερη παρεα εκει ψηλα. Μπραβο σου που δεν το εβαλες κατω! Οσο η ζωη μας δειχνει τα δοντια της αλλο τοσο και εμεις πρεπει να της δειχνουμε τα δικα μαs. Δεν σου κρυβω πωs μου λειπει καθε δευτερολεπτο απο τη ζωη μου...οταν εφυγε πηρε μαζι του και την ζωη μου και την καρδια μου μιαs και εκεινοs ηταν και τα δυο. Ειναι σαν να μην ζω...απλα συνεχιζω και αναπνεω...αλλα ταυτοχρονα ελπιζω πως συντομα μια αλλη ψυχουλα θα φωτισει και παλι τη μαυριλα του σπιτιου μαs μιας και οπως ακριβως το ειπες το πιο ανεκτιμητο δωρο του κοσμου ειναι να εισαι ΜΗΤΕΡΑ!!! Να ειστε παντα καλα ολη η οικογενεια και απο εδω και στο εξης μονο χαρες στο σπιτι σας! Σε φιλω!
κλειω μου θυμαμαι οταν διαβασα την ιστορια σου ποσο πολυ εκλαψα και δεν ηξερα τι να σου πω.σε θαυμασα γιατι εχεις πολυ δυναμη μεσα σου,γιατι προχωρησες μπροστα.ο φυλακας αγγελος σας σας προσεχει ολους απο εκιε πανω και κυριως την ομορφη αδερφη του.αυτο το μωρο νομιζω το αγαπαμε ολες(αν οχι ολες οι περισσοτερες).σου χρωστουσε η ζωη την ευτυχια και τωρα την εχεις. σ αγαπω πολυ.
Ax βρε Κλειω...δεν την ξεχναω την ιστορια σου.Και ποσο χαρηκα που ηρθε η μικρη στην ζωη σας να την γεμισει με χαρες. Να ειστε γεροι ολοι σας και ευτυχισμενοι παντα! <3
Πως να μη συγκινηθεις;;να μην κλαψεις με αυτη την ιστορια;;;;κοντεψα να χασω τον μπουμπουκο μου απο αλλη αιτια,αλλα διαβαζοντας την ιστορια σου οι αναμνησεις ξαναγυρισαν(οχι οτι ξεχασα εστω κ στιγμη ολα αυτα που εζησα...κ κυριως την αγωνια να βγει ζωντανο το αντρακι μου)...να εισαι παντα καλα να χαιρεσαι το κοριτσακι σου κ να θυμασαι το αγγελουδακι σου...
με συγκινησες πολυ!!!!ευχομαι να εισαι παντα καλα εσυ και η οικογενεια σου!!!!
Μπραβο σου βρε κοριτσι που εισαι τοσο δυνατη. RESPECT.
ειμασταν μαζι σε εκεινη την εγκυμοσυνη συζητουσαμε τον ερχομο των ζουζουνιων μας και καναμε ονειρα! οταν το εμαθα ενιωσα την απωλεια σαν να ηταν η αδερφη μου.. ομως η Κλειω ειναι ο πιο θετικος ανθρωπος που ξερω πηρε δυναμη απο το αγγελουδι της και προχωρησε και μας εδειξε οτι στη ζωη πρεπει να συνεχιζουμε.. Κλειω ο γιος σου σας προσεχει απο κει που ειναι ευχομαι τα καλυτερα για την οικογενεια σου και ΧΑΙΡΟΜΑΙ τοσο πολυ που ειμαι στη ζωη σου για 1002 λογους... σε αγαπω πολυ ♥
εχω ανατριχιασει...δεν θελω να σχολιασω κατι!να εισαι καλα εσυ κι η οικογενεια σου
Όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες ευχαριστώ το θεό που δεν με άφησε να εναντιωθώ στον γιατρό μου όταν μου είπε καισαρική γιατί ο μικρός μου ήταν 2 φορές τυλιγμένος με το λώρο.. Μα χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και είμαι σίγουρη οτι ο μικρός σας προσέχει από ψηλά..Μαζί με όλα τα αγγελάκια...
Κλειω μου, οσες φορες και να διαβασω την ιστορια σου, παντα συγκινουμαι. Από τοτε που διαβασαμε - όλες στο φορουμ - τα άσχημα μαντατα, κλαψαμε μαζι σου, στεναχωρεθηκαμε, και σε θαυμασαμε πραγματικα για το πόσο δυνατη ειχες φανει, πώς καταφερες να ξανασταθεις ορθια. Οταν εμαθα για την νεα σου εγκυμοσυνη συγκινηθηκα περισσοτερο απο οταν εμαθα για τις δικες μου εγκυμοσυνες. Γλυκεια μου, σου ευχομαι καθε στιγμη σου με την κουκλαρα κορη σου να ειναι υπεροχη, και να μπορεσετε να της χαρισετε κ άλλα αδελφακια οταν το επιθυμησετε!
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, ακόμα και αν δεν μπορούμε πάντα να τα κατανοήσουμε ή αν ελοχεύουν αβάσταχτο πόνο. Το ίδιο ακριβώς περιστατικό συνέβη στο στενό μου περιβάλλον και η πρώτη μου αντίδραση όταν έμαθα τα νέα ήταν, που είναι ο Θεός και γιατί έπρεπε να επιλέξει αυτό το αθώο πλασματάκι. Πίστευα και ακόμα πιστεύω πως η απώλεια ενός παιδιού δε μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη απώλεια.Μετά, συνειδητοποίησα πως η ζωή μπορεί να γίνει εξαιρετικά δυσάρεστη, αλλά κάποια στιγμή ανταποδίδει με τεράστια ευτυχία αυτούς που πόνεσε. Μπράβο κορίτσι μου που συνέχισες και έφερες στον κόσμο το κοριτσάκι σου, μακάρι να είναι γερή πάντα και να τη γεμίσεις με διπλή αγάπη!
"Λεπτή κόκκινη γραμμή" πόσο δίκιο έχεις... επέμενα να τον γεννήσω με πρόκληση στη 38η εβδομάδα... Μετά από 12 ώρες τοκετού τον βγάλαμε με καισαρική... τυλιγμένος 3 φορές στο λαιμό, 1 φορά κάτω από τον ώμο και 2 φορές στο σωματάκι του... στο τσακ τον προλάβαμε!!!!
Εκλαψα με αυτά που γράφει. Λυπάμει τόσο πολύ για το μωράκι σου αλλά χαίρομαι που μπόρεσες να κοιτάξεις μπροστα. Να είστε καλά εσύ και ο άντρας σου να χαίρεστε το κοριτσάκι σας και το μικρό σας αγγελούδι να σας προσέχει.
Τα ιδια περασαν κ η κουμπαρα μου που μια μερα πριν την καθορισμενη καισαρικη της το κοριτσακι της εφυγε κ εγινε ενας αγγελος...Λιγους μηνες μετα ομως ηρθε στη ζωη τους ενα δευτερο κοριτσακι που τους γεμισε ευτυχια!!Θεληση θελει κ ελπιδα...Μπραβο που τα καταφερατε!!!
Δεν υπάρχουν λόγια να πεις σε τέτοιες περιπτώσεις! Η ιστορία σου με έκανε να συγκινηθώ τόσο πολύ, ίσως γιατί και ο μικρός μου είχε τυλιχτεί με τον ομφάλιο λώρο και τον πρόλάβαμε με τη παρέμβαση του γιατρού (και πάνω απ' όλα του Θεού). 'Ηρθε στον κόσμο στις 37 βδομάδες με καισαρικη. Σου εύχομαι να χαίρεσαι την κορούλα σου, και εκείνη εσένα και να σας χαρίζει ο Θεός πάντα υγεία! Υγεία και ευτυχία!