Ο Αρχέλαος έγινε 7 μηνών!

7 μηνών έγινες και δεν σε χωρά ο τόπος! Πώς μεγάλωσες τόσο γρήγορα; 

Τι να πρωτογράψω για εσένα, καρδούλα μου χαμογελαστή; Είσαι ένα μούρλια μωρό! Το χαμόγελό σου (με δύο δόντια παρακαλώ) κλέβει καρδιές και το χαρίζεις απλόχερα σε όποιον σε κοιτάξει ή σου μιλήσει.

Είσαι τόσο γλυκός και τόσο καλόβολος! Ώρες ώρες σε κοιτάζω, ανθρωπάκι μου και δεν πιστεύω ότι είσαι τόσο μωρό! Λες και είσαι «μεγάλος» κλεισμένος σε τοσοδούλι σώμα (καλά, όχι και τόσο τοσοδούλι… ρούχο για ρούχο δεν έχεις αφήσει να μην σου κοντύνει σε χρόνο dt)

Ξέρεις, το λέμε και το ξαναλέμε με τον μπαμπά σου: δεν περιμέναμε να γεμίσει κάθε εκατοστό της καρδιάς μας τόσο σύντομα! Να γίνεις ένα με την υπόλοιπη οικογένειά μας τόσο μα τόσο γρήγορα.

Είσαι ο μικρός στριφογυρίστρας, αφού τριγυρνάς σε όλο το σπίτι ψευτομπουσουλώντας. Και σαν να άρχισες δειλα δειλά να λες τις πρώτες σου λεξούλες. Το «μπαμπά» το ακούσαμε ήδη και ας μην το λες -ακόμα- συνειδητά. Και κάνεις καμιά φορά και «γεια σου»

Διαβάζω ξανά τις σειρές που έγραψα μέχρι εδώ και λέω, πάει, θα με περάσουν για τρελή και αλλοπαρμένη με τόσα ζουζουνιάρικα που έχω γράψει για σένα. Μα αφού έτσι είναι! Ένα θέμα είχαμε μόνο: το μπάνιο! Έκλαιγες πολύ. Αλλά με τη βοήθεια των κοριτσιών που διαβάζουν το eimaimama το λύσαμε και αυτό (σημειώστε σε περίπτωση που έχετε το ίδιο: μας βοήθησε το χλιαρό προς κρύο νερό -ναι ναι!- και το μπανάκι παρέα με την αδερφή του. Κιχ δεν έβγαλε τόσο αυτός, όσο και η Αθηνά, η οποία γκρίνιαζε μόνο την ώρα του ξεβγάλματος του μαλλιού. Τώρα για να δώσει το καλό παράδειγμα ως μεγάλη αδερφή, μην σας πω το απολαμβάνει. Σιγά μην κλάψει όπως το μωρό, παπαπα)

Γιε μου, μόλις πριν λίγο φτάσαμε στο σπίτι μας στην Αθήνα από τη Χαλκιδική… Ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο (πόσο υπέροχα είστε η αδερφή σου και εσύ στο ταξίδι!), οπότε καταλαβαίνεις την κούραση όλων μας. Η μαμά έχει εκτός των άλλων και έναν ηλίθιο φρονιμήτη που την ζορίζει εδώ και δυο μέρες με πόνο τρελό. Όμως όσο κουρασμένη και αν είμαι -και πονεμένη! και πονεμένη!- δεν μπορούσα να μην γράψω έστω αυτές τις λίγες γραμμές με αφορμή τα 7α μηνο-γενέθλιά σου.

Πριν 7 μήνες σε κράτησα στην αγκαλιά μου, ένα σαμιαμιδάκι τόσο δα. Και τώρα… κοίτα πόσο υπέροχος είσαι!

(χρωστάω φωτο με το αυτοκόλλητο «7 months», υπόσχομαι να σε φωτογραφίσω αύριο!)

Έτσι απλά, λιτά και… πονεμένα… ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!