Μεγαλώνοντας πλάι σε μια μαμά με διπολική διαταραχή
Δεν εχει σημασια το πως με λενε, ουτε βεβαια ξερω γιατι θελω να σας αφηγηθω την ιστορια μου… Ειμαι σχεδον 34 και διαβαζοντας την ιστορια καποιας κοπελας που εχει χασει την μητερα της, θελησα να σας κανω γνωστο πως υπαρχει και μια αλλη μεριδα παιδιων: αυτα που χανουν τους γονεις τους πολλες φορες…. που ζουν καθε φορα ενα μικρο θανατο!!!!
Η μητερα μου πασχει (με διαγνωση απο τοτε που γεννηθηκα) απο διπολικη διαταραχη ή αλλιως μανιοκαταθλιψη. Πολλα χρονια…. Πολλες δυστυχως ασχημες ιστοριες…. Ψυχιατρεια, φαρμακα…. και η μαμα μου παντα σε μανια μαζι μου!
Ποτε δεν καταλαβα γιατι… ενω οταν ηταν σε ελεγχομενη κατασταση ηταν ολα πολυ ομορφα!! Μια στοργικη και δοτικη μανα για μενα και τον αδερφο μου… Λατρεια μεγαλη με τον γιο μου, μα παντα οταν ερχοταν εκεινη η κακια στιγμη, εγω ημουν αυτη που εφταιγε για ολα!!! Και εγω καθε φορα… ζουσα εναν μικρο θανατο!!! Πενθουσα για τα χαμενα παιδικα μου χρονια… για την μανα που ηθελα αλλα δεν ειχα ποτε… και παλι γινομουν το μικρο κοριτσι που εμενε μονο του…
Οι γονεις μου χωρισαν οταν εγω ημουν 3 και ο αδερφος μου 1 ετους μολις. Βλεπετε αμεσως φανηκε το προβλημα της. Σε καμια περιπτωση δεν συμφωνω στην επιλογη του πατερα μου και των δικων του, ισως αν τοτε την ειχαν στηριξει, τα πραγματα να ηταν καλυτερα για ολους…
Και καπως ετσι ξεκιναει ο Γολγοθας μου. Ορφανοτροφειο, δευτερος γαμος και για τους δυο γονεις, ξυλοδαρμοι απο την μητρια μου, ναρκωτικα για τον αδερφο μου… και ενα σωρο λαθη απ’ ολους εις βαρος μας! Και μεσα σ’ ολα αυτα, μια μανα αρρωστη… που ξεσπα, θυμωνει, καταριεται ακομα και τα ιδια τα παιδια της!! Ναι… Η λογικη μου το ξερει… η ψυχη μου ομως πως να μην πονα;
Παρολα αυτα, το 2007 παντρευτηκα… καταφερα να βρω τον ανθρωπο που μου προσφερει οτι στερηθηκα, αγαπη και ασφαλεια!! Εχουμε ενα αγορακι 4,5 χρονων και ειμαστε πολυ ευτυχισμενοι!!!
Εμενα ομως παντα θα μου λειπει η μανα μου… πριν λίγες ημερες ειχαμε την τελευταια υποτροπη της, μετα απο αρκετα χρονια… Δεν μου μιλα! Μου τα ειπε ολα πανω στην κριση της… λογια που και εναν τοιχο θα εσπαγαν…
Ενας χαμος!!!!! Λογια, φασαριες, απειλες!!! Ομως τωρα δεν ειμαι μονη μου, τι να κανω; Ο αντρας μου και ολοι απεξω το βλεπουν με την λογικη… αστην, μην ασχολεισαι!!! Μπορω; Το παιδι μου; Τι θα του πω; Τιποτα… Δεν θα θελα ποτε να πληγωθει, ειναι η γιαγια του!!!!
Ειπε πως θα φυγει απο την Αθηνα…. παλι ενας μικρος θανατος για μενα!!!!! Και μετα τι; Παλι απο το μηδεν!!!!! Πληγες που δεν κλεινουν κι ας ξερεις πως ειναι αρρωστη… ειναι η μανα σου!!!
Παρακαλω τον Θεο να ειναι καλα, δεν θα αποφασισω ομως ποτε για το τι με ποναει λιγοτερο…. Κοντα της και αρρωστη ή μακρια της και καλα;
Ευχομαι να μπορεσω να γινω για το παιδι μου, η μανα που ηθελα και στερηθηκα να εχω!!!! Του δινω ολη μου την αγαπη και αυτην που εγω δεν πηρα!!!! Ελπιζω μια μερα να τον καμαρωσω σωστο ανθρωπο!
Γιε μου σ’ αγαπω οσο τιποτα αλλο!!!! Οσο για τον αντρα μου…. τον ευχαριστω που με αγαπαει γι αυτο που ειμαι!!! Ετσι πληγωμενη αλλα γεματη αγαπη!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
...θα πω κατι που ισως θα φανει ξένο.... ας αποκολληθούμε απο τον μπαμπα και τη μαμα.... δεν μπορει να μας καθοριζει ολο αυτο και να μην ζουμε την ζωη μας σαν μοναδικοι στο κοσμο... με την νεα μας ζωη (οικογενεια δικια μας πλεον) .... θελει λιγο δουλεια και ισως ακουγεται σκληρο, ομως δεν επιτρεπεται να χανουμε εκτος απο τα παιδικα μας χρονια και τα υπολοιπα της ζωης... σας παρακαλω δειτε το και αυτο και σιγουρα οι ειδικοι πάντα βοηθουν .... ακομα και ενα βιβλιο μπορει να βοηθησει
Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που περνάς καθώς πάσχει ο πατέρας μου από διπολική διαταραχή . Η μητέρα μου τον φροντίζει όλα αυτά τα χρόνια και διατηρείται σε όσο καλύτερη κατάσταση μπορεί κάνοντας όμως ακόμα υποτροπές με ό,τι αυτό περιλαμβάνει . Έχω και εγώ ένα αγοράκι βρέφος και πρόσφατα μας εγκατέλειψε ο μπαμπάς του αφού ανακάλυψα τα ψέμματά του τζόγο , χρέη κτλ . Ο μόνος λόγος που στα γράφω όλα αυτά είναι για να σου δείξω ότι υπάρχουν και χειρότερα , τουλάχιστον έχεις ένα στήριγμα , έναν άνθρωπο που σε αγαπάει . Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου τα καλύτερα και κράτα και από τη μαμά σου τις καλές στιγμές , δε φταίει εκείνη για αυτά που περνάει ...
Γειά σου και συγχαρητήρια που πήρες την απόφαση να γράψεις για κάτι τόσο προσωπικό. Η δική μου μητέρα πάσχει απο ψυχωτική συνδρομή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο σπίτι δημιουργούνταν επεισόδια κάθε φορά που πάθαινε κρίσεις. Ο πατέρας μας στάθηκε βράχος και δεν σκέφτηκε ποτέ να εγκαταλέιψει την οικογένεια μας. Η μητέρα μου δεν δέχθηκε ποτέ να πάει σε γιατρό παρόλο που καταλάβαινε ότι είναι άρρωστη κυριώς γιατί πίστευε ότι θα στιγματιστεί. Και εγώ και τα αδέλφια μου ωριμάσαμε γρηγορότερα απο ότι έπρεπε . Δεν έζησα ποτέ ήρεμα παιδικά χρόνια ούτε την ξενασιά της εφηβείας και της φοιτητικής ζωής. Είμαι μητέρα και ζω στο εξωτερικό και στη δεύτερη γέννα μου χρειάστηκε να κάνω καισαρική. Οι γονείς μου ήρθαν για να βοηθήσουν όμως η μητέρα μου ηθελημένα ή μη΄, έκανε ένα απο τα χειρότερα ξεσπάσματα. Έφυγαν άρων άρων και μετά απο ημέρες νοσηλεύτηκε και εγώ βρέθηκα αντιμέτωπη με μια καταστάση στην οποία έπρεπε για ακόμα μια φορά να σταθώ στα πόδια μου αγωνιώντας τόσο για τα το εαν θα καταφέρω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των δύο μου παιδιών όντας χειρουργημένη, όσο και για όλα όσα συνέβαιναν στην μητέρα μου. Τα συναισθηματά μου είναι ανάμεικτα, αγαπώ τη μητέρα μου κατανοώ ότι η ψυχική ασθένεια οφείλεται στη παράλογη συμπεριφορά της, προσπάθησα πολύ να τη πείσω κατά το παρελθόν να ακολουθήσει ιατρική και φαρμακευτική αγωγή όμως εκείνη αρνούνταν, όπως και συνεχίζει να κάνει. Έχω αφιερώσει πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου τόσο εγώ όσο και τα αδέλφια μου και ο πατέρας μας στην ασθένεια της μητέρας μου. Η άσχημες στιγμές είναι περισσότερες απο ότι οι όμορφες. Δεν θα σου δώσω μια σαφή απάντηση στα ερωτηματά σου γιατί προσωπικά πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος αποφασίζει και γνωρίζει ποια είναι τα οριά του. Οι πληγές δεν θα κλείσουν γιατί όπως μου είπε και ένας γιατρός μαζί με τον ασθενή υποφέρουν και οι άλλοι γύρω του. Επειδή όπως ακριβώς είπες κάθε φορά είναι ένας μικρός θάνατος, προσπάθησε να επικεντρώνεις το μυαλό σου σε όλα τα καλά και όμορφα που έχεις στη ζωή σου. Και προσπάθησε να αναπληρώσεις αυτό το κενό μέσα απο όσα προσφέρεις στο παιδί σου. Πιστεψέ με λειτουργεί σαν βάλσαμο στην δική σου ψυχή.
Εγω δεν μπορω να κρίνω,αλλά όταν πονάς μόνο εσύ ξερεις εγω Σου εύχομαι να είσαι καλα με την οικογένεια σου καλή δύναμη!
ΣΑ Ν'ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ....Μπορεις να επικοινωνησεις μαζι μου??
Προσωπικα θα σου έλεγα μακριά κι αγαπημένες, μακριά και δημιουργικά, μακριά και κοντά στο παιδάκι σου που σε έχει απόλυτη ανάγκη! Καλή δύναμη
Arxika na zitisw sugnwmi gia ta greeklish alla vriskomai ekswteriko auti ti stigmi k den uparxoun ellinika sto pliktrologio. Eimai 27 etwn simera k exw dipoliki mitera.Pistevw oti palevei me tin astheneia apo polu mikri ilikia alla i diagnwsi egine to 2007 otan emfanistikan ta prwta epeisodia manias.Den iksera k den katalava apo pou mas irthe...Nomiza oti auto itan oti xanw ton mono diko mou anthrwpo pou exw dipla mou.Oi dikoi mou xwrisan otan imoun 7,o pateras mou alkoolikos k afantos.Exw mia mikri adelfoula tin opoia uperlatrevw k pasxei apo noitiki usterisi,simera einai 15.Genika eimai dunato atomo,me kanane oi katastaseis diladi,k den mou aresei na klaigomai alla uparxoun kapoies stigmes pou apla "prepei" na ta peis kapou...Pleon zoume xwrista egw Ellada k i mitera mou me ti mikri sto ekswteriko.Hrtha na tis episkeftw k niwthw tromeres tupseis giati metraw tis meres pou tha gurisw stin Ellada sto spitaki mou sti zwi mou k stin isuxia mou.Akougetai polu egwistiko k skliro alla einai i alitheia.Me ponaei na vlepw ti mitera mou etsi,me ponaei pou arpazetai sunexws mazi mou,me ponaei na vlepw auti ti kapote toso dunamiki gunaika pou toso thaumaza otan me megalwne moni tis na ti vlepw na einai arnitiki sta panta k na kleinetai ston eauto tis mesa se ena spiti oli mera,me ponaei otan me antimetwpizei san antipalo,me ponaei na zw sunexws me enan fovo mi kopsei tin agwgi pou pairnei k kanei kako ston eauto tis.Ekane to 2010 mia apopeira autoktonias k otan tis zitisa na mou uposxethei oti den tha to ksanakanei i apantisi itan "oxi".Kata kairous stamataei apo moni tis tin agwgi pou pairnei me apotelesma na erthei i stigmi tis ekriksis k na kataliksei gia alli mia fora se kapoio psuxiatreio.Akoma k simera isxurizetai oti den xreiazetai ta farmaka k oti einai kalutera xwris auta.Einai upervolika kleisti k opoios k an epixeirisei na milisei gia to provlima mazi tis kataligei se tsakwmo k ustera sti mavri lista...Xairomai pou diavasa edw oti uparxoun atoma pou milane anoixta gia to ti tous sumvainei k prospathoun na zisoun me auto k to apodexontai.Makari na itan etsi k i mitera mou k na afine ta atoma pou tin agapane na einai dipla tis k na ti voithisoun.Tha ithela toso polu na mporousa na milisw anoixta mazi tis xwris na arpaxtei mazi mou,pistevw tha mas voithouse k tis duo auto.Den exw kanei diki mou oikogeneia k enw twra niothw oti exw vrei ton katallilo anthrwpo fovamai para polu.Fovamai mi vrethoun ta paidia mou stin idia thesi k ustera fovamai mipws k den mporesw na dothw oloklirwtika sti diki mou oikogeneia ap ti stigmi pou exw mia mitera dipoliki k mia adelfoula me noitiki usterisi.Poios me xreiazetai perisotero?Euxomai polles stigmes xaras k dunami se olous.
Η ελπιδοφορα πλευρα για τους ασθενεις με διπολικη διαταραχη Προσωπικα μαχομαι 36 χρονια τη μανιοκαταθλιψη.Αυτα τα χρονια εζησα καλα,δημιουργησα,εκανα οικογενεια,δουλειες,αγωνιστηκα , παλεψα με την αρρωστια και τη νικησα.Μεγαλωσα ενα γιο που σημερα ειναι 24 χρονων και ειναι περηφανος για τη μανα του.Η μανιοκαταθλιψη παλευεται,μπορεις οταν την αποδεχτεις να ζησεις εσυ και οι γυρω σου καλα μ'αυτην,αρκει να υπαρχει οικογενεια,αγαπη,προνοια,αποσυλοποιηση.Να εκλειψει ο ρατσισμος και τελος το περισσευμα του μυαλου μας ειναι το προβλημα,οχι η ελειψη του,γι αυτο και γεννηθηκαν ανα την ιστορια τοσες μεγαλες ιδιοφυιες μ'αυτην. Επιτελους μιληστε ελευθερα.Μια αρρωστια ειναι κι αυτη.
Εγώ έκανα το λάθος να παντρευτώ γυναίκα με μανιοκατάθλιψη. Χόρτασα ξύλο, προσβολές, απειλές με μαχαίρι και όπλο, οικονομική εξαθλίωση, εξευτελισμούς και τελικά κέρατο. Όλα λέει τα κάνει πάνω στα νεύρα της αλλά με αγαπάει. Όλα τα ανέχτηκα ακόμη και στο κέρατο την συγχώρεσα επανειλλημένως. Όμως δεν πήγαινε άλλο. Να σε κερατώνει και να λέει ότι δεν έκανε τίποτα ενώ την έπιασες στα πράσα πάει πολύ. Ο Θεός ας την λυπηθεί. Εγώ δεν αντέχω άλλο. 17 χρόνια είναι αρκετά. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω για το καλό της θα ήταν να πάω σε εισαγγελέα και να μπει σε ψυχιατρικό ίδρυμα για να έχει μια ελπίδα να μπει σε σειρά με την θεραπεία της. Αλλά μόνον εγώ το θέλω και κανείς από το σόϊ της. Ας ζήσουν αυτοί μαζί της έτσι. Εγώ κατέστρεψα τη ζωή μου μαζί της. Ευτυχώς ήμουν αρκετά σώφρων και δεν έκανα παιδιά μαζί της. Αλλά όχι τόσο ώστε να απομακρυνθώ εγκαίρως.
είμαι 39 ετών πατέρας δύο παιδιών..γιατρός στο επάγγελμα..είμαι διπολικός εδώ και πάρα πολλά χρόνια..το ίδιο και ο πατέρας μου...πέρασα άσχημα παιδικά χρόνια , αν και η μητέρα μου πέρασε ακόμη χειρότερα.. θα ήθελα να σας πω κάποια πράγματα τα οποία έχω διαπιστώσει και με τις δύο ιδιότητες μου..πρώτα πρώτα να σας βεβαιώσω ότι δεν μεταδίδεται από γεννιά σε γεννιά...δεν είναι γενετική πάθηση.. δεύτερον να σας βεβαιώσω ότι πάρα πολλοί πάσχοντες ,όπως και πολλά από τα άτομα απο το περιβάλλον τους , χρησιμοποιούν την πάθηση αυτή ως δικαιολογία... Η αλήθεια είναι διαφορετική..για τον πάσχοντα είναι μια καθημερινή αγωνία και ένας καθημερινός γολγοθάς...για αυτούς που το παλεύουν τουλάχιστον.. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ.. το γιατί εγώ είμαι διπολικός δεν το γνωρίζω...ξέρω με βεβαιότητα όμως , ότι αυτό που διέλυσε την εύθραυστη ισορροπία που υπήρχε μέσα , ήταν η συμπεριφορά του πατέρα μου.. αν ήταν η μητέρα μου διπολική και όχι ο πατέρας μου, δεν θα τα είχα καταφέρει... ο διπολικός είναι σαν τον φούρνο που έχει χαλάσει ο θερμοστάτης του..άλλα φαγητά τα καίει και άλλα τα αφήνει άψητα.. μπορείς όμως να το ελέγξεις...ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ.. τις φάσεις μανίας μου τις χρησιμοποιώ δημιουργικά...την κατάθλιψη την περιμένω να έρθει..ξέρω σε τι είμαι ευαίσθητος και τα αποφεύγω.. ακόμα και αν το επεισόδιο έρθει , βασίζομαι σε όσα έχω πετύχει, τους ανθρώπους που έχω βοηθήσει και κυρίως στα παιδιά μου..αν χρειαστεί και στα φάρμακα..τα παιδιά μου μεγαλώνουν ομαλά..μέχρι τώρα..δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι..για το μέλλον..όσον αφορά τον πατέρα μου , η επαφή του με εμένα και τα παιδιά μου περιορίζεται στις στιγμές που εγώ κρίνω ότι είναι λειτουργικός..προσπάθησε να με θυματοποιήσει στην αρχή , να με κάνει να νιώσω ενοχές..όταν είδε ότι είμαι σταθερός στους κανόνες που είχα θέσει , υποχώρησε..δέχτηκε ακόμα να πάρει και φαρμακευτική αγωγή.. έτσι είμαστε όλοι κερδισμένοι..εκείνος νιώθει λίγο καλύτερα με τον εαυτό του.. η μητέρα μου που έχει υποφέρει τόσο πολύ δίπλα του , βρήκε επιτέλους λίγη γαλήνη στη ζωή της.. τα παιδιά μου βλέπουν τον παππού τους και μαθαίνουν ότι μπορεί να τους διδάξει..όσο για μένα όταν έρχεται το σκοτάδι στην ψυχή μου και ο θάνατος φαντάζει λύτρωση, αντλώ δύναμη από όλα όσα έχω πετύχει, μικρά και μεγάλα , και περιμένω το επόμενο γεγονός που θα πυροδοτήσει την φάση μανίας μου και θα μου επιτρέψει να προχωρήσω μπροστά..κοπιώδης αγώνας η πάλη με τον εαυτό σου , αλλά αξίζει τον κόπο..πιστέψτε με.. Όσο για την κυρία που απατούσε τον σύζυγο της...αυτό δεν ήταν απότοκο της ασθένειας της..κακός χαρακτήρας , χειριστικός και εγωκεντρικός , όσο και αδιάφορος.. "κοιτάξτε με είμαι άρρωστη, συγχωρήστε μου τα πάντα.."...
συγκλονιστικό, κατάθεση ψυχής, σας σέβομαι απόλυτα κύριε...
Πιστευω οτι αν ολοι οι διπολικοι καταλαβαιναν οσα εσεις σε λιγα χρονια ισως δεν υπηρχε αυτη η ασθενεια!! Συγχαρητηρια. Αξιζετε καθε σεβασμο...
ειμαι 37 ετων...εχω διπολικη διαταραχη...ετσι ειπαν οι γιατροι ...απο τα 21 μου χρονια...μια χαρα με στηριξε το περιβαλον μου...οι γονεις και η αδερφη μου...εχω κανει 3 αποπειρες αυτοκτονιας ανεπιτυχως οπως καταλαβαινει κανεις...ηθελα πολυ να πεθανω και ενιωθα αγαλιαση στην ιδεα οτι θα λυτρωνομουν απο ολη αυτην την ταλαιπωρια που περνουσα...τωρα τα τελευταια 3 χρονια ειμαι μια χαρα χωρις κανενα επεισοδιο...και γενικα βρησκομαι σε μια αρκετα ικανοποιητικη ψυχολογια θα ελεγα..οσο κρατησει καλα θα ειναι...αλλα νομιζω οτι καποια στιγμη θα με ξαναεπισκεφτει καποιο επεισοδιο...αν και το απευχομαι βεβαια...ειμαι μονος στην ζωη...εργενης...και βασικα ετσι θα μεινω συνειδητα...εκτος και ημουν σιγουρος οτι τα παιδια που θα εφερνα στον κοσμο θα ηταν υγειη...ποσες ειναι οι πιθανοτητες οταν εισαι διπολικος να φερεις στον κοσμο παιδια που θα νοσισουν και εκεινα..??..νομιζω οτι αν κανω παιδια θα εχουν τις διπλασιες πιθανοτητες να νοσισουν και αυτα..απο οτι αν ημουν υγειης..!!ετσι δεν ειναι..??..αλλα διαβαζω εδω ολοι κανουν παιδια αβερτα και δεν τρεχει και τιποτα...και μετα τρεχουν ολοι μαζι και δεν φτανουν...ετσι νομιζω εγω...δηλαδη να κανω παιδια να διαιωνισω την αρρωστια μου και την παλαβωμαρα μου...αν ειναι ετσι..αστο καλυτερα..καλυτερα γεροντοπαληκαρο..μα ουτε πρωτος ουτε και τελευταιος...ειμαι σκληρος μαλλον αλλα βασικα ειμαι σκληρος πρωτα με τον εαυτο μου...και δεν μου πεφτει λογος τι κανει ο καθενας...μια χαρα περναει κανεις παντως και με διπολικη διαταραχη δεν ειναι και τοσο τραγικα τα πραγματα...οπως τα περιγραφουν τα αλλα παιδια εδω μεσα...ναι πονας...αλλα ο πονος σε κανει και ανθρωπο...
καλησπέρα Ελ. μην αισθάνεσαι άσχημα για τις σκέψεις σου. είμαι 29 ετών και η μαμά μου πάσχει από διπολική πολλά χρόνια, πριν από τη γέννηση μου. τους ίδιους φόβους τους έχω και εγώ. ετοιμάζομαι να κάνω οικογένεια και φοβάμαι μην βγάλω τα δικά μου απωθημένα στα παιδάκια μου ή στον άντρα μου. Ακόμα και τώρα, μετά από χρόνια ψυχοθεράπειας προσπαθώ να βοηθήσω τη μητέρα μου αλλά μάταια.. χάσαμε κ το μπάμπα μου πρόσφατα κ η μάμα μου ξανά έπαθε κρίση. έχω δοκιμάσει τα πάντα.. το θέμα είναι να είσαι κοντά στη μητέρα σου αλλά πρώτα στο παιδάκι σου.. διότι αυτό το αγγελόυδι δεν φταίει σε κατι. και αν αφήσεις τη μάμα σου να φύγει εκτός αθηνων δεν σημαίνει ότι είσαι 'κακή' κόρη. όσο άρρωστος και να είναι ο άλλος κάνει τις επιλογές του. Δεν φταίνε οι μαμάδες μας αλλά δε φταίμε κ εμείς. κάποια στγμή όσο σκληρό και αν είναι πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. κάνουμε ότι μπορούμε, ανάλογα με τις αντοχές μας κ το τι έχουμε βιώσει. ο καθένας αντιλαμβάνεται την έννοια αγάπη διαφορετικά. σαφέστατα και αγαπάμε τις μαμάδες μας αλλά ο καθένας το δείχνει μεχρι εκει που αντεχει. και μην ξεχνάμε οτι πρέπει να προφυλάξουμε τη δική μας ψυχική υγεία. και για να γίνει αυτό πρεπει να είμαστε σκληροι καποιες στιγμές.. οσό για το παιδάκι σου είμαι σιγουρη ότι θα είσαι υπέροχη μανούλα. και αν θα σε κοιτάξει ή όχι στο μέλλον δε θα πρέπει να σε νοιάζει προς το παρόν. θα γίνω λίγο μακάβρια αλλά δε ξέρουμε αν αυριο ζούμε.. ζήσε λοιπόν την κάθε στιγμή με την οικογένεια σου, στήριξε τη μαμάκα σου αλλά σε σημείο που να μη δημιουργήσεις θέμα με την νέα σου οικογένεια και έχε πίστη! ποτε δεν ξέρεις τι ξημερώνει αυριο! ευχομαι σε όλους να είστε υγιης και παντα χαμογελαστοι
καλησπέρα. εγώ είμαι 53 χρ. έχω 2 παιδιά και 1 εγγονό από την κόρη μου. στα παιδικά μου χρόνια έχω υποστεί πολύ μεγάλη ψυχολογική βία και πόνο από μη διαγνωσμένα ψυχ. προβλήματα των γονιών μου. έφυγα νωρίς από το σπίτι μου (παντρεύτηκα) γιατί δεν άντεχα να ζήσω εκεί. τα πρώτα χρόνια θυμόμουν τα παιδικά μου χρόνια και έκλαιγα συνέχεια. πάσχισα πάρα πολύ να ξεπεράσω αυτές τις πληγές.έκανα πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία-η διάγνωση για μένα ήταν κατάθλιψη-. προσπάθησα πάρα πολύ να μην μεταφέρω τα προβλήματα στα παιδιά μου. απο ότι μου λένε και τα δύο το επέτυχα, τουλάχιστον σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό. έχουμε απολυτη αγάπη μεταξύ μας και ειλικρίνεια. η δική μου η στάση απέναντι στους γονείς που έχουν ψυχικά προβλήματα είναι απόλυτα ρατσιστική: θεωρώ ότι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά προτού να θεραπευτούν (αυτοί είναι που πρέπει να κάνουν ψυχοθεραπεία όχι τα παιδιά τους).αν προχωρήσουν σε τεκνοποίηση χωρίς να το ξέρουν ο υγιής γονιός οφείλει (ακόμα και θυσιάζοντας την προσωπική του ζωή να εξασφαλίσει στα παιδιά υγιή ζωή) . εχω πονέσει απίστευτα και έχω παλέψει πολύ για να μπορώ να χαίρομαι την ζωή και τα παιδιά μου και να δώσω και σ' αυτά τα εφόδια να σταθούν στα πόδια τους. οτι κι αν έκανα για τους γονείς μου δεν είχε κανένα ιδιαίτερο όφελος γι' αυτους και για την πορεία τους, γιατι ο άνθρωπος θεραπεύεται μόνο αν το θέλει και πασχίσει ο ίδιος . έτσι τουλάχιστον έκανα εγώ με την κατάθλιψη. σε ελάχιστους ανθρώπους το έχω πει και κανένας δεν το πιστεύει, γιατί δεν φαίνεται ούτε στην στάση ζωής μου, ούτε στην δραστηριότητα μου ούτε στο πρόσωπό μου, την επικοινωνία μου... ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΑΦΟΥ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ , ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΜΑΣ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕ΄ΣΟΥΜΕ ΝΑ "ΖΗΣΟΥΜΕ". ΘΩΡΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ. ΟΣΑ ΕΧΑΣΕΣ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΠΙΣΩ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.
ΔΕ ΦΤΑΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ... ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΛΟΓΙΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΕΣΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Η ΙΔΙΑ ... ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΜΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΑΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ... Η ΔΙΠΟΛΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΣΟΥ Η ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΚΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ... Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΠΙΚΡΟΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΕΘΑΜΕΝΗ . ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ , ΕΧΕΙΣ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ,ΟΣΟ Ο ΗΛΙΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ...ΘΕΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΩ
Θα συμφωνησω μαζι σου Λολα... εχω μεγαλωσει με μητερα με διπολικη διαταραχη...πολυ δυσκολα χρονια...λογια και πραξεις που απλα θα ηθελα να τα διαγραψει το μυαλο μου....οταν ομως ηρθε η στιγμη που η μανουλα μου διαγνωστηκε και με καρκινο....μου αρκει που υπαρχει και ειναι ακομη εδω για να πει μια καλημερα οταν αυτη μπορει και θελει....
Σε καταλαβαίνω απόλυτα ΕΛ, πάσχει κ εμένα η μητέρα μου από διπολική διαταραχή και έχω περάσει όλες τις άσχημες καταστάσεις που είναι συνέπεια αυτής της ασθένειας. Είμαι 28 κ μητέρα ενός 2χρονου αγοριού και είναι όντως πολύ δύσκολο να είσαι ο μισή εκεί στην μητέρα σου και η άλλη μισή στην οικογένεια σου. Πάντα με τον φόβο της επόμενης κρίσης. Να νιώθεις άσχημα ότι ίσως θα έπρεπε να της δώσεις περισσότερα, αλλά πρέπει να δώσεις και στο παιδί σου και στον άντρα σου που σε στηρίζει. Και στον εαυτό σου?Σε αυτόν μένει να δώσεις? Ή αν το κάνεις, το κάνεις με τύψεις? Καταλαβαίνω τις σκέψεις σου για το αν φύγει η μητέρα σου από την Αθήνα, και εκείνες που εμπεριέχουν φόβο για εκείνη αλλά και εκείνες που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα μόνο που τις σκέφτεσαι!!! Δεν ξέρω αν ποτέ θα μάθουμε να ζούμε με αυτό, αν θα ανακουφιστεί η ψυχή μας.Αλλά θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε, όσο είναι αυτό,όσο μπορείς, για άλλον μπορεί να είναι λίγο, για άλλον πολύ.Δεν μπορεί κανείς να το αποφασίσει αυτό ή να σε κρίνει, μόνο η δικιά σου ψυχούλα ξέρει πόσο έχει επηρεάσει την ζωή σου, τον χαρακτήρα σου αυτή η ασθένεια της μητέρας σου και πόσο αντέχεις ακόμη να δώσεις. Ελπίζω όλα να πάνε καλά για εσένα, την μητέρα σου και την οικογένεια σου, ευτυχώς έχουμε το παιδικό χαμόγελο,την αγκαλιά και τα αθώα ματάκια των παιδιών μας να μας δίνουν δύναμη! Και τους συζύγους φυσικά που μας στηρίζουν!
"ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ"ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ....ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ?ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ....Η΄ ΜΗΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ???ΤΙ ΝΑ ΠΩ....
μΑΖΊ ΣΟΥ ελ, η μόνη μου διαφωνία είναι που μοιράστηκες με λέξεις γραπτές και δεν μπορείς να εξηγήσεις την ψυχή σου σε όλο το δραματικό της τραύμα. Μόνο εσύ ξέρεις την πληγή σε όλο της το μεγαλείο. Άλλο διπολικός γονιός, άλλο παιδί του. Το να σε διώχνει η μάνα σου είναι ΧΙΛΙΕΣ φορές πιό αβάσταχτο, απ το να κουράστηκαν τα παιδιά σου και να το νίωθεος. Έχω μάνα διπολική και όταν ακούω ότι χάθηκε η μάνα κάποιου γνωστού..... ούτε θα το γράψω, δε μπορώ σχόλια ηθικολογικά. Κουράγιο, η ζωή είναι δύσκολη αλλά κι ο Θεός μεγάλος κ μας δίνει δύναμη, περισσότερη απ όση φανταδ΄τηκαμε ότι θα βρίσκαμε ποτέ. (Στην ΕΛ τα λέω, παρακαλώ πολύ).
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ "ζ".....ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ!!!!!!!!
συγγνωμη για τα πικροχολα σχολια.ξερω πως αγαπας παρα πολυ την μητερα σου και την στηριξες.απλως εγω δεν στιριξα τον διπολικο πατερα μου και κλεω καθε μερα τορα που εφυγε. να εισαι καλα!!
αγαπητη μαμα, ειμαι ενας διπολικος εργενης 39 χρονων. ο πατερας μου ηταν διπολικος και μεγαλωσα με την μητερα μου. αν εσυ αρρωστενεσ απο διπολικη διαταραχη πωσ θα ηθελεσ να σε συμπεριφερθει το παιδι σου. δωσε ευγνωμοσυνη στη μητερα σου, σου χαρισε το δωρο της ζωής, σου χαρισε το παιδι σου. και το παιδι σου καθωσ θα μεγαλωνει μπορει να σου πει ασχημα λογια αλλα παντα θα σε αγαπαει. ποιοσ σε ταισε μικρη οταν εκλεγες ειχε τα δικα της προβληματα οταν ηταν σε μανια και δεν ηταν καλη μανα. λεσ οτι εισαι γεματη αγαπη αλλα οχι για τη μανουλα σου. θελεισ να την αθησεισ μοναχη της . η καρδουλα τησ το ξερει ποσο πολυ θελει να ειναι μαζι σου και με το εγγονακι της.δεν θελεις να προσφερεισ σε ενα αρρωστο ανθρωπο. φαντασου να παθεισ εσυ διπολικη διαταραχη και τα παιδια σου να σε εγκα ταλιψουν. αν πεθανι η μητερα σου σημερα πικραμενι τι ψηχη θα παραδοσισ στο θεο.. οσο εχισ χρονο ακομα δοσε της την αγαπη σου. η μανα σου εισαι εσυ. αυτη σε ειχε στη κιλιτσα τησ. ειστε ενα. οι διπολικοι ειμαστε καλοι γονεισ και οταν χασεισ την μητερα σου θα θημασε τις στιγμεσ που σου εδωσε την αγαπη τησ και θα ξεχασεισ τισ κακεσ στιγμεσ. οι ανθρωποι οταν υποφερουν κανουν και τουσ γυρο τουσ να υποφερουν γιατι ο πονος ξεχιλιζει απο μεσα τουσ αυτο που χριαζονται ειναι βοηθεια οχι τιμορια. ελπιζο αν χτθπα ξθλο παθεις διπολικη διαταραχη ο αντρασ σου να μι σε χορισει γιατι τορα αφτο θελει για τη μητερα σου. η αγαπη που εχει καπιος για σενα φενετε οταν εισαι στα δισκολα. ο χριστος αγαπουσε χωρις διακρισεισ ακομα και αυτουσ που τον σταυρωσαν.ζητησε απο το θεο να τουσ σιχορεσει για τι δεν γνοριζαν τι εκαναν. η ψυχουλα σου θα βρει ειρηνη μονο αν δωσεισ αδιαπραγματευτη αγαπη στη μητερα σου.η αγαπη μασ δεν φενεται οταν οι αλλοι μας συμπεριφερονται καλα αλλα οταν οι αλλοι μασ χτυπαν μασ βριζουν .ο χριστοσ ειπε οταν σε χτιπαν το ενα μαγουλο να γυριζεισ και το αλλο. αυτη ειναι η αγαπη. αν δεν την συμπαρασταθεισ θα νιοθησ ενοχεσ για ολη σου τη ζοι. να στηριξεισ τη μανουλα σου στην ασθενεια της. εσι θα κερδισεισ αν ακολουφησεισ το δρομο τησ αγαπης προσ τη μανα γιατι οταν συνχορουμε βρισκουμε ειρηνη στη ψυχη μας. και το μονο ποθ ζιταει η μανουλα σου ειναι ι αγαπι σου ενα φιλι σου ενα χαδι σου ενα ευχαριστο, ενα σε αγαπαω μανουλα. πιοσ ξερει τα πιρε αυτα απο τι μιτερα τισ σαν παιδι?. το μεγαλειο τησ ψυχης σου θα φανει τορα που η μητερα σου γερασε και χριαζεται υποστιριξη. ο πατερασ μου που ηταν διπολικοσ με πιρε τιλεφονο απο ελλαδα οταν εγω δουλεβα στη δανια για να με ζιτισει λιγα χριματα.και εγο και ο αδελφοσ μου και η μανα μου τον εγκαταλιψαμε μονο του να παλλεβει με τη ασθενια του . βλεπεισ δεν ειχε κατι αν μασ δοσι. ο πατερσ μου οταν ηταν καλα δουλεψε κε εφτιαξε δυο διαμεριματα και ενα μαγαζι.παρολεσ τισ κρισισ μαινιασ του και παρολο που ηταν σε αθλια ψυχολογικι καταστασι ποτε δεν σκεφτικε να τα πουλισι αλλα τα μεταβιβασε σε μενα και στον αδερφο μου.εγο τον απαντισα οτι δεν μπορο να τον βοιθηισο.μετα απο δυο μερεσ ο πατερασ μου αυτοκτονισε με φαρμακα.κλεο γραφοντασ αφτεσ τισ γραμμεσ και ποτε δεν θα σιχορισσο τον εαυτο μου που ιπιρξα τοσο αχαριστοσ γιοσ. να αγαπασ τη μανα σου για αυτο που ειναι και οχι για το τι μπορεισ να παρεισ απο αθτην. ειναι πολυβασανισμενη απο αυτη τη σοβαρη αροστια. αλλα εσυ ξερισ οτι δεν ειταν παντα αροστι ειχε και τισ στιγμεσ που ιταν ο εαυτοσ τισ.τοτε που σου εδινε αγαπη και στοργη.θιμισου αυτεσ τισ στιγμεσ..η μαλλον ξεχνα το παρελθον και πεσ οτι αυτη ειναι ι προτι μερα τισ ζοισ σου.πος θα συμπεριφεροσουν σε ενα ανθροπο που υποφερι χτεσ μιλισα με μια διπολικη γινεκα που ζι μονι τισ. τι ροτισα. ζισ μονι? ναι μου απαντισε. τα πεδια σου? ο γιοσ μου ειναι 26 και ζι μονο του στην ιδια πολι και η κορη μου μονη τησ στην ιδια πολι(οραια οικογενια σκεφτικα)θα ηθελεσ να ερθουν τα πεδια να μινουν μαζι σου. αμεσοσ το προσοπο τησ φοτιστικε και ειπε και βεβεα θα ιθελα αλλα αυτα δεν θελουν. δοσε τισ αυτο που σου ελιπε μικρη αγαπη και ασφαλια.συνχωρεσε την μανουλα σου παντα σε αγαπουσε κι σε αγαπαι
ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΑΚΟ....ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ....ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΘΕΣΗ,ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ,ΑΠΛΑ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ!!!ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΩΣ "ΠΙΚΡΟΧΟΛΑ"....Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ ....
Είσαι στραβή κοπελιά???Που είδες τα πικρόχολα σχόλια?Ο άνθρωπος έκατσε και σου έγραψε τόσα πράγματα και εσύ του απαντάς αυτό???Απαράδεκτη...........
Συμφωνώ Ελένη
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΡΑΒΗ...ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ....ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ,ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!!!ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΜΕ ΕΥΓΕΝΕΙΑ...ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΜΕ ΕΣΑΣ!!!!
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ....ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΕΧΩ ΣΤΗΡΙΞΕΙ....ΑΥΤΑ ΕΝΝΟΩ "ΠΙΚΡΟΧΟΛΑ"...ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΥΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΑΝ ΠΑΘΩ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ...ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ...ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ...ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΗΚΑΤΕ?
Αγαπητη ελ. Μην δινει σημασια σε πικροχολα σχολια... ο κυριακος πολυ ομορφα και ρομαντικα μας μιλα για την αγαπη που πρεπει να δειξεις αλλα κανεις δεν μιλα για την αγαπη που πρεπει να παρεις!!! Οταν ενας ανθρωπος ειναι διπολικος,πρεπει να κανει και ο ιδιο ς αν αγαπα τα παιδια του π.χ. οτι μπορει για να διορθωσει το προβλημα του.. οχι να τον ανεζονται ολοι αδιαπραγματευτα και εν τελει να αρρωστησουν και οσοι ειναι καλα!!! Ευχομαι κανεις να μην αρρωσταινει απο αυτο αλλα και κανεις να μην περασεθ τον γολγοθα να υπομεινει εναν τετοιον ανθρωπο... μονο αν ειναι το παιδι σου μπορεις να το υπομεινεις... γιατι το παιδι σου ειναι η υπαρτατη σχεση ολων... μονο τοτε.. συνεχισε την ζωη σου... οσο μενεις σε αυτο θα σε τρωει κοπελα μου.. αλλα μαζι με σενα τωρα κουβαλας και αλλους.....
se katalavaino pernaw ki ego paromoia me tin dikia mou,twra eispratw tis ktares pou eiha ypostei apo mikri,olo ton eayto tis skeftete,ki eh ok ai typseis otan tis antimilaw,ypomoni kai megalose esy diaforetika opws esy ksereis to aggeloudi sou...
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΣΕ ΣΕΝΑ...
ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ....ΟΣΟ ΘΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΔΕΙΞΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ...ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ...ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!!
σου αξιζουν συγχαρητηρια εχεις πολυ δυναμη μεσα σου σε καταλαβαινω γιατι και εγω περναω σχεδον τον ιδιο γολγοθα ....με εχει κουρασει με εχει παρει απο κατω ..αλλα ΟΧΙ δεν θα το αφησω θα τα σβυσω ολα απο το μυαλο μου ασχολησου με νεες παρεες κανε οτι δεν υπαρχουν τα ατομα που σε πονουν ξερω ειναι δυσκολο αλλα κατα καιρους ριχτο λιγο εξω μην σκεφτεσε ουτε να μιλας γι αυτα τα ατομα ετσι θα περνεις μια ανασα λιγο κουραγιο για να προχωρας στην ζωη σου ..το μωρο χρειαζετε μια χαρουμενη μαμα ανεμελη γελαστη μπορεις δωστου την ζησε μονο γι αυτοοοοοοοο το χρειαζετε και το αξιζει.....
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ......
καλη μου, κατ'αρχας σου αξιζουν συγχαρητηρια που καταφερες να φτιαξεις τη ζωη σου μεσα απο αυτο το δυσκολο περιβαλλον που σε μεγαλωσε. Να θυμασαι οτι αυτα που σου λεει η μητερα σου δε στα λεει η ιδια...στα λεει η αρρωστια της. Αν δεν το εχεις ηδη κανει, θα σου ελεγα να αναζητησεις και εσυ η ιδια στηριξη στις καταλληλες δομες - να μοιραστεις τα προβληματα σου με ανθρωπους που εχουν τη γνωση να σε συμβουλευσουν και να σε βοηθησουν, να βρεθεις μαζι με γυναικες που εχουν περασει τις ιδιες καταστασεις...Ευχομαι καλη δυναμη και ολα να πανε καλα με την οικογενεια σου
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ!!!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΩΣ ΕΓΩ ΤΑ "ΚΑΤΑΦΕΡΑ"....ΠΡΙΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ,ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΙΣΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΟΥ!!!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!
Να ξερες ποσο σε νοιωθω...εμενα πασχει απο ζαχαρο και πανω στις κρισεις να δεις τι ακουω...κι ολα αυτα ξαφνικα,ενω ηταν παντα "αετος" για μενα,την θαυμαζα την στηριζα,ακομα κι αν συχνα πυκνα ημασταν κοκκινο πανι η μια για την αλλη...Τωρα τι να κανω?εχει γινει "μια αλλη" ημασταν ταυτοχρονα νοσοκομειο πριν λιγο καιρο,εγω πολυ σοβαρα σε σχεση με εκεινη (παραλιγο να χασω την ζωη μου)και στο τηλεφωνο αντι να με ρωταει πως ειμαι...μου εξηγουσε τα δικα της προβληματα...ποση απογοητευση...ανασφαλεια...και τοσα αλλα...πως να νοιωσω?εισαι τυχερη που εισαι παντρεμενη..εχεις το στηριγμα σου,καλο κουραγιο σου ευχομαι και να προσεχεις τον εαυτο σου κυριως για το αγγελουδι σου.
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!!!!
και η μητερα μου ειναι διπολικη αλλα αυτη το παρουσιασε οταν εγω ημουν 8 ετων τις εσκασε 2 χρονια μετα το θανατο του πατερα μου,περασαμε και εμεις δυσκολα αλλα για καλη μας τυχη υπηρχε πισω οι οικογενεια της και σταθηκαν ολοι σε ολους μας,πλεον εχει χρονια να κανει κρισεις λιγα ελαφρα σκαμπανεβασματα που τα καταλαβενει απο μονη της και παει γιατρο με την θεληση της, ξερεις οτι τα λογια που σου λεει δεν τα εννοει και οταν ερχετε στα λογικα της αν της το πεις δεν θα το πιστεψει οτι τα ειπε.
ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΑΝ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ,ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ,ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΟ!!!ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ!!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ!!!!!
Πάσχω από διπολική διαταραχή και έχω δύο παιδάκια μικρά. Είμαι καλά (μόνο οι δικοί μου κ οααντρας μου το ξέρουν) καθώς φροντίζω να παίρνω τα φάρμακα. Φοβαμαι πολύ μην αρρωστησω κ φερθω απερίσκεπτα στα παιδάκια μου. Ευχαριστώ πολύ που μοιραστηκες την ιστορία σου.θα προσπαθησω να μην περάσουν τα αγοράκια μου ότι πέρασες εσυ.παρακαλαω το θεό να είμαι καλά .μιλώντας από την άλλη όχθη πιστεύω ότι η μαμά σου όπως και αν συμπεριφέρεται πάντα σε αγαπά κ ζει μια μάχη με τον εαυτό της. κ πάλι ευχαριστω
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ....ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ"ΠΡΟΒΛΗΜΑ" ΣΟΥ!!!!ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ....ΑΝ ΕΣΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΗ,ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ!!!!!ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗΜΑ ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ...ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ,ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!!!ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ....ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!!!!
Ποσο σε καταλαβαινω!!!! Περναω και εγω παρομοιες καταστασεις....
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ....Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Καλησπέρα μανούλα, θα ήθελα να σου πω πως σε καταλαβαίνω απόλυτα, καθώς αντιμετωπιζω απο παιδι ακριβώς την ίδια κατάσταση με σένα με μια διαφορα στη διάγνωση, η δική μου μάνα πάσχει απο "διπολικη σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή"..Εχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα οτι οι ασθένειες τις ψυχής ισοδυναμούν με τις ανιατες ασθένειες κ ενδέχεται να ειναι κ χειρότερες, καθότι δεν υπάρχει ασφαλής θεραπεία...Ομως θέλω να σου δώσω το μήνυμα της ελπίδας μέσα απο την εμπειρία μου λέγοντας σου πως μετά απο πολλές απελπιδες προσπάθειες (νοσηλεία σε ψυχ.κλινικες κλπ) η μάνα μου υπό πίεση κ διαρκή ιατρικο κ οχι μονο έλεγχο με την κατάλληλη αγωγή ειναι σε μια σχετικά ελεγχόμενη κατάσταση κ εγω για να τη βοηθήσω την ενθαρυνω να συμμετεχει στο μεγαλωμα του παιδιού μου, γεγονός που λειτουργεί συνδιαστικα ως η καλύτερη θεραπεία για όλους μας...Οι παιδικεs πληγές σου δε θα κλείσουν ποτε, μπορείς όμως να βοηθήσεις στην επούλωση τους, αν τη βοηθήσεις να δεχτεί την κατάλληλη θεραπεία...Να θυμάσαι πως ειναι η φύση της ασθένειας της κ όχι η ίδια που ευθύνεται για τη συμπεριφορά της....Κουράγιο κ μην αφήνεις το συναίσθημα να σε καταβάλλει, σου εύχομαι απο καρδιάς η κατάσταση να βελτιωθεί!
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ!!!!ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ,ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ!!!!
Κορίτσι... δύσκολα πράγματα περιγράφεις μέσα σε λίγες αράδες... και τα βάρη πολλά... όμως... αν δεν αφήσεις το φιλότιμο από τη μία, και τον ψυχολογικό εκβιασμό που και εκείνη αλλά ΚΥΡΙΩΣ ΕΣΥ υποβάλλεις τον εαυτό σου.... δεν θα ελευθερωθείς ΠΟΤΕ... Σε μερικά ΓΙΑΤΙ η απάντηση είναι απλά ΕΤΣΙ.... μόνο με αυτό... επουλώνονται (δεν γιατρεύονται) οι πληγές και αφήνουν τα λιγότερα δυνατά σημάδια :) Καλή συνέχεια
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ...ΚΑΙ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!
με ισοπεδωσες...εισαι ηδη για το παιδι σου η μανα που θα ηθελε να εχει...φαινεται απο τα γραφομενα σου...να χαιρεστε την οικογενεια σας!
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ!!!