Ακόμα έχω την πληγή στην ψυχή μου
Είμαι μια κοπέλα 27 χρονών και θέλω να μοιραστώ ένα κομμάτι απο την ζωή μου που δεν ξέρει σχεδόν κανείς…
Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή: Όταν ήμουν 16 χρονών κοριτσάκι, γνώρισα ένα αγόρι (18 εκείνος), εεε, τα φτιάξαμε και αυτή η σχέση κράτησε σχεδόν 5 χρόνια! Όλα κυλούσαν ωραία, διασκεδάζαμε, περνούσαμε καλά, τι άλλο να θέλαμε;
Όταν ήμουν 20 και κάτι, μένω έγκυος! Όταν το έμαθα μέσα μου, χάρηκα, αλλά αμέσως μετά ήρθαν οι σκέψεις στο μυαλό μου… Εκείνος τι θα πει; Πως θα το πάρει; Θα το θέλει το μωρό; Εκείνη την μέρα (νύχτα μάλλον) έκατσα και σκέφτηκα μέσα μου για το τι ήθελα εγώ και αποφάσισα ότι αυτό το μωρό θα το κρατήσω ότι και να γίνει!
Την άλλη μέρα του το λέω…. η αντίδρασή του με άφησε κόκαλο! Χάρηκε (το είχα δει στα μάτια του), δεν το σκέφτηκε καν και μου είπε «Αυτό το παιδί θα γεννηθεί!» και κάναμε σχέδια το πως θα το πούμε στους δικούς μας, το επόμενο και δυσκολότερο κομμάτι!!
Οι γονείς μου είναι λίγο παλαιών αρχών και τύπου »τι θα πει ο κόσμος’‘. Στην αρχή η αντίδραση ήταν «Και τι θα κάνεις;» και όταν τους είπα ότι θα το κρατήσουμε, άρχισαν όλα…. Έλεγαν τι θα πει ο κόσμος, ανύπαντρη με ένα μωρό και αν το θέλουμε το μωρό, πρέπει να παντρευτούμε! Όταν το συζήτησα με τον σύντροφό μου δέχτηκε και έτσι άρχισαν οι ετοιμασίες γρήγορα γρήγορα πριν φανεί η εγκυμοσύνη….
Και ενώ όλα ήταν μια χαρά και κυλούσαν ωραία, ο σύντροφός μου άρχισε να αλλάζει! Δεν ενδιαφερόταν για τίποτα, τσακωμοί, φασαρίες, μου έλεγε να μην κάνω τις εξετάσεις της εγκυμοσύνης γιατί είναι μπούρδες, «Εγώ δεν πετάω τα λεφτά μου σε βλακείες» και άλλα τέτοια!! Ήξερα ότι τα πράγματα δεν θα προχωρούσαν, όμως ήμουν αποφασισμένη και έλεγα «Ας γεννηθεί το μωρό μου και ας χωρίσω!«
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί! Οι γονείς απο κει που ήταν δίπλα μου, άρχισαν να μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο του τύπου: θα μείνεις μόνη σου με ένα παιδί, δεν θα σε θέλει κανένας μετά, θα πρέπει να δουλεύεις όλη μέρα και να σταματήσεις σχολές, να αφήσεις τα όνειρα σου…. και φυσικά για να με στηρίξουν, ότι θα είναι δίπλα μου ούτε λόγος!!!
»Ούτε σπίτι να μείνεις δεν θα έχεις» μου έλεγαν!
Φυσικά εγώ έλεγα «Αυτό το μωρό θα γεννηθεί!«
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ που μου έλεγε για χιλιοστή φορά η μάνα μου »Ρίξε το, θα σου καταστρέψει την ζωή» και όταν της απάντησα »Εγώ αυτό το παιδί το θέλω, λέτε ότι θέλετε» έφαγα κάτι σφαλιάρες… Ναι, ακόμα το θυμάμαι, να προσπαθώ να μην μου χτυπήσει την κοιλιά και να τρώω τις σφαλιάρες την μια μετά την άλλη!!! Και για ποιο λόγο; Για το δικαίωμα μου να κρατήσω το παιδί μου. Και φυσικά όλο αυτό το διάστημα ο σύντροφος σχεδόν απών!
Τελικά αυτό το παιδί δεν το κράτησα, πόσο να αντέξω… 20 χρονών ήμουν, απο πού να με πρωτοπροστάτευα! Απο τον ψυχολογικό πόλεμο των γονιών μου, απο εκείνες τις σφαλιάρες που δεν θα ξεχάσω ποτέ ή απο τον απών σύντροφο;
Θυμάμαι εκείνη την μέρα που πήγα στο νοσοκομείο, είχα 16 πίεση μου έδωσαν 3 ηρεμιστικά για να μπορέσει να ξεκινήσει η διαδικασία….
Ήθελα μια βδομάδα ακόμα για να μπω στον 3ο μήνα, είχα ακούσει την καρδούλα του, το είχα δει… Αυτό το παιδί το γέννησα με πρόκληση τοκετού (φοβόταν ο γιατρός να μου κάνει κάτι άλλο, ήταν, λέει, ο πιο ασφαλής τρόπος για μένα)! Ακόμα θυμάμαι εκείνες τις συσπάσεις, κάθε σύσπαση και πόνο στην καρδιά μου, κάθε σύσπαση και μία πληγή στην ψυχή μου… Και όταν τελικά όλα τελείωσαν, θυμάμαι να μου λένε όλοι »θα κάνεις άλλο, μην κλαις»
Ναι, αλλά δεν θα είναι αυτό! Σκότωσα μια ψυχούλα, έκανα μια καρδιά να σταματήσει….
Θυμάμαι τον εαυτό μου κλεισμένο σε ένα δωμάτιο και να κλαίω κρυφά, θυμάμαι τον εαυτό μου να μισεί τους πάντες, να είναι άδειος, χωρίς νόημα, χωρίς ζωή! Για σχεδόν ένα χρόνο δούλευα 12 ώρες την ημέρα για να μην σκέφτομαι, όταν όμως ήταν η ώρα να πέσω στο κρεβάτι πονούσα, πονούσα πολύ και φυσικά σταμάτησα την σχολή μου, κοκάλωσα τα όνειρά μου!! Για κάποιο διάστημα έβλεπα στον ύπνο μου ότι κρατούσα ένα αγοράκι στην αγκαλιά μου και ξαφνικά το έχανα, το άκουγα να με φωνάζει χωρίς να το βλέπω! Ακόμα με πονάει αυτή η πράξη μου, ακόμα έχω αυτή την πληγή στην ψυχή μου…
Και οι γονείς μου το μόνο που έκαναν ήταν να διαδώσουν σε όλους την υποτειθέμενη αποβολή μου και την ακύρωση του γάμου…. Ο δε σύντροφος έκανε προσπάθειες να είμαστε μαζί σαν να μην έχει γίνει τίποτα απλά να συνεχίσουμε…. Τι θράσος!!!
Δεν το έχω συζητήσει ποτέ με κανέναν, ούτε καν με τους γονείς μου δεν ξέρει κανείς τι πέρασα, πως ένιωσα και πως ή αν το »ξεπέρασα» ποτέ και εδώ που τα λέμε, κανένας δεν με ρώτησε ποτέ!!! Όλοι έκαναν σαν να μην τρέχει τίποτα και εγώ… Με τις τύψεις μου, τις ενοχές μου, το κατηγορώ στον εαυτό μου και στους δικούς μου!
Δεν ξέρω ποιος φταίει πιο πολύ, εγώ που δεν έμεινα δυνατή, ο σύντροφος μου που έγινε λούης ή οι γονείς μου που αντί να είναι δίπλα μου μου μαύριζαν την ψυχή; Το μόνο που ξέρω είναι ότι η απόφαση ήταν δική μου……
Αυτή την στιγμή ευχαριστώ τον Θεό που με έκανε για άλλη μια φορά μανούλα και με άφησε να κρατήσω στα χέρια μου το θαύμα του….!! Ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε είχα ανάγκη να ανοίξω κάπου την καρδιά μου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
σωστα ολα τα σχολια βρε κοριτσια και βεβαια απαραδεκτη η συμπεριφορα μιας γυναικας που ειναι μανα και ποσο μαλλον η μητερα σου και σιγουρα βρε κοπελα μου πονας πολυ απο ολο αυτο που συνεβη αλλά εγω θα εστιασω και σε κατι αλλο ....ησουν 20 χρονων κοπελα που σημαινει ενηλικη που σημαινει οτι επρεπε να εισαι σε θεση να προσεχεις τον εαυτο σου να παιρνεις τις απαραιτητες προφυλαξεις και να εισαι σε θεση να αντιμετωπιζεις τις συνεπειες χωρις να εξαρτασαι απο πουθενα ,....δυστυχως οταν ειμαστε εξαρτωμενοι και δεν προσεχουμε δεν εχουμε τη δυνατοτητα να αποφασισουμε εμεις για τη ζωη μας κι αυτο ειναι πολλες φορες πολυ σκληρο ακομα και απο τους ιδιους τους γονεις μας ....
γλυκια μου,με συγκινησες τοσο πολυ,σου ευχωμαι η ζωη σου απο εδω κ περα μονο χαρες..εσυ θα γινεις μια καταπληκτικη μανα που τα παιδια σου θα τα στηριξεις οτι κ αν τα τυχει στην ζωη τους..μην κατηγορεις τον εαυτο σου κοπελα μου,οι γονεις φανηκαν αναξιοι των περιστασεων,δυστυχως πολλοι γονεις χωρις να ειναι απαραιτητα κακοι...καπου το χανουν με τα παιδια τους...εγωισμος,καθωςπρεπισμος,δεν ξερω..κ εγω το ψαχνω με τους δικους μου κ δεν μπορω να καταλαβω τι φταιει κ δεν εχουμε καλη,ουσιαστικη σχεση
se katalabenw apolita..... kapws etsi htan kai h dikai mou istoria me thn monh diafora pou o sintrofos mou to ithele polli alla htan mikros sta 22 kai den eixe oikonomikh anesh o monos an8ropws pou tha mporouse na me boh8hsh htan h mhtera mou pou den to ithele kai mou elegan ayta pou legan se sena ... eimoun pio mikrh apo esena sta 19 peripou sths panellhnies to ema8a oso kai na to ithela den mporesa na kanw to spiti mou htan poli kata se ayto... twra vevaia thelw poli na kanw ena bebe na to krathsw sthn agkalia mou na mirisw thn mirwdia tou na nioso auta pou mou sterisan oi goneis moi...!!! giath oso xronia kai an perasoun to agkathi tha einai panta mesa sthn kardia...
κοπελα μου δεν το εριξες....απεβαλες... απλα αυτη τη στιγμη εχω κατασυγκινηθει....ετσι οπως εγινε η κατασταση ουσιαστικα δεν το εκανες εσυ να μην υπαερχει...
κοριτσι μου σταματα να το κανεις αυτο στον εαυτο σου ,ξερω οτι ξερεις τα λαθη που γιναν αλλα βαλτα σε ενα κουτακι στο πισω μερος του μυαλου και μην τα αφηνεις να σε μαυριζουν .πονεσες το ξερω αλλα φτανει μη αυτοτιμωρεισαι αλλο .τωρα σου φαινονται ολα πιο ευκολα και ειμαι σιγουρι λες <>,αν γυριζες ομως πισω θα εβλεπες οτι ηταν πραγματικα τοτε δυσκολα.
Πραγματικά ρε παιδιά και εγω στην αντίδραση της μητέρας εμεινα....εχω κορη και δεν ξέρω αν λεω μεγαλα λόγια επειδή ειναι ακόμα μικρή αλλα αν της συμβεί κάτι τέτοιο θα την παρακαλεσω να το κρατήσει και να το αφήσει πάνω μου το θέμα. Να μην θυσιασει ούτε σχολές ούτε όνειρα ούτε τίποτα. Μακάρι παναγία μου να μην αλλάξω ποτε άποψη. ...
συνφωνω μαζι σου.απολυτα ομως.θα μεγαλωνα το παιδακι της κορης μου η του γιου μου για ενα λογο.οχι για να με πουνε καλη, αλλα ουτε μια τριχα απο τα μαλλια τους δεν θελω να χαθει,ποσο μαλλον ενα παιδακι που θα ειναι η επεκταση των παιδιων μου, ενα κοματι απο το σωμα τους.τα λατρευω οσο τιποτα στον κοσμο.για τα παιδια μου αναπνεω.με τη σκεψη τους ξυπναω και κοιμαμαι. αν δεν ηθελα το παιδακι τους θα ηταν σαν να μην ηθελα το ιδιο μου το παιδι.
και ακομα εχεις σχεσεις με αυτους τους γονεις ο αλλος ηταν ξενος αλλα οι γονεις το αιμα σου η μανα σου σου φερθηκε τοσο σκληρα απιστευτο ακουγεται [ οχι οτι δεν σε πιστευω] εγω δεν θα της ξαναμιλουσα
Εμετός μου ήρθε με την αντίδραση της μητέρας σου…πόσο λυπάμαι…πόσο γλαφυρά τα έγραψες...
diavazontas to gramma sou eniw8a na ksediplwnete h dikh mou zwh.....se katalavainw apolyta pio poly apo opoiondhpote allo gt ezhsa akrivws to idio skhniko me thn mikrh mono diafora sthn diarkeia auths ths sxeshs htan mikroterh h dikh mou alla ola ta alla einai akrivws ta idia akoma k h hlikia mas k to oti twra eimaste k oi 2 ksana manoules k exoume agkalia ta 8aumata mas....29/6 mia hmeromhnia pou me exei xaraksei k den ksexnw pote...
"Σκότωσα μια ψυχούλα" καμια ψυχουλα δε σκοτωσες εσυ ολοι οι αλλη σκοτωσαν την ψυχουλα σου και στη μαυρισαν και εχεις εσυ τις τυψεις ολων αυτων που επρεπε να τις εχουν, δε νομιζω οτι μπορουσες να το κρατησεις ηταν δυσκολα για σενα τα πραγματα ησουν μικρη στο ξεκινημα της ζωης σου,δεν υπηρχε κανεις να σε στηριξει δυστηχως και ισως τωρα αυτο το παιδακι να ζουσε δυστηχισμενο σαν το παιδι που δεν το ηθελε κανεις, κοιτα γυρω σου ποσο δυσκολα ειναι τα πραγματα για τις ανυπαντρες μητερες και τα παιδια τους ,μην κοιτας που ισως τωρα να μπορεις να δουλεψεις, πιστευω οτι δεν στηριζουν τις ανυπαντρες μητερες βλεπεις οτι φοβατε καθε γυναικα να πει στον εργοδοτη της καλα καλα οτι ειναι εγκυος ή αν εχει παιδι δεν την παιρνουν για δουλεια αν ηξεραν οτι δεν υπαρχει κανεις να σου κρατησει το παιδι ποιος θα σε επαιρνε στην επιχειρηση του;αυτη τη στιγμη επειδη τα εχεις καταφερει στη ζωη σου πιστευεις οτι θα τα ειχες καταφερει ισως!ισως ομως και οχι !να χαιρεσαι το παιδακι σου και να εισαι παντα ευτυχισμενη!!!!
¨οσα παιδιά και να κάνω δε θα είναι το ίδιο. Σε καταλαβαινω. Είναι δύσκολο αυτό που περνας. Αυτό που κάνω εγώ, εφόσον δεν μπορώ να αλλάξω κάτι, ανάβω ένα κεράκι στην εκκλησία και για το τρίτο μου παιδάκι...
με συγκινησες....
είμαι 29 χρόνων και έχω στο ιστορικό μου 2 αποβολές σε διάστημα 6 μηνών...ξέρω πολύ καλά πως ενοιωσες εκείνες τις ώρες...ξέρω πολύ καλά πως είναι να νοιωθεις "άδεια"... δεν θα ξεχάσεις ποτέ όμως έχεις έναν λόγο να κοιτάς μπροστά...το παιδάκι σου... να το χαίρεσαι!!!ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΥ ΥΠΕΔΕΙΞΕΣ!!!
ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ Κ ΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΗ Κ ΜΟΛΙΣ 16 ΧΡΟΝΩΝ, ΤΟ ΕΜΑΘΑ 4 ΜΗΝΩΝ Κ ΟΤΑΝ ΡΩΤΗΘΗΚΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΜΕ 'Η ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΞΕΤΡΕΛΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ Κ ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΥΤΟ. ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΦΟΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΠΑΛΙ Κ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΗΝ ΑΠΩΛΙΑ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ ΑΠΟ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ Κ ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ 18 ΕΤΩΝ ΕΓΩ ΤΟΤΕ . ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΣΟ ΑΔΕΙΑ ΕΝΙΩΘΑ, ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΑΣΑ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ Κ ΑΝ Κ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 21 ΧΡΟΝΙΑ, ΑΠΛΑ ΕΧΕΙ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΚΡΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΣΟΥ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗΣ Κ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΛΟΓΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ. ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΧΕΣ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Κ ΑΦΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, ΕΙΧΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΘΕΩΡΩ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. ΕΧΩ ΚΟΡΗ ΜΕΓΑΛΗ Κ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ Κ ΝΑ ΣΕΒΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΑΝ ΤΥΧΟΝ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΡΟΟΠΤΟ, ΕΓΩ Κ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΤΙΡΗΞΟΥΜΕ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗ Κ ΝΑ ΠΑΡΕΙ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΕ ΤΟ ΜΙΚΡΑΚΙ ΣΟΥ Κ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ ΤΟΥΣ Κ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ, ΠΩΣ ΧΑΡΗ Κ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΝΑ ΕΓΓΟΝΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ. ΞΕΡΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΠΑΙΔΙ Κ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΑ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΤΕΡΑΣ Κ ΕΚΕΙΝΗ ΠΡΟΤΗΜΙΣΕ ΝΑ ΣΚΩΤΩΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΚΩΤΩΝΕ 2 ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ Κ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝ. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΑΝ ΗΞΕΡΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΕΓΓΟΝΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ Κ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ, ΟΠΟΤΕ Κ ΝΑ ΕΡΘΕΙ!!!!
μην στεναχωριεσαι.... σκεψου να το εφερνες στον κοσμο και χωρις την στηριξη κανενος τι θα εκανες? για μενα σκεφτηκες το μελλον που δυστυχως διαγραφοταν ζοφερο... σκεψου μονο ποσα παιδακια καταληγουν σε ιδρυματα επειδη οι γονες δεν μπορουν να τα φροντισουν! για την ιστορια και η μητερα μου εριξε το τριτο παιδι μετα απο εμενα και την αδερφη μου διοτι με το που εμεινε εγκυος το εβλεπε καθε βραδυ στον υπνο της αρρωστο με ατροφικο σωμα και μεγαλο κεφαλι. δυστυχως και στην δικη της περιπτωση με δυο κατα τα αλλα υγιη παιδια και δεν ειχε απο πουθενα βοηθεια φαντασου να ειχε κι ενα τριτο με ειδικες αναγκες! σε μια ξενη πολη χωρις συγγενεις της και με ολο το σοι του ανδρα της να ψαχνει ακομη και τωρα αφορμη να της βρει λαθος... το μετανιωσε την ιδια στιγμη αλλα ακομη και σημερα πιστευει πως αυτο ηταν το καλυτερο για ολους...
Δεν πηγαινω καθε κυριακη στην εκκλησια ,αλλα η αποβολη ειναι απο τα χειροτερα αμαρτηματα.. δε θα σκοτωνα κανενα παιδι κ με ειδικες ικανοτητες αν ητανε (κ δε το λεω εξω απο το χορο) εισαι τυχερη που σου εδωσε ο Θεος αλλο παιδακι..
Όχι η αποβολή αλλά η έκτρωση θες να πεις!
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥΓ ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΟΝΟΣ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΙΠΕΣ, ΟΜΩΣ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΕΣΕΝΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙς ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΕΖΟΝΤΑΙ, ΟΠΩΣ ΠΙΕΣΑΝ ΕΣΕΝΑ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΤΡΩΣΗ ΚΙ ΕΤΣΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ, ΑΛΛΩΝ ΑΓΕΝΝΗΤΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ. ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ! ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ, ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΔΟΞΑΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ! Ο ΘΕΟΣ Κ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
ki omos eiani toso duskolo na to kseperaseis..............ego ekana duo paidia meta apo mia ektrosh kai akomh to blepo ston upno mou kai den mporo na hshxaso...agkaliazo ta tria paidia mou kai pali den me ftanei....
Sas xaireto olles pou exete perasei apo tin ektrosi - einai pragmatika poli diskolo na to xeperaseis ... i gynaika einai to no 2 thima stin upothesi ! kai omos uparxei elpida!asxoloume ethelontika me to olo thema kathos katalavaino ton pono kai to varos tis typseis kai tis enoxes...to misos, oi efialtes den stamatane.... dekades kopelles mou exoun pei tin istoria tous. to poio symantiko einai na mporei mia gynaika na milisei se ena prosopo embistosinis.Den mporei na kratisei to mystiko mesa tis gia panta... tha skasei...exei anagki na milisei embisteytika se kapoion...opoia thelei na epikoinonisei mazi mou mporei na mou grapsei sto marina_karavas@hotmail.com na doso perissoteres plirofories. doxa ston Theo gia ta alla paidia pou sas xarise- polles kopelles den mporesan na kanoun poia paidia meta apo mia ektrosi. me symponia - MARINA
Πρωτα θα ηθελα να σου πω να σου ζησει το παιδακι σου.Η ζωη για ολους μας συνεχιζεται και δεν θα πρεπει να μετανιωνουμε για τις αποφασεις που περνουμε.Γι' αυτο μην βασανιζεσαι αλλο.Εχεις ενα παιδακι που σιγουρα θελει μια ευτυχισμενη και χαρουμενη μανουλα διπλα του.Φυσικα θα υπαρχει μια πληγη που θα ποναει.Με το περασμα του χρονου ισως ο πονος να λιγοστευει. Εγω εζησα κατι παρομοιο με σενα.Εχω δυο υπεροχα αγορια(15 και 10 χρονων).Με τον αντρα μου δεν ειχαμε σκοπο να κανουμε αλλο παιδι.Ειχαμε διαφορα προβληματα.Μετα απο μια σοβαρη συζητηση που καναμε ειπαμε να προσπαθησουμε να σωσουμε το γαμο μας.Ετσι.... εμεινα εγκυος.Το καταλαβα λιγο αργα(στον 4 μηνα).Πηγα και εκανα υπερυχο μονη μου.Ακουσα πρωτη φορα την καρδουλα του να χτυπα.Δεν ηξερα πως να αντιδρασω.Να χαρω ή να κλαψω;Οταν το ειπα στον αντρα μου, μου ειπε να παμε να κανω εκτρωση.Περασα ενα διαστημα που ημουνα πολυ χαλια.Αλλα επρεπε να ειμαι καλα γιατι ειχα και αλλα δυο παιδια να φροντισω.Σκευτηκα παρα πολυ.Τελικα πηρα την αποφαση να μην κανω εκτρωση.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΟΤΙ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΜΙΑ ΖΩΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.Και μονο που μου το ειχε πει ο αντρας μου και στην αρχη και η μητερα μου αυτο με τρελαινε.Βεβαια η μητερα μου καταλαβε γρηγορα οτι ηταν λαθος αυτο που μου ειπε και μου ζητησε πολλες φορες συγνωμη και μαλιστα κλαιγοντας.Σημερα εχω και ενα κοριτσακι 14 μηνων.Καθε μερα ευχαριστω τον Θεο και την Παναγια που μου εδωσαν αλλο ενα παιδακι.Και που μου εδωσαν την δυναμη να το κρατησω.Πιστευω οτι ολα γινοντε για καποιο λογο.Αν και αυτη τη στιγμη μεγαλωνω μονη μου τα παιδακια μου(γιατι τελικα με τον αντρα μου χωρισαμε),αισθανομαι πολλη χαρουμενη και ευτυχισμενη που εχω τρια υπεροχα παιδια και τα αγαπω παρα πολυ.Ειναι ολη μου η ζωη.Ο Θεος βοηθαει και προστατευει τους καλους ανθρωπους.Ετσι και εσενα.Γι' αυτο και σου εδωσε και αλλη μια ευκαιρια για να γινεις μανουλα.Αγαπα το παιδακι σου και προχωρα μπροστα.
Μην βασανίζεις άλλο τον εαυτό σου κάνοντας σκέψεις που δεν καταλήγουν πουθενά! Σκέψου,ότι αν γύριζες το χρόνο πίσω μπορεί να συνέβαινε πάλι το ίδιο.. και αυτό γιατί ήσουν μόνη κ φοβισμένη..!Κάθε τι που συμβαίνει γίνεται για κάποιο λόγο! Πραγματικά πιστεύω πως όλα είναι σχετικά,δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, έχει να κάνει με τη στιγμή που συμβαίνει κάτι! Κάνε τη υπέρβαση σου κ άφησε πίσω ότι σου έκαναν,έτσι θα λυτρωθείς,αν βγάλεις το θυμό από υην ψυχή σου! Και πρός θεού σταμάτα να καταδικάζεις τον εαυτό σου κάνοντας διαρκώς ενοχικές σκέψεις.. Άν είχες αμαρτία ο θεός δεν θα σου έδινε κ άλλη ευκαιρία χαρίζοντας σου άλλο ένα παιδί!! Μην κοιτάξεις πίσω ξανά,η ζωή σου είναι το παρόν κ το μέλλον σου!!
Κατ' αρχήν να σου ευχηθω να σου ζήσει το αγγελούδι σου. Τον πόνο της έκτρωσης τον καταλαβαίνω, γιατί εγώ χρειάστηκε να κάνω απόξυση λόγω παλίνδρομης κύησης και πόνεσα απίστευτα πολύ παρόλο που το δικό μου το έμβρυο μου το αφαιρέσανε γιατί ήταν ήδη νεκρό. Αν και είμαι μάνα τριών παιδιών σήμερα δεν έχω πετάξει ούτε τα υπέρηχα εκείνου του παιδιού... Αλλά για τους γονείς σου δεν ξέρω αν θα έπρεπε να είμαστε τόσο επικριτικοί. Ας έρθουμε για λίγο όλες στη θέση τους και κυρίως όσες έχουν κόρες (εγώ έχω τρεις γιους). Ίσως κάποιες από εμάς να αντιδρούσαμε έτσι στη θέση τους κι ας λέμε τώρα άλλα. Έξω απ' το χορό όλοι πολλά τραγούδια λέμε. Γι' αυτό καλό θα ήταν από κάτι τέτοιες ιστορίες να παίρνουμε όλες μας μαθήματα και να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας σεξουαλικά, να τους μιλάμε για την αντισύλληψη - σε αγόρια και κορίτσια, γιατί πάντα χρειάζονται δύο - ώστε να μη χρειαστεί ποτέ ξανά κανένας γονιός και κανένα παιδί να πάρουν τέτοιες ωδυνηρές αποφάσεις που θα τους σημαδέψουν για πάντα τη ζωή. Γιατί δεν ξέρεις, μπορεί κι οι γονείς σου να πονάνε, να το σκέφτονται, απλά να μη στο λένε για να μη σε στενοχωρήσουν....
Η μάνα της την πλάκωσε στις σφαλιάρες και την οδήγησε να κάνει έκτρωση παρά τη θέλησή της. Ποια μάνα δικαιολογείται να ασκεί τέτοια σωματική και ψυχολογική βία; Κανένα ελαφρυντικό, διαφωνώ κάθετα. Δεν δικαιούται καν να λέγεται μάνα... Δεν ήταν κανένα ανήλικο που έτυχε να πάει με κάποιον χωρίς προφυλάξεις, ήταν ολόκληρη κοπέλα με σοβαρή σχέση 5 ετών. Το σχόλιό σου δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περιέγραψε η κοπέλα...
κριμα μια ψυχουλα χαθηκε...αλλα ειναι πολυ δυσκολο οταν δεν εχεις καποιον να σε στηριζει...δεν μπορω να καταλαβω πως η ιδια σου η μανα σου ζητουσε κατι τετοιο να το ριξεις απο τη στιγμη που ειχε κανει παιδι να στερησει απο σενα την μεγαλυτερη ευτυχια που ειναι να γινεσαι μανα..θελω να σου ευχηθω να ειναι γερο το παιδακι σου και να το χαιρεσαι και να στειλω ενα μηνυμα ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ειναι δολοφονια.εμεις οι γυναικες ειμαστε πολυ δυνατες και μπορουμε να καταφερουμε τα παντα.ας μην σκοτωνουμε αθωες ψυχουλες
Σού εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο σου. Δεν έχω περάσει κάτι παρόμοιο και δεν μπορώ να σε κρίνω. Ο Θεός μου χάρισε δυο λατρευτούς γονείς που με στηρίζουν και έναν καλό σύζυγο που μου χάρισε 2 αγγελούδια. Μακάρι η ζωή να σου τα έφερνε διαφορετικά. Απόλαυσε την νέα σου ζωή με το αγγελούδι σου και προστάτεψε τον εαυτό σου από τους γονείς σου.
οι γονεις σου ηταν απαραδεκτοι.επρεπε να σταθουν διπλα σου και να σε βοηθησουν σε ολο αυτο που περνουσες.να σαι καλα να χαιρεσαι το παιδακι σου.
NA EISAI KALA ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ
Έχω θυμώσει τοσο μα τοσο πολυ με την μαμά σου, που δεν ξέρω τι να πρωτογράψω!!. Ελπίζω τωρα να εισαι ανεξάρτητη και μια μέρα να την βαλεις κάτω και να της τα πεις όλα αυτα που περιέγραψες στο γράμμα σου.
Καταλαβαίνω ότι είναι γονείς σου, αλλά πραγματικά... από μακρυά! Δεν ξέρω τί σχέση έχεις τώρα μαζί τους, αλλά σκέψου πως η μητέρα σου σήκωσε χέρι πάνω σου ενώ ήσουν έγκυος. Αν ποτέ αφήσεις το παιδί σου μαζί της και κάνει κάτι που δεν της αρέσει δηλαδή τί θα κάνει; Θα το σαπίσει στο ξύλο κι αυτό; Προσωπικά η λογική μου αυτό μου φωνάζει: μακρυά!!! Όσον αφορά την υπόλοιπη ιστορία, στεναχωριέμαι πάρα πολύ όταν διαβάζω για εκτρώσεις, θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη πληγή στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ούτε οικονομικά ούτε τίποτα, κάθε χρόνο οι επίσημες και "ανεπίσημες" εκτρώσεις φτάνουν 400, μερικοί λένε και τις 500 χιλιάδες, σε έναν πλυθησμό που δεν ξεπερνάει τα 10 εκατομμύρια πλέον. Και ένα από τα μεγαλύτερα κακά που οδηγούν σε αυτό είναι το "τί θα πει ο κόσμος", όπως και η ιδεολογία ότι αν αποκτήσεις παιδί πάει, καταστράφηκες, η ζωή σου δεν είναι ποτέ πια η ίδια (αλλά με τον χειρότερο πάντα τρόπο)! Επίσης σημαντικό ότι πολύς κόσμος αγνοεί την ύπαρξη του Σύλλογου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, με ανθρώπους έτοιμους να σε στηρίξουν και να σε βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή.
http://www.mothersblog.gr/Tha-gino-mama/item/7452-i-sygklonistiki-exomologisi-se-vinteo-mias-15hronis-egkyoy
H ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 8 ΕΤΩΝ... ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΑ 24 ΜΟΥ, ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ ..... ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ....(ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ!)....ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΨΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ....Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ..... ΑΠΩΝ.....ΕΓΩ ΑΛΛΑΞΑ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ....ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ....ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΠΙΑ Η ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΔΩΡΟ, ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΧΡΟΝΙΑ.... ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ.... ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ... ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΗ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΧΑΡΑ .....ΟΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΥΚΛΟ... ΥΠΉΡΞΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ... ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΑΔΕΡΦΑΚΙ....ΚΑΜΙΑ ΜΑΜΑ ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ Η΄ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ.... ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΧΙ Ο ΓΑΜΟΣ.....ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ!!!!
Πόσο κρίμα...πόσο!!! Αν δεν σε στηρίζουν οι γονείς σου 20 χρονών παιδί πόσο να αντέξεις κοπέλα μου; Οι γονείς σου φταίνε περισσότερο κι από τον σύντροφό σου. Κι αυτός παιδί ήταν αλλά οι γονείς;;;; έλεος! Η δική μου η μαμά μόλις άρχισα να έχω σχέσεις μου έλεγε συνέχεια να προσέχω αλλά να ξέρω πως ό,τι κι αν συμβεί θα είναι δίπλα μου και θα μεγαλώσει εκείνη το μωρό αν τυχόν έρθει κατά λάθος κι η δικιά σου σε έδερνε για να το ρίξεις; Είσαι η μόνη που δεν φταις κι όμως η μόνη που αναγκάζεται να ζήσει με τις τύψεις! Τί άδικο!!! Λυπάμαι πάρα πολύ. Ελπίζω η νέα ζωούλα να απαλύνει λίγο τον πόνο σου!
Ιωάννα, συμφωνώ σε όλα εκτός απο τη 2η σειρά του κειμένου σου. Sorry, όταν στα 20 σου κάνεις τέτοιες σχέσεις και μένεις έγκυος δεν είσαι καθόλου παιδί. Μπαίνεις στα χωράφια των ενηλίκων και θα ΠΡΕΠΕΙ να αντιμετωπίζεσαι ως τέτοιος. Τα 20χρονα που έχουν άλλους στόχους άλλες νοοτροπίες και άλλο τρόπο ζωής μπορούν, υπό προϋποθέσεις να χαρακτηριστούν παιδιά.
sugnwmi filenada alla oi goneis sou einai gia skotwma!!!!krima polu krima.gia ton suntrofo sou den 8a sxoliasw kan...san tous goneis leei kanenas.....koita twra na eisai kala me to paidaki sou alla etsi gia to gamwto min to afineis sti mana sou oute gia katourima......
Το να ειπώνονται σχόλια σαν και το "απλώς πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές θα έπρεπε να ήταν παράνομες!" είναι, κατά τη γνώμη μου, άστοχο. Ο νόμος προβλέπει τους λόγους για τους οποίους νομιμοποιείται η διακοπή κύησης (Π.Κ. 304) οι οποίοι βέβαια παρακάμπτονται όταν πρόκειται για άμβλωση για λόγους άλλους από τους αναφερόμενους. Σε κάθε περίπτωση η γυναίκα έχει δώσει αγώνες για να δικεδικήσει (κι ακόμα δίνει σε χώρες που η ελευθερία δεν υπάρχει καν σαν λέξη στο λεξικό) την αυτοδιάθεσή της!!! Από κει και πέρα...το ψυχολογικό είναι άλλο θέμα... ούσα άγαμη μητέρα κι έχοντας μία άμβλωση στο ενεργητικό μου στην ηλικία των 17 ετών, έχω να πω το εξής: ποτέ και τίποτα δεν θα καταφέρει να σβήσει τον πόνο που νιώθω για το αγέννητο παιδί μου. Πάντα θα λέω "τώρα το πρώτο μου παιδί θα ήταν...22 χρονών" (σήμερα) . Οι συνθήκες όμως ήταν τέτοιες που σωστά τότε έπραξα και τερμάτισα την εγκυμοσύνη-με πόνο ψυχής. Μακάρι να γυρνούσα το χρόνο πίσω και να είχα αποτρέψει όχι την έκτρωση αλλά την εγκυμοσύνη. Η πρόληψη και η προσοχή και η ενημέρωση είναι το κλειδί. Από κει και πέρα, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα φρόντιζα να μην ξαναβρεθώ στην ίδια κατάσταση. Και το πέτυχα μέχρι τα 34 μου, που έμεινα έγκυος σχεδόν εν γνώσει μου. Το ότι κατέληξα άγαμη είναι άλλη ιστορία... Το τραγικό στην ιστορία της κοπέλας είναι ότι εξαναγκάστηκε λόγω του προχωρημένου της εγκυμοσύνης να προβεί σε τεχνητό τοκετό... Πέρασε μια γέννα για να γεννήσει ένα μη βιώσιμο παιδί!!! Αυτό για μένα είναι το χειρότερο!!! Αυτό είναι αβάσταχτο....
Αγαπητή Βίκυ, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι 1ον)δεν κατηγορώ καμία κοπέλα που για σοβαρούς λόγους έχει αναγκαστεί να κάνει κάτι τέτοιο 2ον) ειναι καθαρα η προσωπικη μου γνωμη οτι δηλαδή δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται ή τουλάχιστον όπως έγραψα για μη ιατρικούς λόγους... σίγουρα ο νόμος ορίζει κάποιες προυποθέσεις αλλά αυτές οι προυποθέσεις δυστυχως δεν τηρούνται τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν θεωρώ ελευθερία και δικαίωμα μια γυναίκας την έκτρωση αλλά κάτι το καταναγκαστικό. Δικαίωμα θεωρώ το να την υποστηρίζει με κάθε τρόπο το κράτος, οι γονεις, οι κοινωνια κλπ το να γεννήσει και να μεγαλώσει το παιδί της... αλλά αυτό όπως έγραψα είναι καθαρά προσωπική άποψη :-)
tha sikonomoun tora apo tin karekla kai tha pigena mesa na tis xoso mia FAPA TIS MANA SOU , malon oxi mia , tha tin edena kai tha tin plakona stis fapes , tora etsi sta kala kathoumena kai tha tin ekana koureli me afta pou tha tis elega .... To teras , mia athoa psixoula tin pire ston melo tis , tin agonia pou travikse afto to plasmataki mexri na svisei , EPREPE NA TO GENISEIS kai na tis to doseis sta xeria tis kai na tis peis PNIXTW TORA ... afto den ithele na kaneis , afto den egeine .... PIGENE XORSTIS MIA FAPA KAI APO EMNA KORITSI MOU , kakos ekanes ektrosi alla den tha se krinoume emeis giafto .... nomizw oti idi to plironeis me to na exeis mia pligi stin psixi sou gia panda ...
ax ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ 17 Κ ΓΕΝΝΗΣΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ Μ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 6 ΧΡΟΝΩΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ ΣΠΟΥΔΑΖΩ Κ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.....ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ Σ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΠΛΑ Σ...
αυτο ειναι το πιο συμαντικο να ειναι διπλα σου οι δικοι σου. εμενα δεν το εχουν μαθει ακομη και εχουν περασει 17 χρονια. τωρα θα ηταν 16 χρονων και τα 2 γιατι απ' οτι μου ειχαν πει ηταν 2. δεν εχει περασει ουτε μια στιγμη που να μην τα σκεφτομε αλλα δεδομενων των συνθυκων μου πηγα την καλυτερη δυνατη αποφαση για μενα. ευτυχως ο θεος με αξιωσε και εκανα 2 παιδακια.
Δεν είμαι υπέρ των εκτρωσεων αλλα θεωρώ ότι είναι δικαίωμα κάθε γυναίκας να παίρνει την απόφαση που η ίδια θεωρεί ότι είναι η καλύτερη....δυστυχώς στην περίπτωση σου πήραν άλλοι απόφαση για σένα κ αυτό είναι το δύσκολο....ίσως θα ήταν καλύτερα να πεις κάποια στιγμή στην μητέρα σου πως νιώθεις... Για να μπορέσεις όχι να το βάλεις πίσω σου αλλα για να μην έχεις αμφιβολίες για τις προθέσεις της....ναι ίσως να ήταν μια κρύα γυναίκα χωρίς να προσφέρει στήριξη στο παιδί της...αλλα ίσως να ήταν κ μια γυναίκα μεγαλομενη με στερεότυπα , taboo και να νόμιζε ότι έκανε το καλό για σένα και όλο αυτό απο αγάπη κ φόβο για το μέλλον σου... Σου εύχομαι να είσαι γερή να χαίρεσαι το παιδάκι σου....δεν μπορώ να σε νιώσω αλλα ήταν απο τις ιστορίες που διάβασα κ πονεσα..
Έχοντας κάνει 2 διακοπές κύησης σε προχωρημένη εγκυμοσύνη λόγω σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου θα σου πω πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πέρα από το να προχωρήσεις μπροστά. Καλώς ή κακώς την απόφαση σου την πήρες πριν πολλά χρόνια και αυτό πλέον δεν αλλάζει. Φρόντισε το παιδάκι σου και την οικογένεια σου και κοίταζε μόνο το μέλλον και τις όμορφες στιγμές που σε περιμένουν. "Κάνουμε ό,τι μπορούμε για τους ζωντανούς. Οι νεκροί δεν ξαναγυρνάνε" μου είπε η μαμά μου μετά τη δεύτερη έκτρωση και εμένα με βοήθησε αυτή της η φράση. Έτσι και εσύ κορίτσι μου θα κάνεις ό,τι μπορείς από δω και στο εξής για να είσαι ευτυχισμένη. Και αν είσαι εσύ ευτυχισμένη θα είναι και η οικογένεια σου. Σου το εύχομαι από καρδιάς.
Μπορώ να φανταστώ πόσο άσχημα νιώθεις κοπέλα μου και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια...ημουν έτοιμη να κάνω διακοπή κύησης για άλλους λόγους (τελικά δεν έκανα) και ένιωθα πως ήμουν χωρισμένη σε δύο κομμάτια...Ο Θεός σου έστειλε όμως άλλο μωράκι..στη θέση σου αυτό θα το εκλάμβανα ως συγχώρεση και θα προχωρούσα μπροστα...Να το χαίρεσαι και να είσαι ευτυχισμένη
στη θεση σου δεν θα ηθελα να εχω καμια επαφη ουτε εγω ουτε το παιδι μου με ατομα σαν τη μανα σου. συγχωρεσε με αλλα με ολα αυτα που διαβασα η δικια της αντιδραση μου εμεινε.
Helen ε όχι και παράνομες οι εκτρώσεις!Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες και υπάρχουν άπειρες εξαιρέσεις.Θα έπρεπε δηλαδή εγώ που πχ. έχω πέσει θύμα βιασμού (φανταστική υπόθεση φυσικά), να γεννήσω υποχρεωτικά το παιδί του καθάρματος;Οχι βέβαια. Δε θα είχα κανέναν ενδοιασμό να το ρίξω σε μια τέτοια περίπτωση.Άλλο παράδειγμα είναι οι περιπτώσεις βαριάς ανωμαλίας του εμβρύου.Κανένας δεν μπορεί να με υποχρεώσει να γεννήσω ένα παιδί που δε θα μπορέσει ποτέ να φροντίσει μόνο του τον εαυτό του,που μια ζωή θα υποφέρει και θα κάνει και τους άλλους να υποφέρουν.Ας μην είμαστε απόλυτοι σε τέτοια θέματα.
Νατάσα αυτή είναι καθαρά η προσωπική μου άποψη και αφορά κυρίως εκτρώσεις που γίνονται για ψύλλου πήδημα (γιατί δυστυχώς συμβαίνει συχνά και αυτό) ή και περιπτώσεις όπως πχ της κοπέλας που γράφει το κείμενο...σκέψου αν ήταν παράνομες πόσες περιπτώσεις τέτοιες θα είχαν αποφευχθεί! δεν "κατηγορώ" καμία γυναίκα που με πόνο ψυχής θα πάρει απόφαση να μην γεννήσει ένα παιδί γιατί θα είναι άρρωστο...απλώς η γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσε να του δωθεί μια ευκαιρια...άλλωστε...καμια φορα γίνονται και θαύματα! βέβαια έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε...για αυτό και το κατανοώ... γενικά δεν κατηγορώ καμία γυναίκα...απλώς πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές θα έπρεπε να ήταν παράνομες! σχετικά με την περίπτωση του βιασμού, ευτυχώς υπάρχει και το χάπι της επόμενης ημέρας!
Δεν είναι και τόσο μακρινές οι εποχές που η έκτρωση ήταν παράνομη και στην Ελλάδα. Ας θυμηθούμε λοιπόν τι γινόταν τότε και κι ας εικάσουμε τι θα γινόταν και σ' αυτή την περίπτωση. Κατά πάσα πιθανότητα κάτω από την αφόρητη πίεση και βία της οικογένειας η ανήλικη έγκυος θα προχωρούσε στην έκτρωση, αλλά αντί να γίνει σε ένα νοσοκομείο θα γινόταν σε μια παράνομη κλινική ή σε ένα ιατρείο χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές με κίνδυνο της ζωής της και της μελλοντικής της γονιμότητας. Επίσης αυτό το γεγονός δε θα μπορούσε να καταγραφεί στο επίσημο ιατρικό της ιστορικό κτλ. Η απαγόρευση δε κάνει λιγότερες τις εκτρώσεις, η πρόληψη κάνει λιγότερες τις ανεπιθύμητες ςγκυμοσύνες. Όσο για τη γράφουσα, αφού της ευχηθώ να χαίρεται το παιδάκι της, θα της πρότεινα να αναζητήσει ψυχοθεραπευτική αρωγή, έτσι ώστε αυτό το εφηβικό τραυματικό γεγονός να μη γεννήσει περισσότερο πόνο στη ζωή της.
Ελπίδα δεν έχεις άδικο σε αυτά που γράφεις... πρώτα λοιπόν θα πρέπει να σταματήσει να είναι ταμπού μια εγκυμοσύνη...πραγματικά αυτό δεν το κατάλαβα ποτε...γιατί να είναι κακό το σεξ (δεν μιλαω για το σεξ με οποιον/α να 'ναι και οποτε να 'ναι)...γιατι να ειναι κακια μια εγκυμοσυνη ...γιατι οταν πχ πριν το γαμο μενει καποια εγκυος ειναι κακο και μετα ειναι κατι το αγαγκαιο και "ευλογημένο" πραγματικά ωρες ωρες νομίζω ότι ζω στον μεσαίωνα...
Πω πω βρε καλή μου πώς κατάφερες όλον αυτόν τον καιρό και συγχώρησες τους γονείς σου σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα; Πώς μπόρεσες να θάψεις όλον αυτόν τον θυμό και την πίκρα που υπάρχει ακόμα μέσα σου; Αν μου είχε κάνει η μάνα μου τέτοιο πράγμα, να μου κλωτσήσει δηλαδή την κοιλιά και να με βαρέσει, θα την είχα διαγράψει. Δε θα μπορούσα να φερθώ με ανωτερότητα.Και σίγουρα θα ανακινούσα το θέμα ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. Θα ήθελα να τους κάνω να καταλάβουν το λάθος τους, έστω και καθυστερημένα.Θα ήθελα να τους βάλω να κάνουν την αυτοκριτική τους.
πολύ στενοχωριέμαι για αυτά που πέρασες και για το μωράκι που δεν έσφιξες στην αγκαλιά σου... δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να νομίζουν κάποιοι ότι είναι πιο "πρέπον" να σκοτώσεις ένα παιδί από το να το γεννήσεις εκτός γάμου... σε τέτοια παράνοια βρίσκεται η κοινωνία μας...(ευτυχως λιγότερο όσο περνάνε τα χρόνια-τουλάχιστον στην Ελλάδα...γιατί σε κάποιες χώρες του κόσμου θα σκότωναν και την μάνα) γνώμη μου είναι ότι οι εκτρώσεις θα πρέπει να είναι παράνομες... να σκέφτεσαι ότι δεν φταις εσύ ...αλλά οι γονείς σου ...φταίνε γιατί κοίταξαν τους τύπους και όχι την ουσία..φταίνε γιατί δεν κοίταξαν το παιδί τους και το μελλοντικό εγγόνι τους αλλά το τι θα πουν οι γύρω τους... αν μπορείς να τους συγχωρέσεις θα είναι κάτι καλό για εσένα...αλλά φαντάζομαι είναι δύσκολο... εύχομαι κάποια στιγμή να το ξεπεράσεις...
Πολυ λυπηθηκα και για το πρωτο μωρακι σου και για σενα. ευχομαι να νιωθεις χαρουμενη κι ασφαλης μεσα στην οικογενεια που δημιουργησες γιατι αυτης που ησουν παιδι δε σου αξιζε... Φανταζομαι το καταλαβαινεις καθε φορα που κοιτας το παιδι σου και περισσοτερο. ο συντροφος ηταν κι εκεινος παιδι οπως επηρεαστηκες εσυ το ιδιο επαθε κι εκεινο. οι γονεις ομως;;; το αδικαιολογητοι ειναι λιγο... και τωρα κανουν χαιρονται με αυτο το εγγονι;; τι παραπανω εχει αυτο το μωρο απο το πρωτο; τι να πω...
sigkini8ika para poly!exo vourkosei!ntropi tous!krima pou valane enan an8ropo na mpei se ayti tin diadikasia!!!na'sai kala me to paidaki sou!den nomizo pos oti kai na poume 8a apalynei ton pono sou!emena i kolliti mou apevalle tin mera pou ego gennousa kai mou matose i kardia den mporo na fantasto ton pono tis oute ton diko sou!krima!na'sai kala!!!panta kala kai dynati gia to paidi sou kai gia sena!
Κρίμα στην ψυχούλα που έφυγε..........