Νάνι μόνοι!
Όπως σας έχουμε γράψει, κοιμόμαστε και οι 4 στο κρεββάτι. Ευτυχώς είναι φαρδύ και μεγάλο. Στην αρχή είχαμε στη μέση την Αθηνά. Μετα η σειρά ήταν Αρχέλαος-Ολιβ-Αθηνά-Μάνος.
Είναι το πιο συντροφικό πράγμα που ΄χω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Πρέπει να διαλέξω τα αγαπημένα μου ποιήματα και να κλεψω από μέσα τις μαγικές τους λέξεις για να το περιγράψω.
Εχουμε μια λογική γι’ αυτό.
Κανένα θηλαστικό δεν αφήνει τα παιδιά του τη νύχτα 15 μέτρα πιο κει. Κοιμούνται όλα μαζί. Ονειρεύονται μαζί. Είναι και η ασφάλεια μέσα.
Και επειδή καταρχήν και βασικά είμαστε θηλαστικά και κατά δεύτερον παιδοψυχολόγοι… το υιοθετήσαμε χωρίς τύψεις και το κάναμε.
Όταν το πρωτοεγραψα, μου ’κανε ευχαριστη εντύπωση που σαν τα σαλιγκάρια βγήκανε γελαστά-γελαστά κι άλλες μανούλες και παραδέχθηκαν ότι έτσι κοιμούνται και στο δικό τους σπίτι.
Όμως όλα έχουν ένα όριο.
Το ίδιο όριο ισχύει σε όλα τα θηλαστικά.
Για πόσο καιρό θα κοιμάται η Αθηνούλα στο ίδιο κρεβάτι με σας;
Και ο Αρχέλαος; Τι θα γίνει; Το ένα παιδί θα κοιμάται μαζί σας και το άλλο μόνο;
Δυσκολα, αλλά πολύ σωστά ερωτήματα.
Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ιδέα.
Ημουν τόσο μαγεμένος από τις ολονύχτιες αγκαλιές με την κόρη μου που δεν είχα άλλες σκέψεις. Καμιά φορά αλλάζαμε κι ερχόταν ο Αρχελίνος στην μέση… άλλες αγκαλιές.
Είμαι της γνώμης ότι η ζωή τα φέρνει όλα στην ώρα τους.
Ο μικρός έχει αρχίσει εδώ και καιρό να κάνει βαρελάκια… σχεδον μπουσουλάει…στο σαλόνι τον αφήνεις και στο επόμενο λεπτό είναι στην κουζίνα. Φοβηθήκαμε μπας και πέσει από το κρεβάτι.
Τον βάλαμε στο κρεββατάκι του πλάι στη μαμά του με κατεβασμένο το κάγκελο.
Κανένα πρόβλημα. Κοιμήθηκε κανονικά.
Ετσι στο κρεβάτι κοιμηθήκαμε η Ολιβ, η Αθηνά κι εγώ…
Ένα βράδυ.
Δυο βράδια.
Το τρίτο η Αθηνά είπε στη μαμά της καθώς έπαιζαν στο δωμάτιο της.
– Μαμά, αυτό το κρεββάτι είναι δικό μου;
– Ναι αγάπη μου.
– Δικό μου;
– Δικό σου. Θες να κοιμηθείς το βράδυ εδώ;
– Ναι.
Και κοιμήθηκε.
Πήρα την Ολιβ αγκαλιά. Με αγκάλιασε. Ειχαμε να κοιμηθούμε για βράδυ οι δυο μας στο κρεβάτι τουλάχιστον 3 χρόνια… (βγάλτε τις διακοπές) από τότε που ή Αθηνούλα ήταν 3-4 μηνών βρέφος και την πήραμε από το κρεβάτι της.
– Είσαι ευχαριστημένη που τα μωρά μας κοιμούνται στα κρεβατια τους.
– Είμαι. Καληνύχτα.
– Καληνύχτα!
-…………………….
-…………………….
– Σου λείπουν;
– Πολύ!
Μάνος
![[Βίντεο] Πόσο μπορεί να χαίρεται ένα μωρό που ο μπαμπάς του γύρισε σπίτι; Τόσο πολύ!](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2015/10/362-1200x800_c.jpeg)
tin koimizo sto krebataki tis apo neogenito.tvra omos pou megalvse ligo kai de fobamai allo min tin plakoso thelo na thn paro sto krebati mas.pisteyo tha trelathei apo xara.ti diastaseis exei to krevati kai xorate k oi tesseris?skeftomai na agoraso megalytero giayto rotao
Αντώνη που σχολιαζεις τον Πατέρα του Μανου (γελοιογραφος ΑΡΧΕΛΑΟΣ) είσαι αδαης και !!! ΚΟΜΠΛΕΞΑΡΑ. Έχεις μεγάλα τραύματα αγόρι μου απο μικρός και τώρα μάλλον τον έχεις μικρό!!! Βλάκα
μερικα πραγματα ειναι απλως θεμα ενστικτου. ειδικα σε θεμετα αγαπης μιλα η καρδια,εκατερωθεν, και των γονιων και των νινιων. εμεις,πολλα βραδια κοιμομαστε 5 στο κρεβατι. βεβαια,τοτε μας την κανει ο μπαμπας..... που να κοιμηθεις αλλιωσ....!!!!!
7 and still co-sleeping. Κάποια στιγμή πήγε μόνη της στο δωμάτιο της να κοιμηθεί. Σηκώθηκα μες τη νύχτα, την πήρα κοιμισμένη αγκαλιά και την έβαλα στο κρεββάτι μας. Τώρα μπορείτε να κράξετε ελεύθερα. Το παιδί ανεξαρτητοποιήθηκε η μαμά όχι. :) Και ναι μου έλειπε πολύ :)
Εγώ πάντως πιστεύω ότι η κόρη σου ζήτησε να κοιμηθεί στο δικό της κρεβάτι επειδή ζήλεψε που ο γιός σου δεν κοιμάται πλέον μαζί σας αλλά σε άλλο κρεβατάκι. Χωρίς παρεξήγηση...δεν το λέω για να σου χαλάσω την διάθεση αλλά επειδή και εγώ είμαι η μεγαλύτερη αδερφή θυμάμαι πως ένιωθα, πως ζηλεύα και τι αποτελέσματα είχε η ζήλεια μου. Βεβαίως δεν είμαι απόλυτη εσύ προφανώς θα ξέρεις καλύτερα την κόρη σου.
Πιθανότατα να συμβαίνει κι έτσι. Τα παιδιά έχουν δικούς τους κώδικές και εμείς (οι ενηλικοι) προσπαθούμε να τους αποκωδικοποιήσουμε.
Εμείς πάλι, ξεκινάμε όλοι να κοιμόμαστε στα κρεβάτια μας αλλά το πρωί καταλήγει αλλού ο ένας κι αλλού ο άλλος! Ο μικρός, 9 μηνών, στάνταρ θα ξυπνήσει για μαμ και 9 στις 10 θα θηλάσει και δεν θα ξανακοιμηθεί παρά μόνο αγκαλιά μου. Ο μεγάλος 9 στις 10 επίσης θα σηκωθεί απλά για να έρθει στο κρεβάτι μας και συνήθως, αν δεν έχω ήδη πάει στο μωρό, με διώχνει κι όλας γιατί δεν χωράει! χαχα!
με κινδυνο να με γιουχαρετε λεω οτι δεν εχω κοιμηθει ποτε με τα παιδια μου(7 χρονων,4 χρονων κι 11 μηνων).ναι οκ οταν θελουν κατι,δουν κακο ονειρο,ειναι αρρωστουλια τα βαζουμε αναμεσα μας αλλα δε μπορω να κοιμηθω (νομιζω οτι θα το πατησω και δε θα το καταλαβω λογω κουρασης...)αμα εχω ενα παιδι διπλα μου,ποσο μαλλον οταν θελουν και τα 3 κατι...οποτε συνηθως αναβω το λαμπακι μου και διαβαζω οσο αυτα κοιμουνται διπλα μας.επειδη ομως εχουμε πολλες νυχτερινες βαρδιες στις δουλειες μας δε μπορω να ξενυχταω συνεχεια κι ετσι δε το εχω υιοθετησει.
Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κάποιες απολογείστε! Είναι μια επιλογή της Ολίβιας και μερικών άλλων μαμάδων αλλά καλώς ή κακώς δεν ταιριάζει σε όλες τις οικογένειες για χ, ψ λόγους.
Συμφωνώ απολύτως με τη Γωγώ. Επειδή το κάνουμε η δεν το κάνουμε εμείς ή κάποιο άλλο ζευγάρι δεν σημαίνει ότι όσοι δεν το υιοθετούν ή το υιοθετούν, κάνουν κάποιο λάθος. Ποτέ οι συνθήκες δεν είναι ίδιες.
δεν απολογουμαι,δεν εχω να απολογηθω σε κανεναν παρα μονο στα παιδια μου οτε και αν (οταν) με ρωτησουν...λεω απλα οτι δε ταιριαζει αυτος ο τροπος στην δικη μου οικογενεια,δε το θεωρω υπευθυνο και απεναντι στους ασθενεις μου να κουτουλαω στην εφημερια μου για να κανω co-sleeping απο τη στιγμη που δε το αντεχει ο οργανισμος μου!χαιρομαι πολυ τις οικογενειες που το καταφερνουν αλλα εμενα με αγχωνει πολυ..(οταν κανω 4ο παιδακι θα το ψαξω το θεμα χαχαχαχα)
Εμείς μάλλον παίζουμε musical beds. Το κρεβάτι μεγάλο αλλά και εμείς (οι ενήλικες) δε θα μας έλεγες και μικρούς. Τα κοριτσια καποιες φορες κοιμουνται στο κρεββατι τους (αν νυσταζουν, η μικρηβπιο συχνα, η αν νυσταζει πολυ η μαμα) και καποιες στο μεγαλο (αν θελουν ιστοριες γιατι ειναι ακομα στα μικρα κρεββατια και δε χωραω). Συνήθως αν δε μας πάρει κι εμάς ο ύπνος τις πάμε στα δικά τους. Η μεγαλη δεν ξυπναει ποτε, η μικρη στανταρακι θα σηκωθει κατα τις πεντε και θα ρθει. Οταν είμαστε όλοι μαζί η σύνθεση ειναι η μικρη (2 χρόνων) πάνω οριζόντια αντί για μαξιλάρι, εγώ κι ο άντρας μου κανονικά αν και προεξεχουμε προς τα κατω και η μεγάλη ανάμεσα μας με το κεφάλι όμως προς τα πόδια μας. Συνήθως η μεγαλη(4) πολύ γρήγορα εγκαταλείπει το πάρτυ για να παει η στο κρεβάτι της η στον καναπέ στο σαλόνι. Το άλλο περίεργο που κάνουν τελευταία ειναι να κοιμούνται παρέα στο πάτωμα στο δωμάτιο τους. Ισως ζεσταινονται η δεν καλό χωράνε αλλά με όλες αυτές τις μετακινήσεις που να πάρω κουκετα; Και τέλος, δεν ξέρω αν το έχετε δει; http://www.howtobeadad.com/2012/10327/1-10-baby-sleep-positions-collectio
Εγω να ρωτήσω κάτι άσχετο? Τί σας έκανε το καημένο το παιδάκι και το βγάλατε Αρχέλαο??? Γιατί τέτοια τιμωρία σε ενα τόσο μικρό παιδί? Γιατί να αναγκάζει ένας γονιός το παιδί του να τρώει δούλεμα στο σχολείο για τουλάχιστον 6 χρόνια? Φιλικό ζευγάρι έβγαλε την κόρη Εφροσύνη και το γιο Διομήδη. ΚΑΙ τα δύο ντρέπονταν να βγούνε απ'το σπίτι μην τυχόν και τα ρωτήσει κάποιος το όνομά τους! Κρίμα δεν είναι??
Αντωνη ειναι εντελως μα εντελως υποκειμενικο το θεμα.....Αλλωστε ,ο ανθρωπος κανει το ονομα ,οχι το αντιστροφο ... Εγω προσωπικα το προτιμω απο Γιαννη Γιωργο Κωστα και φυσικα απο ολα τα υποκοριστικα τυπου Ακης Μακης Σακης ..... Το Δομνίκη πως σου φαινεται ;;;;; ;)
Παραλειψη .... το ονομα προερχεται απο τον πατερα του Μανου , ενας απο τους μεγαλυτερους Ελληνες γελοιογραφους που ειχε η χωρα μας :)
Tα παιδιά αν θέλουν να κοροϊδέψουν θα το κάνουν ούτως ή άλλως.Θα πουν χοντρέ,κοντέ,ψηλολέλεκα,κοκκαλιάρη,γιαλομπούκα,ξανθόψειρα,μαύρε και ένα σωρό άλλα 'ωραία' λογάκια.Όταν οι άνθρωποι (από μικροί ακόμη) είναι κομπλεξικοι,ασχολούνται με τους άλλους. Και επίσης βρίσκω άκομψο από μέρους σας να κρίνετε μ'αυτόν τον τρόπο την επιλογή κάποιων ανθρώπων να δώσουν στο παιδί τους το όνομα του παππού του που είναι πολύ ασυνήθιστο και για μένα προσωπικά πολύ όμορφο
Ο Νικόλας είναι 2 χρονών. Σπάνια να έχει κοιμηθεί μόνος του..Συνήθως κοιμάται μαζί μου αγκαλιά. Τώρα τελευταία ξεκινάει μαζί μας αλλά μετά τον μετακομίζουμε στο κρεββάτι του. Όχι δεν φοβάμαι μην τον πατήσουμε- άλλωστε αυτός μας πατάει περισσότερο. Όχι δεν φοβάμαι μην συνηθίσει-άλλωστε μέχρι πότε θα θέλει να κοιμάται μαζί μας. Όχι δεν φοβάμαι μήπως δεν κοιμάται σωστά- άλλωστε μια χαρά κοιμάται και όλη τη νύχτα μάλιστα.. Απλά νομίζω οτι εκτός από γονείς είμαστε και ζευγάρι και θέλουμε το χώρο μας...Να κοιμηθούμε και αγκαλιά. Να είμαστε για λίγο μόνοι μας.. Αν μου λείπει οτι δεν είναι στο κρεββάτι μας...Απίστευτα πολύ !! Αλλά νομίζω οτι πρέπει να το συνηθίσω-εγώ περισσότερο από το Νικόλα τελικά- οτι δεν θα μπορώ συνέχεια να κοιμάμαι μαζί του..Αλλά θα το απολαύσω όσο ακόμα μπορώ..
36 εγω, 38 ο άντρας μου, 6 χρονων ο γιος μου και 3ων η κορη μου! Μαζι στο κρεβατι. Μεχρι το καλοκαιρι θα τους φτιαξουμε το δωματιο τους και θα κοιμουνται και τα δυο εκει, με ενα open bed policy για οποτε θελουν να ερθουν στην αγκαλιτσα του κρεβατιου μας! Και καποτε, ολο αυτο θα το θυμουνται με ενα χαμογελο στα χειλη και με ζετη στην καρδια τους! Υπαρχει καλυτερο πραγμα??? :-)
Ωραίο άρθρο ,αλλα κορίτσια γνωριζω οτι οταν αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα παιδια δεν πρεπει να ειναι στο ίδιο κρεβάτι με τη μαμά και τον μπαμπά !!ρωτηστε και παιδοψυχολογο για δική σας σιγουρια!!!!!παθαινουν σύγχυση και δεν κανει!!!!ευχες για ολα τα παιδάκια του κοσμου :)
Φίλη Ουρανια, το co-sleeping, το να κοιμάσαι δηλαδή με τα βλαστάρια σου όσο το εχουν ανάγκη (και ναι, όταν δεν το χρειάζονται πια φεύγουν και σου λείπουν) ειναι μάλλον μια στάση ζωής και ανατροφης. Οσοι το κάνουμε μας βγαίνει φυσικά. Σίγουρα, δεν ειναι για όλους, αλλά εχει πολλά ψυχολογικά πλεονεκτήματα για το παιδι: σε μελέτες (αφού ρωτάς) δείχνουν υψηλότερα επίπεδα αυτό εκτίμησης, χαμηλότερα επίπεδα άγχους και στρες, μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή τους και αυτά σε βάθος χρόνου. Μην παγιδευεσαι στην πεπατημένη, στα πιστεύω και στις επικρίσεις της γενιάς των γονιών μας, κάποιες φορές υπάρχει καλύτερος τρόπος από τον καθιερωμένο!
αχ τι ωραια, ομαλη η μεταβαση, ομαλη και συγκινητικη εγω παλι , με τον αντρα μου να λειπει συνεχεια απο βδομαδα εως μηνα και την φορα συνηθισα να κοιμαμαι με τον μικρο μου αντρα στον καναπε (καθως στο κρεβατι χωρις τον αντρα μου δεν μπορω να κοιμηθω) και τωρα μπορω να σου πω οτι εχω παθει εγω εξαρτηση απο αυτο το μικρο πλασματακι. βεβαια να σου πω και το αστειο της υποθεσης οταν ερχεται ο μπαμπας μας και καθεται στον καναπε π.χ. για να δει τv ο μικρος του κανει τρελλο πολεμο μεχρι να μας ςλςυθερωσει παλι τον καναπε. ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ