H επιβεβαίωση είναι μεγάλο πράγμα στη ζωή. Από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο επίτευγμα, χωρίς “μπράβο” η χαρά είναι μισερή.
Η Αθηνά μαθαίνει πολλά πράγματα, καθως την ανταμείβουμε με τραγούδια “μπράβοοο Αθηνούλαααα τραλαλαλαλαλα”, παλαμάκια… Το ίδιο κι ο Αρχέλαος. Μα το ίδιο όλοι μας. Θέλω να πιστεύω ότι πολλοί νεαροί συνάδελφοί μου με συμπαθούν, γιατι ποτέ μου δεν τους τσιγγουνεύτηκα ένα μπράβο. Οταν δίνεις, δεν πρέπει (άσχετα αν είναι ωραίο) να παίρνεις κιόλας.
Τωρα τελευταία μου συμβαίνει κάτι που με ξετρελλαίνει. Η Αθηνά έρχεται από μόνη της να πάρει την επιβεβαιώση μου και μόλις την πάρει το διαλαλεί με κραυγούλες στη μαμά της.
Να ένα παράδειγμα.
Την Κυριακή η Ολιβ της φόρεσε ένα όμορφο φορεματάκι. Εμφανίστηκε στην πόρτα μου και πήρε μια τσαχπίνικη στάση.
–Μπαμπά!
Γυρισα και την κοίταξα.
–Μωρό μου! Είσαι κούκλα… Πωπωπω πόσο κούκλα είσαι…
Η μικρή μου χάρισε ένα χαμόγελο απ’ αυτά που μου παίρνουν την καρδιά και εξαφανίστηκε τρέχοντας.
–Μαμά… Μαμάααααα…. Ο μπαμπάς είπε ότι είμαι κούκα! Κούκα μαμά!
Πφφφφφφφ! Τι να ’ναι αραγε αυτο που έλιωσε μέσα μου;
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Νομίζω πως είσαι ένας πολύ γλυκός μπαμπάς! Και έχετε πολύ γλυκά ζουζουνάκια!!! Δε ξέρω αν η πολύ (υπερβολική) επιβράβευση έχει κάποια άλλα (οχι πολύ θετικά) αποτελέσματα, αλλά εμένα μου αρέσει να το ακούω και να το λέω! Έχω χορτάσει μιζέρια και το κακό είναι πως μάλλον έχω και λίγη μέσα μου!!! Θέλει κόπο να την αποβάλλω και λέω να την καταπολεμήσω με τον χειρότερο εχθρό της! Το χαμόγελο και την επιβεβαίωση!!! Να είστε πάντα καλά και να γεμίζετε με αγάπη την οικογένειά σας!!!!
Κοίτα τώρα τι πήγα να πάθω. Πήγα να σου πω την παγίδα του πολύ μπράβο στα παιδιά και μου έτυχε ένα περιστατικό 4 η ώρα το πρωί που δουλεύεις και περιμένεις τουλάχιστον ένα ευχαριστώ γιατί δεν είσαι υποχρεωμένος και αντ΄αυτού παίρνεις βρισίδι (ναι, μερικοί έχουν όρεξη να βρίζουν με e-mails στις 4 το πρωί) που δεν έχω όρεξη να σου πω τίποτα τελικά. Γιατί καλά τα λένε και οι ψυχολόγοι να μην το παρακάνουμε και να τους αφήσουμε να αποκτήσουν και λίγη πίστη στον εαυτό τους, αλλά μήπως τελικά όλοι αυτοί που είναι μίζεροι με τα μπράβο και έχουν τις κατσάδες πρώτο χέρι, έχουν φάει πολλή σφαλιάρα στη ζωή τους και το θεωρούν τον ενδεδειγμένο τρόπο για να γίνει μια δουλειά? Πολύ κακή η μιζέρια και που να την έχεις σε διπλό ταμπλό (και σπίτι και δουλειά)! Έχω πάρει πολλά μπράβο από τον δικό μου μπαμπά, ακόμη και όταν δεν πετύχαινα μπράβο που προσπάθησες άκουγα, ίσως γι' αυτό θεωρούσα πως έχω πρόβλημα προσαρμογής στη μιζέρια που επικρατεί γύρω μας και έδινα δίκαιο στους ψυχολόγους που λένε να δίνουμε το μπράβο με άλλο τρόπο. Εγώ μάλλον θα συνεχίσω να το δίνω απλόχερα, όπως εσύ, μπας και τα δικά μας παιδιά αλλάξουν αυτή τη χαζοκατάσταση. Μάνο, είσαι πολύ μπροστά ή οι άλλοι είναι υπερβολικά πίσω. Το κείμενο μου άρεσε πολύ. Το ξεχωρίζω μέσα στα αγαπημένα μου. Μπράβο, Μάνο, που τα γράφεις τόσο ωραία. Πάρε κι εσύ το μπράβο σου τώρα και καληνύχτα!
Χα! Κι εγω το ίδιο πήγα να πω! Αν και βλέποντας τη χαρά στα παιδάκια μου ακούγοντας το μπράβο΄τελικά μάλλον θα συνεχίσω κι εγω να το μοιράζω απλόχερα!