Ακόμα με τρώει το γιατί…
Ειμαι η Φ. και ειμαι 24 ετων. Διαβαζω πολυ καιρο ολες αυτες τις γλυκοες ιστοριουλες και παρακαλω τον Θεο να ερθει η μερα που θα κρατησω ενα μωρακι στην αγκαλια μου… Θα ερθει ομως;
Στην ηλικια των 17 ειχα μια σχεση μ’ εναν ανθρωπο που πιστευα οτι μ’ αγαπαει…. Μπορει και να μ’ αγαπουσε… Δεν το ξερω…. Το σιγουρο ειναι οτι δεν μου το εδειξε οταν επρεπε.
22 Δεκεμβριου 2007 και εχω καθυστερηση. Αρχικα αγχωθηκα, ημουν μολις 18 και στη μεση της Γ’ λυκειου… Μετα παλι λεω, δεν μπορει να ειμαι εγκυος, εχω πολυκυστικες και ο κυκλος μου τα’ χει παιξει…
27 Δεκεμβριου του λεω οτι υπαρχει η πιθανοτητα να ειμαι εγκυος και εκει αρχισε ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ μου…
Εκανα το τεστ και βγαινει θετικο… Ενω ηθελα τοσο πολυ να χαρω (παντα ελεγα οτι θελω οικογενεια απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου) μεσα μου κατι δεν με αφηνε. Η πρωτη του αντιδραση ηταν και το πρωτο μου χαστουκι. Φυσικα μου φωναζε οτι δεν προκειται να το κρατησω και αρχισε να με χτυπαει με οση περισσοτερη δυναμη μπορουσε στην κοιλια μου.
Τοτε εκανα το ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΛΑΘΟΣ και συναίνεσα να κανω αμβλωση αφου αργοτερα μου ειπε οτι θα ειμαστε μαζι κα να μην τα παρατησω με το σχολειο και οτι θα κανουμε αλλο παιδι μετα απο λιγα χρονια και και και….. Λογια που σαν χαζη πιστεψα…
Πηγαμε στον γιατρο και μου κλεινει ημερομηνια… 16 Ιανουαριου 2008 μετα απο παρα πολλα ψεματα στην μαμα μου (γιατι δεν της ειπα ποτε τιποτα) μπαινω στο χειρουργειο.
Να σας πω εδω οτι ημουν περιπου 2 μηνων και απο τις 22/12 μεχρι και τις 16/1 ειχα καποιους πρωινους εμετους πριν φυγω για το σχολειο και τα βραδια ειχα τις πιο γλυκιες στιγμες με το μωρο μου. Μετα το χειρουργειο δεν η8ελα ουτε να τον δω και 1 χρονο μετα χωρισαμε οριστικα….
Τα 2 τελευταια χρονια ειμαι αρραβωνιασμενη με τον πιο γλυκο ανθρωπο του κοσμου…. Και θελει πολυ να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Ο Α. ξερει οτι εκανα τοτε…. Απο εκεινη την μερα με τρωει το γιατι….
Γιατι το εκανα; Γιατι υπεκυψα κ συναινεσα τοτε; Γιατι πιστεψα στα λογια του πρωην μου; Γιατι σκοτωσα μια ψυχουλα; Γιατι τωρα δεν ερχεται ενα μωρακι; Μηπως ειναι η τιμωρια μου; Πως θα ηταν τωρα το πλασματακι μου; Γιατι, γιατι, πολλα τα γιατι και καμια απαντηση….
Θελω πολυ ενα μωρακι!!!! Και ο Α. θελει, μου το λεει και προσπαθουμε περιπου εναν χρονο… Υπαρχουν βραδια που ποναει η ψυχη μου, ανοιγει η πληγη μου…
Συγνωμη αν σας κουρασα… Θελω πολυ να γινω ΜΑΜΑ!!! Και μονο τοτε θα κλεισει ενα μερος της πληγης μου…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μη στεναχωριεσαι καλή μου. Το μωράκι θα έρθει σύντομα. Δεν έχει έρθει ακόμη γιατί αγχώνεσαι και αυτό παίζει το σημαντικότερο ρόλο.... Ούτε να νιώθεις ενοχές γιατί ήσουν απλά ένα παιδί χωρίς στήριξη από το σύντροφο σου. Είμαι κατά των αμβλωσεων, όμως για τους ενήλικες που μπορούν να βρουν τρόπους να επιβιώσουν μαζί με τα παιδάκια τους. Εσύ ήσουν μωρό. Και σκέψου μόνο πόσο δυστυχισμένο θα ήταν αυτό το πλάσματακι αν το κρατούσες, με έναν τόσο βίαιο και απόλυτο πατέρα. Έγινε, τελείωσε,ξέχνα το. Κοίτα να ηρεμήσεις και θα έρθει το μωράκι που τόσο λαχταρας!
Ήσουν μικρή, μόνη, χωρίς καμία συμπαράσταση και έκανες το μονο που φαινόταν σωστό εκείνη την ωρα. Πάει, έγινε. Όσο και να το σκέφτεσαι δεν προκειτε να αλλάξει τίποτα. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν χρειάστηκε μονο ένας για να γίνει η σύλληψη ούτε ηταν μονο ένας εκείνος που κανόνισε, έκανε, έκλεισε το ραντεβου και ολα τα λοιπά για την άμβλωση. Ήμουν 17 κ στη στην 2α λυκείου όταν έκανα το ιδιο πράγμα. Δεν μου φέρθηκε κανεις άσχημα ούτε ξύλο έφαγα και ούτε ήμουν απρόσεχτη, το προφυλακτικό έσπασε. Ήμουν μικρή, είχα σπουδές, είχα τους γονείς να λένε τι θα πει ο κόσμος. Εμένα βασικά οι γονείς μου ηταν εναντίων. Τώρα ομως ειμαι 26 και εχω ενα θετικό τεστ στα χερια μου, όντας αρραβωνιασμένη με το ιδιο παλικάρι που ήμουν στα 17. Αυτο που θέλω να σου πω ειναι πως για ολα υπάρχουν λόγοι. Δεν είπες πως πας να κανεις άμβλωση γιατι θες να πας παραλία και να πιείς ποτά στην Μύκονο. Σκέψου πως και γιατι έγινε. Δεν έγινε για την πλακα. Υπομονη θέλει και επιμονή και ολα θα γίνουν. Μην φοβάσαι για τιμωρίες κτλ ο ΘΕΟΣ βλεπει τα πάντα κ είδε την ιστορία σου και ειμαι σίγουρη πως σε εχει ήδη συγχωρέσει.
Σου εύχομαι μέσα από τν καρδια μου τα όνειρα σου να γίνουν πραγματικότητα... Τι σύμπτωση... στα 18 μου έκανα κ εγώ μια έκτρωση γτ ο τότε δεσμός μου όταν του είπα ότι είμαι έγκυος με παράτησε εκείνη τν στιγμή κ μετά εξαφανίστηκε... όταν λέω εξαφανίστηκε εννοώ ότι έφυγε από τν τόπο μας.. έχασα κάθε σημάδι του.. έχασα τν γη κάτω από τα πόδια μου... δν είχα στήριξη από κανέναν... δν είχα το θάρρος να το πω κ εγώ στς γονείς μου... φοβόμουν μν τς σκωτοσω..κ έτσι πήρα τν φίλη μου κ πήγαμε μαζί στν γιατρό... ήμουν 12βδομαδον κ δν είχα κανένα σύμπτωμα.. είχα κανονικά περίοδο... μετά από 4 ημέρες έχασα για πάντα αυτό το φασολακι μου γτ δν μπορούσα να το έχω.. κ μέχρι τώρα που έχω δύο υπέροχα πλασματακια αυτό το μωράκι με βασανίζει που έκανα τότε αυτό το λάθος. . Φυσικά κ ο άντρας μου το ξέρει γιαυτό θέλει να κάνουμε πολλά παιδιά.. δν λέω κ εγώ θέλω ακόμα ένα. . Κ μακάρι να έρθει γτ μετά από δύο εγκυμοσύνες έχω πρόβλημα γυναικολογικο... ☺πίστη στο θεό κοριτσάκι μου κ όλα θα έρθουν στν ώρα τους... ☺? Αααααα κ το ανχος σε καταστρέφει..στο λέω από πρώτο χέρι... ☺
τα πάντα μπορούν να συμβούν στη ζωή... όμως για να τα βρεις με τον εαυτό σου πρέπει πρώτα να τα βρεις με το Θεό! Αυτός μας δίνει τη ζωή και Αυτός την παίρνει... από τη στιγμή που έκανες κάτι τέτοιο και για να ηρεμήσεις μέσα σου αν δεν το έχεις κάνει, καλό είναι να πας να ξεμολογηθείς... μόνο τότε ένα μεγάλο κομμάτι θα λυτρωθεί μέσα σου.. καθώς και ότι καινούριο κάνουμε στη ζωή μας όπως ένα γάμος κ.α σημαντικά γεγονότα πρέπει πρώτα να παίρνουμε την ευλογία του καλού Θεού... κανείς πνευματικός δε θα σε μαλώσει (αν το σκέφτεσαι έτσι..) με ότι έχεις να του πεις... Η Παναγία να σε σκεπάζει και να σου χαρίσει ότι καλύτερο για σένα...
Γλυκια μου μην ανυσηχεις. Ο θεος δεν σε τιμωρει και σιγουρα ξερει οτι εσυ αναγκαστηκες να το κανεις ομως αμασε τρωει ενα αιωνιο γιατι δεν θα μπορεις να δεις περα απο αυτο και να κανεις παιδι θα σκεφταισε ακομα εκινο που θα μπορουσες να εχεις.Και δεν θα μπορεις παρολο που θα θελεις να του δειξεις ολη τη χαρα και την αγαπη σου.Ενας αλλος παραγοντας που ειμαι σιγουρη οτι η ψυχολογια σοπυ μετραει αυτο που σου συνηστω εγω ειναι να σταματησετε γοαλιγο καιρο τις προσπαθεις για κανενα μηνα και να σκεφτεις τι θες
έχω ακούσει για βάρβαρους και τιμωρούς κατακτητές αλλά για θεό που εκδικείται όχι! το σίγουρο είναι ότι με την πράξη σου προστάτεψες το αγέννητο παιδί σου από έναν άθλιο πατέρα, ο άντρας που χτυπάει την σύντροφο του με σκοπό να αποβάλει δεν είναι άξιος ούτε να αναπνέει σε αυτόν τον πλανήτη πόσο μάλλον να τον αξιώσεις να γίνει και πατέρας, αυτό που πρέπει να κάνεις για να σου φύγουν όλες οι ανασφάλειες που σου έχει δημιουργήσει αυτός ο άνθρωπος να πας σε έναν γυναικολόγο να κάνεις όλες τις απαραίτητες εξετάσεις ότι η άμβλωση τότε έγινε σωστά και δεν έχουν πειραχτεί κάποια όργανα, χαλάρωσε και απόλαυσε την σχέση σου με τον άνθρωπο που έχεις βρει και το μωρό θα έρθει, σε πληροφορώ έχω φίλη που προσπαθούσε χρόνια με τον άντρα της να κάνει παιδί και τίποτα και τελικά ανακάλυψε μετά από μια σειρά εξετάσεων ότι ήταν (αλλεργική) στο σπέρμα του άντρα της το λεγόμενο ΝΚ natural killer, έφτιαξαν ένα εμβόλιο από το αίμα του συζύγου και σήμερα η κορούλα της είναι 20 μηνών και είναι πάλι έγκυος περιμένοντας τον γιο της. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι υπομονή και να ηρεμίσεις, μα πάνω από όλα να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και να προχωρήσεις μπροστά "όλα είναι πιθανά"!!!
Κοπέλα μου ηρέμησε και σταμάτα ν' αυτομαστιγώνεσαι... Όταν έγινε αυτό που έγινε ήσουν ακόμη παιδί, ανήλικη. Είχες μπλέξει μ' έναν ψυχοφάγο που σε παρέσυρε ουσιαστικά σ' αυτή την επιλογή. Το μέρος της ευθύνης που φέρεις είναι πολύ μικρό. Για να μην αναφέρω πως άν συνέχιζε τα "τρυφερά" του χάδια, μπορεί να είχατε πεθάνει και οι δύο αν σου προκαλούσε αποβολή. Κι όχι, δεν είναι δυνατό να τιμωρείσαι από έναν Θεό που είναι ο θεός της αγάπης. Εσύ η ίδια τιμωρείς τον εαυτό σου με ενοχές και τύψεις. Φαίνεσαι πολύ ευσυνείδητος άνθρωπος και είναι προς τιμή σου που νιώθεις έτσι, αλλά το φορτίο της ευθύνης που φέρεις είναι πολύ μικρό. Αν νιώθεις όμως πραγματικά την ανάγκη εξιλέωσης, γιατί να μη βοηθήσεις μια άλλη ζωή ή πολλές άλλες: μπορείς να υιοθετήσεις ένα φτωχό ορφανό, να γίνεις ανάδοχος παιδιού με κάποια από τις σχετικές οργανώσεις, μπορείς να δουλέψεις εθελοντικά σε κάποιο κέντρο προστασίας παιδιού κτλ. Έτσι η θυσία του πρώτου δε θα πάει χαμένη. Όσο για το ν' αποκτήσεις παιδί, μη βιάζεσαι, μόλις αρχινάς τη ζωή σου. Δώσε στον εαυτό σου το χρόνο ν' αποκτήσεις εμπειρίες, να εδραιώσεις τη σχέση σου, να ξεπεράσεις το τραύμα. Πρέπει να στέκεσαι ισορροπημένη στα πόδια σου για να είσαι καλή μάνα. Βρες λοιπόν πρώτα τον εαυτό σου, το χρωστάς στο παιδί που θα κάνεις...
Γλυκιά μου Φ. μην παιδεύεις άδικα τον εαυτό σου με ενοχές!! Σίγουρα δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν έχεις ακόμη παιδάκι.. Ο καλός Θεούλης που δεν τιμωρεί ξέρει πότε να σου το στείλει για καλύτερα! Έχω τόσα που θα μπορούσα να σου πω σα συμβουλές γιατί κι εγώ έχω περάσει διάφορα... αν χρειάζεσαι οτιδήποτε μπορείς να μου στείλεις μήνυμα στο fb nina siozou
Κοριτσάκι ο Θεός δεν τιμωρεί...Το ίδιο συνέβη και σε μένα και μετά από κάποια χρόνια βρήκα τον άνθρωπο που έμελλε να κάνω οικογένεια.ΈΞΙ χρόνια περίμενα το πρώτο από τα 4 παιδάκια μου.Εξομολογήθηκα, έκλαψα , κόντεψα να χωρίσω αλλά ο καλός Θεούλης μ' έστειλε σε ένα καταπληκτικό γυναικολόγο και με απλή εξέταση στον ιστό της περιόδου , ανώδυνη και ρώτα το γιατρό σου βρήκαμε ένα μικρόβιο και μετά από αντιβίωση ενός μήνα ήρθε ο 1ος......Όλοι οι γιατροί λέγανε ότι είναι άγχος , θα έμενα χωρις παιδί αν δεν το έψαχνα λιγάκι παραπάνω...Εξετασούλες και είσαι και πολύ νέα για να αγχώνεσαι τόσο....Ξέρω πώς νιώθεις , έτσι ένιωθα 6 ολόκληρα χρόνια...Ό,ΤΙ θελήσεις στη διάθεσή σου....
Kαλη μου με συγκινησε η ιστορια σου. Νομιζω οτι πρεπει να σταματησεις να νιωθεις τυψεις για οτι εγινε, γιατι αν κρατουσες το παιδακι θα ηταν πολυ δυσκολη η ζωη σου, τοσο νεα,χωρις να εχεις τελειωσει το σχολειο, χωρις πατερα το παιδι... περιμενες και τωρα βρεθηκες με εναν υπεροχο ανθρωπο οπως λες.. νομιζω οτι πρεπει να σταματησεις να αγχωνεσαι, και φυσικα θα ερθει το μωρακι σας!!! Το αγχος και οι ενοχες σκεψεις δεν θα σε αφησουν να πιασεις παιδι, πιστεψε με! Σου ευχομαι τα καλυτερα, κι εγω εχω 2 αγορακια και τα εκανα στα 26 μου. Ειναι ωραιο να εισαι νεα μαμα, γιατι εχεις την ενεργεια να χαιρεσαι τις ζωηρες στιγμες τους!!
Μην έχεις τύψεις.... έκανες το σωστό... τότε ... 18 χρονών και απ' ότι φάνηκε χωρίς στήριγμα..θα κατέστρεφες τη ζωή σου... είσαι πολύ μικρή και θα κάνεις το μωρό που επιθυμείς....
Εύχομαι με το καλο όλα θα πανε καλα μην χάνεις την πίστη σου εισαι πολύ νεα ξέρω τι ειναι να περιμένεις ενα παιδί και να μην έρχεται.....εγω ειμαι μαμά 2 υπέροχων κοριτσιών!!!! μην τα παρατας κανε τον αγώνα σου!
Κοριτσια τα περισσοτερα πραγαμτα στη ζωη μσς ερχονται οταν ειμαστε ετοιμες να τα αντιμετωπισουμε. Οσο για το πρωτο το νεαρο δεν νομιζω οτι θα ηταν και η καλυτερη επιλογή ως σύντροφος και ως πατέρας. Να χτυπάει μια εγγυο? Η ζωη εχει δυσκολίες. Τι θα γινοταν αργότερα σε μια αλλη δυσκολη στιγμη? Εκεινο που ισως θα πρεπει να προσεξεις πρώτα ειναι τι ανθρωπο εχεις διπλα σου και μετα να κανεις οικογένειο. Εχεις χρονο μπροστα σου. Σου μιλάει μια μαμα 40 ετών με κόρη 1 χρόνου. Δεν σε προτρεπω να αργησεις να γινεις μαμά τοσο πολύ όσο εγω αλλα επειδή ως μεγαλυτερη εχω ακουσει πολλες ιστορίες απο φιλους και γνωστους σε συμβουευω να μην βιαστεις, Τα παδια ειναι πολυ σημαντικά και ειναι για πάντα.
Με το καλο κοπελα μου, θα ερθει το μωρακι! ο θεος σιγουρα δεν τιμωρει και ειδικα ανθρωπους που εχουν μετανιωσει. κοιτα να χαρεις την ζωη σου οσο εισαι ελευθερη απο παιδια γιατι μετα οι ευθυνες και οι υποχρεωσεις ειναι πολλες! χαλαρωσε και απολαυσε την ζωη!
Wx Iwnna kalitera na min egrafes tpt! To an tha pantreutei i oxi kai pote tha to kanei dn sou peftei logos. To ti thewreis esu swsto kai "vazw se taxi" dn einai aparaithto na to aspazontai kai oi alloi. Ap' oti fainetai i kopela exei vrei enan kalo anthrwpo kai auto einai to simantiko...F. Kala ekanes. Thewrw xeirotero na to kratouses. Ekanes th swsth epilogi. O kosmos mas dn einai rodinos. To simantiko einai otan sumvainoun asxima pragmata na mporoume na zugisoume thn katastasi kai na pernoume thn pio swsth apofasi gia olous. Twra prpei na proxwriseis. Min koitas pisw gt tha xaseis alla kalitera pou tha simvoun...:)
ioanna απαραδεκτη...αντε κανε καμμια δουλεια κ μην ηθικολογεις. Κοριτσακι μου ότι εγινε εγινε...τα λάθη γιαυτο ειναι για να μαθαίνουμε και να προσπαθούμε να μην τα ξανακάνουμε. Κάνε την προσευχή σου, ζήτα συγχώρεση απτον Θεό και να ξέρεις ότι θα σου δώσει το μωράκι σου που τόσο επιθυμεις. αφου εμεινες μια φορά έγγυος σίγουρα θα μείνεις κ δεύτερη. Μην δηλητηριάζεις τον εαυτό σου κ μην τον τιμωρείς. Ησουν μικρή και σαυτην την ηλικία είμαστε όλοι ευάλωτοι. Προχώρα και έχε πίστη!!!
OTI XREIASTEIS STEILE BOITHEIA.. THELO POLY NA SE BOITHISO MESO EMAIL EINAI KRIMA NA BASANIZESAI ETSI
δεν θα σε κουρασω με τα πως και τα γιατι, θα σου πω μονο πως εχουμε καποια κοινα στις ιστοριες μας και οτι και εγω εχω πολυκυστικες και οτι πριν λιγους μηνες και μετα απο αρκετους μηνες προσπαθειων και μετα απο αρκετες αλλα καλες εξετασεις ενιωθα ακριβως ετσι... οτι ο θεος με τιμωρει για κατι που επρεπε να κανω στο παρελθον μου... συγκεκριμενα στα 17.. θα σου πω επισης πως τωρα που σου γραφω ειμαι εγκυος στη 10η εβδομαδα.. η συλληψη εγινε στη χειροτερη ψιχολογικη μου φαση εκει που ολα τα εβλεπα μαυρα και πιστευα οτι ποτε δεν θα αποκτησω αυτο που τοσο επιθυμω, δηλαδη ενα παιδι.. εκει που ολοι προσπαθουσαν να με πεισουν οτι ο θεος δεν τιμωρει... ε τελικα ειχαν δικιο!!!! ο θεος δεν τιμωρει!!!!! μη φοβασαι και μη λυπασαι τον εαυτο σου... οτι εγινε εγινε... πονεσες στεναχωρηθηκες ομως η ζωη σου τωρα ξεκιναει... καντε εξετασουλες γιατι σιγουρα θα βοηθησουν να σου μειωθει λιγο απο το αγχος που εχεις.. ξεχνα το παρελθον και επικεντρωσου στο υπεροχο μελλον που σε περιμενει...
δηλαδη κανεις προσπαθειες για παιδι ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ;;; βλεπω οτι δε βαζεις μυαλο!!η οικογενεια ειναι το πιο σημαντικο πραγμα στη ζωη μας και πρεπει να ερθει την πιο καταλληλη στιγμη για να πανε ολα ευνοικα.ΒΑΛΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΕ ΤΑΞΗ! μιλαω οπως θα μιλουσα στην κορη μου, με την κοινη λογική.
μαζεψου.
Χά χά χά σωστηηηηηηη η Natasa.......
απο ποτε ενα χαρτι δημιουργει "οικογενεια"??? και απο που κ ως που αυτο το "χαρτι" μου εξασφαλιζει ενα σιγουρο μελλον??? και ποιος καθοριζει ποια ειναι η "ταξη" σε μια ζωη?? επισης ποιος κρινει την "καταλληλη στιγμη"??? ελεος!!!! η κοπελα νιωθει ετσι οπως νιωθει και αντι να της δωσουμε να καταλαβει οτι δεν πρεπει να νιωθει ασκημα για τον εαυτο της και απλα να κοιταξει μπροστα αρχιζουμε ηθικολογιες περι γαμων... η οικογενεια εχει ουσια, δεν βασιζεται σε λογικη και τυπους αλλα σε συναισθημα.... δεν εχει καμια σημασια αν εισαι παντρεμενος, χωρισμενος,σε σχεση κτλ.. σημασια εχει να αγαπας, να εκτιμας και να σεβεσαι τον ανθρωπο με τον οποιο εισαι... ας βρουμε λοιπον την ουσια και οι τυποι αν και οποτε θελησει ο καθενας θα ερθουν...
Κοριτσακι μου γλυκο,εκανες μια πραξη για συγκεκριμενους λογους,μη νιωθεις τυψεις,γιατι το παιδακι με αυτον τον πατερα,για να μη πω οτι δεν θα ειχε και καθολου πατερα....δεν θα ηταν ευτυχισμενο.Διωξε λοιπον τις κακες σκεψεις και ζησε τον ερωτα σου με τον ανθρωπο σου,μη δηλητηριαζεις τις πιο ομορφες στιγμες.....ακομα και η προσμονη ενος μωρου εχει και αυτο τη γλυκα του-ετσι το ειδα εγω και για τις δυο εγκυμοσυνες μου,ηταν ο μονος τροπος να χαλαρωσω....καταλαβα οτι ειναι μια περιοδος που δεν ξαναερχεται-. Μην αγχωνεσαι,εισαι μικρη ακομα,και το λεω με το σκεπτικο οτι πρεπει να σκεφτεις οτι υπαρχουν γυναικες που ανυπομονουν και εκεινες για ενα μωρο και τις πιεζουν και τα χρονια,και ισως και η οικογενεια τους...."ποτε θα κανεις ενα παιδι?εισαι και μεγαλη,τι περιμενεις?"....λες και πατας ενα κουμπι και κανεις μωρο.Ολα θα ερθουν θα δεις,αρκει να σταματησεις να το σκεφτεσαι καθε μερα.Μολις πιστεψεις πραγματικα οτι "ε κι αν δεν ερθει αυτο το μηνα,δε χαθηκε και ο κοσμος,θα ερθει τον επομενο ή τον μεθεπομενο..."τοτε να δεις οτι θα ερθει και το μωρακι που επιθυμεις. Ολες οι ευχες μου,να μας γραψεις συντομα για ενα θετικο τεστ,και πανω απ'ολα να κρατησεις συντομα ενα ΥΓΙΕΣ μωρακι,γιατι αυτο ειναι απο τα πιο σημαντικα.
Πόσο σε καταλαβαίνω μα ΠΟΣΟ! Εύχομαι όλα στη ζωη σου να σου έρθουν όπως επιθυμείς!και κάποια στιγμή θα τα ξεπεράσεις ολα! Να είσαι πάντα καλά,υγειής και ευτυχισμένη!
Κι εγώ διάβασα το κείμενό σου ξανά και ξάνα, όχι για να σε καταλάβω αλλά γιατί δεν ήξερα από που να αρχίσω να σου γράφω. Κατ' αρχάς όπως είναι απολύτως λογικό και φυσιολογικό, αισθάνεσαι τύψεις. Το παράλογο θα ήταν να μην αισθανόσουν - το φαντάζεσαι; Κι όμως, πάρα πολλές κοπέλες το μόνο που κάνουν είναι αυτό ακριβώς, απλά διώχνουν τις τύψεις, κλείνουν την έκτρωση σε ένα κουτάκι στο μυαλό τους και πετάνε μακρυά το κλειδί. Και γι'αυτό πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γίνεις μία καλή μαμά: γιατί είσαι υπεύθυνη και αντιμετωπίζεις τις επιπτώσεις για κάτι το οποίο έκανες και θεωρείς λάθος. Αλλά μέσα στις τύψεις σου σκέφτεσαι κάποια πράγματα που δεν έχουν λογική, όπως το ότι ο Θεός σε τιμωρεί με το να μη σου δίνει τώρα μωρό. Ο Θεός όμως δεν είναι Θεός τιμωρός. Δεν είναι εκδικητικός. Αυτά είναι ανθρώπινα πράγματα. Ο Θεός μας είναι Θεός αγάπης. Πώς είναι δυνατόν να σε κάνει να υποφέρεις για να σε τιμωρήσει; Μόνο για αγάπη μιλάει ο Θεός. Όλη η θρησκεία μας με μία πρόταση και μόνο μπορεί να ειπωθεί: αγαπάτε αλλήλους. Γι' αυτό και οι εκτρώσεις δεν είναι καλό πράγμα, γιατί με την έκτρωση ο άνθρωπος βάζει την αγάπη προς τον εαυτό του πάνω από την αγάπη του για τον συνάνθρωπό του, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και παιδί του. Όλοι μας όμως άνθρωποι είμαστε, ο εγωισμός μας μας κατατρώει μέρα με τη μέρα και αγωνιζόμαστε να τον καταπατήσουμε όσο μπορούμε, ώστε να καταφέρουμε να φτάσουμε στην αληθινή αγάπη προς το συνάνθρωπό μας. Δε θα κάνουμε και λάθη στη διαδρομή; Σαφώς και θα κάνουμε. Ο καθένας τα αντιμετωπίζει με το δικό του τρόπο. Εγώ τα συζητώ με τον πνευματικό μου ομολογώ, τα "βγάζω" από μέσα μου, μετανιώνω και προσπαθώ να μάθω από αυτά. Ποιό το νόημα άλλωστε στο να περάσεις μία ζωή που θα αισθάνεσαι συνέχεια τόσο έντονες και σκληρές τύψεις; Να το ξεχάσεις; Όχι, να μην το ξεχάσεις, όπως δε θα ξέχναγες και οποιοδήποτε άλλο πράγμα έχεις κάνει. Να θυμάσαι το μωράκι σου που τόσο αγάπησες έστω και αυτές τις λίγες στιγμές που ζήσατε μαζί, όπως θα θυμάσαι για πάντα και τις στιγμές που ζεις με τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Οι γονείς μας για παράδειγμα όταν πεθάνουν κάποια στιγμή τί, τους ξεχνάμε; Όχι, τους θυμόμαστε και τους μνημονεύουμε κι όλας στην εκκλησία πολλές φορές για να τους βοηθήσουμε να αναπαυθούν και να τους δείξουμε ότι τους θυμόμαστε. Έτσι να το θυμάσαι και το μωράκι σου. Η πληγή που λες όμως ότι έχεις και θες να σου κλείσει ένα παιδί, δεν πρόκειται να κλείσει έτσι. Είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσεις εσύ, με την υποστήριξη και συμπαράσταση του μέλλοντα συζύγου σου. Να γιατρευτείς πριν γίνεις μαμά. Σκέψου το αλλιώς: έχεις αυτή την ψυχική πληγή σου από την οποία "αιμοραγείς" κατά καιρούς, σκέψου να ήταν σωματική η πληγή και να αιμοραγούσες. Θα σκεφτόσουν να γίνεις μαμά, θα πίστευες ότι αν γίνεις μαμά ξάφνου θα γίνει καλά η πληγή σου; Οι ψυχικές πληγές μπορεί να μη φαίνονται αλλά το ίδιο ή και χειρότερες από τις σωματικές μπορεί να γίνουν. Να συνεχίσετε βέβαια να προσπαθείτε και όταν θα είστε έτοιμοι το παιδί θα έρθει. Μερικές φορές οι άνθρωποι γινόμαστε πολύ ανυπόμονοι, όταν θέλουμε κάτι έιμαστε έτοιμοι να κάνουμε τον κόσμο άνω κάτω για να το πάρουμε εκείνη τη στιγμή. Επειδή έχεις και πολυκυστικές ωοθήκες αν θες τσέκαρε ότι έχεις ωορρηξία κανονικά και ότι δεν παίζει κάποιο θέμα, αλλά -προσωπική μου άποψη πάντα- θα σου έλεγα μέχρι εκεί. Αυτό που λένε ότι αν σε ένα χρόνο δεν "πιάσεις" τρέχα σε γιατρούς να δεις τί πάει στραβά, είναι και λίγο προωθημένο από τις κλινικές και τις φαρμακοβιομηχανίες. Όλο και κάποιο πρόβλημα οργανικό θα έχει κάποιος, σου προσθέτουν και το άγχος, ε άντε μετά να μείνεις έγκυος! Και να σου τα φάρμακα, να σου οι εξωσωματικές, να και το χρήμα να ρέει ποτάμι. Το λέω κι από προσωπική εμπειρία. 24 παντρεύτηκα, έγκυος δεν έμενα. Πόσοι μου έλεγαν να πάμε να κάνουμε εξετάσεις δεν μπορείς να φανταστείς! Άγχος εγώ συχνά-πυκνά, ε που να μείνω έγκυος. 2 1/2 χρόνια μετά με το που σκέφτηκα μία μέρα ότι μπούχτησα και δεν αντέχω άλλο να τα σκέφτομαι όλα αυτά, πέρασαν άλλες 2 εβδομάδες και κράτησα θετικό τεστ. Διάβασε και την ιστορία της μαμάς Σοφίας να δεις τί λέει η ίδια: http://www.eimaimama.gr/2013/06/i-apisteuti-istoria-tis-mamas-sofias.html Και σου εύχομαι ολόψυχα να πάτε μπροστά μαζί με τον άντρα σου, να παντρευτείτε και ο Θεός να σας δώσει ό,τι είναι καλύτερο για εσάς.
Δεν γνωρίζω ποιά είναι η σχέση σου με την εκκλησία, θα σου έλεγα όμως όποια κι αν είναι να βρείς έναν άξιο ιερέα και να εξομολογηθείς όλα αυτά που αισθάνεσαι για να ξαλαφρώσεις. Γμωρίζω αρκετές ανάλογες περιπτώσεις που μέσα από αυτή τη διαδικασία μπόρεσαν να ηρεμήσουν και να συνεχίσοουν ευτυχισμένα τη ζωή τους. Νομίζω,διαφορετικά και παιδάκι να αποκτήσεις θα συνεχίζεις να τυρρανάς τον εαυτό σου και είναι κρίμα.
Στη θέση σου το ίδιο θα είχα κάνει γιατί πρώτα απ'όλα δε θα ήθελα να κάνω παιδί με έναν μαλάκα που με κλωτσάει στην κοιλιά. Μη μασάς. Είναι καιρός να απενοχοποιήσεις ό,τι έγινε.Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία γυναίκα που αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση, είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα.Σκέψου ότι αν αποβάλεις αυτό το άγχος και το βάρος που σου πλακώνει την ψυχή και χαλαρώσεις, έχεις πολλές περισσότερες πιθανότητες να μείνεις έγκυος.Κανείς δε σε τιμωρεί για τίποτα, μόνο εσύ τιμωρείς τον εαυτό σου.Ασε το παρελθόν πίσω και κοίτα μπροστά!
Πολλές φορές το σώμα καταγράφει τον πόνο και δεν είναι ευκολο να δεχτεί τη χαρά της ζωής. Βρες τον τρόπο να κατανοήσεις τι συνέβηκε και να συγχωρεσεις τον εαυτό σου. Η προσευχή και η ψυχοθεραπεία βοηθούν πολύ περισσότερο από άλλα πράγματα. Και νιώσε πως έχεις χρονο μπροστά σου...
Διαβασα το κειμενο σου πανω απο 2 φορες για να καταλαβω καλα αυτα που λες. Πρεπει να βρεις την δυναμη να αφησεις πισω ολα αυτα που εγινα και να εδραιωσεις τις σκεψεις σου στο παρον και στο μελλον. Ναι ηταν λαθος που αφησες εναν ΄΄αντρα΄΄ να σου κανει αυτο που σου εκανε. Δεν μιλαω απαραιτητα για την αμβλωση αλλα για ολο αυτο τον ψυχαναγκασμο που σε αναγκασε να ζησεις και φυσικα για τον ξυλοδαρμο! Γλυκο μου κοριτσι δεν ειναι φυσιολογικο να τα ανεχεσαι ολα αυτα. και ποτε μα ποτε να μην αφησεις κανεναν να το ξανακανει. Απεβαλλε τις ενοχες που νιωθεις, εαν πιστευεις θα σου κανει καλο να εξομολογηθεις και να λαβεις μια ευχη. θα νιωσεις τεραστια διαφορα οσον αφορα την ψυχολογια σου. Εαν οχι μονο και μονο που το ειπες σε μας και εμεις ''μιλαμε'' μαζι σου ειναι ενα ειδος ψυχαναλυσης και αυτο. Κλαψε , ξεριζωσε την πληγη αυτη απο το σωμα και την ψυχη σου και βαλε στην θεση της χαρα και ελπιδα.. και οχι ανχος!!!!!!! δεν βοηθαει καθολου!!!!! Αυτο στο λεω απο προσωπικη εμπειρια! Εισαι μικρο νινακι ακομα, ζησε την ζωη σου στο εντονο γιατι οταν θα ερθει η ευλογημενη εκεινη η ωρα, θα πρεπει να καταλαγιασεις και να αναλαβεις ρολο δυσκολο και υπευθυνο! αυτον της μαμας! Να σαι παντα καλα και ο θεος να σου δινει υγεια και δυναμη!
μην στεναχωριεσαι... σκεψου απλα το ενδεχομενο να το γεννουσες να μην ειχες στηριξη απο πουθενα! ο φιλος σου ηταν ξεκαθαρος και για να μη μιλησες στη μητερα σου φανταζομαι οτι δεν θα ειχες και την πιο φιλελευθερη και ανεχτικη οικογενεια του κοσμου. δεν το λεω κατηγορηματικα οι περισσοτεροι γονεις ετσι ειναι. φαντασου φιλη μου την εσυραν οι ιδιοι οι γονεις της στον γιατρο και ας εκλαιγε και ας εκληπαρουσε και ας ηθελε το αγορι της να το κρατησουν! σκεψου να το εφερνες σε ενα τετοιο περιβαλλον ανηλικη κι εσυ ακομα χωρις στηριξη. στην καλυτερη μπορει εσυ να κατεληγες οπουδηποτε για να βρισκεις χρηματα για το γαλα του ή να αναγκαζοσουν να το δωσεις σε ορφανοτροφειο. και στις δυο περιπτωσεις θα γεμιζε η ψυχουλα του με τοσα τραυματα και σε καμια περιπτωση δεν θα το ελεγες παιδι ευτυχισμενο. αυτα να σκεφτεσαι και μην κατηγορεις τον εαυτο σου. σκεψου πως του προσφερες μια θεση στον παραδεισο, πολυ καλυτερη απο οσα μπορουσες να του προσφερεις τη δεδομενη στιγμη! στο μονο που θα επρεπε να σου ριχνεις ευθυνες ηταν στο γεγονος πως εφοσον ο φιλος σου σε ξυλοφορτωσε για να αποβαλλεις -με κινδυνο να πεθανεις απο εσωτερικη αιμοραγια κι εσυ- εσυ συνεχισες ενα χρονο ακομα να εχεις παρτιδες μαζι του. εκει φιλη μου δεν σεβαστηκες ουτε το αγεννητο παιδι σου ουτε τον εαυτο σου! σου ευχομαι συντομα ενα μωρακι και ειδικα αν ειναι κορη να φροντισεις απο νωρις να εισαι οχι η μαμα του μονο αλλα και η φιλεναδα του που θα του στεκεται σε ολα και δεν θα φοβαται να της ζητησει βοηθεια στα προβληματα του. φυσικα τοπ στη λιστα να εχεις την αντισυλληψη και τα ΣΜΝ που μονο απο εσενα μπορει να τα μαθει σωστα και οχι απο παρεες και internet.
Φοβάμαι ότι η άποψη "του προσφερες μια θεση στον παραδεισο, πολυ καλυτερη απο οσα μπορουσες να του προσφερεις τη δεδομενη στιγμη" ανοίγει πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Μου έφερε στο νου τη Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη που σκότωνε τα θηλυκά βρέφη για να μη βασανιστούν στη ζωή τους όπως η ίδια.
Εγώ νομίζω πως καταρχήν,θα πρέπει να ηρεμήσεις και να τα βρεις με τον εαυτό σου.Επίσης η συζήτηση με εναν πνευματικό θα σε ανακουφίσει και θα σου δώσει δύναμη και κουράγιο.Υπάρχει μια ευχή που διαβάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις και νιώθεις λύτρωση.Μετά από αυτό θα ηρεμήσεις και θα δεις οτι σύντομα θαρθει και το μωράκι που τόσο πολύ θέλεις!
@Manoula τι λες??????????????? "Γέννησε το και δώσε το σε ορφανοτροφείο"????? Έχεις την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει στα ορφανοτροφεία??????? Έχεις ιδέα τι διαδικασίες ακολουθούνται προκειμένου να υιοθετηθεί ένα παιδί?????? Έχεις ιδέα από ψυχοσύνθεση παιδιού που δεν κατάφερε να υιοθετηθεί?????? Βγήκαμε πάλι παγανιά με τους λίθους ανά χείρας?? Ένα παιδί ήταν που βρέθηκε ολομοναχο να υποστηρίζει ένα πλάσμα που ο ίδιος του ο πατέρας ήδη μισούσε.... Δεν διάβασα πουθενά να λέει "εντάξει μωρέ.. Κ τι έγινε που έκανα κ μια άμβλωση???"... Καταθέτει ότι το μετάνιωσε κ ότι μέχρι σήμερα πονάει, κ εσύ στριβεις ένα καλοακονισμενο μαχαίρι σε μια πληγή που τόσα χρόνια μετά ακόμη αιμορραγεί??? Τόση φιλανθρωπία πια??? Καλή μου Φ.... Θα γίνεις μανούλα κ θα γίνεις η καλύτερη μανούλα του κόσμου όλου... Κοίτα μόνο να συγχωρησεις εσύ πρώτα πρώτα τον εαυτό σου κ μετά θα έρθει... Χαλάρωσε, ηρέμησε, αγάπησε το σώμα που θα φιλοξενήσει το μωράκι σου κ κάνε μια αληθινή προσευχή από το μέσα σου όλο... Κ να δεις που ο Θεός θα σου χαρίσει αυτό που του ζητάς... Φιλικά Α.
Γλυκιά Φ. με κίνδυνο να χαρακτηριστώ "θρήσκα", θα σου παραθέσω αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό μόλις διάβασα την ιστορία σου, και θα σε παρακαλέσω να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να τον συγχωρήσεις, έτσι θα φύγει το βάρος που σε πλακώνει και θ'ανοίξουν οι ουρανοί για να γεμίσει η ζωή σου με αγάπη και τη χαρά του παιδιού που θα κάνεις!! Επιστολή 1η Ιωάννη κεφ.1. 8 ΕΑΝ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΕΑΥΤΟΥΣ ΠΛΑΝΩΜΕΝ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΑΣ 9 ΕΑΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ 10 ΕΑΝ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΜΑΡΤΗΣΑΜΕΝ, ΨΕΥΣΤΗ ΚΑΜΝΟΜΕΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΜΑΣ κεφ.2.1 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΑΜΑΡΤΗΣΗΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ .
Μετά από έναν χρόνο προσπαθειών και με πολυκυστικές ωοθήκες ήρθε ο καιρός να δείτε το γιατρό σας. Η "τιμωρία" έρχεται καθαρά από μέσα σου και από το τί θεωρείς σωστό/λάθος. Σ΄αυτό φταίνε οι καλοθελητές που χρησιμοποιούν πομπώδεις εκφράσεις όπως "σκότωσε το μωράκι της" χωρίς να λαμβάνουν υπ΄όψιν τις συνθήκες. Το κακό που κάνουν δεν το καταλαβαίνουν. Αυτές τις κουβέντες αναπαράγεις αυθόρμητα. Ζήτα τη βοήθεια ενός ειδικού, θα σου κάνει καλό. Θα διαχωρίσεις τον τότε εαυτό σου, ένα κορίτσι 17 ετών, από τον σημερινό. Σκέψου το και πάνω απ΄όλα κάντο, γιατί θα ξαναγεννηθείς. Στο λέω με απόλυτη βεβαιότητα.
ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΓΡΑΨΕΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ..ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΝΟΣ ΓΛΥΚΙΤΑΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ 2,5 ΕΤΩΝ Κ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ.Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΟΥΛΑ Κ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ...ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ Η ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΚΤΡΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΝΕΥΡΙΑΖΩ ΠΟΛΥ..ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ....Η ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΟ ΓΕΝΝΑΣ Κ ΤΟ ΔΙΝΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΥΟΘΕΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ...ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΘΑΝΑΤΟΝΩΝΤΑΙ ΤΟΣΕΣ ΑΘΩΕΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ!!ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!!ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΑΠΟ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΠΟΥ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ Κ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΥΙΟΘΕΤΗΣΑΝΕ Κ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΟΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!! ΔΕΝ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΤΙΜΗΣΩ ΕΣΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΠΟΣΟ ΑΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΘΩΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΑΔΙΚΑ!!!ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΝΕΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ !!!!ΦΙΛΙΚΑ ΜΑΝΟΥΛΑ.....ΚΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!!
εσας δηλαδη δεν σας εχει τυχει ποτε στο φιλικο και οικογενειακο σας περιβαλλον να σπασει το προφυλακτικο ή να κανετε εμετο ή διαρροια και να μην απορροφηθει το χαπι? τοσο τυχεροι ησασταν ολοι? και θεωρειτε λυση αλλο ενα παρατημενο παιδι στο ορφανοτροφειο μεγαλωμενο χωρις οικογενεια με οσα ψυχολογικα τραυματα αυτο συνεπαγεται? και οι γνωστοι σας οπως αναφερατε κι εσεις περιμεναν 20 χρονια να γινουν γονεις. δεν ειναι ευκολο πραγμα η υιοθεσια. ζητανε να εχεις μια καποια περιουσια, εγγυησεις κι ενα σωρο που παιρνουν χρονια να γινουν οσο τα παιδακια περιμενουν. κατα συνεπεια δεν ειναι αγνωστο το κυκλωμα εμποριας βρεφων απο τα βαλκανια ή απο παρανομους οικους ανοχης λογω των τοσων μεγαλων καθυστερησεων! ειναι κατανοητο και σεβαστο οσες εχετε γινει μητερες να μας λετε για το θαυμα της ζωης οτι οσες δεν γεννανε ειναι φονισσες και τα σχετικα. αλλα για μπειτε λιγο στη θεση ενος πλασματος 17 χρονων οπου ο φιλος του το ξυλοφορτωσε με κινδυνο να πεθανει η ιδια και με γονεις απομακρους που στην πλειοψηφια δεν υπολογιζουν το παιδι τους αλλα τι θα πει ο κοσμος. λετε με τοση ελαφροτητα "καντο και δωστο" λες και μιλαμε για τσαντα! και η γατα σου να γεννησει με περισσοτερη σκεψη τα χαριζεις τα γατακια! ειμαι στην ηλικια της κοπελας, χωρις να μου εχει τυχει αναλογη εμπειρια ποτε,αλλα μπαινοντας στη θεση ενος μικρου τρομοκρατημενου κοριτσιου συγνωμη αλλα θεωρω επιπολαιες και εξω απο το χορο τετοιες συμβουλες.
Αληθεια; Ορφανοτροφείο; Τι καλή λύση! Ο αρραβωνιαστικός μου κυρία και ο αδερφός του μεγάλωσαν σε ενα τέτοιο. Ο λόγος; Άστο δεν πειράζει. Το θέμα; Το θέμα ειναι να ζεις χωρίς γονείς. Να πρεπει να στηρίζεσαι σε αγνώστους και τα βραδιά να κλέβεις ταξί γιατι το ίδρυμα δεν πέρνει αρκετά λεφτά απο την κυβέρνηση για να ταΐσει ολα τα παιδια πρωί μεσημέρι απόγευμα βράδυ. Να πρεπει να χωρίζονται αδέρφια γιατι ο ένας μεγάλωσε και πρεπει να φύγει αλλα ο μικρός ειναι ακόμα μικρός και πρεπει να κάτσει μεσα ακόμα. Να έχουν μπάρες τα παράθυρα σου. Να ντρέπεσαι να πεις στο σχολείο που μένεις κ όταν σου λένε γιατι δεν μας φωνάζεις ρε μαλακά καμία μερα σπίτι σου να παίξουμε Πλεϊστεσιον εσύ να γυρίζεις το κεφαλι και να σφύρας αδιάφορα απο ντροπή. Μερες νύχτες μήνες χρόνια να αναρωτιέσαι γιατι εισαι εκεί μεσα. Που ειναι η μαμα και ο μπαμπάς. Που ειναι κάποιος παππούς η γιαγιά να σε βγάλουν απο εκεί μεσα. Να νιωθεις ότι δεν σε αγαπήσαν οι άνθρωποι που σε έφεραν στον κόσμο αλλα για να έχεις πάει 16 ετών κ να εισαι ακόμα εκεί τότε κανεις δεν σε αγάπησε μάλλον. Τι ωραία λύση τα ορφανοτροφεία αληθεια!
Ο,τι είπε η Ρούλα εις τριπλούν!!!!! Άκουσε τα λόγια της και θα δεις όλα θα φιαξουν!
Καλησπερα Φ. Με αγγιξε παρα πολυ η ιστορια σου γιατι μου θυμισε τοσο πολυ την δικια μου.. Εγω τοτε ημουν 19 χρονων κ ο φιλος μου ηταν φανταρος. Αν ηθελα μπορουσα να το κρατησω αλλα ημουν πολυ μικρη, με περιμενε η σχολη που ειχα περασει κ μια ολοκληρη ζωη για να την ζησω! Ετσι εκανα αμβλωση κ εγω, με την συμπαρασταση των δικων μου εννοειται και των γονιων του φιλου μου. Το μονο που με πονεσε ηταν οτι η μητερα του δεν τον αφησε να παρει αδεια απο το στρατο κ να ειναι διπλα μου με την δικαιολογια οτι η συγκεκριμενη επεμβαση ειναι ανωδυνη κ σε μια μερα θα εχω συνελθει, οποτε ποιος ο λογος να χαραμισει μερες απο την αδεια του!! Τελοσπαντων το θεμα ειναι οτι εγω ποτε δεν συγχωρησα τον εαυτο μου γι'αυτο που εκανα.. Ενιωθα συνεχεια ενοχες για το μωρο, εφτασα σε σημειο να μισω τον εαυτο μου, να πινω κ να κλαιω, κ ευτυχως που ειχα πολυ καλους φιλους διπλα μου που με στηριζανε κ μου συμπαραστεκοτανε οταν παθαινα τις γνωστες μου κρισεις! Οταν πλησιαζε δε η ημερομηνια της αμβλωσης επεφτα σε βαρυ πενθος.. Λοιπον περασανε πολλα χρονια απο τοτε κ παντα ηθελα ενα παιδι που ποτε δεν ερχοταν, η που η εκαστοτε σχεση μου δεν ηταν η καταλληλη, ετσι κ εγω νομιζα οτι αυτη ηταν η τιμωρια μου κ οτι ποτε δεν θα βιωνα την μητροτητα. Κ ομως πριν 2 χρονια βρεθηκε ο καταλληλος ανθρωπος, μειναμε μαζι, το προσπαθησαμε και αυτη την στιγμη εχω ενα κοριτσακι 2 μηνων στα χερια μου!! Κ αισθανομαι η πιο τυχερη γυναικα στον κοσμο..!! Το μονο που εχω να σου πω ειναι να σταματησεις να βασανιζεις τον εαυτο σου. Οταν οι γονεις αποφασιζουν να κανουν διακοπη μιας εγκυμοσυνης, "θυσιαζουν" το παιδι για να ζησουν καποια αλλα πραγματα στην ζωη τους, για να ανπτυχθουν οι ιδιοι κ να βιωσουν καποιες αλλες εμπειριες απο αυτες που θα τους εφερνε το παιδι! Εξαλλου πρεπει να το παραδεχτεις.. Ηθελες το παιδι σου να εχει για πατερα εναν τετοιο ανθρωπο, χωρις ιχνος ευαισθησιας και αγαπης μεσα του? Θα ησασταν δυστυχισμενοι κ οι 2 κ τοτε θα ειχες περισσοτερες ενοχες! Επισης μην αγχωνεσαι καθολου, το παιδι θα ερθει οταν αποφασισει αυτο το ιδιο ποτε ειναι η καταλληλη στιγμη.. η ψυχουλα του ξερει καλυτερα.. Ηρεμησε, συγχωρησε επιτελους τον εαυτο σου, απελευθερωσε με αγαπη την εμπειρια αυτη, κ μολις κοψεις τα δεσμα απο τις ενοχες ετοιμασου να υποδεχτεις το νεο θαυμα στην ζωη σου!!!
ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΣΟΥ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ! Η ΜΟΝΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΕΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΚΤΡΩΣΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!!!!!
ακριβως το ιδιο εκανα κι εγω στο 3ο ετος των σπουδων μου, με τη διαφορα οτι ο συντροφος μου δε μου φερθηκε ασχημα και ηταν κοινη αποφαση το να μην το κρατησουμε, γιατι στην πρωτη μας επαφη εμεινα εγκυος μαλλον απο τη ρηξη του προφυλακτικου.και θεωρησαμε οτι ηταν πολυ νωρις για μια τετοια αποφαση. 14 μαρτιου το 2005 εγινε η αμβλωση, και ολο τον καιρο μετα μας ετρωγε η αγωνια αν θα μπορεσουμε να κανουμε ενα μωρακι η αν θα τιμωρηθουμε. μετα απο 1,5 χρονο παντρευτηκαμε, εμεινα αμεσως εγκυος στον γιο μου, με μια εγκυμοσυνη μεσα στην καταθλιψη, πιστεβω οτι ηταν και η τιμωρια μου αυτη, και σημερα εχω τον γιο μου 6 ετων και την κορη μου 16 μηνων και εναι ολα μια χαρα. μη σκεφτεσαι αρνητικα, εγω λεω καθε εμποδιο για καλο, ολα θα σου πανε καλα, εισαι πολυ νεα ακομα. σου ευχομαι συντομα με ενα γερο μωρακι στην αγκαλια σας
Αγαπητή Φ, ήσουν μικρό κοριτσάκι χωρίς κανένα στήριγμα. Ο φίλος σου ανένδοτος, οι γονείς σου στην άγνοια, τί θα μπορούσες να κάνεις; Δεν συμφωνώ με τις αμβλώσεις που γίνονται για μη ιατρικούς λόγους, όμως, μπορώ να καταλάβω πολύ καλά την ψυχολογία μέσα στην οποία ενήργησες. Μην κατηγορείς, τον εαυτό σου, ήσουν παιδί και μάλιστα αντιμέτωπο με μία μεγάλη πρόκληση της ζωής. Συνέχισε τη ζωή σου με τον άνθρωπό σου και θα έρθει και το μωράκι σου....
Ω γέγονε γέγονε. Από εδώ κ πέρα εύχομαι κουράγιο, δύναμη και υπομονή καρδιά μου...!
Ax koritsaki mou.... sto efxomai olopsyxa na kaneis 1-2-3 osa morakia thes! Oso gia to ti egine tote 18 xronon isoun, etsi epraxes k den mporei n allaxei pleon kati...me to na vasanizesai kako ston eafto sou kaneis.. den iparxei timoria ap ton Theo min ta les afta, giati psyxologika epireazesai k gia na meineis eggyos prepei oloi oi paragontes (somatikoi-psyxologikoi) na einai OK! Efxomai na gineis grigora manoula giati ap ta grapta sou fainetai pos ontos to thes poli k tha gineis i kalitera mama tou kosmou!!Kali tyxh!
Ό,τι έγινε, έγινε.. δεν αλλάζει.. Βρες τα με τον εαυτό σου... μην τον "τιμωρείς" άλλο, συγχώρεσέ τον για τότε και θα δεις ότι ένα νέο μωράκι θα'ρθει να γεμίσει την κοιλίτσα σου.. Στο εύχομαι ολόψυχα! :)