Η αγάπη ξαναγύρισε…
Μόλις έκλεισα τα 35 και η ζωή μου έφερε τα πάνω κάτω… Πριν 18 χρόνια ερωτεύτηκα την μία και μοναδική φορά στην ζωή μου… Άνευ όρων… Ήμουν με ένα παιδί σχεδόν στην ηλικία μου… Μεγάλος έρωτας… Κι εκείνος μικρός, δεν είχε ζήσει πολλά, όπως του έλεγαν οι δικοί του και οι φίλοι του…
Μετά από 4 χρόνια σχέσης είδα ότι ήθελε να το ζήσει.. Ένιωθα ότι με αγαπούσε, αλλά… Έτσι έφυγα από την Αθήνα.. Τον άφησα να ζήσει την ζωή του, όπως εκείνος νόμιζε…
Έτσι λοιπόν να μην πολυλογώ, στην νέα μου δουλειά γνώρισα τον μελλοντικό άντρα μου. Καλό παιδί, καλή δουλειά, φουλ ερωτευμένος και ήθελε πολύ να είναι μαζί μου… Έτσι ξεκίνησα να βγαίνω μαζί του. Μέσα σε λίγους μήνες είχα βρεθεί αρραβωνιασμενη. Έκανα ένα τηλεφωνο πίσω στην Αθηνα, μήπως έβλεπα ότι είχε αλλάξει τίποτα… Όμως πέρα από σιγή στο τηλέφωνο, δεν άκουσα κάτι άλλο.
Μετά από 4 χρόνια άριστης σχέσης με τον συντροφο μου, παντρευτηκαμε. Όμως μετά τον γάμο κάπως άλλαξε… Μετά το πρώτο παιδί; Ακόμα περισσότερο… Έμεινα έγκυος στο δεύτερο μετά απο δική του πρόκληση και το αποτέλεσμα; Όταν ήμουν 5 μηνών έγκυος να μου πει ότι δεν θέλει το παιδί, ούτε εμένα.. Να μην με αγγίζει… Να μην υπάρχω…
Μετά την γέννα κάπως καλυτερεψαν τα πράγματα… Εγώ άρχισα πάλι να εργάζομαι… Όχι τίποτα ιδιαίτερο γιατί εδώ στην επαρχία δεν υπάρχουν ευκαιρίες για δουλειά. Εκεινος να απομακρύνεται από εμένα και από τα παιδιά… Κουβέντες, κλάματα, νεύρα… Η αγάπη έσβησε… Μέχρι μια μέρα έμαθα ότι η προϊσταμένη του είχε εκφράσει τον έρωτα της… Ωραία, έξυπνη, 45αρα με πολλά χρήματα.. Κι εκείνος έπαιζε με μηνυματα μαζί της, ώστε να νιώθει κάποιος.
Εγώ 33 χρόνων τότε… Δεν άντεξα… Πήρα την πεθερά μου και της τα είπα όλα… Τρελάθηκε. Τον έβγαλε έξω από το σπίτι μας… Ένα βράδυ νεκρωσε όλο μου το σώμα… Ευτυχώς ειδοποίησα μια γειτόνισσα καλέσαμε ασθενοφόρο και βουρ νοσοκομείο…. Είχα χρόνια κατάθλιψη και αυτό ήταν ένα επεισόδιο κρίσης πανικού. Το πρώτο από τα πολλά. Εκείνος να κλαίει να λέει ότι με αγαπάει.. Ότι είχε ξεχάσει τι είμαι γι αυτόν…
Με τα πολλά μετά από κάποιους μήνες και με πολλές συνεδρίες σε ψυχολόγο, κοινές και ξεχωριστές, αποφάσισα να τον δεχτώ πίσω… Υπόδειγμα συζυγου και πατέρα. Όμως πλέον δεν υπάρχει για μένα… Δεν μπορώ να τον αγγίζω και ειδικά ερωτικά…
Πριν λίγο καιρό δέχτηκα ένα αίτημα φιλίας από ποιον; Από τον έρωτα μου… Μου είπε πολλά και μέσα σε αυτά ότι του έχω λείψει…. Άρχισα πάλι να αναπνέω… Να γελάω… Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω…. Θέλει να βρεθούμε, να πούμε για τα παλιά… Κι εγώ φοβάμαι…
Τι να κάνω…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Πραγματικά προβληματίστηκα παρά πολύ από την ιστορία σου ! Σαν γυναίκα θα ήμουν πολύ χαρούμενη και ανανεωμένη από την εμφάνιση του παλιού μου έρωτα θα είχα αυτές τις πεταλούδες που λένε στο στομάχι . Σαν μαμά πάλι θα τους έκανα όλους πέρα και θα είχα τα παιδιά μου πάνω απ όλα αλλά αυτό που πραγματικά με προβληματίζει είναι πως Θα ενιωθα εάν ημουν το παιδί σας ;; Πως θα μεγάλωνα ; Θα ήξερα πως η γονείς μου δεν αγαπιούνται (γιατί αυτό φαίνεται) ότι ο εξαιτίας του μπαμπα μου που βρήκε άλλη γυναίκα να τον ενδιαφέρει διαλύθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της οικογένειας μου και το χειρότερο να βλέπω την μαμά μου να «σαλιαριζει» με έναν πρώην.
Εγώ πάλι που βρίσκομαι στη θέση του βαιδιου (είμαι 14 ετών) έχω να σας ω ότι θα χαιιρομοουν να βλέπω τους γίνει μου ήρεμους γαι ευτυχισμένους με 2 άλλους συντρόφους, ραρα να μενυβ μαζί δυστυχισμένοι «για μένα» ! (Συγνώμη για τα ορθογραφικά, έχει ροβλβμα η οθόνη του ινητου μου κ δν μπορώ ν ατησω κάποια γράμματα, ελπίζω να έγινα κατανοητή)