Με οποιονδήποτε παράξενο πόνο, ψάξτε τη χολή!!
Είμαι η Κατερίνα και τον περασμένο Ιανουάριο γέννησα τον άγγελό μου. Η εγκυμοσύνη μου (αν εξαιρέσουμε το πρώτο 3μηνο) ήταν σχετικά καλή. Είχαμε προγραμματισμένη καισαρική στις 31 γιατί το μωρό ερχόταν με ισχιακή προβολή αλλά ο μικρός μου πρίγκηπας ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο νωρίτερα.
Έτσι, στις 22 Ιανουαρίου, αργά το απόγευμα μπήκαμε στο χειρουργείο. Γέννησα με επισκληρίδιο και όλα καλά μέχρι εδώ.
Γυρίσαμε στο σπίτι μας τρισευτυχισμένοι, όμως 10 μέρες μετά τη γέννα ένιωθα έναν παράξενο και πρωτόγνωρο πόνο στη μέση και στην πλάτη που χτυπούσε κάπου κάπου και στο στομάχι. Τις πρώτες μέρες το αντιμετώπισα με παυσίπονα και ο πόνος υποχωρούσε. Μέρα με τη μέρα όμως ο πόνος γινόταν ανυπόφορος και δεν με έπιαναν ούτε τα παυσίπονα.
Πήγα ξημερώματα στο νοσοκομείο με ανυπόφορους πόνους, μου παίρνουν αίμα και ούρα και περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα για να δουν τι έχω. Για ακτινογραφία ή υπέρηχο ούτε λόγος. Παυσίπονη δεν μου έκαναν γιατί ήμουν λεχώνα και θήλαζα. Εγώ να χτυπιέμαι από τους πόνους, να μη ξέρω που να σταθώ, κι αυτοί ακόμα περίμεναν αποτελέσματα. Αφού περιμέναμε πολλή ώρα χωρίς να γίνεται τίποτα, βρίσκει ο άντρας μου τα αποτελέσματα ούρων που είχα δώσει την προηγούμενη μέρα για άσχετο λόγο και κάτι δεν τους άρεσε.
Με στέλνουν στην ουρολογική, όπου και με αφήνουν να περιμένω στον διάδρομο με τις ώρες, με αφόρητους πόνους και με ρίγος, για να μου κάνουν υπέρηχο στα νεφρά. Τελικά χάρη σε έναν πολύ καλό γιατρό μου έκαναν υπέρηχο, τα νεφρά ήταν μια χαρά, μάλλον ουρολοίμωξη, λένε. Μου γράφουν αντιβίωση, μου στέλνουν κι έναν ειδικευόμενο της ορθοπεδικής να με δει για τη μέση και μου λένε να πάω σπίτι. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων ακόμα αγνοούνται, χάθηκαν κι εγώ δεν ξέρω που.
Ο ορθοπεδικός ούτε που με εξέτασε, μάλλον είναι από την επισκληρίδιο και το βάρος της εγκυμοσύνης είπε, να μη σηκώνω ούτε το μωρό (άκουσον άκουσον!!!) και να κάνω φυσιοθεραπείες.
Κάνω φυσιοθεραπείες, στο σπίτι συνέχεια να είναι κάποιος να μου φέρνει το μωρό να θηλάζω, ξαπλώνω συνέχεια όμως ο πόνος χειροτερεύει. Πάω σε άλλον ορθοπεδικό σε άλλη πόλη, πάλι δεν με εξετάζει, ούτε ακτινογραφία, μου έγραψε ζώνη για τη μέση!!!
45 ημέρες μετά τη γέννα, με πιάνει απίστευτος πόνος και τα ξημερώματα με πάει ο άντρας μου στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατη!!! Έκανα συνέχεια εμετούς μέχρι που έβγαλα πράσινα υγρά. Αν καθυστερούσα μια ώρα ακόμα μου είπαν, τώρα δεν θα υπήρχα! Οξεία παγκρεατίτιδα διέγνωσαν, εξαιτίας πέτρας στην χολή!!! Και αυτό λέει το παθαίνουν πολλές γυναίκες μετά τη γέννα, και μάλλον ευθύνονται οι ορμόνες.
Έμεινα 16 μέρες στο νοσοκομείο, μακριά από το νεογέννητο αγγελούδι μου. Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη και άντεξα. Το μωρό το κρατούσαν πότε τα πεθερικά μου, πότε οι γονείς μου, πότε άλλοι συγγενείς, χαμός γινόταν!!! Έτρεχαν και δεν έφταναν, ποιον να κοιτάξουν, εμένα ή το μωρό;;;
Όλες αυτές τις μέρες τραβούσα το γάλα με θήλαστρο, για να μη μου κοπεί όμως δυστυχώς εξαιτίας της πολύ αυστηρής δίαιτας που έπρεπε να κάνω, το γάλα κόπηκε.
Πριν από 20 μέρες περίπου έβγαλα τη χολή (28 μικρές πέτρες είχε!!!) και τώρα ευτυχώς είμαι καλά. Έχασα όλα τα κιλά της εγκυμοσύνης και 12 επιπλέον (το μόνο καλό της ιστορίας) και ελπίζω άλλο κακό να μη μας βρει!!!
Ο λόγος που γράφω τη δική μου ιστορία είναι για να ενημερώσω όλες τις νέες μαμάδες για την πιθανότητα να πάθουν κι αυτές κάτι παρόμοιο. Οποιονδήποτε παράξενο πόνο κι αν νιώσετε, ψάξτε τη χολή σας! Εμένα κανείς δε με ενημέρωσε και εκ των υστέρων μου είπανε ότι είναι συχνό φαινόμενο μετά από εγκυμοσύνη. Αν ήξερα θα γλίτωνα από όλη αυτή την ταλαιπωρία και εγώ και όλοι οι δικοί μου άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν κι αυτοί μαζί μου. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον γλυκό μου αντρούλη που ήταν δίπλα μου σε όλη αυτή την περιπέτεια και μου συμπαραστάθηκε με απίστευτη υπομονή και αγάπη.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ακριβώς στις δέκα μέρες έπαθα το ίδιο. Ένιωθα να πεθαίνω.. χειρουργηθηκα πέρυσι μετά από πολύ ταλαιπωρία και πονους εμετούς.. χαμός!!μου έκανε συνεχώς παγκρεατίτιδα λάσπη που είχα στη χολή..6 μήνες μέχρι να χειρουργηθώ ότι και να έτρωγα πονούσα αφόρητα..δόξα τω θεώ τέλος η ταλαιπωρία!!
Γεια σας!!! Και εγω ήμουν 7 μηνών οταν τα ξημερώματα με έπιασε αφόρητος πόνος στο στομάχι!!! Ηταν το πρωτο μου μωρο και νόμιζα οτι γεννάω!!( που να ήξερα) παίρνω τον γιατρό μου και μου λέει ειναι στομάχι πάρε χάπι και ενταξει! Με τα πολλα μου πέρασε και δεν με ξανάπιασε! Γέννησα την μικρούλα μούμια χαρά στις 40 εβδομαδες και μετα απο κατι μηνες να σου παλι το στομάχι!!! Και οοολες τις φορες ξημερώματα να τρέχω στο κέντρο υγείας,παυσιπονες και σπιτι στο μωρο!!!! Ουτε να μου πουν για εξετάσεις ουτε τιποτα!!! Την Πέμπτη φορα που πήγα δεν με έπιασαν ουτε οι παυσιπονες!!! Μου λενε τοτε "δεν κανεις καμια γαστροσκόπηση να δεις," πάω και εγω και εκανα (χωρις μέθη γιατι θηλαζα ακομα, τι τραβάμε και εμείς για τα μικρά μάς αλλα χαλάλι τους!!!) το στομάχι πεντακάθαρο και τοτε εκεί η γιατρος μου λέει κανε υπέρηχο άνω κοιλιας όπου και τελικά είχα λάσπη και πέτρες στη χολή!!! Οταν εκανα την επέμβαση ο γιατρος μου μου ειπε οτι είχα και φλεγμονή!!! Ευτυχώς ολα καλα!! Άμα σας πιάνουν πόνοι γρηγορα να το ψάξετε!!
Και μετα σου λεει γιατροι! Κατοπιν εορτής όλα βρε είναι συνηθισμενα! Τοτε γιατι κανεις δεν το έψαξε οταν έπρεπε? Πρέπει δηλ να σε πανε ετοιμοθάνατο στο νοσοκομείο για να σε προσεξουν...και πάλι παίζεται! Εύχομαι να είναι το τελευταίο που σας βρισκει! Να χαίρεστε το παιδακι σας!
Exei sxedon 3 ebdomades poy ebgala th xolh moy giati htan se mayra xalia..2 terasties petres kai polles mikroteres..Talaipwrh8hka k den exw paidia..Katalabainw apolyta esas poy exete!!egw epi 1 xrono peripoy eixa anypoforoys ponoys sto stomaxi k sto sterno..oi pio polloi m elegan einai apto agxos..kati sa neyrwsh stomaxoy,poy k meemeto den efeyge(na shmeiwsw oti kanena paysipono den epiane k o ponos ypoxwroyse meta apo 10 wres)wspoy ena brady poy hmoyn sth doyleia ekleisa epeigontws ta panta k phra toys dikoys moy n m pane sto nosokomeio..lipo8umhsa 3 fores k h giatros poy htan ekei htan apla 3efteri..nanai kala..k o giatros poy me xeiroyrghse toy bgazw to kapelo..eimai yperbarh k omws ekane e3airetikh laparoskopikh tomh..eytyxws...terma oi ponoi..
Αυτή τη στιγμή ειμαι στο νοσοκομείο έπειτα απο αφαίρεση χολής. Εγω πονούσα 3-4 ημέρες στομάχι με πρήξιμο έντονο κ πήγα στο νοσοκομείο όπου με έστειλαν για αιματολογικές κ υπέρηχο (όπου και είδαν την πετρα)το , αφού όπως ειπε η γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις πρεπει να εξετάσουμε χολη. Εύχομαι να ειναι η τελευταία περιπέτεια σας!!!
τελικα ειναι πολυ συνηθισμενο μετα απο εγκυμοσυνη να εμφανιζεις πετρες στη χολη! σε μενα περιπου ενα μηνα απο οταν γεννησα ξεκινησαν οι κολικοι, και το ανακαλυψα μετα απο 7 ΜΗΝΕΣ αφου μου λεγαν οι γιατροι οτι, εχω επιλοχια καταθληψη και νομιζω οτι ποναω, αφου μου διεγνωσαν συνδρομο του στομαχου, αφου εκανα γαστροσκοπηση, 7 μηνες μετα απο επιμονη του μπαμπα μου πηγα για υπερηχο μονη μου, οταν ο ακτινολος ειδε τη χολη,με ρωτησε γιατι ειμαι ακομη ορθια! να ειναι καλα οι γιατροι στα νοσοκομεια και καποιοι υποτιθεται γνωστες εξω που αντιμετωπιζουν τις λεχωνες σαν τρελες! να τονισω οτι και η γαστροσκοπηση μου εγινε χωρις μεθη επειδη θηλαζα και εγω τον μικρο μου!!! τελικα εχουμε καποιον απο ψηλά που μας φροντιζει γιατι εδω κατω τα πραγματα ειναι πολυ σκουρα!
εγω εβγαλα τη χολη μου στα 17!!! με επιαναν συχνα πυκνα πονοι στο στομαχι,μαυριζαν ολα μπροστα μου και εβλεπα αστερακια.δε μπορουσα ουτε να μιλησω ουτε να ξαπλωσω την ωρα των κολικων.περασα ωραιοτατα χριστουγεννα στο νοσοκομειο γιατι με ξεψαχνιζαν αλλα δε μπορουσαν να βρουν κατι,ωσπου μια ειδικευομενη,ειπε στο μπαμπα μου,κυριε Ταδε μου,δεν εχω μεγαλη εμπειρια,ειμαι ειδικευομενη οπως ξερετε,αλλα ολα αυτα τα συμπτωματα μου μοιαζουν με χολολιθιαση.σας προτεινω να κανετε εναν υπερηχο...ειναι μικρη και δε συνιθιζεται,μαλλον γ αυτο δε σας το προτειναν να το κανετε... ειχε δικιο η κοπελα....ΕΥΥΤΥΧΩΣ! ΤΕΛΙΚΑ το επαθα γιατι ειχα χασει καποια κιλα αποτομα απ οτι μου ειπε ο γιατρος που με ανελαβε μετα...
πολύ καλά έκανες και τα έγραψες. εμένα με ταλαιπωρούσε ένα μήνα τώρα το στομάχι μου (νόμιζα) με εμετούς και έντονο πόνο στο στήθος και περίμενα (γιατί είμαι ανθεκτική στον πόνο) να μου περάσει με τσάι και δίαιτα γαστρεντερίτιδας. όταν τελικά πήγα στο νοσοκομείο, μου διέγνωσαν αρχόμενη παγκρεατίτιδα λόγω πετρών στη χολή και μου είπαν ότι είναι συνηθέστατο σε γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες και που έχουν γεννήσει ήδη περισσότερα από ένα παιδιά. υποβλήθηκα σε παγκρεατογραφία και χολοκυστεκτομή και τώρα είμαι καλά. αλλά λίγο ακόμη αν περίμενα ανυποψίαστη σπιτι, θα μπορούσε να είχε συμβεί το μοιραίο.
Σε καταλαβαίνω όσο κανείς στον κόσμο. Έχω ακόμη και τώρα ότι κι εσύ. Έπαθα την πρώτη κρίση, 6 μηνών έγκυος. Πήγα στο νοσοκομείο ξημερώματα και με έδιωξαν για να μην κολλήσω κανένα μικρόβιο λέει... Ο γυναικολόγος από τηλεφώνου μου έδωσε κάτι χαζοχάπια για γαστρεντερίτιδα και πονόκοιλο!!!!!!!!!!!!!!!! χωρίς να ρωτήσει τίποτα παραπέρα... Την δεύτερη κρίση την έπαθα την ημέρα που σαράντισε το αγοράκι μου. Πάλι η ίδια αγωγή και φυσικά αμέτρητοι εμετοί και αφόρητος πόνος. Στις 29/12/12 κατεβήκαμε για γιορτές στα πεθερικά μου σε ένα χωρίο πριν το Αγρίνιο. Το βράδυ της ίδιας μέρας, κατέληξα στο νοσοκομείο του Αγρινίου, με ίκτερο, αίμα στα ούρα, απερίγραπτο πόνο κι εμετούς! Με πρόλαβαν στο τσακ. Η γιατρός που με ανέλαβε (να είναι καλά η γυναίκα!!!) μου είπε ότι αν αργούσαμε ένα τέταρτο τώρα δεν θα ζούσα. Έμεινα στο Αγρίνιο 12 μέρες περίπου κι έπειτα με έφεραν στο 251 (είναι πυροσβέστης ο σύζυγός μου) όπου έμεινα άλλες 23 μέρες!!!! Μέχρι τώρα έχω κάνει 8 αξονικές αμέτρητες αιμοληψίες, τόνοι αντιβιώσεων και φαρμάκων, είχα καθετήρα στη φλέβα του λαιμού (με τόσο τρύπημα δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο στα χέρια, ακόμη και στα πόδια έψαχναν...!!) είχα να φάω και να πιω νερό 20 μέρες, κι ακόμη μένει μία μαγνητική για να μπω για χειρουργείο να βγάλω τη χολή..... Από τον αφόρητο πόνο τις πρώτες μέρες δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα... Το μόνο που με πόνεσε πραγματικά, όμως, είναι ότι αποχωρίστηκα το αγγελούδι μου 52 ημερών και το ξαναείδα 3 μηνών.... και όλο αυτό το διάστημα το κρατούσε η πεθερά μου..... Ο Θεός να σας έχει όλες καλά, να προσέχετε και να μην αμελείτε την υγεία σας. Σας φιλώ.
Διαβάζω την ιστορία σου και με πιάνουν τα κλάματα. Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να αφήνεις το παιδί σου. 16 μέρες μου φάνηκαν σαν αιώνας. Και όλη αυτή η ταλαιπωρία με τα φάρμακα, τις φλέβες, την ασιτία, τις εξετάσεις, δεν περιγράφεται... Καλή δύναμη, καλή επιτυχία με τη χολή, όταν τη βγάλεις θα είσαι πολύ καλύτερα, θα δεις, και περαστικά σου κοπέλα μου!!! Φιλία!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ! Σε φιλώ!
ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΣΟ ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ...ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΚΟΛΙΚΟΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ...ΤΙ ΠΟΝΟΙ ΓΕΝΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΧΕΣ!!!ΣΑΝ ΚΟΛΙΚΟ ΧΟΛΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!!! ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΟΜΑ ΚΙΛΑ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙΣ Ή ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΟΜΑ ΚΙΛΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ....ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΜΕ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΝΑ ΤΟ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΩ, ΩΣΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΕΚΑΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ....ΣΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΚΡΕΒΒΑΤΙΑ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑΝ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕς ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΗΣΑΝ ΧΡΟΝΙΑ!!!
και γω τα ιδια...1... μηνος λεχωνα εκανα την αφαιρεση ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ (για ολες τις ομοιοπαθουσες( επαιρνες ασβεστιο σε χαπια στην εγκυμοσυνη????????? γιατι διαβασα καπου οτι αυτα τα σκευασματα δημιουργουν ασβεστωσεις στον οργανισμο...και με λιγα λογια, πετρες!!
Ναι έπαιρνα και ασβέστιο και μαγνήσιο και σίδηρο, και προγεστερόνη το πρώτο τρίμηνο! Δε ξέρω τελικά τι φταίει, πάντως καλό είναι να είναι όλες οι μέλλουσες μανούλες ενημερωμένες για να μη περάσουν τα ίδια. Άλλο να κάνεις απλά αφαίρεση χολής κι άλλο να πάθεις οξεία παγκρεατίτιδα και να περάσεις τόσο πόνο και ταλαιπωρία! φιλιά πολλά!!!
Τελικά είμαστε πολλές!Εμένα μου είχε πρωτοεκδηλωθεί στην 13 εβδομάδα ,εκέι που κοιμόμουν με έπιασε αυτός ο τρελός πόνος μου κόπηκε η αναπνοή ,αφου νομιζα οτι θα αποβάλω(δεν ηξερα που να εντοπισω τον πονο).Εκανα εμετο και υποχωρησε αλλα με επιασε αρκετες φορες στη διαρκεια της εγκυμοσυνης ,ευτυχως παντα κρατουσε κανα μισαωρο και περνουσε.Το εψαξα εκανα υπερηχο αλλα λογω εγκυμοσυνης δεν φαινονταν τοσο καθαρα τα οργανα στη κοιλια και ετσι το αφησαμε με την ελπιδα να μην με ποιασει ως το τελος .Ετσι και εγινε ευτυχως...στις 40 μερες ομως αφου γεννησα (ακριβως στις 40)σηκωθηκα με πονο που εκανε 1 ωρα να περασει και με περπατημα σιγα σιγα υποχωρησε.Το επομενο βραδυ με ξαναεπιασε και δεν περνουσε οτι και να εκανα.Οποτε πηγαμε στο εφημερευον νοσοκομειο οπου δεν αντεχα να περιμενω και γινοταν χαμος απο κοσμο...και εφυγα για την κοντινοτερη κλινικη οπου και εγινε η αφαιρεση της χολης την επομενη μερα.21 πετρες μικρες...πολλες φορες οφειλονται στην προγεστερονη που αυξανεται κατα την εγκυμοσυνη(εγω επερνα και εξτρα)...ηταν μεγαλη ταλαιπωρια γιατι γεννησα με καισαρικη και πανω που πηρα να αναρρωνω ξαναβρεθηκα με εγχειρηση και πηγα πολυ πισω ...και φυσικα σταματησα τον θηλασμο λογω των φαρμακων και της αναισθησιας!Να προσεχουν οι εγγυουλες γιατι δεν φταιει για ολα το στομαχι και η εγκυμοσυνη ουτε παντα ειναι υστεροπονοι(εγω ετσι νομιζα).Πολλα φιλια
Κι εγώ με καισαρική γέννησα, ώσπου να συνέλθω από το ένα χειρουργείο, ξανά άλλο!!! Με τη γέννα και όλα όσα ακολούθησαν μετά, έμεινα συνολικά 32 μέρες στο νοσοκομείο φέτος! (είχα νοσηλευτεί και μια εβδομάδα πριν γεννήσω γιατί είχα συσπάσεις). πολλά φιλιά!
Τα μωρά μας έχουν την ίδια μέρα γεννέθλια με ένα χρόνο διαφορά! εγώ γέννησα φέτος. Να σου ζήσει το βλασταράκι σου και συ άλλα κακά να μην πάθεις...Εγώ κορίτσια μέχρι τις 40 μέρες είχα πόνους στην τομή. Γύρω στις 2 βδομάδες από τη γέννα πήγα στο νοσοκομείο και τους λέω η τομή μου σε αυτό το σημείο φαίνεται να μη κλείνει και με τσούζει...Δεν είναι τίποτα μου λένε οι μαίες. Βάλε το τάδε αντισηπτικό σπρέυ και θα περάσει. Σε μια βδομάδα ξαναπάω, θέλω γιατρό τους λέω να με δει. Με βλέπει μου λέει καλά σου είπαν οι μαίες, συνέχισε το σ΄πρέυ και θα περάσει. Περνά μια βδομάδα τίποτα! Ώσπου ξαναπάω και με βλέπει ο διευθυντής της μαιευτικής. Πατά την τομή στο σημείο που έλεγα στις άλλες και έβγαζε πύον! Το στείλαμε για καλλιέργεια και είχα τελικά σταφυλόκκο! Αν δεν επέμενα δε ξέρω τι θα είχε συμβεί. Μετά από όλο αυτό άρχισα να νιώθω πόνους χαμηλά στην κοιλιά. Έλεγα θα είναι από τα ράμματα της μήτρας που θρέφουν, ώσπου οι πόνοι χειροτέρευαν και πονούσε το στομάχι αλλά και τα πλευρά μου!! Δεν άντεξα άλλο και πήγα γιατρό. Τελικά λόγω της καισαρικής είχα πάθει μόλυνση στα έντερα και είχε δημιουργηθεί υγρό στην κοιλιά μου. Σήμερα 4,5 μήνες σχεδόν μετά ακόμα τραβάω...Χάπια,αναλύσεις μέχρι να βεβαιωθούμε ότι πέρασε... Τι τραβάμε και μεις οι μάνες!
Κι εγώ φέτος γέννησα αγαπητή Νατάσα, άρα ίδια μέρα έχουμε γεννέθλια!!! Τι τράβηξες κι εσυ όμως!!! Περαστικά μας και άλλο κακό να μη μας βρει! να χαιρόμαστε τα ζουζουνάκια μας!!!
Τελικά είμαστε πολλές! Εγώ είχα ενοχλήσεις από την εγκυμοσύνη και αφου γέννησα, όχι τραγικούς πόνους αλλά μια μόνιμη ενόχληση-πόνο..7 μήνες μετά την γέννα την έβγαλα την χολή για να μην έχουμε χειρότερα..
εγω την εβγαλα 9 μηνες μετα τη δευτερη γεννα μου. ποοοολυς πονος..... οι γιατροι μου ειπαν οτι συνδεεται σχεδον παντα με τις εγκυμοσυνες.
τα ιδια επαθα κ εγω ουτε 30 μερες δεν ηταν που ειχα γεννησει πηγα 2 φορες βραδυ αργα στο ιατρικο την πρωτη φορα μου εδωσαν παυσιπονο δεν πολυπερασε μετα απο 3 ωρες ξανα εκει μου εκαναν ενεση μπουσκοπαν κ μου ειπαν να κανω υπερηχο ανω κ κατω κοιλιας εκει βρηκαν οτι ειχε σφηνωσει πετρα εκει που παει για παγκρεας χειρουργειο αμεσως ευτυχως δεν θηλαζα μετα ολα καλα ειπαν οτι γινεται αυτο απο τα φαρμακα για την εγκυμοσυνη περαστικα σε ολες
εγω το παθα 11μηνες μετα τη γεννα,δεν ξερω αν ηταν λογω της εγκυμοσυνης η αν τις ειχα απο πριν τις πετρες,παντως ειχα φοβερους πονους σε ολο το σταμαχι πλατη κ χερι.ημουν τυχερη γιατι πηγα σε καρδιολογο(λογω των πονων στην πλατη,καρδια υποψιαστηκαμε)κ ο ανθρωπος με εστειλε κατευθειαν για υπερηχο ανω κοιλιας οπου φανηκαν οι πετρες
Περαστικά σου εύχομαι!! Και εγώ τα ίδια αλλά επειδή πάντα είχα πρόβλημα με το στομάχι μου νόμιζα ότι εκεί οφείλονται οι πόνοι. Έκανα μεγάαααααααααλη υπομονή αλλά λίγο καιρό μετά τη γέννα οδηγήθηκα και εγώ στο χειρουργείο για αφαίρεση χολής η οποία ήταν πλέον και σε φλεγμονή. Οριακά πρόλαβα την παγκρεατίτιδα. Περαστικά και πάλι.
Ευχαριστώ πολύ, να σαι καλά!!!
να ξερεςπως σε καταλαβαινω!!!τα ιδια κι εγω η μικρη μου ηταν 2.5 μηνων τα ειδα ολα με στειλαν και για μια μικροεπεμβαση γιατι ειχε φυγει πετρακι ειχε βουλωσει σωληνακι απο το συκωτι γενικα ....κι εγω δυο εβδομαδες στο νοσοκομειο απλα να ειναι ολα περαστικα αυτο...τωρα ειμαι ξανα εγκυος κοντευω να γεννησω κι ευχομαινα βγαλω κατγι αλλλο!!!!
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν!!! Με το καλό να έρθει και το δεύτερο παιδάκι σου και να σου πάνε όλα καλά!!!
Αχ....Εγω καλη μου κοπελα ολα αυτα που λες συν πολλα αλλα και αφυδατωση εξατιας αυτου και πολλα...πολλα... τα επαθα ενω ημουν εγκυος στην 33η εβδομαδα......το φανταζεσαι;;;;;;εξαιτιας της θεσης του μωρου και ενω δεν υπηρχε το παραμικρο θεμα με την εγκυομοσυνη η χολη πιεζοταν και δεν αδειαζε καλα ,δημιουργηθηκε λασπη και ολα τα επακολουθα....Σε νιωθω οσο κανενας....Τελικα γεννησα στην ωρα μου μεν αλλα μετα απο απιστευτη ταλαιπωρια...Ακομα κλαιω οταν σκεφτομαι τι τραβηξε το μωρο μου μεσα στην κοιλια μου ολες εκεινης τις μερες που ημουν ΧΑΛΙΑ και νοσηλευομουν στο νοσοκομειο...Σε κανεναν ανθρωπο αλλον να μην τυχει και δεν ειμαι ουτε φοβητσιαρα γενικοτερα, ουτε με ριχνει κατι ευκολα αλλα πραγματικα ολη αυτη η ιστορια απο το πουθενα με στιγματισε.Να εισαι παντα καλα να χαιρεσαι το μωρο σου!!!! (εγω απο την εγκυμοσυνη βγηκα με το που γεννησα με μειον 6 κιλα απο τα αρχικα μου πριν μεινω εγκυος δλδ αλλά τα ατιμα επανηλθαν δριμυτερα,ελπιζω εσυ να κερδισεις και κατι απο ολο αυτο :-)) )
Λες να εφταιγε και σε μένα η θέση του μωρου; ερχόταν ανάποδα και με το κεφαλάκι του με πίεζε πολύ ψηλά στην κοιλιά. δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Μου είπαν ότι μάλλον έφταιγαν οι ορμόνες. ότι και να ήταν, ευτυχώς πέρασε. έχασα 12 κιλά επιπλέον από αυτά της εγκυμοσύνης, τόσο αδύνατη δεν ήμουν ποτέ! αυτό είναι το μόνο καλό. σε ευχαριστώ πολύ και να χαίρεσαι την οικογένειά σου!