Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Ξέρω ότι πολλές μπορεί να γίνετε θηρία με αυτά γράφω, αλλά δική μου η άποψη, δική μου και η ευθύνη, οπότε έχουμε και λέμε :
ΓΙΝΟΜΑΙ ΘΗΡΙΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΜΑΜΑΔΕΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ, οι οποίες μου δήλωναν και άκουγα ότι είναι «τόσο φίλες με τις κόρες τους που λένε όλα τους τα σεξουαλικά!!!!»
Θυμάμαι ότι μια αγαπημένη φίλη μου κάποτε, η οποία είχε αποκτήσει κοριτσάκι. ‘Oταν το «κοριτσάκι» έγινε δεσποινιδούλα, άρχισαν ακόμη και μπροστά μου να μιλάνε για το πώς πρέπει να κάνει το «πονηρόν» με το αγόρι της. Μιλούσανε σαν δύο ενήλικες γυναίκες οι οποίες συζητούσανε τα πάντα γύρω από την σεξουαλική πράξη. Υπήρχαν μάλιστα και μέρες που το αγόρι το φιλοξενούσανε στο σπίτι τους και η μαμά–φίλη μου έφτιαχνε το δωμάτιο «των παιδιών», έτσι ώστε η ατμόσφαιρα να είναι… ρομαντική–ερωτική
Τώρα που μεγάλωσα θα το εξομολογηθώ. Είχα σοκαριστεί!
Οι λόγοι:
1) Εγώ με τις φιλενάδες μου μπορεί να πούμε τα «ερωτικά μας» αλλά ποτέ δεν ήθελα -το θεωρώ εξαιρετικά προσωπικό θέμα- με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες να μου παρουσιάζουν ανατομικές λεπτομέρειες του καλού τους όπως δεν το έκανα και εγώ επίσης ποτέ.
2) Πίστευα και πιστεύω ότι ένα ζευγάρι μπορεί να κάνει τα πάντα και να την «βρει» όπως γουστάρει, αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που αφορά δυο ερωτικούς συντρόφους και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν μπορεί να αφορά ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ με άλλοθι ότι «ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ»
Είναι εντελώς διαφορετικό θέμα να είμαι ΓΟΝΙΟΣ και είναι εντελώς διαφορετικός ο ρόλος του «κολλητού»
Επειδή έχω περάσει όλα τα στάδια μεγαλώματος αγοριού, αλλά και παρατηρώντας τις φίλες και τους φίλους του παιδιού μου, νομίζω ότι αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να νιώθουν ΑΣΦΑΛΕΙΑ από τον πατέρα και την μάνα. Θέλουν να νιώθουν ότι ο γονιός είναι εκεί για να εκπαιδεύσει, να ενημερώσει, να υποστηρίξει, να καλύψει, να προστατέψει αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει ο γονιός του ρόλο του «κολλητού», γιατί αν αυτό συμβεί σημαίνει ότι ο γονιός θέλει να δώσει τον ρόλο του γονιού στο παιδί του, κατάσταση που είναι επικίνδυνη για τον ψυχισμό ενός ανθρώπου (ρωτήστε ειδικούς ξέρουν)
Στον «κολλητό» μπορεί να πει άντε γ@@@@@@ ου, μ@@@@@α , στον πατέρα του μπορεί;
Εκεί είναι και που πραγματικά η σχέση μου γιατί μου πήρε πολλά χρόνια να την «χτίσω» με το παιδί μου, όπως σε πολλούς γονείς ισορροπεί επι ξυρού ακμής.
Δυστυχώς, εγώ υπήρξα παιδί μιας μητέρας η οποία είχε τελειώσει εσωτερική σε καλόγριες και κάθε θέμα που αφορούσε την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ήταν ταμπού σε σημείο που να νομίζω- κάποτε- ότι τα κορίτσια εγκυμονούν από ένα μικρόβιο το οποίο δραπετεύει από τα αγόρια και «κολλάει το κορίτσι εγκυμοσύνη»!!!!!!!!
Μια φίλη μου το είχε πει αυτό, εγώ το πίστεψα και στην 2α Γυμνασίου μας πήγανε με το σχολείο να δούμε κινηματογραφική ταινία. Αν έχετε θεό τι είδαμε… «ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ» Στον κινηματογράφο λοιπόν ήταν και ένα σχολείο αρρένων! Εγώ είχα πάρει όλες τις προφυλάξεις για να καθίσω μακριά από τα αγοράκια, αλλά στο διάλειμμα ένα κοριτσάκι έφυγε και ήρθε δίπλα μου να καθίσει ο Θανασάκης…
Μετά το τέλος της ταινίας είχα τόσο αγχωθεί που μπαίνοντας σπίτι έκλαιγα… Κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου και δεν ήθελα κανέναν. Μόνο τον παππού μου ήθελα. Ήρθε ο παππούς και ξέσπασα στην αγκαλιά του με λυγμούς…
Αφού με άφησε ένα τέταρτο να ξεσπάσω… Του είπα, ενώ μου χάιδευε το κεφάλι «Παππού έμεινα έγκυος» Ο παππούς ήταν πάντα ένα θηρίο ψυχραιμίας. Αν και μέχρι τώρα έχω την εντύπωση ότι δεν ανέπνεε για λεπτά…
Με ρώτησε πολύ ήρεμα:
«Ποιος σου το είπε αγάπη μου;»
«Κανένας …» απάντησα «ήρθε στο κινηματογράφο και κάθισε δίπλα μου ο Θανασάκης και η Αρετή μου είχε πει ότι ένα μικρόβιο πηδάει από το αγόρι στο κορίτσι και κάνουμε μωρά»
Το τρανταχτό γέλιο του παππού μου ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή μου… Έφυγε για λίγο από το δωμάτιο και πήγε να βρει την μητέρα μου. Ιδέα δεν έχω για το τι είπανε… Μετά ο παππούς ήρθε και μου πρότεινε να πάρουμε τον σκύλο να πάμε μια μεγάλη βόλτα δυο μας, μακριά κοντά στο ποτάμι του Σπερχειού. Εκεί μου μίλησε , θυμίζοντάς μας την γατούλα μας που είχε γεννήσει γατάκια τον προηγούμενο χρόνο…..
«Αδιαθέτησα» ενάμιση χρόνο αργότερα κοντά στα 15!!
Από αυτή την καταστροφική άγνοια- την δική μου- μέχρι το άλλο άκρο υπάρχουν πολλές αποχρώσεις επικοινωνίας .
Νομίζω ότι είναι τραυματικό, εξαιρετικά τραυματικό για έναν πατέρα, ακόμη και για «πατέρα θηλυκού σκυλιού» να νοιώθει ότι «κάποιος αλήτης πειράζει την κόρη του» , νομίζω ότι είναι μμμμ… έως και επικίνδυνο να δούνε τους γονείς τους να κάνουν έρωτα. Είμαι όμως εντελώς σίγουρη ότι ΔΕΝ γίνεται να μιλάει μια μάνα για τις ερωτικές περιπέτειές της στην έφηβη κόρη της, ούτε στον γιό της .
Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από φίλους σε μια σχέση που ορίζεται, γονιός–παιδί, έχουν ανάγκη από γονιό που σημαίνει αγάπη, φροντίδα, ασφάλεια, έγνοια.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Να 'σαι καλά Νανά! Μου ξέφυγε ένα δυνατό γέλιο με την ιστορία της εγκυμοσύνης! Απ΄το κείμενό σου θα κρατήσω και θα γράψω κι εγώ με κεφαλαία, τη λέξη ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
H σχεση της μαμας και κορης ειναι ιδιαιτερη... αυτη θα βαλει τα ορια στο παιδι οταν θα ειναι μικρο, εκεινη ξερει και θελει πανω απο ολα το καλο του παιδιου της.... με το περασμα των χρονων, μπορει αυτη σχεση να γινει πιο ''φιλικη'', να μπορεις να πεις πραγματα και καταστασεις που σε απασχολουν και σε προβληματιζουν και θα ειναι εκεινη που θα σε αγκαλιασει αλλα κολλητη με την εννοια της ''φιλης'' δεν θα ειναι ποτε.... εκεινη θα μπορει ΠΑΝΤΑ να σε μαλλωσει και να σου πει που κατα την αποψη της, που ησουν λαθους... αυτος νομιζω ειναι ο ρολος της (μαζι με αλλους βεβαια) και βασικα αυτο περιμενεις και απο την μαμα... να ειναι εκει να σε αγκαλιασει οποτε το χρειαστεις αλλα και να σε μαλλωσει με τον τροπο της, οταν ολοι οι αλλοι, οι περισσοτεροι θα ελεγα, απλα θα σου χαηδευουν τα αυτια... η μαμα θα ειναι εκει και θα ειναι ειλιρινης γιατι θα σε αγαπα πραγματικα και θα θελει το καλο και την ευτυχια σου..... μιλω παντα για μια μαμα με τα δικα μου προτυπα!!
Εγώ θα γράψω από την πλευρά της κόρης. Την μαμά ποτέ δεν την είδα κ δεν την αντιμετώπισα ως φίλη μου, γιατί δεν είναι. Είναι η μαμά μου κ μαμά μου θέλω να είναι! Αυτό χρειάζομαι από αυτήν κ όχι την φιλία της ή ότι σου προσφέρει μια φιλία. Από τους φίλους/φίλες ζητάμε άλλα πράγματα κ απο τις μαμάδες άλλα. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον κ νομίζω ότι κ η μαμά έτσι το βλέπει, αν κ μερικές φορές μου έχει πει "γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε σας φίλες;" κ εγώ τις έχω απαντήσει "αφού είσαι η μαμά μου". Παρόλα αυτά στην μαμά μου λέω τα πάντα κ μαζί της μοιράζομαι τα πάντα, κάθε χαρά μου, κάθε ανησυχία μου, κάθε προβληματισμό μου, κάθε δύσκολη στιγμή μου, για συμβουλές, τα πάντα! Είναι ο άγγελος μου, ο άνθρωπος μου, σε αυτήν στηρίζομαι. Κάποια πράματα όμως δεν μπορώ να της τα πω κ εδώ έρχονται οι φίλες. Θυμάμαι στα 19 μου κάποια στιγμή με ρώτησε αν έχω κάνει έρωτα κ όταν της απάντησα θετικά, σοκαρίστηκε όπως κάθε μάνα άλλωστε, γιατί όσο κ να μεγαλώνουμε πάντα θα είμαστε τα παιδιά τους. Όταν με ρώτησε ένιωθα άβολα κ εκείνη το ίδιο κ γι' αυτό με ρώτησε μόνο αν ήταν όμορφα κ η συζήτηση τελειώσε εκεί. Δεν μπορούσα, δεν ήθελα, δεν ένιωθα άνετα να της μιλήσω παραπάνο γι' αυτό το θέμα. Άλλο παράδειγμα, όταν είχα χωρίσει από έναν φίλο μου, με ρωτούσε γιατί χώρισα αφού είμασταν καλά, αλλα εμείς δεν είμασταν καλά κ δεν μπορούσα να της εξηγήσω τον λόγο, δεν αισθανόμουν άνετα κ δεν ήταν μια συζήτηση που μπορούσε να γίνει μεταξύ μαμάς κ κόρης. Νομίζω ότι οι γονείς πρέπει να μένουν γονείς κ να μην προσπαθούν να γίνονται φίλοι με τα παιδιά τους. Δεν είναι αυτός ο ρόλος τους στην ζωή των παιδιών τους. Ο άνθρωπος έχει έναν ρόλο στην ζωή του κ στην ζωή των άλλων ή αυτός ο ρόλος μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τον άνθρωπο που συνεβρίσκεται εκείνη την στιγμή μαζί του, δηλαδή εγώ απέναντι στην μαμά μου έχω τον ρόλο του παιδιού, στον αδερφό μου τον ρόλο της αδερφής, στην φίλη μου την Χ. τον ρόλο της φίλης, στους παππούδες μου (όταν ζούσαν) τον ρόλο της εγγονής, στο αγόρι μου τον ρόλο της κοπέλας του. Πιστέυω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Ας μην τα μπερδεύουμε λοιπόν κ προσπαθούμε να έχουμε ρόλους στην ζωή των ανθρώπων μας εκτός από αυτό που πραγματικά είμαστε.
Συμφωνώ απόλυτα μα απόλυτα!
ΦΟΒΕΡΟΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ!!!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΛΛΟ ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΟΝΙΟΣ!! ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ...ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΡΩΤΑΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑ "ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ" ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΚΛΠ..ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΑ "ΠΡΟΣΟΝΤΑ" ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Η ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ!!!;;;;ΚΛΠ............................... ΟΥΠΣ!!! ΟΠΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΤΟΣΟ...ΟΣΟ...!! ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ!!
Symfwnw apolyta!!! Panta mou aresoun ta keimena sou, alla pisteuw me kalypses apoluta me auto edw. Allo o gonios, allo o filos. To exw dei kai pws paizetai to skhniko otan pleoun megalwnoun ta paidia kai ftanoun ta anta, kai einai toulaxiston ahdiastiko an den to peis anwmalo!
Γονιός! Τον χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλους τους κολλητούς το παιδί...ακόμα και αν υπάρχουν φορές που λέει το αντίθετο...Στο κάτω κάτω κολλητούς, έναν ή πολλούς έχει μια ζωή να κάνει όσους θέλει...