Μπαμπάς εν δράσει

γράφει ο Φώτης Καρύδας

Είμαι πατέρας δύο κοριτσιών, της Ανθής (2 ετών) και της Χριστίνας (2,5 μηνών). Είμαι απ’ αυτούς που πάντα ήθελαν οικογένεια και αγαπούσα τα παιδιά, αλλά δεν βιαζόμουν και ιδιαίτερα… Πιστεύω ότι το σύντροφό σου πρέπει να τον γνωρίσεις πριν αποφασίσετε να κάνετε οικογένεια με παιδιά. Γιατί το «πάρτυ» του γάμου κρατάει μόνο μια ημέρα. Από την επομένη οι καλεσμένοι γυρίζουν σπίτια τους και εσύ είσαι μόνος με την επιλογή σου. Όταν έρθουν και τα παιδιά, τότε τα πράγματα αλλάζουν… Οι προσωπικοί εγωισμοί δεν έχουν θέση, αφού αυτό που χρειάζονται τα παιδιά ειναι αγάπη και ασχολία.

Δεν είμαι από τους μπαμπάδες που μοιράζονται τις δουλειές της μαμάς για τα παιδιά, όμως επειδή μας αρέσει η ανεξαρτησία, με τη Ματίνα τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας, χωρίς επιπλέον βοήθεια, πληρώνοντας το τίμημα που έχει αυτή η επιλογή: λιγότερες εξόδους, λιγότερο ύπνο κλπ. Εγώ εργάζομαι πολλές ώρες και η Ματίνα, προς το παρόν, είναι στο σπίτι με τη μικρή, μιας και η «μεγάλη» πηγαίνει παιδικό σταθμό.

Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε η Ανθή έμαθα αμέσως να την αλλάζω και να τη φροντίζω, πράγμα το οποίο θεωρώ απαραίτητο να το γνωρίζει ο μπαμπάς, αφού πρόκειται για τα παιδιά του και πρέπει να γνωρίζει τουλάχιστον τα βασικά. Ποτέ δεν το σκέφτηκα ότι είναι κάτι ψυχαναγκαστικό η υποτιμητικό όπως πιστεύουν κάποιοι άνδρες. Φυσικά σε αυτό εχει παίξει ρόλο και η διακριτικότητα της γυναίκας μου η οποία δεν μου έχει επιβάλει τίποτα πάνω σε αυτόν τον τομέα. Έτσι κι αλλιώς είμαστε ενήλικες και ο ενήλικας δύσκολα αλλάζει. Γι αυτό επιμένω πως πρέπει να δίνουμε χρόνο πριν προχωρήσουμε στα παιδιά.

Το πόσο χρήσιμο είναι να γνωρίζει ο μπαμπάς κάποια βασικά πράγματα πέρα από κάποιες καθημερινές περιπτώσεις, το είδα στην πράξη τις πρώτες 30 ημέρες του δεύτερου παιδιού. Ήταν Κυριακή, ο παιδίατρος μας είπε πως η μικρή πρέπει να κάνει εξέταση ούρων σε νοσοκομείο και η μεγάλη είχε τα δόντια της, πυρετό και ήθελε τη μαμά της (που δυστυχώς δεν οδηγεί!). Φυσικά δεν ήταν καλή ιδέα να πάμε οικογενειακώς. Αλλά είχε και μεγάλο βαθμό δυσκολίας το να απομακρύνεις από τη μαμά του ένα νεογέννητο που θηλάζει αποκλειστικά, όταν μάλιστα δεν ξέρεις πόση ώρα μπορεί να πάρει αυτός ο αποχωρισμός!!!

Βούτηξα, λοιπόν, το μικρό και σε λίγο ήμουν σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο. Πριν πάω φρόντισα να περάσω από το σπίτι του παιδίατρου, ο οποίος μου έγραψε τις εξετάσεις και έτσι πλήρωσα μόνο τριάμιση ευρώ. Το κοριτσάκι μου, λες και καταλάβαινε το γολγοθά μου, αφού αισθανόμουν μεγάλη ευθύνη με το νεογέννητο ανά χείρας, δεν έκλαιγε καθόλου… Μόλις έφτασα με το καλάθι στο μαιευτήριο, όλος ο κόσμος νόμιζε ότι ήταν η μέρα που βγήκαμε και ευχόταν “να σας ζήσει”, με το ίδιο να συμβαίνει και στην έξοδο.

Η νοσοκόμα κόλλησε την ειδική πάνα και μας άφησε σε ένα δωμάτιο περιμένοντας… Εγώ σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει ώρες! Όμως η Χριστίνα συνεργάστηκε αμέσως. Έλα που η νοσοκόμα δεν είχε κολλήσει σωστά τον ουροσυλλέκτη με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να πάρουμε την απαραίτητη δόση για τις εξετάσεις, οπότε χρειάστηκε να βάλουμε μια δεύτερη πάνα.

Αυτή τη φορά πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Κόλλησα εγώ την ταινία με τρόπο που δεν θα ξεκολλούσε με τίποτα και ευχήθηκα να τελειώσουμε γρήγορα, όμως η Χριστίνα έκανε κακά… Η νοσοκόμα μου έδωσε μια πάνα και χωρίς έλεος μου έδειξε το μπάνιο…. “Αλλάξτε την και τα λέμε” μου είπε με νόημα… μάλλον επειδή έκανα τον έξυπνο πριν λίγα λεπτά με το «καλό» κόλλημα της ταινίας, σκέφτηκα.

Ευτυχώς την αλλαγή της πάνας την είχα κάνει πολλές φορές με την Ανθή, ειδικά όσο η Ματίνα ήταν στο μαιευτήριο και μέναμε οι δυο μας στο σπίτι. Την άλλαξα και σε λίγα λεπτά ήμασταν έτοιμοι… “Τώρα υπομονή, μπορεί να κάνει ώρες” μου είπε πάλι.

Σε λίγα λεπτά το κοριτσάκι μου έκανε τσίσα και πανηγύριζα λες και βάλαμε γκολ! Η νοσοκόμα χαμογέλασε και σε λίγο ήμασταν σπίτι.

Το σίγουρο είναι πως όταν μεγαλώσει η Χριστίνα, θα ακούσει πολλές φορές αυτή την ιστορία από τον μπαμπά της…

[divider]

O Φώτης Καρύδας είναι μπαμπάς, δημοσιογράφος και… ταξιδιάρης,

αφού είναι ιδρυτής του touristorama.com