Νομίζεις ότι ξέρεις κάποιον, αλλά…
Γνώρισα τον πρώην άντρα μου τέλη του 2005, έρωτας κεραυνοβολος και απο τις 2 μεριές.
Tο 2007 μετακομιζουμε μαζί, όλα καλά. Eγω την δουλίτσα μου, υπάλληλος γραφείου, εκείνος την δικιά του, ιδιοκτήτης ταξί.
Το 2009 τον Οκτώβριο παντρευομαστε, ειμαστε ευτυχισμένοι, όχι σαν να έχουμε βγει απο σαπουνοπερα, έχουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, τις γκρίνιες μας.
Ιανουάριο του 2010 μένω έγκυος. Τρισευτυχισμενη…
Ξαφνικά αρχίζει μια απίστευτη εξόρμηση της οικογένειας του στο σπίτι απο το πρωί ως το βράδυ, η αδερφή του, η μανα του, ο πατέρας του εκεί κάθε λίγο και λιγάκι, το τηλέφωνο δεν ξέρανε τι ήταν, απλά χτυπαγανε το κουδούνι και λέγανε «Άνοιξε μου«
Οκ, λέω στην αρχή, απο την χαρα είναι, θα περάσει… Αμ δε που θα περάσει!!!
Είμαι πλέον 3 μηνών έγκυος, προσπαθώ να εξηγήσω στον πρώην μου ότι πρέπει να μιλήσει στην οικογένεια του, ότι είναι λάθος που έρχονται απροσκλητοι, οτι οι δικοί μου πάντα παίρνουν τηλέφωνο και δεν έρχονται εννοείται κάθε μέρα, δεν είναι κέντρο διερχομενων το σπίτι μου.
Ανενδοτος να μιλήσει στην οικογένεια του, «έτσι έχουν μάθει» μου λέει
«Ευκαιρία λοιπόν να ξεμαθουν» του λέω.
3,5 μηνών παθαινω αποκόλληση πλακουντα 1 εκατοστου.
Κρεβάτι, ξεκούραση, άδεια απο την δουλειά, ενέσεις, έχει έρθει το Πάσχα και εγω στο κρεβάτι ακόμα, οι γονείς μου και τα αδέρφια μου προσπαθούν να μου φτιάξουν τη διάθεση, εκείνος αρχίζει ένα περίεργο χόμπι (συνδικαλισμός) που δεν έδωσα σημασία γιατί είχα να ασχοληθώ με εμετους, αιμορραγιες κλπ.
Φτάνω τελικά 6 μηνών, όλα καλά, το μωρό έχει αποφύγει κάθε κίνδυνο, ο πρώην μου μου ανακοινώνει ότι θα πουλήσει ένα μέρος απο το ταξί γιατί θα ασχοληθεί με τον συνδικαλισμό του κλάδου του…
Αρχίζουν τα όργανα… του εξηγώ ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και καλό θα ήταν να κρατήσουμε ότι έχουμε και να ασχοληθούμε με τις δουλειές μας. Στο κάτω κάτω θα έχουμε και ένα παιδι σε λίγο καιρό, ας έχουμε να του προσφέρουμε τα απαραίτητα και ασχολείται αργότερα με τα χόμπι του…
32 εβδομάδων σπάνε τα νερά, μαιευτήριο, επισκληριδιος, καισαρικη.
Το μωρακι μου γεννιέται 2910kg αλλά τον βάζουν θερμοκοιτιδα για τους πνεύμονες.
15 ημερών τον παίρνουμε σπίτι, όλα καλ,ά φυσικά η οικογένεια του όλη μέρα εκεί.
Το παιδι 20 ημερών και έρχεται η αδερφή του με τα 2 παιδιά της σπίτι μας και τα 2 με πυρετό. Τα παίρνω στο κρανίο και τους πετάω απο το σπίτι στην κυριολεξία, της εξηγώ ότι εκείνη μπορεί να είναι αναισθητη και να βγάζει τα παιδιά της έξω με 38 πυρετό, αλλά εγω και το παιδι δεν φταιμε σε τίποτα αν κολλήσει κάτι να βρεθουμε στο νοσοκομείο με οξυγονα.
Ο πρώην μου με θεωρεί υπερβολική, ευτυχώς τον στρώνει η Παιδιατρος όταν ήρθε να δει το παιδι και ήταν στο σπίτι όλος ο λαός, τους έδιωξε όλους και εξήγησε ότι τόσο το μωρο όσο και εγω χρειαζόμασταν ηρεμία.
Ο καιρός περνούσε, το μωρο μου μεγάλωνε και η σχέση με τον πρώην μου μένει στάσιμη
Το παιδι έχει φτάσει 5 μηνών, ο μπαμπάς μου αγχωνεται γιατί έχει έντονο βήχα και παει να κάνει εξετάσεις ώστε να μην κολλήσει κάτι ο μικρός. Φεβρουάριο μαθαίνουμε ότι ο βήχας οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα. ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΜΕΓΑΛΟ
Πριν να προλάβουμε να το χωνεψουμε, 22 Απριλίου, Μ.Παρασκευη, ο πατέρας μου πεθαίνει
«Δεν μπορεί, όχι, είναι όνειρο» σκέφτομαι
Το μωρο μου είναι 7 μηνών, δεν πρέπει να με δει να κλαίω, είναι κρίμα, δεν καταλαβαίνει…
Πρέπει να γυρίσω στην δουλειά, τελείωσε και η άδεια του ΟΑΕΔ.
Με όσα έχουν συμβεί δεν συνειδητοποιώ ότι έχω καιρό να δω το ταξί κάτω απο το σπίτι, αρχίζει να με ρωτάει ποσος θα είναι ο μισθός μου τώρα που έχουμε και παιδι, τι επιδόματα δικαιούμαστε κλπ.
Όλα είναι θολά, μου λείπει ο μπαμπάς μου, ήταν μόνο 66.
Τον Δ. τον κρατάει η Μαμα μου, εχει ονομα πια, του δώσαμε το όνομα του πρώην πεθερου μου, θεώρησα ότι το πρώτο αγόρι της οικογένειας είναι, ας πάρει το όνομα του και ο μπαμπάς μου αυτό θα ήθελε.
Έχω γυρίσει στην δουλειά Κορυδαλλος – Κηφισιά κάθε μέρα, πρέπει να βρούμε ένα σπίτι κοντά στη δουλειά μου, του πρώην μου η δουλειά είναι κινητή, παει παντού, έτσι πίστευα τουλαχιστον
Ένα ωραίο πρωί μου ανακοινώνει ότι μπήκε στο Σωματείο των ταξιτζιδων, πούλησε το ταξι και κράτησε ένα μέρος απο την άδεια για να μπορεί να είναι στο σωματείο.
Φυσικα λεφτά απο την πώληση δεν υπάρχουν, γιατί είχε κάποια χρέη που ποτέ δεν μου είχε πει γιατί δεν θεωρούσε ότι ήταν απαραίτητο…
«Θα γίνει πρόεδρος μια μέρα» μου λέει η μανούλα του…
Εντάξει λοιπόν, ωραία τα όνειρα και απο την στιγμή που πούλησες το ταξι, απο πού θα έχεις εισόδημα;
«Να αγάπη μου» μου λέει «ο μισθός σου μας συντηρεί μια χαρα και τους 3. Ασε με να ζήσω το όνειρο μου«
Αντε να δω που θα με βγάλει τόση υπομονή.
Ο μισθός μου όπως και 2 εκατομμυρίων Ελλήνων μειώνεται, τα έξοδα τρέχουν και ο συνδικαλιστής στον κόσμο του, έρχονται λογαριασμοί και το παίζει αδιάφορος
«Αστο να το κόψουν το ρεύμα» μου λέει «εγω χρειάζομαι 600 ευρώ για τις εκλογές του σωματείου…«
Συγνώμη, για να καταλάβω, παράτησες την δουλειά σου για τα δήθεν όνειρα σου και θα τους πληρώνουμε κιόλας;;;
Ε! Λοιπόν ναι, ο μισθός μου είναι ακόμα τόσος ώστε να συντηρεί εμένα και το παιδι μου, αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν πλέον αυτός που ερωτευτηκα, δεν ειναι αυτός που επέλεξα για πατέρα του παιδιού μου.
Ζητάω διαζύγιο!
Φυσικά! μου λέει
Βγαίνει κοινή συναίνεση
Ο Δ. είναι 1,5 χρόνων οταν βγαινει το διαζυγιο, αυτή είναι η πραγματικότητα του, την γνώμη μου για τον πατέρα του δεν θα του την πω ποτέ.
Το δικαστήριο του έχει βγάλει διατροφή 250 Ευρώ, φυσικά εδω και ενα χρονο δεν δίνει δεκάρα
«Απόφαση σου ήταν» μου λέει
Το πως οδηγηθηκα σε αυτή την απόφαση δεν εχει καμια σημασία για αυτόν.
Η οικογένεια του που κάθε λίγο και λιγάκι ήταν μέσα στα πόδια μου, τώρα είναι αφαντοι.
Του παιδιου δεν του εχουν παρει ουτε ενα ζευγαρι κάλτσες
Δεν μετανιωνω για τίποτα, έχω το παιδάκι μου, είμαι ικανή να του προσφέρω τα πάντα.
Αν πήγαινα τον χρόνο πίσω, το μόνο που θα έκανα ήταν να προσπαθούσα να περάσω πιο πολυ χρόνο με τον πατέρα μου.
Μπορεί ο πρώην μου να είναι ένας ανεύθυνος 42χρονος που ζει με την μανούλα του, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω το γεγονός ότι είναι πατέρας του παιδιου μου,
απαιτώ να έρχεται να τον βλέπει,
απαιτώ να τον παίρνει 2 Σαββατοκύριακα τον μήνα,
απαιτώ να είναι πατέρας και οχι παππούς ή θείος,
μπορεί να έχουμε χωρίσει αλλά είναι υποχρεωμένος να είναι δίπλα στο παιδι.
Αποδείχτηκε ότι εμένα δεν μου στάθηκε τελικά ποτέ, αλλά για τον Δ. όσο μπορώ και όσο μου επιτρέπει η αξιοπρέπεια μου θα παλεύω να έχουν επαφή.
Αν ήταν στο χέρι μου, θα προτιμουσα να μην τον ξαναδώ ποτέ μπροστά μου…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μην απαιτείς. Θα μείνεις με τις απαιτήσεις. Φρόντισε να αποκτήσεις ένα ισχυρό δέσιμο με το παιδί σου και ζήσε τη ζωή σου όσο πιο καλά μπορείς.
ax Thee mou poses fores exw akousei k exw dei auti tin istoria. Zwa eleinoi k trisathlioi. Tin exw zisei kiolas. Eixa enan eleino gia 5 xronia eimoun mikri k kserete ti ekane? ena gomari itan pou paratise ti douleia tou patera tou gia na paei sto ergistasio k den tou menane lefta ( periergo giati epairne ena xiliariko tote prin 10 xronia ) k mou elege na anoiksoume koino logariasmo gia na bazoume mesa ta lefta pou epairna EGW apo ti DIKI MOY DOULEIA! k autos den ithle na bazei mia apo ta dika tou. Gia otan pantreutome k kala. Den to ekana ennoeite. Enas axristos me perikefalaia. Pou emene kathe xrono stin prwti lukeiou. Pou sto telos paratise to sxloelio giati den ithele na diabasei. Den itan thema xrimatwn giati doksa to Theo i ekpedeusi einai akoma dwrean stin Ellada. Zwwn zwwn gomari tou kerata. Eutuxws ksupnisa. Basika me ksupnise i kopela tou aderfou mou pou mou milise k ton esteila apo kei pou rthai ton eleino. Tis xrwstaw ti zwi mou! To paidi mou ton antra mou oli mou ti zwi me ta pan tis k ta katw tis ti xrwstaw se ekeini! Fantasou na eixa pantreutei to gomari. A! K to theiko! Otan teleiwsa to sxoleio k den perasa se sxoli piga k graftika se ena iek gia na parw ena xarti na ginw kati sti zwi mou. Teleiwsa texnikos farmakwn k brika k douleia enw akoma spoudaza. Kserete ti mou eipe o trisathlios? Oti apo tote pou graftika sti sxoli allaksa egina pswnara k oti mpor na douleuw pwlitria ma zwi ( den einai kako na eisai pwlitria omws mexri ta 25 exeis mellon giati dustuxws auto zitane. Ase pou twra ola kleinoun opote... toulaxiston twra exw akoma ti douleia mou ) k oti ta lefta pou tha pairnw tha mas ftanoun! Oriste leww??????? K auto mou to eipe otan pira tin upotrofia pou kathomoun k skotwnomoun sto diabasma. Gomaria tou kerata.
Ωραια τα σχολια σας, μπορει και να ειναι ετσι ναι...απορω ομως πως βγαζετε άμεσα συμπερασματα για τον καθενα εφοσον δεν εχετε ακουσει και την αλλη πλευρα.
Αχ! Η άλλη πλευρά... Πια απο όλες γιατι δυστυχώς αποδείχτηκε πολυπλευρος.... Μια φράση θα σου πω που μου έλεγε κάθε φορά που του ζητούσα να βγει για δουλεια και να σταματήσει να ασχολείται με τον συνδικαλισμο και τα συμπεράσματα δικά σου για την άλλη πλευρά! "ΑΝ ΉΜΟΥΝ ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΤΗΡΕΙΣ;;;"......
mprabo sou koukla mhn masas tpt to aggeloudi sou sou dinei dunamh ,euxomai ola na pane opos theleis ...o theoylhs vlepeis ksereis kai einai dikaios tha sta dosei ola aploxera makari na eixa to kouragio sou pragmatika pernaw mia peripou paromoia katastash!!!
Κοπελάρα μου μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω όσους ανθρώπους χρειάζονται βοήθεια..είτε ψυχολογική είτε οικονομική...Αλλά δεν μπορώ κ αυτο με στεναχωρεί αφανταστα γιατι εχω περάσει πολύ χειροτερα κ δεν μπορω να βοηθησω κανεναν συνανθρωπο μου πλεον...Εχω μεινει χωρις φαι για τα παιδια μου γιατι δεν με βοηθησαν ουτε οι δικοι μου οταν πηρα την αποφαση να χωρισω..Ηταν ακριβως ετσι με τους δικους του κ ηταν μεγαλο σοι...ασε που επινε κ πινει ακομα κ τον θεωρουν ακομα καλο παιδι...Του πληρωναμε τα παντα γιατι συχνα σουρωμενος τρακαρε..Οι δικοι του ολες τις μερες της εβδομαδας σπιτι μου οχι για να δουν τα μωρα κ μενα αλλα για να μπεκροπινουν...χωρισα κ οι δικοι μου ουτε να με ξερουν ηθελαν..τους εκανα κακο με τον χωρισμο γιατι τι θα ελεγε ο κοσμος τους...4000ε επαιρνε..δεν εδωσε ουτε μια φορα λεφτα για τα παιδια του...η κορη μου εκανε μωρο ουτε μια φορα να πει εκανε εγγονι η κορη του κ να βοηθησει...οι δικοι μου?τα ιδια....πεινασαμε...κλαψαμε αλλα προσπαθησαμε να επιβιωσουμε.....ζω με εναν ανθρωπο που κραταει αυτος τα παιδια του γιατι η γυναικα του ηθελε φουτσους κ μαλιστα των φιλων κ δεν ενδιαφερεται ουτε αυτη για τα παιδια της...κ αλλα πολλα εχω να πω αλλα θελω να σου πω...Μη ντραπεις να κλαψεις σε ενα φιλο σου...μη ντραπεις να πεις αυτα που νιωθεις...εστω κ αν δεν σε βοηθησει οικονομικα θα σου σταθει ψυχολογικα κ θα παιρνεις δυναμη...Ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να μην περασεις δυσκολα κ να σου σταθουν ανθρωποι διπλα σου για να μπορεσεις να τα καταφερεις σε αυτη την εποχη που εγινε μπουρδελο...η προσευχη σου δινει δυναμη...να προσευχεσαι κ να πας για κοινωνια....
Λυπάμαι πραγματικά που υπάρχουν άνθρωποι με το σκεπτικό τι θα πει ο κόσμος που χωρισες... Ευτυχώς μεγάλωσα σε οικογένεια που πάντα είμασταν ο ένας για τον άλλον, δεν είμαστε όλο αγκαλιές και φιλια αλλά όταν ένας απο εμάς χρειαστεί βοήθεια τρέχουμε όλοι. Εύχομαι να είσαι καλα με τα παιδάκια σου το θέμα είναι να στηριχθουμε στα πόδια μας και να είμαστε δυνατές για αυτά τα παιδια που έχουμε φέρει στον κόσμο. Εύχομαι ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου τώρα να επουλώσει όλες τις πληγές που δημιούργησε ο πρώην σου και η οικογένεια σου!!!
κριμα που υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι .......δεν υπαρχουν λογια να πω....να σαι καλα εσυ και το παιδι σου
Μπράβο κορίτσι μου για τον χαρακτήρα , τον δυναμισμό σου, την οργάνωση των σκέψεων και πράξεων σου! Ξέρεις καλύτερα από όλες μας τί πρέπει να κάνεις,δεν είχα σκοπό την κατήχηση απλά μια αλλη οπτικη σε περίπτωση που δεν την είχες σκεφτεί, που ευτυχώς σου ήταν εντελώς περιττή! Η παρουσία σου "εδώ" είναι πραγματικά χρήσιμη για όλες μας!Και πάλι μπράβο σου!!!
Μαζί με το παιδάκι σου να είστε ευτυχισμένοι......
dineis dinami se oles tis gynaikaies!!!!bravo sou
Χάρηκα που δοαβάζοντας το κείμενο σου, αντίκρυσα την λέξη "πρώην"! Αλλά πώς μπορείς να εμπιστευτείς το παιδί σου ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο σε έναν άνθρωπο ανεύθυνο, παρτάκια και χωρίς καμία διάθεση να θέλει να δει το παιδί του; Την πατρική φιγούρα δεν την νοικιάζεις και αυτός από ό.τι φαίνεται μόνον έτσι μπορεί να την αποκτήσει.Αν δεν θέλει να έχει τακτική ή καθόλου επαθή με το παιδί, δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό να επιμείνεις να βλέπει ο μικρός έναν "πατέρα" αδιάφορο και άδειο από αισθήματα. Θα πρότεινα να το συζητήσεις μς κάποιον ειδικό πώς θα το διαχειριστείς όλο αυτό καθώς και το αν είναι καλή επιλογή να περνά μόνος του με το παιδί μέρες. Ο καθένας μας καταλαβαίνει πότε μας θέλουν και πότε μας βλέπουν ως υποχρέωση και πόσο μάλλον τα παιδιά με το φοβερό ένστικτο τους. Καλή αρχή στην καινούρια σελίδα του βιβλίο σου!
Απο την αρχή του τέλους αυτής της σχέσης όλη η δουλειά γίνεται μέσω ειδικού, υπάρχουν φανταστικοι επιστήμονες παιδοψυχολογοι που σε βοηθούν να καταπολεμησεις τους φόβους σου και να προχωρησεις μπροστά, έχω παρακολουθήσει πολλά βιωματικά σεμινάρια "εκπαίδευση αποτελεσματικού γονέα του Thomas Gordon" και φυσικα έχω κρατήσει επαφές με τα μόνα λογικά άτομα της οικογένειας τους που είναι ο αδερφός του πρώην μου και η σύζυγος του οπου και οι ιδιοι εχουν παθει σοκ με την αλλαγή του χαρακτήρα του απο όταν ξεκίνησε να ασχολείται με τον συνδικαλισμό, έτσι έχω πάντα μάτια και αυτιά όταν έχει το παιδι. Είναι προτιμότερο όμως όπως λένε και οι παιδοψυχολογοι να καταλάβει απο μικρό το παιδι αν ο απομακρισμενος γονέας τον βλέπει ως υποχρέωση ή όχι γιατί κακά τα ψέματα μπορεί αυτήν την στιγμή να δίνω όλο μου το είναι στο παιδι μου αλλά δεν θα αργήσει η ώρα που θα μεγαλώσει και θα μου πει ότι του στερησα τον πατέρα του ή να με κατηγορήσει στην εφηβεία ότι δεν το πάλεψα αρκετά, τουλάχιστον έτσι έχω την συνείδηση μου καθαρή για όταν έρθει εκείνη η ώρα να μπορώ να αντιμετωπίσω το ίδιο μου το παιδι. Φυσικά αν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι το παιδι κινδυνεύει στον πατέρα του θα ήταν άλλη η κατάσταση " ασφαλιστικά μέτρα κλπ". Και πάντα το "απαιτώ" είναι μέσα σε λογικά πλαίσια ώστε να δίνονται όρια και στον ίδιο διότι θα θυμηθεί στα 60 ότι είναι πατέρας τότε όμως θα είναι αργά και κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν θα το καταλάβει και εκείνος. Θέλω να ξέρετε ότι δεν απαντώ στις τόσο εύλογες απορίες σας υπερασπίζοντας την απόφαση μου, απλά θέλω μέσω της δικής μου ιστορίας να καταλάβουν και σε παρόμοιες ακόμη πιο δύσκολες ότι όλα είναι δυνατά δεν είναι ανάγκη να μένουμε σε αρρωστημενες καταστάσεις που απλά μας αναλωνουν, έχουμε μια ζωή και δικαιούμαστε να την ζήσουμε με αξιοπρέπεια τώρα αν κάποια στιγμή " την πατησαμε τόσο άσχημα" δεν έχει έρθει το τέλος του κοσμου όλα διορθώνονται και όλα φτιάχνουν το μόνο που δεν διορθώνεται είναι ο Θανατος γι'αυτο κοιτάμε μπροστά και πάντα ζητάμε βοήθεια, εγω χωρίς την βοήθεια των ειδικών και της οικογένειας μου ακόμη θα ήμουν μαζί του με όλο του το σόι μέσα στο σπίτι μου σίγουρα χωρίς την δουλειά μου γιατί η ψυχολογία μου θα ήταν πάτωμα οπότε θα είχα χάσει το ενδιαφέρων και πάνω απο όλα μέσα απο την δική μου δυστυχία θα ήταν δυστυχισμενο και το παιδι μου. Αυτά σας φιλώ γλυκά...
εγω χωρίς την βοήθεια των ειδικών και της οικογένειας μου ακόμη θα ήμουν μαζί του με όλο του το σόι μέσα στο σπίτι μου σίγουρα χωρίς την δουλειά μου γιατί η ψυχολογία μου θα ήταν πάτωμα ....Αυτο ακριβως...πηρα την αποφαση να χωρισω ενω ειχα εργασια αλλα για κακη μου τυχη με απελυσαν γιατι ηθελε ο διευθυντης μου να βγω μαζι του εξω...Ημουν τελειως μονη μου δεν ειχα χρημα,δεν ειχα βοηθεια απο τους δικους μου (με δυο παιδια) ουτε μπορουσα να παω σε παιδοψυχολογο....Παλεψα κ τα καταφερα ως ενα βαθμο...Χαιρομαι που υπαρχει το ιντερνετ κ τετοια σαιτ πλεον γιατι με ενα λογο κ μονο μπορεις να παρεις τετοια ψυχικη δυναμη που δεν θα το περιμενεις....Σου ευχομαι απο δω κ περα...χαρες,γελιο κ αφου δεν ενδιαφερθηκε ο πατερας του να ξερεις οτι δεν θα το κανει ποτε παρα μονο οταν πεσει χαμηλα αυτος κ σου ερθει ξανα..Εκει πρεπει να φανεις δυνατη κ να μην λυπηθεις τπτ κ θα κανεις καλο κ στο παιδι σου...οσο πιο νωρις το απομακρυνεις τοσο καλυτερα θα ειναι η ψυχολογια του....
Συμφωνω απολυτα σε ολα. Να χαιρεσαι το παιδακι σου και ολα καλα απο δω και μπρος!!!!
Δηλαδή πριν το γάμο ο πρώην σου ήταν ένα άτομο που φαινόταν υπεύθυνο, άξιο εμπιστοσύνης, κατάλληλο για να γίνει πατέρας του παιδιού σου, και μετά το γάμο/παιδί μεταμορφώθηκε στον μλκ που περιγράφεις;;;Τι να πω...Φαίνεται πως τελικά οι άνθρωποι μπορεί να αλλάξουν...Ή αυτό συμβαίνει, ή εσύ έπεσες πολύ έξω.Ευτυχώς συνήθως οι άνθρωποι έχουν και δεύτερη ευκαιρία.
Ακριβώς όπως τα λες πριν τον γάμο και το παιδι ήταν ένας άνθρωπος όχι απλά άξιος εμπιστοσύνης ήταν σαν να έχεις πιάσει το τζοκερ απο άποψη χαρακτήρα και φυσικα όλοι ξέρουμε ότι όταν ερωτευομαστε κάποια πράγματα δεν τα βλέπουμε ή αδιαφορούμε νομίζοντας ότι δεν είναι σημαντικό, όλα είναι σημαντικά όμως, πλέον μου έγινε μάθημα ότι πρέπει να ψάχνω πολυ την κατάσταση, πάντα έλεγα "δεν με νοιάζει πως είναι η οικογένεια του άντρα που αγαπάω στο κάτω κάτω εκείνον θα παντρευτω όχι το σόι του" ΛΑΘΟΣ!!! Οταν ο ίδιος δεν ξέρει να διαχωρίζει την κατάσταση ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ όλο του το σόι.... Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει ο γιος μου, ειλικρινά πιστεύεις ότι μπορεί να είχε δείξει το παραμικρό δείγμα του τωρινού του χαρακτήρα και να εμπαινα στη διαδικασία να εκτελεσω συναισθηματικά τον εαυτό μου;; Οχι φυσικά απλά όπως λένε και οι αμερικάνοι "shit happens every day"...
Καλησπέρα όχι ολοιδια αλλα πολλα κοινά σημεία με την δική μου ιστορία.σου εύχομαι οπως και στον εαυτό μου να έχουμε την υγεία μας και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας .εχω ενα κοριτσάκι 13μηνων.το διαζύγιο κοινή συναίνεση.ενας ανθρωπος επιππολαιος και παρτακιας που δεν με υπολόγιζε καθόλου απο την στιγμή που του έφυγε ο ενθουσιασμός του για μένα κάθε χρόνο και χειρότερος με μια μάνα να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα του γιου της.με σαχλαμαρες και δικαιώματα με άλλες γυναίκες.στους 2 μήνες σε διάσταση ερχοτανε με πιπιλιες στο λαιμό !!και εγω ακόμη πολέμαω σε συναισθηματικό επίπεδο
Είναι νωρίς ακόμη καλή μου, θα περάσεις διάφορα στάδια μην τον αφήσεις όμως ποτέ να σε κάνει να αισθανθεις λίγη, ποτέ!!! Το πένθος που περνάμε όταν αναγκαζόμαστε να χωρισουμε και το λεω πενθος γιατί Πεθαίνει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μας και εμείς είμαστε υποχρεωμένες να το θαψουμε, αυτό το πένθος έχει διάφορα στάδια 1. Ενοχή ( έπρεπε να το παλέψω περισσότερο για να έχει το παιδι μου και τους δυο γονείς) 2. Λυπηση ( τον λυπασαι όταν έρχεται να δει το παιδι) 3. Οργη ( θέλεις πραγματικά ώρες ώρες να τον δειρεις που σου τσαλαπατησε τα όνειρα) Οταν περάσουν όμως όλα αυτά έρχεται το καλύτερο 4. Επιβεβαίωση ( πάντα κάνει ή λέει κάποια μαλ..... Που σου επιβεβαιώνει την απόφαση σου και χαίρεσαι που πλέον δεν είσαι με αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον άγνωστο που ουδεμία σχέση έχει με τον άνθρωπο που αγαπησες, με τον άνθρωπο που του ακουμπησες στα χέρια του την καρδιά σου, που του προσφέρες το καλύτερο δώρο, τον έκανες πατέρα!!! Αυτός απλά σε ισοπέδωσε) Θα έρθει η ώρα που θα αισθανθεις ανάλαφρη, θα κοιμάσαι τα βραδια χωρίς να κλαις θα γίνεσαι κάθε μέρα πιο δυνατή για εσένα και μετά για το παιδι σου, γιατί αν δεν είσαι εσύ καλά πως θα είναι το παιδι σου; Οπλισου λοιπόν με πολυ υπομονη και όλα θα πανε καλά. ΥΓΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ...
Σε ευχαριστω πολυ μακάρι γιατι κουραστηκα και κουρασα και τους άνθρωπους γύρω μου!πρεπει να σταθούμε στα πόδια μας.σου στέλνω την αγάπη μου. Είσαι στην σκέψη μου
Αγαπητή Α...,τα λόγια σου σοφά. Πραγματικά με αγγίζουν γιατί βρίσκομαι κι εγώ σε παρόμοια κατάσταση. Μακάρι να φτάσω γρήγορα στο τελευταίο στάδιο.
Υπομονή χρειάζεται και πίστη στον εαυτό σου και όλα θα μπουν στην θέση τους, υπάρχει ένα βιβλίο που με βοήθησε πολυ στην διάρκεια του μεταβατικου στάδιου της ζωής μου ( μαθήματα ευτυχίας της Γκρετσεν Ρουμπιν), τώρα θα μου πεις "εδώ ο κόσμος γκρεμιζόταν γύρω σου και εσύ διαβαζες"; Ε! Λοιπόν ναι και σου κάνει πολυ καλο, το βράδυ όταν πλέον το αγοράκι μου κοιμόταν εγω χαλαρωνα και εβαζα τις σκέψεις μου σε μια σειρά για να είμαι έτοιμη για την επόμενη μέρα. Εύχομαι το καλύτερο.
Αγαπητή Athina, σ´ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή σου. Προσπαθώ να είμαι δυνατή πρώτα για το 2χρόνο αγοράκι μου και μετά για μένα. Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες άλλες πάλι όχι. Ο χρόνος θα δείξει...έτσι δε λένε όλοι; Καλή συνέχεια σου εύχομαι!
ενα μεγαλο μπραβο Α.... ετσι ακριβως...χωρις λυπηση γιατι αυτος δεν θα λυπαται κανεναν..Αλλα πολλες φορες πατανε πανω σου λογο ευαισθησιας...
" μια γυναικα ολα τα μπορεί " μη μασάς! Καλύτερα θα είσαι απο κάθε άποψη!
42 χρονων ζωον κ αποφασισε τωρα να ζησει το ονειρο του; Καντο βρε γελοιε, αλλα οχι εις βαρος της οικογενειας σου... Αλλα θα μου πεις οικογενεια του ηταν οι γονεις του και τα αδερφια του... Ε ρε κατι παλικαρια που υπαρχουν... Σορυ για τη γλωσσα που χρησιμοποιω αλλα κατι τετοιοι παρτακηδες μπαμπαδες μου αναβουν τα λαμπακια. Καλα εκανες κοριτσι μου κ εφυγες. Η ζωη ειναι μπροστα σας. Να χαιρεσαι το παιδακι σου και καλο παραδεισο στον πατερουλη σου. Να ξερεις οτι θα εχετε παντα εναν φυλακα αγγελο...
Κερδισες το λοττο κορίτσι μου! Φυσικά κ εκανες πολυ καλα που εβγαλες απο την ζωη σου αυτον τον ανθρωπο. Σιγουρα δεν ηταν ουτε απλο ..ουτε εύκολο..αλλα δυστυχως αναγκαιο! Ευχομαι τα καλυτερα για εσένα κ το μωρο σου!
τα λογια σου και ο τροπος "ομιλιας¨ σου, δειχνει εναν ανθρωπο συγκροτημενο που παταει στα ποδια του. λυπαμαι πολυ για τον μπαμπα σου, για το διαζυγιο δεν λυπαμαι, θα λυπομουν αν εβλεπα αλλον εναν αξιολογο ανθρωπο να χαραμιζει την ζωη του απο φοβο και ανασφαλεια. μπραβο σου και να χαιρεσαι το παιδακι σου
Σας ευχαριστώ όλους για τα τόσο θετικά σχόλια, πραγματικά μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω και να προσπαθώ όσο μπορώ να έχω ψηλά το κεφάλι, να με κοιτάω στον καθρέφτη και να μην ντρέπομαι και κατά κύριο λόγω να με κοιτάει το παιδί μου και να ξέρω ότι έχω πάρει την σωστή απόφαση γιατί κακά τα ψέματα καμιά γυναίκα δεν παντρεύεται και κάνει οικογένεια με την σκέψη ότι κάποια στιγμή μπορεί να χωρίσει αλλά αν η κατάσταση είναι τέτοια που μόνο με ακρωτηριασμό μπορείς να την σώσεις τότε αυτό κάνεις (είναι προτιμότερο να σου κόψουν το πόδι και να ζήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου με πατερίτσα παρά να πεθάνεις από γάγγραινα) γιατί δυστυχώς όταν ο άνθρωπός σου ενδιαφέρεται μόνο για τα θέλω του αρχίζει να σου τρώει "τα μέσα σου" (ο πατέρας μου έλεγε ότι το ζευγάρι είναι σαν 2 κομμάτια κρέας αν κολλήσουν θα μείνουν για πάντα μαζί αν όμως δεν ταιριάζουν απλά το κρέας βρομάει και θέλει πέταμα...) λυπάμαι που ακούω ότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως η δική μου και ακόμη χειρότερες... όπως έλεγε όμως και η Skarlet "αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα"!!! Ευχαριστώ και πάλι!!!
συγχαρητήρια για την υπομονή σου, είσαι δυναμική γυναίκα και δεν νομίζω να τον χρειαζεσαι στη ζωή σου πλέον! καλά έκανες τέτοιος που ήταν, ας πάει να φάει προεδριλίκη τώρα. να είσαι καλά με το παιδάκι σου
H δική μου πραγματικότητα..με ελάχιστες διαφορές..στο ότι τώρα θα πάρω διαζύγιο..στο ότι έχω κορίτσι,και ό εν διαστάσει άντρας μου κυνηγά άλλου είδους όνειρα..αλλά μόνο τα δικά τους..μόνο ο εαυτός τους..Δεν μπαινοβγαίνανε οι δικοί του,απλά αδιάφοροι απέναντι στο παιδι..μετά από την γέννηση της όχι κάλτσες,όυτε 1 πανα δεν πήρανε!Ας ημουνα πιο έξυπνη είπανε ειρωνικά,να μην έπαιρνα τον γιο τους..Είμαι αρκετά έξυπνη να τους τον στείλω πακέτο να τον συντηρούν αυτοί,με την δική τους λογική..Συμφωνώ και στα θέματα του πατέρα κορίτσι μου..αρκεί να έχει την διάθεση να τον δει,και να μην του κάνει πλύση εγκεφάλου εναντίον σου είτε αυτός είτε η οικογένεια του.
αγχωθηκα :/
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΛΕΩ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΑ Ο ΘΕΟΣ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ????ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΕΛΗ 2005 ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ 2007 ΓΑΜΟΣ 2009 ΚΑΙ ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ 2010 ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΑΞΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΑΝΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΟΔΕΥΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ...............
πολυ καλα εκανες και τον σουταρες ευχομαι τα καλυτερα για σενα και το παιδακι σου
Μπράβο σου κοπέλα μου που το αντιμετωπίζεις έτσι! Θα έχεις πάντα καθαρή τη συνείδησή σου,και δεν ανακατεύεις το παιδί στα προβλήματά σας!Κρίμα που ενώ είσαι τόσο άξια και δυναμική γυναίκα,έπεσες σε τόσο άχρηστο άνθρωπο!
Να συνεχισεις να εχεις την ιδια πίστη και διψα για ζωη ! Ειμαι βεβαιη οτι εισαι ενας πολυ γλυκος και ωριμος ανθρωπος, γεματος να προσφερει. Ευχομαι να εχεις υγεια και να περνας καλα με το μικρουλι σου!!! Μη κοιτας πίσω_Μόνο μπροστα _και ζησε το τωρα...!!!
Καικπολύ υπομονή έκανες και μπράβο έτσι που σκέφτεσαι.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα... Μπραβο σου που ειχες τα κοτσια να πάρεις μια τετοια αποφαση! Ευχομαι η ζωή να σου δωσει όσα κατα καποιο τροπο "σου στερησε" να εισαι καλά κ εσυ και το παιδακι σου, να εχετε υγεια και φυσικα τη δουλεια σου για να μπορεις να εισαι ανεξαρτητη και να το μεγαλώνεις αξιοπρεπως! Μακαρι να μπορουσα να κανω κι εγω το ιδιο