Τι τίτλο να δώσεις σε ένα όνειρο;

Δεν ξέρω τι τίτλο να δώσω… Μπορείς να δώσεις τίτλο σε ένα όνειρο, σε μια αρχή, σ’ ένα ταξίδι…;

Ενα χρόνο τώρα ταξιδεύω και το μόνο που ξέρω είναι αυτά που πέρασαν και όχι τους προορισμούς που έρχονται! Και να σας πω και την αλήθεια; Δε θέλω να τους μάθω, θέλω να τους ζω μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή…

Όπως ζω το καθετί όλους αυτούς τους 12 και τους προηγούμενους 9 μήνες! Συνοδοιπόροι στο ταξίδι μου ο Γιώργης, ο γιος μου και ο Γιάννης ο άντρας μου!

Ο Γιώργης μου λοιπόν έγινε σήμερα ενός έτους!!!

Το πιο μακρύ και συνάμα το πιο σύντομο έτος της ζωής μου. Το πιο γλυκό αλλά και το πιο παράξενο. Το πιο κουραστικό αλλά και το πιο ελπιδοφόρο… Το πιο γεμάτο…

Μπορεί το σπλάχνο μου να μεγάλωσε ένα χρόνο, αλλά εγω σίγουρα περισσότερα!

Άλλαξα η μάνα, είμαι διαφορετικό πρόσωπο από τη γυναίκα που ήμουν πριν… Τα όνειρα μου διαφορετικά, οι έγνοιες, οι φροντίδες, οι ευθύνες, οι αντοχές! Αλήθεια πόσο μεγάλωσαν οι αντοχές μου; Και κάτι άλλο μεγάλωσε αυτό το χρόνο! Μεγάλωνε μαζί του, παράλληλα, καθημερινά! Η αγάπη μου για εκείνον, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο, γιατί είναι ο κόσμος που τον περιβάλλει!

Πολλά θα ήθελα να γράψω, πολλά θα ήθελα να σφίξω δυνατά να μη χαθούν…

Αυτή τη μυρωδιά τη γλυκειά που δε μοιάζει με τίποτε άλλο.

Αυτό το γέλιο το δυνατό, το ξένοιαστο, απαλλαγμένο από κάθε φόβο.

Αυτό το βλέμμα που είναι μόνο για μένα.

Τη χαρά την ανείπωτη όταν επιστρέφω, ακόμη κι αν έχω λείψει πέντε λεπτά.

Την αγκαλιά, τα φιλιά, τα χάδια, τα χουζουρεματα.

Τον πρώτο θηλασμό και κάθε θηλασμό μέχρι τώρα.

Τα πρώτα ασταθή βήματα.

Το πρώτο μας άγγιγμα, εσύ γεννήθηκες και εγω ξαναγεννήθηκα μαζί σου!

Όταν με φωνάζεις μαμά… Αχ αυτή η φωνούλα!!

Εύχομαι αυτή η μέρα να είναι για σένα ζωή μου πάντα φωτεινή, ποτέ να μη σε θλίβει, πάντα να σε πάει μπροστά με ελπίδα! Εύχομαι πάντα να σε ακούω να γελάς, πάντα να σε βλέπω να χαμογελάς, αυτά τα πρώτα σου βήματα να σε οδηγούν πάντα στο καλό.

Μακάρι ο θεός τη ζωή σου να την αγκαλιάζει όσο πιο γλυκά μπορεί!

Να ζήσεις αγγελούδι μου!

μαμά Εύη