Η θεραπευτική αξία των παραμυθιών
Τα παραμύθια δεν είναι μόνο παραμύθια!
γράφει η ψυχολόγος Αγγελική Ζαφειροπούλου
Πόσο σημαντικό είναι άραγε ένα παραμύθι για τα παιδιά; Είναι μόνο ένας τρόπος να τα ηρεμούμε, μια «τεχνική» για να κοιμούνται τα βράδια ή τελικά η αξία του είναι πολύ πιο πολύτιμη;
Τα παραμύθια στο πέρασμα των χρόνων έχουν χρησιμοποιηθεί κυρίως ως ένα μέσο ψυχαγωγίας που διασκεδάζει, ηρεμεί κι ευχαριστεί τα παιδιά. Παράλληλα όμως, μέσα από τις ιστορίες και τους ήρωες, τα κάστρα και τα ξωτικά, το παιδί ταυτίζεται και βιώνει την ιστορία με αποτέλεσμα συχνά να δίνει λύσεις στις δικές του δυσκολίες, στα δικά του αναπάντητα ερωτήματα. Υιοθετεί «τις μαγικές δυνάμεις» των ηρώων κι έτσι έρχεται αντιμέτωπο με έναν τρόπο ανώδυνο, με υπαρξιακά ζητήματα όπως το πένθος, η μοναξιά, η φιλιά,
Την ώρα που ακούει ή διαβάζει το παραμύθι ανακουφίζεται και γι’ αυτό συχνά τα παιδιά ζητούν ξανά και ξανά την ίδια ιστορία. Ένα νόημα κρυμμένο, ένα προσωπικό νόημα έχει η ιστορία αυτή για το παιδί και με την διαρκή επαναβίωσή της το παιδί τελικά λυτρώνεται, καθώς οι περισσότερες παιδικές ιστορίες έχουν αίσιο τέλος και έτσι στο παιδί προσφέρεται η ελπίδα και η ασφάλεια.
Επίσης, τα παραμύθια είναι το μέσο αυτό που βοηθάει στο να αναπτυχθεί η φαντασία του παιδιού και να βάλει χρώμα και ζωή σε αυτά που ακούει. Το παραμύθι δεν περιορίζει, αλλά ενθαρρύνει την δημιουργία εικόνων κι ενός κόσμου που πολλές φορές ένα παιδί, όταν είναι συναισθηματικά πιεσμένο, αναζητά να καταφύγει για να χαλαρώσει και να πάρει δυνάμεις.
Ας διαβάσουμε λοιπόν στα παιδιά μας παραμύθια, ας σκεφτούμε ποιο ήταν το δικό μας αγαπημένο παιδικό παραμύθι και ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να ξαναβιώσει εκείνο τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών, γιατί όλοι έχουμε ένα παιδί κρυμμένο μέσα μας που πολύ συχνά αναζητά το δικό του παραμύθι, όχι για να κρυφτεί μέσα σ’ αυτό αλλά για να είναι το καταφύγιο του, το οποίο θα το οπλίσει και πάλι με δύναμη για ζωή.
Και αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα,
και η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει
Γ. Σεφέρης
Αγγελική Ζαφειροπούλου
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
Ειδίκευση στην συστημική-οικογενειακή ψυχοθεραπεία
Τα παραμύθια είναι μοναδικά και πολύτιμα και σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες βοηθάει μέχρι και παιδιά με κάποια συγκεκριμένα είδη αναπηρίας, εγώ προσωπικά ατυχώς έχω ακούσει λίγα παραμυθάκια στην ζωή μου... αλλά τα εκτιμώ αφάνταστα!
Πραγματικά πολύ ωραίο άρθρο...εγώ τώρα θυμήθηκα το τραγουδι... Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινίσει. Κι όπως το `γραψαν οι μοίρες να διαβούν τούτες τις πύλες και με κοφτερό της σμίλης να `χουν την δροσιά μιας κρήνης. Το φεγγάρι συντροφιά μου και τις τρεις στην αγκαλιά μου γύρνα πίσω στα παλιά φύσα αγέρα στα πανιά. Κάποτε, σ’ αυτό το εργαστήρι λοιπόν που έφτιαχνε τις κούκλες έγινε κάτι περίεργο. Τη νύχτα, μόλις οι μαστόροι και οι μαστόρισσες σχόλασαν απ’ την δουλειά τους, οι κούκλες ζωντάνεψαν, γίνανε ανθρώπινα πλάσματα και ζήσανε μια ιστορία παράξενη, μια ιστορία που την είχαν αποφασίσει οι τρεις μοίρες, η Κλωθώ, η Άτροπος και η Λάχεσις που όλα τα αποφασίζουν από πριν για τους ανθρώπους και που μπορούν να διευθύνουν τις τύχες τους. ¨" Στίχοι: Μαρία Κυριαζή¨" 'όλοι μας κάποια στιγμή μπήκαμε στην ιστορία ενός παραμυθιού και θέλαμε να πάρουμε λίγη από τη λάμψη, τη χαρά και τη μαγεία των ηρώων. Είναι τόσο γλυκό να βλέπεις ένα παιδάκι να περιμένει με λαχτάρα να ακούσει ένα παραμύθι και πολλές φορές να μαντεύει το τέλος του....και μεγάλοι όταν γίνουμε έρχονται στιγμές που θέλουμε ένα παραμύθι για να ανακουφιστούμε και να χαμογελάσουμε και πάλι..
Όμορφο αρθρο και με ωραίο τέλος Και αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, και η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή γιατί είναι αμίλητη και προχωράει Γ. Σεφέρης