Δεν το έκανα εγώ!
Ναι, μικρή μας Taylor.
Ο μπαμπας και η μαμά είναι σίγουροι πως δεν ήσουν εσύ αυτή που ζωγράφισε με κόκκινο μαρκαδόρο την κοιλιά σου.
Ααααχ, ο υπέροχος κόσμος των νηπίων!
Ναι, μικρή μας Taylor.
Ο μπαμπας και η μαμά είναι σίγουροι πως δεν ήσουν εσύ αυτή που ζωγράφισε με κόκκινο μαρκαδόρο την κοιλιά σου.
Ααααχ, ο υπέροχος κόσμος των νηπίων!
δε θα ξεχασω παλιο βιντεο απο εκπομπη με ενα πιτσιρικι που υποστηριζε οτι δεν εφαγε αυτο το γλυκο, μαλλον καποιο ρακουν μπηκε στην κουζινα και το εκλεψε και ολα αυτα με το πιο αθωο υφος και ολο το πηγούνι του πασαλειμμένο με σοκολατα..
Μαναράκι γλυκό!!!! Ομως να πω κάτι? Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που το χειρίζονται οι γονείς! Με μια απλότητα σαν να μην έγινε και τίποτα, δεν κατηγορούν το παιδί, το ακούν και αρκούνται στο να πουν οτι "δεν ζωγραφίζουμε την κοιλίτσα μας"! Θα περίμενε κανείς να ακούσει "μην το ξανακάνεις αυτό, είναι κακό". Ή "μη λες ψέμματα", ή το ελληνικότατο "να δούμε τώρα πώς θα φύγει, μια στιγμή σε άφησα μόνη σου και κοίτα τι έγινε, θα το πω στον πατέρα σου αμέσως"!!!!!! Νιώθω πολλές φορές πόσο υπερβολικοί είμαστε σε πολλές περιπτώσεις, στη χαρά, στη ζαβολιά, στην επιβράβευση, στο πένθος, σε όλα μας!!! Ενώ οι "ξένοι" είναι πιο ήπιων τόνων και χωρίς πολλές εξάρσεις χαράς, λύπης, έκπληξης κλπ... Είναι στο DNA του κάθε λαού τελικά, δεν εξηγείται διαφορετικά!
Δε νομίζω να έκανε κανείς τρελη φασαρία για το μάρκαδορο στην κοιλιτσα. Τωρα για τον καναπέ......
Τί μου θύμισατε τώρα...πόσο μα ΄ποσο γέλιο έχω ρήξει όταν μπαίνοντας στο σπίτι μετά τη δουλειά αντικρίζω τις 2 μικρές μου, 7 και 3 ετων,να είναι βαμμένες παντού μα παντού όμως με τη μπλε αγαπημένη σκιά της μανούλας!Το αποκορύφωμα όμως είναι οτι όταν έκανα την αναμενόμενη ερώτηση"γιατί πασαλειφτήκατε έτσι κορίτσια?" εκέινα με το πιό αθώο βλέμμα που υπάρχει μου απάντησαν πως δεν είχαν ιδέα για ποιό πράγμα μιλούσα....!!!!!