Φύλαξη του παιδιού στο σπίτι ή στον παιδικό σταθμό;
Γράφει η κα Βαλεντίνα Δημητρακοπούλου
Παιδαγωγός ΒSc Πανεπιστημίου Αθηνών
πηγη: gamoi.com
Πολλοί από εμάς θυμόμαστε αμυδρά τους εαυτούς μας στο κατώφλι του νηπιαγωγείου, αναποφάσιστους για το αν θα πρέπει να κάνουμε το «μεγάλο βήμα», όπως τότε θεωρούσαμε και να περάσουμε σε ένα χώρο πρωτόγνωρο για μας ως παιδιά. Μέχρι τότε οι περισσότεροι απολαμβάναμε τη σιγουριά και την ασφάλεια του σπιτιού μας παρέα με κάποιον παππού, γιαγιά, συγγενικό πρόσωπο ή ακόμη και της μητέρας μας.
Η οικογένεια, όμως, ως θεσμός άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου και μεταλλάχθηκε από πατριαρχική ή εκτεταμένη σε πυρηνική, ενίοτε και σε μονογονεική. Σε άλλες περιπτώσεις η γυναίκα που παλιότερα είχε αναλάβει το νοικοκυριό και μέσα από το γονεικό της ρόλο τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, χειραφετήθηκε και οδηγήθηκε στην αγορά εργασίας.
Οι νέοι γονείς έρχονται τώρα αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δίλημμα, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά προσχολικής, βρεφικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας. Δίλημμα αποχωρισμού βέβαιο, προς ποια κατεύθυνση αμφίβολο.
Ποια θα ήταν η σοφότερη επιλογή; «φύλαξη του παιδιού μου στο σπίτι ή ενσωμάτωση σε κάποιο παιδικό σταθμό;»
Σίγουρα η φύλαξη στο σπίτι δεν «εγκυμονεί» κινδύνους και περαιτέρω ταλαιπωρίες κατά μια έννοια σκέφτονται τα νέα ζευγάρια. Η φοίτηση ενός βρέφους ή νηπίου σε ένα Βρεφονηπιακό Σταθμό απαιτεί κάποιο χρόνο προσαρμογής, αλλά και χρόνο από το ίδιο το ζευγάρι ή γονέα ώστε να επιλεχθεί ο καλύτερος για τις δεδομένες συνθήκες χώρος φιλοξενίας. Αξίζει, λοιπόν, να βρεθεί ένας γονέας σε αυτήν τη διαδικασία; Υπερτερούν τα οφέλη που θα προκύψουν από την ενσωμάτωση του μικρού παιδιού στον παιδικό σταθμό;
Αρχικά ας σκεφτούμε πως ένα παιδί αργά ή γρήγορα θα απομακρυνθεί από το άκρως οικείο του περιβάλλον, δηλαδή, την οικογένειά του. Όταν αυτό συμβαίνει νωρίς στη ζωή του και ομαλά, με ήπια προσαρμογή, τότε η ανάμνηση του πρώτου σχολικού περιβάλλοντος μόνο θετική νοσταλγία μπορεί να προκαλέσει αργότερα.
Ασύγκριτη είναι, επίσης, η κοινωνικοποίηση που προσφέρει η συναναστροφή με συνομιλήκους σε καθημερινή συχνότητα, ειδικά σε μοναχοπαίδια. Σαφώς, ένα κατάλληλο σχολικό πλαίσιο αποτελεί αρωγό αναφορικά με τη γλώσσα και τη λεκτική ωριμότητα ενός παιδιού.
Επίσης, σε ό,τι αφορά στην λεγόμενη κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας καταλυτικό ρόλο παίζει η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο με παιδιά που νιώθουν παρόμοια πράγματα ή μαθαίνουν την ίδια χρονική περίοδο να μοιράζονται ή να συνεργάζονται για παράδειγμα. Ο Παιδικός Σταθμός, ακόμη, «ευθύνεται» για ατέλειωτες ώρες παιγνιδιού, καλλιτεχνίας, μουσικής, χορού αλλά και γενικότερα «παιδικής έκφρασης».
Βασικό πλεονέκτημα του Παιδικού Σταθμού είναι και η συναναστροφή μεταξύ των γονέων, αλλά και η δυνατότητα να ανταλλάσσουν απόψεις σε πιθανές συναντήσεις γονέων του Σταθμού ή και ιδιωτικά όταν και εφόσον θελήσουν να γνωριστούν καλύτερα.
Γενικότερα, η διαπαιδαγώγηση που προσφέρει το πρώτο σχολικό πλαίσιο είναι αδιαπραγμάτευτη. Κάποιοι, μάλιστα, είναι κατηγορηματικοί πως η προσχολική αγωγή είναι υπεύθυνη για τη μετέπειτα ακαδημαική καριέρα ενός παιδιού.
Βέβαια, οι γονείς και κυρίως το παιδί μόνο με ένα τρόπο μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα που επιτάσσει το παιδί να είναι μαθητής/τρια σε ένα σχολικό πλαίσιο. Πρέπει, λοιπόν, οι γονείς να είναι βέβαιοι για την εγκυρότητα της επιλογής τους- πράγμα στο οποίο θα βοηθήσει ο χώρος και οι άνθρωποι που απαρτίζουν τη μονάδα-.
Ένας Παιδικός Σταθμός για να επιλεχθεί πρέπει να πληρεί υψηλά κριτήρια για τους γονείς, αλλά πρέπει και οι ίδιοι να δείξουν εμπιστοσύνη στο έργο των παιδαγωγών και γενικά του προσωπικού του χώρου. Όταν οι γονείς νιώθουν ασφαλείς με την επιλογή τους τότε η ζυγαριά ανάμεσα στα δύο αντίβαρα «σπίτι» ή «Παιδικός Σταθμός» γέρνει σαφώς προς το δεύτερο.
[divider]
Η κα Δημητρακοπούλου είναι Παιδαγωγός και ιδιοκτήτρια του Βρεφονηπιακού Σταθμού «Η Έπαυλις των Πελαργών»
Η κα Δημητρακοπουλου δεν προσεγγιζει το θεμα σαν επιστημονας αλλα σαν εμπορος. Μας παραθετει τα πλεονεκτηματα του παιδικου χωρις να αναφερεται πουθενα στο θεμα της ηλικιας του παιδιου. Στο σημαντικοτερο δηλαδη. Σαφως εαν δεν υπαρχει εναλλακτικη λυση οι γονεις θα στειλουν το παιδι στον παιδικο απο τη βρεφικη ηλικια και σιγουρα υπαρχουν σταθμοι που κανουν καλη δουλεια. Αυτο δεν σημαινει ομως οτι πρεπει να παραβλεψουμε οτι ενα παιδι δεν ειναι ωριμο να αποχωριστει το σταθερο περιβαλλον του σπιτιου του πριν τα 2,5 ετη. Ολοι οι ψυχολογοι συμφωνουν σε αυτο και θεωρω πως πρεπει να το λαμβανουμε σοβαρα υποψη μας εμεις οι γονεις. Πριν απο αυτη την ηλικια δεν βοηθαει καν στην κοινωνικοποιηση ο παιδικος,αφου το παιδι ειναι εγωκεντρικο ακομα.μια καθημερινη βολτα στην παιδικη χαρα αρκει για αυτη την ηλικια. Απο τα 2,5 -3 και μετα σαφως ο παιδικος μονο πλεονεκτηματα εχει. Ακομα κ οι ιωσεις βοηθανε να χτισει γερο ανοσοποιητικο. Δεν ειμαι ειδικος ουτε το παιζω εξυπνη,μια απλη μαμα ειμαι που το εχει ψαξει οσο δεν παιρνει.
ta paidia prepei naphgianoyne 3 eton paidiko frefiko einai anoysio alla eleos pan einai angki protimate mia jeni mesa sto spiti sas apo to sxoleio pou mathenete ta panta jeni mesa sto spiti einai san na lete kante oti thelete sto paidi mou ego tha protimousa na xaso ti doulia mou para na exo jeni mesa sto spiti tosa akoute
Αντιμετώπισα διάφορα προβλήματα με ωτίτιδες κυρίως , αλλά δεν το μετάνιωσα που έστειλα τον γιο μου από 18 μηνών στον παιδικό. Μπορεί να ήταν εξαίρεση , δεν ξέρω , αλλά του πήρα 10 ημέρες το πολύ να προσαρμοστεί. Έρχεται σπίτι , μου λέει με ποιά παιδάκια έπαιξε κλπ. Η παιδίατρος , δεν ήταν ποτέ αρνητική στο να τον στείλουμε στην συγκεκριμένη ηλικία σε σταθμό . Στο δεύτερο , θα ακολουθήσω-εκτός απροόπτου -την ίδια τακτική.....Ίσως , να το βλέπω έτσι επειδή δεν είχα την επιλογή να τον κρατήσω σπίτι και να ευλογώ τα γένια μου. Όμως δεν μου βγήκε σε κακό. Δεν θέλω να υπερηφανευτώ για το παιδί μου... Απλώς , είναι ένα παιδάκι που χαιρεταει όλο τον κόσμο , γνωστούς και αγνώστους ( αυτό πρέπει να το "δουλέψω" λίγο βέβαια) και πάντα είναι η ψυχή της παρέας , είτε αυτή αποτελείται από μεγάλους είτε από μικρούς....Και στα 3 να τον έστελνα , θα είχα σίγουρα πρόβλημα αν αναλογιστεί κανείς οτι το ανοσοποιητικό φτιάχνει από τα 6 και μετά...Εξάλλου , παρατηρώ οτι και παιδάκια που τα προσέχουν κυρίες στο σπίτι έναντι πληρωμής , αρρωσταίνουν επίσης συχνά....
Ειναι δυνατον να αναρρωτιομαστε αν ειναι καλυτερα ο βρεφονηπιακος η η φυλλαξη στο σπιτι??? Για μωρακια μιλαμε.....απλα σε μερικες περιπτωσεις δεν υπαρχουν εναλλακτικες. Η περιβοητη κοινωνικοποιηση αφορα τα τριχρονα και επανω......μεχρι τοτε η οικογενεια και οι καποιες φορες συναναστροφη με αλλα παιδια, ειναι μια χαρα. Ο βρεφονηπιακος ειναι μια λυση και μονο, οταν δεν υπαρχουν γιαγιαδες η χρηματα για νταντα. Εκτος απο τις ιωσεις που θα ειναι παμπολλες σε αυτην την ηλικια, σκεφτειτε την κουραση για ενα μωρακι να ξυπναει πρωι πρωι, βρεξει χιονισει....
ασχετα με το ποιος υπογραφει το κειμενο, εγω εχω σκεφτει αρκετα απο αυτα που γραφει η αρθρογραφος. Σκεφτομαι οτι οταν παει 2 χρονων ο γιος μου να τον στειλω σε παιδικο, γιατι του αρεσει πολυ να ειναι με παιδια και ειναι κριμα να τον κραταω σπιτι. Καθε μερα λυσσαει να παει βολτα να παιξει εξω, αλλα σκεφτομαι πως το χειμωνα δεν ειναι ευκολο, και δεν μπορεις καθε μερα να καλεις παιδακια σπιτι η να πηγαινεις σε αλλα σπιτια. επισης καποια στιγμη ειναι αναγκη να δουλεψω, και δε γινεται να κουβαλαω καθε μερα την πεθερα μου (δε μενει κοντα) να μου τον κραταει. Δεν ειναι γρια, αλλα ηδη τα φτυνει καποιες φορες που τον κραταει, γιατι δε γινεται να τον κυνηγαει συνεχεια. Αρα ο παιδικος ειναι η καλυτερη επιλογη για μενα. Αυτο που δεν ξερω ειναι αν θα μου επιτρεπουν να φτιαχνω εγω φαγητο και να το παιρνει μαζι του.Αν ναι, τοτε μια χαρα.
Σχετικα ειναι ολα... Παντως η κυρια υπογραφει το κειμενο της και εγω αυτο το εκτιμω. Δε φοβαται ουτε τα σχολια που θα ακολουθησουν αλλα ουτε και τον ανταγωνισμο. Ιντερνετ ειναι αυτο και μπορει καλλιστα απο κατω να γραφει και ανταγωνιστης της, η υπερμαχος της αλλης αποψης.
...επίσης να σημειωθεί ότι πουθενά δεν αναφέρει τη λέξη Βρεφος, διαβαζοντας υπέθεσα ότι μιλά για παιδάκια 2,5 - 3 χρονών, που κατάλαβα οτι οι περισσοτερες συμφωνουμε στα οφέλη του παιδικού.
To λέει γι΄αυτό δώσαμε και την άλλη άποψη. Από 2,5 και πάνω όλα καλά είναι. Υπάρχει, όμως, και ένα πλεονέκτημα του βρεφονηπιακού σταθμού (ίσως το μοναδικό κατά τη γνώμη μου) που δεν το αναφέρει. Όταν το μωρό το πας στο βρεφονηπιακό δεν έχεις ανησυχία για το ποιος θα στο προσέχει. Το πας σε οργανωμένο χώρο, δεν έχεις το άγχος του ποιον βάζω σπίτι μου και μη σηκωθεί και φύγει με το μωρό. Το παραδέχομαι πως σε αυτό το κομμάτι ήμασταν υπερβολικοί και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους (οι υπόλοιποι λόγοι ήταν άσχετοι με το παιδί) που δεν επιλέξαμε φύλαξη στο σπίτι. Τελικά λέω πολύ ταλαιπωρία για το τίποτα. Και για τη μαμά είναι ταλαιπωρία να τρέχει να προλάβει να ετοιμάσει το μωρό και να το αφήσει σχολείο και για το μωρό είναι δύσκολο να το ξυπνάς από το γλυκό του ύπνο και να το κουβαλάς με κρύο, με βροχή στο σχολείο. Ενώ, όταν έρχεται κάποιος σπίτι σου το αφήνεις με το πιτζαμάκι του να ξυπνήσει όποτε θέλει. Μια ειλικρινής δασκάλα βρεφονηπιακού σταθμού, μου το είπε κάποια στιγμή. Μην περιμένετε ότι κάνουμε κάτι ιδιαίτερο με τα μωρά. Τα ταϊζουμε, τα αλλάζουμε, τα κοιμίζουμε και τα αφήνουμε να παρακολουθούν τα μεγαλύτερα παιδάκια. Και να θέλαμε να ασχοληθούμε περισσότερο, δε μας μένει χρόνος. Καλά όλα αυτά που γράφει το κείμενο, αλλά η μόνη ένσταση είναι στο ότι όσο πιο νωρίς ξεκινάνε τόσο καλύτερα. Τα δικά μου παιδιά το σκυλοβαρέθηκαν το σχολείο, γιατί βαρέθηκαν να ξυπνάνε νωρίς το πρωί και να τρέχουμε για να είμαστε στην ώρα μας. 13 χρόνια θα τα στείλουμε υποχρεωτικά σχολείο, ας τους χαρίσουμε και μερικά χρόνια ξεγνοιασιάς. Ναι, ο παιδικός είναι παιχνίδι, αλλά είναι και πρόγραμμα (τώρα έρχεσαι, τώρα παίζεις, τώρα τρως, τώρα κοιμάσαι). Κουράζονται μερικές φορές από τον τόσο προγραμματισμό. Εγώ το έκανα το λάθος, δεν αλλάζει τίποτα τώρα. Αν, όμως, μου τα είχαν πει όλα αυτά ίσως να το σκεφτόμουν αλλιώς. Μόνο τις ιώσεις μου παρουσίαζαν σαν αρνητικό, που επειδή δε μας άγγιξε ιδιαίτερα νόμιζα πως την είχαμε βγάλει καθαρή. Τώρα αρχίζω να βλέπω τα αρνητικά των πολλών ωρών σταθμού. Θα ήταν αλλιώς νομίζω αν έλειπα μεν, αλλά αυτά μένανε στη φωλιά τους με τους δικούς τους ρυθμούς και τις δικές τους ορέξεις.
Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε περίεργο τόση μεγάλη μονόπλευρη υποστήριξη στην λύση παιδικός σταθμός ….βέβαια όταν διάβασα ότι το έγραψε μια ιδιοκτήτρια παιδικού σταθμού κατάλαβα ότι είναι μια ακόμη διαφήμιση και όχι επιστημονική τοποθέτηση ….για έμενα κάθε παιδί είναι μοναδικό για αυτό ο κατάλληλος χρόνος ένταξης του σε παιδικό σταθμό εξαρτάται από πολλά προσωπικά στοιχεία όπως και από το είδος του παιδικού ή της φύλαξης στο σπίτι… .δεν είναι ούτε όλα τα παιδία ίδια ούτε όλοι οι παιδικοί και οι γιαγιάδες το ίδιο…. υπάρχουν γιαγιάδες που απασχολούν το παιδί ποιο δημιουργικά και από τους γονείς… και γιαγιάδες /μαμάδες/νταντάδες που τα παρκάρουν όλη μέρα στην τηλεόραση ….βέβαια υπάρχουν και παιδικοί που βάζουν στα παιδιά dvd ΚΑΙ εκτιμώ βαθύτατα την ιδιοκτήτρια του παιδικού σταθμού που στέλνω το παιδί μου από 22 μηνών που ενώ σχεδόν την παρακαλούσα να με καθησυχάσει πως το σωστό είναι να το γράψω στον σταθμό δεν με» εκβίασε» ποτέ με καθησυχαστικά λόγια…. μου περιέγραψε τι θα κάνει στον σταθμό και μου πέταξε εμένα το μπαλάκι να αποφασίσω εάν θα την γράψω η όχι… και μου είπε μάλιστα πως μόνο εάν το πιστεύω να το κάνω γιατί αλλιώς θα το αισθανθεί και το παιδί και θα του μεταδώσω την στεναχώρια μου… ΟΠΩΣ επίσης εκτιμώ το ότι στην ιστοσελίδα της φωτογραφίες των παιδιών του σταθμού που στέλνω την κόρη μου τις βλέπουν μόνο οι γονείς της τάξης με ειδικό κωδικό ….δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ δεν θα ήθελα το παιδί μου να «διαφημίζει» τον οποιονδήποτε σταθμό… Για κάποιον που ξέρει τα πράγματα από μέσα-γιατί έχω σχετική επαγγελματική ιδιότητα όχι παιδικό σταθμό- κάτι τέτοιες λεπτομέρειες δείχνουν το που αξίζει να εμπιστευτεί κανείς το παιδί του…. χωρίς να αναφέρομαι πουθενά συγκεκριμένα..
Αυτές τις γενικόλογιες ποτε δεν τις χωνεψα? Η ηλικία δεν αποτελεί δηλαδή κριτήριο για το αν ειναι καλυτερα το παιδι στο σπίτι η στο παιδικο? Τι να πω... ´η πρέπει να σκίζουν τα πτυχία τους παιδιατροι, παιδοψυχολογος και λοιπές ειδικότητες ή εσείς το δικό σας...
Η κυρία που το έγραψε το άρθρο επειδή έχει παιδικό σταθμό είναι λογικό να τονιζει λίγο παραπάνω τα οφέλη του σταθμού. Εγώ τα έστειλα βρεφονηπιακό από πάρα πολύ μωρά. Αν γινόταν αντ΄αυτού να έχω φύλαξη σπίτι θα το προτιμούσα. Εμάς γενικά δε μας βόλευε πολύ η φύλαξη για διαφόρους λόγους. Όμως, τώρα βλέπω πως έχουν δίκιο όσοι λένε πως η καλύτερη ηλικία για σταθμό είναι γύρω στα 2,5 (και 3 θα σου πω εγώ). Το πολύ μωρό ταλαιπωρείται λίγο στο βρεφονηπιακό. Το ξυπνάς το πρωί για να το πας ενώ μπορεί να θέλει να κοιμηθεί λίγο παραπάνω, κολλάει ιώσεις και κυρίως επειδή είναι μωρό δεν του προσφέρει και τίποτα ο βρεφονηπιακός. Καλύτερα μια κοπέλα εμπιστοσύνης που θα το πάει κούνιες και θα το απασχολήσει λίγο στο σπίτι. Και αυτό που λέει για πιο εύκολη προσαρμογή όταν ξεκινούν από μικρά χωράει λίγη αμφιβολλία. Εμένα για παράδειγμα πήγαν εύκολα όταν ήταν μωρά γιατί δεν πολυκαταλάβαιναν. Αλλά την επόμενη χρονιά που ξαναπήγαν έριξαν το ίδιο κλάμα που έριξαν και τα εντελώς καινούρια παιδιά. Όσο μεγαλώνουν τόσο πιο πολλά αντιλαμβάνονται και αντιδρούνε. Και ο πολύς σταθμός τα κουράζει τα παιδιά. Νομίζω πως η καλύτερη επιλογή για όποιον έχει τη δυνατότητα είναι παιδικός σταθμός από τα 2,5 και μετά και για λίγες ώρες κάθε μέρα (μέχρι το μεσημέρι). Αλλά όλα αυτά είναι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Nina συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου!
Κι εγω!