Στιγμή: Πράσινο, μπαμπά!

Kοντά στο σπίτι μας (μία γωνία παρακάτω) είναι μια σχετικά μεγαλη διαστάυρωση. Με φανάρια.

Συχνά παρκάρω το αυτοκινητο σε έναν από τους δυό δρόμους

Στο φανάρι σχεδόν κάθε απόγευμα γύρω στις 7 φτάνει ένας εξαιρετικά συμπαθητικός 35άρης με το ποδηλατό του. Τσίλικο ποδήλατο. Το ακουμπά με μεγάλη προσοχή στο στήλο του φαναριού και αρχίζει να κάνει τον … τροχονόμο.

Όχι όπως το φαντάζεστε ή το ’χετε ξαναδεί… το κάνει για πάρτη του. Αν δεν τον παρατηρήσεις δεν θα το καταλάβεις. Στέκεται κάτω από το φανάρι κι όταν αυτό ανάψει κόκκινο για τα αυτοκίνητα και πράσινο για τους πεζούς, με δυο μικρές ανεπαίσθητες, αδιόρατες κινήσεις κάνει το ανάλογο σήμα.

Δεν μιλάει ποτέ σε κανέναν. 

Επαναλαμβάνω: Αν δεν το παρατηρησεις, δεν θα τον καταλάβεις.

Μια μέρα μπήκα στο αυτοκίνητο, που ήταν παρκαρισμένο σχετικά κοντά του… Με τα δυο καθισματάκια των παιδιών στο πίσω κάθισμα, δεν είναι πάντα ευκολο να ξεπαρκάρω σε κύριο δρόμο…. Και τότε τον είδα με την άκρη του ματιού μου να μου κάνει (αδιόρατο) σήμα: «Ελεύθερα! Πέρασε!»

Από τότε τον παρακολουθώ.

Ερχεται με το μπλουζάκι του, την βερμουδίτσα του, τα αθλητικά του παπούτσια. Ολοκάθαρος και καλοσιδερωμένος. Και σοβαρός. Ανέκφραστος. Συμπαθής όμως.

Κάθεται καμιά ώρα. Ανεβαίνει στο ποδήλατό του και φεύγει.

Σκέφτηκα ότι μπορεί να επιστρέφει σπίτι του και κανείς να μην ξέρει τι κάνει σχεδόν κάθε απόγευμα όταν βγαίνει με το ποδήλατο. Μπορεί να ’ναι κανονικός άνθρωπος και απλώς αυτος να ‘ναι ένας ψυχαναγκαστικός του ρόλος… Αλλοι ξυπνάνε κάθε βράδυ και κλειδώνουν-ξεκλειδώνουν και ξανακλειδώνουν ότι έχει κλειδαριά στο σπίτι τους και την επόμενη το πρωί είναι ένας εξαιρετικός δικηγόρος, ή γιατρός ή μανάβης.

Μετα σκέφτηκα: Τι σημασία έχει; Αλλοι φεύγουν για μια ώρα και επιστρέφουν αφού έχουν κάνει ανομολόγητα πράγματα. Αυτός τουλάχιστον δεν πειράζει κανέναν. . Δεν ενοχλεί κανέναν. Δεν μιλά σε κανέναν!

Προχθές βγήκα βολτίτσα με την Αθηνά.

Την κρατούσα από το χέρι στην διασταυρωση και περιμέναμε να ανάψει πράσινο για τους πεζούς.

Ο «φίλος» μου στεκόταν δίπλα μου και κοιτούσε με τρομερό ενδιαφέρον τα αυτοκίνητα που ερχόντουσαν.

Αναψε πράσινο.

–Πράσινο μπαμπά…Πάμε! είπε η Αθηνά που πρόσφατα της έμαθε η μαμά της το πράσινο-κοκκινο στα φανάρια.

Ο «φίλος» μου γυρισε και την κοίταξε. Της χαμογέλασε… ένα γρήγορο και ευγενικό χαμόγελο.

Περάσαμε με την Αθηνά, ψωνίσαμε και επιστρέψαμε.

Πάλι στο φανάρι. Από την άλλη μεριά.

Ο «φίλος» μου απέναντι… στη θέση του.

Κοιτάζει σοβαρά τα αυτοκίνητα… και μόλις αναψε το πράσινο για τους πεζούς, βγαίνει στο οδόστρωμα και με μια μεγαλοπρεπή – πάει το αδιόρατο- κίνηση τροχονόμου κάνει ΣΤΟΟΟΟΟΠ στα αυτοκίνητα που έτσι κι αλλιώς είχαν σταματήσει.

Μετά γυρίζει σε μας και λέει:

–Περάστε!

–Πράσινο μπαμπά… Πάμε!

[divider]

Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Είναι δημοσιογράφος.

Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr