«Mαμα, τι εχω παθει; Αισθανομαι περιεργα! Θελω συνεχεια να κανω βλακειες…!«
Ταδε εφη Αντυ, ετων 13.
«ΕΦΗΒΕΙΑ εχεις παθει αγορι μου!!!!!» σκεφτεται η ΤΑΛΑΙΠΩΡΗ πλην ψυχραιμη μανα, δηλαδη εγω, απο μεσα της καθως βλεπω και ακουω τα συμπτωματα τις τελευταιες εβδομαδες να μας χτυπουν την πορτα. Και μιας κι εχω περασει την «ασθένεια» αλλες τεσσερις φορες – τρεις με τα 3 μεγαλυτερα παιδια μου + μια τη δικη μου – τα αναγνωριζω τα συμπτωματα της αμα τη εμφανιση… Αμ, τι τα χουμε τα πτυχια ( της πτυχιουχου ΜΑΝΑΣ, δηλαδη);
Οταν αρχισουν τα παιδια να
1) τους λες «Καλημερα, πουλακι μου» (ενταξει, εστω λιγο πιο δυνατα απο οτι συνηθως) και σου απαντανε «Γιατι μου φωναζεις , βρε μανα;»
2) τους μαγειρευεις τα φαγητα που μεχρι χθες ζητουσαν ανελλειπως και ξαφνικα σημερα σου λενε «Εγω δεν το τρωω αυτο! Ποτε δεν το ετρωγα!»
3) μουτρωνουν – κλαινε – τσιριζουν χωρις προφανη αιτια
4) πανε κοντρα σε ολα/ ζουν σε μια διαρκη επανασταση
5) δε μπορουν να συμβιβαστουν με την προηγουμενη ρουτινα τους
6) χυνουν κουβαδες δακρυα για Τον «μεγαλο» ερωτα
7) ειναι μπερδεμενα μονιμως
8) κλεινονται ωρες στο μπανιο ή/και δεν πλενονται / δε φροντιζουν την εμφανιση τους ή/και φροντιζουν υπερβολικα την εμφανιση τους (χαχαχα)
9) σερφαρουν ατελειωτα στο διαδυκτιο ή κλεινονται στον εαυτο τους
10) ειναι ξαφνικα σαν εξωγηινοι να απηγαγαν το δικο μας παιδι και να το αντικατεστησαν με ενα αλλο
Τι αλλο μπορει να ειναι απο αυτη την κακουργα την εφηβεια;
Οι ειδικοι συνηθως, συστηνουν 3 θεραπευτικες γραμμες συμπτωματικης αντιμετωπισης ( με λιγα λογια παρηγορια στον αρρωστο – δηλαδη το γονιο – μεχρι να βγει η ψυχη του ή -αν ειναι τυχερος ο γονιος – μεχρι να βγει το παιδι του απο την εφηβεια) αλλα και προληψης (των χειροτερων).
α) ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ x 3
β) ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΟΝΙΚΟ, δηλαδη εμεις που το περασαμε, να θυμομαστε πως ειναι και να δειχνουμε κατανοηση και
γ) ΑΓΑΠΗ! Απαραιτητως πολλες δοσεις αγαπης την ημερα -καταπραυνουν τα συμπτωματα της εφηβειας και κρατανε αδιάρρηκτη τη σχεση μας με τα παιδια μας μεχρι να υποχωρησουν τα συμπτωματα.
Επισης, οι ειδικοι συστηνουν καποιες «βιταμινες», πχ. πολλη συζητηση, ουσιαστικη επαφη και συμμετοχη σε κοινες δραστηριοτητες και εκδηλωση ενδιαφεροντος για ο,τι απασχολει το εφηβακι (φιλοι, χομπυ, ανησυχιες, ερωτηματα κλπ κλπ κλπ)
Για περισσοτερη βοηθεια μπορουμε να επικοινωνουμε με διαφορες δωρεαν υπηρεσιες οπως το, aboutyouth.gr
Ξυλο, τσιριδες και καταρευση ΑΝΤΕΝΔΕΙΚΝΥΝΤΑΙ εντελως!!
Συνηθως, με αυτη την αντιμετωπιση και με την προυποθεση οτι υπηρχε απο πριν την εφηβεια μια καλη και εδραιωμενη σχεση, αν και ποτε δεν ειναι αργα, η ασθενεια θα κανει τον κυκλο της και θα παει στο καλο οπως ηρθε! Και το παιδι μας θα εξελιχθεί σε εναν υγιη, ισορροπημενο και ευτυχισμενο νεαρο ενηλικα! Κι εμεις – οι γονεις- θα μπορεσουμε επιτελους να ηρεμησουμε και να ανασυνταξουμε τις δυναμεις μας γιατι καπου εκει μαλλον θα πλησιαζει και μια κλιμακτηριος….
Περασε ομως η ωρα και τα δικα μου εφηβακια χτυπανε το κουδουνι! Μεχρι να πανε για υπνο το βραδυ θα φροντισουν επιμελως να μου προσφερουν εντονες συγκινησεις – θα τσακωθουν, θα γκρινιαξουν, θα χαμογελασουν… Στο τελος της ημερας παντως θα αγκαλιαστουμε -ξανα- και θα τους πω -αλλη μια φορα, αλλωστε «επαναληψις μητηρ μαθησεως»- ποσο πολυ ΤΑ ΑΓΑΠΩ! Και θα ακουσω κι απο αυτα το δικο τους Σ’ ΑΓΑΠΩ ( παντα με ριχνει αυτο…)
μαμά Χαρά
(Αν δεν εχετε νεα μου συντομα , ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΜΕ! Μπορει να μ’ εχουν φαει ζωντανη! Εφηβεια περνανε, ποτε δεν ξερεις ….)
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Εγώ πάντως αυτό που θυμάμαι από την εφηβεία μου είναι ότι διαφωνούσα με τους γονείς μου πολύ επειδή είχα διαφορετική άποψη για σημαντικά θέματα, από τη δική τους. Εκείνοι θεωρούσαν ότι η άρνηση και οι αντιδράσεις μου ήταν προϊόν της εφηβείας, αλλά δεν ήταν έτσι. Μέχρι και πρόσφατα πολλές φορές με χαρακτήρισαν "αντιδραστική" επειδή έτυχε κάποιες φορές να έχω διαφορετική άποψη από τη δική τους. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαν (ή δεν ήθελαν) να αποδεχτούν τις επιλογές μου. Είχαν πέσει στην παγίδα που πέφτουν όλοι οι γονείς και ελπίζω να αποφύγω. Ήθελαν πράγματα για μένα, χωρίς να με υπολογίζουν στην εξίσωση. Αυτό προσπαθώ να το έχω συνεχώς στο μυαλό μου.
Ακριβώς αυτό Ιωάννα1971 έχω και εγώ σαν προτεραιότητα... ΑΓΑΠΗ και ΑΠΟΔΟΧΗ!!! Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με τις επιλογές των παιδιών μας, αρκεί να τις αποδεχόμαστε. Θέλω να πιστεύω ότι όσοι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα παιδιά μας σαν "ίσα προς ίσους" από τη στιγμή που γεννιούτνται, κάτι θα καταφέρουμε πάνω σ΄αυτό... Για τους υπόλοιπους, θα είναι δύσκολο...διότι συνήθως περιμένουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους για να τα "υπολογίσουν" και τελικά δεν είναι ποτέ αρκετά μεγάλα...
Μία από τα ίδια. Συν του ότι οι αγκαλιές και εκφράσεις αγάπης δημοσίως μου έχουν απαγορευτεί. Το πιο δύσκολο κομμάτι για το γιο μου είναι να κρατηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στις επιδόσεις του σχολείου και στον έρωτα που πρόσφατα μας έδειξε ότι δεν είναι μόνο ρόδινος. Πονάει ο κόσμος.