44 μήνες μαζί..!

(Για όσους τώρα αρχίσατε να διαβάζετε το eimaimama, δεν είμαι τρελή και μετράω την ηλικία της κόρης μου ακόμα σε μήνες. Όμως έχω αποφασίσει να τους αφιερώνω κάθε μήνα μία ολόδική τους αφιέρωση. Έτσι, για κάθε ένα μήνα που ζούμε μαζι!)

Εγώ πατώ στον ουρανό

βαδίζω στον ωκεανό

πάνω στο κύμα περπατώ

εσένα σαν κοιτώ

Είσαι Νεράιδα της Αυγής

η πιο όμορφη όλης της γης

μ’ ένα χαμόγελο μπορείς

τα θαύματα να πεις

Σε λίγους μήνες κλείνει τα τέσσερα. ΣΟΚ. Τα τέσσερα; Η πλάκα είναι ότι θυμάμαι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τον εαυτό μου στα 4 και θαρρώ πως ήταν μόλις… χθες! Αλλά μόνο χθες δεν ήταν. Στις 28 Νοεμβρίου κλείνω τα 30. 🙂

Η Αθηνά μας λοιπόν μεγαλώνει, όπως και τα δικά σας παιδάκια και μέρα με τη μέρα μάς κάνει να χαμογελάμε με όλα τα ωραία που λέει και κάνει.

Ήρεμο παιδί όπως πάντα. Με ελάχιστες κρίσεις θυμού. Να χθες το βράδυ για παράδειγμα έκλαιγε απαρηγόρητη στην κουζίνα γιατί κάτι ήθελε. Λίγο η νύστα, λίγο ο εκνευρισμός έσπρωξε και τον μικρό και πάρτον κάτω με τη μύτη στο πάτωμα.

Αλλά αυτά είναι σπάνια, πολύ σπάνια. Το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας είναι νεραϊδάκι… Ήρεμο, χαριτωμένο και με απαλό άγγιγμα.

H μέρα της ξεκινά με σχολείο. Ξυπνάει πολύ εύκολα (βέβαια πάει πια για ύπνο πολύ νωρίς) και σαν μεγάλο κορίτσι ετοιμάζεται σχεδόν μόνη της. Η μόνη μας διαφωνία είναι ότι 9 στις 10 θέλει να φορέσει φόρεμα 🙂 Εντάξει, μια φορά την εβδομάδα θα φορέσει τελικά.

Καμαρωτή καμαρωτή φεύγει με την τσαντούλα της και επιστρέφει λίγες ώρες μετά σαν την… ωραία Κοιμωμένη!

Όλο το απόγευμα είναι αφιερωμένο στην διασκέδασή της, παρέα φυσικά με το μωρό μας, όταν δεν κοιμάται. Την κοιτάω έτσι καθώς αρααααάζει ή φτιάχνουμε κατασκευές ή πάμε βόλτα και σκέφτομαι ότι είναι τυχερή που έχει ακόμα 3 φουλ χρόνια ξεγνοιασιάς μέχρι να πάει στην Α’ Δημοτικού. Δεν το έχω ξαναγράψει, αλλά να μια καλή ευκαιρία να το κάνω τώρα:

βλέπω τις φίλες μανούλες που έχουν παιδάκια στο Δημοτικό, στις πρώτες τάξεις και βλέπω τη συντριπτική πλειοψηφία να αγχώνεται και να παραπονιέται για τον όγκο εργασίας που έχουν τα μικρά τους… Βλέπω κάτι ασκήσεις και αδυνατώ να πιστέψω ότι απευθύνονται σε τόσο μικρούλια…

Οπότε κάπως με ανακουφίζει το ότι έχουμε ακόμα τόσο καιρό μπροστά μας…

(και ειλικρινά μετανιώνω για την απόφασή μας να τη στείλουμε τόσο μικρή σε παιδικό σταθμό… Δίκιο είχε ο Μάνος, η αλήθεια να λέγεται… Συγγνώμη, πιτσιπόκι μου… Έπρεπε να είχαμε περιμένει λίγο ακόμη ή έστω να έχουμε επιλέξει το καλύτερο δυνατό για εσένα 🙁 )

Ουφ! Όμως ας μην κλαίγομαι τώρα για τα «λάθη» του παρελθόντος, άλλωστε όλα διορθώνονται όταν υπάρχει θέληση και αγάπη.

Σήμερα πια η Αθηνά απολαμβάνει πραγματικά τον παιδικό σταθμό. Είναι πανέτοιμη να τραγουδήσει αύριο το «βάζει ο Ντούτσε τη στολή του» (αν και δεν την ενθουσιάζουν τα πολεμικά τραγούδια), ξέρει πια τραγουδάκια και σε άλλη γλώσσα και τα λέει τόσο όμορφα…

Και νομίζω πως… είναι ερωτευμένη!! (αλλά επειδή αυτά είναι προσωπικά της θέματα, τίποτα άλλο δεν θα αποκαλύψω)

Το αγαπημένο της χρώμα είναι -ποιο άλλο;- το ροζ! Αλλά τελευταία της αρέσει και το μοβ!

Εξακολουθεί να αγαπάει Hello Kitty και Laloopsy.

Λατρεύει τις χειροτεχνίες, ειδικά όσες χρειάζονται και κόλλα. Βέβαια συνήθως πρέπει να περιμένουμε να πέσει για ύπνο το νινί για να τις κάνουμε, γιατί μας τα χαλάει όλα, αλλά δεν πειράζει, είναι μικρούλης και δεν καταλαβαίνει ακόμα (αχ, μικρή μου, πόση κατανόηση δείχνεις, ακόμα και όταν σου «τρώει» τα αγαπημένα σου αυτοκόλλητα!)

Το αγαπημένο της φαγητό αυτή τη σεζόν είναι το «σνίτσετ» (όπου ετ, βάλτε ελ)

Λατρεύει τα βιβλία και τα μαθαίνει απέξω με τη μία και έτσι τα βράδια που η μαμά είναι κουρασμένη, της τα λέει όλα αυτή χωρίς καν να βλέπει το βιβλίο.

Της αρέσει πολύ το αεροπλάνο και ξετρελάθηκε που πήγαμε στη Θεσσαλονίκη για το γάμο του θείου της πετώντας.

Ξέρει πια τόσα πολλά…

Και έχει ομορφύνει τόσο! Καμία σχέση με εκείνο το μικρό, ζαρωμένο πιτσικέλι που μου έδωσαν στην αγκαλιά μου εκείνο το μεσημέρι της 24ης Φεβρουαρίου του 2010!

Το μαλλί της θέλει λίγο σιάξιμο, αλλά δεν θέλει να τα κόψει και επειδή δικό της είναι το μαλλί, δική της η απόφαση, τι να κάνουμε, ας είναι και επιμελώς ατημέλητο!

Εγώ φουντώνω στο χιονιά

βγάζω φωτιές στην παγωνιά

άνοιξη έχει η καρδιά

εσένα σαν κοιτά

Είσαι Νεράιδα της Αυγής

η πιο όμορφη όλης της γης

μ’ ένα χαμόγελο μπορείς

τα θαύματα να πεις