Ψυχολογικά από τον παιδικό;
Εχω ενα γιο 27 μηνων και το Σεπτεμβριο αποφασισαμε να τον στειλουμε παιδικο λογω φορτου εργασιας. Ο μικρος μου μεχρι τοτε ηταν τοσο ανεξαρτητος που μπορω να πω οτι καποιες στιγμες με «ενοχλουσε» που δε με ζητουσε συνεχεια!
Τις ημερες της προσαρμογης στον παιδικο ολα τελεια. Τον παρακαλουσα για να φυγουμε και μου ελεγε «Μαμα, εγω θα κατσω εδω! Τα λεμε μετα«
Μεχρι που ηρθε στην ταξη του την 4η ημερα ενα αγορακι, ενα χρονο μεγαλυτερο, το οποιο οτι και να του κανανε και με τη μαμα του παρουσα, εκλαιγε σπαρακτικα και φωναζε «Θελω τη μαμα«. Τοτε αρχισε κι ο δικος μου να κλαιει οτι θελει κι αυτος τη μαμα (κι ας ημουν εκει) και ακολουθησαν και ολα τα υπολοιπα χορωδια. Τις επομενες μερες εκλαιγε, δεν ηθελε να παει και τον σταματησα γιατι τον εβλεπα πραγματικα αλλαγμενο και ακεφο.
Εχουν περασει 2μιση μηνες και συνεχιζει να μου λεει «Μαμα, δε θα παω ποτε στο σχολειο. Η κυρια βασω ειναι βλαμμενη!«
Αυτο που με ανησυχησε ειναι οτι στα καλα καθουμενα και χωρις καμια αλλαγη στη διατροφη του, απεκτησε την απολυτη δυσκοιλιοτητα, ειμαστε 2 μηνες με τα υποθετα, τα κλισματα, τα σιροπια για να μαλακωνουν τα κακα του κλπ και η εξηγηση που δινει η παιδιατρος ειναι πως ειναι ψυχολογικο απο τον παιδικο.
Υπαρχει καμια μαμα που να ειχε παρομοια εμπειρια;
Help!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Το δικό μου παιδί γυρνάει στεναχωρημένο απο το σχολείο εδώ και αρκετό καιρό. Λ'ογω μιας ιδιαιτερότητάς του, αρχικά δεν δώσαμε σημασία θεωρώντας ότι θα το ξεπεράσει.Όμως και εμείς αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε ανα χρονικά διαστήματα παρόμοια θέματα υγείας και έτσι μιλήσαμε με την δασκάλα. Μας είπε ότι γνώμη της είναι να πάμε σε κάποιον ειδικό(προφανώς εννοούσε ψυχολόγο..)να το βοηθήσει να τα ξεπεράσει αυτά.Ομολογώ ότι στην αρχή ήμασταν διστακτικοί λόγω του επιβαρημένου των θεραπειών του και έτσι το αφήσαμε στην άκρη. Όμως εφόσον συνεχίστηκε η ιστορία, πήγαμε στον παιδίατρο και μας είπε να ακολουθήσουμε την συμβουλή της δασκάλας
Ο γιος μου έκανε εμετούς και ανέβαζε πυρετό το βράδυ πριν το σχολείο και το πρωί. μόλις περνούσε η ώρα και καταλ΄βαινε ότι δεν θα πάει σχολείο ήταν περδίκι. το βράδυ πάλι τα ίδια. Είχαμε κλάματα, υστερίες, εφιαλτες. 2 μηνες μας πήρε η προσαρμογή και παρότι φέτος είναι η δεύτερη χρονιά στον παιδικό ακόμα δεν θέλει να πάει σχολείο. Αλλά από την πρώτη μέρα όταν ήταν στο σχολείο ήταν μια χαρά. Οπως και όταν γυρνούσε. Ξέρω φυσικά ότι δεν είναι θέμα σχολείου γιατί το έχω ψάξει, πάει σε ιδιωτικό και έχω και το δεύτερο παιδί στο ίδιο σχολείο. Αυτό που κατάλαβα φέτος είναι ότι του λείπω και θεωρεί ότι μας "χωρίζει" το σχολείο και γι΄αυτό δεν θέλει να πάει. Τουλάχιστον φέτος δεν έχουμε άλλα συμπτώματα εκτός απο μια ελαφρυα μουρμούρα το βράδυ πριν κοιμηθεί.
Οχι δεν συμφωνω οτι γινονται μονο στους δημοσιους αυτα (για ανατρεξτε λιγο και στο αρθρο της Ολιβιας οταν αναγκαστηκε να αλλαξει στη μικρη σχολειο γιατι υποτιμισαν τη νοημοσυνη της και το ψυχικο της κοσμο και την εβγαλαν απεξω απ'τη σχολικη γιορτη... -ας βοηθησει καποια εαν θελει στην ευρεση του αρθρου, νομιζω το ειχε γραψει ο Μάνος- ) αν και στους δημοσιους ειναι οντως πιο συχνο και "φανερο" το φαινομενο. Αλλα νομιζω με την ανοχη του εκαστοτε δημου τα κανουν αυτα οποτε μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...! Πάντως φετος που πηγε προνηπιο ενω στην αρχη δεν ηθελε και εκλαιγε (λογω παιδικου βεβαιως βεβαιως) τωρα της αρεσει παρα πολυ κι αυτο λογω δασκαλας, εγγυημενα, κι απο αλλες μαμαδες!
O δήμος πολλές φορές δεν ξέρει. Ή μπορεί να ξέρουν ορισμένοι, οι οποίοι πράγματι το καλύπτουν. Όσοι πιο πολλοί γονείς μιλάνε και όσους περισσότερους ανθρώπους του δήμου ενημερωνουν, τόσο πιο γνωστό γίνεται το πρόβλημα και κινητοποιούνται είτε απο πραγματικό ενδιαφέρον, είτε για να μη μένουν παραπονεμένοι οι ψηφοφόροι. Εξαρτάται σε τι γονείς πέφτεις. Εμάς μια χρονιά οι γονείς αναλωνόντουσαν στους τσακωμούς με τους ανθρώπους του σταθμού, ενώ την άλλη χρονιά ήταν άλλο το στυλ τους και αντί να τσακώνονται τηλεφωνούσαν στο δήμο για διευκρινήσεις και λύσεις. Τη δεύτερη φορά ότι πρόβλημα δημιουργήθηκε λύθηκε αμέσως και η διευθύντρια μαζεύτηκε από τα πολλά έτσι θέλω έτσι κάνω.
συνήθως έτσι γίνεται και δεν είναι καθόλου υπερβολές. Δυστυχώς αυτές οι συμπεριφορές που πρακτικά βοηθούν τους παιδαγωγούς και τραπεζοκόμους ή καθαρίστριες είναι σε παιδικούς δημοσίου ή δημοτικού φορέα. Γιατί τόλμα να κάνεις τέτοιες "μαγκιές" στον ιδιώτη! ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ? που φτάσαμε εως εδώ?
Εγώ πάντως θα συμφωνήσω οτι όντως γίνεται να δημηιουργηθούν "ψυχολογικά" στο παιδι απο τον παιδικό. Κι αυτό το λεω εκ πείρας. Η δική μου δεν ηταν 27 μηνων όταν την πήγα αλλά 3 1/2 ετών και ξεκίνησε άλλο παιδί και σταμάτησε άλλο! Τα σημερινά παιδιά ειναι πολυ εξυπνα και αντιλαμβάνονται τα πάντα και ειδικά τα πρώτα στα οποία πεφτουμε πανω τους και δεν έχουν αλλο παιδί στην οικογένεια και μιμούνται τους ενήλικες. Αυτό το λάθος κανουν στους παιδικους και στα νήπια, νομίζουν οτι έχουν να κάνουν με μωρα (=ανόητα) κι όχι με παιδάκια με νοημοσύνη και τους φαίρονται ανάλογα. Για εμένα δεν ειναι δυνατον να θελει να πει κατι η δασκαλα για το παιδι στον γονιο και να το λεει μπροστα στο παιδι λες κι ειναι κανα ηλίθιο και δεν καταλαβαινει!!! Εννοείται οτι το παιδι τοτε θα βλεπει αρνητικα τη δασκάλα γιατι νιώθει οτι δεν το δεχεται όπως είναι. Ακόμα και να μη συμπεριφερεται σωστα ακριβώς επειδη είναι πολυ ευαίσθητη ηλικία πρεπει να ενημερωσει το γονέα και όλα να γινουν με τη συμμετοχη και των δυο πλευρων χωρις να ακυρωνεται όμως το παιδι! Σαφώς και τα παιδάκια ειναι πολλά σε σχέση με τους δασκάλους αλλα δεν μπορουμε να τα βαζουμε όλα στο τσουβάλι, κάθε παιδι έχει το δικό του χαρακτήρα και οπωσδήποτε δεν "αμελούμε" τα παιδάκια που φερονται σωστά και όμορφα για να ασχολούμαστε μονο με τα κακομαθημενα που φαιρονται ασχημα. Δεν δικαιολογουμε ασχημες συμπεριφορες γιατι το παιδι που φερεται σωστα συγχύζεται. Είναι δυσκολη η δουλειά της δασκάλας και ειναι κι εκεινη άνθρωπος δεν λεω αλλα εδω μιλαμε για τον ψυχικο κοσμο ενός παιδιου και για ηλικίες διαμόρφωσης χαρακτήρα και οχι μονο πρεπει να εχει τρελη αντοχή και υπομονή καποιος που θα επιλέξει αυτο το επάγγελμα αλλά θα πρεπει να αγαπάει και τα παιδια και να μη νιώθει οτι κανει αγγαρεια οταν αναλαμβανει τα παιδια ΜΑΣ. Σαν το παιδικο που εστειλα τη δικη μου κι ενω εκλεινε στις 3 παρα 15 ήθελαν να εχουμε πάρει τα παιδια αμεσως μετα το φαγητο (στις 12μιση δλδ) για να πανε στα σπιτακια τους. Και ελεγαν μπροστα στα παιδια να μην αργουμε γιατι νομιζουν οτι τα ξεχασαμε και δεν ειμαστε καλοι γονεις εαν ερχομαστε και τα παιρνουμε τελευταιοι και τα αφηνουμε μονα τους λες και δεν υπηρχε ωραριο ή εμεις να συνεννοουμαστε μεταξυ μας τι ωρα θα το παρει ο καθενας με αποτελεσμα να κανουμε αγωνα δρονου καθημερινα ποιος θα παρει πρωτος το παιδι για να μη μεινει μονο του και τελικα ο παιδικος να εχει αδειασει απο τις 1 το αργοτερο κι αυτες να την κανουν με ελαφρα. Και σε μια φαση που ειπα οτι δεν εχουμε ολοι συγγενεις να μπορουν να ασχοληθουν με τα παιδια και εμεις δουλευουμε εκεινες παλι μπροστα στο παιδι ισχυριστηκαν οτι κανουμε κακο στο παιδι!!! Και μια φορα πηγα και την πηρα στις 1μιση και τη βρηκα στο γραφειο της προισταμενης με τη δασκαλα να καθεται στον καναπε χωρις να μιλαει και οι αλλες δυο να τα κουτσολενε. Είπα στο παιδι μου οτι δεν θα την ξαναδω εκει αλλα στην ταξη της με την δασκαλα της (μπροστα στις αλλες) κι εκεινες αρχισαν να δικαιολογουνται οτι μολις εκεινη τη στιγμη πηγαν κι εγω μολις προχωρησε λιγο το παιδι τους ειπα "Δλδ εαν ερχομουν σε μια ωρα (εντος ωραριου λειτουργιας) το παιδι μου θα ηταν μια ωρα εδω;;;" κΑΙ ΟΤΑΝ ΦΥΓΑΜΕ ΚΑΙ ΡΩΤΗΣΑ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΑΠ'ΕΞΩ ΑΠ'ΕΞΩ ΤΙ ΕΙΠΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΗΣ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙ!!!! Και ναι κοριτσια ολα αυτα επηρεαζουν το παιδι, δεν ειναι ηλιθιο και σαφως δεν θελει να παει οταν νιωθει οτι ειναι βαρος, κι εμενα οταν πρωτοξεκινησε εκλαιγε για να ΜΗΝ την παρω και μετα απο αρκετο καιρο πια -κι οχι κατα την περιοδο προσαρμογης- εκλαιγε γιατι δεν ηθελε να παει και ναι σταματησα να την πηγαινω γιατι εγω την ψυχουλα του παιδιου μου θα σκεφτω κι οχι να αυτες που θελουν να λεγονται και παιδαγωγοι για να μη χασουν τη δουλιτσα τους! Μα με το που τελειωναν τα παιδια το φαγητο σφουγγαριζαν για ειναι ολα ετοιμα να φυγουν! Κυρία μου εχεις παιδακια ακομα μεσα κι ακομα και ενα να ειναι γιατι να "κλεισεις" το σχολειο νωριτερα; Και της το ειπα της προισταμενης μια φορα: ανθρωπος, θα χρειαστει για καποιο λογο να φυγεις νωριτερα καποια φορα, πες το μας, καμια μαμα δεν θα το αρνηθει αλλα καθε μερα να διωχνετε τα παιδια;;; Και πολλα αλλα τι να λεω τωρα... Κορίτσια τα παιδακια μας! Οι περισσοτερες δασκαλες (οχι ολες!) νομιζουν οτι ειναι παρκινγκ νηπιων το σχολειο για να πινουμε εμεις τα καφεδακια μας και τους φαιρονται πολυ ασχημα κοιτωντας τη βολη τους... Συγνωμη για το σεντονι αλλα θιξατε ενα ευαισθητο ζητημα και σιγουρα ελπιζω να μην θιγω καποια μαμα με οσα εγραψα αλλα τα θυμηθηκα και συγχυστηκα!
Καμμία δε θίγεις. Αυτά που περιγράφεις είναι εντελώς λάθος πρακτικές. Υπάρχουν και κακοί σταθμοί και φυσικά ένα παιδάκι θα αντιπαθήσει ένα τέτοιο σχολείο. Και δικαιολογημένα δε θα θέλει να ξαναπάει. Και φυσικά αυτό θα το επηρεάσει και σε ψυχολογικό επίπεδο. Αλλά είναι εξαίρεση οι τόσο λάθος σταθμοί. Και επειδή καταλαβαίνω πως μάλλον ήταν δημοτικός ο σταθμός, να ξέρεις ότι λογοδοτούν στο δήμο τους και για ό,τι κουφό σου λένε, όπως το σχόλασμα πριν την ώρα που αναφέρεται στον κανονισμο, μπορείς να κάνεις ερώτηση στο δήμο. Και να ζητάς και τον κανονισμό που είναι υποχρεωμένοι να έχουν και όπου αναφέρονται τα πάντα περί λειτουργίας του σταθμού και απασχόλησης των παιδιών. Γιατί το να είναι το παιδί στο γραφειο της διευθύντριας και να περιμένει να το πάρεις νομίζω πως δεν μπορεί να προβλέπεται από τον κανονισμό τους.
Δεν διάβασα τα σχόλια αλλά θα μου επιτρέψεις να πω ότι δεν το χειρίστηκες καλά το θέμα. Όλα τα παιδάκια περνάνε διάστημα προσαρμογής, ακόμα κι αν στην αρχή ενθουσιάζονται. Ο γιος μου φέτος πήγε για δεύτερη χρονιά παιδικό και ξεκίνησε με τρελή χαρά. Κι όμως, έφτασε Νοέμβρης, δύο μήνες μετά και χωρίς να γίνει τίποτα άρχισε να κλαίει κάθε πρωί και να μη θέλει να πάει σχολείο! Τον ρωτάω γιατί κι η απάντηση είναι ότι κουράζεται να πηγαίνει κάθε μέρα! Οκ, το αγαπάω το παιδί μου και δεν θέλω να κλαίει και να στενοχωριέται αλλά τί μάθημα θα του δώσω αν του πω οκ, μείνε σπίτι; Όταν μεγαλώσει και πάει Δημοτικό που θα έχει διαβάσματα τότε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν θα θέλει να πηγαίνει και στ΄αλήθεια θα κουράζεται! Τότε όμως δεν θα μπορώ να του λέω εντάξει, μείνε σπίτι. Αποφάσισα λοιπόν ότι θα βρίσκω κάθε μέρα κάποιο κολπάκι να τον πείθω να πηγαίνει. Μόνο αν είναι άρρωστος κάθεται. Αυτά για τον παιδικό. Τώρα για το ψυχολογικό δεν ξέρω τί να πω. Ο παιδίατρος πώς το έβγαλε το πόρισμα; Αν πράγματι είναι ψυχολογικό τότε θέλει πολλή συζήτηση με το παιδί.
ε Εγω εστειλα τον γιο μου φετος παιδικο που ειναι 39 μηνων...για 10 μερες ουρλιαζε,μιλαμε για χαμο...αλλα δεν υπεκυψα ουτε μια φορα παρολο που ραγιζα μεσα μου γιατι ηξερα οτι μια φορα.... και θα με εκανε οτι ηθελε...μετα απο τις 10 μερες μα τραβαγε να τον παμε...περιττο να πω οτι κοντευει να γκρεμισει το σχολειο..σαν να ειναι σπιτι του!ειναι σαν να ηταν ολη τη ζωη του εκει...κι οι δασκαλες του ειναι υπεροχες..
Ακριβώς ίδια ηλικία και ο ικός μου 26-27 μηνών όταν τον ξεκινήσαμε παιδικό. Ενώ πέρσι που τον πήγα για λίγο (μας πλάκωσαν οι ωτιτιδες) σε ιδιωτικό παιδικό στην αρχη δεν έκλαιγε καθόλου ενώ αργότερα απλα έκλαιγε για 3 λεπτα και μετα ξεχνιόταν, φέτος απο το αμάξι ακομα έκλαιγε σπαρακτικά και το μεσημέρι όταν πήγαινα να τον παρω τον άκουγα που έκλαιγε απο πριν μπω στον παιδικό όπου και μου επιβεβαίωναν οι δασκάλες οτι όντως όλη μερα έκλαιγε. Για φαγητό δεν το συζητάω...ούτε 1 φορα, ακομα και τα φαγητα που έστελνα εγω τα έτρωγε μόλις γυρνούσαμε σπίτι. Εκει ουτε στο τραπέζι δεν πλησίαζε (κατι που στον περσινό παιδικό δεν είχαμε θεμα). Φυσικά και τον σταμάτησα γιατι έβλεπα το παιδί να αλλάζει να γίνεται πιο επιθετικό, νευρικό και δυστυχισμένος. Απέδωσα ενα μέρος του κλαματος στο οτι επειδη ηταν περίοδος προσαρμογής και όλα έκλαιγαν πολυ, ο δικός μας ζώντας σε ενα περιβάλλον που δεν μαλωνουμε και δεν υπάρχουν εντάσεις, αυτός ίσως να το εκλαμβανε οτι όλοι κλαίνε άρα τους μαλώνουν. Πέρσι δεν είχαμε παει σε περίοδο προσαρμογής οπότε το περιβάλλον ηταν πιο ήρεμο. Για να καταλάβεις τον πήγα μονο Σεπτέμβριο (1μηνα) και απο τότε το παιδι τώρα άρχισε να ηρεμει και να γίνεται ο εαυτός του. Και μεχρι τον Σεπτέμβριο ηταν απόλυτα ανεξάρτητος σε σημειο που ουτε να με φτύσει. Απο τότε όμως που σταματήσαμε τον παιδικό εχει γινει αυτοκολλητακι μου. Για την ωρα δεν με ενοχλεί!
Αυτό που περιγράφεις το έχω δει σε όλους τους σταθμούς από όπου περάσαμε. Ειδικά στα βρέφη, στην κατηγορία των οποίων ανήκει και ο δικός σου, οι δασκάλες μου λένε πως αυτή τη χορωδία κάποιες χρονιές μπορεί να την έχουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Μερικά λέει προσαρμόζονται στον ένα μήνα, άλλα το φτάνουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Και συμβαίνει αυτό ακριβώς που περιγράφεις, ξεκινάει ένα και μπαίνουν στο χορό και τα άλλα. Φαντάζομαι ότι δεν κρατάει όλη μέρα, όμως κάθε πρωί αυτήν την κατάσταση έβλεπα. Τώρα δεν το πολυπετυχαίνω, αλλά συμβαίνει ακόμη κάποιες φορές. Δε μου αρέσουν οι χαρακτηρισμοί, αλλά η παιδίατρος μου ακούστηκε λίγο υπερβολική. Τι ψυχολογικά μπορεί να έχει ένα παιδί 2 χρονών από ελάχιστες μέρες στο σταθμό? Εγώ μάλλον θα έπαιρνα και δεύτερη γνώμη για τη δυσκοιλιότητα. Εμάς αυτό που μας βοήθησε κάποιους μήνες που μας έτυχε το ίδιο ήταν η βρώμη (την έβαζα σε μπισκότα με μέλι για να τη φάει ή την έβραζα με γάλα και σταφίδες), η κίνηση (να τρέχει, να σκαρφαλώνει) και το νερό που το έπινε με το ζόρι. Τα υπόθετα γλυκερίνης έκαναν δουλειά, αλλά ο γιατρός μας έλεγε να τα παίρνουμε μόνο αν έχει να ενεργηθεί πάνω από 2 24ωρα. Η δικιά μου εκείνους τους μήνες που είχε τη δυσκοιλιότητα είχα παρατηρήσει ότι σφιγγόταν ανάποδα, δηλαδή δεν εξωθούσε αλλά έκανε το ανάποδο. (Συγνώμη για την τόσο παραστατική περιγραφή.) Την έβαζα σε γιογιό και την άφηνα μέχρι να ενεργηθεί. Το γιογιό τη βοηθούσε, αν και φώναζε γιατί δεν το ήθελε, γιατί αναγκαστικά έκανε τη σωστή κίνηση οταν ήταν καθιστή. Και σε εμάς η δυσκοιλιότητα ήρθε έτσι ξαφνικά και έτσι ξαφνικά έφυγε. Προσωπικά, έχοντας παλιότερα αυτό το πρόβλημα για χρόνια, τα σιρόπια δε με βοήθησαν ποτέ. Μόνο το νερό, η κίνηση, τα all bran και η βρώμη. Και οι παιδίατροι που έχουμε πάει επίσης τα θεωρούσαν άχρηστα τα σιρόπια και για τα κλίσματα μας είχαν πει να τα αποφεύγουμε και να τα χρησιμοποιούμε μόνο αν δε δούλευαν τα υπόθετα γλυκερίνης. Κάποιες φορές το ένα υπόθετο δεν έφερνε αποτέλεσμα, χρειαζόταν και δεύτερο, αλλά συνδυασμός γιογιό και υπόθετου δούλευε. Αν ζορίζεται ζήτα και μια δεύτερη γνώμη πιο τεκμηριωμένη. Η αιτιολογία της ψυχολογίας δε μου φαίνεται να ευσταθεί 100%. Πιο πολύ μου ακούγεται σαν δεν ξέρω που οφείλεται και το ρίχνω εκεί για να το δικαιολογήσω.
ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΝΟ-ΣΑΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΜΑΜΑ 2 ΠΑΙΔΙΩΝ-ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΤΕ!!!!!ΜΕ ΠΟΣΗ ΕΥΚΟΛΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΛΟΓΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΓΙΑ ''ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ'' ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΓΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ,ΓΙΑ ΑΓΕΝΕΙΑ ΚΛΠ ΚΛΠ. ΚΡΙΝΕΤΕ ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΑ ΤΙΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΣΑΣ.ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2 ΠΡΟΝΗΠΙΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ?
"Μαμα, δε θα παω ποτε στο σχολειο. Η κυρια βασω ειναι βλαμμενη!" Το ρώτησες το παιδί γιατί λέει κάτι τέτοιο για την δασκάλα του; Προσπάθησε να συζητήσεις μαζί του πάνω στο παιχνίδι, μήπως και σου εξηγήσει με τον δικό του τρόπο τι ακριβώς έχει συμβεί.
Εγω δεν θα πω οτι του προκληθηκε καποιο ψυχολογικο του μικρου μου αλλα θα αναφερω καποια θεματα που με προβληματισαν...πρωτο ηταν η μυστικοπαθεια του γιου μου καθως τον ρωτουσα να μου πει πως τα περνουσε..τι εκαναν στο σταθμο..τι εφαγαν..και ποτε δεν μου απαντουσε..αρα καταλαβα οτι δεχθηκε καποιον ψυχολογικο πολεμο! Δευτερο και πολυ σημαντικο , το γεγονος οτι ενω προσπαθουσα να του κοψω την πανα (αντι να τον προτρεψουν αυτοι πρωτα) μου χαλουσαν την προσπαθεια μου..ενω τον εστελνα με βρακακι, του φορουσαν παμπερς με την δικαιολογια πως δεν ηθελε το παιδι να παει τουαλετα η οτι του εφευγαν τα τσια και δεν προλαβαινε (προβλημα που εγω δεν αντιμετωπισα ποτε με το παιδι ακομα κ στην αρχη)!!και ολος αυτος ο πολεμος για να τον ειχαν κ φετος να μην τον στειλω προνηπιο κ να πληρωνω ενα χρονο ακομα, απ οτι καταλαβα τελικα!! Κ για να μπερδευουν το παιδι για να μην μου πει οτι του φορουσαν παμπερς, του φορουσαν κ το σλιπακι πανω απο το παμπερς!! Τραγικο!!! Ισως επεσα σε λαθος σταθμο..δεν ξερω..παντως βλρπω μεγαλη διαφορα στην συμπεριφορα του φετος που πηγε στο προνηπιο (προς το καλυτερο φυσικα) απο περσι που πληρωνα!!!
ΕΥΗ,ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ!!!!!!ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ ΤΟ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥΣ,ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ!ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΩΣ ΚΑΤΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ......ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΨΙΜΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΣ ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ''ΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ'' ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΒΡΕΦΟΚΟΜΟΥ,ΟΣΟ ΑΔΡΑ ΚΙ ΑΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ.......
Για την πάνα άλλο λέει. Το είχαμε κι εμείς αυτό που αναφέρει. Στο σπίτι φορούσε βρακάκι και στο σχολείο της έβαζαν πάνα μήπως και της φύγουν. Είχε πάθει σύγχηση το παιδί.
27 μηνών μωρό δεν έχει μυστικοπάθεια! Απλώς δεν μπορεί να επικοινωνήσει επαρκώς. Είναι πολύ μικρό ακόμα. Πως σου ήρθε ότι έχει μυστικοπάθεια?!! Τα πιο πολλά δε λένε αν τα ρωτήσεις. Δεν έχουν δεχτεί ψυχολογικό πόλεμο (έλεος)! Απλώς είναι πολύ μικρά.
Καλησπέρα, πιστεύω ότι πρέπει να μάθεις πρώτα από όλα ποιο ήταν το πραγματικό πρόβλημα που είχε το παιδί στο σχολείο λοιπόν παίξε μαζί του ένα παιχνίδι. βάλε το παιδάκι σου να κάνει τη δασκάλα κι εσύ την μαθήτρια. συμπεριφέρσου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συμπεριφερόταν εκείνο όταν το άφηνες. κλάμα, να λές θέλω τη μαμά μου κλπ. θα μάθεις πολλά για την συμπεριφορά της δασκάλας απέναντι στα παιδιά και γενικά τι γίνεται την ώρα που εσύ δεν είσαι εκεί. άν υπάρχει θα πρέπει πρώτα να το λύσετε και μετά να το ξαναστείλεις σχολείο για να μην νομίζει ότι θα είναι ίδια η κατάσταση. εγώ το έκανα αυτό στη μικρή μου από τη 2η μέρα προσαρμογής που το παιδί ήταν σε χάλια κατάσταση και ανακάλυψα ότι έλεγε στο παιδί ότι αν δε σταματήσει το κλάμα δεν θα έρθει η μαμά του να το πάρει την σταμάτησα την κράτησα λίγο σπίτι και την πήγα σε άλλο σχολείο αν το παιδάκι σου είναι δυσκοίλιο και απλά τώρα είναι εκτενέστερο το πρόβλημα συμβαίνει λόγω της κατάστασης οι δυσκοίλιοι υποτροπιάζουν όταν στρεσάρονται. δες τη διατροφή του αν άλλαξε κάτι σε αυτή. μπορεί να είναι ψυχολογικό από την άποψη ότι λόγω δυσκοιλιότητας μπορεί να τον έχουν πονέσει τα κακάκια στο πωπάκι του με αποτέλεσμα να τα κρατάει για να μην ξαναπονέσει. εγώ το έχω αυτό το θέμα με την κόρη μου. μην του μεταδίδεις το άγχος σου γιατί μπορεί να στρεσαριστεί ακόμη περισσότερο. εύχομαι όλα να πάνε καλά.
συμφωνω ψάξε να δεις τι εγινε και απεκτησε το παιδάκι σου αυτη την συμπεριφορα και τολμω να πω πως η ιδεα της αντιστροφης ρόλων ειναι απλά τέλεια
Μαλλον δεν τα εξηγείς ολα αλλα απο αυτα που διάβασα το συμπέρασμα που έβγαλα ειναι οτι μάλλον μπερδεύτηκε. Απο το άλλο παιδακι και ίσως απο την συμπεριφορά σου. Του μιλησες για το σχολειο;; Τον καθησυχασες οτι δεν ειναι μόνος του;; Και πως έβγαλε το 27 μηνών παιδακι οτι η δασκάλα του ειναι "βλαμμενη";;;; Αν όντως τον σταμάτησες για μένα κακώς έπραξες. Στην φάση της προσαρμογής μπορει να γίνουν πολλα θέλει υπομονη κι επιμονή και πολλή κουβέντα στο σπιτι. Επίσης αυτη η Φαση μπορει να διαρκέσει αρκετο καιρο. Μην λιγοψυχας με την παραμικρή του αντίδραση. Απο αυτα που έγραψες φαίνεται οτι το παιδι σε διαχειρίζεται οπως θέλει. Ίσως και να κανω λάθος αλλα αυτο το συμπεράσμα έβγαλα εγω απο τα γραφόμενα σου.
sumfwnw apoluta mikaela,kai san mhtera kai san nhpiagwgos.upomonh kai epimonh manoules,milate me tis nhpiagwgous,kai kuriws,akouste tis
Τα ίδια μας είχε πει και η παιδοψυλόγο του σχολείου. Και το έχω δει και στην πράξη. Τον πρώτο καιρό μερικά παιδάκια μπορεί να λένε διάφορα αρνητικά για το σχολείο. Η δικιά μου έλεγε πως τη χτυπάει η δασκάλα και όλα τα παιδιά της τάξης ταυτόχρονα. Μετά πήγαινε με χαρά.
Αυτο με τα κακά το έχει και ο δικός μου εδώ και 6 μήνες περίπου και είμαστε με miralax και υποθετα όλο αυτο το διάστημα Τώρα βλέπω βελτίωση και κόβουμε σιγά σιγά το φαρμακο Πριν τον παιδικό δεν είχε κανένα πρόβλημα Μου είπε και η Παιδιατρος πως το παθαίνουν πολλά παιδάκια Μην ανησυχείς θα ξαναβρεί το ρυθμό του