45 μήνες μαζί..!
(Για όσους τώρα αρχίσατε να διαβάζετε το eimaimama, δεν είμαι τρελή και μετράω την ηλικία της κόρης μου ακόμα σε μήνες. Όμως έχω αποφασίσει να τους αφιερώνω κάθε μήνα μία ολόδική τους αφιέρωση. Έτσι, για κάθε ένα μήνα που ζούμε μαζι!)
Αθηνά, η μαμά είναι άρρωστη από χθες το βράδυ. Δεν μπορώ καλά καλά να κουνηθώ, ούτε καλά καλά να πληκτρολογήσω. Δεν θα μπορούσα όμως να μην σου γράψω έστω τρεις γραμμές.
Ευτυχώς δεν μου έμοιασες στη φιλασθενεία, εγώ στην ηλικία σου ήμουν κάθε τρεις και λίγο άρρωστη, εσύ ευτυχώς -φτου, σκόρδα- όχι.
Μου μοιάζεις όμως σε πολλά άλλα. Στο πόσο καλό παιδάκι είσαι, για παράδειγμα. Ευγενικό, με το παρακαλώ, ορίστε, ευχαριστώ. Μεγαλώνεις και γίνεσαι πια μια μικρή κοπελίτσα.
Δείχνεις πολύ χαρούμενη κάθε μέρα. Έχεις ψηλώσει, έχεις ανθίσει. Περνάς καλά στο σχολείο, περνάς καλά στο σπίτι.
Σε ευχαριστώ που με φροντίζεις όποτε το έχω ανάγκη. Να όπως χθες που καθώς έκαιγα από τον πυρετό, ήρθες και ακούμπησες τα χείλη σου στο μέτωπό μου.
Είσαι ευλογία!
Σε ευχαριστώ!
Έτσι, σε μια ''κούτα΄΄ χωράνε όλα τα σημαντικά στη ζωή μας!
σαν το μασαζακι που μου κάνουν τα χεράκια της δύο ετών μικρής μου όταν πω ότι πονάω ή όταν εκεί που παίζει αμεριμνη παρατα το παιχνίδι για να έρθει να μου κάνει αγκαλιά και να με φιλήσει..τότε σκέφτομαι ότι μάλλον κάτι κάνω σωστά και ξεχνώ όλη την κούραση..
Περαστικά! Να τα χαίρεσαι και τα δυο!
Να τη χαίρεσαι κάθε στιγμή!! ...Περαστικά!