Μακάρι κάποιος να μου είχε πει «Πρόσεχε!»
Τόσο καιρό διαβάζω τις ιστορίες σας, ανάλογα με τις φάσεις τις ζωής μου (εγκυμοσύνη, γέννα, βάφτιση, σχέσεις, πάρτι κτλ) και πάντα έλεγα ότι θα σας έγραφα και εγώ τις δικές μου.. Να που τώρα ήρθε αυτή η στιγμή! Το κάνω τώρα, με αφορμή ένα συμβάν που έγινε πριν λίγες μέρες.
Είχα πάει στη νονά μου και είδα την νύφη της (στην ηλικία μου) τόσο γλυκιά και καλή που μου θύμισε τον εαυτό μου πριν 6 χρόνια όταν ήμουν και εγώ στη θέση της καινούργιας τότε «κοπέλας» του τωρινού άντρα μου… Ήθελα τόσο μα τόσο να της πω να μην είναι τόσο «κολλητή» (;) με την πεθερά της, να μην αναφέρει το τι γίνεται μες στο σπίτι και τις ανησυχίες της… Μα καλά, θα μου πείτε, δεν είναι ξένη, μάνα είναι και θα συμβουλέψει… Αποφάσισα να σιωπήσω και να μην πω τίποτα, αν και τρωγόμουν, γιατί σκεφτόμουν ότι μακάρι να υπήρχε ένας άνθρωπος και εμένα τότε και να μου πει «Πρόσεχε!«
Το λέω λοιπόν σε εσάς όλες τις μανούλες, όπως λέμε στα παιδιά μας για τα ατυχήματα, να τα βάζουμε σιγά σιγά στον απαίσιο κόσμο που ζούμε…
2 βδομάδες μετά τα γενέθλια των 21 γνώρισα τον άντρα μου. Και ήμουν ένα βόδι, «μάλιστα», «να μην στεναχωρηθεί ο ένας και ο άλλος» και γίνονταν όλο και πιο απαιτητικοί τα πεθερικά. Σήμερα ήμουν η γκόμενα «σαν εσένα είχε πολλές και καλύτερες από εσένα, με λεφτά και κύρος», την άλλη μέρα ήμουν η κοπέλα του (όταν τους βόλευαν οι συνθήκες), αλλά πάντα είμαι το μικρό που του έκαναν χάρη και μπήκε στην οικογένεια, αφού ούτε δουλεια, ούτε προίκα είχα.
Τώρα, σχεδόν 6 χρόνια μετά, με 2 παιδιά, παλεύω να κρατήσω το σπίτι μου, από τα λόγια της πεθεράς στον άντρα μου που ακόμα δεν μπορεί να δεχτεί ότι είμαι η γυναίκα του. 6 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξαν άπειρες στιγμές τρέλας, με την πεθερά να μπαίνει και να ανοίγει ντουλάπες, να στήνει το «άγαλμα» μου στους άλλους, τι ώρα ξυπνώ, πότε θα κάνω το ένα πότε το άλλο και όλο σουχλιά στον άντρα μου, ακόμα και για θέματα όπως το ότι δεν είπα ΚΑΛΗΜΕΡΑ, αλλά… καλημέρα. Απομακρύνθηκα από συζητήσεις, αλλά πάντα ήθελαν να μάθουν το καθετί και έτσι ρωτούσαν τον άντρα μου ή έβαζαν την κουνιάδα μου να τον ρωτάει. Μπροστά μου ήταν οι διακριτικοί που δεν ανακατεύονται στο ζευγάρι και κάναν υπομονή με την χωρίς λόγο ξαφνικά στριφνή και ξινή νύφη και πίσω μου έσκαβαν τον λάκκο μου.. Κι όμως δεν έχουν σκοπό να μας χωρίσουν, απλά δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι θα πρέπει να ρωτάνε «αυτήν» για κάποια θέματα, όπως για το πότε θέλουν το εγγόνι τους, ακόμα και αν αυτό είναι κάθε μέρα την ώρα που το παιδί πρέπει να κοιμηθεί…
Μακάρι να μου είχαν πει και εμένα «Πρόσεχε!» Μακάρι.. Στεναχωριέμαι και προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη για τα παιδιά μου και το σπίτι μου… Και αυτό που πάντα λέω στον εαυτό μου για να παίρνω κουράγιο είναι «Έχεις 14 χρόνια διαφορά με τον άντρα σου και το μόνο πρόβλημα είναι αυτό. Οι άλλοι.. Δόξα το Θεό, είμαστε μαζί, ενωμένοι..»
ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ;;; Όπως και να έχει, αυτός είναι ο δικός μου σταυρός, που πρέπει να κουβαλήσω. Πιστεύω ότι ο θεός δεν θα αφήσει να χωρίσουμε..
Σας ευχαριστώ που υπάρχετε και μπόρεσα να σας τα πω.
Μαρία
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μακάρι να μου το είχαν πει και μένα κάποτε το πρόσεχε. Το έμαθα με το δύσκολο τρόπο. Τώρα ανάλογα τη σχέση που έχω με τη κάθε νύφη μπορεί να της το πω. Αλλά μεταξύ μας δε νομιζω να με ακούσει όπως και εγώ δεν θα άκουγα κάποιον τότε να μου το έλεγε. Τόσο καλοπροαιρετη ήμουν. Τώρα βέβαια με λέω και βόδι
Ο άντρας σου οφειλει να τους βάλει όρια αν θέλει να έχει σωστή οικογενειακή ζωη! Θα πρέπει να καταλάβει πως τα ζητήματα της οικογένειας σας δεν αφορούν τρίτους - όταν λένε τη γνώμη τους , όπως πάντα ....για το καλό σας...να μην τους επιτρέπει κάν να την εκφραζουν-να τους σταματάει λέγοντας πως είναι προσωπικο-οικογενειακό σας ζητημα- όσο για σένα :ποτέ μα ποτέ μην κατηγορίες τα πεθερικά διότι τον αναγκάζεις να τους υπερασπίσει - να εκφραζεις μόνο και πάντα το πως νιώθεις απο τη συμπεριφορά τους πχ λύπημενη ,αδικημένη,θυμωμενη ...έτσι θα τον κανείς να σε νιώσει και να σε προστατέψει - μην περιμένεις αποτέλεσμα με την πρώτη -κρατά σταθερά αυτή τη στάση και θα δεις διάφορα με τον καιρο
Εχω 16χρονια διαφορα με τον αντρα μου(εγω 22 εκεινος38).Η πεθερα παρεμβατικοταρη σε ολα.Εχω περασει δυο μηνες κολαση εφοσον χρειαστηκε να λειπω λογω επαγγελματος και προσεχε το μωρο μου.Αναγκαστηκα να παταιτηθω για να ειμαι εγω κυρια του σπιτιου μου.Βλεπεις το ειδε τσιφλικι της.Απο τοτε δεν ξαναμπλεχτηκε σε κατι.Δεν της το επετρεψα.Θελει υπομονη και δυναμη.
Τα ίδια περνάω......
Σ΄ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου για τα καλά σου λόγια και για την συμπαράστασή σου και μπράβο σου που την ανέχεσαι για αυτά τα πολύ μεγάλα λάθη που κάνει.Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να την συγχωρώ για τα λάθη της αλλά όταν γίνονται επανειλλημένα προσπαθείς να κρατάς σε απόσταση ακόμη και την ίδια σου την μάνα.Εγώ θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι εάν έχετε υποστήριξη και συμπαράσταση από την ίδια σας την μάνα να μην σας αγγίξει τίποτε για τις πεθερές.Αυτό είναι το σημαντικότερο!!!δυστυχώς εμείς αποτύχαμε απο τις μάνες μας πόσο μάλλον από τις πεθερές που είναι ξένες και δεν πρόκειται ποτέ να σε καταλάβουν.και πιστεύω ότι ο κόσμος ξέρει πολλές φορές ποιός έχει δίκιο αν έχει η μαμά σου ή εσύ αυτό φαίνεται από την συμπεριφορά μας ό,τι και να λέει στους φίλους σου η μαμά σου εγώ πιστεύω ότι οι φίλοι σου πάντα θα εκτιμάνε εσένα εφόσον πρόκειται για αληθινούς φίλους και πίστεψε με η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή θα καταλάβει τα λάθη της και θα νιώθει τύψεις,άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που ο άντρας μου κατάλαβε την πονηριά και την κακία της μάνας μου και με υποστήριξε πάρα πολλές φορές,αυτή έπεσε στα μάτια του όχι εγώ,να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου και να μην στεναχωριέσαι για τίποτε πολλές φορές αξίζει ένα χ για να καταλάβουν τα λάθη τους και να νιώθουν τύψεις γι αυτά που μας κάνουμε.
Πολλές φορές, αναγνωρίζεις το λάθος αλλά δεν μιλάς,γιατί απλά είσαι τρίτος είσαι έξω από αυτό γιαυτό άλλωστε τα βλέπεις πιο ξεκάθαρα .δυστυχώς όντως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται,ποτέ δεν θα σε δεχτεί,πάρα μόνο αν πέσει στην ανάγκη σου,αν εσύ είσαι καλά με τον άντρα σου τα υπόλοιπα περισσεύουν,απλά πάντα να θυμάσαι πως είναι η μητέρα του άντρα σου και γιαγιά των παιδιών σου.
Πολες φορες θελω να πω την γνωμη μου δυστηχως η εποχές μας ειναι δύσκολες οπως και η ανθρωποι ηθελα πολες φορες να πω σε μαμαδες και πω σε γυναικες την γνωμη μου την συμβουλη μου αλλα οσες φορες το προσπαθησα μονο τον μπελα μου βρηκα ετσι σκευτομαι οτι ειναι κρημα να πρεπει να το βιώσουν για να το καταλάβουν αλλα τι να πεις που δεν τους ενδιαφερη η βοηθεια η αποψη των άλλων .ετσι παραιτήθηκα .
Ένα πράγμα θέλω να τονίσω και ακούστε με πολύ καλά!!!λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά υπάρχουν μάνες ανάξιες που αδικούν τα παιδιά τους με κάθε τρόπο.Οι πεθερές στο κάτω κάτω ξένες είναι όταν νιώσεις στο πετσί σου την ΑΔΙΚΙΑ από την ίδια σου την ΜΑΝΑ τότε καταλαβαίνεις πάρα πολλά και λες εδώ η ίδια μου η μάνα δεν μου φέρθηκε καλά θα μου φερθεί η πεθερά μου?και πιστέψτε με και εγώ είμαι θύμα παρόμοιων καταστάσεων και πλέον δεν με αγγίζει καθόλου η σχέση με την πεθερά μου,πληγώθηκα τόσο πολύ από την μάνα μου και ξέρω πως είναι.Αυτό να θυμάστε πάντα και να λέτε δόξα τον Θεό υπάρχουν και πολύ χειρότερα όπως για παράδειγμα να θάβει η ίδια η ''ΜΑΝΑ'',το παιδί της στην πεθερά και στον άντρα!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ?ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!!!
Αλεξία, καθόλου απίθανο. Ίδια περίπτωση με θάψιμο προς τρίτους (οικογενειακούς φίλους, συγγενείς, γείτονες). Το τι έχω ακούσει από τρίτους για την οικογένειά μου δεν μπορώ να στο περιγράψω. Αν τα έπαιρνα τις μετρητοίς τώρα δε θα έπρεπε καν να μιλάω με τη μαμά μου. Συγνώμη δεν έχει ζητήσει και το δικαιολόγησε σαν ότι έχει δικαίωμα αυτό που την απασχολεί σχετικά με τη ζωή μου να το συζητάει με φίλους της. Δεν το θεωρεί καν θάψιμο και ας είναι κουτσομπολιό υψίστου βαθμού με άσχημα σχόλια. Φοβερό? Αυτή είναι η ζωή λέω εγώ και προχωράω. Δεν της λέω τίποτα που δε θέλουμε να μαθευτεί σε όλον τον κόσμο γιατί ξέρω ότι δεν μπορεί να το κρατήσει για τον εαυτό της. Τα υπόλοιπα αν συνεχίζει και τα σχολιάζει είναι δικό της θέμα, δεν μπορώ να τη σταματήσω με το ζόρι. Πια ούτε που με ενδιαφέρει. Πέρασα πολύ καιρό να αναρωτιέμαι και να στενοχωριέμαι πως μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Δε χωνεύεται, είναι πολύ δύσπεπτο. Το έχω διώξει στο πολύ πίσω μέρος του μυαλού μου για να μπορώ να τη βλέπω με συμπάθεια και αγάπη. Δε θέλω, όμως, να το θυμάμαι. Πιστεύω ότι δεν το κάνει πια, αλλά και να το κάνει δε με αφορά. Αυτές είναι οι μαμάδες μας. Τι να κάνουμε, δε φταίμε εμείς για αυτό. Στο έγραψα μόνο και μόνο για να μη νιώθεις μόνη. Κι εγώ δε φανταζόμουν ότι μπορεί να υπήρχε και 2η μάνα που κάνει το ίδιο. Να τις γνωρίσουμε να κάνουνε και παρέα.
Κάντε τις 3 τις μανάδες, εμένα δεν είναι και κοινωνική για να βγει να πιουν καφέ με τις δικές σας. Οπότε δεν είναι το θέμα να είναι πεθερά ή μάνα το θέμα είναι πως θέλει να είναι ο κάθε άνθρωπος με τους γύρω του. Ελπίζω να μην κάνουμε τα ίδια στα δικά μας παιδιά.
Αφού έχεις 14 χρόνια διαφορά με τον άντρα σου μάλλον τα πεθερικά έχουν μεγάλη ηλικία οπότε έχε υπομονή και δεν τους μένουν πολλά χρόνια. Ορθά κοφτά και ρεαλιστικά.
Αγαπητή Μαρία δεν είσαι η μόνη... Κ εγώ έπαθα τα ίδια και χειρότερα,σε σημείο που κόντεψα να χωρίσω 2 φορές με τον άντρα μου... απο το άγχος μου δεν έπιανα παιδί...αλλά τωρα που τα πράματα ηρέμησαν και ο άντρας μου "ξύπνησε"και την έστειλε απο κει που ήρθε περιμένουμε σε 2 μηνες το νεο μέλος της οικογένειας... φυσικά με την πεθερά μου ούτε να με πλησιάζει κ ας μένουμε πάνω κάτω με ξεχωριστη φυσικά είσοδο.... Εδώ μου έκανε ολόκληρο σκηνικό γιατί να κάνω κοινή φορολογική δήλωση με τον κανακάρι της (ενώ ήμασταν παντρεμένοι). Αν ο άντρας σου δεν επιβληθεί και βάλει όρια...λυπάμαι μα πάντα εσύ θα είσαι η κακιά (όχι πως και τώρα δεν είσαι).. και όταν προσπάθησα να ανοιξω τα μάτια μου στην παρολίγον συνυφάδα μου... βρήκα τελικά το μπελά μου..γιατί ήμουν αυτή που θάβει την πεθερά της χωρίς λόγο κλπ κλπ, σου μιλάω για τρελά σκηνικά που έχουν γίνει..αλλα που θελω να τα ξεχάσω...Εσύ θα κοιτάς να είσαι καλά με τον άντρα σου και να του δώσεις να καταλάβει τι γίνεται...δε λέω, γονείς είναι αλλά υπάρχουν και όρια....
Δε θα παντρευοσουν τον αντρα σου αν τα ηξερες απο πριν; Θα τον παντρευοσουν. Δε θα φεροσουν στην πεθερα σου οπως φερθηκες αν ηξερες απο πριν οτι υποκρινεται; Πιστευω οτιαλι το ιδιο θα εκανες, οπως ολοι μας αλλωστε, γιατι αφου εκεινη σου φεροταν τοσο καλα, θα παρασυροσουν να τη δεις ως μαμα σου ετσι κι αλλιως. Γιατι αν δεν παθουμε, δε μαθαινουμε, στανταρ αυτο. Παντα μετα τα βλεπουμε, αρα δεν εκανες κατι λαθος, ουτε θα μπορουσες να προσεχες περισσοτερο. Η συμπεριφορα των αλλων μας παρασυρει ´οσο κι αν μας εχουν προειδοποιησει. Γνωμη μου: Κοιταξε απλα απο δω και περα να κρατας τις δικες σου ισορροπιες και να μη σε νοιαζει. Να μη δημιουργησεις εντασεις, γιατι κανεις δεν μπορει να φερει αντιμετωπη μια μανα με το γιο της, εκτος αν ο ιδιος ο γιος της εχει θεματα μαζι της. Αφου εισαι καλα με τον αντρα σου, ( αν καταλαβα καλα) , γνωμη μου ειναι να εισαι μια " κυρια " κι ο αντρας σου θα κανει τη συγκριση του απο μονος του για το ποιος ειναι πιο σωστος και μπορει να της κοψει το βηχα εκεινος. ( Ελπιζω). Παντως το σιγουρο ειναι οτι κανεις δεν επαθε τιποτε απο μια πολιτισμενη συμπεριφορα, κι ασε την πεθερα σου να σκυλιαζει. ΥΓ θυμιστε μου σε καμια εικοσαρια χρονια τα οσα γραφω τωρα. Πραγματικα αυτο που δε θελω να γινω ειναι μια σκυλα πεθερα μιας ατυχης νυφης...
αγαπητη μανουλα δεν εισαι μονη!!!!!! ειμαστε παααααααααρα πολλες που συμπασχουμε!!! εμενα η δικια μου η παθερα στην αρχη μου το επαιζε καλη μανουλα και συνεχως κορη της με ανεβαζε, κορη της με κατεβαζε.... εμπαινε στο σπιτι μου καθημερινα και ελεγχε αν εχω κανει δουλειες, αν εχω γεματο το ψυγειο κλπ κλπ ολα αυτα οσο ημουν εγκυος... κανενα μηνα πριν γεννησω εφυγα απο την επαρχειακη πολη που μενουμε και πηγα στην Αθηνα για να γεννησω με μεγαλυτερη ασφαλεια και να μπορει και η μαμα μου να ειναι πιο ευκολα κοντα μου (καταγομαι απο την σπαρτη και ζω σε ενα νησι του αιγαιου)... η πεθερα σκυλιασε... ζητησε απο τον γιο της κλειδι του σπιτιου μας για να ερχεται που κ που κ να το ανοιγει για να μην μυριζει υγρασια οταν θα επιστρεφαμε μετα την γεννηση του μωρου μαζι με το μωρο... δεν σκεφτηκα οτι θα εκρυβε κατι απο πισω γι'αυτο κ συνενεσα.... ελα ομως που οταν επεστρεψα αρχησα σιγα σιγα να αντιλαμβανομαι οτι μου ελειπαν καποια πραγματα, φαγητα, ποτα κλπ κλπ... εκει τρελαθηκα.. εμ δεν ειχε κανει τιποτα οταν παντρεψε τον γιο της (ολα οι δικοι μου τα πληρωσαν, ολα ολα) εμ μου επαιρνε κ τα πραγματα μου... μου γυρισε το ματι... εγινα εχθρος της... ενοιωθα πως ειχα μεσα στο σπιτι μου μεγαλη γρουσουζια... ειπα μερικα πραγματα στον αντρα μου κ με εβγαλε τρελη... κ ετσι, συνειδητοποιησα οτι δεν θα καταφερνα τιποτα... το καταπια... αρχησα βεβαια να σημειωνω ολα μου τα πραγματα ετσι ωστε αν ξανασυνεβαινε να ειχα αποδειξεις κ οταν συνεβη ο αντρας μου μου ζητησε να μην πω τιποτα για στο μεταξυ ειχα γυρισει στην δουλεια κ μας κρατουσε την μικρη... μεχρι που εβαλα την κορη μου στον παιδικο σταθμο κ σταματησε να ερχεται... ο αντρας μου πρεπει κατι να της ειχε πει γιατι αλλαξε ξαφνικα απεναντι μου... αλλα δεν με νοιαζει.. δεν την εχω πια αναγκη κ αφου δεν την εχω κ μεσα στο σπιτι μου ειμαι καλα!!!!
είσαι πολύ νέα για να κάθεσαι να ασχολείσαι...βγες διεκδίκησε την ζωή, κάνε ένα σεμινάριο, μια εκπαίδευση, φτιάξε ένα blog...κάνε κάτι για να αποκτήσεις αλλά ενδιαφέροντα,παρέες και οικονομικούς πόρους δικούς σου, τότε δεν θα έχεις χρόνο να πολύ ασχολείσαι με τι είπαν και τι έκαναν...βάζεις και εσύ τα όρια σου αλλά από μπροστά τυπικά καλή (όχι υπερβολικές αγάπες)...και μόνο εάν γίνει κάτι πολύ σοβαρό που θα στεναχωρήσει τον άνδρα σου θα καταλάβει ότι οι προθέσεις τους δεν είναι πάντα αγνές....όμως να θυμάσαι ότι πάνω από όλα είναι μητέρα του και αυτό από μόνο του σηκώνει πολλές ανοχές...από την πλευρά του
καλή μου ,δυστυχώς έτσι είναι...Αρχικά η πεθερά θα το παίξει καλή , φίλη και κολλητή για να δοκιμάσει τα δικά της όρια και φυσικά να βρεί τα όριά της νύφης της για να δει μέχρι πού την παίρνει να "μιλήσει". Έπειτα, όταν θα νιώσει πως την γνωρίζει αρκετά, θα αρχίσει να μιλά , να απαιτεί πράγματα και πολλές φορές για να πετύχει το στόχο της, δε θα διστάσει να μετέλθει των πάντων (βλπ εκβιασμό, απειλή, ψυχολογικό πόλεμο ,κλάματα ,δράματα,φασαρίες,φωνές ,υστερίες ,παρακαλετά κλπ), προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει να κάνει... και τότε η "καλή" νύφη βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Τί να κάνει;; Από την μια σκέφτεται "να τα έχει καλά"με την πεθερούλα της για να μην στεναχωρήσει τον άνδρα της για να "περνάει καλά" στο σπίτι της χωρίς εντάσεις, (όσο γίνεται φυσικά) , μα από την άλλη "βράζει" στο ζουμί της ,μια και δεν ανέχεται την αδικία και την κοροϊδία. Το ότι πιάστηκε "κορόϊδο" και ανοίχτηκε και πίστεψε την μάνα του αγαπημένου της ως την δική της μάνα, δε μπορεί εύκολα να το χωνέψει ...Τί κάνει;; Κάποιες το καταπίνουν, αποδέχονται την ήττα τους και μπορούν και κάνουν το κορόϊδο και κυλά έτσι η ζωή με την πεθερά τους...Κάνουν την χαζή ,την κουφή και την μουγγή, την αφηρημένη διότι μπορούν πολύ καλά να υποκριθούν και δεν βάζουν στεναχώρια μέσα τους(τυχερές γυναίκες)...Δυστυχώς υπάρχουν άλλες που δεν ανέχονται και πολλά -πολλά και γίνονται μαλλιά -κουβάρια με την πεθερά τους,διότι δε μπορούν να υποκριθούν (ευθεία αντιμετώπιση ,μία σου και μία μου). Και τέλος υπάρχουν και άλλες που κάνουν υπομονή και μαζεύουν, μαζεύουν ,μαζεύουν και μαζεύονται πολλά και περνάνε οι μέρες,οι μήνες τα χρόνια και μαζεύονται βουνό και νομοτελειακά κάποια στιγμή ξεσπάνε άσχημα και τραβάνε στα άκρα τις σχέσεις (αυτό είναι και το χειρότερο). Το πιο σωστό είναι να μην λέγονται όλες οι μύχιες σκέψεις στην πεθερά.Καλόν είναι στην σκέψη της πεθεράς να υπάρχει ένα περιθώριο "λάθους εκτίμησης του χαρακτήρα" της νύφης της, ακόμα και να υπάρχει μια μικρή πιθανότητα, αν θέλετε, αιφνιδιασμού ,ουτως ώστε να φοβάται να μιλήσει για θέματα που δεν την αφορούν άμεσα, από φόβο μήπως οξύνει τις καταστάσεις και βρεθεί προ εκπλήξεως. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην γνωρίζει τα πάντα για τον χαρακτήρα και τις σκέψεις της νύφης της για να μην βρεθεί και η νύφη στην δύσκολη θέση να βάλει την πεθερά στην θέση της ...Όταν ειπωθούν λόγια τότε το γυαλί έχει ραγίσει και επιστροφή δύσκολα υπάρχει .Μεγάλη προσοχή διότι όσο και αν το θέλαμε : Η πεθερά, δεν θα γίνει (σχεδόν)ποτέ η μάνα της νύφης!
Πολυ σωστά μίλησες αγαπητή .... έτσι ακριβώς είναι...
Ο Θεος δε προκειτε να αφησει η να μην αφησει ενα γαμο διαλυθει. Για την ακριβεια ο Θεος δεν ανακατευεται συνηθως στα οικογενειακα, γιατι συνηθως αν οχι παντα ειναι ξεκαθαρα επιλογη των ανθρωπων ποτ εμπλεκονται. Χρειαζεται συζητηση και συνενοηση με τον αντρα σου για να μη σου μαυριζει η ζωη, να διεκδικησεις τα αυτονοητα. Μη λες οτι νταξει αλλοι ειναι σε χειροτερη μοιρα. Τι σημασια εχουν οι αλλοι?? Σε κανει αυτο να νιωθεις καλυτερα? Δε το πιστευω. Εγω εχω παρομοια προβληματα με τα δικα σου με τη διαφορα οτι αντρας μου υψωσε αναστημα κ τους εστειλε στο διαολο. Τους εβαλε στη θεση τους πολλες φορες και τωρα τα εχουν μετρημενα. Γιαυτο σου λεω, η μονη λυση ειναι να ειστε ομαδα και να βαλετε ορια. Καλη τυχη!
ζητα απο τον αντρα σου να τους βαλει ορια. αν δε το κανει αυτος καντο εσυ με οποιο τροπο μπορεις. αν εκεινοι ειναι οι γονεις του, εσυ εισαι η γυναικα του και κατ επεκταση η μανα των δικων του παιδιων. οφειλουν λοιπον και ο συζυγος και οι γονεις να σε σεβονται. και δε στα λεω εξω απο το χορο ιδια πεθερα και μπορει και χειροτερη εχω και εγω.
απλα πρεπει να βρεις ενα κουμπι με το οποι απο το ενα αυτι θα μπαινει και απο το αλλο θα βγαινει..και εκει που πρεπι να βαλεις στοπ και ορια να τα βαζεις..και να σκεφτεσαι οτι υπαρχουν πολυ χειροτερα προβληματα οπως αρρωστιες και απωλειες μεσα στην οικογενεια για να μπορεις να προχωρας!