Το χάσμα γενεών
γράφει ο Κωστής Γκορτζής
Μάρτιος 2006:
«Μπαμπά αύριο έχουμε Έκθεση!»
«Μπράβο, τι θα εκθέσετε;»
«Μπαμπά άσε τ’ αστεία, το θέμα είναι Το χάσμα των γενεών και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι. Τι είναι χάσμα γενεών;»
Έλα μου ντε, σκέφτηκα.
«Λοιπόν», αποφάνθηκα. «Για σκέψου λίγο, μην και είναι ο διαφορετικός τρόπος που αντιλαμβάνεται η γενιά μου, ας πούμε, τα πράγματα από την δική σου, ας υποθέσουμε, γενιά;»
«Και γιατί η δικιά σου γενιά αντιλαμβάνεται διαφορετικά απ’ ό,τι η δική μου τα πράγματα;»
«Γιατί η δικιά μου γενιά μεγάλωσε σ’ ένα περιβάλλον με διαφορετικά κοινωνικά δεδομένα και έχει τελείως διαφορετικές εμπειρίες απ’ ότι η δικιά σου.»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή να, πάρε παράδειγμα τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Οι της γενιάς μου διαμορφώθηκαν από πολιτικούς όπως ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, ο …»
«Σιγά, για να καταλάβω, κι εμείς Καραμανλή, Παπανδρέου και Μητσοτάκη έχουμε, ποια είναι η διαφορά;»
«Εντάξει, δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα. Σβήσ’ το. Και, κοίτα να δεις, άσε τα πολιτικά, μικρή είσαι ακόμα, πάρε για παράδειγμα τους ανθρώπους που διαμορφώνουν, αλλά και λένε ότι εκπροσωπούν, την κοινή γνώμη, τους δημοσιογράφους. Εμείς μεγαλώσαμε με τον Καψή, με τον Πρετεντέρη, με τον Ζούλα, με τους Διακογιάννη και Τσώχο στ’ αθλητικά, με…»
«Εεεε! Κι εμείς Καψήδες, Πρετεντέρη, Ζούλα και Διακογιάννη και Τσώχο έχουμε. Χάσμα δεν βλέπω και θα την πατήσω στην Έκθεση αύριο!»
Πάνω που άρχισα να απογοητεύομαι, άστραψε η ιδέα στο μυαλό μου. Μουσική!
«Τι ακούς τόση ώρα που μιλάμε μ’ αυτά τ’ ακουστικά που θα σε κουφάνουν μια μέρα γιατί δεν ακούτε τους μεγαλύτερους…;»
«Ακούω τη Βίσση στο καινούριο της Γιουροβίζιον»
Ωχ! Να πάρει, ξανασκέφτηκα. Τι της λες τώρα; Κι εμείς τη Βίσση απ’ τη Γιουροβίζιον τη γνωρίσαμε πριν τριάντα χρόνια…
«Ναι, αλλά, εμείς μεγαλώσαμε κυρίως με Καζαντζίδη, Νικολόπουλο. Νταλάρα, Σαββόπουλο, Κόκοτα, Μπιθικώτση, Μενιδιάτη, Παπακωνσταντίνου, τον άλλον με τα ψηλά ρεβέρ, μη σου πω Διονυσίου…»
«Ε, και; Με τους ίδιους μεγαλώνουμε κι εμείς, πού είναι η διαφορά; Στον Διονυσίου…; Σιγά! Εμείς έχουμε τρεις Διονυσίου τώρα!»
Ωχ! Ξανά, δίκιο έχει το παιδί, λάθος παράδειγμα. Ξέχασα ότι στην Ελλάδα –λόγω προβλημάτων στο Ασφαλιστικό- οι καλλιτέχνες (και οι πολιτικοί και οι γιατροί και οι δικηγόροι και και…) δεν βγαίνουν ποτέ στη σύνταξη, βάλε ότι και οι γιοι και οι κόρες πρέπει να συνεχίσουν οπωσδήποτε αυτό που κάνει ο μπαμπάς, ε, μπαζώθηκε το …χάσμα, ας πιάσουμε το …εξωτερικό.
«Εντάξει ρε παιδί μου, σβήσ’ το και αυτό, αλλά η γενιά μου ήταν ροκ. Απ’ τον Βασιλιά τον Έλβις, τους Λεντ Ζέπελιν μέχρι Μπλακ Σάμπαθ κι όποιον πάρει ο Χάρος!»
«Πού ζεις ρε πατέρα, αυτά ακούμε κι εμείς, Μαζί δεν πήγαμε δυο φορές στους Σκόρπιονς; Μια χαρά παιδιά είναι.»
«Τι παιδιά παιδί μου, αυτοί είναι μεγαλύτεροι από μένα! Θα μ’ αφήσεις να τεκμηριώσω το χάσμα τέλος πάντων;»
«Αν μ’ αφήσεις να πάω στους Ρόλινγκ Στόουνς…» μου είπε
«Ζουν αυτοί ακόμη;» ρώτησα και ξέμεινα και από μουσικά επιχειρήματα τεκμηρίωσης του χάσματος.
Οπότε, αλλάζουμε πεδίο.
«Πάρε το σινεμά, εμείς μεγαλώσαμε με την Αλίκη, με την Καρέζη με τον Κωνσταντίνου, με τον Βουτσά, με τον Λάκη Κομνηνό…»
«Ποιόν τον Παύλο Μελά που είδαμε προχθές στην τηλεόραση; Τι μου λες ρε μπαμπά, κι εγώ με την Αλίκη στο Ναυτικό μεγαλώνω, τριανταδύο φορές στα δεκάξι μου το είδα, και με την Καρέζη να φωνάζει Ναυσικάααα και με τον Βουτσά να κυνηγάει μια την Καραγιάννη και μια τη Χλόη Λιάσκου, και τον Βλάχο να κυνηγάει τη βουλευτίνα Ανουσάκη στις Καλαμιές να τη βιάσει, που είναι η διαφορά;»
«Δε σου είπα να βλέπεις μόνο τα ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ για ανηλίκους;;»
«Μην αλλάζεις θέμα μπαμπακουλικάκο μου» –πώς ρίχνονται οι μπαμπάδες ε;- « για το χάσμα γενεών λέγαμε και χάσμα δεν βρήκαμε»
«Βρε πουλάκι μου, ας πούμε η εμφάνιση. Φοράς κάτι μισακά χαμηλοκάβαλα παντελόνια καμπάνα…»
«Γιατί εσύ τι φορούσες στην ηλικία μου, να φέρω το άλμπουμ;»
«Ασ’ το κι αυτό καλύτερα»
‘Τα’ αφήνω κι αυτό. Ναι, αλλά αύριο με την Έκθεση τι θα γίνει;;»
«…..Λοιπόν, γράψε. Χάσμα γενεών είναι η ψευδαίσθηση κάθε γενιάς ότι είναι διαφορετική από την άλλη. Χρησιμοποιείται ως όρος όταν, για οποιονδήποτε λόγο δεν θέλουν οι γονείς να εξηγήσουν κάτι στα παιδιά τους και όταν τα παιδιά δεν θέλουν να εξηγήσουν κάτι στους γονείς τους.»
«Κατάλαβες;»
«Κατάλαβα, και ήδη νιώθω ένα χάσμα μέσα μου! Σμούτς!»
Χαχαχαχαχαχαχα!!!! Θεϊκό!!!!!!!!!!!!!!
ΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Εγω ξέρω ενα χασμα γενεων. Εμείς γεννηθηκαμε σε σπίτι χωρίς τηλεόραση (ή αντε να είχε μια ασπρόμαυρη) Μεγαλώσαμε με έγχρωμη και βίντεο, τελειώσαμε το σχολείο χωρίς κινητό και ipad και τωρα δουλεύουμε με υπολογιστή-smartphone-ipad και έχουμε Plasma-screen blue ray-Wi-Fi-park assist κλπ κλπ. Στα 12 μου ηθελα δωρο για τις γιορτές ενα στυλό parker για τα παιδιά μου κάτω από το δέντρο περιμένουν ήδη δύο, οικονομικά, tablet γιατί τσακωνονται ολη μερα με τον μπαμπά τους για χρόνο στον υπολογιστή.