Γράμμα προς τον Μπαμπά

Το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη γιορτή του πατέρα. Όμως πλησιάζουν Χριστούγεννα. Και «ταιριάζει» και σ’ αυτή τη γιορτή. Βασικά ταιριάζει στην κάθε μέρα…

Γεια σου Μπαμπά,

σήμερα ήθελα να σου μιλήσω. Να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω και να σου πω:

Είδες, παραπονιάρη; Και οι μπαμπάδες γιορτάζουν! Και φέτος το θυμήθηκα! Χρόνια Πολλά Μπαμπά!

Και με τον τρόπο μου το έκανα όλο αυτό. Γιατί το σκέφτηκα, γιατί το ένιωσα. Και σκέφτομαι όσα μου έμαθες. Όσα έμαθα για εσένα, όσα έμαθα από εσένα.

Πλέον βλέπω αλλιώς τη σχέση παιδιού-πατέρα. Θυμώνω με τους μπαμπάδες που δεν μπορούν να δώσουν αγάπη, στοργή, δημιουργικότητα. Θυμώνω με τα παιδιά που δεν αναγνωρίζουν την προσπάθεια του μπαμπά να συνδεθεί μαζί τους. Θλίβομαι όταν βλέπω πως θεωρούν τον μπαμπά τόσο δεδομένο και πιστεύουν πως πάντα θα είναι εκεί, πως θα έχουν πάντα την ευκαιρία να του πουν ”Σ’αγαπώ” ή ”Πόσο σημαντικός είσαι για εμένα”.

Ναι, Μπαμπά. Έτσι αισθάνομαι. Γιατί αυτό το λάθος έκανα και εγώ κάποτε. Και δεν σου είπα πόσο σ’αγαπώ εκείνη την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Εκείνη τη φορά που ήσουν τόσο αγχωμένος, τόσο βιαστικός.

Αλλά αυτά πάνε, περάσανε. Πέρασε ο θυμός που είχα προς εσένα, πέρασε η θλίψη. Πλέον νοσταλγώ στιγμές.  Πλέον όλα έχουν μπει στη θέση τους. 

Θυμάμαι τα σχέδια μας για αυτό το ταξίδι με το τρένο. Πόσο σε ευχαριστώ που με έκανες να αγαπήσω τα τρένα τόσο όσο εσύ.

Θυμάμαι τα παιδικά τραγουδάκια που μου έλεγες. Τώρα τα λέω εγώ στον γιό μου.

Θυμάμαι τις πλάκες σου, τις φάρσες σου, τους χορούς σου. Πόσο γλετζές ήσουν! Μπορούσες να κάνεις γιορτή και να χορεύεις μερόνυχτα!

Θυμάμαι πως με κρατούσες στα πόδια σου.

Θυμάμαι πως με μάλωνες. Με βαριά, αυστηρή φωνή. Αρκούσε ένα ”αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει” ή ”μα τι κάνεις τώρα;” και τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα τα άφηνες σε εμένα. Να σκεφτώ τι κάνω λάθος. Να υποστώ τις συνέπειες. Να βρω το σωστό.

Σε ευχαριστώ, μπαμπά. Για όλα όσα μου χάρισες. Για όλες τις στιγμές.

Δεν ήσουν τέλειος μπαμπάς, όχι, ποτέ. Ούτε το προσπάθησες. Ήσουν όμως αληθινός, αυθεντικός. Ήσουν εκεί.

Και τέτοιο μπαμπά θέλω να έχει και το παιδί μου. Εντάξει, ίσως να γίνει και λίγο καλύτερος, αλλά μη στραβώσεις. Και εσύ το θες αυτό, το ξέρω.

Μπαμπά, να ξέρεις ότι υπάρχουν στιγμές που μου λείπεις υπερβολικά. Γιατί θα σε ήθελα εδώ, να σε αγγίξω. Να σε δω να μιλάς με τον άντρα μου. Θα τον είχες σαν παιδί σου, το ξέρω. Να σε δω να κανακεύεις το εγγόνι σου,γιατί θα ήσουν χαζοπαππούς. Αχ και με τον πεθερό μου πόσο καλή παρέα θα έκανες! Έχετε τόσα κοινά.

Σήμερα κάποιος είδε τη φωτογραφία σου. Τουλάχιστον 30 χρόνια πριν είχε τραβηχτεί. Είχες αγκαλιά τον ξάδελφο μου, μωρό τότε. Ξέρεις τι με ρώτησαν;

”Ποιος είναι αυτός στη φωτογραφία;”

”Ο μπαμπάς μου”, απάντησα με χαμόγελο.

”Όμορφος άντρας! Και τι μάτια”

Μπαμπά, ένιωσα τόσο περήφανη! Το χαμόγελο μου μεγάλωσε και ψήλωσα ίσα με 15 πόντους! Βιαστικά τόνισα πως τα μάτια σου τα πήρα και εγώ! Και τους μαύρους κύκλους σου, βέβαια, αλλά τι να κάνουμε. Γονίδια είναι αυτά!

Όχι, φέτος δεν δάκρυσα για εσένα. Η νοσταλγία είναι γλυκιά αυτή τη φορά. Χαμογελώ. Μόνο χαμογελώ. Και λέω χρόνια πολλά σε κάθε μπαμπά που ξέρω. Δεν έχει σημασία που δεν είναι δικός μου. Σημασία έχει που είναι μπαμπάς.

Μπαμπά, σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες. Σε ευχαριστώ για τα χρόνια που ήσουν κοντά μου. Σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις. Σε ευχαριστώ για το πόσο δυνατή με βοήθησες να γίνω.  Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου. Σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθε η απουσία σου. Σε ευχαριστώ για τα μαθήματα ζωής που μου πρόσφερες.

Χρόνια Πολλά Μπαμπά.

Σε Αγαπώ.

Η μικρή σου Κόρη.

Υ.Γ.: Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες. Παρόντες ή μη. Μακάρι όλοι να αξίζουν να λέγονται μπαμπάδες.

[divider]

Η Κορίνα Συλλογίστου είναι μαμά (του Κωνσταντίνου!) και beauty blogger!

Από το 2011 το Make Up Vibes είναι το δικό της ημερολόγιο ομορφιάς, όπου μοιράζεται τα μυστικά της, τα προϊόντα που αγαπά ή μισεί, τα νέα που την ενθουσιάζουν και ό,τι άλλο μπορεί να σχετίζεται με την εσωτερική ή εξωτερική ομορφιά μιας γυναίκας.