Καλημέρα και καλή χρονιά σε όλους και ειδικά στην αγχωμένη μανούλα . Αυτό το συναίσθημα το έχουμε περάσει όλες στην δεύτερη εγκυμοσύνη μας. Ολα ξεκινάνε από την δική σου ψυχολογία και όχι από του παιδιού σου .Συνήθως όταν περιμένουμε το δεύτερο παιδί μας νοιώθουμε άβολα γιατί από την μία πλέυρά χαιρόμαστε για το νέο μέλος της οικογένειας μας αλλα από την άλλη πιστεύουμε μέσα μας ότι δεν θα το αγαπάμε όσο το πρώτο μας παιδί. Μέσα στο μυαλό υπάρχουν για το πρώτο παιδί ...θεωρώντας πως θα του στερήσουμε την απόλυτη αγάπη και προσοχή που του προσφέραμε μέχρι αυτή την στιγμή . Χωρίς να είμαι ειδικός αλλά μία απλή μαμά θα σου έλεγα να βρείς πρωτα μέσα σου την ηρεμία και να βάλεις όλα τα πράγματα στην θέση τους και μετά θα δεις πως όλα θα γίνουν όπως πριν .

Μέχρι τριών ετών (περίπου) ΌΛΑ τα παιδάκια έχουν προσκόλληση με την μαμά. Ξεκινάει από 8 μηνών οπότε και εμφανίζεται το άγχος αποχωρισμού το οποίο κλιμακώνεται έως το πρώτο έτος και έπειτα καθώς το παιδί ξεκινά να περπατά και να ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του, αυτονομείται και έτσι το άγχος αποχωρισμού από την μαμά η την τροφο ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Στα τρία έτη ξεκινά μια νέα διαφορετική προσκόλληση με το γονέα του αντιθέτου φύλλου. Μην ανησυχείς λοιπόν έχεις ένα υγιέστατο κοριτσάκι, δεν είσαι νούμερο 2 η 3 η 4.απλά μέχρι τώρα πήρε αρκετή αγάπη και αγκαλιά από την μαμά και νιώθει ασφάλεια και σιγουριά για τα αισθήματα σου όπως θα έπρεπε άλλωστε..έτσι λοιπόν μπορεί να εξερευνήσει και άλλες αγκαλιές και αλλά πρόσωπα...να είσαι πάντα εκεί όπως ήσουν μέχρι τώρα και να είσαι σίγουρη ότι η μικρούλα σου σε αγαπάει. Και κάτι ακόμα, στα 2 με 3 δομείται και o πρωτογενής ναρκισσισμός στα παιδάκια, θέλουν λοιπόν όλη την προσοχή πάνω τους μέχρι τα 3. Οι καλύτερες ηλικίες για να έρθει το δεύτερο παιδί είναι είτε πριν το πρώτο κλείσει τα δύο ώστε να μην έχει μνήμες από την περίοδο που ήταν μόνο αυτό το κέντρο της προσοχής είτε μετά τα τρία. Καθώς η κοιλίτσα σου θα φουσκώνει περιμένοντας το αδερφάκι σας προσπάθησε να της μιλάς για το νέο ρόλο που θα έχει, θα είναι η μεγάλη αδερφή και θα μπορεί και να βοηθάει την μαμά και να μάθει πολλά πράγματα από αυτά που ξέρεις έχει μνήμες από την περίοδο που ήταν μόνο αυτό το κέντρο της προσοχής) είτε μετά που θα κλείσει τα τρία. Επομένως και από αυτήν την άποψη o συγχρονισμός σου είναι τέλειος.καθώςη κοιλιά σου θα φουσκώνει περιμένοντας το φτερό ζουζουνια

Σαν μητερα δυο μεγαλυτερων παιδιων θα ελεγα οτι η μικρη περναει μια φαση η οποια πολυ συντομα θα περασει. Εξακολουθεις να παιζεις μαζι της,κανεις αυτα που κανατε αφηνοντας ομως και λιγο περισσοτερο χωρο.Να δεις που καποια στιγμη μονη της θα ξαναρθει κοντα σου.Ισως ειναι το θεμα της εγκυμοσυνης και ειναι ζηλια ολο αυτο, εκτος αν δεν το ξερει και καταλαβα λαθος.Και παλι ομως θεωρω οτι θα της περασει. Μην στεναχωριεσαι. Τωρα για το θεμα το δικο δεν εισαι η μονη που νιωθει ετσι.Ισως ηταν απροβλεπτη η εγκυμοσυνη και δεν ησουν αρκετα προετοιμασμενη για κατι τετοιο απο τη στιγμη που λες οτι σχεδιαζατε για εξωτερικο. Πρεπει να δειξεις θαρρος και υπομονη, για το παιδι σου, τον εαυτο σου και τον αντρα σου.Σκεψου τα θετικα της ολης καταστασης και προχωρα με αυτα.Απο την λιγο μεγαλυτερη εμπειρια που εχω θα σου πω οτι για μενα τα παιδια μου ειναι οι θησαυροι της ζωης μου.