Χωρίς παιδιά
Πολλες απο τις φιλες μου και τους φιλους μου (και ορισμενους συγγενεις) μου εχουνε πει οτι δε θελουνε παιδια. Η καθεμια/καθενας για δικους τους λογους. Καμια δεν αλλαξε γνωμη και καμια τελικα δεν εγινε μαμα/μπαμπας. Ολες ειναι ευτυχισμενες με την ζωη που διαλεξαν και δε θα αλλαζαν αυτη τους την αποφαση με τιποτε.
Να τα παρω απο την αρχη: Ειμαι η Μολλυ. Ειμαι Ελληνοαγγλιδα. Μενω στην Ολλανδια εδω και παρα πολλα χρονια. Ειμαι 39 ετων, με ενα παιδακι 10 ετων. Εχω ακουσει τοσα και τοσα πραγματα για αυτο το θεμα -δυστυχως ολα σε διακολες στην Ελλαδα- που επρεπε να γραψω κατι. Και απο την ιδια μου την οικογενεια και απο το φιλικο μου περιβαλλον και απο το επαγγελματικο: Μια γυναικα (ή ζευγαρι) δε θελει παιδια. Απο επιλογη. Για δικους της/του/τους λογους. Και συνεχιζω να απανταω εκ μερους τους:
1. «Ενταξει, μικρη/ος εισαι, θα αλλαξεις γνωμη» – Οκ. Μπορει. Μπορει να γινω και αστροναυτης μια μερα, μπορει να ανακαλυψω το εμβολιο για τον καρκινο και μπορει να λυσω την μεγαλυτερη μαθηματικη εξισωση που υπαρχει αυτη τη στιγμη στον πλανητη. Πολλα ειναι τα μπορει. Μπορει να αλλαξω γνωμη, μπορει ομως και οχι. Γιατι ντε και καλα πρεπει να γινεσε τοοοοσο συγκαταθετικος και patronizing και να επικεντρωνεσε στη μια πιθανοτητα, λες και η αλλη αποκλειετε να συμβει;
2. «Τα παιδια ειναι ευτυχια! Αν δεν εχεις παιδια, τι κανεις και τι εκανες στη ζωη σου;» – Αυτο πρεπει να ειναι το αγαπημενο μου. Τι κανω και τι εκανα; Μαλλον ζω, και θα συνεχισω να ζω, οπως πριν. Να ταξιδευω οπως πριν, να διαβαζω οπως πριν, να εχω φιλους οπως πριν, να περναω ομορφα με τον συντροφο μου οπως πριν, να πινω καφε οπως πριν και να ειμαι ευτυχισμενος οπως πριν. Ναι, τα παιδια προσφερουν μια εντελως διαφορετικου ειδους ευτυχια. Συμφωνουμε. Ομως, εαν διαλεγω να ΜΗ την επιλεξω και να επιλεξω την ευτυχια που ΗΔΗ εχω και νιωθω, και να πορευτω με αυτη, το δικο σου προβλημα ποιο ακριβως ειναι;
3. «Πρεπει να εισαι πολυ εγωιστης για να μη θελεις παιδια» – Μπορει και να ειμαι. Ε και; Τι θελεις να πεις με αυτο; Ειμαι εγωιστης που θελω ολο τον χρονο μου για τον εαυτο μου και τον συντροφο μου, ή οτι θελω τα πραγματα στη ζωη μου να συνεχισουν να ειναι οπως ειναι τωρα, οικονομικα και συναισθηματικα; Αυτο θελω, ειμαι υπευθυνος για τη ζωη μου και τις πραξεις μου και ναι, ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ.
4. «Ποιον θα εχεις να σου δωσει ενα ποτηρι νερο οταν μεγαλωσεις;» – Δε θα εκανα παιδια για να με γηροκομησουν ετσι κι αλλιως. Οποτε και δε με ενδιαφερει. Ειτε θα ειναι ο συντροφος μου και θα κοιταμε οσο μπορουμε ο ενας τον αλλο, ειτε θα ειναι καποια κοπελα ή νεαρος σε γηροκομειο. Το επιχειρημα σου ειναι ασχετο.
5. «Δε θα δω δηλαδη εγγονακια;» – Οχι, λυπαμαι αλλα τουλαχιστον απο μενα, δε θα δεις. Αν θελεις ομως κατι να φροντιζεις, μιας και εγω μεγαλωσα και εχω τη δικη μου ζωη, θα σου προτεινα ενα σκυλακι.
6. «Ειμαι βιολογικα προγραμματισμενοι να εχουμε απογονους.» – Ειμαστε βιολογικα προγραμματισμενοι να εξαπλωνουμε το γενετικο μας υλικο, ναι. Οι ανδρες δηλαδη. Και οι γυναικες, να διαλεγουν τον καταλληλο δοτη σπερματος -τον πιο δυνατο, τον πιο ομορφο- και να κανουν παιδια μαζι του. Πριν βεβαια εχουμε τις επιλογες που εχουμε τωρα, ζωντας στον πολιτισμενο κοσμο. Οταν ζουσαμε σε σπηλιες ή στον Μεσαιωνα. Πλεον, εχουμε απειρες επιλογες, ΕΚΤΟΣ του να γινουμε γονεις, εαν αυτο διαλεξουμε. Καλως για καποιους, κακως για καποιους αλλους.
Εβαλα και μια δοση χιουμορ στις απαντησεις γιατι αλλιως δε παλευεται. Ειναι τοσο εμπεδωμενο, ειδικα στις Μεσογειακες χωρες, οτι ΠΡΕΠΕΙ να κανουμε παιδια, που ειναι αδυνατον να συζητησεις λογικα, με επιχειρηματα και να μη σε κοιταζουν σαν εξωγηινη. Τα παιδια ΔΕΝ ειναι για ολους. Και αν ξερεις τον εαυτο σου καλα και ξερεις οτι δεν εισαι καταλληλος -για τον οποιονδηποτε, δικο σου λογο- για να γινεις γονιος, καλα κανεις και παιρνεις την αποφαση να ΜΗ γινεις. Ειτε αυτος ο λογος ειναι θεμα γενετικης, ειτε ειναι οτι δε θελεις να ξοδευεις λεφτα και χρονο σε καποιον αλλον εκτος απο τον εαυτο σου – και τον συντροφο σου. ΟΛΟΙ οι λογοι ειναι αποδεκτοι και σεβαστοι. Οποιος κρινει, ειναι απλα ανιδεος. Και δεν υπαρχει κανενας απολυτως λογος να γινουν ολοι οι ανθρωποι γονεις.
Τελος, θα πω αυτο: Εχω ακουσει ολες τις προηγουμενες φρασεις να λεγονται σε φιλες και φιλους μου και μελη της οικογενειας μου που δε θελουν παιδια. Και αυτες, ειναι οι λιγοτερες και οι πιο light. Ποτε ομως δεν εχω ακουσει να πουνε σε καποια γυναικα με παιδια «Θα το μετανιωσεις που τα εκανες, να με θυμηθεις!» Αυτο ειναι απαραδεκτο να ειπωθει. Γιατι δεν ειναι το ιδιο απαραδεκτο να ειπωνονται και ΟΛΑ τα παραπανω;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Από τα 15 μου έλεγα πως δε θέλω να κάνω παιδιά. Άκουγα πάντα την κλασική ατάκα: όταν μεγαλώσεις θ' αλλάξεις γνώμη. Είμαι 47 και δεν έχω αλλάξει. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα παιδιά. Αυτό άλλαξε πριν 2 περίπου χρόνια όταν γεννήθηκε η ανιψιά μου. Τρελάθηκα! Όχι όμως με τη λογική να έχω δικό μου παιδί. Δε θα την πάλευα με τίποτα. Έχω ακούσει άπειρες φορές περί εγωιστικής συμπεριφοράς κλπ. Ωραία, μπορεί να το βλέπω εγωιστικά, όμως προτιμώ να αντιμετωπίζω υπεύθυνα το θέμα (γιατί σε καμία περίπτωση δεν πειραματίζεσαι με αυτά) και έστω και από εγωιστική συμπεριφορά να μην κάνω παιδί. Δεν είμαι της λογικής να εκπληρώσω τις κοινωνικές προσταγές και να φέρω στον κόσμο ένα παιδί και να θέλω παράλληλα να κάνω και τη ζωή που έκανα. Το παιδί δε χρωστάει τίποτα να το παρκάρεις από δω κι από κει για να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις. Ο ερχομός ενός παιδιού φέρνει πολλές αλλαγές, που εγώ ποτέ δεν τις ήθελα. Κι όπως σέβομαι την επιλογή των ανθρώπων να κάνουν παιδιά, χωρίς να τους βάζω στη διαδικασία ν' επιχειρηματολογούν γι' αυτό, το ίδιο επιθυμώ κι εγώ απ' τους άλλους: να σέβονται τη δική μου επιλογή (στην τελική δεν έχω βλάψει κανέναν με αυτή) και να μη με βάζουν στη διαδικασία ν' απολογούμαι.
Παντως, δυστυχως, πολλες φορες δεν το ξερεις απο πριν οτι δεν εισαι αξιος να κανεις παιδια. Αισιοδοξεις οτι θα γινεις καλος γονιος και δεν μπορεις να προβλεψεις οτι η ζωη η δικη σου και των παιδιων σου θα ειναι τοσο χαλι... Παντως απολυτα σεβαστη η αποφαση να μην κανουν παιδια οταν προαισθανονται οτι δεν θα πετυχει αυτο το project.
Τα παιδιά δεν είναι για όλουs.Πολύ σωστό αυτό Κι'όλοι έχουμε στον περιγυρώ μαs ανθρώπουs που δεν θα έπρεπέ να είχαν κάνει παιδιά Αν και μητέρα η ίδια συμφωνώ με την απόφαση[όταν είναι συνειδητή] κάποιων να μην κάνουν παιδιά.. Οσοι το έχουν κάνει,χωρίs πραγματικά να το θέλουν συνήθωs μεγαλώνουν δυστυχισμένουs ανθρώπουs.
Εχω δυο παιδακια τα οποια λατρευω, θα εδινα τη ζωη μου γι'αυτα χωρις υπερβολή. Όμως η αληθεια είναι ότι η ζωη σου μετα τα παιδια αλλαζει. Μου λειπει μερικες φορες η ξενοιασιά, η τεμπελιά. Να ξυπνησω ότι ωρα θελω, να οσο θελω και να κανω ότι μου αρεσει. Πολλες φορες με τις κολλητες μου λεμε ότι αν γυρνουσαν τα χρονια πισω δεν θα παντρευόμασταν και δεν θα καναμε παιδια. Όταν όμως σκέφτομαι την ζωη μου χωρις αυτά δακρυζω. Ειμαι τρελλη η δεν ξερω τι θελω? Ισως. Η ζωη ούτως η αλλως είναι περιεργη . Δεν θες παιδια? Δικαιωμα σου είναι και καλα κανεις. Εγω εζησα και ελευθερη , ξενοιαστη αλλα και με παιδια. Επιλεγω το δευτερο κι'ας εχω στερηθεί την ελευθερια μου αλλα κι'αυτο είναι δικη μου επιλογή.
Δεν ξερω τι γινεται στο εξωτερικο,αλλα εδω στην Ελλαδα θεωρειται αυτονοητο οτι ολοι θα παντρευτουν κ θα κανουν παιδια.Σκεφτειτε τι μας ελεγαν οι γονεις μας:"να τελειωσεις το σχολειο,να σπουδασεις,να πιασεις μια δουλεια,να παντρευτεις ,να κανεις παιδια..."Μ αυτες τις φρασεις μας ζαλιζανε ολημερις με πισυεψαμε οτι ετσι ειναι το φυσιολογικο και ετσι πρεπει να γινουν τα πραγματα.Δεν μας ειπε ποτε κανεις "μην παντρευεσαι" η "μην κανεις παιδια".Απο την αλλη βεβαια θεωρω πως ο τροπος πιυ μας μεγαλωσαν ειναι φοβερη απατεωνια κ κοροιδια.Γιατι λοιπον ΠΡΕΠΕΙ να παντρευτω?Γιατι ΠΡΕΠΕΙ να κανω παιδια?Επειδη ετσι θελουν οι γονεις/φιλοι/κοινωνια?Κι αν δηλαδη καποιος δεν κανει παιδια τι θα παθει?Εν τω μεταξυ αυτο που μου τη δινει περισσοτερο ειναι οτι ολοι σου λενε να κανεις παιδια αλλα κανει; δεν σου λεει τι ζορια θα τραβηξεις οταν τα κανεις.ΕΛΕΟΣ δηλαδη.Ας κανει ο καθενας οτι θελει και να μην τον νοιαζει τι λεει η καθε κατινα της γειτονιας που δεν εχει με τι να ασχοληθει κ καθεται κ σχολιαζει αν καποθος εκανε παιδι η οχι .Εχω ενα γιο ενος ετους,χαιρομαι πολυ που τον εχω αλλα ταυτοχρονια τραβαω κ τετοια ζορια στην καθημερινοτητα μου που αν καποιος με ρωτησει τη γνωμη μου για τα παιδια θα του πω και τα συν και τα πλην .Ειλικρινεια παω απ ολα!
Εγω θα το τραβήξω λίγο παραπέρα και θα πω ότι κάποιες φορές είναι εγωιστικό το να ΚΑΝΕΙΣ παιδιά! Κάποιοι τα κάνουν γιατί θέλουν κάποιος να τους γηροκομήσει όταν γεράσουν, κάποιοι γιατί έχουν οικογενειακή επιχείρηση και θέλουν "εργατικά χέρια", αυτό δεν είναι εγωισμός;
Πραγματικά,η ευτυχία κρύβεται σε πολλα πράγματα και κυρίως μέσα μας!και εννοείται ότι δεν περιμένεις να κανεις παιδιά για να ¨ολοκληρωθεις ¨ ! Το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει να είσαι κ να νιώθεις ολοκληρωμένος άνθρωπος για να φέρεις ένα παιδι στο κόσμο κ να το μεγαλώσεις!και όχι για να καλύψεις δικα σου κενά. Απο την άλλη εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στο πλανητη επιλέγουν να γεννούν,και άλλοι τόσοι να υιοθετούν! Και δεν είναι τυχαίο. Αυτή η ανείπωτη χαρά της δημιουργίας-καθ´οτι μιλάμε αναμφισβιτητα για την συναρπαστικοτερη και πιο δημιουργική εμπειρία της ζωής μας- είναι ένα κράμα συναισθημάτων που λίγες φορές θα έχεις την ευκαιρία να βιωσεις στη ζωή σου. Αν αφήσεις δε, την ροή της γονεικοτητας να σε συνεπαρει, πραγματικά σε μεταμορφώνει,σε παει σε αλλα επίπεδα. Βέβαια δεν είναι όλοι για όλα! Άλλοι κοιτούν την καταγαλανη θάλασσα στην τηλεόραση και ηρεμουν και τους ευχαριστει (no problem) και άλλοι επιλέγουν να βουτανε στα κρυστάλλινα νερά της! Όλες οι έμπειριες είναι όμορφες και όλες οι στιγμές μας, σημαντικές! Αλλα.....η μητρότητα είναι μεγαλειώδης...είναι εμπειρία ζωής !
Σιγουρα ειναι αλλα δεν ειναι για ολους. Και οσοι δεν την επιλεγουν, δεν υπαρχει κανενας λογος να τους κρινουμε. Αυτο με εκνευριζει και μενα, οταν δεν εχεις παιδια και τους λες οτι δε θελεις (εγω εχω ενα αγορακι 6 ετων αλλα 3 ζευγαρια που γνωριζω δε θελουν παιδια), σε κοιτανε λες και εισαι απο αλλο πλανητη. Δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να κανουμε παιδια. Οποιος δε θελει, δε κανει. Δε καταλαβαινω γιατι ειναι κατι αξιοπεριεργο.
ενταξει σιγουρα δεν πρεπει να τα λες σε καποιον που δεν θα κανει παιδια αλλα ισχυουν ολα τους 100%. ειδικα το θεμα του εγωισμου 200%. πραγματικα ομως τι νοημα εχει σε αυτο το σαιτ , το αρθρο, μπαινει καμμια που δεν ειναι/ενδιαφερεται να γινει μαμα?
Και να ισχυει αυτο και ολα, το προβλημα του οποιουδηποτε ποιο ειναι? Οι ανθρωποι που κρινουν αυτους που επιλεγουν να μη κανουν παιδια, ειναι λες και μπαινει καποιος στο σπιτι τους και τους λεει οτι δεν επιτρεπετε οι ιδιοι να κανουν παιδια. Τι σας νοιαζει ρε κοπελες/ανδρες? Ειλικρινα. Με τιποτε αλλο δεν εχετε να ασχοληθειτε? Τι να πω. Ελεεινες καταστασεις.
χαχαχα ολα τα κλισε σε ενα κειμενο! ειδικα με το ποτηρι νερο και το εγγονακι ξερναω! Τα χω ακουσει κι εγω εκατομμυρια φορες.
Το να κανείς παιδια ειναι σαν να ανεβαίνεις ξυπόλυτος ενα τεράστιο βουνό,σίγουρα η θέα στην κορυφή θα σε ανταμείψει ...εισαι όμως διατέθημενος να ακολουθήσεις με όλο σου το ειναι αυτο το μονοπάτι....δεν ειναι το μονο σίγουρα υπάρχουν και αλλα με ωραία θέα.... Εγω τα φοβόμουν τα παιδια,έτρεμα στην ιδεα ότι θα χάσω το εγω μου και τον χρόνο μου,και την ελευθερία κινήσεων, ταξιδιών κτλ έκανα το πρωτο περισσότερο λόγο του πρεπεί´ παρά του θέλω...όμως οταν την αντίκρισα όλα άλλαξαν,δεν είχα υπολογίσει το συναίσθημα που ακολουθεί όλα αυτά τα πρέπει που επιβάλουν τα παιδια στους γονεις τους....βέβαια δεν νομίζω πως σε ολους δημιουργείται αυτο το συναίσθημα....
Μόλλυ το ότι νιώθεις την ανάγκη να υποστηρίξεις όσους δέχονται πόλεμο επειδή (duh) δεν έχουν παιδιά όντας εσύ η ίδια γονιός με κάνει να ελπίζω ότι δεν περιτριγυριζόμαστε μόνο από στενόμυαλους μονοδιάστατους ανθρώπους που δε βλέπουν τίποτα "σωστό" έξω από τη νόρμα του μικρόκοσμού τους, όσο όμορφος ή άσχημος κι αν είναι αυτός. Και δεν είναι πάντα όμορφος...
Συμφωνώ μαζί σου stay_C (κι είμαι κι εγώ μαμά). Συμφωνώ και μαζί σου Μόλλυ. Κι ακόμη περισσότερο θεωρώ πως δεν είναι ένδειξη εγωϊσμού να μην κάνεις παιδιά, δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για γονείς και δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζονται για χάρη της κοινωνίας. Το σκέφτομαι συχνά τελευταία, επειδή εγώ ήθελα να κάνω παιδιά και αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη με αυτήν την επιλογή μου, αλλά κάποια στιγμή σκέφτηκα πως δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να θεωρήσω δεδομένο πως οι κόρες μου θα κάνουν παιδιά και να έχω προσδοκίες για εγγόνια, καταπιέζοντάς τες με τις δικές μου επιθυμίες...