Έγινα -επιτέλους- μάνα!
Νομίζω πως ήθελα να γίνω μαμά από… πάντα σχεδόν. Αφού ξεπέρασα τον σκόπελο «Θέλω να γίνω αστροναύτης» όπου έψηνα για μήνες το δόλιο τον πατέρα μου να με στείλει σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διοργάνωνε τότε (πότε; Τότε… τουλάχιστον μια εικοσαετία πριν) η NASA για παιδιά και αφού κατάλαβα ότι δεν ήμουν και το πρώτο μυαλό, ο δόλιος και πάλι πατέρας μου είχε βγάλει φλύκταινες προσπαθώντας να μου μάθει την προπαίδεια, τότε (δηλαδή γύρω στα 10 μου χρόνια) συνειδητοποιήσα πως στην πραγματικότητα το μόνο που ήθελα ήταν να γνωρίσω τον απόλυτο έρωτα και να κάνω μαζί του μια υπέροχη οικογένεια με πολλά, πολλά, πολλά παιδιά….
Και με αυτό το όνειρο μεγάλωσα, με αυτό το όνειρο τρεφόμουν τις νύχτες μέχρι που στα 22 μου, τον γνώρισα (Τον απόλυτο έρωτα ντε!) Και ήταν όπως ακριβώς ονειρευόμουν και κάτι παραπάνω. Ήταν όμως και τρία χρόνια μικρότερος μου οπότε το όνειρο να έχω ήδη το πρώτο μου παιδί στα 24 (α, αν δεν σας το είπα ήδη είμαι -ήμουν; μεγάλη ιστορία θα τα πούμε άλλη φορά- λίιιιγο του προγράμματος, κάτι σαν control freak; Και το θέτω ευγενικά πιστέψτε με), μάλλον έπρεπε να μεταφερθεί για λίιιγο αργότερα.
Και έτσι έγινε. Ζήσαμε τον απόλυτο έρωτα μας για 7 χρόνια πριν πάρει το άλλο μου εγώ την απόφαση να με αποκαταστήσει! Και ήταν και πάλι όπως το ονειρευόμουν και κάτι παραπάνω.
Μέχρι να μείνω έγκυος για πρώτη φορά. Τότε άρχισε ο δικός μας γολγοθάς, το δικό μας φουρτουνιασμένο ταξίδι προς την Ιθάκη μας. Δεν θα πω πολλά περί αυτού παρά μόνο πως πέρασαν 4 χρόνια με 3 εγκυμοσύνες, οι δύο πρώτες μέχρι 7 και 8 μηνών αντίστοιχα, με δυο αγγελούδια στον ουρανό και με μια τρίτη τελειόμηνη εγκυμοσύνη και ένα αγγελούδι στην αγκαλιά μας.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, ονειρευτήκαμε, πονέσαμε, κλάψαμε, δεθήκαμε, ξαναονειρευτήκαμε, ξαναπονέσαμε, ξανακλάψαμε, δεθήκαμε ακόμα περισσότερο μέχρι να έρθει επιτέλους η στιγμή που- μιλώντας πλέον για μένα- ζω την αρχή του ονείρου μου. Έγινα- επιτέλους- μάνα! Και αυτό είναι το ημερολόγιο μου: to-imerologio-mias-mamas.blogspot.gr
μαμά Γιάννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μέσα από την ΚΑΡΔΙΑ μου συγχαρητήρια!!! Δεν έχω περάσει τόσο δύσκολες καταστάσεις μεν αλλά έχουμε το κοινό ότι ανέκαθεν, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να γίνω μαμά, κι όμως το έφερε η τύχη κι εχω διάφορα προβλήματα, έκανα λοιπόν χρόνια κι εγώ ν'αποκτήσω το πρώτο μωράκι μου. Δύσκολα χρόνια... αλλά τέλος καλό όλα καλά! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου, μόνο χαρές από'δω και πέρα!
Ατλις μου τώρα το είδα το σχόλιο σου έστω και πολύ καθυστερημένα, ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω. Συνηθίζεται παραδόξως να έχουν τα πολλά προβλήματα όσες το μόνο τους όνειρο είναι να γίνουν μανούλες! <3 Να σου ζήσει και εσένα το μωράκι σου, ότι καλύτερο σου εύχομαι.