8 λόγοι που με οδήγησαν στο να γεννήσω στο σπίτι

γράφει η Lauren Hartmann στη HuffPost 

Πέρασα τις πρώτες 18 εβδομάδες της πρώτης μου εγκυμοσύνης στους τέσσερις τοίχους ενός μεγάλου νοσοκομείου και ένιωθα μίζερα… τόσο μίζερα που μετά από τις 18 εβδομάδες εκείνες, ο άντρας μου και εγώ πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε τη φροντίδα μου σε ένα μαιευτικό κέντρο εκτός νοσοκομείου. Πληρώσαμε από την τσέπη μας γιατί δεν το κάλυπτε η ασφάλεια – τόσο σημαντικό ήταν για μας.

Τελικά γέννησα με φυσικό τοκετό. Αυτό ήλπιζα και ήταν μία υπέροχη εμπειρία. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα και να γεννήσω στο σπίτι. Οι γέννες στο σπίτι γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ακόμη τον κανόνα και αντιμετώπισα αρκετούς αντιρρησίες στην απόφασή μας. Το σκεφτήκαμε όμως πολύ και ενημερωθήκαμε επαρκώς.

Ο τοκετός στο σπίτι είναι η σωστή επιλογή για εμένα και την οικογένειά μου, για τους παρακάτω λόγους:

1. Δεν είναι η πρώτη φορά που γεννάω

Δεν είναι η πρώτη μου φορά στη δοκιμασία αυτή. Έχω γεννήσει ξανά και έχω ένα 2χρονο παιδάκι ως απόδειξη. Ξέρω πως κάθε τοκετός είναι διαφορετικός και πως υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι, αλλά ξέρω καλά το σώμα μου και είμαι λίγο καλύτερα προετοιμασμένη αυτή τη φορά. Ο πρώτος μου τοκετός ήταν φυσικός με μηδαμινή παρέμβαση και ξέρω πως μπορώ να τα καταφέρω.

2. Η πρώτη μου γέννα ήταν σχεδόν σα γέννα στο σπίτι

Γέννησα την κόρη μου σε ένα μαιευτικό κέντρο εκτός νοσοκομείου. Αν κάτι πήγαινε λάθος θα έπρεπε να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Η μόνη διαφορά μεταξύ του μαιευτικού κέντρου και του φυσικού τοκετού στο σπίτι είναι πως δεν θα χρειαστεί να βγω από το σπίτι μου. Οι μαίες θα έχουν όλα τα απαραίτητα σύνεργα όπως και στο κέντρο και θα έχω ετοιμάσει μία φορητή μπανιέρα στο σπίτι και ό,τι άλλο χρειαστεί. Μα δεν είναι σχεδόν το ίδιο;

3. Μισώ τα νοσοκομεία

Μισώ (αλήθεια, σιχαίνομαι) τα νοσοκομεία. Πέρασα τις πρώτες 18 εβδομάδες της πρώτης μου εγκυμοσύνης σε ένα νοσοκομείο όπου με φρόντιζαν επειδή το πλάνο υγεία μας δεν μας επέτρεπε να επιλέξουμε το πού θα γεννήσω. Φεύγοντας από το πρώτο ραντεβού στο νοσοκομείο έβαλα τα κλάματα. Δεν έδειχναν να σέβονται τις επιθυμίες μου, το περιβάλλον ήταν τόσο αποστειρωμένο και οι γιατροί και οι μαίες που συνάντησα εκεί δεν ήταν πολλοί φιλικοί και πάντα έδειχναν να βιάζονται στα ραντεβού μας – το μεγαλύτερο διήρκησε μόλις 12 λεπτά. Ήταν εμφανές πως ήμουν απλά ένας αριθμός για εκείνους, ιδίως όταν μου έδωσαν ένα μπάζερ όπως εκείνα στα εστιατόρια για να περιμένω τη σειρά μου για το ραντεβού. Το καταλαβαίνω, δεν είμαι το μόνο άτομο στον πλανήτη που έμεινε έγκυος και η λίστα αναμονής είναι μεγάλη. Ορισμένοι μπορεί να είναι συμφιλιωμένοι με την ιδέα αυτή, αλλά εγώ δεν ήμουν. Πήγαινα πάντα και όταν έφευγα από τα ραντεβού ένιωθα ένα άγχος και ποτέ δεν ένιωθα «ασφαλής» που βρισκόμουν στο νοσοκομείο.

4. Μπορώ να επιλέξω τους ανθρώπους που θα με φροντίσουν, τους οποίους γνωρίζω και εμπιστεύομαι

Για εμένα, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα σε έναν τοκετό είναι να έχεις γύρω σου ανθρώπους που γνωρίζεις και εμπιστεύεσαι. Στο νοσοκομείο αποφάσιζε η τύχη ποιον γιατρό ή μαία θα μου έστελναν όταν θα ξεκινούσε ο τοκετός. Θα μπορούσα επίσης να έχω καταλήξει με κάποιον που με έκανε να νιώθω άγχος και δεν συμπαθούσα – το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε μια γυναίκα την ώρα που γεννάει. Επιλέγοντας να γεννήσω στο σπίτι, επέλεξα εγώ τις μαίες μου, τις οποίες γνωρίζω και εμπιστεύομαι. Θα με γνωρίσουν και αυτές καλύτερα και θα μπορούν να κρίνουν καλύτερα τις ανάγκες μου κατά τη διάρκεια του τοκετού επειδή θα με έχουν συναντήσει περισσότερες από μία φορές στη ζωή τους. Αυτό θα με βοηθήσει να αισθανθώ άνετα και ασφαλής, που είναι ο βασικός μου στόχος στη γέννα μου.

5. Δεν υπάρχει ο πειρασμός της παρέμβασης

Ψέματα δεν θα πω… ο φυσικός τοκετός δεν είναι εύκολος. Ξέρω πως υπάρχουν πολλές ψύχραιμες γυναίκες εκεί έξω που θα διαφωνήσουν, αλλά από τη δική μου εμπειρία, ο τοκετός είναι μία σκληρή δουλειά. Έχοντας γεννήσει μία φορά, καταλαβαίνω γιατί σου κάνουν επισκληρίδιο, αλλά γνωρίζω επίσης το πόσο εκπληκτικό είναι να γεννάς χωρίς καμία παρέμβαση. Το σώμα μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν και το μωρό μου γεννήθηκε γεμάτο ζωντάνια και συναίσθηση του τι συμβαίνει. Αυτή η εμπειρία μου έδωσε πολλή δύναμη. Στο σπίτι δεν υπάρχει ως επιλογή η παρέμβαση και χαίρομαι γι’ αυτό γιατί λάτρεψα πραγματικά την εμπειρία του τοκετού μου.

6. Μισούσα το να βρίσκομαι στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια του τοκετού

Αυτός δεν ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους που επέλεξα να γεννήσω σπίτι, αλλά πραγματικά μίσησα το να είμαι στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια του τοκετού. Σε κάθε λακκούβα και κάθε φανάρι μέχρι να φτάσουμε στο μαιευτικό κέντρο ένιωθα να περνάω ένα μαρτύριο και η επιστροφή στο σπίτι με το αυτοκίνητο όσο ακόμη ανάρρωνα ήταν εξίσου άσχημη. Είμαι πανευτυχής που δεν θα χρειαστεί να μπω στο αμάξι εκτός και αν προκύψει κάποιος σημαντικός λόγος υγείας.

7. Έχω ένα άνετο περιβάλλον

Το σπίτι μου είναι το αγαπημένο μου μέρος, γι’ αυτό και έχει απόλυτο νόημα να αισθάνομαι περισσότερο ασφαλής και άνετη εδώ από ό,τι οπουδήποτε αλλού. Θα γεννήσω στον δικό μου χώρο, με το δικό μου κρεβάτι, το δικό μου φαγητό και τους δικούς μου ανθρώπους. Καμία άλλη δεν θα γεννάει παραδίπλα – κανείς δεν θα έρχεται να ελέγχει τις συστολές μου κάθε πέντε δευτερόλεπτα. Θα είναι απλά ήρεμα και γαλήνια στον χώρο μου.

8. Θα σεβαστούν τις επιθυμίες μου

Ένιωσα απίστευτη ασέβεια όταν βρισκόμουν στο νοσοκομείο τις πρώτες 18 εβδομάδες όσο ήμουν έγκυος στην κόρη μου. Κάθε φορά που αμφισβητούσα μία εξέταση με μείωναν και όταν είπα στη γιατρό πως δεν χρειαζόταν να μου κάνει εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, εκείνη μου είπε πως ήμουν χαζή επειδή δεν μπορώ να ξέρω αν ο άντρας μου δεν πηγαίνει και με κάποια άλλη. Ποιος τα λέει αυτά; Ιδίως σε μία ευαίσθητη έγκυο. Καταλαβαίνω πως η δική μου εμπειρία δεν είναι αυτό που θέλουν όλοι, αλλά εγώ θέλω να έχω γύρω μου ανθρώπους που θα ξέρω ότι σέβονται τις επιθυμίες μου και που δεν θα με εκφοβίζουν να κάνω εξετάσεις ή παρεμβάσεις που δεν χρειάζονται. Και ξέρω πως οι μαίες που επέλεξα για τον τοκετό μου στο σπίτι θα το σεβαστούν.

Ο τοκετός στο σπίτι ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Εσείς τι γνώμη έχετε για αυτόν; Ποιοι λόγοι θα οδηγούσαν εσάς στο να τον επιλέξετε;