Ένα γράμμα στη μαμά μου

H μητέρα μου έφτασε από το Τορόντο του Καναδά στο Houston του Τέξας για να είναι μαζί μας για την γέννηση του πρώτου μας γιου. Έμεινε κοντά μας και μας βοήθησε για 5 μήνες. Της έγραψα αυτό το γράμμα και το έκρυψα μέσα στην βαλίτσα της όταν έφυγε. Ένα χρόνο μετά επέστρεψε για τη γέννηση της κόρης μας, Ασημίνας, η οποία πήρε το όνομα της όμορφης μητέρας μου

Αγαπημένη μου μαμά

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ. ‘Οσες φορές και να το πούμε δε φαίνεται να είναι αρκετό και ειλικρινά δεν ξέρουμε πώς να σε ευχαριστήσουμε για όλα όσα έχεις κάνει για μας τους τελευταίους 5 μήνες. Ξέρουμε ότι δε θα είχαμε καταφέρει να τα βγάλουμε πέρα χωρίς εσένα. Ξέρουμε ακόμα ότι ο Θωμάς είναι ένα πολύ τυχερό και ευτυχισμένο παιδί λόγω της παρουσίας σου στη ζωή του από τη στιγμή που γεννήθηκε. Ευχαριστούμε που ήσουνα εδώ.

Μαμά, ήσουνα και θα είσαι η μεγαλύτερη ευλογία που είχαμε σε όλη μας τη ζωή. Είσαι η ιδανική μητέρα και γιαγιά που ελπίζω να γίνω κι εγώ μεγαλώνοντας. Μόνο δίνεις και θυσιάζεσαι για τους άλλους. Όλη μου τη ζωή σε εκτιμώ για αυτά τα χαρισμάτα σου κι ακόμα περισσότερο τώρα που καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι μαμά.

Η ζωή μου άλλαξε για πάντα στις 20 Νοεμβρίου 2008 στις 01:06 ακριβώς. Από εκείνη τη στιγμή εχώ προσπαθήσει πολλές φορές να βάλω τον εαυτό μου στη θέση σου και αναρωτιέμαι τι θα έκανα εγώ αν είχα να αντιμετωπίσω όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισες πριν χρόνια. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να φανταστώ πώς τα κατάφερες χωρίς να έχεις τη βοήθεια που είχα εγώ από εσένα και χωρίς όλα τα «kiddie stuff» του Θάvasi για τα οποία με κοροϊδεύεις. Πραγματικά δεν ξέρω πώς τα κατάφερες αλλά αυτό που σίγουρα ξέρω είναι τι θα λέω στον Θάvasi: «Η γιαγιά σου έκανε πολύ περισσότερα με πολύ λιγότερα».

Έχω κρατήσει στη καρδιά μου ολες εκείνες τις στιγμές που σε έβλεπα να περνάς με το Θάvasi. Ο τρόπος που κοιτάς το μωρό μου και η χαρά που του φέρνεις μου δημιουργούν συναισθήματα που δεν μπορώ να περιγράψω. Ο τρόπος που σε κοιτάει είναι μαγευτικός. Σε αγαπάει πραγματικά μαμά και πάντοτε θα σε αγαπάει. Βλέποντας τους δυο σας μαζί τώρα συνηδειτοποιώ πως όταν μεγάλωνα δεν είχα ιδέα πόσα πράγματα θυσίασες στη ζωή σου για να μη λείψει τίποτα από τον Τάκη κι εμένα.

Σε αυτό το γράμμα θέλω τόσο να σε ευχαριστήσω όσο και να σου ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη για όλες τις στιγμές που σε στενάχωρησα καθώς μεγάλωνα, για τις αποφάσεις που πήρα εναντίον της θέλησής σου. Χρειαζόσουνα κι εσύ στιγμές ξεκούρασης αλλά εγώ δε σε άφηνα να ηρεμήσεις με την συμπεριφορά του «τα ξέρω όλα». Παρόλα αυτά, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ακόμα και στα πιο ατίθασα χρόνια μου, πάντα ήξερα πόσο πόλυ με αγαπούσατε εσύ κι ο μπαμπάς και ότι για σας η οικογένεια ήταν το πιο σημαντικό πράγμα. Είμαι σίγουρη ότι πάντα ήξερες ότι ποτέ δε θα έκανα κάτι με σκοπό να σε πληγώσω ή να σε κάνω να μετανιώσεις για όλες τις θυσίες που έκανες για μένα άλλα με αυτή την ευκαιρία και μέσα από αυτό το γράμμα θέλω να σου πω πόσο δίκιο είχες όταν μου έλεγες: «Γίνε μαμά και θα καταλάβεις».

Ως κόρη σου σε θαυμάζω όσο δε φαντάζεσαι. Ως μητέρα πραγματικά αναρωτιέμαι που βρήκες όλη αυτή τη δύναμη τότε και πώς την έχεις ακόμα. Μέχρι σήμερα μαμά ζεις για τον μπαμπά kai tin oikoyenneia mas. Eimaste toso tυχεροί που σε έχουme στη ζωή mas. Μαμά, αν και ξέρω ότι ποτέ δε θα φτάσω να έχω όλες τις ικανότητες σου, παραμένεις για μένα το πρότυπο της μητέρας που θέλω να γίνω. Ακόμα και να καταφέρω να κάνω τα μισά από αυτά που έκανες για μένα, ξέρω ότι ο Θavasakis mou θα είναι μια χαρά.

Μανούλα, γιαγιά, θα μας λείψεις. Κάποιες φορές η απόσταση θα είναι πολύ δύσκολη αλλά είσαι πια μόνιμος κάτοικος στις καρδιές μας και γι’ αυτό θα σε έχουμε πάντα κοντά μας. Σε αγαπάμε όσο δε φαντάζεσαι. Μακάρι να μπορούσα να σου πω «μην ανησυχείς» και να μην ανησυχούσες άλλα όπως σου είπα και πριν, τώρα σε καταλαβαίνω…Ξέρω ότι ως μαμά πάντα θα ανησυχείς όσο ευτυχισμένοι και να είμαστε.

Με αγάπη και πολλή ευγνωμοσύνη

Η κόρη σου

Diana Tsakanikas- Karnezis

Απρίλιος 2009

[divider]

Dearest Mom,

THANK YOU.  To simply say it even a million times does not seem like enough and the truth is we really don’t know how to thank you for all that you have done for us over the last 5 months.  We know we couldn’t have survived or done a better job without you. We also know that Thomas is an especially lucky and exceptionally happy child because of your presence in his life from the very moment he was born.  Thank you for being here.

Mom, you have been and will always be the truest of blessings in all of our lives. You are the ideal mother and grandmother that I as your daughter can only hope to become one day.  You are all giving and self sacrificing.  These qualities I have cherished in you all my life and even more so now that I understand what it means to be a mom.

My life changed forever on November 20 2008 at precisely 1:06 am.  Since that moment I have tried to put myself in your place a thousand times and question what I would have done faced with the same challenges you faced years ago. At this point, I cannot even envision how you did it without the help that I have had from you and all of Thomas’ “kiddie stuff” you make fun of me for having. I truly don’t know how you did it but what I do know is that I will always tell Thomas that “his grandma did much more with a lot less.”

As I have sat and watched you with Thomas over the last few months, I have cherished every moment that I have had you here.  The way you look at my baby and the way you light up his world is a feeling I cannot even begin to describe.  The way he looks back at you is breathtaking in itself.  He truly loves you Mom and he always will.  I only now realize as I watch you two together, that growing up I was only vaguely aware of what you sacrificed, or gave up or never even considered your whole life just so that Peter and I could have more.

As much as I thank you in this letter I have this urge to also say I’m sorry.  I’m sorry for all the times I may have given you a hard time growing up, the times I made decisions against your will.  There were times you should have just relaxed but I kept you worried in my “I know it all” stage.  Regardless, even in my most rebellious of moments I grew up always knowing just how much you and dad loved me and that family meant more to you than anything.  I know that you’ve always known that I would never have done anything to intentionally hurt you or make you feel regret for all the sacrifices you made along the way but I am still taking this moment to ensure you have it in writing and confirm what you always told me “yine mana kai tha katalaveis”.  You were right.

As your daughter I envy and admire you more than you can begin to understand. As a mother, I can’t help but wonder where you got the strength from then and how you still have it now.   To this day Mom, you live your life for Dad and our little family. We are all so blessed to have you in our lives.  You are efficient in ways mom I know I will never be, but you remain the type of mom I will always aspire to be.  If I somehow manage to be even half as great and giving as you have been to me, I know my baby Thomas will turn out okay.

Mommy, yiayia we are going to miss you. At times the distance will be unbearable but the special place you have stolen in our hearts will always keep you near.  We love you more than you’ll ever know. I wish I could tell you not to worry about us but like I said I get it now…I know as a mom you will always worry no matter how happy we are.

With love and much thanks, 

Your daughter

Diana Tsakanikas Karnezis

April 2009

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com