Η μικρή Οδύσσεια του δικού μου μωρού
Θα ήθελα και εγώ να πω την ιστορία μου για να δώσω κουράγιο σε όλες τις μαμάδες που μπορεί να περνούν μια περιπετειούλα σαν και τη δικιά μας. Λέω περιπετειούλα αλλά τότε μου φάνηκε η οδύσσεια…
Eίμαι 27 χρονών και μετά από 2 μήνες προσπαθειών έμεινα έγκυος! Μεγάλη η χαρά μας, καθώς ήμασταν μαζί μόλις 9 μήνες οπότε και φουλ ερωτευμένοι!
Η εγκυμοσύνη ήταν πολύ καλή… δούλευα μέχρι που έσπασαν τα νερά μου!
Αχ αυτά τα νερά! Ήμουν στο τέλος του όγδοου μήνα και όλοι μου έλεγαν ότι η κοιλιά μου είναι πολύ ψηλά και θα αργήσω να γεννήσω (μαίες, γιατροί, θειάδες, κτλ). Ωστόσο ο μπόμπιρας είχε άλλη άποψη! 36 +5 ημερών, ξυπνάω με μικρά πονάκια αλλά φαντάζομαι ότι είναι φυσιολογικά. Πάω στη φροντιστήριο και μπαίνω στην τάξη για μάθημα! Μόλις κάθομαι στην καρέκλα Σπλασσσσς!! Ένας κουβάς νερό. Πολύ ψύχραιμη παίρνω τον άντρα, τους γονείς μου, και τον γιατρό.
«Είναι πολύ νωρίς! Δεν πρέπει να γεννήσεις!»
Παρ’ όλα αυτά εγώ δε φοβήθηκα! Κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι πρέπει να γεννήσω και όλα θα πάνε καλά (τελικά αποδείχθηκε ότι είχα ανεπάρκεια πλακούντα και το μωρό έπρεπε να γεννηθεί γιατί μέσα στην κοιλιά μου δεν έτρωγε καλά!!) Το μωρό το ένιωθα συνέχεια δυνατό να με κλωτσάει!! Ο γιατρός με εξετάζει και λέει ότι θα βγει περίπου 1900 γρ., είναι μικρό λέει και μπορεί να χρειαστεί θερμοκοιτίδα. Δεν πειράζει, λέω, αρκεί να είναι καλά.
Ο τοκετός συνεχίζεται κανονικά και μετά από 7 ώρες με φυσιολογικό τοκετό άκουσα το υπέροχο κλάμα του και είδα να τινάζει δυνατά τα ποδαράκια του!! Μου το έδωσαν αγκαλιά, μου φάνηκε πανέμορφος, τέλειος!! 2.360!
Και μου το πήραν αμέσως! Μπήκε στη θερμοκοιτίδα στην Καβάλα. Ρωτούσα τι έχει και δε μου το φέρνουν, μου είπαν ότι δεν έχει τίποτα και απλά το παρακολουθούν. Το βράδυ έβγαζα το γάλα μου με το θήλαστρο και το πρωί το πήγαινα στις μαίες στη θερμοκοιτίδα. Την Τρίτη μέρα το μεσημέρι μου γύρισαν το γάλα πίσω… ρωτάω τη μαία «Είναι καλά;» Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση της (ακόμα όταν την βλέπω στο δρόμο θέλω να τη βρίσω) «Οι γιατροί τι σας λένε; Για είναι εδώ, δεν είναι καλά!»
Σοκ!!! Κανένας δε μου είχε πει πως το παιδί έχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα. Τρέχω πιάνω όλους τους γιατρούς και μου λένε πως το παιδί δεν έχει ακόμα ενεργηθεί και δεν τρώει καθόλου. Του κάνανε και κλύσμα και τίποτα. «Τι έχει δηλαδή;» Ο γιατρός σηκώνει τους ώμους σαν να μου λέει δεν έχω ιδέα!
2ο Σοκ!! Σε μία ώρα είχαμε ετοιμαστεί για το Ιπποκράτειο. Φτάνουμε εκεί εξετάζουν το παιδί και λένε πως φαίνεται καλά, του κάνουν κλύσμα και ενεργείται!! Εκείνο το βράδυ το έταξα στον άγιο Παντελεήμονα. Δε θα ξεχάσω την χαρά μου όταν το βράδυ μάθαμε τα νέα!! Ενεργήθηκε και τρώει. Δε περίμενα ποτέ στη ζωή μου ότι θα χαιρόμουν τόσο πολύ που ένας άνθρωπος έκανε κακά!!! .
Ωστόσο όταν πάμε πάλι να το δούμε μας λένε ότι βρήκαν ένα μικρόβιο στο αίμα του και πρέπει να πάρει αντιβίωση. Άλλη αγωνία!! Του κάναν και παρακέντηση για να δουν αν το μικρόβιο πέρασε στο νευρικό σύστημα!! Μετά από κάποιες μέρες αγωνίας βγήκαν οι εξετάσεις και μας είπαν ότι είχε ένα μικρόβιο μόνο στο αίμα και η αντιβίωση το καταπολεμά. Σε όλο αυτό το διάστημα πηγαίναμε και το βλέπαμε 2 φορές τη μέρα και εγώ έβγαζα συνέχεια γάλα για το δυναμώσω. Και εγώ και ο άντρας μου το χαϊδεύαμε και του μιλούσαμε συνέχεια. Αυτό άνοιγε τα ματάκια του και μας κοιτούσε λες και μας καταλάβαινε! Δε θα ξεχάσω τη μέρα που έκλαιγε σπαρακτικά και φωνάζω μια νοσοκόμα «Τι έχει;» ρωτάω
«Θέλει τη μαμά του!!» μου λέει και το βγάζει και τον δίνει στα χέρια μου. Αμέσως σταμάτησε το κλάμα. Μαγική στιγμή κορίτσια!!! Να ‘ναι καλά η κοπέλα όπου και να είναι!!
Το μωρό έδειχνε σημάδια βελτίωσης και σε 10 μέρες μας έβγαλαν από την εντατική και πήγαμε στο τάισμα. Ευτυχώς είχα κάνει μαθήματα στο κέντρο μάνας και παιδιού στην Καβάλα και μπόρεσα αμέσως να ταΐσω το μωράκι μου!! Μετά από 5 μέρες μας λένε ότι μπορούμε να φύγουμε!!! Πέταξα!!! Να φανταστείτε κατέβαινα τις σκάλες για πάω στο αυτοκίνητο να φέρω ρουχάκια και ξαπλώθηκα κάτω!!!
Σε δύο ώρες ήμασταν στο σπίτι μας. Από τότε θέλω συνέχεια να το έχω αγκαλιά. Θέλω να ευχαριστήσω το προσωπικό στο Ιπποκράτειο και να τους συγχωρέσω που τα καλά λόγια τους τα βγάζαμε με το ζόρι. Προφανώς έχουν δει πολλά οι άνθρωποι και είναι επιφυλακτικοί.
Όσο πηγαίναμε στο νοσοκομείο είδαμε πολλές άλλες μανούλες να φεύγουν με τα μωράκια τους (και μάλιστα πολύ πιο δύσκολες περιπτώσεις από τη δική μας). Γι αυτό αν κάποια κοπέλα βρίσκεται τώρα σε τέτοια κατάσταση να μην απελπίζεται ,να έχει θετική διάθεση, να ενθαρρύνει το μωράκι της και αυτό θα δυναμώνει!! Τα προωράκια γεννιούνται μαχητές!! Θα ήθελα επίσης να πω και ένα μπράβο σε όλους τους μπαμπάδες που στηρίζουν τις γυναίκες τους, και είναι δυνατοί για την οικογένεια τους!
Αυτααααααα!!! Να χαίρεστε τα παιδάκια σας και ο Θεός να μας έχει όλους καλά!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Koπελια γεννησες στις 36+5 ημερες, δηλαδη στη διαρκεια της 37ης εβδομαδας, δηλαδη στον ενατο μηνα, δηλαδη καθολου προωρο. Καλα εσυ ας πουμε οτι δεν ηξερες, οι γιατροι σου ελεγαν οτι γεννησες προωρα? Το μωρο πιθανον να μην τρεφοταν οπως θα επρεπε γιατι ηταν σχετικα ελλιποβαρες, ομως σιγουρα δεν ηταν προωρο....
Το μωρο ειναι πρόωρο από την στιγμή που δεν έχει κλείσει τις 37 εβδομάδες!να το χαίρεσαι το μωράκι Σου εγώ γεννησα πολυ προωρα 27+3
Να είναι πάντα καλά το παιδάκι σας. Συγκινήθηκα και θυμήθηκα πολλά!. Στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης στη ΜΕΝΝ είναι πραγματικοί ήρωες. Ναι είναι αλήθεια, είναι επιφυλακτικοί και τους βγάζεις τα καλά νέα με το τσιγκέλι. Όμως όταν σου δίνουν το μωράκι σου, τη χαρά τους την βλέπεις πλατιά ζωγραφισμενη στα μάτια τους, και βλέπεις αυτή την περιφάνεια... ακόμα ένα μωράκι στείλαμε στην αγκαλιά της μανούλας του.
Kalimera!!! exoume perasei ki emeis apo tin entatiki neognwn sto Ippokrateio nosokomeio Thessalonikis...to koritsaki mou genni8ike prowro 32 evdomadwn 1.860 gr!!! Oi giatroi kai olo to prwsopiko ekei kanoun oti mporoun oi an8rwpoi ,na 'nai kala!!! 27 meres agwnias....twra exoun perasei 10 xronia kai egine megalo koritsaki :) euxomai ola ta paidakia pou pernoun apo auti ti dokimasia na ta katafernoun m eti voi8eia tou 8eou kai twn giatrwn!!!
Έκλαψα... Συγκινήθηκα πολύ... Δεν είχα παρόμοια περιπέτεια, αλλά στο μαιευτήριο όλα μετράνε, ακόμα και το ύφος που θα πει κάποιος κάτι... Εμένα μου είπε η παιδίατρος ότι το παιδί μου είχε χαλαρά ισχία και ότι θα δυσκολευόταν να περπατήσει, κλάμαααααααα όλες τις μέρες που ήμουνα εκεί.... Τον πήγαμε στο Παίδων και ο παιδοορθοπαιδικός είπε ότι είναι μια χαρά και περπάτησε και 11 μηνών χωρίς κανένα θέμα....... το κλάμα και ο φόβος που μου είχε προκαλέσει η παιδίατρος ακόμα επιβαρύνει τη ψυχή μου........
Μπράβο κοπέλα μου και εγώ έτσι έκανα στο δεύτερο μου παιδάκμ.Μου έσπασαν τα νερά μόλις μπήκα στον μήνα μου και η μικρή μου έπρεπε να πάει επειγόντως στο Ιπποκράτειο δεν πρόλαβα ούτε να την δω. Γέννησα βέβαια με καισαρική και με το που γεννήθηκε έφυγε από κοντά μου. Έκανα υπομονή μόνο για το γάλα. Το μαρτύριο μου ήταν ευτυχώς μόνο για μια εβδομάδα γιατί η μικρή ανταποκρίθηκε γρήγορα στην θεραπεία. Να είναι πάντα γέρο και τυχερό. Περαστικά!!!!!
Θα σταθω μονο σε αυτο «Οι γιατροί τι σας λένε; Για είναι εδώ, δεν είναι καλά!»... κακη νοσοκομα... το επαγγελμα αυτο ειναι απο τα λιγα που ειναι λειτουργημα και μια κακη νοσοκομα τσουβαλιαζει συνηθως ολο το συστημα, πολυ κακως... σε ολα τα αλλα, τελος καλο ολα καλα, να χαιρεσαι το παιδακι σου και μακαρι ολοι οι γονεις να φευγουν απο το μαιευτηριο με τα μωρακια τους αγκαλια και γερα και να κατι περνανε να ναι ολα περαστικα κι αντιμετωπισημα !!
Μπραβο σου κοπελα μου για την πιστη σου κ για το κουραγιο σου να βγαζεις γαλα κ να του το δινεις για να δυναμωσει..γιατι ετσι ακριβως ειναι.να ειστε παντα καλα κ να υτο χαιρεσαι το παιδακι σου!
Να σου ζήσει το μωράκι σου. Μπορεί να μην σου αρέσει αυτό που θα σου πω, αλλά η αντίδραση αυτής της γυναίκας έσωσε το παιδάκι σου. Έχεις σκεφτεί τι θα γινόταν αν δεν σου άνοιγε τα μάτια?
να σου ζησει το μωρακι σας κ αλλο κακο να μη σας βρει!!ενα πραγμα θα πω απο προσωπικη εμπειρια..οι γιατροι στη καβαλα ΔΕΝ ειναι γιατροι!!!!!μη χειαστει να μπεις μεσα! κ εμεις 2 μηνων νοσηλυτικαμε κ καλα που μας εστειλαν ιποκρατιο.αλλιως ακομα μεσα θα ειμασταν!!
36+ δεν είναι πρόωρο... είχες μπει στον μήνα σου.... καλά να είναι το παιδάκι σου και εσείς το ίδιο.
«Οι γιατροί τι σας λένε; Για είναι εδώ, δεν είναι καλά!» Για μπάτσες και όχι μόνο! Η πανηλίθια είχε μία απέναντί της μία λεχώνα και έδωσε τέτοια απάντηση! Έζησα και εγώ κάτι παρόμοιο και νομίζω πως οι άνθρωποι που σχετίζονται με τις λεχώνες και τα μωρά τους πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητοι! Να το χαίρεσαι το μωράκι σου, να έχει πάντα υγεία και ευτυχία!
Ευχομαι κοριτσι μου το παιδακι σου να είναι παντα γερο και να ζησει μια μοναδικη και υπεροχη ζωη! Να ειστε παντα καλα για να καμαρωνετε το ..θαυματακι σας!
Αχ το πουλάκι μου τι τράβηξε! Να σου ζήσει! Κι όσο για την αναλγησία της πρώτης μαίας…ας μην πω τα λόγια που μου έρχονται στο μυαλό…άκου εκεί για να είναι εδώ δεν είναι καλά! Ακου λόγια!!!Τι ψυχή έχει? Ακόμα θυμάμαι το θυμό της μάνας μου να λέει ότι με γέννησε πρόωρα κι όταν με παρέλαβε από το μαιευτήριο ήμουν γεμάτη πληγές από βιαστικές αλλαγές πάνας με άγαρμπα ξεκολλήματα. Τα καημένα τα προωράκια είναι έρμαια, άλλος τα τρυπάει, άλλος τους κάνει κλύσμα, και το μόνο που έχουν ανάγκη είναι η μανούλα!
Κι εγώ στο πρώτο μου παιδάκι κάτι παρόμοιο πέρασα μόνο που ήταν τελειόμηνη και 3500 κιλά.την κρατήσαν θερμοκοιτίδα λόγω ταχύπνοιας αλλά πήρε ένα μικρόβιο και έμεινε 17 μέρες.μετά από 6 μήνες έμαθα ότι αυτό το μικρόβιο είναι θανατηφόρο!τελικά μετά από θήλαστρα ,άγχος και προσμονή την πήρα σπίτι και όλα καλά!αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το ότι καθόμουν στο μαιευτήριο χωρίς το μωρό μου μες στο αγχος,έβλεπα τις άλλες μαμάδες με τα μωρά τους και ήταν κάτι θείτσες -συγγενείς των άλλων μαμάδων- και με κοιτούσαν αδιάκριτα με οίκτο και με ρωτούσαν τι έχει το παιδί σου!!!να τρελαίνεσαι!!!!