19 μηνων ηταν ο μεγαλος μου γιος οταν εμεινα εγκυος στον 2ο!θελαμε να ναι κοντα ηλικιακα εχουν 2,5χρονια διαφοραηταν αρκετα καλα τα πραγματα με δυο μωρα στο σπιτι βεβαια του εκανε τρελες του μωρου!επερνε τα μανταλακια κ του επιανε τα δαχτυλακια των ποδιων να δει τι θα κανει "ο μπεμπης"!!!!!!ζωηρο το πρωτο,θηριο το δευτερο!τωρα που ο μεγαλος ειναι 5 κ ο μικρος 2,5 ειναι εκλπηκτικα!κ νωριτερα να τον εκανα ακομη καλυτερα!!!!!!!!!!!!!!

οταν εχουν μικρη διαφορα ειναι ωραιο "αν δεν τσακωνονται"επειδη μεγαλουν μαζι ,παιζουν μαζι και πανω κατω τους αρεσουν τα ιδια,ηθελα τα παιδια μου να εχουν μια διαφορα 3 χρονων το πολυ"δυστηχως ή ευτυχως"η ζωη δε τα εφερε ετσι ειχα μια αποβολη και μια παλινδρομη κυηση μετα το αγορακι μου και επειδη καπου σε αυτο το διαστημα ειχα αρρωστη τη μαμα μου προτιμησα να το αφησω για λιγο καιρο ,οταν την εχασα αφησα ενα πενταμηνο να ηρεμησω και εμεινα εγκυος τελικα στο κοριτσακι μου,"ειμαι απο τις τυχερες που ενω ο γιατρος πριν το γιο μου μου ειχε πει οτι θα ειναι δυσκολο να μεινω εγκυος λογω πολυκυστικων και ακαταστατης περιοδου και να ξεκινησω μιας και ημουν ηδη 30 αμεσως ,με επιασε ενας πανικος και καναμε μια προσπαθεια "επιτυχη''τοτε διαπιστωσα οτι εχω παντα ωορηξια την 11η μερα (κατι που δεν ειχε προβλεψει)και ετσι εμενα εγκυος με την πρωτη"τελος παντων στο θεμα μας η εμπειρια μου:για μενα ειναι ωραιο μου αρεσουν τα μωρα αρα μετα απο 5,5 χρονια ειχα παλι ενα ζουζουνακι ,μετα απο 3 μηνες ο γιος μου πηγε πρωτη δημοτικου η μικρη κοιμοτανε αρα διαβαζαμε με την ανεση μας τωρα που αυτη ειναι πρωτακι και αυτος εκτη μπορει αν κανω κατι να της δειξει κατι στο διαβασμα, την προσεχει αν και της δινει και καμια μπουφλα που και που"οπως και αυτη δινει" αλλα ειναι καποιες στιγμες που τα χαιρομαι οταν αγκαλιαζονται, οταν την παιρνει απο το χερακι ,οταν περνανε μαζι το δρομο για το σχολειο και μετα υπαρχει και το αλλο που μου το ειχε πει μια κυρια σε καποιες διακοπες (που ειχαν τα παιδια της 6 χρονια διαφορα) οταν ο γιος μου ηταν ενος (οταν το ενα θα τελειωνει τα φροντιστηρια θα αρχιζει το αλλο)ειχε δικιο ο γιος μου πρωτα ο θεος θα δωσει για αγγλικα σε δυο χρονια η μικρη δεν ξερω αν θα αρχισουμε του χρονου λογω μαθησιακων προβληματων αλλα ακομα και ετσι ,θα ειναι πιο λιγα τα χρηματα που θα χρειαζετε να δινουμε για τις πρωτες ταξεις ισως σας φαινεται αστειο αλλα το οικονομικο οταν αρχιζουν δραστηριοτητες και φροντιστηρια ειναι μεγαλο θεμα, φευγουν τα χρηματα και δε ξερω για αλλους αλλα εμας μας ζοριζει πολυ επειδη θελουμε να κανουν κατι και οσο μπορουμε να μη τους το στερησουμε (αυτα και απο εμενα)οτι κι αν αποφασισεις ενα ειναι σιγουρο και τα δυο εχουν την ομορφια τους !!!!

Καλή μου συνονόματη έγω ένα γιο σχεδόν έτους και το ίδιο δίλημμα με σένα, μένω εξωτερικό οπότε έχω την αποκλειστική του ευθύνη όλη μέρα. Επ'ουδενί δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία καν'το τώρα γιατί μετά πού ξενύχτια ξανά, θα ξεσυνηθίσεις, μην το σκέφτεσαι κτλ. Επειδή τα έχω πρόσφατα, να σου θυμίσω το γονάτισμα από τα ξενύχτια/πλύσιμο κακά 5χ την ημέρα/θηλασμός/κλπ κλπ με ένα ζιζάνιο ακόμα? Εγώ εάν το πάρω απόφαση θεωρώ ιδανική διαφορά τα 4-5 χρόνια , να είναι λιγάκι αυτοεξυπηρετούμενο το πρώτο, να πηγαίνει και λίγες ώρες στο νηπιαγωγείο να προλαβαίνεις κι εσύ να κάνεις καμιά δουλειά. Να το ευχαριστηθείς και λίγο! Εκτός βέβαια κι αν πιέζεσαι λόγω ηλικίας, οπότε φυσικά αλλάζει! Πες μας τι αποφάσισες τελικά!

Εγώ είμαι αρκετά κοντά στην περίπτωσή σου, θέλω να πώ ότι ο γιός μου ήταν σχεδόν 3 (παρά 3 μήνες) όταν γεννήθηκε η κορούλα μου. Οπότε μπορώ να σου πω την δική μας περίπτωση. Αρχικά το πρόβλημα που αντιμετώπισα κατά την διάρκεια της 2ης εγκυμοσύνης μου, ήταν ότι δεν είχε βγάλει ακόμα την πάνα ο γιός μου, οπότε αναγκαστικά τον σήκωνα για να του αλλάξω πάνα και όταν έφτασε η άνοιξη (εγώ γέννησα Ιούνιο) κάναμε προσπάθεια να την κόψουμε (και τα καταφέραμε), όμως η περίοδος της προσαρμογής του (με τα ατυχήματα) ήταν αρκετά κουραστική για μένα. Τουλάχιστον όταν γέννησα είχαμε τελειώσε με το θέμα πάνα. Η διαφορά των 3 χρόνων θεωρείται γενικά αρκετά καλή, δηλαδή έχεις ένα παιδάκι αρκετά μεγάλο για να συννενοείσαι αλλά αρκετά μικρό για να προλάβουν να παίξουν μαζί. Το θέμα με τις ιώσεις τώρα. Πολλά παιδάκια με το που κλείσουν τα 3 πάνε παιδικό, όπως καταλαβαίνεις εγώ τον κράτησα σπίτι (για να αποφύγω τις ιώσεις), που τελικά όμως δεν τις απέφυγα διότι ένα παιδάκι 3 ετών δεν μπορείς να το κλείσεις μέσα. Και με άλλα παιδάκια (που πάνε παιδικό θα παίξει) και κούνιες θα πάει και σε παιδικό πάρτυ θα τον καλέσουν κτλ, οπότε όλο και κάποια ίωση θα κολλήσει, όμως φανταζομαι ότι άν είχε παει παιδικό θα ήταν χειρότερα τα πράγματα. Στην δική μου περίπτωση έχω ένα πολύ κοινωνικό παιδάκι που δεν του αρέσει να είναι κλεισμένο μέσα, οπότε για να εκτονώσω την κατάσταση με το έφτασε ο Φεβρουαριος τον έγραψα σε κάποιο άθλημα (συγκεκριμένα tae kwon do), με την λογική ότι θα εκτονώνεται ο ίδιος, θα έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια και σιγά - σιγά με τις ιώσεις (μην μας έρθει απότομα τον Σεπτέμβριο που είναι να πάει προνήπιο, αν τον πάρουν με το καλό). Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι αν ξεκινήσει τελικά προνήπιο τον Σεπτέμβριο αναγκαστικά θα ταλαιπωρώ και την μικρή μου διότι δεν έχω καποιον να μου την κρατάει πρωί και μεσημέρι για να πηγαινοφέρνω τον γιό μου στο σχολείο. Όσον αφορά την σχέση του με την αδελφή του, είναι αρκετά καλή, αρχικά αντέδρασε λίγο (όπως ήταν φυσικό) παρ΄όλο που του έδωσα ιδιαίτερη προσοχή για να μην αισθανθεί ότι παραγκωνίζεται, μετά πέρασε μια φάση που του ήταν αδιαφορη και τώρα θέλει μεν να παίζει μαζί της αλλά καμιά φορά την παιδεύει και λίγο!!! Κυρίως όμως την αγκαλιάζει, την φιλάει και πάντα στα παιχνίδια που παίζει και φτιάχνει οικογένειες πχ με ζωάκια, θυμάται να υπάρχει και μια μπέμπα. Νομίζω και ελπίζω πως υπάρχει μια καλή βάση για να δημιουργηθεί μια υπέροχη σχέση! Σου εύχομαι με το καλό όταν το αποφασίσεις!!!