Μπες στη θέση μου!
Αγαπητές μανούλες και αγαπητοί πατερούληδες,
Θα ήθελα να κάνουμε ένα πείραμα μαζί και γι’ αυτό θα χρειαστείτε ένα μολύβι/στυλό και ένα χαρτί. Μην κλέβετε και μην κρυφοκοιτάτε…. Απλά καταγράφετε τις σκέψεις σας όποτε μπορείτε και σημειώστε τις απαντήσεις σας στις ερωτήσεις που ακολουθούν.
Ας πούμε ότι είστε μια μαμά. Είστε παντρεμένη, έχετε ένα παιδάκι και έναν σχετικά καλό γάμο. Βρίσκεστε στο σπίτι μιας φίλης σας, η οποία είναι ανύπαντρη και συζεί με τον φίλο της. Γνωρίζετε ότι κάπου στο μυαλό τους υπάρχει ο γάμος, όμως δεν είναι στα άμεσα σχέδιά τους για το μέλλον. Η φίλη σας είναι ευτυχισμένη με την ζωή της κι εσείς χαρούμενη για κείνη. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι έχετε πάει επίσκεψη στο σπίτι της με το παιδάκι σας και τον σύζυγό σας και μετά από ένα ευχάριστο γεύμα αποφασίζετε να βγείτε με την φίλη σας μόνες σας μια βόλτα μέχρι το κοντινότερο ψιλικατζίδικο για να αγοράσετε ένα περιοδικό και τσιγάρα.
Στον γυρισμό πετυχαίνετε μια γειτόνισσα και φίλη της φίλης σας. Κι αυτή ανύπαντρη. Σας συστήνει, αλλά πριν προλάβετε να μπείτε σε λεπτομέρειες χτυπά το κινητό σας και κάνετε μερικά βήματα πιο κει για να μιλήσετε με την ησυχία σας. Όταν το τηλεφώνημα τελειώσει, ακούτε τον εξής διάλογο (σημειώστε ότι μέσα στην παρένθεση μπορεί να βρίσκονται δικές σας σκέψεις):
Όπου Φ = Φίλη σας όπου Γ = Γνωστή της φίλης σας
Φ-Τα έμαθες; Παντρεύτηκε και η Λία.
Γ- Ναι, ναι… πάει κι αυτή… (πάει;) Άσε, θα με φάνε οι δικοί μου πάλι…»εσύ πότε θα παντρευτείς;» Τουλάχιστον εσύ έχεις τον Γιάννη και μπορούν να ελπίζουν.
Φ-‘ Ελα μωρέ! Θα πουν, θα πουν θα σταματήσουν.
Γ- Μα δεν μπορούν να καταλάβουν, δεν είμαι για γάμους. Επειδή πάνε όλοι και στραβώνονται και παντρεύονται; (στο σημείο αυτό νιώθετε να σας ¨τσιγκλάει¨ κάτι, αλλά εσείς δεν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία-σωστά;- οπότε δεν σας νοιάζει).
Φ- Ε, μεγάλωσαν αλλιώς, άλλες αρχές… μην σκας.
Γ- Ναι, παλαιολιθικές… ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ..
Φ- Έλα μωρέ, θα το χωνέψουν κάποια στιγμή.
Γ- Ναι, ναι… θα τους πέσει λίγο βαρύ αλλά που θα πάει; Θα το χωνέψουν. Δεν παντρεύομαι λέμε!
Φ- Καλά ντε! Μην πάθεις και τίποτα. Σε καταλάβαμε.
Γ- Ναι ρε φιλενάδα… Εσύ με καταλαβαίνεις. Είσαι κι εσύ «ελεύθερο πνεύμα» σαν κι εμένα. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ… Μα δεν μπορώ να καταλάβω, βαριούνται την ζωή τους και θέλουν να τα δώσουν όλα έτσι εύκολα; Καριέρα, ελευθερία; Τι; Κάνουνε 2-3 πιτσιρίκια και νομίζουν ότι γεμίζουν την ζωή τους; (Τώρα θα έλεγα κάτι, αλλά να τσακωθώ μεσα στην μέση του δρόμου;)
Φ- Για κάποιες αυτή είναι ζωή… τι να πούμε; (ωραία φίλη είσαι κι εσύ… έτσι σκέφτεσαι για μένα;)
Σε αυτό το σημείο θέλετε ίσως να φύγετε και να πείτε μια δικαιολογία για να γυρίσετε στο σπίτι της φίλης σας. Αλλά είστε περίεργη να δείτε που πάει η συζήτηση. Κάνετε πως γράφετε κάποιο μήνυμα στο κινητό, αλλά τι θα κάνετε; Η συζήτηση σας έχει ενοχλήσει ως ένα σημείο, αλλά αν συνεχιστεί ίσως ενοχληθείτε περισσότερο.
α) Δεν πρόκειται να καθίσω κι άλλο να ακούσω τις σαχλαμάρες μιας «ανίδεης»
β) Ντρέπομαι να φύγω έτσι. Ίσως η φίλη μου να νομίζει ότι με πρόσβαλαν τα λόγια της γνωστής της.
γ) Σιγά μην φύγω! Να δείξω ότι με ενόχλησε η παλιοσυζήτησή τους.
Ο διάλογος ωστόσο, να ξέρετε θα συνεχίσει σε αυτές τις γραμμές, η φίλη σας κάποια στιγμή θα συμφωνήσει στις ιδέες περί γάμου που έχει η γνωστή της και θα γελάσουν με τις σημερινές γυναίκες που «πιάνονται από ένα κλαρί σαν τους πιθήκους για να κρατηθούν«, θα αναφερθούν σε γάμους που καταλήγουν σε διαζύγια και αυξάνουν με τα χρόνια, θα πουν για γυναίκες-δούλες που παρατάνε την ζωή τους για να υπηρετούν τους άλλους κι εσείς…
Εσείς, αν μιλούσατε κάποια στιγμή-αν-τι θα λέγατε; Σημειώστε την απάντησή σας στο χαρτί…
Και τώρα δώστε την σε κάποιον που θα διαβάζει τις απαντήσεις σας… Όσο εσείς θα πρέπει να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, ως η Γ! Και έχετε πολλά να πείτε… Σίγουρα όχι για παλαιολιθικές απόψεις. Αλλά έχετε πολλά να πείτε για όλες εκείνες τις φορές που συγγενείς και φίλοι σας είπαν «Πότε πια θα παντρευτείς;» ή «Άντε να παντρευτείς κι εσύ να σοβαρευτείς» (λες και γάμος ίσος σοβαρότητα, οπότε το να είσαι ανύπαντρος ισούται με τι;) ή «Δεν είναι ώρα να ασχοληθείς με κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό σου;» ή «Να δεις τι χαρά φέρνει ο γάμος και τα παιδιά;» και πολλά άλλα… που απλά στην αρχή σας άφηναν αδιάφορη, αλλά έφτασαν να σας κάνουν να βγάζετε φλύκταινες!
Έχετε αναρωτηθεί πόσες φορές βάζουμε τον εαυτό μας σε θέση άμυνας μπροστά στις απόψεις ενός ανθρώπου που λέει το αντίθετο με ότι πιστεύουμε; Μπορεί όχι πάντα, αλλά εξαρτάται και από το πως θα την εκφράσει ο απέναντί μας. Βέβαια, ποτέ μας δεν σκεφτόμαστε, γιατί ο απέναντί μας καμιά φορά εκφράζεται τόσο απόλυτα και επιθετικά. Ότι οι απόψεις που μας κάνουν να νιώθουμε πως πρέπει να υπερασπιστούμε τις δικές μας, έχουν περάσει μέσα από κριτική επί κριτικής, από άτομα που τον έκαναν να νιώθει αυτό που νιώθουμε εμείς τώρα.
Είναι πολύ διαφορετικό να πει «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να γεννήσω σε ιδιωτικό, αφού δεν έχω χρήματα» από το να πει «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μερικές διαλέγουν να γεννήσουν σε ιδιωτικό, λες και έχουν λεφτά για πέταμα«, έτσι δεν είναι; Όσο διαφορετικό είναι να λες «Γέννησα φυσιολογικά και θηλάζω γιατί θέλω το καλύτερο για το παιδί μου» με το «Γέννησα φυσιολογικά και θηλάζω, γιατί έτσι ήθελα«
Και για να καταλήξω. Μέχρι πρόσφατα ήμουν μέλος σε μια ομάδα θηλασμού. Να σημειώσω πως θηλάζω εδώ και περίπου 18μιση μήνες. Χάρηκα πολύ που την βρήκα γιατί αρχικά ήθελα να ανταλλάσω εμπειρίες και γνώμες με μαμάδες και να μάθω όσα δεν ξέρω για τον θηλασμό. Κι έπειτα γιατί ήθελα να βοηθήσω κι άλλες μανούλες, που όπως εγώ πέρασαν φάσεις που τις έκαναν να χάσουν την πίστη στον εαυτό τους. Αρχικά λοιπόν, περνούσα πολύ ωραία στο γκρουπ, γελούσα, μάθαινα, στήριζα και με στήριζαν, οπότε έκανα το ατόπημα να πω σε μανούλα που ζητούσε ψυχολογική βοήθεια επειδή το μωράκι της δεν θήλαζε για 4 μέρες, πως δεν πειράζει κι αν δεν εξελιχθούν όλα όπως ήθελε (Μπορεί να παιδευόταν παραπάνω, μπορεί την επομένη να τα κατάφερνε, μπορεί να θήλαζε για λιγότερους μήνες από όσο είχε υπολογίσει), όμως πίστευα πως ήταν υπέροχη μανούλα που επέμενε και προσπαθούσε και πως της άξιζαν συγχαρητήρια για την επιμονή και την υπομονή της. Και τέλος πως πίστευα πως θα πήγαιναν όλα καλά. Για να δεχτώ πόλεμο πως σαμποτάρω τον θηλασμό!
Πριν από αυτό είχα διαβάσει απόψεις που μιλούσαν για μητέρες που κοιτούσαν την βολή τους και διάλεγαν το μπουκάλι, για μητέρες που δεν είχαν βιώσει τι εστί πραγματικά τοκετός επειδή γέννησαν με επισκληρίδιο. Για μητέρες που ΕΠΡΕΠΕ να δίνουν ΜΟΝΟ μητρικό γάλα και όχι «σκονόγαλα», ακόμα και αν οι ίδιες το επιθυμούσαν. Για μητέρες που είχαν περάσει επιλόχειο και φρόντισαν να είναι εκείνες καλά πρώτα οπότε έπρεπε να κριθούν για το γεγονός ότι συνεχίζουν να δίνουν ξένο γάλα… και πολλά άλλα που με ξενέρωσαν. Μετά και από απειλές και προειδοποιήσεις ότι θα αποβληθώ από το γκρουπ για τις απόψεις μου, αποχώρησα οικειοθελώς… απηυδυσμένη.
Ναι, ξέρω, οι κοπέλες έκαναν φοβερή δουλειά συλλέγοντας όλα εκείνα τα τεκμηριωμένα στοιχεία που μιλάνε για τον θηλασμό, όταν όμως μιλάς σε μανούλα σε κρίση και της λες τι «πρεπει» να κάνει λες και την μαλώνεις ή να την «ανακρίνεις» γιατί δίνει και ξένο γάλα μαζί με το δικό της, δεν βοηθάς, γιατί δεν ακούς. Προβάλλεις τα δικά σου πρότυπα πάνω σε άλλον. Θα μου πείτε, γιατί να το κάνεις αυτό;
Και μετά θυμήθηκα… ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΛΕΣ αυτές οι υπέροχες μανούλες, έχουν ακούσει τα χίλια μύρια για τον θηλασμό, σε μια κοινωνία που θεωρεί προχώ το να κυκλοφορείς γυμνόστηθη στην παραλία, αλλά ντροπή να ταΐζεις το παιδί σου δημόσια, προσφέροντας το στήθος σου. Έχουν δεχτεί άσχημη, άκυρη, γελοία κριτική (με κορυφαίο το σχόλιο άλλης μανούλας που άκουσε ο σύζυγος θηλάζουσας όταν απάντησε στο παιδί της γιατί η κυρία θηλάζει το παιδάκι της…»μα δεν έχουν λεφτά όπως εμείς, γι΄αυτό θηλάζει«) και όσο να΄ναι, μπορεί στην αρχή να μην έδωσαν σημασία, όμως όταν αυτό εξακολουθεί για πολύ καιρό, νιώθεις την ανάγκη να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, αποδεικνύνοτας παντού ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!
Γι’ αυτό λοιπόν, υπέροχες μανούλες που μεγαλώνετε τα θαυματάκια σας… Μην βιαστείτε να κατακρίνετε ή να μπείτε σε θέση αμυνόμενου… Δεν έχει σκοπό κανένας να επιτεθεί σε κανέναν… Νομίζω αυτό είναι κατανοητό. Δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο. Έχουμε κάτι κοινό. Κάτι υπέροχο. ΑΓΑΠΗ! ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ για τα παιδιά μας. Δεν μιλώ για περιπτώσεις κακοποίησης και αμέλειας…. το καταλαβαίνετε αυτό,ε; Κοιτάξτε την μανούλα στην θέση δίπλα σας και πείτε με σιγουρια ότι δεν αγαπάει τα παιδιά της… Είστε σίγουρες; Εσείς πατερούληδες; Νομίζετε ότι έχετε να κάνετε με υστερικές μανούλες κι εσείς είστε οι κουλ; ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ πίσω από κάθε πόρτα πως μεγαλώνει καθένας τα παιδιά του, με πόση αγωνία προσπαθεί να τα κάνει σωστούς ανθρώπους… Μην κρίνετε έτσι γρήγορα από μια φορά που θα δείτε, που θα ακούσετε… Πείτε «ναι, η επιλογή σου μου φαίνεται σωστή και είναι δική σου. Εγώ απλά είμαι άλλος άνθρωπος«
Μπείτε στην θέση του άλλου. Σκεφτείτε ότι η σκέψη που κάνετε για τον άλλον ακούγεται… και λέγεται για εσάς… Πως θα νιώθατε;
μαμά Ελένη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ένα από τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει
πες τα βρε λενακι! πολύ σωστα τα λες. είμαι και γω σε γκρουπ με θηλάζουσες, θηλαζω αποκλειστικα εδώ και 6 μηνες που γεννηθηκε η κορουλα μου και ειλικρινα εχω αρχισει να ξενερώνω με το ποσο ασχημα "αμυνονται" ή "επιτηθονται" καποιες μανουλες. όμως εχεις απολυτο δικιο, είναι ασχημα εδώ που ζουμε, στην ελλαδα, οπου σε κατακρινουν αν θηλασεις δημοσια και εχουμε γινει υπερευαίσθητες. εγω πιστευω πως ολες οι μανουλες κανουν το καλυτερο που νομιζουν για το θαυματακι τους, γιατι αν θηλαζεις και εισαι τρελαμενη, γιατι δε θες και στο επιβαλλει η κριτικη αλλων τι οφελος εχει το νινι σου? και ομοιως αν δεν θηλαζεις γιατι σε επηρεασε το ότι θα περιοριστείς ή θα κριθείς κοινωνικα δεν είναι κριμα? αυτά τα λιγα από μενα και παλι μπραβο σου βρε λενακι.
πολύ ωραίο κείμενο με κοινό παρονομαστή την αγάπη τώρα όσο αφορά πόσο θήλασες, πότε περπάτησε, πότε μίλησε και όλα τα σχετικά...κουβέντα να γίνεται
Τα σχολια για τις πολυτεκνες μαμαδες που τα πατε; Μπροστα στα μουτρα μου μου εχουν πει οτι : α) πολλα παιδια κανουν οι γυφτοι β) πολλα παιδια κανουν οι ανευθυνοι που δεν εχουν τα δισεκατομμυρια να μεγαλωσουν τα παιδια με τον τροπο που πιστευουν εκεινες καλυτερα. Επισης σχολιακια του τυποy "σας ετυχε, ετσι;" η "καλα ,δεν εχετε αλλη δουλεια να κανετε"; Κοριτσια ηρεμηστε και ασχοληθειτε με τα δικα σας, ελεος πια.
Πλάκα κάνεις, έτσι; Είσαι υπέροχη που έχεις πολλά παιδάκια...Πριν γεννήσω ήθελα πολλά παιδιά...Κάτι ο τοκετός, κάτι η μικρή που είναι ταλιμπάν, κάτι που θέλω λίγο να ξεπεταχτεί και να μην θέλει τόσο αγκαλιά πριν βάλω μπρος για δεύτερο...Φοβάμαι μην φτάσω τα 50 για να κάνω το 5ο...Κιότεψα...
Από τα καλύτερα κείμενα που εχω διαβάσει!
Ενα απο τα πιο ισσοροπημενα κειμενα ever! Ποσο συμφωνη με βρισκεις! Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
Υπέροχο το κείμενό σου!
Πολύ ωραίο το κείμενό σου... Η δική μου εμπειρία έχει ως εξής: Κατ'αρχήν, ποτέ, μα ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ. Έχω κακές εμπειρίες από διαλυμένους γάμους σε όλη μου την οικογένεια, και δεν ήθελα. Εκτός από αυτό, ήθελα πάρα πολύ να σπουδάσω, να δουλέψω, να ταξιδέψω, να διασκεδάσω κλπ. Θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι τη στιγμή που έμεινα έγκυος στα 36 μου, να λέω "δεν πειράζει, δεν είναι όλες οι γυναίκες για να γίνουν μανάδες". Και δεν είναι ότι δεν βρήκα τον κατάλληλο, οι σχέσεις που έκανα ήταν μακροχρόνιες, αλλά όταν πλησίαζαν στον γάμο, ένιωθα τον εαυτό μου να τρομοκρατείται και το έβαζα στα πόδια. Μέχρι τα 36 που έμεινα έγκυος και ξαφνικά δεν υπήρχε άλλος δρόμος από το να το κρατήσω. Για καλή μου τύχη, ο άντρας με τον οποίον το έκανα ήταν ο κατάλληλος, δεν το λές love at first sight (είχα δει πάρα πολλά στη ζωή μου για να παραμυθιαστώ έτσι) αλλά είχαμε μια πολύ ώριμη και ήρεμη σχέση. Κανένα καμπανάκι δεν χτύπησε, κανένα άγχος να βάλω νυφικό και να ζήσω όλο αυτό με την εκκλησία και τα γλέντια. Δεν το κατακρίνω, απλά εγώ δεν έχω αυτή την ανάγκη, ή επιθυμία. Γι'αυτό και δεν παντρέυτηκα και μετά το παιδί. Η εγκυμοσύνη ήταν διαφορετικό πράγμα, ήταν μια αίσθηση ολοκλήρωσης, άδολης αγάπης που αναβλύζει από μέσα σου. Δεν είχα καμία αμφιβολία. Και το έκανα. Δεν έχω μετανιώσει που το έκανα σχετικά μεγάλη, ούτε για όλα όσα έχω ζήσει μέχρι τώρα και φυσικά ούτε και για όσα χάνω από δω και πέρα. Από την άλλη, δεν έχω ποτέ κατακρίνει άλλες κοπέλες που ήταν γεννημένες για τη ζωή της συζύγου-μητέρας, αλλά ούτε και τις ζήλεψα ποτέ. Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος χαράσει την προσωπική του πορεία, και σ'αυτό δεν χωρούν ούτε ταμπέλες, ούτε χαρακτηρισμοί. Δεν νιώθω ότι ανήκω σε κάποια κατηγορία, ούτε ότι θα έπρεπε να ανήκω. Πολλές παντρεμένες γυναίκες με παιδιά, είναι ίσως πολύ πιο ελεύθερες από κάποιες ανύπαντρες, με διαφορετική έννοια. Πολλές ελεύθερες γυναίκες δεν είναι φτιαγμένες για μανάδες, και συνεπώς καλά κάνουν και δεν προχωρούν σ'αυτό το βήμα, διαφορετικά θα ήταν καταστροφικό για το παιδί τους. Καλημέρα σας και ελπίζω να μη σας ζάλισα με το μεγάλο μήνυμα.
Πραγματικά όμορφο κείμενο, "σοφό"! Έχουμε κάτι κοινό, κι αυτό είναι η αγάπη! Εύγε!
Αυτό με τα γκρουπακια και τη στήριξη-υποστήριξη και τις συμβούλους θηλασμού με τα 100 ευρώ παγκουϊ ανά επίσκεψη(τυχαίο το ποσό) είναι μόδα, που εύχομαι να ξεπεραστεί.... Κι εγώ ήμουν υπέρμαχος του θηλασμού, αλλά μόνη μου βρήκα τις λύσεις και έφτασα τα 4 χρόνια θηλασμού! Το ότι πρέπει να γίνει κάτι μέσα στα μαιευτήρια, ώστε να προωθείται ο θηλασμός κι όχι τα σκονογάλατα, αυτό μάλιστα!
Πωωωωωωωω 4 χρόνια; Μπράβο σου! Εγώ δεν ξέρω αν θα αντέξω το πάνω από τα 2 έτη...Με έχει ψιλοτσακίσει η μικρή και έχω κουραστεί!
Δεν υπάρχει τίποτε πιο χαλαρωτικό να διαβάσεις το πρωί από το κείμενο ενός ισορροπημένου, νοήμονα ανθρώπου. Μπράβο βρε Ελένη!
XAXAXAXAXAXAXAXAXAXA...Beatrice με τρομάζεις...Έχω ραντεβού με ψυχολόγο για πρώτη φορά την άλλη βδομάδα...μήπως να το ακυρώσω;
Ε, κοιτα, το να βαράς μπιέλα που και που δε σου αφαιρεί τη λογική. Φαντάσου τι θα γράψεις δηλαδή με πιο καθαρό μυαλό, μετα απο μερικές συνεδρίες...
Το μόνο που εύχομαι με τις συνεδρίες είναι να καταφέρω να βγάλω άκρη και να φύγει επιτέλους αυτό το βάρος από πάνω μου...Μετά...Θα γράφω πιο ανάλαφρα :P
Και εγώ έχω υπάρξει μέλος σε ομάδα θηλασμού, με σκοπό να βοηθήσω και να βοηθηθώ. Και αποχώρησα επίσης γι' αυτό το λόγο, γιατί διαπίστωσα ότι ο φανατισμός οδηγούσε κάθε συζήτηση σε κριτική (παντα αρνητική για τις μη θηλάζουσες και θριαμβευτική για τις θηλάζουσες τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν το λύκειο!!!!). Δυστυχώς η κοινωνία περιλαμβάνει όλων των ειδών τους ανθρώπους, καλούς και κακούς, επικριτικούς ή μη, και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Πολύ ωραίο το κείμενό σου!
Συμφωνώ γενικά με το κείμενο.Πρώην θηλάζουσα... δεν έχω να πω τίποτα στις καινούργιες μητέρες. Δεν πορώθηκα γιατί πολύ απλά έβλεπα οτι μπορούσα να τα καταφέρω.Με λίγο πόνο παραπάνω...με λίγη επιμονή και ολα πηγαν καλά.Δεν θεωρώ απόλυτο όμως ότι επειδή πήγαν σε μένα καλά τα πραγματα θα πάνε και σε άλλη.Για τον απλουστατο λόγο ότι διαφέρουν οι συνθήκες και η ψυχολογία της κάθε μιας. Οταν έκλεισα τα αυτιά μου σε θέματα θηλασμού και αργότερα διατροφής ηρέμησα και έπραξα καλυτερα.Και να πω την αλήθεια...δεν με ενδιαφέρει αν θηλάζει κάποια ή όχι, αν δίνει στο παιδί της μόνο σουπερ ντουπερ ψαγμένες υγιεινές τροφές, αν πλένει το παιδί με γάλα γαιδούρας και άλλα.Πραγματικά δεν με ενοχλούν αρκεί να μην προσπαθησουν να μου υποδείξουν πως θα μεταχειριστώ το παιδί μου.Δεν ξερουν τι γίνεται σπίτι μου και εγώ στο δικό τους.
Oλες μας θελουμε το καλυτερο για την οικογενεια μας και προσπαθουμε για αυτο .Ειναι ψυχοφθορο να προσπαθουμε καθε φορα να συγκρινουμε τις δικες μας επιλογες με ενος αλλου ανθρωπου και να πρεπει ντε και σωνει να βγαζουμε ενα νικητη,Αυτο που πρεπει μαλλον να καταλαβουμε ειναι πως εχουμε να κανουμε με διαφορετικες οικογενειες με διαφορετικες αναγκες και διαφορετικα δεδομενα που δεν εχουν να κανουν σε τιποτα με εμας οποτε περισσευει οποιαδηποτε συγκριση και αναφορα σε αλλες ιστοριες .Και το λεω αυτο ενθυμουμενη αλλες ιστοριες γυναικων που ακομη και εδω εχουν ξεσηκωσει θυελλα αντιδρασεων και κακιων.Τα μαμαδομετρα και τα αγαπομετρα δεν εχουν να κανουν με καμια μαμα γιατι οπως πολυ σωστα γραφτηκε ολοι μας κινουμαστε βαση ενος κοινου παρανομαστη την αγαπη και τη φροντιδα στα παιδια μας -τωρα αν οι επιλογες μας δεν ταιριαζουν σε καποιον αλλον αυτο δεν εχει να κανει με εμας ουτε ειναι ευθεια επιθεση στις δικες του επιλογες.Παντως οπως εχω ξαναγραψει εδω μου εχει κανει εντυπωση ποσο διαφορετικη ειναι η αντιμετωπιση των τωρινων μαμαδων σε ορισμενα ζητηματα που πριν καποια χρονια ουτε που σκεφτομαστε να σχολιασουμε και να κατακρινουμε .Εχω κανει τα παιδια μου - φυσικα και καρδιας-με μεγαλη διαφορα ηλικιας και αναμεσα στα πρωτα και στα τελευταια εφτασα να πιστεψω καποια στιγμη πως ειμαι κακια μητερα γιατι τα γεννησα με καισαρικη και δεν τα θηλασα .Μου περασε ομως γρηγορα ευτυχως.Τελευταια κουβεντα οταν πριν απο καποιο καιρο ταιζα το τελευταιο μωρο με μπιμπερο καποια μαμα αρχισε την κατηχηση περι θηλασμου ε ηταν η πρωτη φορα που ανακοινωνα πως το μωρο δεν το ειχα γεννησει αλλα με ειχε υιοθετησει για μαμα .Η συγκεκριμενη σαν να μην ειχε ακουσει τι της ειχα πει με κοιταξε με απαξιωση και εφυγε λεγοντας πως ολοι μπορουμε να προβαλουμε φτηνες δικαιολογιες για να καλυψουμε τα λαθη μας
πολυ ωραιο κειμενο Ελένη εαν ολοι προσπαθουσαμε να μπουμε λιγο εστω λιγο στη θεση του αλλου ολα θα μας φαινονταν τελειως διαφορετικα αλλα δεν προκειτε να γινει ποτε γιατι πολυ απλα ειμαστε γυναικες και οι περισσοτερες κομπλεξικες γιατι νομιζεται ολη την ωρα βλεπετε στο φβ τις περισσοτερες μαμαδες να βαζουν φωτο των παιδιων ολη την ωρα με τα επιτευγματα του; τωρα η αγαπουλα μου , η ζωουλα μου εφαγε το φαγακι της και ξερετε οτι η ιδια μαμα τα βριζει νυχθημερων ποσες δε βαζουν φωτο απο το πεντακαθαρο σπιτι τους, απο τα 10 φαγια που εφτιαξαν σημερα και εχουν 2-3 παιδια μεσα που τα εχουν σουζα και ειναι ανησυχα γιατι πολυ απλα ειναι η καλυτερη και ξερετε οτι εχουν και μια γυναικα που κανει δουλειες ή τη μανα της ολη μερα μεσα στο πιτι να καθαριζει να φροντιζει κλπ για να πηγαινουν οι ιδιες γυμναστηρια , βολτες ή να φτιαχνουν τα 800 φαγια που ποσταρουν; για τον ιδιο λογο και οι θηλαζουσες βριζουν τις μη και οι μη θηλαζουσες τις δε. και η ατακα που ειπες που να μου κοπει η γλωσσα εαν την πω ποτε δλδ " οτι εγω θελω το καλυτερο για το παιδι μου" ειναι πολυ ασχημο πως να το κανουμε οταν το λες σε καποια αλλη που πασχιζει κατι να κανει εκεινη την ωρα τι να πω ε δε μπορουμε να ειμαστε μαλλον ολες τοσο τελειες
πολύ ωραίο
Ημουν κι εγω σε μια ομαδα θηλασμου διοτι μ ενδιεφεραν παρα πολυ οι αποψεις που γραφοντουσαν, μαθαινα πραγματικα σημαντικα πραγματα για τα μωρα και διαβαζα παντα και κατι καινουριο ακομη κι αν εγω προσωπικα δεν θηλασα... Ωσπου συνηδειτοποιησα καποια στιγμη οτι πολυ συχνα γραφοντουσαν ασχημα σχολια για τις μη θηλαζουσες μανουλες με πολυ φανατισμο σε σημειο που αρχισα να νιωθω πολυ θυμο μεσα μου γι' αυτον ακριβως τον λογο... δεν μπορεις να ξερεις τι προσφερει ο καθε γονιος για το παιδι του! διαβασα σχολια του στυλ "η ευκολη λυση, σιγα να μην χαλασει το στηθος της, τι το κανεις το παιδι αφου δεν θελεις να παιδευτεις?" κι αλλα πολλα. Επειδη ο φανατισμος ειναι κατι πολυ ασχημο, σε οποιαδηποτε ιδεα εννοειται οτι εφυγα.... Καθε μανουλα και μπαμπας ξερει καλυτερα για το παδακι του εννοειται βεβαια απευθυνομαι μονο σε αυτους που προσφερουν αγαπη κ ΜΟΝΟ!!!
Λοιπόν Ελένη στην 1η περίπτωση που αναφέρεις, με τη φίλη σου και τη γνωστή της που ψέγουν τον γάμο και την δημιουργία οικογένειας με τέτοιο τρόπο, έχω να σου πω το εξής: τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Έτσι. Τόσο απλοϊκά. Όταν δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο το αισθάνεσαι εντελώς ξένο, ως και εχθρικό. Κι εγώ όταν ήμουν 25 ετών πιτσιρίκα που μόλις άρχιζα μια σούπερ καριέρα, είχα χρήμα και ελευθερία να κάνω ότι θέλω, μου φαινόταν μ@@κία να παντρευτώ και ΚΥΡΙΩΣ να κάνω παιδί και "να θαφτώ", όπως πολύ χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι έλεγα συνεχώς. Μετά γνώρισα τον άντρα μου (είχαν βέβαια περάσει 6-7 χρονάκια, μεγάλωσα, έκανα πράγματα, άλλαξα δουλειές, ωρίμασα.. είχα πατήσει τα 30). Από την πρώτη στιγμή που τον είδα είπα ότι αυτός είναι ο ένας!!! Αλλά και πάλι παιδιά και οικογένεια δεν ήθελα. Μείναμε μαζί και μετά από 3 χρόνια σχέσης του ζήτησα ΕΓΩ (!!!ακόμα το λεω και δεν το πιστεύω!!!!) να με παντρευτεί και μετά από λίγο άρχισα και να θέλω να γίνω μάνα. That simple. Σήμερα είμαστε 13 χρόνια μαζί και έχουμε μια κόρη 4 ετών! Αν ρωτήσεις την Ολίβια πάλι, που παντρεύτηκε μικρή σχετικά , θα σου πει ότι είδε τον Μάνο της και είπε ότι κι εγώ όταν είδα το αγόρι μου (μάλλον.. έτσι υποθέτω από αυτά που γράφει). Και το καταλαβαίνω. Γιατί αν βρεις το κατάλληλο ταίρι και αν και συ είσαι στην κατάλληλη στιγμή, τότε όλα σου έρχονται φυσιολογικά. Μέχρι τότε όμως δεν ξέρεις πως είναι, οπότε λες εύκολα αυτά λέγανε η φίλη σου με τη γειτόνισσα της. Τα υπόλοιπα που γράφεις είναι ένα εντελώς άλλο θέμα. Γιατί εκεί μιλάς για ανθρώπους με όμοια εμπειρία που απλώς έχουν κάνει διαφορετικές επιλογές. Συμφωνώ μαζί σου γενικώς. Απλά πολλές φορές γίνεται κριτική και μπορεί να ξεφύγει από τα όρια αλλά πιστεύω ότι και αυτό είναι ανθρώπινο. Γενικά είμαι της άποψης "μην κρίνεις για να μην κριθείς αν δεν σου αρέσει να σε κρίνουν"!
Ιωάννα μου, μια χαρά σε βρίσκω....Οι απόψεις είναι για να αλλάζουν και για να μαθαίνουμε να είμαστε πιο ανοιχτοί! Ο διάλογος που διάβασες είναι φανταστικός 100%, δημιούργημα της φαντασίας μου. Και η αντίδρασή σου είναι μία απόλυτα φυσιολογική αντίδραση. Αυτό ήθελα να δείξω. Παρουσίασα κάτι που θα ήταν εύκολο να φανταστούμε και να μας βάλει στην διαδικασία να "μπούμε στην θέση του άλλου"...και από την μία μεριά και από την άλλη. Τώρα, αν βρεθείς και στις δύο μεριές κάποια στιγμή στην ζωή σου, ακόμα καλύτερα...Αυτό που ήθελα να θίξω είναι ότι κρίνουμε εύκολα και ταυτόχρονα δεν σκεφτόμαστε ότι η υπερβολική αντίδραση σε οποιαδήποτε κριτική, προέρχεται από απόψεις άλλων, που απλά κάνουν κύκλους...φαύλους κύκλους...
πολυ ομορφο το κειμενο σου!θα συμφωνησω γενικα, οτι παντοτε βρισκομαστε σε σταση αμυνας η και επιθεσης αλλα ξερεις τι πολλες φορες ο τροπος με τον οποιο μας το λενε παιζιε ρολο. αλλο να πεις στο παραδειγμα σου πχ. οτι ξερεις εγω δεν ειμαι για γαμο κ παιδια(απολυτως κατανοητο κ σεβαστο) και αλλο να πεις οτι ολες που παντρευονται απορω πως το κανουν κ θελουν να βασανιστουν κτλ κτλ. αυτο αυτοματως σε οδηγει σε θεση αμυνας και επιθεσης.τουλαχιστον εμενα. ειναι αυτο που εγραφε η ολιβια σε αλλο της κειμενο.το τακτ και ο τροπος με τον οποιο εκφραζεις την αποψη σου. θα συμφωνησω απολυτα με τον γκρουπ του θηλασμου. πραγματικα οτι καλυτερο ο φυσιολογικος τοκετος κ ο θηλασμος αλλα ας μην πορωνομαστε τοσο και ας μην προστρεχουμε να κατηγορησουμε τον αλλο γιατι ποτε δε θα μπουμε σητ θεση σου. η καθε μανουλα ξερει το καλυτερο για την ιδια κ το παιδακι της και ας μην προβαινουμε σε αφορισμους. ακου εκει τολμησαν να σε κατηγορησουν επειδη ειχες διαφορετικη αντιληψη!αν ειναι δυνατον ο φανατισμος στο μεγαλειο του!!!
Μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό που έγραψες!! Εχεις προετοιμαστει για τον χαμό που θα γίνει τώρα ε; Ανύπαντρες με παντρεμένες, θηλάζουσες και μή.. πάμε για ξεκατίνιασμα ξανά!!
Ευχομαι όχι...Θα στεναχωρηθώ πολύ αν μείνει μόνο αυτό από ένα τέτοιο κείμενο...Ίσως να μην γίνομαι κατανοητή κάποιες φορές γιατί το παίδευα στο μυαλό μου και το έγραψα σε μια βραδια, οπότε κάποια ενδέχεται να μην τα έχω εκφράσει ξεκάθαρα!
ΜΑΚΑΡΙ να μιλούσαμε όλοι μας όπως περιγράφεις στο τέλος, μακάρι!!! Να εξηγούσαμε γιατί κάναμε ΕΜΕΙΣ την τάδε επιλογή, χωρίς να ξεχνάμε ότι η άλλη γυναίκα (ή άντρας) ΔΕΝ είμαστε εμείς! Και να σεβόμαστε την επιλογή του άλλου ακόμα κι αν είναι ξεκάθαρο για'μας για ποιο λόγο δεν κάναμε κι εμείς την ίδια. Φυσικά αυτό ισχύει για όλα τα θέματα αλλά αφού αναφέρθηκε ο θηλασμός να πω το εξής παράδειγμα. 'Εχω αρχίσει πρόσφατα να "προετοιμάζομαι" για να θηλάσω αφού γεννήσω, διότι περιμένω δίδυμα κι ίσως αποδειχτεί λίγο πιο δύσκολο απ'ό,τι φαντάζομαι. Εκτός των άλλων λοιπόν διαβάζω ένα υπέροχο βιβλίο για τον θηλασμό που πιστεύω ότι θα με βοηθήσει πολύ. Στα πρώτα κεφάλαια η γιατρός αναπτύσσει τα οφέλη του θηλασμού με τρόπο πραγματικά εντυπωσιακό. Φαίνεται από την παραμικρή φράση ότι η γυναίκα αυτή είναι πάααααρα πολύ υπέρ του θηλασμού κι ότι έχει πραγματικά ειδικευτεί σ'αυτόν τον τομέα. Σε κάποιο όμως κεφάλαιο εξηγεί λοιπόν ότι ενας λόγος για τον οποίον μία γυναίκα δεν θηλάζει είναι επειδή δεν το θέλει. Και λέει ότι σ'αυτή την περίπτωση πολύ καλά κάνει! 'Οτι το σώμα της της ανήκει κι αν για κάποιον λόγο μια γυναίκα δεν θέλει να θηλάσει πρέπει αυτό να γίνει 100% σεβαστό και το προσωπικό του μαιευτηρίου πρέπει να την βοηθήσει να περάσει αυτή τη φάση όσο πιο ομαλά γίνεται (για να μην υποφέρει). Ε όταν το διάβασα αυτό θαύμασα ακόμα περισσότερο το εξαιρετικό αυτό βιβλίο και συνέχισα να το διαβάζω με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πράγμα που σίγουρα θα με βοηθήσει για όταν θηλάσω το μωρό μου! Ενώ απόψεις σαν αυτές που αναφέρονται στο κείμενο σίγουρα θα με απωθούσαν κι ίσως σταματούσα το διάβασμα και δεν ενημερωνομουν περισσότερο... Αλλά κι ακτός θηλασμού. Ναι, εγώ είμαι ευτυχισμένη στον γάμο μου κι ούτε υπηρέτρια έχω γίνει ούτε τίποτα. Σε μια φίλη μου μπορεί να αρέσει η πιο μοναχική ζωή, να βγαίνει, να διασκεδάζει, να κάνει σπορ, να γνωρίζει -γιατί όχι;- ωραίους άντρες κτλ. Γιατί μια απ΄τις δύο πρέπει να έχει δίκιο και να κρίνει την άλλη;;; Η καθεμία κι ο καθένας κτίζει τη ζωή και παίρνει τις αποφάσεις που του ταιριάζει. Ωραίο κείμενο!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Καμιά φορά λένε αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις. Εγώ λοιπόν ήμουν και είμαι υπέρ του θηλασμού, όχι φανατικιά, αλλά αν με ρωτούσε κάποια μέλλουσα μανούλα, θα της έλεγα όλα τα ωφέλη, αλλά θα της εξηγούσα πως είναι δική της επιλογή. ΄΄Οταν ήταν η αδερφή μου έγκυος της έλεγα πόσο καλός, εύκολος και βολικός είναι ο θηλασμός. Ήθελα να ξέρει τι είναι και διαλέξει το καλύτερο (έτσι πίστευα) για το μωρό της. Κάποια μέρα πριν γεννήσει, ο άντρας της της είπε:"Θα θηλάσεις κι εσύ σαν την αδερφή σου", κάνοντας πλάκα, αλλά την είδα που μαγκώθηκε. Επί τόπου, μετάνιωσα για όσα είχα πει. "Θα κάνει ότι θέλει" είπα... Όταν γέννησε-σημειωτέον, είχε περάσει δύσκολη εγκυμοσύνη με περίδεση και το γνωστό κρεβάτι-μπάνιο-κρεβάτι- έπαθε επιλόχιο. Αρχικά, ενώ είχε πει δεν θα θηλάσει, έβγαζε γάλα με το θήλαστρο. Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι, και της έλεγα κάθε φορά "Μην ακούς τι λέει ο καθένας, κάνε το καλύτερο για σένα, ξεκουράσου, βγες, άσε την μικρή σε μένα και πήγαινε όπου θες, δώσε ξένο, αλλά κοίτα να κάνεις καλά εσένα". ΜΟΝΗ της με ρώτησε αργότερα για τον θηλασμό, ΜΟΝΗ της ζήτησε την βοήθειά μου για να κόψει το θήλαστρο και ΜΟΝΗ της αποφάσισε να θηλάσει αποκλειστικά για 6 μήνες...Γιατί της θύμισα πως είναι όλα ΔΙΚΗ της επιλογή...
εύστοχο κείμενο, έξυπνα γραμμένο. ξεκινά "ενώνοντας" όλες τις μαμάδες απέναντι σε αυτές που δεν θέλουν να γίνουν μαμάμδες, δείχνει πόσο ανόητο είναι να επιχειρηματολογείς έτσι, και μετά φέρνει τις μαμάδες αντιμέτωπες με τις δικές τους αντιπαραθέσεις, και την δική τους ανόητη επιχειρηματολογία... Δυστυχώς μαμά ελένη, θέλει πολύ δρόμο ακόμη ο μαμαδόκοσμος. Να σημειώσω τέλος, οτι εγώ έχασα τον θηλασμό χάρη στις μανιακές θηλάζουσες και τους συμβούλους θηλασμού που το μόνο που ήξεραν να λένε ήταν μπορείς, και θήλασε αποκλειστικά. Και στο βωμό του αποκλειστικού θηλασμού, μετά από 1 μήνα σχεδόν αποκλειστικού θηλασμού, και μισού μωροκιλού χαμένου (1 μηνών ήταν μισό κιλό λιγότερο από αυτό που γεννήθηκε) θυσίασα τον θηλασμό. Φυσικά ακόμη δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που άκουσα τυφλά οδηγίες, φανατίστηκα και εγώ και δεν προσέγγισα το θέμα πιό ήρεμα και χαλαρά, ενώ έβλεπα που πάει.
Μα αυτό ακριβώς ήταν που με έκανε να αποχωρήσω από την ομάδα...Καλός και άγιος ο θηλασμός, αλλά είναι επιλογή, δεν είναι αυτοσκοπός. Και προκειμένου να μην τρελαθεί η μαμά (φαντάζομαι η καλή ψυχολογική της κατάσταση και η σχέση της με το παιδάκι της έχουν περισσότερη σημασία από το γάλα) πρέπει να την στηρίξουμε ψυχολογικά...Εδώ, να πω πως μου φάνηκε αστείο, το ότι σε ερώτηση άλλης μανούλας για το τσιγάρο είπαν "ε, ένα δύο μετά τον θηλασμό δεν πειράζει αν είναι να είναι καλά η μανούλα, με προϋπόθεση να μην θηλάσει για περίπου μιάμιση ώρα", ενω υποτίθεται στηρίζουν τον ελεύθερο και χωρίς περιορισμό θηλασμό. Εκεί ρώτησα "κι αν ξυπνήσει στο μισάωρο το μωράκι και θέλει, τι θα πούμε μετά στην μαμά;"...εκεί τα γύρισαν...και δέχτηκα πάλι επίθεση εννοείται...
Μπραβο Ελενη. Στην αρχη δεν καταλαβαινα που το πας και σκεφτομουν γιατι σε πειραξε η κουβεντα αφου ετσι ειναι....και οι ελευθεριες κοβονται με την οικογενεια και δουλευεις συνεχεια για τους αλλους και πολλες γυναικες εχουν στο μυαλο τους το αντε να τακτοποιηθω. Δεν ειναι απαραιτητα κακα ολα αυτα, αλλα ειναι η αληθεια. Στο τελος ομως που ειπες οτι δε χρειαζεται να αμυνομαστε με απογειωσες. Ετσι ειναι. Ο,τι και να μας λενε δε χρειαζεται να ξεκιναμε καβγα, ουτε να δικαιοκογουμε τις επιλογες μας. Μπραβο γιατι δεν εμεινες στο να μην ασκουμε κριτικη, αλλα ειπες το σημαντικοτερο που ειναι να μην μοαινουμε σε θεση αμυνας οταν δεχομαστε κριτικη.
Ευχαριστώ κοριτσάρα...Ελπίζω να είχες καλή "πτήση"!