Η Raquel D’Apice έγραψε στη HuffPost πως όλα αυτά τα «ορόσημα» στην ανάπτυξη ενός μωρού, τα οποία καταγράφουν με περισσή χαρά οι νέοι γονείς είναι πολύ βαρετά.
Έτσι, αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική της λίστα, με 10 «μαγικές» μωρουδιακές στιγμές που θα συμπληρώσει στο βιβλίο του δικού της μωρού.
Ένα μωρό στο κρεβάτι είναι σαν το πορτοφόλι σου στην Ομόνοια – δεν υπάρχει περίπτωση να απομακρυνθείς για λίγο κι αυτό να βρίσκεται εκεί που το άφησες. Μάλλον κάπως έτσι ανακάλυψε και τη βαρύτητα ο Νεύτωνας. Μη σας ξεγελάνε τα μήλα. Απλά έκανε ένα τσικ πιο πέρα, έστρεψε το βλέμμα του αλλού για μια στιγμή κι ένα μωρό έπεσε από την αλλαξιέρα. Μάλλον ντρεπόταν να παραδεχτεί πως δεν ήταν ικανός να προσέξει το μωρό του.
Θυμάστε τη σκηνή στον Κώδικα Ντα Βίντσι που ο μοναχός αυτομαστιγωνόταν για τα αμαρτήματά του; Ο γιος μου δεν ήταν ούτε μιας εβδομάδας όταν του έκοψα λίγο το πετσάκι κόβοντας τα νύχια του. Τον καταλαβαίνω απόλυτα εκείνο τον μοναχό. Ένιωσα λες και του έκοψα το χέρι.
Αν θέλετε να δείτε πώς είναι να σε περιλούζει μια αηδιαστική βιοχλαπάτσα, εμπρός, κρατήστε ψηλά το μωρό σας.
Με όλα αυτά τα 2χρονα «ιδιοφυίες» που έχω γνωρίσει, απορώ γιατί δεν έχουν βγει στα κανάλια να πουν «Τα προβλήματα του κόσμου λύθηκαν – Όλα θα πάνε καλά από δω και πέρα». Δεν αισθάνεστε και σεις πιο άνετα όταν το παιδί της αλληνής μπορεί να μιλήσει για τη θεωρία του χάους προτού καν να έχει περπατήσει; Την επόμενη φορά που κάποια θα μου πει πόσο «μπροστά» είναι το μωρό της, θα της πω «Ευτυχώς που υπάρχει και το τετραμηνήτικό σου και ανησυχούσα όλη μέρα πώς θα λύσουμε το Κυπριακό».
Να θυμάσαι πως ήθελες όσο τίποτα στον κόσμο να γίνεις μάνα. Αλλά είναι δύσκολο να ελέγξει το μωρό το έντερό του. Υπήρχαν πολλές φορές που άνοιξα την πάνα και αντιμετώπισα περισσότερο χάος από ότι ο Μπρους Γουίλις στο «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει».
Φυσικά και ο άγνωστος ξέρει καλύτερα από σας πώς πρέπει να μεγαλώνετε το παιδί σας. Πρέπει να το σκεπάσω; Πρέπει να το κουρέψω καλύτερα; Πρέπει να το κρατήσω αλλιώς; Και συ η ίδια κυρά μου θα μπορούσες να ντύνεσαι καλύτερα αλλά δεν το κάνω θέμα.
Αν το δικό σου μωρό δεν έχει υστεριάσει σε κάποιο σουπερμάρκετ/πολυκατάστημα/μέσο μεταφοράς/παιχνιδάδικο, μάλλον το πήρες εσύ από παιχνιδάδικο και είναι κούκλα. Αν το μωρό σου είναι καθόλα αληθινό, τότε λες ψέματα!
Τι είπες; Αλήθεια; Ποτέ; Πόσο ακόμη θα συνεχίσεις να μας λες ψέματα;;
Αυτό κι αν είναι αξιομνημόνευτο. Δεν θυμάσαι να έχει τρέξει κανένας Ολυμπιονίκης όπως εσύ όταν αυτό συνέβη.
Α τέλεια… Γαμώτο.
Αν δεν ήθελες να μάθει βρισιές, να μην έβαζες να δεις μπροστά του περιπέτεια με γκάνγκστερς.
Είναι τόσο μαγική η στιγμή της γέννας, αλλά γιατί δεν μπορώ να τη θυμηθώ;;
Ίσως γιατί τελικά η εμπειρία ήταν πιο τρομακτική απ’ όσο θεωρούσες; Έλα καλέ που πόνεσε. Ήταν απλά σα να σε χτυπούσε τρένο. Έλα καλέ που έκλαψες, ήταν σα να πάτησες νάρκη στον πόλεμο.
Εσύ βάλε μπρος το δεύτερο. Πολλοί κάνουν δεύτερο.
[divider]
Εσείς τι θα προσθέτατε στο βιβλίο του δικού σας μωρού;
Η πρώτη φορά που περπατάει και η πρώτη φορα που λέει"μαμα σ'αγαπώ "και το εννοει...
Ποσο με αντιπροσωπευει!!!!! Η πρωτη φορα που εκαψα το παιδι ε το φαγητο γιατι εγω θεωρησα πως μια χαρα ειναι η θερμοκρασια...και ουρλιαζε το κακομοιρο...και ποοοοοοοσες αλλες "πρωτιες"...
Επισης και το σχολιο σου με αντιπροσωπευει. Κραταω ολες τις λεξεις κι εκει που λες φαγητο, βαζω "νερο για να την ξεπλυνω στο μπανιο". Αποψε το βραδυ ηταν...
Η πρωτη φορα που τηγανιζες στο εξω ματι της κουζίνας νομιζοντας οτι το 3 χρονο μωρο σου δεν φτανει να τραβήξει το τηγανι, κι οταν εντρομη την βλέπεις να το τραβαει φωναζεις " μη κωνσταντινα" και λες κι ο θεος με ακουσε κι το αφησε στο παρα κατι πριν χυθει επανω του το καυτο λάδι, τραγικο παναγια μου. Αλλα κι η πρωτη φορα που ξενυχτησες διπλα του γιατι ηταν αρρωστο και εβηχε κι δεν μπορουσε να κοιμηθει, και εκατσες πίσω του ολη νυχτα για να εχεις το κεφαλι του ψηλα κι να μην πνίγεται απο τις μυξες για να μπορέσει να κοιμηθει λιγακι.
Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΖΟΡΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΣ ΣΠΙΤΙ ΕΝΤΡΟΜΗ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ .ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΣΠΛΑΧΝΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΑ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΠΑΙΖΕ ΟΛΟ ΧΑΡΑ Η ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΗΡΕΜΟΤΑΤΟ .ΤΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΚΙΟΛΑΣ
Ω ναι! Πόσο δίκιο έχεις! :-)
Πριν δυο χρονια εψαχνα παιχνίδια με ανώμαλη επιφανεια για την δίχρονη, τότε, ανιψούλα-βαφτισιμια μου που αντιμετωπιζει καποιες δυσκολίες στην αναπτυξη. Ειδα λοιπον κατι πολυ ωραια μονοκομματα πλαστικά παιχνίδια που ηταν μαλακα και κανανε ηχους και ειχαν χρωματα και ανωμαλη επιφάνεια και ηταν μη τοξικα στο Jumbo... Ημουν στο τσακ να ριξω 5-6 διαφορετικά στο καλαθι οταν διαπίστωσα οτι στο διαδρομο ειχε και...σκυλοτροφες. Ηταν παιχνίδια για σκύλους. Παρα την δελεαστική εμφάνιση και το γεγονός ότι το δίχρονο δεν θα καταλαβαινε τη διαφορα ειπα να μην ρισκαρω να μας κοψουν την καλημερα οι γονεις της και δεν τα αγορασα τελικα.
Χα χα χα! Έγραψες!
Ω ναι Αλεξάνδρα πόσο συμφωνώ! Και πόσο ηλίθιος νοιώθεις όταν αφού πρώτα έχεις κουνήσει/ζουλήξει/χτυπήσει /δαγκώσει το εν λόγω αντικείμενο και διαπιστώνεις περιχαρής ότι είναι ασφαλές για το μωρό, τρέχεις πανικόβλητος να μαζέψεις εκατομμύρια κομματάκια ή στη χειρότερη να ξεσφηνώσεις ένα απο αυτά τα εκατομμύρια κομματάκια απο το λαιμό του μωρου παύλα χουλκ, λίγα μόλις δευτερόλεπτα μετά! Α ρε γλέντια!
Η πρώτη φορά που την άφησα να φάει μόνη της φαγητό... Είναι απίστευτο σε πόσα πολλά και διαφορετικά σημεία μπορεί ένα μωρό να πετάξει το φαγητό του!
Εγώ θα προσέθετα την πρώτη φορά που της έδωσα κάτι (όχι παιχνίδι) για να απασχοληθεί και τελικά αποδείχθηκε άκρως ακατάλληλο γιατί λερώθηκε ή έφυγε κάποιο μικρό κομματάκι! Και δυστυχώς μετά την πρώτη φορά ακολούθησαν κι άλλες...!